Psyche
alle pijlers
Agressief: hoe kom ik er vanaf
zondag 15 februari 2009 om 16:30
Ik heb erg veel last van agressie, kan soms zo boos worden, dat ik alles om me heen kapot sla of iemand compleet verrot scheld. Dit weekend is het weer helemaal raak. Vrijdagochtend lange vertraging met de trein en dan scheld ik iedere NS-medewerker uit. Gisteren een hanglamp die kortsluiting maakte, waardoor de stop er iedere keer uitknalde en vanmorgen de afvoer van de douche die niet meer doorliep. En dan scheld ik mijn vriend uit, sla met deuren en sla mezelf ook. Ik sla nooit iemand anders, maar heb wel vaak de neiging. Gelukkig kan ik die nog onderdrukken.
Ik zou zo graag van die agressie afwillen. Het vergt niet alleen heel veel energie, maar is voor iemand anders natuurlijk ook niet leuk. Ik heb ooit cognitieve therapie gehad, o.a. voor de agressie, maar het heeft niet geholpen.
Hoe kan ik nu hier vanaf komen of in ieder geval ermee leren omgaan?
Ik zou zo graag van die agressie afwillen. Het vergt niet alleen heel veel energie, maar is voor iemand anders natuurlijk ook niet leuk. Ik heb ooit cognitieve therapie gehad, o.a. voor de agressie, maar het heeft niet geholpen.
Hoe kan ik nu hier vanaf komen of in ieder geval ermee leren omgaan?
zondag 15 februari 2009 om 18:15
Daantje, je zegt dat je niet zo'n goede conditie hebt en ook wat overgewicht. Ik denk dat dit wel eens voor een groot deel bij zou kunnen dragen aan je problemen. Een vriendin van mij heeft een tijd lang heel veel klachten gehad, ze had vaak hoofdpijn migraine, was duizelig en bleef vaak ziek thuis van werk. Inmiddels is ze zo'n 15 kilo lichter en hoor ik haar nooit meer over die vage klachten! Ik merk dat haar geestelijke toestand 100% samenhangt met haar lichamelijke toestand (ook al denkt ze zelf van niet). Als je niet lekker in je vel zit kunnen dingen veel zwaarder lijken dan ze zijn. Zelf ben ik ook zo'n 15 kilo te zwaar en hou helemaaaaal niet van sporten, maar ik merk wel dat ik na een uurtje intensieve inspanning ik me veel beter voel!
Het klinkt misschien als een simpele oplossing voor een moeilijk probleem en die vriendin van mij had ook niet dezelfde problemen als jij, maar ik denk dat het wel écht uitmaakt hoe je lichamelijke conditie is. Misschien kan je voor jezelf nagaan wat je wel een leuke sport zou vinden? Een teamsport zoals volleybal of hockey? (Dan heb je ook een grotere commitment, aangezien je teamgenoten wekelijks op je rekenen!) Of toch zwemmen en dan twee keer per week op rustige uren? (Even navragen bij het zwembad). Desnoods begin je elke ochtend een kwartiertje met Nederland in beweging en loop/fiets je naar je werk. Trap nemen ipv de lift, alle beetjes helpen!
Het klinkt misschien als een simpele oplossing voor een moeilijk probleem en die vriendin van mij had ook niet dezelfde problemen als jij, maar ik denk dat het wel écht uitmaakt hoe je lichamelijke conditie is. Misschien kan je voor jezelf nagaan wat je wel een leuke sport zou vinden? Een teamsport zoals volleybal of hockey? (Dan heb je ook een grotere commitment, aangezien je teamgenoten wekelijks op je rekenen!) Of toch zwemmen en dan twee keer per week op rustige uren? (Even navragen bij het zwembad). Desnoods begin je elke ochtend een kwartiertje met Nederland in beweging en loop/fiets je naar je werk. Trap nemen ipv de lift, alle beetjes helpen!
zondag 15 februari 2009 om 18:31
Als je je overgewicht kwijt raakt (dmv sporten) dan wordt je conditie zodanig dat je nog makkelijker ergens tegen aan kan trappen; dan kun je 't lichamelijk 'n stuk beter aan
Ik was vroeger ook af en toe heel agressief en tijdens mijn opleiding heb ik heel wat pennen, potloden en penselen gebroken. Met verfpotjes gooide ik niet omdat ik natuurlijk wel besefte dat ik mijn kamer daarmee zou verzieken.
Als ik 't idee heb dat ik aangevallen wordt, dan sla ik er vanuit instinct op, ook al is het een man die 'n kop groter is dan ik. Gelukkig heb ik dat instinct wel behouden ondanks dat ik verder de afgelopen jaren 'n stuk relaxter ben geworden. Mijn laatste klap heb ik uitgedeeld zo'n 2 jaar geleden op mijn 38e. Aan 'n opdringerige Indier bij 't Ghandi monument in New Delhi.
Ik was vroeger ook af en toe heel agressief en tijdens mijn opleiding heb ik heel wat pennen, potloden en penselen gebroken. Met verfpotjes gooide ik niet omdat ik natuurlijk wel besefte dat ik mijn kamer daarmee zou verzieken.
Als ik 't idee heb dat ik aangevallen wordt, dan sla ik er vanuit instinct op, ook al is het een man die 'n kop groter is dan ik. Gelukkig heb ik dat instinct wel behouden ondanks dat ik verder de afgelopen jaren 'n stuk relaxter ben geworden. Mijn laatste klap heb ik uitgedeeld zo'n 2 jaar geleden op mijn 38e. Aan 'n opdringerige Indier bij 't Ghandi monument in New Delhi.
zondag 15 februari 2009 om 19:20
Heb een proefles voor Wing-Chun Kung-Fu aangevraagd. Daar worden trainingen gegeven in het leren omgaan met agressie in de praktijk. Elke training duurt 3 uur, 1 keer in de week. De bedoeling is fysiek en mentaal weerbaarder te worden en daardoor emoties beter te leren kennen en deze dan ook beter te beheersen. Als afsluiting van de training is er stootzak training, lijkt me ook wel wat.
Ook naar De Waag heb ik gekeken. Het lijkt me wat extreem, maar als dat andere niet helpt (waar ik natuurlijk niet vanuit ga) kan ik dat ook gaan doen. Maar ik hoop toch dat dat andere wat is.
Mamzelle, sorry dat ik niet eerder op jouw reactie heb gereageerd. Ik wilde jouw bericht in alle rust lezen en ook in alle rust op reageren. Wat ik hierboven beschrijf is ook een agressie regulatie training. Ik kwam op deze site doordat Bianca een link naar een site gaf waar deze woorden opstonden. Heb ook even gezocht op dipiperon, de redenen waarvoor dit wordt gegeven zijn best wel heftig. Mag ik vragen hoe de agressie zich bij jou uitte? De woede lucht inderdaad op, al heb ik erna ook weer een rotgevoel over. Zeker omdat ik me dan weer afgereageerd heb op mensen die er ook niks aan kunnen doen. Ik wens jou in ieder geval veel succes!
Badminton is inderdaad iets luchtiger dan kickboksen, al lijkt kickboksen me toch ook wel leuk. Maar badminton vond ik ook hartstikke leuk om te doen, dus misschien toch wel een idee om dat weer op te pakken.
Dhelia, ik probeer ook wel weg te lopen. Alleen in mijn hoofd blijft dan alles malen en dan komt het er toch een keer uit. En soms is het dan helemaal bij de verkeerde. Mijn vriend maakt zich er gelukkig niet zo druk om, alleen vind ik het ook niet leuk als hij de volle laag krijgt en er helemaal niks aan kan doen. Alleen sporten is misschien niet de oplossing. Een combinatie van sporten en die training misschien wel. Als dat niet werkt, kan ik altijd nog therapie erbij gaan doen. Ik heb de site van De Waag opgeslagen, maar ga eerst kijken of dat andere wat is. Veroordeelde agressieveling? Dat vind ik toch wel te ver gaan hoor. Ik hoop toch dat het zover niet komt, dat wil ik toch echt voorkomen. En niet alleen voor mezelf, ook voor de anderen.
Mevrouwdekees, bedankt voor je tips. Misschien print ik ze wel uit en stop ze in mijn jaszak. Als er dan een situatie is waarbij ik agressied kan worden dan pak ik jouw tips erbij. Wie weet helpt het!
Pear, lichamelijk heb ik gelukkig niet zoveel klachten, het zit toch meer in mijn hoofd. Maar wat gewicht verliezen zou zeker wel helpen, het lukt me alleen nog niet om de knop om te zetten om weer te gaan lijnen. Na inspanning je beter voelen dat herken ik wel. Dat had in na een uurtje badminton ook altijd. Ik was best fanatiek en was echt kapot na een uur, maar voelde me toch ook wel weer heerlijk. Een teamsport vind ik niet leuk, heb vroeger gehandbald, maar vond dat niet leuk. Ben toch meer van de individuele sporten en dan het liefst wel met een spelelement. Dus niet iets als fitness ofzo. De trap neem ik altijd al, behalve als het erg hoog is. Fietsen naar mijn werk is helaas niet haalbaar, met de auto is het al een uur rijden. Maar zal inderdaad eens navragen of er bepaalde rustige uren zijn bij het zwembad. Ik ben 1 dag in de week vrij, dus misschien is 's morgens vroeg wel een idee.
Vlinder67, ik heb nog nooit naar mijn suiker laten kijken. Ik heb eens last van een te laag suikergehalte. Ik word dan trillerig en zweterig en krijg het heel erg warm en moet dan echt iets eten. Toch denk ik dat mijn agressie meer tussen mijn oren zit. Maar een keer laten testen kan nooit kwaad natuurlijk.
Elninjoo, dat breken van penselen enzo dat herken ik wel. Als er bij mij iets niet lukt, dan kan ik ook mijn muis of toetsenbord kapot gooien. Heb dan ook altijd een reservemuis en toetsenbord.
Ook naar De Waag heb ik gekeken. Het lijkt me wat extreem, maar als dat andere niet helpt (waar ik natuurlijk niet vanuit ga) kan ik dat ook gaan doen. Maar ik hoop toch dat dat andere wat is.
Mamzelle, sorry dat ik niet eerder op jouw reactie heb gereageerd. Ik wilde jouw bericht in alle rust lezen en ook in alle rust op reageren. Wat ik hierboven beschrijf is ook een agressie regulatie training. Ik kwam op deze site doordat Bianca een link naar een site gaf waar deze woorden opstonden. Heb ook even gezocht op dipiperon, de redenen waarvoor dit wordt gegeven zijn best wel heftig. Mag ik vragen hoe de agressie zich bij jou uitte? De woede lucht inderdaad op, al heb ik erna ook weer een rotgevoel over. Zeker omdat ik me dan weer afgereageerd heb op mensen die er ook niks aan kunnen doen. Ik wens jou in ieder geval veel succes!
Badminton is inderdaad iets luchtiger dan kickboksen, al lijkt kickboksen me toch ook wel leuk. Maar badminton vond ik ook hartstikke leuk om te doen, dus misschien toch wel een idee om dat weer op te pakken.
Dhelia, ik probeer ook wel weg te lopen. Alleen in mijn hoofd blijft dan alles malen en dan komt het er toch een keer uit. En soms is het dan helemaal bij de verkeerde. Mijn vriend maakt zich er gelukkig niet zo druk om, alleen vind ik het ook niet leuk als hij de volle laag krijgt en er helemaal niks aan kan doen. Alleen sporten is misschien niet de oplossing. Een combinatie van sporten en die training misschien wel. Als dat niet werkt, kan ik altijd nog therapie erbij gaan doen. Ik heb de site van De Waag opgeslagen, maar ga eerst kijken of dat andere wat is. Veroordeelde agressieveling? Dat vind ik toch wel te ver gaan hoor. Ik hoop toch dat het zover niet komt, dat wil ik toch echt voorkomen. En niet alleen voor mezelf, ook voor de anderen.
Mevrouwdekees, bedankt voor je tips. Misschien print ik ze wel uit en stop ze in mijn jaszak. Als er dan een situatie is waarbij ik agressied kan worden dan pak ik jouw tips erbij. Wie weet helpt het!
Pear, lichamelijk heb ik gelukkig niet zoveel klachten, het zit toch meer in mijn hoofd. Maar wat gewicht verliezen zou zeker wel helpen, het lukt me alleen nog niet om de knop om te zetten om weer te gaan lijnen. Na inspanning je beter voelen dat herken ik wel. Dat had in na een uurtje badminton ook altijd. Ik was best fanatiek en was echt kapot na een uur, maar voelde me toch ook wel weer heerlijk. Een teamsport vind ik niet leuk, heb vroeger gehandbald, maar vond dat niet leuk. Ben toch meer van de individuele sporten en dan het liefst wel met een spelelement. Dus niet iets als fitness ofzo. De trap neem ik altijd al, behalve als het erg hoog is. Fietsen naar mijn werk is helaas niet haalbaar, met de auto is het al een uur rijden. Maar zal inderdaad eens navragen of er bepaalde rustige uren zijn bij het zwembad. Ik ben 1 dag in de week vrij, dus misschien is 's morgens vroeg wel een idee.
Vlinder67, ik heb nog nooit naar mijn suiker laten kijken. Ik heb eens last van een te laag suikergehalte. Ik word dan trillerig en zweterig en krijg het heel erg warm en moet dan echt iets eten. Toch denk ik dat mijn agressie meer tussen mijn oren zit. Maar een keer laten testen kan nooit kwaad natuurlijk.
Elninjoo, dat breken van penselen enzo dat herken ik wel. Als er bij mij iets niet lukt, dan kan ik ook mijn muis of toetsenbord kapot gooien. Heb dan ook altijd een reservemuis en toetsenbord.
zondag 15 februari 2009 om 21:39
Heb je dit al heel lang of is het iets van de laatste tijd/jaren? Ik herken er wel wat in, alleen kan ik het wel goed beheersen als ik die agressie voel opkomen. Bij mij speelt het eigenlijk pas sinds een jaar, sinds ik gestopt ben met roken. Toen ik er laatst met mijn huisarts over sprak zei hij dat het ook een hormonale kwestie kan zijn, het schijnt dat vrouwen die in de overgang komen ook ineens agressieve buien kunnen krijgen. De tips die op deze pagina staan kunnen je misschien wat handvatten geven: Als je zelf agressief bent
zondag 15 februari 2009 om 21:51
Ik reageer veel te heftig op mijn kinderen, al vanaf hun geboorte. Voordat zij er waren dacht ik van mezelf dat ik een rustig, best wel lievig mens was.
Maar goed, ik heb mezelf een paar jaar terug definitief aangemeld bij het ggz om van deze makke af te komen. Het gaat al veeel beter dan een jaar of tien geleden, maar beter is niet genoeg in dit soort zaken.
Op dit moment heb ik zonder dipiperon wel een kort lontje, maar inmiddels weten de kinderen te benoemen dat ik te ver ga en dat kalmeert ter plekke eigenlijk, en kunnen we het met een geintje afdoen. Dingen stukgooien heb ik al geruime tijd achter me en is ook niet zo extreem geweest als jij hier beschrijft, er gaat wel eens wat stuk, maar niet dat ik dat een gewoonte kan noemen.
De dipiperon heb ik gekregen omdat ik bij mijn huisarts ging vragen of er een medicinale oplossing was, omdat tot tien tellen bij mij echt niet werkt. Het is de vraag of ik die ooit had voorgeschreven gekregen als ik er niet om had gevraagd.
Tot tien tellen, moet ik eerlijk bekennen, werkt niet omdat ik nog steeds heel vaak dingen op laat lopen. Denk dat daar de kern zit, iets wat jij bij jezelf ook kunt onderzoeken. In mijn geval betekent dat dus dat ik bijvoorbeeld niet passief moet wachten tot mijn kinderen hun zooi hebben opgeruimd, maar dat ik veel eerder moet ingrijpen en hen helpen bij het opruimen van die zooi, of concrete aanwijzingen geven.
In jouw geval zou dat kunnen betekenen: al eerder bij je vriend aangeven dat je ergens mee zit of ergens zwaar gefrustreerd door raakt, je hart luchten dus. In feite doe je bij een therapeut niet veel anders.
Maar goed, ik heb mezelf een paar jaar terug definitief aangemeld bij het ggz om van deze makke af te komen. Het gaat al veeel beter dan een jaar of tien geleden, maar beter is niet genoeg in dit soort zaken.
Op dit moment heb ik zonder dipiperon wel een kort lontje, maar inmiddels weten de kinderen te benoemen dat ik te ver ga en dat kalmeert ter plekke eigenlijk, en kunnen we het met een geintje afdoen. Dingen stukgooien heb ik al geruime tijd achter me en is ook niet zo extreem geweest als jij hier beschrijft, er gaat wel eens wat stuk, maar niet dat ik dat een gewoonte kan noemen.
De dipiperon heb ik gekregen omdat ik bij mijn huisarts ging vragen of er een medicinale oplossing was, omdat tot tien tellen bij mij echt niet werkt. Het is de vraag of ik die ooit had voorgeschreven gekregen als ik er niet om had gevraagd.
Tot tien tellen, moet ik eerlijk bekennen, werkt niet omdat ik nog steeds heel vaak dingen op laat lopen. Denk dat daar de kern zit, iets wat jij bij jezelf ook kunt onderzoeken. In mijn geval betekent dat dus dat ik bijvoorbeeld niet passief moet wachten tot mijn kinderen hun zooi hebben opgeruimd, maar dat ik veel eerder moet ingrijpen en hen helpen bij het opruimen van die zooi, of concrete aanwijzingen geven.
In jouw geval zou dat kunnen betekenen: al eerder bij je vriend aangeven dat je ergens mee zit of ergens zwaar gefrustreerd door raakt, je hart luchten dus. In feite doe je bij een therapeut niet veel anders.
maandag 16 februari 2009 om 20:24
quote:Daantje1970 schreef op 15 februari 2009 @ 19:20:
Veroordeelde agressieveling? Dat vind ik toch wel te ver gaan hoor.
Mooi, dan komt de boodschap misschien over. Je zit namelijk op 't randje. Zo niet er al overheen. Als jij een NS-medewerker uitscheldt, en die doet aangifte van belediging, dan ben je er al overheen. Dat heb je dus niet meer zelf in de hand, dat beslist namelijk degene tegenover je. Zo te lezen heb je tot nu toe de mazzel gehad dat er nog niemand aangifte tegen je gedaan heeft. Maar uitgaande van je openingsbericht had die NS-medewerker dat zomaar kunnen doen en dan had je agressieprobleem aan de rechter kunnen uitleggen in plaats van aan een forum.
Veroordeelde agressieveling? Dat vind ik toch wel te ver gaan hoor.
Mooi, dan komt de boodschap misschien over. Je zit namelijk op 't randje. Zo niet er al overheen. Als jij een NS-medewerker uitscheldt, en die doet aangifte van belediging, dan ben je er al overheen. Dat heb je dus niet meer zelf in de hand, dat beslist namelijk degene tegenover je. Zo te lezen heb je tot nu toe de mazzel gehad dat er nog niemand aangifte tegen je gedaan heeft. Maar uitgaande van je openingsbericht had die NS-medewerker dat zomaar kunnen doen en dan had je agressieprobleem aan de rechter kunnen uitleggen in plaats van aan een forum.
maandag 23 februari 2009 om 22:08
maandag 23 februari 2009 om 22:13
Mijn agressie komt voort uit haat, angst en woede. Angst omdat ik bang ben om overheerst te worden en onder druk gezet. Dat is nl in mijn leven al heel erg vaak gebeurd, in mijn vroegste jeugd zelfs, ik had een vader die nogal dominant en agressief was, dus dat heeft niet echt geholpen bij het opgroeien tot een normaal iemand. Ik kan me ook over van alles en nog wat opwinden en dat heeft een oorzaak, vele oorzaken. Ik ben gauw boos omdat ik dingen onrechtvaardig vind, ik voel me gauw vernederd en onderdrukt en ik heb altijd het gevoel dat andere mensen het beter hebben dan ik.
Ik heb heel lang geleden onder intense angsten. Ik durfde niet naar buiten en ik voelde me geleefd en uitgebuit en die gevoelens nemen nogal eens de overhand op onverwachte momenten en dan komen alle opgekropte gevoelens eruit, misschien moet je eens met een pscyholoog gaan praten, Daantje, dat heb ik ook gedaan, ik ben opgenomen voor mijn psychoses en mijn woedebuien, maar ik heb er nog steeds last van, ben erg achterdochtig en ik zie overal leeuwen en beren.
Ik hoop dat je wat rus vindt.
Ik heb heel lang geleden onder intense angsten. Ik durfde niet naar buiten en ik voelde me geleefd en uitgebuit en die gevoelens nemen nogal eens de overhand op onverwachte momenten en dan komen alle opgekropte gevoelens eruit, misschien moet je eens met een pscyholoog gaan praten, Daantje, dat heb ik ook gedaan, ik ben opgenomen voor mijn psychoses en mijn woedebuien, maar ik heb er nog steeds last van, ben erg achterdochtig en ik zie overal leeuwen en beren.
Ik hoop dat je wat rus vindt.
