Zijn er ruiters/amazones in de zaal?

Hier nog een! Leuk om te zien dat er meer ruiters in de zaal zijn.

Ik heb een andalusiër van 13 jr en hij is lief, slim, vrolijk, een supermooie verschijning, ondeugend en... liever lui dan moe (wel iets anders dan de hackney van zonnetje dus...).



Ik heb van m'n 11e tot m'n 20e gereden, toen 6 jaar niet en nu weer een jaartje bezig. Door een flinke val (van een ander, erg jong paard) ben ik ook heel onzeker geworden. Nu heb ik een heel rustig paard, maar wel met een eigen willetje, dus om hem goed aan te pakken (wat soms wel zou moeten), ben ik nog te onzeker.



Ik krijg nu les in grondwerk. Dat helpt mij heel goed. Beginnen bij de basis. Het is voor ons allebei moeilijk, maar ook erg 'mooi' om te doen. M'n paard moet namelijk mij gaan vertrouwen als leider en ik moet de rol van leider op me nemen. Oftewel: we moeten de rollen omdraaien. Dat vergt veel consequentie en hard werken, maar het levert ook veel op.

Hey leuk Anouskske, een Andalusier! Ben gek op de barokke rassen en mijn droom blijft nog altijd om er ooit zelf één te kunnen kopen.

Heb jij je paard zelf gekocht en vind je het allemaal makkelijk te behappen?

Voor mij wordt het voorlopig (helaas) lastig; woon alleen mét hypotheek. Jammerrr.

Hey Kym. Ja Andalusiërs zijn echt leuk. Ze zijn alleen al geweldig om naar te kijken. Ik heb erg veel mazzel gehad met mijn paard. Doordat er geen papieren bij zaten én omdat de vorige eigenaar het laatste jaar niet meer zoveel mee had gedaan was hij ineens wel betaalbaar voor mij... Andalusiers met papieren zijn ongeveer 10 x zo duur.

Ik hoop voor je dat het voor jou ook een keer binnen bereik komt. Mijn paard heb ik via Marktplaats gevonden, dus dat is alitjd handig om in de gaten te houden.



groetjes, Anouk

Van te voren een kwartiertje longeren? Is ie gelijk lekker los.

Mijn paard heeft het tegenovergestelde hihi. Liever lui dan moe. Vind ik wel fijn, ben zelf al zenuwpees genoeg.

Gewoon loslaten in de (buiten)bak en 'm met de longeerzweep flink opjagen om 'm moe te laten rennen.

Hee Zonnetje,

Ik kan me wel voorstellen dat je dat niet wilt. Ik had hetzelfde bij m'n vorige pony. Bij haar heb ik in het begin (de eerste 2 a 3 maanden) steeds van te voren gelongeerd. Daarna hoefde het niet meer! Ik longeerde haar af en toe, gewoon omdat ik het leuk vond. Hopenlijk is het gewoon een kwestie van 'even er door heen komen'.



Ik ben ook blij dat ik weer begonnen ben, maar ik merk ook dat ik lang niet meer zoveel lef heb als een aantal jaar geleden. Dat is soms frustrerend. Vooral als je een paard hebt wat je goed aan moet pakken. Zo gauw hij merkt dat je niet de leider bent, dan ben je de l*l. Ik krijg nu twee keer per week les en daar heb ik echt super veel aan! Ik heb het ook echt nodig. Terwijl ik van te voren dacht: ach ik heb al zoveel jaar rij-ervaring, dat gaat zo weer. Nee dus... Maar we gaan vooruit en dat is al heel mooi.



Veel succes met je paardje! Een hackney is ook wel behoorlijk pittig lijkt me.

Hey zonnetje, hoe gaat het nu? Is het hoesten al voorbij? Hoe oud is jouw pony eigenlijk? (heb je misschien al wel geschreven, maar ik ben een beetje te lui om dat terug te zoeken)



Ik heb maandagavond weer les gehad. Echt helemaal geweldig! Zonder zadel, aan de longe. Zonder zadel om hem goed aan te leren voelen en aan de longe omdat ik nog vrij snel bang ben... Mijn instructrice is gelukkig heel geduldig en gaat nooit een stapje te ver, maar we gaan wel elke keer stapjes vooruit. UIteindelijk 1,5 uur (! oeps... half uurtje beetje uitgelopen) gereden. Ik merk dat ik er steeds meer ontspannen op zit en dat is zo'n fantastisch gevoel!



Zo, ik ga weer aan het werk. Ben benieuwd hoe het gaat met jou en je paardje!

Zonnetje, ik heb niets gelezen op het topic alleen je TO en zag het topic toevallig staan. Zelf rijd ik al jaren niet meer, maar heb het wel héél veel gedaan en ook lesgegeven.

Ik zou je graag iets willen vertellen over communiceren in beelden. Het klinkt óntzettend zweverig, ik weet het, maar ik heb het destijds bij onze pony's geprobeerd nadat ik er iets over gelezen had. En het werkt. Ik kan je prachtige verhalen vertellen.

Maar laat eerst weten of je ervoor open staat. Anders zit ik me hier een ongeluk te typen voor niks.

Ben benieuwd of je er oren naar hebt!

xx lisa.

Okee!

Wij hadden twee pony's, eentje ervan trouwens nog steeds, hij is inmiddels 30!

Mijn Welsh merrie Jacky en - die van nu 30 - New Forest ruin Orion. Ik heb met hen de in-beelden-communicatie toegepast toen ik er eenmaal van wist en zal een paar voorbeelden vertellen.

Toen ik een tiener was vond ik het geweldig met Jacky zo hard als maar kon over brede bospaden te crossen, zoals wij dat noemden. De renbaan naspelen, haha. Zij hield daar zelf ook enorm van. Maar het was gevaarlijk en dat begon ik ook wel te beseffen.

Toen bleek dat het niet meer mogelijk was om met Jacky op een normale manier het pad langs de hei te berijden. Ik moest alle zeilen bijzetten om haar te kunnen houden. In de jaren dat ik met haar wedstrijden sprong was dat temperament - zolang ik het nog net kon beteugelen - een voordeel want sneller dan wij was niemand. Maar dit terzijde.

Ik vond het echt vervelend dat ik niet gewoon rustig langs die hei kon stappen of draven.

In die tijd las ik over iemand die zei te kunnen communiceren met dieren. Dat verliep dan in beelden. Ik besloot het te proberen. De volgende keer dat ik met Jacky bij de hei aankwam, vormde ik een plaatje in mijn hoofd van ik op haar rug, de teugels gevierd, heerlijk relaxt over dat pad stappend. En het 'wonder' geschiedde: in een ontspannen stap en met slappe teugels gingen we het pad over.

Ik realiseerde me toen dat ik zélf natuurlijk daarvoor onbewust altijd die beelden van ons, in vroeger jaren, tegen 70 per uur over dat pad, in mijn hoofd gevormd had.

Deze techniek - het vormen van beelden - heb ik mijn leerlingen ook wel proberen bij te brengen. Vooral bij het springen werkt het. Als iemand bang is dat een paard of pony weigert, en zich daar onbewust een beeld van vormt, is de kans heel groot dat het ook zal gebeuren. Heb je daarentegen vertrouwen en 'zie' je voor je hoe je alle hindernissen neemt, gaat het er heel anders aan toe.



Enfin. Nog een paar leuke voorbeelden 'ter bewijs'.

Orion is een slimme pony. Maar dat kent grenzen natuurlijk. In onze stal waren vier boxen en dan een gang/ruimte daarlangs. Daar stond ons voer opgeslagen in grote diepvrieskisten en voor het dagelijks gebruik in een paar kunststof tonnen. Met van die beugels die omhoog over de dekselrand gaan. Dat kan een pony niet bedenken, hoe dat open moet. Orion is ook een vreetzak. Op een keer liep hij wat rond buiten de boxen (de poort naar de wei stond open waardoor de paarden en pony's ook binnen konden komen, wij waren daar bezig en dan mocht dat wel). Hij probeerde het deksel van zo'n voederton af te krijgen, wipte met zijn lip onder het deksel etc. Het lukte natuurlijk niet. Ik dacht weer aan die communicatie en testte het. Hoe zou hij dat deksel eraf kunnen krijgen? Als hij heel welgemikt met zijn hoef op een beugel zou kappen. Ik maakte een plaatje in mijn hoofd. Meteen zette Orion twee stappen achteruit en tak! met zijn hoef op de beugel. En die was los en hij kon het deksel er toen zó afwippen met z'n neus.

Mijn eigen mond viel ervan open.



Ander voorbeeld.

Ik heb Jacky gehouden toen ik zelf vanwege mijn leeftijd al niet meer gerechtigd was bij de pony's in clubverband mee te rijden (mag t/m je achttiende jaar, maar ik ben klein van stuk dus kon nog wel gewoon op mijn pony rijden). Omdat ik weinig tijd en ook niet meer zoveel zin had om te rijden, zocht ik een meisje dat met haar bij de ponyclub kon rijden en mee verzorgen etc. Ik had iemand gevonden en bracht haar alle kneepjes bij (ze had nog niet zoveel ervaring).

Op een middag verzorgde zij Jacky terwijl ik toekeek. Borstelen, manen kammen en toen hoeven uitkrabben. Het meisje bukte en pakte een voorhoef op en grapte tegen Jacky 'niet in mijn kont bijten hè?'

Nu moet je weten dat Jacky nog nóóit iemand gebeten had of maar enige intentie daartoe had gehad. Maar het meisje had het gezegd en háp, echt een hele fikse hap in haar achterste...

het zag dagen later nog blauw...

Dus óf ik óf zij heeft een beeld in haar hoofd gevormd, haha!



De man van wie wij Orion destijds kochten, was iemand van de oude stempel die veel paarden had gehad. Maar die zei - en toen was Orion pas vier - al 'dat beest kan gedachten lezen!'

En als je de theorie van de beelden aanhangt, is dat eigenlijk ook zo. En helemaal niet raar.



Sommige dieren zijn er gevoeliger voor dan anderen. Er zijn ook dieren waar het niet of nauwelijks bij lijkt te werken, of ze willen het gewoon niet, met katten heb ik er nooit iets mee gekund, haha.

Sommige dieren kunnen makkelijk beelden van veel mensen opvangen, andere alleen van mensen met wie ze een band hebben. Misschien moet je het ook van elkaar leren, ik weet het niet. En blijkbaar kunnen sommige mensen ook beelden van dieren opvangen. Ik kan dat zelf in elk geval niet.



Ik zou zeggen: gewoon proberen met jouw pony!

In je hoofd een zo helder mogelijk beeld vormen van de situatie zoals jij die graag zou willen. Dus als je pony onrustig is, een beeld vormen van hem of haar in relaxte houding en beweging.

Misschien werkt het niet meteen, misschien ook wel.



En verder, natuurlijk altijd zelf rustig benaderen. Dat zijn basis-dingen. De plek waar je loopt naast een pony als je hem aan de hand leidt, bijvoorbeeld (altijd zo dicht mogelijk er tegenaan, maar net niet helemaal, en net voor de schouder). Je eigen houding is minstens zo belangrijk.

Daar kan ik moeilijk in adviseren, dat zou ik live moeten zien.

xx lisa.

Nou, dat bedoelde ik dus met mijn vraag: sta je ervoor open? Voor ik me ongans type voor niks. Sindsdien geen reactie meer.

Is het echt zo buitenaards wat ik schrijf? Of is de posting gewoon veel te lang om überhaupt te lezen? Jammer. Ik zou zeggen: probeer het gewoon zelf eens uit en kijk wat er gebeurt. Maar een reactie zou wel leuk zijn.

xx lisa.

Okee, fijn dat je het wel gelezen hebt. En ik ben heel benieuwd of je er profijt van kunt hebben!

xx lisa.

Lisa, klinkt goed! Ik ga het ook proberen. Mijn paard heeft een hele rare fobie voor een bepaalde hoek in de bak. Dus ik ga is kijken of ik haar er zo wel rustig doorheen kan krijgen.

Ze kan zowiezo gedachten lezen, ik hoef maar aan een galopje te denken en ze gaat al .

Kijk, haha!

Het werkt echt hoor, ik heb genoeg voorbeelden. En ik ben helemaal niet 'zweverig' ingesteld.



Bekijk zo'n hoek in de bak ook eens vanuit je paard met zoveel mogelijk 'paardenverstand'.

Misschien hangt er een geur, dat is moeilijk te bepalen natuurlijk omdat paarden anders ruiken, wellicht veel beter dan mensen.

Maar het kan ook dat iets er gewoon heel gek uitziet voor een paard. Het kan iets heel simpels zijn, een stoel die er staat, een raar struikje. Probeer te ontdekken wat haar angstig maakt en visualiseer daar ook mee. Laat het haar 'zien' met je hoofd.

Als je het niet kunt ontdekken - en die kans is heel groot omdat je nu eenmaal geen paard bent, haha, en het ene paard ook weer iets heel eng kan vinden wat een ander paard niet eens ziet - visualiseren inderdaad dat je daar gewoon rustig doorheen rijdt, door die hoek, zonder weg te schieten. Het kan namelijk ook zijn dat jij onbewust verwácht dat ze daar steeds bang is en dat ze dat oppikt. En dus bang wordt. En zo hou je de cirkel rond.

xx lisa.

Hier ook een amazone (ook IJslander). Ik rij zelf vanaf m'n 7e en heb m'n paardje al meer dan 10jaar, dus ik herken je gevoel van even een dipje. Pijnlijke vraag hierin is: Kan jij je paard nog geven om hem gelukkig te maken? Het hebben van een paard is niet alleen leuk, maar ook een verantwoordelijkheid. Misschien zeg je nu: Nu niet, maar ik wil dit wel graag doen, zal ik hem zeker niet verkopen. Zoek inderdaad een bijrijder, want dan is het erheen MOETEN gaan weg en als je moe bent wil je niks moeten. 6dagen per week is een hele hoop, maar je hoeft niet elke dag te rijden. Hij krijgt ook z'n beweging door hem een uur in het weiland te zetten/ te longeren/ te wandelen etc. etc. En bang op je paard zitten is nooit leuk en maakt het rijden idd een drama. Mij heeft het geholpen door iemand anders erop te zetten en toen de gedachte: Als ze het bij haar goed doet, doet ze het bij mij ook! En het even niet leuk meer vinden, tja wie heeft het niet gehad? Het zure is dat je niet kan zeggen, ik stop er heel kort mee. Maar probeer het als ontspanning te zien ipv inspanning. Je hebt een paard omdat je het leuk vindt toch?



Succes!

Ja het vreemde is dat ze de ene dag er gewoon langs loopt en de volgende dag echt niet meer wil. Ik weet dit vantevoren niet.



Maar ja ik ga het van het weekend proberen.