Psyche
alle pijlers
Alleen, geen echte vrienden
vrijdag 16 november 2018 om 14:32
Hallo allemaal,
Ik zou graag horen of iemand zich hierin herkent.
Ik heb op de what's app enkele contacten, voornamelijk opgedaan via internet.
Sommige contacten heb ik echt al een jaar of 15. Veel nieuwe contacten heb ik niet.
Veel lief en leed met elkaar gedeeld.
Maar in real life elkaar zien is er niet echt bij. Dit komt door de afstand en door psychische problemen van mijzelf en diegene.
Maar de laatste tijd zijn deze contacten aan het verwateren en ik merk dat ik bozig ben over het feit er altijd voor hun te zijn als zij een slechte periode doormaken. En zij mij dán ook altijd weten te vinden. Ik sta altijd klaar voor anderen met advies en een luisterend oor. Maar tussendoor wordt er nooit eens aan mij gevraagd hoe het is, of gewoon een praatje gemaakt.
Ik snap dat iedereen druk is met hun eigen leven (man, vrienden, kinderen), maar ik voel me steeds meer in de steek gelaten en alleen.
Ik heb het gevoel dat ik niet belangrijk genoeg voor anderen ben, blijkbaar ben ik het de moeite niet waard om even te appen: hoe is het?
Ik heb meerdere contacten langs gelopen en ik ben altijd de eerste die contact op neemt voor een praatje, het komt altijd van mijn kant.
En eerlijk gezegd ben ik daar wel klaar mee.
In real life heb ik niet echt vrienden en ik woon alleen. Dus dat zijn heel weinig contacten.
Ik spreek bijna niemand meer de laatste tijd. Heb wel goed contact met mijn ouders. Maar dat is het dan ook wel.
Ik kom door psychische problemen ook niet op plaatsen waar ik nieuwe contacten op kan doen. Heb een behoorlijke angststoornis (incl sociale fobie) en chronisch depressief.
Ik maak wel eens een praatje met iemand als ik de hond ben uitlaten, maar dat zijn geen contacten die ik uit zou willen breiden.
Ik voel me behoorlijk alleen. En door de mensen waar ik altijd via de app veel contact mee had in de steek gelaten. En dan word ik koppig, ik heb geen zin meer het alleen van mijn kant te laten komen.
Herkent iemand zich hierin? En zo ja, hoe ga je ermee om?
Ik zou graag horen of iemand zich hierin herkent.
Ik heb op de what's app enkele contacten, voornamelijk opgedaan via internet.
Sommige contacten heb ik echt al een jaar of 15. Veel nieuwe contacten heb ik niet.
Veel lief en leed met elkaar gedeeld.
Maar in real life elkaar zien is er niet echt bij. Dit komt door de afstand en door psychische problemen van mijzelf en diegene.
Maar de laatste tijd zijn deze contacten aan het verwateren en ik merk dat ik bozig ben over het feit er altijd voor hun te zijn als zij een slechte periode doormaken. En zij mij dán ook altijd weten te vinden. Ik sta altijd klaar voor anderen met advies en een luisterend oor. Maar tussendoor wordt er nooit eens aan mij gevraagd hoe het is, of gewoon een praatje gemaakt.
Ik snap dat iedereen druk is met hun eigen leven (man, vrienden, kinderen), maar ik voel me steeds meer in de steek gelaten en alleen.
Ik heb het gevoel dat ik niet belangrijk genoeg voor anderen ben, blijkbaar ben ik het de moeite niet waard om even te appen: hoe is het?
Ik heb meerdere contacten langs gelopen en ik ben altijd de eerste die contact op neemt voor een praatje, het komt altijd van mijn kant.
En eerlijk gezegd ben ik daar wel klaar mee.
In real life heb ik niet echt vrienden en ik woon alleen. Dus dat zijn heel weinig contacten.
Ik spreek bijna niemand meer de laatste tijd. Heb wel goed contact met mijn ouders. Maar dat is het dan ook wel.
Ik kom door psychische problemen ook niet op plaatsen waar ik nieuwe contacten op kan doen. Heb een behoorlijke angststoornis (incl sociale fobie) en chronisch depressief.
Ik maak wel eens een praatje met iemand als ik de hond ben uitlaten, maar dat zijn geen contacten die ik uit zou willen breiden.
Ik voel me behoorlijk alleen. En door de mensen waar ik altijd via de app veel contact mee had in de steek gelaten. En dan word ik koppig, ik heb geen zin meer het alleen van mijn kant te laten komen.
Herkent iemand zich hierin? En zo ja, hoe ga je ermee om?
vrijdag 16 november 2018 om 17:00
TO is al het vrijwilligerswerk niet mogelijk? Want misschien kun je wel een uurtje helpen met het schenken van koffie/thee in een verzorgingshuis in de buurt, of helpen tijdens de knutselmiddag. Zou zoiets iets voor je zijn? Misschien niet meteen om vriendschappen op te bouwen, maar wel om wat meer contact te hebben met mensen in het echte leven (ipv online).
vrijdag 16 november 2018 om 17:00
vrijdag 16 november 2018 om 22:27
Ik heb ook meerdere vriendschappen gehad die vooral van mijn kant kwamen. Niet op de App. Op de basisschool gingen vriendschappen nog vrij gelijkwaardig. Met diezelfde vriendinnen ging ik nog een paar jaar daarna om. Rond mijn 16e kregen zij andere interesses waar ik niks mee had. En nieuwe vriendinnen die weinig van mij moesten weten. Mijn vriendinnen gingen mij ook negeren. Ik raakte van hen vervreemd. Ze lieten me regelmatig zitten voor een ander. Mijn plek was ingepikt en vanaf toen was ik vaak alleen. Daarna kregen ze vaste relaties en verwaterde het contact verder. Ik heb ze wel op Facebook, maar het gaat niet verder dan likes of felicitaties. Inmiddels hebben veel een gezin. Jaren lang geen vriendinnen gehad, ondanks dat ik op verschillende clubjes en cursussen ging. Tot vriendschappen kwam het niet. Die vond ik pas op mijn werk. De helft van die vriendschappen is ook weer voorbij. Nu heb ik er 2. Met de ene vriendin loopt het contact goed. Ook al spreken we niet zo vaak af. We hebben altijd fijne gesprekken. Met de andere vriendin gaat het moeizaam. Voorheen deelden we een aantal interesses. Maar die van haar zijn veranderd en ze wil steeds haar zin doen. Ook vind ze dat ik te weinig initiatief neem. Maar als ik wat voorstel kan of wil ze niet. Ze zegt ook vaak af. Ook als het haar idee was. Heel irritant. Ik ga niet achter haar kont aanlopen. Af en toe eens chatten, maar verder even geen initiatief nemen. Zulke vriendinnen heb ik al te vaak gehad.
Ik heb nu wel chatcontact met iemand van het forum en we willen graag een keer afspreken. Het lijkt erop dat we veel overeenkomsten hebben.
Ik heb nu wel chatcontact met iemand van het forum en we willen graag een keer afspreken. Het lijkt erop dat we veel overeenkomsten hebben.
vrijdag 16 november 2018 om 23:03
Huh? Ik vind Karin wel leuk eigenlijk, maar misschien mis ik essentiële info ofzo
To, woon je in Breda? Zin om eens op de koffie te komen?
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
zondag 18 november 2018 om 04:19
Hoi Pawprint,
Misschien een beetje off topic maar heb jij een wens in het leven?
Is er iets wat je vroeger altijd al wilde maar niet hebt gedaan of kunnen doen?
Heb je een hobbie?
Ik weet dat je chronisch depressief bent maar je zult vast wel dingetjes hebben die je vroeger veel raakten en nu misschien nog.
Misschien een beetje off topic maar heb jij een wens in het leven?
Is er iets wat je vroeger altijd al wilde maar niet hebt gedaan of kunnen doen?
Heb je een hobbie?
Ik weet dat je chronisch depressief bent maar je zult vast wel dingetjes hebben die je vroeger veel raakten en nu misschien nog.
zondag 18 november 2018 om 13:59
Mijn wens in het leven? Ik heb mn wensen een beetje opgegeven. Ik zou me graag eens wat beter voelen zodat ik wat kan ondernemen.Verbinder schreef: ↑18-11-2018 04:19Hoi Pawprint,
Misschien een beetje off topic maar heb jij een wens in het leven?
Is er iets wat je vroeger altijd al wilde maar niet hebt gedaan of kunnen doen?
Heb je een hobbie?
Ik weet dat je chronisch depressief bent maar je zult vast wel dingetjes hebben die je vroeger veel raakten en nu misschien nog.
Vroeger reisde ik graag. Daar droom ik nog altijd van.
Mijn hobby is honden. Daar ben ik veel mee bezig. Natuurlijk met mijn eigen hond. Maar ook met lezen erover.
Ik ben geboren met fascinatie en passie voor honden haha. Al van kleins af aan.
Waarom vroeg je hiernaar? Ben ik wel benieuwd naar.
zondag 18 november 2018 om 14:02
Op de basisschool had ik zat vriendinnen. Op de middelbare school eigenlijk ook. En dat kwam van 2 kanten.hondenmens schreef: ↑16-11-2018 22:27Ik heb ook meerdere vriendschappen gehad die vooral van mijn kant kwamen. Niet op de App. Op de basisschool gingen vriendschappen nog vrij gelijkwaardig. Met diezelfde vriendinnen ging ik nog een paar jaar daarna om. Rond mijn 16e kregen zij andere interesses waar ik niks mee had. En nieuwe vriendinnen die weinig van mij moesten weten. Mijn vriendinnen gingen mij ook negeren. Ik raakte van hen vervreemd. Ze lieten me regelmatig zitten voor een ander. Mijn plek was ingepikt en vanaf toen was ik vaak alleen. Daarna kregen ze vaste relaties en verwaterde het contact verder. Ik heb ze wel op Facebook, maar het gaat niet verder dan likes of felicitaties. Inmiddels hebben veel een gezin. Jaren lang geen vriendinnen gehad, ondanks dat ik op verschillende clubjes en cursussen ging. Tot vriendschappen kwam het niet. Die vond ik pas op mijn werk. De helft van die vriendschappen is ook weer voorbij. Nu heb ik er 2. Met de ene vriendin loopt het contact goed. Ook al spreken we niet zo vaak af. We hebben altijd fijne gesprekken. Met de andere vriendin gaat het moeizaam. Voorheen deelden we een aantal interesses. Maar die van haar zijn veranderd en ze wil steeds haar zin doen. Ook vind ze dat ik te weinig initiatief neem. Maar als ik wat voorstel kan of wil ze niet. Ze zegt ook vaak af. Ook als het haar idee was. Heel irritant. Ik ga niet achter haar kont aanlopen. Af en toe eens chatten, maar verder even geen initiatief nemen. Zulke vriendinnen heb ik al te vaak gehad.
Ik heb nu wel chatcontact met iemand van het forum en we willen graag een keer afspreken. Het lijkt erop dat we veel overeenkomsten hebben.
Pas toen ik psychische problemen kreeg werd het lastig allemaal.
zondag 18 november 2018 om 14:29
Jammer. Misschien is er een hondenforum waar je iemand in de buurt kan vinden? Samen met de honden wandelen enzo?
Succes! En een knuffel van mijn 4voeter Buurman.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
zondag 18 november 2018 om 15:09
Ik had altijd al psychische problemen (Autisme) wat op mijn 20e ontdekt is. Op de basisschool had ik ook veel vriendinnen. Al voelde ik me wel anders zij. Mijn problemen gingen pas echt opvallen op het MBO. Toen ik naast veel gepest worden ook op stages vastliep gingen de alarmbellen echt rinkelen. Laten testen en het bleek Autisme te zijn. Ik heb trouwens ook honden.
maandag 19 november 2018 om 01:31
pawprint schreef: ↑18-11-2018 13:59Mijn wens in het leven? Ik heb mn wensen een beetje opgegeven. Ik zou me graag eens wat beter voelen zodat ik wat kan ondernemen.
Vroeger reisde ik graag. Daar droom ik nog altijd van.
Mijn hobby is honden. Daar ben ik veel mee bezig. Natuurlijk met mijn eigen hond. Maar ook met lezen erover.
Ik ben geboren met fascinatie en passie voor honden haha. Al van kleins af aan.
Waarom vroeg je hiernaar? Ben ik wel benieuwd naar.
Ik wilde weten of je vroeger wensen had, puur omdat wensen iets zeggen over of je vroeger passievol was.
En tegelijkertijd is dat een ingang om iets mee te doen.
Zou je iets kunnen ondernemen met je hond en daarbij tegelijk ook nieuwe mensen ontmoeten? Misschien is er een clubje in jouw buurt die af en toe bij elkaar komt in het lokale park. Of af en toe een wandeling maken met z’n allen.
Welke ras hond heb je?
( dit moet een puppy voorstellen hahaha)
maandag 19 november 2018 om 02:00
Als mijn depressie opspeelt hoeven mensen niet veel te doen om mijn irritatie op te wekken, maar ook vooral mijn onzekerheid, waardoor ik instinctief al mijn schepen achter me wil verbranden: 'Ik denk dat jullie mij niet leuk vinden, dus ban ik jullie uit mijn leven uit zelfbescherming.'
Ik heb inmiddels geleerd deze instincten zoveel mogelijk te negeren en juist aan te geven dat ik emotioneel niet zo lekker zit en wat ik van ze verwacht. Dit helpt ontzettend, want hierdoor leer ik iedere keer weer dat mensen me helemaal niet stom vinden, maar dat ik dit zelf invul én het helpt de mensen om me heen, want die hebben vaak geen idee hoe ze met me om moeten gaan op zo'n moment dus doen ze maar niets, omdat ze bang zijn het verkeerd te doen.
Misschien zijn je app-vrienden inderdaad niet geïnteresseerd, maar voor je het contact verbreekt zou ik me afvragen of je dit zeker weet, of dat de depressie (of met wat je dan ook te kampen hebt) dit voor je invult.
Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen: 'Jongens, ik zit niet zo lekker in mijn vel en ik kan jullie steun op dit moment goed gebruiken. Willen jullie .... (Vul hier behoefte in)? dat zou me ontzettend helpen.'
En als dan blijkt dat ze geen moeite voor je doen zijn het wel gewoon trutten, maar dan weet je dat zeker en heb je niet op voorhand vriendschappen weggegooid die misschien heel fijn hadden kunnen zijn.
Ik heb inmiddels geleerd deze instincten zoveel mogelijk te negeren en juist aan te geven dat ik emotioneel niet zo lekker zit en wat ik van ze verwacht. Dit helpt ontzettend, want hierdoor leer ik iedere keer weer dat mensen me helemaal niet stom vinden, maar dat ik dit zelf invul én het helpt de mensen om me heen, want die hebben vaak geen idee hoe ze met me om moeten gaan op zo'n moment dus doen ze maar niets, omdat ze bang zijn het verkeerd te doen.
Misschien zijn je app-vrienden inderdaad niet geïnteresseerd, maar voor je het contact verbreekt zou ik me afvragen of je dit zeker weet, of dat de depressie (of met wat je dan ook te kampen hebt) dit voor je invult.
Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen: 'Jongens, ik zit niet zo lekker in mijn vel en ik kan jullie steun op dit moment goed gebruiken. Willen jullie .... (Vul hier behoefte in)? dat zou me ontzettend helpen.'
En als dan blijkt dat ze geen moeite voor je doen zijn het wel gewoon trutten, maar dan weet je dat zeker en heb je niet op voorhand vriendschappen weggegooid die misschien heel fijn hadden kunnen zijn.
anoniem_358205 wijzigde dit bericht op 19-11-2018 02:22
0.65% gewijzigd
maandag 19 november 2018 om 10:18
Hier zeg je wel iets wat bij mij ook heel erg meespeelt ja.HaPu schreef: ↑19-11-2018 02:00Als mijn depressie opspeelt hoeven mensen niet veel te doen om mijn irritatie op te wekken, maar ook vooral mijn onzekerheid, waardoor ik instinctief al mijn schepen achter me wil verbranden: 'Ik denk dat jullie mij niet leuk vinden, dus ban ik jullie uit mijn leven uit zelfbescherming.'
Ik heb inmiddels geleerd deze instincten zoveel mogelijk te negeren en juist aan te geven dat ik emotioneel niet zo lekker zit en wat ik van ze verwacht. Dit helpt ontzettend, want hierdoor leer ik iedere keer weer dat mensen me helemaal niet stom vinden, maar dat ik dit zelf invul én het helpt de mensen om me heen, want die hebben vaak geen idee hoe ze met me om moeten gaan op zo'n moment dus doen ze maar niets, omdat ze bang zijn het verkeerd te doen.
Misschien zijn je app-vrienden inderdaad niet geïnteresseerd, maar voor je het contact verbreekt zou ik me afvragen of je dit zeker weet, of dat de depressie (of met wat je dan ook te kampen hebt) dit voor je invult.
Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen: 'Jongens, ik zit niet zo lekker in mijn vel en ik kan jullie steun op dit moment goed gebruiken. Willen jullie .... (Vul hier behoefte in)? dat zou me ontzettend helpen.'
En als dan blijkt dat ze geen moeite voor je doen zijn het wel gewoon trutten, maar dan weet je dat zeker en heb je niet op voorhand vriendschappen weggegooid die misschien heel fijn hadden kunnen zijn.
'Ik denk dat jullie me niet leuk vinden dus ban ik jullie uit mijn leven'
Dat heb ik ook door mijn depressie.
Maar toch weet ik zeker dat het teveel alleen van mijn kant komt.
Ik heb berichten terug zitten scrollen en ik ben altijd degene die het gesprek begint meestal met een echt geinteresseerde: hoe gaat het?
Nooit wordt dat eens aan mij gevraagd.
En ik hoor vaak tijden niks en dan opeens bij een probleem ben ik wel belangrijk genoeg om ze daarover aan te horen en advies te geven.
Dat vind ik niet erg hoor, maar wel als dat 100x gebeurd en er nooit eens belangstellend naar mij gevraagd wordt.
Nee ik ben er een beetje klaar mee
Een paar mensen vroegen of ik met mijn hond misschien contacten kon gaan leggen onder de mensen. Dit heb ik met mijn vorige hond wel gedaan en dat was best leuk (al had ik altijd wel veel angst en spanning).
Maar heel hechte vriendschappen zijn er niet uit ontstaan.
Slechts 1 vriendin heb ik nu nog, maar we wandelen tijdelijk even niet door omstandigheden. Zijn wel van plan dat binnenkort weer op te pakken.
