Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
maandag 8 november 2021 om 16:52
Nee hoor, er is geen enkele druk. Als je niet wil, dan doe je het niet. Je kan alleen niet verwachten dat anderen jou gratis voorzien van alles.
Wat je hier doet is zoiets als pleiten dat mensen gratis en zonder tegenprestatie bij hun buren mogen gaan eten, ongeacht hoe druk die buren het hebben en of die buren daar wel zin in hebben. Want de druk is zó gigantisch om altijd maar zelf te moeten koken en je moet wel je eigen grenzen kennen. En het is volstrekt redelijk om te verwachten dat de buren structureel extra voor jou gaan koken.
Dat hele verenigingsleven is niet meer van deze tijd.
Ik heb dan ook tig postings geleden al gezegd dat het kennelijk niet meer haalbaar is om een vereniging te laten bestaan. Dankzij deze houding.
om die reden ineens niet welkom bij de voetbalvereniging.
"Ineens." En dat "te lui" verzin je er nu ter plekke bij voor extra drama. Boe-hoe-hoe.
Maar ik heb nog geen enkele poster zien uitleggen wie het dan wel moet doen, behalve de verzonnen vrijwilligers uit sprookjesland die met duizenden staan te trappelen om dit allemaal over te nemen van die arme overbelaste ouders.
maandag 8 november 2021 om 18:58
Alsof alle kinderen staan te springen om op voetbal te mogen.72Jelle schreef: ↑08-11-2021 16:40Hoezo leggen anderen druk op iemand? Volgens mij leggen heel veel mensen zichzelf die druk op. Door alles te willen.
Keuzes hebben consequenties Voetbal betekent helpen op de club. Dan ga je toch niet voetballen. Sneu voor het kind, maar hou het lekker bij jezelf, je eigen verantwoordelijkheid.
Papa en mama hebben het te druk, dus je mag alleen op ballet. Wel zo eerlijk.
Als het verenigingsleven je als ouder zijnde niet bevalt, dan kan je kind dus niet op die betreffende sport.
Heel simpel, genoeg leuke andere dingen die je met je kind kunt doen.
Als dat erin resulteert dat er daarom steeds minder kinderen op een verenigingssport gaan, dan is het echt niet meer van deze tijd en wordt het steeds meer samen met anderen voetballen op het trapveld bij je in de buurt.
maandag 8 november 2021 om 19:23
Hier sluit ik mij bij aan.Janiva schreef: ↑08-11-2021 18:58Alsof alle kinderen staan te springen om op voetbal te mogen.
Als het verenigingsleven je als ouder zijnde niet bevalt, dan kan je kind dus niet op die betreffende sport.
Heel simpel, genoeg leuke andere dingen die je met je kind kunt doen.
Als dat erin resulteert dat er daarom steeds minder kinderen op een verenigingssport gaan, dan is het echt niet meer van deze tijd en wordt het steeds meer samen met anderen voetballen op het trapveld bij je in de buurt.
Ik vond dit topic wel een eye-opener. Verenigingen, neverrr zonder op voorhand navraag te doen van de voorwaarden. Zelf zou ik best wat willen bijdragen aan een club, maar niet met het gevoel van “verplichting”. En dat heb ik er nu wel sterk bij.
maandag 8 november 2021 om 20:11
Maar, wat vind je op zo’n moment nog horen bij jouw taak als ouder, en wat zou dan naar jouw idee als ‘bijdragen aan de club’ zijn? En wat verwacht je dan verder nog?
Want wat iemand eerder ook al aangaf: er zijn nu eenmaal dingen die er ook bij horen, ongeacht de activiteit.
Daar ben ik dan wel benieuwd naar. Of zijn degenen die aangeven hun kind niet bij een vereniging te willen laten sporten, zelf sporters die in een sportschool sporten of een rondje hardlopen in hun eentje? Ik vraag me dan wel af wat je zelf doet en verwacht van je sportomgeving.
maandag 8 november 2021 om 20:36
Ik sport niet, maar wandel en fiets graag (met man), zoon voetbalt veel met vriendjes, gewoon op een trapveld in de buurt. Heeft vier uur sport op school, fietst vijf keer heen en weer naar school.tieger schreef: ↑08-11-2021 20:11Maar, wat vind je op zo’n moment nog horen bij jouw taak als ouder, en wat zou dan naar jouw idee als ‘bijdragen aan de club’ zijn? En wat verwacht je dan verder nog?
Want wat iemand eerder ook al aangaf: er zijn nu eenmaal dingen die er ook bij horen, ongeacht de activiteit.
Daar ben ik dan wel benieuwd naar. Of zijn degenen die aangeven hun kind niet bij een vereniging te willen laten sporten, zelf sporters die in een sportschool sporten of een rondje hardlopen in hun eentje? Ik vraag me dan wel af wat je zelf doet en verwacht van je sportomgeving.
Bevalt prima.
maandag 8 november 2021 om 20:59
Vier uur sport? Dat is middelbare schoolleeftijd dan? Vrienden doen niet aan een sport?
maandag 8 november 2021 om 21:37
De twee grootste verenigingen waar ik als volwassene bij heb gezeten waren een basketbalvereniging en een manege. Beiden hebben mij nooit om inzet gevraagd. Ja, basketbal dus of ik wilde fluiten maar daar kon ik geen bal van, dus dat kon ik afkopen voor €15. Dus ik ben niet gewend dat er vanalles bijhoort.tieger schreef: ↑08-11-2021 20:11Maar, wat vind je op zo’n moment nog horen bij jouw taak als ouder, en wat zou dan naar jouw idee als ‘bijdragen aan de club’ zijn? En wat verwacht je dan verder nog?
Want wat iemand eerder ook al aangaf: er zijn nu eenmaal dingen die er ook bij horen, ongeacht de activiteit.
Daar ben ik dan wel benieuwd naar. Of zijn degenen die aangeven hun kind niet bij een vereniging te willen laten sporten, zelf sporters die in een sportschool sporten of een rondje hardlopen in hun eentje? Ik vraag me dan wel af wat je zelf doet en verwacht van je sportomgeving.
Ik vond het trouwens als volwassene al een opgave om elk weekend braaf op vaste dagen te trainen en elk weekend beschikbaar te zijn voor een wedstrijd, gezien onregelmatig werk en diensten. Daarnaast wilde ik ook wel eens naar een feestje/etentje/etc. kunnen, maar dan liet ik meteen een heel team in de steek. Daarom ben ik gestopt, want het leidde tot wrijving. Ik vond het niet fijn om me zo verplicht te voelen. En dan hoefde ik dus nog helemaal niks te doen naast trainen en wedstrijd spelen.
Paardrijden past daarom beter bij me. Als ik afzeg heb ik alleen mezelf daarmee. Daarnaast heb ik altijd dingen gedaan als yoga, hardlopen, zwemmen, wandelen en fietsen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 8 november 2021 om 21:43
Middelbare school eersteklas inderdaad. Vrienden zitten wel op een sport een uurtje in de week (beiden geen ouderinmenging
vereist), maar niet een sport waar zoon ook op zou willen.
Een vriend zat een tijdje op tennis, maar haakte snel af, vanwege uitwedstrijden in het weekend, wilde hij niet.
Een tijd lang was steppen ook helemaal in, ze waren dan uren op en rond de skatebaan te vinden (nog lagere school toen ze nog meer vrije tijd hadden).
dinsdag 9 november 2021 om 08:50
Dat schrijf ik toch niet, als een kind niet wil, dan is er toch geen probleem.?Janiva schreef: ↑08-11-2021 18:58Alsof alle kinderen staan te springen om op voetbal te mogen.
Als het verenigingsleven je als ouder zijnde niet bevalt, dan kan je kind dus niet op die betreffende sport.
Heel simpel, genoeg leuke andere dingen die je met je kind kunt doen.
Als dat erin resulteert dat er daarom steeds minder kinderen op een verenigingssport gaan, dan is het echt niet meer van deze tijd en wordt het steeds meer samen met anderen voetballen op het trapveld bij je in de buurt.
Als jouw kind ontzettend graag op voetbal of hockey wil, vind ik het wel bijzonder dat dat dan niet kan omdat je daar als ouder geen zin in hebt
dinsdag 9 november 2021 om 12:35
Maar soms kan een bepaalde sport gewoon niet omdat de logistiek niet lukt voor een gezin of omdat de sport te duur is of omdat het te ver weg is of omdat de trainingen op zulke onhandige tijdstippen zijn dat het niet te combineren is. Het ene kind mag niet op paardrijden want het is te duur en het andere kind mag niet op voetbal omdat de ouders geen tijd hebben om mee te helpen op de verenging. Beide gevallen is sneu maar het is gewoon zo.
Ik heb ook wel eens nee gezegd tegen een bepaalde club/sport omdat het gewoon niet lukte qua logistiek.
dinsdag 9 november 2021 om 12:48
Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
dinsdag 9 november 2021 om 13:14
Mijn ervaring is dat je met meerdere kinderen op verschillende sporten niet altijd overal actief mee kan doen. Dit jaar doen man en ik toevallig beide iets (teamleider en trainer) bij een vereniging. Dat betekent dat ik ook niet nog eens coach kan zijn bij de hockey of rugby. Dat hoeft gelukkig ook niet. Wat ik wel doe is bijvoorbeeld een bardienst als ik toch op het sportcomplex ben voor een training of wedstrijd. Of zoals pas een halve bardienst overnemen van een andere ouder zodat hij ook een halve wedstrijd kon volgen. Ook zijn er vaak incidentele dingen die worden gevraagd, zoals een keertje een stapeltje pannenkoeken bakken voor een halloween lunch, rijden voor een teamuitje tijdens de winterstop, etc. Als je dan eens enthousiast reageert gaat (bij ons) niemand je verlinken dat je verder geen structurele taken hebt.
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 9 november 2021 om 14:13
Ik denk dat je vrij weinig inzicht hebt in hoeveel ruimte er is voor het kind in het leven en hoofd van mensen die dat zeggen (zoals ik), op basis van een paar forumposts. En je impliceert er allerlei dingen mee die niet zo aardig zijn. En dat venijn, of het nu gaat om of ik een waardeloze moeder ben of een ander de kantjes er vanaf loopt bij de niet-zo-vrijwillige-inzet, dát is nu juist het sfeertje waarin die ‘ene’ bardienst voor mij iets wordt om als een berg tegenop te zien.72Jelle schreef: ↑09-11-2021 12:48Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 9 november 2021 om 14:15
Het gaat niet om die “ene” bardienst, maar om het structureel moeten bijdragen aan een club, oftewel: wekelijks.72Jelle schreef: ↑09-11-2021 12:48Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
dinsdag 9 november 2021 om 14:19
Ik denk dat kinderen enorm veel ruimte in het leven van de ouders krijgen. Extreem veel meer dan jij lijkt te suggereren. Het punt is dat je daarbij je andere verplichtingen en je mentale gezondheid niet uit het oog mag verliezen, omdat beide ook nodig zijn om goed voor je kinderen te kunnen zorgen. Je reactie is dus een beetje te kort door de bocht en doet geen recht aan de ouders die soms echt niet meer weten hoe ze alles nog in goede banen kunnen houden zonder er zelf aan onderdoor te gaan.72Jelle schreef: ↑09-11-2021 12:48Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
dinsdag 9 november 2021 om 14:28
72Jelle schreef: ↑09-11-2021 12:48Valia, ik heb het toch niet over goede redenen. Dan kun je het uitleggen.
Maar bij voorbaat al roepen dat je kind iniet zijn favoriete sport mag doen, omdat jij geen zin hebt in die ene bardienst , wat ik hier mensen zie doen, lijkt me een teken om in je leven en hoofd wat meer ruimte voor je kind te creëren.
Als je geen werk voor de vereniging wil doen, had je je kind niet op die sport moeten doen, maar als je kind die sport wil, moet je het maar gewoon doen anders verwaarloos je je kind. Ah, de heerlijk sektarische redenaties van teamsporters
dinsdag 9 november 2021 om 14:32
Dit inderdaad, leuke cirkelredenering ook.
dinsdag 9 november 2021 om 15:12
Welke clubs zijn dat dan waar je wekelijks aan de club moet bijdragen? Of beter gezegd: om hoeveel uur en wat voor taken dan? Bij de eerder genoemde https://www.uvv-voetbal.nl/vrijwilliger ... n-bijdrage gaat het om 8 uur per jaar.
(en ik stel voor dat "kind naar training brengen" dan even niet meetelt als bijdrage aan de club. Dat geldt nl voor elke activiteit in het leven, dat kind er op een of andere manier heen moet, dat doe je niet voor de club).
dinsdag 9 november 2021 om 15:32
Mijn ervaring is dat het best geaccepteerd is om nee te zeggen tegen een vacature/taak die wekelijks veel tijd kost. Dat zijn (bij de verenigingen van mijn kinderen) de bestuurs- en commissietaken, trainer/coach, teammanagers. En zelfs bij commissietaken is dat niet wekelijks.
Taken waar nee zeggen minder tot niet geaccepteerd is, zijn idd de bardiensten en rijbeurten. Bij beide verenigingen van mijn kinderen worden de jeugdteams als team ingedeeld bij de bardiensten, en is t vervolgens aan het team om te regelen wie de dienst doet. En de rijbeurten is voor t carpoolen, anders zal iedereen altijd z’n kind op de uitlocatie moeten brengen. Dus op die manier help je elkaar.
dinsdag 9 november 2021 om 15:53
Hoezo het komt er allebei
op neer dat je niet alleen van jezelf uit kan gaan.
Oh, ik ben geen teamsporter, helemaal geen sporter trouwens.
dinsdag 9 november 2021 om 16:32
Ontzettend veel clubjes hebben de hulp nodig van ouders. Soms ook waar je er van te voren niet eens bij stilstaat haha. Mijn kinderen zaten op scouting en ik deed het overigens met plezier, want zelf als kind ook een goede tijd gehad bij scouting. Due liefde geef ik graag door. Maar eenmaal erop kwamen de mails: we zoeken iemand voor de nieuwsbrief. Wie helpt mee xx te organiseren, we hebben niet genoeg geld voor kamp, het clubhuis moet geschilderd worden, wie helpt, welke ouder helpt xx verkopen, wie wil er aub in het bestuur zitten, welke ouder controleert de kas en penningmeester, etc. Allemaal taken die gaandeweg komen. De hele bedoeling draait op vrijwilligers. Ik voel me dan als ouder niet senang om elke zaterdag de kinderen onder te brengen incl. kamp, zonder daar zelf iets tegenover te zetten. Dit draait allemaal op inzet. Het werd alleen niet verwacht (was geen voorwaarde) maar wel erg gewaardeerd.Noia schreef: ↑08-11-2021 19:23Hier sluit ik mij bij aan.
Ik vond dit topic wel een eye-opener. Verenigingen, neverrr zonder op voorhand navraag te doen van de voorwaarden. Zelf zou ik best wat willen bijdragen aan een club, maar niet met het gevoel van “verplichting”. En dat heb ik er nu wel sterk bij.
Idem met een musicalvoorstelling. Nooit bij stil gestaan toen mijn kinderen daaraan mee mochten doen (duurde een half jaar oefenen). Maar op een gegeven moment kwam halverwege de vraag aan de ouders om de kleding te maken voor de groep van 18 kinderen en heb ik een paar avonden zitten naaien met een oma van een vd kinderen. Een groep van +20 ouders en er gingen maar 2 handen omhoog. Ik en een andere moeder en die andere moeder had haar moeder in gedachten. Ook fijn dat je dochter je dat even komt meedelen.
Kijk, dat kan nooit blijven draaien als er teveel ouders zijn die zeggen dat ze het te druk hebben. Het was alleen wel handig geweest als dit duidelijk van te voren werd gecommuniceerd. Hadden de ouders die daar echt geen tijd, zin of puf voor hebben even goed kunnen nadenken of ze iets kunnen bijdragen aan het geheel.
dinsdag 9 november 2021 om 16:53
Kunnen er dan tegenwoordig nog meer dan 2 op de 20 mensen kleding naaien dan?
Ik zou in ieder geval ook mijn hand niet opsteken, want ik kan dat echt niet.
dinsdag 9 november 2021 om 16:59
Bij theater en musical heb ik echt maar zelden meegemaakt dat er iets van de ouders werd gevraagd. Bij dans wel eens of een ouder de outfits voor de eindshow wil naaien, en ik heb wel eens geholpen bij een dansmarathon door stempeltjes te zetten, er worden altijd een paar ouders gevraagd om te helpen in de kleedkamers bij de eindshow, maar stel dat je nooit kan, dan is je kind ook gewoon welkom.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 9 november 2021 om 17:10
Ja, ik denk dat er zo weinig ouders bereidwillig waren ook echt te maken heeft met de taak. Naaien en handwerken wordt nauwelijks meer geleerd op scholen en ook vaak thuis niet. Heel veel mensen kunnen dat gewoon niet.
