Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Zen: en waarom vind je dat je zo snel iemand die zoveel voor je betekende dat je een relatie met hem had, moet kunnen loslaten dan?

Loslaten is iets anders dan geen contact hebben, dat zijn 2 verschillende dingen.

Is toch normaal dat dat je nog bezighoudt, hij nog in jouw systeem, gevoelens en gedachten zit?

Je hoeft geen onmogelijke eisen aan jezelf te stellen aua innerlijke processen die anderen ook doorlopen bij een breuk.



Dát is jezelf afwijzen: iets heel menselijks waar ieder mens moeite mee zou hebben aan jezelf verbieden.



Contact kan dat loslatingsproces bemoeilijken, omdat jullie nu afstand van elkaar nemen en dat gaat vaak niet samen en ik snap best dat dat een harde dobber kan zijn als je dat contact gewend bent en nu mist, ik weet niet of jullie daar iets over afgesproken hebben?

Wat wil je bereiken met dat contact eigenlijk?

Zorg dat je motieven en intenties ook echt zuiver zijn daarin.

Zand: ik heb veel werk momenteel en vandaag lekker veel kunnen doen, maar heb dat boek ook klaarliggen voor mezelf.

Is het wat?

Alice: alweer een andere nick?

Zo herkenbaar was je volgens mij niet hoor.



Lekker weekend aan het houden?

Nog iets gehoord van hem, jullie hadden toch nummers uitgewisseld?

Goed zo, ALice.



Aiksje: doe veel groetjes aan Rosali van mij en eet en drink ze!

(ga ik nu ook ff doen, eten)

Thanks, jullie ook!

(moet ff weg nu, maar veel plezier samen nog!)



Ja, natuurlijk kun je nog opgeven voor de meet.

Ff aan Storm bericht sturen!

Hier is het mooie weer ff een beetje voorbij, Amy, al was er regen voorspeld en is het nog droog en windstil, vind ik ook lekker.

Zo ff rondje lopen met de hond.



Gezellige boel met een vol huis, geniet ervan dat ze thuis zijn en alle levendigheid in huis!



Die vakantie: als je af en toe maar ff in een andere omgeving bent, uit je gewone doen en laten, je dagelijkse beslommeringen.

Dat hoeft niet zo ver weg te zijn.

Al eens gedacht aan huizenruil?

Dat iemand een week in jouw huis zit en jij in diegene's huis?

Daar hebben wij goede ervaringen mee en dan kost het alleen maar vervoer, als je niet steeds uit eten gaat tenminste.

Soms wil diegene ook nog voor je huisdier zorgen als je dat als voorwaarde opneemt in de beschrijving..



is een internationale site, misschien bestaat zoiets ook binnen jouw land?

Wat een verschrikking daar dat bloedbad in Orlando

Mijn (moeder)hart bloedt voor die slachtoffers, hun nabestaanden, die vaders en moeders

Ik ben hier persoonlijk zeer door geraakt, omdat ik zelf ook zo'n moeder ben.



In wat voor wereld groeien onze kinderen op?

Het wordt steeds onverdraagzamer, die hele opgebouwde westerse vrijheid om jezelf (en ánders) te mogen zijn wordt onderuit gehaald, als we niet oppassen.

Zelf kun je wel tolerant zijn, als persoon en als land, maar mensen die geen respect hebben voor idealen als tolerantie en vrijheid hebben daar maling aan, en nemen dat niet over als voorbeeld, ze zien dat niet als kracht, maar als zwakte.

Het komt ze wel goed uit als ze zelf respect, vrijheid en tolerantie kríjgen van anderen, en dat heel vanzelfsprekend vinden, maar zelf volop mogen haten, doden en verwonden om geloof en geaardheid?!



Hoe kun je jezelf toch een beter mens voelen dan anderen als je haat en destructie verkiest boven onschuldige mensen die elkaar willen kunnen en mogen liefhebben, ook als die ander van hetzelfde geslacht is.

Ik zal dit wel nooit begrijpen, wat mensen denken te zeggen te hebben over anderen, laat staan beslissen over het leven en het doden van anderen.

Tja, Amy, dan voed je je kinderen ruimdenkend op, zo mogelijk niet-oordelend, krijgen ze toch te maken met een narrowminded buitenwereld.

Daar kun je ze niet voor behoeden, niet tegen beschermen, ligt buiten je eigen invloed.



Het kan toch niet waar zijn dat mensen die wel rekening houden met anderen het onderspit delven, dat daar vooral dankbaar gebruik van gemaakt wordt, en intussen dat andersom wel anders is?!

Ik blijf hardnekkig geloven dat wie goed doet, uiteindelijk goed ontmoet, en dat liefde wint van haat, maar helaas is dat geen gouden regel en zelfs verre van, tov mensen die dat ge- of misbruiken of overheen walsen.



Ergens heb ik dat ooit al bijgesteld, die idealen van wereldvrede en vreedzaam naast elkaar leven: als zelfs mensen die van elkaar houden (ouders, partners, kinderen) al elkaar het leven zuur kunnen maken, dan kun je niet verwachten dat mensen die niks met elkaar hebben, laat staan zelfs (gezworen) vijanden zijn, elkaar zullen vinden.



Aiksje: idd erg om te zien dat zoveel ontwikkeling in tolerantie en vrijheid van de afgelopen decennia dan weer zoveel terrein moet inleveren en teruggeworpen wordt.

En wat doe je ertegen, he?

Gelukkig is die vriend hieraan ontsnapt, maar als het al geen angst aanjaagt (wat ze ook willen bereiken hiermee), dan minstens word je daar minder onbevangen van. Alerter.

Bewuster dat er maar 1 gek mens met grote haat hoeft rond te lopen die zoveel schade aan kan richten, zoveel mensen kan doden, zoveel angst en verdriet kan zaaien en verspreiden..

Is dat uitroeibaar?!

En het zijn dit soort momenten dat ik me afvraag of het wel zin heeft om mensen te motiveren om vooral "zichzelf" te (kunnen) zijn.

Ook als dat afwijkt van de meute.

Is aanpassen (of op het oog aanpassen) soms niet makkelijker, de makkelijkste weg?



Zelf ga ik in sommige opzichten "tegen de stroom in".

Dan moet je bestand zijn tegen afkeuring en je gangetje gaan in waar je dan "anders" in bent of over denkt.

Achter jezelf staan en eea kunnen incasseren, liefst met de nodige humor en relativeringsvermogen.



Niet altijd de makkelijkste weg iig, maar wie heeft ooit beloofd dat het leven vooral gemakkelijk en comfortabel moet zijn?

Is aanpassingsvermogen en flexibiliteit niet ons sterkste vermogen om te overleven als soort?

Al schrijvende aan anderen wijst dat mij altijd tevens op waar ik eigen herstel tegenwerk..

Hoe het soms niet makkelijk is om jezelf te motiveren en aan te moedigen en hoe fijn als je die bemoediging krijgt van iemand die begaan is met je.



Waar ik allang achter ben is dat het niet pijn itself is die groei in de weg staat, want ondanks pijn kun je gewoon nog steeds groeien en kan juist een teken van genezing zijn: ook een schone, dichtgroeiende wond kan schrijnen, terwijl iets goeds en gezonds gaande is.



Het is angst die groei tegenwerkt.

Individueel zowel als in groepen.

Het tegengif daarvoor is moed hebben en (erin) houden.

Blijven geloven in het goede in jezelf en in de wereld om je heen.

Dat zetje in de rug als je aan het schommelen bent en net ff wat hoger gaat/ durft..

Zand: dat er een hoop beschadigde mensen rondlopen, overál, is een gegeven.

Die ook volop gemakkelijk toegang/ gelegenheid geven om wapens te kopen, is een ander verhaal.

Ook zonder wapens kan iemand bijv nog met een mes anderen aanvallen, dat is niet helemaal te voorkomen.

En hoeveel van die clubs zijn er ter wereld, moeten die allemaal beveiligd gaan worden, dus minder toegankelijk maken, controlepoortjes enz?



En anders is het "gelegenheid geven"?

Zo'n dolgedraaide mafkees kan ze ook buiten opwachten als de club dichtgaat.



Aanslag op een middelbare school >> alle middelbare scholen poortjes en controles?

(en dan gebeurt het buiten voor of na schooltijd).

Aanslag dmv een vliegtuig(en) >>> alle luchthavens wereldwijd beveiligen, bagage en personen die vliegen strenger controleren?

(en dan gebeurt het in de hal van dat vliegveld)

Aanslag in een vol voetbalstadion of theater/ concertgebouw, festival?

Ga zo maar door.



Dit was nu een specifieke groep, de andere keer een specifieke school en evenzovele willekeurige westerlingen of andersdenkenden of waar een beschadigd en/of gehersenspoed iemand in een willekeurig land gelegenheid zat heeft, volgende keer een metrostation, overal waar meer mensen bij elkaar zijn, of bepaalde groepen bij elkaar zijn zodat in korte tijd veel slachtoffers vallen.

Dat kún je imo niet voorkomen, hooguit de kansen verkleinen dat iemand veel slachtoffers in 1 keer maakt (door het soort wapens, bommen of manier van aanslag plegen zo mogelijk te beperken).



Beschadigde mensen zijn vatbaarder voor haat en hersenspoeling.

Voorbeelden van anderen kunnen de drempel verlagen (van die "schoolschutters" die zeggen geinspireerd te zijn door eerdere soortgelijke daden: die gevoelens waren er al, en dat voorbeeld kan overhalen om het zelf ook te doen).

Iemand die al haat in zich heeft en voor wie het leven al niet de moeite waard is, hebben minder te verliezen en is de drempel om evt zelf daarbij het loodje te leggen kleiner dan iemand die het leven waardevol vindt (eigen leven en/of dat van anderen).



Het hoofdprobleem is imo iig dát er zoveel beschadigde zielen rondlopen, die al "stuk" zijn, onverschillig over leven en dood, geen geweten meer hebben, geen (zelf) respect, geen empathie, enz.

Hoe ver heen moet je zijn als je zelfbehoud en zelfbescherming zelfs geen rol van betekenis meer spelen?

Als je willens en wetens wat je van plan bent, schijnbaar onaangedaan en niet eens zenuwachtig in een taxi stapt, een bomgordel omdoet, niet eens angst voelt (of ogenschijnlijk niet) en dat iig niet genoeg is om door weerhouden te worden?



Zolang zelfs mensen met de allerbeste bedoelingen nog onbewust en onwetend met liefde en al schades aanrichten bij hun meest geliefden (of voormalig meest geliefden), heb ik er een hard hoofd in, dat we ook nog eens invloed hebben op hoe anderen dat doen met hun dierbaren en kinderen, als ze zelf met haat en wrok en verongelijkte woede en sterke overtuigingen zijn opgegroeid en dat doorgeven (en ook nog geloven dat ze daar goed aan doen, in een hiernamaals voor beloond worden, of posthuum aanzien krijgen in hun gemeenschap en in de geschiedenisboeken komen, dus toch "iemand" zijn geworden.

Op negatieve manier tóch een verschil gemaakt hebben in de wereld, waar ze zich misschien altijd "nobody" gevoeld hebben.



Ik denk zelfs niet dat haat mensen zover brengt, maar onverschilligheid, onverbondenheid, niks te verliezen hebben, niks voelen.

Want razernij, angst of haat ís iig nog voelen.

Dit zijn gevoelsarme mensen, die imo niet meer voelen, alle gevoelens uitgeschakeld hebben en berekenend en koelbloedig kunnen blijven, om in staat te kunnen zijn om te doen wat ze van plan waren.



Je kunt dat niet overal voorkomen waar mensenmassa's bijeen zijn, zoals het EK nu, bijv.

Bepaalde landen, steden of groepen lopen meer risico, dan nog kan dat overal opduiken.

Het verschil is hooguit hoe snel diegene(n) te stoppen zijn (zelf gedood of overmeesterd worden) en in hoeveel tijd hoeveel slachtoffers gemaakt kunnen worden, want dat maakt meer indruk dan 1 of een paar mensen neersteken en dan zelf al uitgeschakeld worden.



Je kunt hooguit alerter worden op risicovolle(re) mensengroepen bij elkaar, en in kaart proberen te brengen van risicovollere potentiele daders, die in de gaten houden, maar de wereld is groot en wordt het 1 in de gaten gehouden, dan gebeurt het elders wel.



Hoe vrijheids- of vredelievend een mens, groep of land ook is, die invloed heb je nog niet op dat andere mens, groep of land dat jóu aanvalt.

(en die dat als "goed" ziet en het/de ander als "het kwaad").



Het blijft dan idd een kwestie van wie er gelijk heeft of het gelijk dan maar "haalt", machtsstrijd, zolang "anders" synoniem staat aan "slecht/het kwade".

Zolang mensen dus oordelen en voor-, be- en veroordelen over zichzelf en elkaar, en zich liever daarmee bezighouden dan niet-oordelend leven en laten leven, is dat imo niet uit te roeien, kun je hooguit je eigen invloed voor zover je die hebt zelf wél hebt op jezelf en je omgeving (of voor een bepaalde zaak) aanwenden en hopen dat dat zich verspreidt (en de overhand houdt).



En dat denken "zij" ook, zij het met geweld en wapens (maar zo zien zij de westerse wereld ook, die bommen op hún gooien en zich "bemoeien" met waar zij in geloven en hun normen en waarden).

Probleem is daarbij dat het niet langer over landen/naties tegenover elkaar gaat, en vroeger dus hooguit grenzen bevochten worden, waarbinnen eigen leefwijzen golden en die verdedigd moesten worden, maar dat dat gevecht zich (nu) ook bínnen die landen afspeelt, zoals vroeger de burgeroorlogen (of katholiek tegen protestants) en nu dus ook weer div groepen binnen 1 samenleving tegenover elkaar komen te staan en allemaal hun (verschillen in) normen willen opleggen aan elkaar.



Waartussen soms mensen die ooit (of generaties terug) te gast zijn gekomen/verwelkomd of binnengehaald en vaak ook nog eens gevlucht zijn voor een regime met diezelfde normen waar ze aan ontsnapt zijn, en alsnog (om welke reden dan ook) bij aansluiten.



Misschien was het naief om te denken dat integratie mogelijk is, als mensen dat niet zelf willen of niet lukt, dat dat niet vanzelf goed gaat door ze bij elkaar te zetten.

(net zoals in asielzoekerscentra onderschat wordt dat die mensen tov elkaar heel anders in elkaar zitten dan wij projecteren dat het moet kunnen en zij dat ondanks andere achtergrond ook maar moeten kunnen, puur omdát ze nu in een vrij land zijn).



Wij kennen intolerantie ook uit onze eigen geschiedenis, en wereldwijd de macht aan "onze" religieuze opvattingen willen opleggen.

Dat daar een evolutie van eeuwen tussen zit, gaat er bij politici en vele anderen maar niet in, dat dat niet een omslag is (of mogelijk is) van een enkele generatie of nog sneller, binnen enkele jaren kennismaking met een vrij land met tolerante mensen, die dat van anderen kunnen begrijpen en respecteren.

Maar dat je dat niet kunt "terugverdienen/terugverlangen/eisen" van mensen die die eeuwenlange omslagen en ontwikkelingen nog niet hebben doorgemaakt.



In die zin is het op kleine schaal ook irreeel om van iemand met gebrek(en) aan liefde, empathie en (zelf)respect dat wel te verwachten of te hopen dat ze dat leren door voorbeeld.

Of te leren dat te (kunnen) géven door dat (eerst) zelf wél te krijgen, van diegenen die wel die vermogens (ontwikkeld) hebben.

Zo werkt het (helaas) niet.

In elke destructieve relatie dus niet, als je verschillende talen spreekt: de een van macht en gelijk halen, heersen, overheersen, en empathie en (zelfs "onverdiend" al respect krijgen maar zwak vinden, en dus reden om daaroverheen te mogen walsen.



Hoe doe je een beroep op vermogens die anderen (nog) niet bezitten?!

Een getalenteerd en geoefend hoogspringer kan dat wel 1000x voordoen, aanmoedigen, aanwijzingen geven, maar dan kan die ander dat nog niet!

En dat is denk ik wel wat veel mensen doen: als ik dat (als hoogspringer) kan, moet die ander dat ook kunnen, ook al ben ik langer, heb ik daar talent in en kom ik uit een familie van hoogspringers, en heb ik daar ook nog eens jaren op geoefend.

Hoe onrealistisch zou dat zijn om te verwachten dat die ander even hoge sprongen kan maken in no time, alleen al door ze tussen mensen die dat wel kunnen, te zetten?

En nog los van hoe welwillend en geduldig dié op hun beurt zijn om zich daarover te bekommeren, en beide "kampen" dat meer door hogerhand opgelegd vinden dan uit eigen beweging (misschien wel nooit) bij elkaar gekomen zouden zijn?



Kip-ei: beide kampen willen eigen tempo en ontwikkelingen mogen doen en hebben.

De een wil niet terug naar simpele sprongetjes en de ander wil en kán niet die hoge hordes die verwacht werden en komen daarvoor op.

Mensen voelen zich iha denk ik aangetrokken tot wat het meest bij zichzelf past, in het groot en in het klein, en misschien kun je je hooguit aan elkaar optrekken of van leren, afkijken, maar iedereen vindt het lastig om eenmaal gegeven of opgebouwde ruimte, rechten en voordelen op te geven.

Anyway, rustig hier.



Ik heb weer een (voor anderen misschien kleine, maar voor mij best grote) zelfoverwinning geboekt, dat momentje van moed maar meteen in daden omgezet

(iets waar ik al langere tijd tegenop zag vastgelegd, dus dat staat!)



Blij om.



En gisteravond iets te vieren gehad met schoonfamilie en gezin, dat blijven bijzondere en dierbare momenten.

Ook blij om.

Werd tijd ook, Zandvogel!



En meteen nog een 2e afspraak erachteraan gemaakt.

Liefst had ik het dan meteen deze/volgende week al, maar dat gaat zo snel natuurlijk niet als je zelf eenmaal zo ver bent.

Vastleggen is iig het halve werk dan, daar kom ik niet onderuit en haalt de helft van het "enge" al weg (tenminste dat geldt voor mij): het idee dat het in gang is haalt het ertegenaan hikken en uitstellen (en zelfveroordeling dáár dan weer over) iig alvast weg en ben ik geen laffe haai meer