Psyche
alle pijlers
Abortus? Hoe neem ik een beslissing?
maandag 23 oktober 2017 om 09:22
Door een stomme actie van mijn man (veroorzaakt door combinatie van drank en medicatie) ben ik ongewenst zwanger, nu ruim zeven weken. Tot een jaar geleden was onze relatie stabiel en wilden we graag een kind. Na verschillende miskramen en een te vroeg geboren kindje dat is overleden hebben we dat even stopgezet. Vervolgens werd mijn man ernstig ziek, raakte daarna in een psychose en is een periode erg agressief geweest. We hebben allebei hulp om dit alles te verwerken en de situatie leek stabiel. Zeker door deze laatste gebeurtenis vind ik de situatie nu echter absoluut niet geschikt om een kind te krijgen. Tegelijk voelt een abortus zo verkeerd, vooral gezien de eerdere zwangerschappen. Mijn man wil het kindje heel graag laten komen. Onze situatie is verder stabiel, qua werk, huis, netwerk etc.
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
zaterdag 23 december 2017 om 23:40
Dat klinkt helemaal niet hard maar juist realistisch.
Daarom is het noodzakelijk dat de mensen die het dichtst bij staan en waarvan je steun mag verwachten op de hoogte zijn van de werkelijke situatie en jouw grens.
Dat kan alleen maar als je openheid van zaken geeft en geen valse schaamte hebt of uit 'bescherming' naar je man toe.
Niks achter houden en met de billen bloot. Vooral hij dan.
Daarom is het noodzakelijk dat de mensen die het dichtst bij staan en waarvan je steun mag verwachten op de hoogte zijn van de werkelijke situatie en jouw grens.
Dat kan alleen maar als je openheid van zaken geeft en geen valse schaamte hebt of uit 'bescherming' naar je man toe.
Niks achter houden en met de billen bloot. Vooral hij dan.
Hatsjikideee...
zondag 24 december 2017 om 05:52
Lieve duckling, ongelofelijk hoe alle gebeurtenissen elkaar opvolgen 
Wat fijn dat het een stuk beter gaat met je man nu.
Ik heb niets anders dan respect voor hoe bewust je bent van je grenzen en hoe duidelijk je de voorwaarden voor ogen hebt. Echt knap.
Heel veel sterkte en ik wens je alvast een rustig en gezond 2018 toe
Wat fijn dat het een stuk beter gaat met je man nu. Ik heb niets anders dan respect voor hoe bewust je bent van je grenzen en hoe duidelijk je de voorwaarden voor ogen hebt. Echt knap.
Heel veel sterkte en ik wens je alvast een rustig en gezond 2018 toe
zondag 24 december 2017 om 13:35
Wat een goed nieuws dat het beter gaat met je man en dat hij blij is dat het niet gelukt is! En ook dat er waarschijnlijk geen restklachten zijn.
Heel knap ook dat je duidelijk je grenzen aangeeft en de psych inschakelt.
Het lijkt me wel lastig dat hij het ene moment stabiel lijkt en dan in vrij korte tijd kan afglijden. Zou je kunnen afspreken dat zodra jij het vermoeden hebt dat dit gebeurt hij direct (tijdelijk) meer intensieve professionele begeleiding kan krijgen? Zelfs in het weekend? En ook dat ze goed nagaan wat hier nou precies aan ten grondslag ligt?
Daarnaast een suffe tip, waarschijnlijk heb je het daar al over gehad, maar kunnen jullie zijn toegang tot de medicijnen beperken o.i.d? Ook voor jouw gemoedsrust.
Verder hoop ik dat jullie toch nog fijne dagen hebben en uiteraard dat 2018 alleen positieve gebeurtenissen mag brengen.
Heel knap ook dat je duidelijk je grenzen aangeeft en de psych inschakelt.
Het lijkt me wel lastig dat hij het ene moment stabiel lijkt en dan in vrij korte tijd kan afglijden. Zou je kunnen afspreken dat zodra jij het vermoeden hebt dat dit gebeurt hij direct (tijdelijk) meer intensieve professionele begeleiding kan krijgen? Zelfs in het weekend? En ook dat ze goed nagaan wat hier nou precies aan ten grondslag ligt?
Daarnaast een suffe tip, waarschijnlijk heb je het daar al over gehad, maar kunnen jullie zijn toegang tot de medicijnen beperken o.i.d? Ook voor jouw gemoedsrust.
Verder hoop ik dat jullie toch nog fijne dagen hebben en uiteraard dat 2018 alleen positieve gebeurtenissen mag brengen.
zondag 24 december 2017 om 21:15
Met dank aan de gegeven adviezen heb ik al een aantal dingen bedacht die ik nodig vind en wil bespreken, misschien willen jullie meedenken?
- Man kan alleen zijn; geen toezicht, controle nodig.
- Man is in staat mij rust en veiligheid te bieden thuis.
- Heel geregeld contact met professionals die man en de situatie in de gaten houden en specifiek ook de medicatie.
- Passende therapie voor man.
- Een noodplan met wat er gebeurt als het weer mis dreigt te gaan, waar man, ik en psych achter staan.
- 24/7 een professional kunnen bereiken die ons en de situatie kent, voor overleg, extra hulp en/of van mij overnemen van de zorg/regie. Ik wil op elk moment helemaal uit de situatie weg kunnen.
- Bij voorkeur zonder ‘psychische’ medicatie naar huis.
- Als er iets in de medicatie wijzigt, laat de arts dat direct aan mij weten.
- Man kan alleen zijn; geen toezicht, controle nodig.
- Man is in staat mij rust en veiligheid te bieden thuis.
- Heel geregeld contact met professionals die man en de situatie in de gaten houden en specifiek ook de medicatie.
- Passende therapie voor man.
- Een noodplan met wat er gebeurt als het weer mis dreigt te gaan, waar man, ik en psych achter staan.
- 24/7 een professional kunnen bereiken die ons en de situatie kent, voor overleg, extra hulp en/of van mij overnemen van de zorg/regie. Ik wil op elk moment helemaal uit de situatie weg kunnen.
- Bij voorkeur zonder ‘psychische’ medicatie naar huis.
- Als er iets in de medicatie wijzigt, laat de arts dat direct aan mij weten.
zondag 24 december 2017 om 23:51
Duckling jouw punten klinken goed!
Misschien als aanvulling:
- Psych (re)evalueert wat er ten grondslag ligt aan deze poging, stelt een diagnose. Om zo tot passende therapie te komen (een van jouw genoemde punten).*
Verder kunnen jullie bij afloop van het gesprek misschien tips vragen voor thuis. Wellicht heeft de psych vanuit ervaring nog goede ingevingen.
*Ik weet niet wat zijn huidige diagnose is, maar uit jouw reacties heb ik het idee dat zijn stemming lijkt te wisselen.
Veel succes weer! Ik vind dat je het heel goed doet en hoop dat de -zo verdiende- rust weer terugkeert.
Misschien als aanvulling:
- Psych (re)evalueert wat er ten grondslag ligt aan deze poging, stelt een diagnose. Om zo tot passende therapie te komen (een van jouw genoemde punten).*
Verder kunnen jullie bij afloop van het gesprek misschien tips vragen voor thuis. Wellicht heeft de psych vanuit ervaring nog goede ingevingen.
*Ik weet niet wat zijn huidige diagnose is, maar uit jouw reacties heb ik het idee dat zijn stemming lijkt te wisselen.
Veel succes weer! Ik vind dat je het heel goed doet en hoop dat de -zo verdiende- rust weer terugkeert.
maandag 25 december 2017 om 07:39
Lieve Duckling, ik snap dat je dat lijstje wilt. Maar als ik heel eerlijk ben, de vraag is of dat realistisch is. Niemand kan in het hoofd van je man kijken en zo stabiel en perfect als dat jij de zorg wenst, het blijft mensenwerk waarin fouten gemaakt kunnen worden. Of processen die langer duren zoals laatst, dat tussen inschatten van er moet meer zorg bij en de daadwerkelijke opschaling, man al op de ic beland was.
Ik snap dat je dit lijstje maakt om duidelijk te maken wie wat moet doen wanneer. Waar ieders verantwoordelijkheid ligt.
Hoe graag je ook de randvoorwaarden zo veilig mogelijk wil hebben...punt is gewoon dat man bizar, grensoverschrijdend en levensgevaarlijk gedrag heeft vertoond. Hij heeft net een week op de ic gelegen en heeft 2x een hartstilstand gehad door eigen toedoen.
Aan hém om aan de slag te gaan met zichzelf en duidelijk te zijn wat hij wel en niet kan/nodig heeft/zorg behoeft.
Het lijkt erop dat hij niet zelf de regie rol pakt. Het gaat over zíjn leven, over zíjn gezondheid.
Dat jij daar lijstjes over moet maken, geeft aan dat de verhoudingen totaal uit balans zijn.
Je bent vertrouwen kwijt. Je mist gevoel van verantwoordelijkheid en continuïteit van man. Kennelijk straalt hij onvoldoende uit dat daarin zorg dragen naar hem zelf en naar jou prioriteit is.
En kennelijk is ziekenhuis en ggz daarin visieloos. Staat er niet iemand op als hoodfbehandelaar die met je man én met jou de randvoorwaarden bepaalt voor veilig thuis komen en blijven voor zowel man als jij.
Ik vind dat best kwalijk hoor....die protocollering en alleen maar afvinken wat nu moet. Maar kán man veilig naar huis? Draagt hij zijn verantwoordelijkheid? Met wie maakt hij die afspraken?
Dat er tussen de sessie bij psch dat het niet goed ging en het opschalen van zorg een bijna dode man zat, doet wat met je.
Deels denk ik ook daarom dat lijstje.
Blijf voelen waar je grens ligt lieve Duckling. Het kan dat jij niks maar dan ook niks van ook maar iets wat naar verantwoordelijkheid riekt rond de zorg om zijn gezondheid kan en wil dragen. En dat er andere oplossingen voor zaken als huisvesting e.d. nodig zijn.
Ik snap dat je dit lijstje maakt om duidelijk te maken wie wat moet doen wanneer. Waar ieders verantwoordelijkheid ligt.
Hoe graag je ook de randvoorwaarden zo veilig mogelijk wil hebben...punt is gewoon dat man bizar, grensoverschrijdend en levensgevaarlijk gedrag heeft vertoond. Hij heeft net een week op de ic gelegen en heeft 2x een hartstilstand gehad door eigen toedoen.
Aan hém om aan de slag te gaan met zichzelf en duidelijk te zijn wat hij wel en niet kan/nodig heeft/zorg behoeft.
Het lijkt erop dat hij niet zelf de regie rol pakt. Het gaat over zíjn leven, over zíjn gezondheid.
Dat jij daar lijstjes over moet maken, geeft aan dat de verhoudingen totaal uit balans zijn.
Je bent vertrouwen kwijt. Je mist gevoel van verantwoordelijkheid en continuïteit van man. Kennelijk straalt hij onvoldoende uit dat daarin zorg dragen naar hem zelf en naar jou prioriteit is.
En kennelijk is ziekenhuis en ggz daarin visieloos. Staat er niet iemand op als hoodfbehandelaar die met je man én met jou de randvoorwaarden bepaalt voor veilig thuis komen en blijven voor zowel man als jij.
Ik vind dat best kwalijk hoor....die protocollering en alleen maar afvinken wat nu moet. Maar kán man veilig naar huis? Draagt hij zijn verantwoordelijkheid? Met wie maakt hij die afspraken?
Dat er tussen de sessie bij psch dat het niet goed ging en het opschalen van zorg een bijna dode man zat, doet wat met je.
Deels denk ik ook daarom dat lijstje.
Blijf voelen waar je grens ligt lieve Duckling. Het kan dat jij niks maar dan ook niks van ook maar iets wat naar verantwoordelijkheid riekt rond de zorg om zijn gezondheid kan en wil dragen. En dat er andere oplossingen voor zaken als huisvesting e.d. nodig zijn.
maandag 25 december 2017 om 09:53
maandag 25 december 2017 om 16:57
Eens met bovenstaande.
Je zegt dat hij van een opname slechter werd maar thuis is het ook meerdere keren ernstig geëscaleerd dus ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je hem per se thuis wilt hebben.
Daarbij kun je van de professionals niet álles verwachten en komt er ook een deel op het steunsysteem neer.
'Bij voorkeur zonder ‘psychische’ medicatie naar huis'
Is dit een realistische eis?
Je kunt (of hij beter gezegd) er wel voor zorgen dat de hoeveelheid medicatie thuis niet dodelijk is.
Wat o.a. Inktlijn zegt vind ik een heel belangrijke, is er een goede diagnose gesteld? Want de psychose door de medicatie lijkt een top van een ijsberg te zijn.
Misschien was de opnameplek toentertijd niet de juiste voor hem maar bedenk alsjeblieft goed wat je nu weer op je hals haalt.
Het lijkt mij namelijk niet realistisch dat hij thuis komt en jij op elk moment de verantwoording zou moeten kunnen opgeven.
Heb je openheid van zaken gegeven over zijn levensgerichte aanvallen jegens jou?
Ik zou zeggen dat hij dringend psychiatrische hulp nodig heeft en die kun jij niet bieden.
Hij is een gevaar voor zichzelf en anderen.
BEDENK DAT GOED.
Je zegt dat hij van een opname slechter werd maar thuis is het ook meerdere keren ernstig geëscaleerd dus ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je hem per se thuis wilt hebben.
Daarbij kun je van de professionals niet álles verwachten en komt er ook een deel op het steunsysteem neer.
'Bij voorkeur zonder ‘psychische’ medicatie naar huis'
Is dit een realistische eis?
Je kunt (of hij beter gezegd) er wel voor zorgen dat de hoeveelheid medicatie thuis niet dodelijk is.
Wat o.a. Inktlijn zegt vind ik een heel belangrijke, is er een goede diagnose gesteld? Want de psychose door de medicatie lijkt een top van een ijsberg te zijn.
Misschien was de opnameplek toentertijd niet de juiste voor hem maar bedenk alsjeblieft goed wat je nu weer op je hals haalt.
Het lijkt mij namelijk niet realistisch dat hij thuis komt en jij op elk moment de verantwoording zou moeten kunnen opgeven.
Heb je openheid van zaken gegeven over zijn levensgerichte aanvallen jegens jou?
Ik zou zeggen dat hij dringend psychiatrische hulp nodig heeft en die kun jij niet bieden.
Hij is een gevaar voor zichzelf en anderen.
BEDENK DAT GOED.
Hatsjikideee...
maandag 25 december 2017 om 17:08
maandag 25 december 2017 om 17:16
Ik ben blijkbaar de enigstendie denkt, laat hem een poosje opnemen, zodat deze man goed is ingesteld op medicatie.
Deze man is NU nog een gevaar voor zichzelf en voor zijn omgeving, deze man kan op dit moment niet naar zijn huis, hoe graag de TO het ook wil.
TO, ik vind dat jij nu eens uit de rol van redder moet gaan stappen en voor jou zelf gaat zorgen.
Zorg er voor dat jou geest en lichaam tot rust komt in deze tijd, kijk naar jouw leven van de laatst maanden, wat er allemaal is gebeurd .
Jouw man heeft jou gedwongen tot sexuele gemeenschap,
Jouw man er voor gezorgd dat jij jouw huis hebt moeten ontvluchten,
Jouw man heeft er voor gezorg dat jij enkele malen naar de ER moest.
Jouw man zorgt er voor dat jij je onveilig voelt in huis.
Daarnaast heb jij d beslissing moeten nemen om abortus te laten doen, omdat jouw man niet in staat is om een veilige betrouwbare persoon te zijn voor het kind.
Persoonlijk vind ik, dat jij eerst eens goed voor jezelf gaat zorgen.
Niet meer vluchten in jouw werk.
Niet meer zorgen voor de ander.
Niet meer regelen gaan denken voor de ander,
Zet nu jouw eigen IK, persoon eens op de eerste plaats.
Deze man is NU nog een gevaar voor zichzelf en voor zijn omgeving, deze man kan op dit moment niet naar zijn huis, hoe graag de TO het ook wil.
TO, ik vind dat jij nu eens uit de rol van redder moet gaan stappen en voor jou zelf gaat zorgen.
Zorg er voor dat jou geest en lichaam tot rust komt in deze tijd, kijk naar jouw leven van de laatst maanden, wat er allemaal is gebeurd .
Jouw man heeft jou gedwongen tot sexuele gemeenschap,
Jouw man er voor gezorgd dat jij jouw huis hebt moeten ontvluchten,
Jouw man heeft er voor gezorg dat jij enkele malen naar de ER moest.
Jouw man zorgt er voor dat jij je onveilig voelt in huis.
Daarnaast heb jij d beslissing moeten nemen om abortus te laten doen, omdat jouw man niet in staat is om een veilige betrouwbare persoon te zijn voor het kind.
Persoonlijk vind ik, dat jij eerst eens goed voor jezelf gaat zorgen.
Niet meer vluchten in jouw werk.
Niet meer zorgen voor de ander.
Niet meer regelen gaan denken voor de ander,
Zet nu jouw eigen IK, persoon eens op de eerste plaats.
maandag 25 december 2017 om 20:09
josske schreef: ↑25-12-2017 17:16Ik ben blijkbaar de enigstendie denkt, laat hem een poosje opnemen, zodat deze man goed is ingesteld op medicatie.
Deze man is NU nog een gevaar voor zichzelf en voor zijn omgeving, deze man kan op dit moment niet naar zijn huis, hoe graag de TO het ook wil.
TO, ik vind dat jij nu eens uit de rol van redder moet gaan stappen en voor jou zelf gaat zorgen.
Zorg er voor dat jou geest en lichaam tot rust komt in deze tijd, kijk naar jouw leven van de laatst maanden, wat er allemaal is gebeurd .
Jouw man heeft jou gedwongen tot sexuele gemeenschap,
Jouw man er voor gezorgd dat jij jouw huis hebt moeten ontvluchten,
Jouw man heeft er voor gezorg dat jij enkele malen naar de ER moest.
Jouw man zorgt er voor dat jij je onveilig voelt in huis.
Daarnaast heb jij d beslissing moeten nemen om abortus te laten doen, omdat jouw man niet in staat is om een veilige betrouwbare persoon te zijn voor het kind.
Persoonlijk vind ik, dat jij eerst eens goed voor jezelf gaat zorgen.
Niet meer vluchten in jouw werk.
Niet meer zorgen voor de ander.
Niet meer regelen gaan denken voor de ander,
Zet nu jouw eigen IK, persoon eens op de eerste plaats.
Eindelijk een reactie van de andere onbelichte kant.
Vergeet niet dat er heel veel redenen zijn waarom vrouwen blijven hangen in een relatie die niet goed voor ze is. Sommige zien zichzelf als redder,
http://www.relatieacademie.com/foute-man/
Daarbij is deze man door zijn psychische gesteldheid nog lang niet in staat om überhaupt een relatie aan te gaan!
Als sexueel misbruik, abortus en zelfmoordpoging van man nog geen reden zijn om de relatie te beëindigen, dan vrees ik voor je dat je leven er niet makkelijker op gaat worden.
Jij bent niet zijn redder, hij moet zelf aan de slag, net als jij.
maandag 25 december 2017 om 22:37
Poeh wat een heftige reacties... Ik probeer overal op te reageren.
Ik verwacht gezien de eerste evaluatie door de psychiater (geen risico op herhaling + geen actuele depressie) dat er aangedrongen zal worden op naar huis gaan. Kan best zijn dat dat niet zo is, maar zo wel, dan wil ik zo goed mogelijk voorbereid zijn. Eerdere opnames zorgden dat ik even bij kon komen, maar de conditie van man werd hooguit slechter, waarna hij weer naar huis kwam. Vandaar dat ik daar niet zoveel vertrouwen in heb. Ik begrijp dat niet alles door professionele hulp perfect geregeld kan worden, maar ik wil wel dat er een professioneel vangnet is, ipv dat dat pas opgezet wordt als ik alarm sla. Dat is hoe het tot nu toe (mis) ging. Man denkt zelf en met mij mee na over wat er nu nodig is. Ik probeer, om te zorgen dat het niet meer alleen om man gaat, aan te geven wat ik nodig heb om het aan te kunnen.
Iedereen die professioneel betrokken is, weet wat er allemaal is gebeurd. Voor de duidelijkheid: van de bedoeling van man om mij te doden of anderszins kwaad te doen heb ik het afgelopen halfjaar niets meer gezien, ook niet rondom de abortus. Wel is daar uitgebreid aan gewerkt in zijn therapie.
Qua medicatie is mijn analyse dat elke escalatie kwam na een wijziging in de medicatie. Man krijgt nu niets (behalve voor zijn hart) en is rustig, dus mijn voorkeur is dat dat zo blijft als hij naar huis gaat. Medicatie heeft het nog op geen enkel moment beter gemaakt, verbetering kwam telkens juist als hij zonder medicatie was.
Man is op dit moment gewoon zichzelf, degene van wie ik hou, met wie ik kan praten, lachen, huilen, ook over wat er nu en eerder gebeurd is. Ik wil heel graag dat hij samen met professionele hulp dat zo kan houden. Daarin wil en kan ik weinig meer bieden, behalve signaleren als het toch weer misgaat. Als dat gebeurt houdt het voor mij op, dat trek ik niet nog een keer. Daarom wil ik dat er dan direct iemand is die het over kan nemen, een noodplan in werking kan zetten, wat dan ook zodat ik me niet gedwongen voel om toch langer te blijven.
Ik verwacht gezien de eerste evaluatie door de psychiater (geen risico op herhaling + geen actuele depressie) dat er aangedrongen zal worden op naar huis gaan. Kan best zijn dat dat niet zo is, maar zo wel, dan wil ik zo goed mogelijk voorbereid zijn. Eerdere opnames zorgden dat ik even bij kon komen, maar de conditie van man werd hooguit slechter, waarna hij weer naar huis kwam. Vandaar dat ik daar niet zoveel vertrouwen in heb. Ik begrijp dat niet alles door professionele hulp perfect geregeld kan worden, maar ik wil wel dat er een professioneel vangnet is, ipv dat dat pas opgezet wordt als ik alarm sla. Dat is hoe het tot nu toe (mis) ging. Man denkt zelf en met mij mee na over wat er nu nodig is. Ik probeer, om te zorgen dat het niet meer alleen om man gaat, aan te geven wat ik nodig heb om het aan te kunnen.
Iedereen die professioneel betrokken is, weet wat er allemaal is gebeurd. Voor de duidelijkheid: van de bedoeling van man om mij te doden of anderszins kwaad te doen heb ik het afgelopen halfjaar niets meer gezien, ook niet rondom de abortus. Wel is daar uitgebreid aan gewerkt in zijn therapie.
Qua medicatie is mijn analyse dat elke escalatie kwam na een wijziging in de medicatie. Man krijgt nu niets (behalve voor zijn hart) en is rustig, dus mijn voorkeur is dat dat zo blijft als hij naar huis gaat. Medicatie heeft het nog op geen enkel moment beter gemaakt, verbetering kwam telkens juist als hij zonder medicatie was.
Man is op dit moment gewoon zichzelf, degene van wie ik hou, met wie ik kan praten, lachen, huilen, ook over wat er nu en eerder gebeurd is. Ik wil heel graag dat hij samen met professionele hulp dat zo kan houden. Daarin wil en kan ik weinig meer bieden, behalve signaleren als het toch weer misgaat. Als dat gebeurt houdt het voor mij op, dat trek ik niet nog een keer. Daarom wil ik dat er dan direct iemand is die het over kan nemen, een noodplan in werking kan zetten, wat dan ook zodat ik me niet gedwongen voel om toch langer te blijven.
maandag 25 december 2017 om 22:56
Helaas, zodra jij aan de noodbel trek, is het te laat, dn kan geen enkele noodhulp meer op tijd inspringen.
Jouw man kan nog zo vrolijk,opgewekt, lif zijn, geen vorm van depressie tonen, maar ook hij kan jouw voor de gek houden, een masker drage waar jij niet door heen prikt.
Hij was ook aardig,lief, nadat jij thuis kwam vanuit het ziekenhuis en een paar dagen later doet hij een suïcidepoging.
nee, TO, jouw man zal eerst door zijn eigen hel heen moeten gaan, zoals jij de jouwe hebt.
Jouw man heeft professionele hulp nodig, hulp die jij niet kan bieder, want ook jij bent nog te labiel om zo verder te kunnen gaan.
Zorg ervoor dat jij eerst jouw leven op regel hebt, dat jij je pijn en verdriet kunt gaan verwerken, zonder dat een man in jouw nek hijgt , die jij in de gaten moet houden, want stel je voor, hij heeft het toch al zo moeilijk.......
Jouw man kan nog zo vrolijk,opgewekt, lif zijn, geen vorm van depressie tonen, maar ook hij kan jouw voor de gek houden, een masker drage waar jij niet door heen prikt.
Hij was ook aardig,lief, nadat jij thuis kwam vanuit het ziekenhuis en een paar dagen later doet hij een suïcidepoging.
nee, TO, jouw man zal eerst door zijn eigen hel heen moeten gaan, zoals jij de jouwe hebt.
Jouw man heeft professionele hulp nodig, hulp die jij niet kan bieder, want ook jij bent nog te labiel om zo verder te kunnen gaan.
Zorg ervoor dat jij eerst jouw leven op regel hebt, dat jij je pijn en verdriet kunt gaan verwerken, zonder dat een man in jouw nek hijgt , die jij in de gaten moet houden, want stel je voor, hij heeft het toch al zo moeilijk.......
maandag 25 december 2017 om 23:09
Dat is niet helemaal zoals het is/was Josske. Man heeft nooit gedaan alsof het beter gaat dan het daadwerkelijk gaat. Hij probeert niet om mij voor de gek te houden. Wel ging het elke keer vrij snel van goed naar helemaal mis, maar daar gingen wel elke keer een aantal dagen overheen waarin het steeds iets slechter ging. Ik dacht dan te lang dat het nog wel meeviel, dat ik overdreef, etc. Ik heb inmiddels door dat ik het heel goed zie als er iets van verslechtering is en dat ik dat heel serieus moet nemen. Dat ga ik nu dus ook doen, mocht dat nodig zijn. Dan is er echt genoeg tijd om een noodplan in te zetten, als dat maar klaarligt.
Ik schrijf al dat ik man geen hulp (meer) kan bieden en ik ben me er heel erg van bewust dat hij en ook ik professionele hulp nodig hebben.
Ik schrijf al dat ik man geen hulp (meer) kan bieden en ik ben me er heel erg van bewust dat hij en ook ik professionele hulp nodig hebben.
maandag 25 december 2017 om 23:53
Was jouw man voor zijn ziekte vorig jaar wel stabiel Duckling?
Dat is trouwens eigenlijk gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid..
Ik vind het zo moeilijk te begrijpen dat iemand binnen enkele dagen van "normaal" naar bijna dood afglijdt.
Toevallig heb ik onlangs ook van dichterbij zoiets meegemaakt.
Iemand die eerst heel duidelijk voor zijn leven vocht en toen hij hersteld was ineens (voor mij dan ineens) suicidaal werd. En zelfmoord pleegde.
Zo tragisch en verdrietig en voor een leek als ik onbegrijpelijk.
Wat dat betreft "vertrouw" ik jouw man ook niet helemaal. Heeft hijzelf een verklaring voor de recente gebeurtenissen? Ik neem aan dat hij ook begrijpt dat het voor jou wel veel wordt om te dragen?
Pfff en dat allemaal op 1ste kerstdag..
Ik begin voor jou en jouw man wel erg naar een kerstwonder te verlangen!
Dat is trouwens eigenlijk gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid..
Ik vind het zo moeilijk te begrijpen dat iemand binnen enkele dagen van "normaal" naar bijna dood afglijdt.
Toevallig heb ik onlangs ook van dichterbij zoiets meegemaakt.
Iemand die eerst heel duidelijk voor zijn leven vocht en toen hij hersteld was ineens (voor mij dan ineens) suicidaal werd. En zelfmoord pleegde.
Zo tragisch en verdrietig en voor een leek als ik onbegrijpelijk.
Wat dat betreft "vertrouw" ik jouw man ook niet helemaal. Heeft hijzelf een verklaring voor de recente gebeurtenissen? Ik neem aan dat hij ook begrijpt dat het voor jou wel veel wordt om te dragen?
Pfff en dat allemaal op 1ste kerstdag..
Ik begin voor jou en jouw man wel erg naar een kerstwonder te verlangen!
dinsdag 26 december 2017 om 12:21
Maar welke diagnose hebben ze gesteld?
En dat jullie van elkaar houden en hij lijkt wie hij altijd was, dat geloof ik gelijk. Hij is totaal afhankelijk van jouw beslissingen.
Hij kan zich beter voordoen dan hoe hij zich werkelijk voelt omdat hij daar weg wilt, wat ook logisch is.
Wat is er mis met een opname zodat men hem kan observeren, diagnosticeren en stabiliseren en dat jij enigszins de tijd hebt om te verwerken wat er gebeurd is?
Het lijkt me namelijk stug dat hij op élk medicijn atypisch reageert dus ik vermoed dat er zich nog heel wat onder de oppervlakte afspeelt.
Het kan een samenloop van omstandigheden zijn, kanker/angst/stress/medicatie en dat dit zijn psychiatrische ziekte tot uiting heeft gebracht.
Wij willen jou beschermen.
Je lijkt in een trein te zitten die niet stopt.
En dat jullie van elkaar houden en hij lijkt wie hij altijd was, dat geloof ik gelijk. Hij is totaal afhankelijk van jouw beslissingen.
Hij kan zich beter voordoen dan hoe hij zich werkelijk voelt omdat hij daar weg wilt, wat ook logisch is.
Wat is er mis met een opname zodat men hem kan observeren, diagnosticeren en stabiliseren en dat jij enigszins de tijd hebt om te verwerken wat er gebeurd is?
Het lijkt me namelijk stug dat hij op élk medicijn atypisch reageert dus ik vermoed dat er zich nog heel wat onder de oppervlakte afspeelt.
Het kan een samenloop van omstandigheden zijn, kanker/angst/stress/medicatie en dat dit zijn psychiatrische ziekte tot uiting heeft gebracht.
Wij willen jou beschermen.
Je lijkt in een trein te zitten die niet stopt.
Hatsjikideee...
dinsdag 26 december 2017 om 20:32
Hoe lang is hij de vorige keren opgenomen geweest en waar? Ik was in de veronderstelling dat dit bij dergelijk heftige situaties altijd meerdere maanden is. Of is het alleen een spoedopname in een ziekenhuis geweest? En na een zelfmoordpoging is er toch standaard een opname? Hoe kunnen ze nou zeggen dat de kans op herhaling klein lijkt?
Is het een idee om eens een second opinion aan te vragen? Of aan te sturen op een opname in een kliniek of herstellingsoord? Ik heb geen idee hoe dat werkt hoor, maar het lijkt mij nog wat vroeg voor hem (en jou!) als hij weer naar huis gaat.
Verder heel veel sterkte!
Is het een idee om eens een second opinion aan te vragen? Of aan te sturen op een opname in een kliniek of herstellingsoord? Ik heb geen idee hoe dat werkt hoor, maar het lijkt mij nog wat vroeg voor hem (en jou!) als hij weer naar huis gaat.
Verder heel veel sterkte!
dinsdag 26 december 2017 om 21:25
Wat fijn dat het inmiddels wat beter gaat, maar wat heftig zeg.
Als ik jou was zou ik vragen of de psychiater een vooraanmelding kan doen bij de crisisdienst in jullie regio als je man naar huis komt. Dan zijn zij op de hoogte en kun jij ook 24 uur per dag iemand spreken en kunnen ze zo nodig direct hulp bieden. Hopelijk geeft jou dat wat rust tot je er meer vertrouwen in hebt. 24 uur per dag een hulpverlener bereiken die jullie en jullie situatie echt kent is erg lastig helaas. Om dezelfde reden is elk moment van de dag je handen er vanaf kunnen trekken waarschijnlijk niet realistisch tenzij je in je omgeving kan regelen dat iemand het overneemt. Er zijn wat meer mogelijkheden als hij behandelt wordt door een IBT of iets dergelijks maar als ik het zo lees is hij lang niet slecht genoeg om dergelijke intensieve zorg te krijgen maar goed ik zit er niet bij natuurlijk.
Verder zou ik inderdaad een goed (waar jij het ook mee eens bent dus) behandelplan en crisisplan vragen. Zover ik begrijp lijkt je man niet zomaar van het paadje te raken en gelukkig lijkt hij nu weer zichzelf maar het lastige is dat je niet kan voorkomen dat er heftige dingen gebeuren die hem wel weer van slag maken. Daarom moet er nu na zoveel gebeurtenissen een goed plan komen voor als dat gebeurd. Ook moet duidelijk zijn hoe de hulp er nu verder uitziet. Regelmatig (wekelijks om te beginnen) contact lijkt me wel op zijn plaats. Kan gewoon een afspraak met de spv'er zijn en dan af en toe met de psychiater erbij.
Heb jij nog gesprekken met iemand of enige vorm van hulp? Zorg ook goed voor jezelf he! Sterkte.
Als ik jou was zou ik vragen of de psychiater een vooraanmelding kan doen bij de crisisdienst in jullie regio als je man naar huis komt. Dan zijn zij op de hoogte en kun jij ook 24 uur per dag iemand spreken en kunnen ze zo nodig direct hulp bieden. Hopelijk geeft jou dat wat rust tot je er meer vertrouwen in hebt. 24 uur per dag een hulpverlener bereiken die jullie en jullie situatie echt kent is erg lastig helaas. Om dezelfde reden is elk moment van de dag je handen er vanaf kunnen trekken waarschijnlijk niet realistisch tenzij je in je omgeving kan regelen dat iemand het overneemt. Er zijn wat meer mogelijkheden als hij behandelt wordt door een IBT of iets dergelijks maar als ik het zo lees is hij lang niet slecht genoeg om dergelijke intensieve zorg te krijgen maar goed ik zit er niet bij natuurlijk.
Verder zou ik inderdaad een goed (waar jij het ook mee eens bent dus) behandelplan en crisisplan vragen. Zover ik begrijp lijkt je man niet zomaar van het paadje te raken en gelukkig lijkt hij nu weer zichzelf maar het lastige is dat je niet kan voorkomen dat er heftige dingen gebeuren die hem wel weer van slag maken. Daarom moet er nu na zoveel gebeurtenissen een goed plan komen voor als dat gebeurd. Ook moet duidelijk zijn hoe de hulp er nu verder uitziet. Regelmatig (wekelijks om te beginnen) contact lijkt me wel op zijn plaats. Kan gewoon een afspraak met de spv'er zijn en dan af en toe met de psychiater erbij.
Heb jij nog gesprekken met iemand of enige vorm van hulp? Zorg ook goed voor jezelf he! Sterkte.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
dinsdag 26 december 2017 om 21:34
Hey Duckling, ik stap eens even uit de meeleesstand.
Ik wil je laten weten dat ik het knap vind hoe je nu voor jezelf grenzen aan het stellen bent en meer over jezelf nadenkt,
Maar ik ben het met bovenstaande reacties eens dat je jezelf wel weer veel op de hals haalt door voor je man te zorgen. Misschien moet hij zelf die verantwoordelijkheid eens nemen. Ik weet uiteraard niet wat hij kan, maar moet jij voor hem zorgen, of kan hij ook alleen thuis zijn? Of ergens anders heen?
Sterkte in ieder geval!
Ik wil je laten weten dat ik het knap vind hoe je nu voor jezelf grenzen aan het stellen bent en meer over jezelf nadenkt,
Maar ik ben het met bovenstaande reacties eens dat je jezelf wel weer veel op de hals haalt door voor je man te zorgen. Misschien moet hij zelf die verantwoordelijkheid eens nemen. Ik weet uiteraard niet wat hij kan, maar moet jij voor hem zorgen, of kan hij ook alleen thuis zijn? Of ergens anders heen?
Sterkte in ieder geval!
dinsdag 26 december 2017 om 21:41
TO en haar man zijn al tien jaar samen he waarvan de eerste negen prima gingen volgens TO en toen werd hij ziek en daardoor heeft hij hulp nodig. Het is niet abnormaal je partner te helpen als die ziek is. Het is niet zo dat ze een dakloze schizofrene alcoholist van de straat geplukt heeft om te redden zover ik hier lees.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 27 december 2017 om 00:27
Hey Duckling,
even moeten inhalen, en heb de reacties ook wat vluchtig gelezen, dus sorry als ik zaken herhaal ofzo...
Ik heb geen idee of het je helpt om mijn verhaal te lezen, maar wie weet kan je er zaken uithalen die voor jou handig kunnen zijn?
Mijn man is na één nacht ziekenhuis direct overgebracht naar het psychiatrisch ziekenhuis, waar hij in de gesloten afdeling werd geplaatst, omwille van zijn zelfmoordpoging. Ze zagen hem als een gevaar voor zichzelf, net als ik, want zelfs na een poging is hij niet plots miraculeus genezen van zijn psychische kwetsbaarheid. Een gesloten afdeling is geen lachertje, maar het was iets die voornamelijk mij een gerust(er) gevoel gaf. Ze wilden geen enkel risico lopen, en daar ben ik de verpleging heel erg dankbaar voor. Naargelang zijn herstel, verplaatste hij telkens van afdeling, en toen er sprake was dat hij in het weekend naar huis kon, heb ik de eerste keren geweigerd.
Ik heb mijn man eerlijk uitgelegd dat ik het nog niet aankon, en daar heeft hij zich bij moeten neerleggen, hoe moeilijk het ook was voor ons beiden. De eerste uitstappen buiten de instelling waren zelfs niet met mij, daar hebben zijn vrienden voor gezorgd, wat ook voor mij wat meer rust gaf. Uiteindelijk heb ik zelf aangegeven wanneer ik er klaar voor was, en dan hebben we dat langzaam weer opgebouwd.
Mijn man heeft verschillende soorten medicatie gehad gedurende de tijd die we elkaar kennen, en nu lijkt hij de gepaste dosis/soort te hebben. Zoals ik had gelezen, zei je dat de opflakkeringen gebeurden bij verandering van zijn medicatie? Dat komt me wel bekend voor, maar dan eerder wanneer mijn man op zijn eentje besloot dat het wel weer ging, en dat hij wel kon minderen. Dan ging het inderdaad van kwaad naar erger en daar hebben we vaak discussie over gehad. Nu beseft hij gelukkig zelf wel dat hij de medicatie (voorlopig) nodig heeft, en we merken ook geen echte bijwerkingen ervan, wat een opluchting is.
Ik hoop dat je wat wijzer raakt uit alles, en dat je tijd hebt om gegronde beslissingen te nemen over alles.
Misschien is het niet leuk om te horen, maar ik heb na alles wat er bij ons gebeurd is, mezelf de vraag gesteld: kan ik het aan, als dit nogmaals zou voorvallen? En dan heb ik het niet specifiek over de zelfmoordpoging, maar over een psychose. Ondanks het feit dat we beide door de hel zijn gegaan, hebben we ook beseft dat we elkaar zielsgraag zien, en dat we dat niet willen kwijtspelen omwille hiervan. Bestaat de mogelijkheid dat hij nogmaals een psychose gaat/kan krijgen? Ja, en daar ben ik me heel bewust van. Maar tegelijk weet ik dat we beter inzicht hebben in het verloop ervan, dat we sneller kunnen ingrijpen indien nodig.
Na anderhalf jaar heb ik eindelijk de man terug op wie ik verliefd was geworden, en met momenten komen we nog wel eens een hobbel tegen die ontstaan is in die tijd, maar we raken over die hobbel, en dat is voor ons het belangrijkste.
Dikke knuffel
even moeten inhalen, en heb de reacties ook wat vluchtig gelezen, dus sorry als ik zaken herhaal ofzo...
Ik heb geen idee of het je helpt om mijn verhaal te lezen, maar wie weet kan je er zaken uithalen die voor jou handig kunnen zijn?
Mijn man is na één nacht ziekenhuis direct overgebracht naar het psychiatrisch ziekenhuis, waar hij in de gesloten afdeling werd geplaatst, omwille van zijn zelfmoordpoging. Ze zagen hem als een gevaar voor zichzelf, net als ik, want zelfs na een poging is hij niet plots miraculeus genezen van zijn psychische kwetsbaarheid. Een gesloten afdeling is geen lachertje, maar het was iets die voornamelijk mij een gerust(er) gevoel gaf. Ze wilden geen enkel risico lopen, en daar ben ik de verpleging heel erg dankbaar voor. Naargelang zijn herstel, verplaatste hij telkens van afdeling, en toen er sprake was dat hij in het weekend naar huis kon, heb ik de eerste keren geweigerd.
Ik heb mijn man eerlijk uitgelegd dat ik het nog niet aankon, en daar heeft hij zich bij moeten neerleggen, hoe moeilijk het ook was voor ons beiden. De eerste uitstappen buiten de instelling waren zelfs niet met mij, daar hebben zijn vrienden voor gezorgd, wat ook voor mij wat meer rust gaf. Uiteindelijk heb ik zelf aangegeven wanneer ik er klaar voor was, en dan hebben we dat langzaam weer opgebouwd.
Mijn man heeft verschillende soorten medicatie gehad gedurende de tijd die we elkaar kennen, en nu lijkt hij de gepaste dosis/soort te hebben. Zoals ik had gelezen, zei je dat de opflakkeringen gebeurden bij verandering van zijn medicatie? Dat komt me wel bekend voor, maar dan eerder wanneer mijn man op zijn eentje besloot dat het wel weer ging, en dat hij wel kon minderen. Dan ging het inderdaad van kwaad naar erger en daar hebben we vaak discussie over gehad. Nu beseft hij gelukkig zelf wel dat hij de medicatie (voorlopig) nodig heeft, en we merken ook geen echte bijwerkingen ervan, wat een opluchting is.
Ik hoop dat je wat wijzer raakt uit alles, en dat je tijd hebt om gegronde beslissingen te nemen over alles.
Misschien is het niet leuk om te horen, maar ik heb na alles wat er bij ons gebeurd is, mezelf de vraag gesteld: kan ik het aan, als dit nogmaals zou voorvallen? En dan heb ik het niet specifiek over de zelfmoordpoging, maar over een psychose. Ondanks het feit dat we beide door de hel zijn gegaan, hebben we ook beseft dat we elkaar zielsgraag zien, en dat we dat niet willen kwijtspelen omwille hiervan. Bestaat de mogelijkheid dat hij nogmaals een psychose gaat/kan krijgen? Ja, en daar ben ik me heel bewust van. Maar tegelijk weet ik dat we beter inzicht hebben in het verloop ervan, dat we sneller kunnen ingrijpen indien nodig.
Na anderhalf jaar heb ik eindelijk de man terug op wie ik verliefd was geworden, en met momenten komen we nog wel eens een hobbel tegen die ontstaan is in die tijd, maar we raken over die hobbel, en dat is voor ons het belangrijkste.
Dikke knuffel
donderdag 28 december 2017 om 10:49
Man komt vandaag naar huis. We hebben gisteren een uitgebreid gesprek gehad met de psychiater die vorige week langs was geweest en de psycholoog van man. Er is op dit moment geen indicatie voor opname. Op de afdeling waar hij nu ligt, maakt man normaal contact, gedraagt hij zich normaal en lijkt zijn stemming normaal. Dat is ook zo in het gesprek van vorige week en gisteren weer. Dan valt er niets te diagnosticeren of te observeren.
We krijgen wel psychiatrische thuiszorg, meer op basis van wat er allemaal gebeurd is dan om de huidige situatie. Dat hebben we eerder ook gehad en de spv’er die dat grotendeels op zich gaat nemen kennen we nog. Zij komt vanmiddag al langs, met haar werken we dan het crisisplan verder uit. Daarnaast gaan de wekelijkse gesprekken met de psycholoog gewoon door. Het behandelplan daarvoor maken psych en man, daar hoef ik nu niks mee. Er is afgesproken en doorgegeven aan de crisisdienst (dank voor de tip!) dat man direct wordt opgenomen zodra hij, ik of een van de professionals verslechtering ziet. Dan kan er geobserveerd worden wat er dan gebeurt en hopelijk kan erger voorkomen worden. Als er toch medicatie nodig is, zal dat worden gestart tijdens een opname, zodat ook dat goed in de gaten gehouden kan worden.
Ik reageer in een volgend bericht op jullie berichten, eerst even deze update.
We krijgen wel psychiatrische thuiszorg, meer op basis van wat er allemaal gebeurd is dan om de huidige situatie. Dat hebben we eerder ook gehad en de spv’er die dat grotendeels op zich gaat nemen kennen we nog. Zij komt vanmiddag al langs, met haar werken we dan het crisisplan verder uit. Daarnaast gaan de wekelijkse gesprekken met de psycholoog gewoon door. Het behandelplan daarvoor maken psych en man, daar hoef ik nu niks mee. Er is afgesproken en doorgegeven aan de crisisdienst (dank voor de tip!) dat man direct wordt opgenomen zodra hij, ik of een van de professionals verslechtering ziet. Dan kan er geobserveerd worden wat er dan gebeurt en hopelijk kan erger voorkomen worden. Als er toch medicatie nodig is, zal dat worden gestart tijdens een opname, zodat ook dat goed in de gaten gehouden kan worden.
Ik reageer in een volgend bericht op jullie berichten, eerst even deze update.
