Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
dinsdag 9 november 2021 om 17:13
Dat heb ik hier niemand zien schrijven: dat het alleen gaat om geen zin. Vaak gaat het om mensen die 's weekends werken, alleenstaand zijn, problemen hebben zoals TO en daardoor minder belastbaar zijn... Dat zijn allemaal redenen om te zeggen nu even niet deze sport. Misschien wel over een paar jaar als de situatie weer anders is, de kinderen ouder zijn etc.72Jelle schreef: ↑09-11-2021 12:48Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
dinsdag 9 november 2021 om 17:20
Ik heb geen zín om vrijwilligerswerk te doen bij de hobby van mijn kind. Ik heb mijn kind daarom verboden op een teamsport te gaan. En dat mag ik, want ik mag gewoon uitgaan van wat ik wil.
dinsdag 9 november 2021 om 17:26
Dit en ik denk dat het ook wel uitmaakt wat voor een sport de ouders vroeger hebben gedaan en hebben bijgedragen. Ik doe nu alleen nog de was voor de selectie, ondanks dat mijn kinderen volwassen zijn. Ik ben uitgevallen door NAH (trainen, rijden, bardiensten, vlaggen),. Iedereen had begrip. Maar daarvoor was ik zelf een actieve voetbalster. Heb altijd vanaf de F een team getraind. En gevlagd. Altijd de noodzaak gezien van het werk dat gedaan moet worden. Misschien daardoor ook de coulance naar mij toe? Verder ben ik ook lid van de club van 100 (moet je wel kunnen missen natuurlijk, die 100 euro) zonder ruchtbaarheid. Ze sparen nu o.a. voor een overkapping bij de kantine.Susan schreef: ↑09-11-2021 16:59Bij theater en musical heb ik echt maar zelden meegemaakt dat er iets van de ouders werd gevraagd. Bij dans wel eens of een ouder de outfits voor de eindshow wil naaien, en ik heb wel eens geholpen bij een dansmarathon door stempeltjes te zetten, er worden altijd een paar ouders gevraagd om te helpen in de kleedkamers bij de eindshow, maar stel dat je nooit kan, dan is je kind ook gewoon welkom.
dinsdag 9 november 2021 om 17:36
Ja, het lijkt me sowieso dat van ouders van volwassen leden niet meer echt iets wordt verwacht.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 9 november 2021 om 17:39
tieger schreef: ↑09-11-2021 15:32Mijn ervaring is dat het best geaccepteerd is om nee te zeggen tegen een vacature/taak die wekelijks veel tijd kost. Dat zijn (bij de verenigingen van mijn kinderen) de bestuurs- en commissietaken, trainer/coach, teammanagers. En zelfs bij commissietaken is dat niet wekelijks.
Taken waar nee zeggen minder tot niet geaccepteerd is, zijn idd de bardiensten en rijbeurten. Bij beide verenigingen van mijn kinderen worden de jeugdteams als team ingedeeld bij de bardiensten, en is t vervolgens aan het team om te regelen wie de dienst doet. En de rijbeurten is voor t carpoolen, anders zal iedereen altijd z’n kind op de uitlocatie moeten brengen. Dus op die manier help je elkaar.
Tx voor je inhoudelijke reactie.
Ik haal dat niet echt uit het topic of de reacties. Ik vind nl dat bijv TO, ook best wel eea bijdraagt.
dinsdag 9 november 2021 om 17:41
Eerlijk gezegd zou ik het ook niet doen. Nu had ik gelukkig kinderen die niet op hoog nivo eoa deden. Maar een kind wiens sport of hobby mijn/ons gezinsleven zo zou bepalen dat het hele gezin omheen moet leven past nu eenmaal niet in mijn leven. Ik lever dus geen topsporters af. Op geen enkel nivo. Ik heb een nichtje dat in een orkest zit, waardoor de hele familie bepaalde feestdagen missen, omdat er concerten gespeeld moeten worden. En een buurjongen die elk weekend overal naartoe gereden moet worden door zijn alleenstaande moeder en het kleine broertje gaat maar mee en zit in een hoek spelletjes te spelen op een telefoon.
Voor mij (en mijn gezin) is sport, hobby, cultuur etc belangrijk, maar niet zó belangrijk. Ik vind vrije tijd nl. ook heel belangrijk en pakte graag met alle kinderen op een mooie dag om een hele dag te gaan fietsen en ergens een ijsje te eten. Vreselijk als dan kind 1 met moeder 70 km verderop zit voor uitwedstrijd x en het andere kind met vader bij wedstrijd zus zit en daarna bar moet draaien. Maar goed, daar hebben we ons leven dan ook naar ingericht.
Sporten/clownlessen/scouting/tekenlessen,? Superleuk. 1 of 2 uurtjes per week. Pak je zelf de fiets? Succes jongens, tot straks. En ik kom wel kijken op de speciale uitvoeringen/wedstrijden/ouderdagen erc.
dinsdag 9 november 2021 om 17:51
Grappig dat mensen dan echt denken dat hun hulp niet gewaardeerd zal worden.
Je kunt soms meer dan je denkt. Ik kan wel naaien, en voor de dansgroep van dochter had zich ook ooit eens iemand aangeboden die zei dat ze het niet kon. Was zo fijn om met meer te zijn. Met een beetje uitleg kun je altijd wel iets voorbereiden/ knippen/spelden/strijken etc. En iemand die voor de koffie zorgt is ook altijd fijn.
dinsdag 9 november 2021 om 17:52
Het was niet dat ik het wel kon hoor. Maar 2 lappen tegen elkaar stikken is geen hogere wiskunde. Ik heb met oma 18 schorten zitten naaien. Stoffen gekocht op de markt. Op al die schorten zakken en hartjes en om mutsjes linten vastgenaaid.
Tja, beetje improviseren en dan heb je wel wat.
dinsdag 9 november 2021 om 18:02
Maar dan heb je een naaimachine, denk ik?diyer schreef: ↑09-11-2021 17:52Het was niet dat ik het wel kon hoor. Maar 2 lappen tegen elkaar stikken is geen hogere wiskunde. Ik heb met oma 18 schorten zitten naaien. Stoffen gekocht op de markt. Op al die schorten zakken en hartjes en om mutsjes linten vastgenaaid.
Tja, beetje improviseren en dan heb je wel wat.
Ik heb ooit in de derde klas lagere school een vilten lieveheersbeestje genaaid en op dat niveau en tempo zit ik nog.
@ Andersom, niet aan gedacht! maar je hebt helemaal gelijk natuurlijk; als ze zouden zeggen je hoeft alleeen maar te knippen, dan naait iemand anders, dan zou ik dat nog wel kunnen
(Ergo: als je het slim brengt....)
dinsdag 9 november 2021 om 18:30
Quincy2 schreef: ↑09-11-2021 18:02Maar dan heb je een naaimachine, denk ik?
Ik heb ooit in de derde klas lagere school een vilten lieveheersbeestje genaaid en op dat niveau en tempo zit ik nog.
@ Andersom, niet aan gedacht! maar je hebt helemaal gelijk natuurlijk; als ze zouden zeggen je hoeft alleeen maar te knippen, dan naait iemand anders, dan zou ik dat nog wel kunnen
Dat dus! Vele handen maken licht werk en de ouders met het meeste verstand van zaken pakken dan vanzelf de leiding.
dinsdag 9 november 2021 om 20:18
Volgens mij bedoelt ze dat die coulance er al was toen de kinderen wel nog jonger waren. En ja, ik denk zeker dat het meespeelt als je voordat je uitviel juist altijd veel deed. Iemand waarvan je weet dat die altijd (meer dan) zijn steentje bijdroeg, en die dat door nare omstandigheden nu niet meer kan, daarvoor ben je eerder bereid om zelf een stapje harder te zetten dan iemand die toch al nooit ergens mee wilde helpen.
dinsdag 9 november 2021 om 20:30
Dat is ook zo hoor. Hoewel het ook wel afhankelijk is van wat er verwacht wordt. En in hoeverre je een klus kunt opdelen.
Want waar je bij een officiële sportwedstrijd vaak een cursus gedaan moet hebben om de tijd op te kunnen nemen, kan dat bij clubkampioenschappen ook gedaan worden door de ouder van Jantje met z’n telefoon. Want dan gaat t meer om de gezelligheid, en niet om een tijd om je te kunnen kwalificeren voor iets.
En het zal ook per sport en team verschillen, als ouder kun je bij de f-jes makkelijker een groepje kids t veld in sturen dan bij de a-selectie. Al was t maar dat je bij de f-jes weg komt met een hoop enthousiasme en af en toe eens streng kijken, waar de b-jeugd van die lekker ongeïnteresseerde pubers kunnen zijn die technisch ook verder zijn en dus meer vragen van een trainer/coach.
dinsdag 9 november 2021 om 20:46
Er wordt ook niet gezegd dat TO niet bijdraagt.
Er wordt wel meerdere keren gevraagd wat precies de tijdsbesteding is die gevraagd word. Om hoeveel keer bardienst gaat het dan. Hoeveel rijbeurten? Hoeveel wassen? En daar komt geen antwoord op.
Anders dan dat er ook naar de trainingen gereden moet worden, en er verontwaardiging is dat er voor twee kinderen inzet gevraagd wordt.
En als het de bedoeling is dat er voor ieder kind twee bardiensten verzorgd moeten worden en drie keer naar een uitwedstrijd gereden moet worden in een seizoen, dan is dat nog best acceptabel vind ik. Die vier bardiensten en zes rijbeurten kunnen TO en partner verdelen, ik zou het niet terecht vinden als dat per ouder zou gelden.
De was die TO doet voor een team, is extra. Dat zou haar, in mijn ogen, voldoende credits geven om verder overal nee op te kunnen zeggen. Waardoor andere ouders aan de lat staan om te vlaggen of te fluiten, een keer pannenkoeken te bakken, een teamuitje te regelen, bedankje voor de coach.
Maar, die was ontslaat haar niet direct voor het rijden of de bardienst. En het staat ook helemaal los van het moeten rijden naar trainingen. Want dat is iets wat ook iedere ouder heeft. Je kunt wel kijken of er een teamgenootje in de buurt woont, zodat je samen kunt rijden en het op die manier voor elkaar makkelijker maken. Maar dat regel je dan onderling.
dinsdag 9 november 2021 om 20:49
Oh, ik las het dus juist als dat het alsnog ervaren werd dat ze alleen de was deed, en niet meer omdat haar kinderen volwassen waren.nausicaa schreef: ↑09-11-2021 20:18Volgens mij bedoelt ze dat die coulance er al was toen de kinderen wel nog jonger waren. En ja, ik denk zeker dat het meespeelt als je voordat je uitviel juist altijd veel deed. Iemand waarvan je weet dat die altijd (meer dan) zijn steentje bijdroeg, en die dat door nare omstandigheden nu niet meer kan, daarvoor ben je eerder bereid om zelf een stapje harder te zetten dan iemand die toch al nooit ergens mee wilde helpen.
Maar ook eens als het is als jij omschrijft.
