Overig
alle pijlers
Zijn er ruiters/amazones in de zaal?
zondag 29 juni 2008 om 16:46
Ik vroeg me af of hier (nog) 'paardenmensen' zijn, kon zo gauw geen topic vinden..
Momenteel zit ik even in een 'impasse' met mijn pony en ik hoop, door hier ervaringen te lezen/delen, de spirit weer een beetje terug te kunnen vinden!
Daarnaast ben ik niet de beste (recreatieve) amazone, dus een topic met tips en trucs leek mij sowieso wel geslaagd (kan nu alleen nog niets gericht vragen, aangezien ik niet actief rij)
Momenteel zit ik even in een 'impasse' met mijn pony en ik hoop, door hier ervaringen te lezen/delen, de spirit weer een beetje terug te kunnen vinden!
Daarnaast ben ik niet de beste (recreatieve) amazone, dus een topic met tips en trucs leek mij sowieso wel geslaagd (kan nu alleen nog niets gericht vragen, aangezien ik niet actief rij)
zondag 29 juni 2008 om 17:24
Hallo,
Hier een fanatieke amazone!! =)
Ik rij al 7 jaar ofzo en ben er nog steeds niet op uitgekeken! Ik heb verschillende verzorgpaardjes gehad, ook minder leuke ervaringen, maar toch ben ik altijd doorgegaan.
Ik leid ook veel ponykampen (niet de paardenkant, maar meer de activiteiten) en rij dan wel vaak mee als extra begeleiding op de de buitenritten!
Ik heb zelf ook wel eens in een dipje gezeten. Voor mij hielp het om dan voor afwisseling te zorgen. Dit is ook leuk voor je pony/paard. Je kan bijvoorbeeld spelletjes doen, gekke kunstjes leren, een keertje gaan springen, op buitenrit gaan enz!
Wat zou je willen vragen?
Liefs SuzieQ
Hier een fanatieke amazone!! =)
Ik rij al 7 jaar ofzo en ben er nog steeds niet op uitgekeken! Ik heb verschillende verzorgpaardjes gehad, ook minder leuke ervaringen, maar toch ben ik altijd doorgegaan.
Ik leid ook veel ponykampen (niet de paardenkant, maar meer de activiteiten) en rij dan wel vaak mee als extra begeleiding op de de buitenritten!
Ik heb zelf ook wel eens in een dipje gezeten. Voor mij hielp het om dan voor afwisseling te zorgen. Dit is ook leuk voor je pony/paard. Je kan bijvoorbeeld spelletjes doen, gekke kunstjes leren, een keertje gaan springen, op buitenrit gaan enz!
Wat zou je willen vragen?
Liefs SuzieQ
zondag 29 juni 2008 om 18:18
Ik ben een "herintreder", heb tot mijn 20ste fanatiek gereden en ben vorig jaar (ben nu 33) weer begonnen. Toen zoon aangaf graag te willen leren paardrijden begon het bij mij ook weer te kriebelen. We rijden gewoon op de manege, hebben geen eigen paard(misschien ooit...). Ik ben ook geen topamazone hoor, vind het leuk en ontspannend, even een avondje per week met een vriendin een uur rijden en soms een buitenrit meepikken.
En, wat is het probleem;)?
En, wat is het probleem;)?
zondag 29 juni 2008 om 19:40
Bedankt voor de reacties!
Ik vind het lastig om het probleem precies te omschrijven.
Even een korte intro dan, ik heb mijn pony (17 jaar) nu bijna 7 jaar. De eerste jaren regelmatig (recreatief) gereden. Het is een kruising hackney en af en toe een (over)gevoelige)zenuwpees, ik heb eigenlijk nooit het gevoel gehad hem echt te kunnen kalmeren/geruststellen en als hij iets in zijn hoofd haalde, was ik vaak niet sterk/streng/doortastend genoeg om hem de baas te blijven. Ging meestal wel gewoon goed, maar ik heb 'moeilijke' situaties (bijv. tijdens buitenrit galopperen of in de buitenbak rijden als de andere paarden in de wei stonden, hij fokt zich dan zo op, dat ik niks met hem kan beginnen) wel zoveel mogelijk vermeden. Voor mij was het (ondanks mijn bangigheid) toch echt een puntje van onspanning om met hem bezig te zijn!
Vorig jaar heb ik een zoontje gekregen en sinds mijn zwangerschap (eigenlijk al daarvoor) is het rijden in het slop geraakt. Door de vermoeidheid was ik er ook niet vaak (hij werd wel buiten gezet e.d.) en nu ik een gezin heb, vind ik het ook moeilijk combineren. De ene week gaat het super en ga ik netjes 6 dagen en heb er dan ook echt weer zin in. De andere week moet ik een boel slaap/huishoudelijk werk/sociale contacten/enz inhalen en komt er weinig tot niks van.
Hoe doen andere drukbezette dames/moeders dat? Of heb ik de lat echt te hoog gelegd voor mezelf en is het onrealistisch om te denken dat ik dit ernaast kan blijven doen?
Nu wil ik de draad wel echt weer oppakken, maar weet eigenlijk niet goed hoe.. Onze conditie is nul komma nul, we zijn beiden zo stijf als een plank. Eigenlijk ben ik ook een beetje bang om weer op te stappen, terwijl mijn beessie ook ouder en wijzer geworden is en toch een stuk rustiger is. Het zit een beetje tussen mijn oren "Ik kan het toch niet" en ook als er mensen zitten te kijken, voel ik me erg onzeker. Werkt niet echt bevorderlijk als ik dat gevoel overbreng natuurlijk.. Mede hierdoor kan ik mijn lichaam totaal niet ontspannen, waardoor ik hem tegenwerk in zijn beweging en we allebei een onbevredigend gevoel overhouden aan het rijden.
Vicieuze cirkel dus.
Lang verhaal, er komen, al vertellende wel een aantal vragen in me op.. Nu ik weer wil beginnen, wil ik het goed doen! Dus ook hem aanpakken als ie loopt te klieren. Naar mijn idee is hij te gevoelig om echt 'hardhandig' (zweep) te straffen, hebben jullie een idee hoe ik hem door zo'n gespannen situatie (zoals in de buitenbak rijden als andere paarden in de wei staan) kan krijgen?
Verder hoopte ik, gewoon door te lezen hoe en wat anderen met hun paard doen en wat jullie er zoals uithalen, weer zo gemotiveerd te worden als vroeger
Nogmaals bedankt voor de reacties!
Ik vind het lastig om het probleem precies te omschrijven.
Even een korte intro dan, ik heb mijn pony (17 jaar) nu bijna 7 jaar. De eerste jaren regelmatig (recreatief) gereden. Het is een kruising hackney en af en toe een (over)gevoelige)zenuwpees, ik heb eigenlijk nooit het gevoel gehad hem echt te kunnen kalmeren/geruststellen en als hij iets in zijn hoofd haalde, was ik vaak niet sterk/streng/doortastend genoeg om hem de baas te blijven. Ging meestal wel gewoon goed, maar ik heb 'moeilijke' situaties (bijv. tijdens buitenrit galopperen of in de buitenbak rijden als de andere paarden in de wei stonden, hij fokt zich dan zo op, dat ik niks met hem kan beginnen) wel zoveel mogelijk vermeden. Voor mij was het (ondanks mijn bangigheid) toch echt een puntje van onspanning om met hem bezig te zijn!
Vorig jaar heb ik een zoontje gekregen en sinds mijn zwangerschap (eigenlijk al daarvoor) is het rijden in het slop geraakt. Door de vermoeidheid was ik er ook niet vaak (hij werd wel buiten gezet e.d.) en nu ik een gezin heb, vind ik het ook moeilijk combineren. De ene week gaat het super en ga ik netjes 6 dagen en heb er dan ook echt weer zin in. De andere week moet ik een boel slaap/huishoudelijk werk/sociale contacten/enz inhalen en komt er weinig tot niks van.
Hoe doen andere drukbezette dames/moeders dat? Of heb ik de lat echt te hoog gelegd voor mezelf en is het onrealistisch om te denken dat ik dit ernaast kan blijven doen?
Nu wil ik de draad wel echt weer oppakken, maar weet eigenlijk niet goed hoe.. Onze conditie is nul komma nul, we zijn beiden zo stijf als een plank. Eigenlijk ben ik ook een beetje bang om weer op te stappen, terwijl mijn beessie ook ouder en wijzer geworden is en toch een stuk rustiger is. Het zit een beetje tussen mijn oren "Ik kan het toch niet" en ook als er mensen zitten te kijken, voel ik me erg onzeker. Werkt niet echt bevorderlijk als ik dat gevoel overbreng natuurlijk.. Mede hierdoor kan ik mijn lichaam totaal niet ontspannen, waardoor ik hem tegenwerk in zijn beweging en we allebei een onbevredigend gevoel overhouden aan het rijden.
Vicieuze cirkel dus.
Lang verhaal, er komen, al vertellende wel een aantal vragen in me op.. Nu ik weer wil beginnen, wil ik het goed doen! Dus ook hem aanpakken als ie loopt te klieren. Naar mijn idee is hij te gevoelig om echt 'hardhandig' (zweep) te straffen, hebben jullie een idee hoe ik hem door zo'n gespannen situatie (zoals in de buitenbak rijden als andere paarden in de wei staan) kan krijgen?
Verder hoopte ik, gewoon door te lezen hoe en wat anderen met hun paard doen en wat jullie er zoals uithalen, weer zo gemotiveerd te worden als vroeger
Nogmaals bedankt voor de reacties!
anoniem_33092 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 19:42
Reden: niet echt kort te noemen :)
Reden: niet echt kort te noemen :)
% gewijzigd
maandag 30 juni 2008 om 08:51
Zou het een idee zijn om samen met iemand anders er de eerste keer weer op te stappen? Iemand die jou een beetje kan ondersteunen?
Misschien is het trouwens helemaal geen slecht idee om 1 keer in de week les van iemand te krijgen. Als je altijd maar een beetje in je eentje aan het rommelen bent, kan ik me voorstellen dat dat niet echt stimuleert. Misschien heb je een club of vereniging in de buurt waar je dan 1 keer in de week les kunt krijgen ofzo. Dat is nog gezellig ook!
Vergeet niet dat als je zelf een beetje angstig bent, dat je paard dat al aan je voelt terwijl je er nog naast staat. Je paard kan daardoor misschien extra nerveus worden en zo belanden jullie in een vicieuze cirkel. Misschien kun je hem eerst 20 minuutjes aan de longe gooien voordat je op gaat stappen.(eventueel met een qogue, zodat zijn rug wat losser wordt).
Ik weet trouwens niet hoe je problemen rijtechnisch oplost en misschien voelt het een beetje tegenstrijdig als je zelf wat angstig bent, maar los je probleem altijd "naar voren" op.
Rij dan een beetje over zijn eigen tempo heen, zodat hij de kans en de mogelijkheid niet heeft om ergens onderuit te willen komen.
Longeer hem eerst, stap daarna op en draaf gelijk weg. Beetje voltes rijden, inbuigen, zodat hij wat soepeler wordt en als zijn conditie nog niet zo goed is, zou ik niet te lang rijden.
De baas zijn moet je trouwens altijd. Als je poetst, als je opstapt, maar ook als je uitstapt. Lang teugeltje geven en zijn gang maar laten gaan is dan niet altijd even bevorderlijk.
En neem jezelf eens op video. Misschien stimuleert het jezelf als je over een tijdje ziet hoe jullie vooruit zijn gegaan!
Suc6 ermee!
Misschien is het trouwens helemaal geen slecht idee om 1 keer in de week les van iemand te krijgen. Als je altijd maar een beetje in je eentje aan het rommelen bent, kan ik me voorstellen dat dat niet echt stimuleert. Misschien heb je een club of vereniging in de buurt waar je dan 1 keer in de week les kunt krijgen ofzo. Dat is nog gezellig ook!
Vergeet niet dat als je zelf een beetje angstig bent, dat je paard dat al aan je voelt terwijl je er nog naast staat. Je paard kan daardoor misschien extra nerveus worden en zo belanden jullie in een vicieuze cirkel. Misschien kun je hem eerst 20 minuutjes aan de longe gooien voordat je op gaat stappen.(eventueel met een qogue, zodat zijn rug wat losser wordt).
Ik weet trouwens niet hoe je problemen rijtechnisch oplost en misschien voelt het een beetje tegenstrijdig als je zelf wat angstig bent, maar los je probleem altijd "naar voren" op.
Rij dan een beetje over zijn eigen tempo heen, zodat hij de kans en de mogelijkheid niet heeft om ergens onderuit te willen komen.
Longeer hem eerst, stap daarna op en draaf gelijk weg. Beetje voltes rijden, inbuigen, zodat hij wat soepeler wordt en als zijn conditie nog niet zo goed is, zou ik niet te lang rijden.
De baas zijn moet je trouwens altijd. Als je poetst, als je opstapt, maar ook als je uitstapt. Lang teugeltje geven en zijn gang maar laten gaan is dan niet altijd even bevorderlijk.
En neem jezelf eens op video. Misschien stimuleert het jezelf als je over een tijdje ziet hoe jullie vooruit zijn gegaan!
Suc6 ermee!
maandag 30 juni 2008 om 09:32
Ik herken wel wat Zonnetje. Ik heb ook een eigen paard en zit best regelmatig in een dip. Ik twijfel ook vaak of ik hem niet weg moet doen. En ik ben ook regelmatig bang/onzeker.
Ten eerste denk ik dat het nauwlijks realistisch is om 6 x per week te willen rijden, als je ook nog een gezin hebt (misschien werk je ook nog?). Ik red dat in ieder geval bij lange na niet. Ik heb dan wel 3 (nog kleine) kinderen, maar ook met 1 vond ik dat al niet meer te doen. Kun je niet een bijrijder vinden? Wel eentje die bij jullie past dan.
Mijn paardje staat altijd buiten, dus het is niet zo erg als ik eens niet kom rijden, en hij wordt altijd verzorgd. Hoe zit dat met jouw paard, moet hij iedere dag gereden worden?
Verder, je bent banger nu je een kind hebt, dat is erg herkenbaar en zie ik ook veel om me heen. Is ook wel iets dat (in mijn ervaring) weer wat minder kan gaan slijten.
Ik vind de tips van Yoyo ook erg zinvol.
Ik heb onlangs voor mijzelf wel de balans op gemaakt. Het rijden werd een verplichting, en ik was te veel bang. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat als het over een half jaar niet veranderd was, ik hem weg zou doen (hoe moeilijk ook). Het is een te kostbare en tijdrovende hobby om tegen je zin te doen. Niet eerlijk naar mijn gezin toe, en ook niet naar het paard.
Maar goed, ik ben er heel bewust weer energie in gaan stoppen, en ben weer les gaan nemen. Dat scheelt ook veel, doordat je echt aan het werk bent, heb je minder tijd om bang te zijn, en je paard ook minder om gespannen te zijn.
Wat bij mij ook veel scheelt, is samen met een vriendin rijden. Veel leuker en meer onstpannen. Heb je wel leuke mensen op stal om samen te rijden?
Rijd je vooral dressuur?
Paardrijden is geweldig, ik heb het gevoel de laatste tijd best wel weer terug, hoop dat jij het ook weer krijgt (nu vind ik het in de lente/zomer ook wel veel leuker hoor).
Ten eerste denk ik dat het nauwlijks realistisch is om 6 x per week te willen rijden, als je ook nog een gezin hebt (misschien werk je ook nog?). Ik red dat in ieder geval bij lange na niet. Ik heb dan wel 3 (nog kleine) kinderen, maar ook met 1 vond ik dat al niet meer te doen. Kun je niet een bijrijder vinden? Wel eentje die bij jullie past dan.
Mijn paardje staat altijd buiten, dus het is niet zo erg als ik eens niet kom rijden, en hij wordt altijd verzorgd. Hoe zit dat met jouw paard, moet hij iedere dag gereden worden?
Verder, je bent banger nu je een kind hebt, dat is erg herkenbaar en zie ik ook veel om me heen. Is ook wel iets dat (in mijn ervaring) weer wat minder kan gaan slijten.
Ik vind de tips van Yoyo ook erg zinvol.
Ik heb onlangs voor mijzelf wel de balans op gemaakt. Het rijden werd een verplichting, en ik was te veel bang. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat als het over een half jaar niet veranderd was, ik hem weg zou doen (hoe moeilijk ook). Het is een te kostbare en tijdrovende hobby om tegen je zin te doen. Niet eerlijk naar mijn gezin toe, en ook niet naar het paard.
Maar goed, ik ben er heel bewust weer energie in gaan stoppen, en ben weer les gaan nemen. Dat scheelt ook veel, doordat je echt aan het werk bent, heb je minder tijd om bang te zijn, en je paard ook minder om gespannen te zijn.
Wat bij mij ook veel scheelt, is samen met een vriendin rijden. Veel leuker en meer onstpannen. Heb je wel leuke mensen op stal om samen te rijden?
Rijd je vooral dressuur?
Paardrijden is geweldig, ik heb het gevoel de laatste tijd best wel weer terug, hoop dat jij het ook weer krijgt (nu vind ik het in de lente/zomer ook wel veel leuker hoor).
maandag 30 juni 2008 om 11:11
Yoyo, bedankt voor je reactie!
Les nemen ben ik sowieso van plan idd. Ben er toch achter gekomen dat ik (mezelf) veel dingen van begin af aan verkeerd heb aangeleerd (gekregen) en vooral ivm de spanning in mijn lijf heb ik echt begeleiding nodig. De pensionhoudster geeft hier les, 1 keer in de week zou toch moeten lukken (meer is financieel überhaupt niet te doen). Ik wil eigenlijk weer bij de basis beginnen, dus vooral heel rustig opbouwen.
Over de baas zijn heb je helemaal gelijk. Als ie gepoetst wordt is ie ook superbraaf en vindt alles best. Bij de hoefsmid kan ie ontzettend nukkig zijn, zo gespannen als een veer en constant dribbelen/draaien. Ik krijg hem dan niet rustig (hoe meer je aan hem zit, hoe erger het wordt) en longeer hem meestal vantevoren ook even..
Tijdens het rijden kan ie het in zijn bol krijgen en voor mij was het dan altijd een kwestie van uitzitten (of eraf vliegen). Jouw tip om hem juist op tempo erdoorheen te rijden, klinkt wel logisch, maar in de praktijk word ik dan juist bang en loopt ie alleen maar onder me weg. Kop erop en gáán.
Ik wil eigenlijk morgen weer proberen op te stappen, vandaag even goed longeren en morgen voor het rijden ook maar even los laten draven (ben bang als ik dat teveel aanwen, dat ik dat dan moet blijven doen, maar dat is eigenlijk van later zorg)
Krijg er wel weer zin in nu!
Heb je een eigen paard?
Laki, jij ook bedankt! Fijn dat het gevoel bekend is, ik voel me al zo lang schuldig.. Heb mezelf ook een ultimatum gesteld, maar kan eigenlijk geen afscheid vanhem nemen.
Ik werk inderdaad ook nog (3 dagen), dus 5 dagen per week naar stal is denk ik maximaal. Ik zou dan het liefst 4 keer rijden, maar weet ook niet in hoeverre dat realistisch is. Hoe doe jij dat met 3 kleintjes? Knap dat dat allemaal lukt!
Bang was ik altijd al, maar nu mijn zoontje er is, ben ik nog voorzichtiger geworden. Fijn te horen dat dat met de tijd wel zal slijten. Ik hoop ook dat mijn zoontje ooit zijn eerste ritje op mijn pony kan maken (hij vindt in ieder geval alle dieren al helemaal geweldig nu) Hoe vinden jouw kinderen je paard?
Ik rij vooral dressuur, maar zou ook graag meer buiten rijden. Helaas is dat in de omgeving niet ideaal (buitengebied, dus binnendoorwegen waar hard gereden word) maar op zich niet onmogelijk. Bij ons op stal is een grote verscheidenheid aan ruiters, maar er zijn ook veel mensen die op hoog niveau rijden en daar laat ik me dan weer door remmen als ze bijvoorbeeld langs de bak zitten.. Stom he. Ik ga morgen denk ik rond etenstijd, dan is er niemand die naar me kan kijken.
Ik zit op mijn werk , dus moet nu echt verder! Voel me al een stuk beter, vanavond móet ik mezelf van de bank trekken.. Hou jullie op de hoogte.
Groetjes Zon
Les nemen ben ik sowieso van plan idd. Ben er toch achter gekomen dat ik (mezelf) veel dingen van begin af aan verkeerd heb aangeleerd (gekregen) en vooral ivm de spanning in mijn lijf heb ik echt begeleiding nodig. De pensionhoudster geeft hier les, 1 keer in de week zou toch moeten lukken (meer is financieel überhaupt niet te doen). Ik wil eigenlijk weer bij de basis beginnen, dus vooral heel rustig opbouwen.
Over de baas zijn heb je helemaal gelijk. Als ie gepoetst wordt is ie ook superbraaf en vindt alles best. Bij de hoefsmid kan ie ontzettend nukkig zijn, zo gespannen als een veer en constant dribbelen/draaien. Ik krijg hem dan niet rustig (hoe meer je aan hem zit, hoe erger het wordt) en longeer hem meestal vantevoren ook even..
Tijdens het rijden kan ie het in zijn bol krijgen en voor mij was het dan altijd een kwestie van uitzitten (of eraf vliegen). Jouw tip om hem juist op tempo erdoorheen te rijden, klinkt wel logisch, maar in de praktijk word ik dan juist bang en loopt ie alleen maar onder me weg. Kop erop en gáán.
Ik wil eigenlijk morgen weer proberen op te stappen, vandaag even goed longeren en morgen voor het rijden ook maar even los laten draven (ben bang als ik dat teveel aanwen, dat ik dat dan moet blijven doen, maar dat is eigenlijk van later zorg)
Krijg er wel weer zin in nu!
Heb je een eigen paard?
Laki, jij ook bedankt! Fijn dat het gevoel bekend is, ik voel me al zo lang schuldig.. Heb mezelf ook een ultimatum gesteld, maar kan eigenlijk geen afscheid vanhem nemen.
Ik werk inderdaad ook nog (3 dagen), dus 5 dagen per week naar stal is denk ik maximaal. Ik zou dan het liefst 4 keer rijden, maar weet ook niet in hoeverre dat realistisch is. Hoe doe jij dat met 3 kleintjes? Knap dat dat allemaal lukt!
Bang was ik altijd al, maar nu mijn zoontje er is, ben ik nog voorzichtiger geworden. Fijn te horen dat dat met de tijd wel zal slijten. Ik hoop ook dat mijn zoontje ooit zijn eerste ritje op mijn pony kan maken (hij vindt in ieder geval alle dieren al helemaal geweldig nu) Hoe vinden jouw kinderen je paard?
Ik rij vooral dressuur, maar zou ook graag meer buiten rijden. Helaas is dat in de omgeving niet ideaal (buitengebied, dus binnendoorwegen waar hard gereden word) maar op zich niet onmogelijk. Bij ons op stal is een grote verscheidenheid aan ruiters, maar er zijn ook veel mensen die op hoog niveau rijden en daar laat ik me dan weer door remmen als ze bijvoorbeeld langs de bak zitten.. Stom he. Ik ga morgen denk ik rond etenstijd, dan is er niemand die naar me kan kijken.
Ik zit op mijn werk , dus moet nu echt verder! Voel me al een stuk beter, vanavond móet ik mezelf van de bank trekken.. Hou jullie op de hoogte.
Groetjes Zon
maandag 30 juni 2008 om 12:29
Als mensen hun paard willen controleren door hem zacht te laten lopen ben je fout bezig.
Een paard 'doorrijden' is dan een veel betere manier,het gaat erom wat de meeste prioriteit heeft: jou angst, of zijn gedrag verbeteren.
Het voelt vaak veel harder dan het is, laat je zelf eens opnemen dan weet je precies wat ik bedoel.
Ook een hoger tempo moet wennen, het voelt als controleverlies omdat je het niet gewend bent. Ga niet als een bezetene door de bak racen, maar gooi alles 3 tandjes hoger, en hou jezelf maar voor dat je elke lange diagonale lijn in de bak er een figuur in moet gooien.
Hou het simperl, gebroken lijn/van hand veranderen, volte, slangenvolte. Maak een figuur die je zelf verzint, het maakt niet uit, als je maar een ritme vind, en je losweekt van het voorzichtig gedoe.
Ik weet niet op welk niveau je rijd maar focus jezelf niet op totale verzameling perfectie ed.
Er zijn 3 dingen wat telt en dat is:
* een controleerbaar tempo
* buiging in het lijf, en minimaal een lichte volging van de achterhand
* Nageeflijk en volgzaam zijn aan je hand.
Mis je bovenstaande drie punten, dan ga je inderdaad als een ongeleid projectiel door de bak en zit je op een plank.
Ga op les, en week jezelf los uit je patroon.
De 1e keren zal je kapot afstappen met een naar gevoel(want: geen ontspanning) Daarna zal je er aan wennen en plezier in krijgen. Buiten de bakfiguren die je voornamelijk introduceert zodat hij actief en alert word, zijn tempowisselingen altijd goed.
MITS correct uitgevoerd. ook hier geld als jij tempo wilt minderen dat je niet 10 sec aan de teugels trekt, je paard uit elkaar valt, en uiteindelijk gaat hij langzamer..zo heeft het geen nut.
Gooi er maar geen middendraf ed in, ga voor subtiele wisselingen te bereiken door een lichte teugeldruk en verzwaarde zit. Ga niet slaan met de zweep en trekken, élk paard kan doen wat jij wilt. Het ligt aan de verstoorde communicatie van ruiter naar paard dat het niet lukt. Dus lukt het niet, neem je paard terug, en doe het opnieuw.Door actie bereik je ontspanning, ook al ben je dat niet gewend.
Daarbij lijkt het vivaforum mij minder handig dan www.bokt.nl
Daar zitten veel leken en mensen die maar wat roepen, maar ook van zz tot intermediar niveau. Dus daat vind je wellicht meer en betere antwoorden op je vragen
Een paard 'doorrijden' is dan een veel betere manier,het gaat erom wat de meeste prioriteit heeft: jou angst, of zijn gedrag verbeteren.
Het voelt vaak veel harder dan het is, laat je zelf eens opnemen dan weet je precies wat ik bedoel.
Ook een hoger tempo moet wennen, het voelt als controleverlies omdat je het niet gewend bent. Ga niet als een bezetene door de bak racen, maar gooi alles 3 tandjes hoger, en hou jezelf maar voor dat je elke lange diagonale lijn in de bak er een figuur in moet gooien.
Hou het simperl, gebroken lijn/van hand veranderen, volte, slangenvolte. Maak een figuur die je zelf verzint, het maakt niet uit, als je maar een ritme vind, en je losweekt van het voorzichtig gedoe.
Ik weet niet op welk niveau je rijd maar focus jezelf niet op totale verzameling perfectie ed.
Er zijn 3 dingen wat telt en dat is:
* een controleerbaar tempo
* buiging in het lijf, en minimaal een lichte volging van de achterhand
* Nageeflijk en volgzaam zijn aan je hand.
Mis je bovenstaande drie punten, dan ga je inderdaad als een ongeleid projectiel door de bak en zit je op een plank.
Ga op les, en week jezelf los uit je patroon.
De 1e keren zal je kapot afstappen met een naar gevoel(want: geen ontspanning) Daarna zal je er aan wennen en plezier in krijgen. Buiten de bakfiguren die je voornamelijk introduceert zodat hij actief en alert word, zijn tempowisselingen altijd goed.
MITS correct uitgevoerd. ook hier geld als jij tempo wilt minderen dat je niet 10 sec aan de teugels trekt, je paard uit elkaar valt, en uiteindelijk gaat hij langzamer..zo heeft het geen nut.
Gooi er maar geen middendraf ed in, ga voor subtiele wisselingen te bereiken door een lichte teugeldruk en verzwaarde zit. Ga niet slaan met de zweep en trekken, élk paard kan doen wat jij wilt. Het ligt aan de verstoorde communicatie van ruiter naar paard dat het niet lukt. Dus lukt het niet, neem je paard terug, en doe het opnieuw.Door actie bereik je ontspanning, ook al ben je dat niet gewend.
Daarbij lijkt het vivaforum mij minder handig dan www.bokt.nl
Daar zitten veel leken en mensen die maar wat roepen, maar ook van zz tot intermediar niveau. Dus daat vind je wellicht meer en betere antwoorden op je vragen
maandag 30 juni 2008 om 13:39
Is het voor jou misschien niet een idee om naast je lessen een bijrijdster te gaan zoeken. Iemand die misschien minder bang is en er ook echt serieus mee wil gaan lessen. Dan hoef jij je niet druk te maken dat je een keer minder kunt en met een beetje geluk leert je pony er ook nog iets van. Ik zou in ieder geval gaan lessen bij iemand met wie het klikt met jou maar ook zeker met je pony.
Succes in ieder geval.
Succes in ieder geval.
maandag 30 juni 2008 om 14:13
Hoi zonnetje. om even je vragen te beantwoorden. Ik rijd het liefst 3 a 4 x per week. In de praktijk wordt het ook nogal eens 2 keer. Dat lijkt best weinig, maar ik heb een ijslander, en hij staat samen met zijn vriend buiten, dus hij mist het niet echt. Op zich wil ik hem wel op een goed niveau rijden, ik reed vroeger ook wel wedstrijden (dit zijn dan gangenwedstrijden). Voor het wedstrijdniveau moet ik hem wel echt 5x per week rijden, anders is het niet eerlijk. Dat doe ik dus nu (even) niet meer, wie weet komt het nog. Het belangrijkste vind ik nu dat ik zonder angst kan rijden en dat het geen verplichting is, maar onstpanning. En dat lukt nu dus aardig. Ik rijd eigenlijk altijd s'avonds, in de winter in de binnenbak, in de zomer in het bos. Kinderen liggen dan toch in bed. In het weekend rijd ik meestal nog 1 x.
Wel vervelend dat je je zo bekeken voelt. Eigenlijk moet je je daar niets van aantrekken, iedereen rijdt toch op z'n eigen niveau? Ik heb daar geen last van trouwens. Ik sta met mijn ijslander tussen allemaal top dressuur paarden en ben dus toch al een vreemde eend (alhoewel ik met hem ook heel veel dressuur rijd).
Mijn kinderen vinden mijn paardje ook erg leuk trouwens!
Het nadeel aan een eigen paard is gewoon dat het zo veel tijd kost, als je tenminste een beetje op niveau wilt rijden. En dat combineert niet altijd even goed met een gezin. Zowieso is er nooit ruimte voor een andere sport ofzo. Maar voorlopig heb ik het er nog voor over over.
Hoe bang ben je? Durf je nog wel buiten te rijden?
Ik leest trouwens ook met interesse de tips van de anderen hier.
Wel vervelend dat je je zo bekeken voelt. Eigenlijk moet je je daar niets van aantrekken, iedereen rijdt toch op z'n eigen niveau? Ik heb daar geen last van trouwens. Ik sta met mijn ijslander tussen allemaal top dressuur paarden en ben dus toch al een vreemde eend (alhoewel ik met hem ook heel veel dressuur rijd).
Mijn kinderen vinden mijn paardje ook erg leuk trouwens!
Het nadeel aan een eigen paard is gewoon dat het zo veel tijd kost, als je tenminste een beetje op niveau wilt rijden. En dat combineert niet altijd even goed met een gezin. Zowieso is er nooit ruimte voor een andere sport ofzo. Maar voorlopig heb ik het er nog voor over over.
Hoe bang ben je? Durf je nog wel buiten te rijden?
Ik leest trouwens ook met interesse de tips van de anderen hier.
maandag 30 juni 2008 om 21:37
Hoi allemaal,
Een fijne peerd'navond gehad? Bedankt nogmaals voor de reacties. Ik sleep mezelf nu van de bank, de kleine man slaapt en ik ga nog een paardje rondslingeren.
Labelle, de reden waarom ik dit trouwens hier post en niet op bokt is eigenlijk dat ik niet op nog een forum wil rond-dwarrelen. Ik heb het hier erg naar mijn zin en tot nu toe al fijne tips gehad, dus als ik af en toe van kinderen naar overig kan switchen, net zo makkelijk en leuk Maar mocht ik er straks echt niet uitkomen, is het natuurlijk nog een optie.
Moet nu echt gaan, anders wordt het echt te laat!
Tot morgen..
Een fijne peerd'navond gehad? Bedankt nogmaals voor de reacties. Ik sleep mezelf nu van de bank, de kleine man slaapt en ik ga nog een paardje rondslingeren.
Labelle, de reden waarom ik dit trouwens hier post en niet op bokt is eigenlijk dat ik niet op nog een forum wil rond-dwarrelen. Ik heb het hier erg naar mijn zin en tot nu toe al fijne tips gehad, dus als ik af en toe van kinderen naar overig kan switchen, net zo makkelijk en leuk Maar mocht ik er straks echt niet uitkomen, is het natuurlijk nog een optie.
Moet nu echt gaan, anders wordt het echt te laat!
Tot morgen..
dinsdag 1 juli 2008 om 08:49
Ik ben het met bovenstaande posters eens. En trek je niks aan van wat de hoog niveau-ruiters aan de rand van de bak van je zouden kunnen denken, niet iedereen hoeft hetzelfde niveau. Zolang jij en je paard zich prettig voelen is het goed.
Ik herken het ook hoor, voorzichtiger zijn sinds de kinderen er zijn. Toen ik nog thuis woonde klom ik altijd als eerste op de jonge hengsten van de buurman, vond ie wel handig, zo'n klein lichtgewichtje, kon hij zijn eigen oude botten sparen. Ik zou het nu toch echt niet meer doen, als ik een been(of erger) breek loopt thuis alles in het honderd.
Ik herken het ook hoor, voorzichtiger zijn sinds de kinderen er zijn. Toen ik nog thuis woonde klom ik altijd als eerste op de jonge hengsten van de buurman, vond ie wel handig, zo'n klein lichtgewichtje, kon hij zijn eigen oude botten sparen. Ik zou het nu toch echt niet meer doen, als ik een been(of erger) breek loopt thuis alles in het honderd.
dinsdag 1 juli 2008 om 10:56
Nog even wat reacties, gister geen tijd gehad.
Labelle, als we beiden in vorm zijn, moeten we toch wel een redelijk B-proefje neer kunnen zetten. Evt L op 'onderling' niveau, maar starten in de dressuur is nooit mijn ambitie geweest en hij is daar ook niet echt geschikt voor. Er zit toch hackney in en hij heeft nogal eens moeite met de galop door die knie-actie.
Rij je zelf wedstrijden trouwens?
Pinguin, mijn vriendin heeft hem een tijdje getraind en dat ging inderdaad best goed, hij werd iets beter opgevoed, zeg maar. Helaas is zij eigenlijk net iets te lang voor hem, dus het rijdt voor haar niet prettig. Op stal lopen ook wel redelijk fanatieke meisjes rond, misschien wil 1 van hen hem 1 keer in de week wel rijden.. Ik heb dit moment lang voor me uit geschoven, omdat ik het het liefst allemaal zelf doe, maar ik begin ook wel in te zien dat dat eigenlijk niet kan.
Hoe gaat het met het inrijden van jouw paard? Ik hoor tegenwoordig dat mensen daar steeds vroeger mee beginnen (2,5/3 jaar) maar dat lijkt me toch best erg vroeg. Maar als ze al wat ouder zijn, zijn ze ook alweer wat sterker of is dat bij haar niet zozeer van toepassing?
Laki, leuk een IJslander! Wij hebben op stal een Fjord die M2 loopt, heel gaaf. Rijd je vriend/man ook of vindt die er niks aan?
Tsja, dat bekeken voelen, ik ben in het dagelijks leven al redelijk onzeker en dus tijdens het rijden ook. Hoewel ik het heel gezellig vind om met mensen te kletsen en ervaringen uit te wisselen, vind ik het ook eng omdat ik bang ben dat ze vinden dat ik het verkeerd doe (en momenteel is dat ook zo, want ik ben er veel te weinig).
Hoe bang ik ben? Ik durf wel naar buiten, maar dan alleen stappen (en als het goed voelt, een drafje) In de binnenbak rijden is op zich geen probleem, maar buitenbak vind ik wel eng omdat die erg groot is, hij dan de weilanden kan zien en er wel eens tractoren langsrijden oid.
Luna, jonge hengsten rijden.. *respect* want dat heb ik sowieso nooit gedurfd/gekund
Je hebt gelijk hoor, ik moet me er niks van aantrekken (en het zit vooral in mijn hoofd, het zal die lui toch aan hun reet roesten hoe ik rij, het is meer het feit dat ik tegen hen opkijk en het ook goed wil doen) ik ga mijn best doen om dat patroon te doorbreken.
Gisteren ging ik vol goede moed naar stal, maar toen ik daar aankwam klapte ik dicht Heb alleen maar in de stal gezeten, lekker dom. Baal van mezelf, dat ik me zo laat leiden door mijn onzekerheid, maar goed, dat is een heel ander onderwerp.
Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen..
Labelle, als we beiden in vorm zijn, moeten we toch wel een redelijk B-proefje neer kunnen zetten. Evt L op 'onderling' niveau, maar starten in de dressuur is nooit mijn ambitie geweest en hij is daar ook niet echt geschikt voor. Er zit toch hackney in en hij heeft nogal eens moeite met de galop door die knie-actie.
Rij je zelf wedstrijden trouwens?
Pinguin, mijn vriendin heeft hem een tijdje getraind en dat ging inderdaad best goed, hij werd iets beter opgevoed, zeg maar. Helaas is zij eigenlijk net iets te lang voor hem, dus het rijdt voor haar niet prettig. Op stal lopen ook wel redelijk fanatieke meisjes rond, misschien wil 1 van hen hem 1 keer in de week wel rijden.. Ik heb dit moment lang voor me uit geschoven, omdat ik het het liefst allemaal zelf doe, maar ik begin ook wel in te zien dat dat eigenlijk niet kan.
Hoe gaat het met het inrijden van jouw paard? Ik hoor tegenwoordig dat mensen daar steeds vroeger mee beginnen (2,5/3 jaar) maar dat lijkt me toch best erg vroeg. Maar als ze al wat ouder zijn, zijn ze ook alweer wat sterker of is dat bij haar niet zozeer van toepassing?
Laki, leuk een IJslander! Wij hebben op stal een Fjord die M2 loopt, heel gaaf. Rijd je vriend/man ook of vindt die er niks aan?
Tsja, dat bekeken voelen, ik ben in het dagelijks leven al redelijk onzeker en dus tijdens het rijden ook. Hoewel ik het heel gezellig vind om met mensen te kletsen en ervaringen uit te wisselen, vind ik het ook eng omdat ik bang ben dat ze vinden dat ik het verkeerd doe (en momenteel is dat ook zo, want ik ben er veel te weinig).
Hoe bang ik ben? Ik durf wel naar buiten, maar dan alleen stappen (en als het goed voelt, een drafje) In de binnenbak rijden is op zich geen probleem, maar buitenbak vind ik wel eng omdat die erg groot is, hij dan de weilanden kan zien en er wel eens tractoren langsrijden oid.
Luna, jonge hengsten rijden.. *respect* want dat heb ik sowieso nooit gedurfd/gekund
Je hebt gelijk hoor, ik moet me er niks van aantrekken (en het zit vooral in mijn hoofd, het zal die lui toch aan hun reet roesten hoe ik rij, het is meer het feit dat ik tegen hen opkijk en het ook goed wil doen) ik ga mijn best doen om dat patroon te doorbreken.
Gisteren ging ik vol goede moed naar stal, maar toen ik daar aankwam klapte ik dicht Heb alleen maar in de stal gezeten, lekker dom. Baal van mezelf, dat ik me zo laat leiden door mijn onzekerheid, maar goed, dat is een heel ander onderwerp.
Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen..
dinsdag 1 juli 2008 om 12:50
Ik ben de mijne in gaan rijden toen ze 3 was maar ze is best angstig dus we doen alles heel rustig aan. We zijn nu bezig met schouderbinnen enzo dus het schiet al een endje op.
Ik les zelf ook nog 1 keer in de 2 weken, iemand die vanaf de grond kijkt ziet toch meer wat er aan scheelt. Ik rij ook bijna alleen in de weekenden omdat ik het te druk heb met mijn studie, maar met de mijne gaat dat ook makkelijk ze is nooit zo heel erg fris.
Ik snap trouwens dat een ander laten rijden moelijk is, ik zou het zelf ook niet snel doen, maar als het beter is voor je pony en voor jou kun je het altijd een keer proberen is het niks kun je dat altijd nog zeggen.
Groetjes Pinguin
Ik les zelf ook nog 1 keer in de 2 weken, iemand die vanaf de grond kijkt ziet toch meer wat er aan scheelt. Ik rij ook bijna alleen in de weekenden omdat ik het te druk heb met mijn studie, maar met de mijne gaat dat ook makkelijk ze is nooit zo heel erg fris.
Ik snap trouwens dat een ander laten rijden moelijk is, ik zou het zelf ook niet snel doen, maar als het beter is voor je pony en voor jou kun je het altijd een keer proberen is het niks kun je dat altijd nog zeggen.
Groetjes Pinguin
dinsdag 1 juli 2008 om 13:27
Leuk om te lezen en fijn dat het zo goed gaat. Je bent dus de enige die haar rijdt? Ben je ook van plan om te gaan starten? En staat ze in een pension of heb je haar aan huis?
Als ik het weer een beetje op de rij heb (lees: meer regelmaat) zal ik eens proberen of een van de pensionners nog tijd/zin heeft om hem er bij te doen. Belangrijkste is dat hij zijn aandacht en beweging krijgt, maar ik vind het inderdaad moeilijk om het los te laten en iets uit handen te geven.
groetjes Zon
Als ik het weer een beetje op de rij heb (lees: meer regelmaat) zal ik eens proberen of een van de pensionners nog tijd/zin heeft om hem er bij te doen. Belangrijkste is dat hij zijn aandacht en beweging krijgt, maar ik vind het inderdaad moeilijk om het los te laten en iets uit handen te geven.
groetjes Zon
dinsdag 1 juli 2008 om 13:45
Toevallig had gisteren een van mijn mederuiters in de les een camera op de rand van de bak gezet, hij heeft de hele les gefilmd. Ik heb een klein stukje teruggezien en het viel me op dat ik het helemaal niet zo slecht deed! Voor mijn gevoel rijdt ik slechter en is mijn zit een stuk minder dan in werkelijkheid.
Heb alleen altijd moeite met mijn voeten, ik heb van die voeten die niet naar binnen willen draaien en daar heeft mijn instructrice altijd commentaar op.
Die jonge hengsten waren trouwens Friezen en dat scheelt wel hoor, ze waren vrij gezeglijk. In tegenstelling tot een van hun andere hengsten, dat was ook gedeeltelijk een hackney. De buurman wilde graag dat ik met hem buiten ging rijden, maar het eerste halfjaar ging dat alleen maar met een hoofdstel met oogkleppen, het beest ging van alles op de loop. Nadat ie was gecastreerd werd het beter, maar het bleef wennen, die gangen van het beest, zo vreselijk ruim.
Ik rijdt op een manege waarvan de eigenaar een bekende ruiter is; af en toe krijg ik les van hem en dat is echt een ervaring. Hij is heel erg bezig met de basis; de juiste zit(hij ziet echt elk miniscuul foutje), de perfecte volte, het aanvoelen van je paard. En dan blijkt dat de ruiters/amazones die op een veel hoger niveau rijden óók commentaar krijgen(en daar soms helemaal niet tegen kunnen haha), dat geeft dan wel wat meer zelfvertrouwen.
Heb alleen altijd moeite met mijn voeten, ik heb van die voeten die niet naar binnen willen draaien en daar heeft mijn instructrice altijd commentaar op.
Die jonge hengsten waren trouwens Friezen en dat scheelt wel hoor, ze waren vrij gezeglijk. In tegenstelling tot een van hun andere hengsten, dat was ook gedeeltelijk een hackney. De buurman wilde graag dat ik met hem buiten ging rijden, maar het eerste halfjaar ging dat alleen maar met een hoofdstel met oogkleppen, het beest ging van alles op de loop. Nadat ie was gecastreerd werd het beter, maar het bleef wennen, die gangen van het beest, zo vreselijk ruim.
Ik rijdt op een manege waarvan de eigenaar een bekende ruiter is; af en toe krijg ik les van hem en dat is echt een ervaring. Hij is heel erg bezig met de basis; de juiste zit(hij ziet echt elk miniscuul foutje), de perfecte volte, het aanvoelen van je paard. En dan blijkt dat de ruiters/amazones die op een veel hoger niveau rijden óók commentaar krijgen(en daar soms helemaal niet tegen kunnen haha), dat geeft dan wel wat meer zelfvertrouwen.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:16
Dat van die voeten herken ik ook wel ja, mijn tenen steken altijd iets te ver naar buiten. Ook hou ik mijn rug iets te hol, fijn als iemand je daar steeds weer op wijst, want het sluipt er snel in he.
Wel een aparte ervaring lijkt me dat, gefilmd worden tijdens het rijden. Maar alleen maar fijn dat het zo meeviel toch? Les je met je eigen paard trouwens?
En ook leuk om af en toe van een bekende ruiter les te krijgen (ben nu stiekem wel nieuwsgierig wie het is). Heb ooit springles gehad van een (in deze streek) bekende ruiter, krijg je toch hele andere inzichten te horen! (en dan blijkt maar weer hoe essentieel de juiste begeleiding inderdaad is, want de keren daarvoor vloog ik alleen maar)
Ik ga mijn kleintje uit bed halen. Tot later!
Wel een aparte ervaring lijkt me dat, gefilmd worden tijdens het rijden. Maar alleen maar fijn dat het zo meeviel toch? Les je met je eigen paard trouwens?
En ook leuk om af en toe van een bekende ruiter les te krijgen (ben nu stiekem wel nieuwsgierig wie het is). Heb ooit springles gehad van een (in deze streek) bekende ruiter, krijg je toch hele andere inzichten te horen! (en dan blijkt maar weer hoe essentieel de juiste begeleiding inderdaad is, want de keren daarvoor vloog ik alleen maar)
Ik ga mijn kleintje uit bed halen. Tot later!
dinsdag 1 juli 2008 om 16:23
Ja ik ben de enige die haar rijd maar een vriendin van me longeert haar als ik er niet ben. Ze staat op een pensionstal, lekker klein en gezellig iedereen kent elkaar en doet ook dingen voor elkaar als er iets nodig is.
Die van mij is trouwens ook een fries maar niet zo heel erg makkelijk. Ik heb in het begin wel grote problemen gehad met de galop. Ze vond het gewoon doodeng om onder het zadel te galopperen, toen heb ik gewoon overdreven lopen belonen als ze galoppeerde en nu vind ze het geweldig.
Die van mij is trouwens ook een fries maar niet zo heel erg makkelijk. Ik heb in het begin wel grote problemen gehad met de galop. Ze vond het gewoon doodeng om onder het zadel te galopperen, toen heb ik gewoon overdreven lopen belonen als ze galoppeerde en nu vind ze het geweldig.
dinsdag 1 juli 2008 om 17:00
haha, ik herken echt heel veel hier! Vooral dat je heel snel verslechterd als je geen les hebt!! Ik heb een verzorgpaardje, maar zij is eigenlijk sinds twee maanden afgeschreven. Die twee botjes bij de kogel (weet ff niet hoe het heet) van haar achterbeen zijn gebroken en naar beneden gezakt. Normaal gesproken zouden de pezen de botjes weer terug moeten zetten, maar deze zijn ontstoken omdat ze te zwaar belast zijn. (ze is namelijk hoog drachtig en is dus extra zwaar) Dit is wel echt jammer want ze kan nu niets meer. Ze staat op het land, sowieso totdat het veulen er is, maar daarna zal ze eigenlijk niet meer kunnen rijden. Elke keer als ze een stap zet lijkt het alsof ze door haar enkel zakt.. =S Tis niet dat ze kreupel loopt of pijn heeft, maar het ziet er heel naar uit als die kogel bijna op de grond komt he..
Maarja, ze willen met haar gaan fokken dus ik zal haar nog wel zien en er komen zeker mooie veulens van!
Dat was niet mijn verhaal! Ik wilde even inspringen op het feit dat het niet leuk is als anderen naar je kijken als je rijd. Dat vind ik ook super irritant, maar dan ging ik altijd naar de anderen kijken en dan merkte ik gewoon dat echt niet iedereen perfect rijdt en dat ik zo ook allemaal dingen zag waarvan ik zeker wist dat ik ze wel goed deed. Bij mij is het dan ook nog zo dat dat paardje altijd al gek in haar hoofd was.. Ze was echt niet onder controle te houden, ging altijd onder je vandaan rennen en snapte er gewoon niets van als je iets vroeg. Totaal niet aan het been, dus voorwaarts rijden had ook geen zin. Als je reed ging ze altijd pas na een uur ofzo een beetje ontspannen. Als je ging draven was het 5 stappen, mss tien stappen een ontspannen draf en dan hop ging haar hoofd omhoog en een ongelofelijk mooie gestrekte draf.. maar ja die vroeg ik niet
Iig, op een gegeven moment legde ik mij er maar bij neer dat je de ene keer wel wat bereikte en de andere keer niet. Het is natuurlijk wel jammer als je ontevreden van je paard stapt, maar soms ging het wel goed.
En dan stonden mensen ook zo te kijken van, jeetje wat een moeilijk paard zeg.. en dan dacht ik, ja ik moet wel werken om haar goed te laten lopen en als ik dan wat bereikte was ik extra trots juist omdat het een moeilijk paard is. Als je een paard hebt dat Z dressuur ofzo loopt dan is het ook niet zo moeilijk om een mooi galopje neer te zetten.. Daar zou ik niet zo snel trots op zijn.
Maarja, ze willen met haar gaan fokken dus ik zal haar nog wel zien en er komen zeker mooie veulens van!
Dat was niet mijn verhaal! Ik wilde even inspringen op het feit dat het niet leuk is als anderen naar je kijken als je rijd. Dat vind ik ook super irritant, maar dan ging ik altijd naar de anderen kijken en dan merkte ik gewoon dat echt niet iedereen perfect rijdt en dat ik zo ook allemaal dingen zag waarvan ik zeker wist dat ik ze wel goed deed. Bij mij is het dan ook nog zo dat dat paardje altijd al gek in haar hoofd was.. Ze was echt niet onder controle te houden, ging altijd onder je vandaan rennen en snapte er gewoon niets van als je iets vroeg. Totaal niet aan het been, dus voorwaarts rijden had ook geen zin. Als je reed ging ze altijd pas na een uur ofzo een beetje ontspannen. Als je ging draven was het 5 stappen, mss tien stappen een ontspannen draf en dan hop ging haar hoofd omhoog en een ongelofelijk mooie gestrekte draf.. maar ja die vroeg ik niet
Iig, op een gegeven moment legde ik mij er maar bij neer dat je de ene keer wel wat bereikte en de andere keer niet. Het is natuurlijk wel jammer als je ontevreden van je paard stapt, maar soms ging het wel goed.En dan stonden mensen ook zo te kijken van, jeetje wat een moeilijk paard zeg.. en dan dacht ik, ja ik moet wel werken om haar goed te laten lopen en als ik dan wat bereikte was ik extra trots juist omdat het een moeilijk paard is. Als je een paard hebt dat Z dressuur ofzo loopt dan is het ook niet zo moeilijk om een mooi galopje neer te zetten.. Daar zou ik niet zo snel trots op zijn.
donderdag 3 juli 2008 om 19:16
Zonnetje,
Allereerst moet je je denk ik heel goed gaan afvragen waarom je jouw pony nog hebt.
Is dat alleen omdat je het rijden ooit leuk vond, en je pony lief vind en bang bent dat ie niet goed terecht komt, en jezelf wil bewijzen dat je 'het wel wil', of omdat je het nog steeds echt leuk vind en er altijd ontspanning en plezier uit hebt gehaald?
Ben het volkomen met Labelle eens: Juist omdat je pony een heethoofd is, moet je hem lekker in een wat hoger tempo laten draven.
Dit zal de eerste keren totaal ongecontroleerd voelen, maar het is vaak de enige manier om er ontspanning in te krijgen, waarna ze vanzelf wel wat terug komen in het tempo en je hem ''wat meer aan het werk kan zeetn" door dan pas aan zijn mond te gaan zitten en wat lastigere oefeninkjes te doen.
Juist door te beginnen met dwamng en onder zijn tempo te rijden zal 'ie kriebelig en heet worden.
Niet te veel kleine voltes, en teveel links- en rechtsom gedraai.
Gewoon voorwaarts, lange lijnen en ruime slangevoltes, en veel belonen links en rechts op zijn hals.
Door het belonen zul jijzelf ook wat uit je gespannen houding komen en losser worden.
Komt hij in de wei of molen?
Dan is twee of drie keer rijden echt wel genoeg hoor! Je geeft aan geen wedstrijd ambitie te hebben. Zorg dan dat je die twee keer ook geniet van het rijden, in plaats van balen dat je die andere dagen geen tijd- of zin had.
En (ik weet niet of het al genoemd is) is een bijrijder geen idee? Er zijn denk ik heel veel leuke meiden te vinden die graag goed voor een pony willen- en kunnen zorgen, waardoor jij misschien ook ziet dat iemand die er met frisse energie opzit en niet bang is, jouw pony voldoende vertrouwen kan geven om weer zijn happy-zichelf te kunnen zijn, met jou erbij...
Succes!!
Allereerst moet je je denk ik heel goed gaan afvragen waarom je jouw pony nog hebt.
Is dat alleen omdat je het rijden ooit leuk vond, en je pony lief vind en bang bent dat ie niet goed terecht komt, en jezelf wil bewijzen dat je 'het wel wil', of omdat je het nog steeds echt leuk vind en er altijd ontspanning en plezier uit hebt gehaald?
Ben het volkomen met Labelle eens: Juist omdat je pony een heethoofd is, moet je hem lekker in een wat hoger tempo laten draven.
Dit zal de eerste keren totaal ongecontroleerd voelen, maar het is vaak de enige manier om er ontspanning in te krijgen, waarna ze vanzelf wel wat terug komen in het tempo en je hem ''wat meer aan het werk kan zeetn" door dan pas aan zijn mond te gaan zitten en wat lastigere oefeninkjes te doen.
Juist door te beginnen met dwamng en onder zijn tempo te rijden zal 'ie kriebelig en heet worden.
Niet te veel kleine voltes, en teveel links- en rechtsom gedraai.
Gewoon voorwaarts, lange lijnen en ruime slangevoltes, en veel belonen links en rechts op zijn hals.
Door het belonen zul jijzelf ook wat uit je gespannen houding komen en losser worden.
Komt hij in de wei of molen?
Dan is twee of drie keer rijden echt wel genoeg hoor! Je geeft aan geen wedstrijd ambitie te hebben. Zorg dan dat je die twee keer ook geniet van het rijden, in plaats van balen dat je die andere dagen geen tijd- of zin had.
En (ik weet niet of het al genoemd is) is een bijrijder geen idee? Er zijn denk ik heel veel leuke meiden te vinden die graag goed voor een pony willen- en kunnen zorgen, waardoor jij misschien ook ziet dat iemand die er met frisse energie opzit en niet bang is, jouw pony voldoende vertrouwen kan geven om weer zijn happy-zichelf te kunnen zijn, met jou erbij...
Succes!!
