Psyche
alle pijlers
Als perfectionisme je lam legt....
dinsdag 10 januari 2017 om 19:45
Heb net gelezen en jouw berichten vond ik wel zeer hilarisch.
Hoe je het schrijft. Errug leuk bedacht.
Het gaat inmiddels over heel andere zaken dus ga ik niet weer oprakelen. Ik laat het voor wat het is.
Cateau zit nu vast met een lekkere thee, benen omhoog, haar nieuwe schoenen te bekijken. Beter tijdverdrijf dan nare berichten over haar te moeten lezen. Dus het zal ergens goed voor zijn.
Hoe je het schrijft. Errug leuk bedacht.
Het gaat inmiddels over heel andere zaken dus ga ik niet weer oprakelen. Ik laat het voor wat het is.
Cateau zit nu vast met een lekkere thee, benen omhoog, haar nieuwe schoenen te bekijken. Beter tijdverdrijf dan nare berichten over haar te moeten lezen. Dus het zal ergens goed voor zijn.
dinsdag 10 januari 2017 om 20:50
TO: Ik heb niet terug kunnen lezen of je het nu meer ziet als perfectionisme of als faalangst.
Ik denk inderdaad dat beide hand in hand kunnen gaan. Door perfectionisme kan je faalangst oplopen wanneer je negatieve ervaringen of tegenslagen ervaart. Perfectionisme gaat het om de wil om iets goed te doen, faalangst is de angst om te mislukken. Van het een kan het ander komen maar dat hoeft niet.
Perfectionisme wordt faalangst denk ik wanneer je negatieve ervaringen tegenkomt. Waardoor het probleem niet zozeer meer perfectionisme is maar faalangst (in die zin kan ik wel herkennen wat cateau zegt dat het goed is om te kijken wat nu het precieze probleem is voor de juiste aanpak).
Zowel faalangst en perfectionisme wordt problematisch op het moment dat je tegenslagen en negatieve ervaringen tegenkomt. Dus ik denk dat het bij beide belangrijk is om een manier te vinden hoe om te gaan met tegenslagen en daarnaast te achterhalen wat nu het precieze probleem is waardoor die tegenslag zo emotioneel en psychisch beladen is.
Ik herken trouwens zowel de faalangst met verlamming als het perfectionisme met het maar door blijven gaan totdat het perfect tot op d laatste punt is. Heel vermoeiend.
Wat ik een goede opmerking vond en misschien maar eens een mantra voor mezelf moet worden is de trigger. Want voor mezelf ben ik niet zo perfectionistisch of faalangstig maar op het moment dat er anderen in het spel komen dan wordt dit enorm getriggerd en heb ik er heel veel last van.
Ik denk inderdaad dat beide hand in hand kunnen gaan. Door perfectionisme kan je faalangst oplopen wanneer je negatieve ervaringen of tegenslagen ervaart. Perfectionisme gaat het om de wil om iets goed te doen, faalangst is de angst om te mislukken. Van het een kan het ander komen maar dat hoeft niet.
Perfectionisme wordt faalangst denk ik wanneer je negatieve ervaringen tegenkomt. Waardoor het probleem niet zozeer meer perfectionisme is maar faalangst (in die zin kan ik wel herkennen wat cateau zegt dat het goed is om te kijken wat nu het precieze probleem is voor de juiste aanpak).
Zowel faalangst en perfectionisme wordt problematisch op het moment dat je tegenslagen en negatieve ervaringen tegenkomt. Dus ik denk dat het bij beide belangrijk is om een manier te vinden hoe om te gaan met tegenslagen en daarnaast te achterhalen wat nu het precieze probleem is waardoor die tegenslag zo emotioneel en psychisch beladen is.
Ik herken trouwens zowel de faalangst met verlamming als het perfectionisme met het maar door blijven gaan totdat het perfect tot op d laatste punt is. Heel vermoeiend.
Wat ik een goede opmerking vond en misschien maar eens een mantra voor mezelf moet worden is de trigger. Want voor mezelf ben ik niet zo perfectionistisch of faalangstig maar op het moment dat er anderen in het spel komen dan wordt dit enorm getriggerd en heb ik er heel veel last van.
dinsdag 10 januari 2017 om 21:12
quote:djengaz schreef op 10 januari 2017 @ 20:50:
TO: Ik heb niet terug kunnen lezen of je het nu meer ziet als perfectionisme of als faalangst.
Ik denk inderdaad dat beide hand in hand kunnen gaan. Door perfectionisme kan je faalangst oplopen wanneer je negatieve ervaringen of tegenslagen ervaart. Perfectionisme gaat het om de wil om iets goed te doen, faalangst is de angst om te mislukken. Van het een kan het ander komen maar dat hoeft niet.
Perfectionisme wordt faalangst denk ik wanneer je negatieve ervaringen tegenkomt. Waardoor het probleem niet zozeer meer perfectionisme is maar faalangst (in die zin kan ik wel herkennen wat cateau zegt dat het goed is om te kijken wat nu het precieze probleem is voor de juiste aanpak).
Zowel faalangst en perfectionisme wordt problematisch op het moment dat je tegenslagen en negatieve ervaringen tegenkomt. Dus ik denk dat het bij beide belangrijk is om een manier te vinden hoe om te gaan met tegenslagen en daarnaast te achterhalen wat nu het precieze probleem is waardoor die tegenslag zo emotioneel en psychisch beladen is.
Ik herken trouwens zowel de faalangst met verlamming als het perfectionisme met het maar door blijven gaan totdat het perfect tot op d laatste punt is. Heel vermoeiend.
Wat ik een goede opmerking vond en misschien maar eens een mantra voor mezelf moet worden is de trigger. Want voor mezelf ben ik niet zo perfectionistisch of faalangstig maar op het moment dat er anderen in het spel komen dan wordt dit enorm getriggerd en heb ik er heel veel last van.Dit herken ik. Ik formuleer het ook eigenlijk altijd als een soort plankenkoorts. Bang om voor een ander af te gaan, dat ik enorm door de mand val. Het domme meisje, de slordige, de slome, de niet hard-werkende, de klungelaar, ze doet maar wat etc. Ik heb het idee dat het een ego ding is.
TO: Ik heb niet terug kunnen lezen of je het nu meer ziet als perfectionisme of als faalangst.
Ik denk inderdaad dat beide hand in hand kunnen gaan. Door perfectionisme kan je faalangst oplopen wanneer je negatieve ervaringen of tegenslagen ervaart. Perfectionisme gaat het om de wil om iets goed te doen, faalangst is de angst om te mislukken. Van het een kan het ander komen maar dat hoeft niet.
Perfectionisme wordt faalangst denk ik wanneer je negatieve ervaringen tegenkomt. Waardoor het probleem niet zozeer meer perfectionisme is maar faalangst (in die zin kan ik wel herkennen wat cateau zegt dat het goed is om te kijken wat nu het precieze probleem is voor de juiste aanpak).
Zowel faalangst en perfectionisme wordt problematisch op het moment dat je tegenslagen en negatieve ervaringen tegenkomt. Dus ik denk dat het bij beide belangrijk is om een manier te vinden hoe om te gaan met tegenslagen en daarnaast te achterhalen wat nu het precieze probleem is waardoor die tegenslag zo emotioneel en psychisch beladen is.
Ik herken trouwens zowel de faalangst met verlamming als het perfectionisme met het maar door blijven gaan totdat het perfect tot op d laatste punt is. Heel vermoeiend.
Wat ik een goede opmerking vond en misschien maar eens een mantra voor mezelf moet worden is de trigger. Want voor mezelf ben ik niet zo perfectionistisch of faalangstig maar op het moment dat er anderen in het spel komen dan wordt dit enorm getriggerd en heb ik er heel veel last van.Dit herken ik. Ik formuleer het ook eigenlijk altijd als een soort plankenkoorts. Bang om voor een ander af te gaan, dat ik enorm door de mand val. Het domme meisje, de slordige, de slome, de niet hard-werkende, de klungelaar, ze doet maar wat etc. Ik heb het idee dat het een ego ding is.
dinsdag 10 januari 2017 om 21:26
quote:S-Meds schreef op 10 januari 2017 @ 13:52:
[...]
een perfectionist zal nooit zeggen: dit is me perfect afgegaan. Hij/zij zal bij een geslaagd project juist een lijst aanleveren van wat er allemaal nog beter had gekund. Alles kan namelijk altijd beter. En met timmermansogen heeft het niks te maken, wel met faalangst en minderwaardigheidscomplexen.
Dit is, voor mij, zo'n waarheid.
Ik kan ook niet tegen complimenten. Ik wil ze wel maar niemand mag ze tegen me zeggen.
Ik was/ben heel perfectionistisch en hard voor mezelf. Mijn moeder had in mijn jeugd psychische problemen. Dat mocht niemand weten (van mij) dus deed ik of er niets aan de hand was en loste ik alles zlf op.
Ik kon alles zelf. ik had niemand nodig.
In mijn werk was ik heel goed. Ik werkte veel meer dan goed voor me was.
En toen werd ik zwanger, dat deed ik er even bij. Met 38 weken belande ik in 't ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging en uitputting, Na mijn bevalling en verlof ging ik gewoon door. Ik kon alles aan. Kraamborrel, ik had alle taarten, hapjes, versiering zelf gemaakt.
Na 2 jaar weer zwanger, met 10 weken een miskraam. de vrucht lag in de w.c., eruit gevist en in een potje gedaan. Alleen naar de huisartsenpost met mijn potje.
Daarna weer zwanger. Deed ik er weer even bij, weer opgenomen in 't ziekenhuis.
Maar daarna ging alles weer door.
Totdat ik merkte dat 't net niet lukte. ik kin niet 150% aan mijn werk geven en 150% aan mijn gezin. Sterker 100% haalde ik niet meer. Niet voor allebei.
En toen ging 't mis. Heel erg mis. Twee jaar thuis gezeten met een burn-out. Dus ja letterlijk lam geslagen.
Psycholoog, therapie, EMDR. De scherpste kanten heeft 't eraf gehaald. Eruit gaan zal niet lukken.
Nee, ik ervaar 't zeker niet als een gave....verre van.
[...]
een perfectionist zal nooit zeggen: dit is me perfect afgegaan. Hij/zij zal bij een geslaagd project juist een lijst aanleveren van wat er allemaal nog beter had gekund. Alles kan namelijk altijd beter. En met timmermansogen heeft het niks te maken, wel met faalangst en minderwaardigheidscomplexen.
Dit is, voor mij, zo'n waarheid.
Ik kan ook niet tegen complimenten. Ik wil ze wel maar niemand mag ze tegen me zeggen.
Ik was/ben heel perfectionistisch en hard voor mezelf. Mijn moeder had in mijn jeugd psychische problemen. Dat mocht niemand weten (van mij) dus deed ik of er niets aan de hand was en loste ik alles zlf op.
Ik kon alles zelf. ik had niemand nodig.
In mijn werk was ik heel goed. Ik werkte veel meer dan goed voor me was.
En toen werd ik zwanger, dat deed ik er even bij. Met 38 weken belande ik in 't ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging en uitputting, Na mijn bevalling en verlof ging ik gewoon door. Ik kon alles aan. Kraamborrel, ik had alle taarten, hapjes, versiering zelf gemaakt.
Na 2 jaar weer zwanger, met 10 weken een miskraam. de vrucht lag in de w.c., eruit gevist en in een potje gedaan. Alleen naar de huisartsenpost met mijn potje.
Daarna weer zwanger. Deed ik er weer even bij, weer opgenomen in 't ziekenhuis.
Maar daarna ging alles weer door.
Totdat ik merkte dat 't net niet lukte. ik kin niet 150% aan mijn werk geven en 150% aan mijn gezin. Sterker 100% haalde ik niet meer. Niet voor allebei.
En toen ging 't mis. Heel erg mis. Twee jaar thuis gezeten met een burn-out. Dus ja letterlijk lam geslagen.
Psycholoog, therapie, EMDR. De scherpste kanten heeft 't eraf gehaald. Eruit gaan zal niet lukken.
Nee, ik ervaar 't zeker niet als een gave....verre van.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 21:52
quote:Gatti schreef op 10 januari 2017 @ 21:26:
[...]
Dit is, voor mij, zo'n waarheid.
Ik kan ook niet tegen complimenten. Ik wil ze wel maar niemand mag ze tegen me zeggen.
Ik was/ben heel perfectionistisch en hard voor mezelf. Mijn moeder had in mijn jeugd psychische problemen. Dat mocht niemand weten (van mij) dus deed ik of er niets aan de hand was en loste ik alles zlf op.
Ik kon alles zelf. ik had niemand nodig.
In mijn werk was ik heel goed. Ik werkte veel meer dan goed voor me was.
En toen werd ik zwanger, dat deed ik er even bij. Met 38 weken belande ik in 't ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging en uitputting, Na mijn bevalling en verlof ging ik gewoon door. Ik kon alles aan. Kraamborrel, ik had alle taarten, hapjes, versiering zelf gemaakt.
Na 2 jaar weer zwanger, met 10 weken een miskraam. de vrucht lag in de w.c., eruit gevist en in een potje gedaan. Alleen naar de huisartsenpost met mijn potje.
Daarna weer zwanger. Deed ik er weer even bij, weer opgenomen in 't ziekenhuis.
Maar daarna ging alles weer door.
Totdat ik merkte dat 't net niet lukte. ik kin niet 150% aan mijn werk geven en 150% aan mijn gezin. Sterker 100% haalde ik niet meer. Niet voor allebei.
En toen ging 't mis. Heel erg mis. Twee jaar thuis gezeten met een burn-out. Dus ja letterlijk lam geslagen.
Psycholoog, therapie, EMDR. De scherpste kanten heeft 't eraf gehaald. Eruit gaan zal niet lukken.
Nee, ik ervaar 't zeker niet als een gave....verre van.zwaar lijkt me. En natuurlijk is het geen gave
[...]
Dit is, voor mij, zo'n waarheid.
Ik kan ook niet tegen complimenten. Ik wil ze wel maar niemand mag ze tegen me zeggen.
Ik was/ben heel perfectionistisch en hard voor mezelf. Mijn moeder had in mijn jeugd psychische problemen. Dat mocht niemand weten (van mij) dus deed ik of er niets aan de hand was en loste ik alles zlf op.
Ik kon alles zelf. ik had niemand nodig.
In mijn werk was ik heel goed. Ik werkte veel meer dan goed voor me was.
En toen werd ik zwanger, dat deed ik er even bij. Met 38 weken belande ik in 't ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging en uitputting, Na mijn bevalling en verlof ging ik gewoon door. Ik kon alles aan. Kraamborrel, ik had alle taarten, hapjes, versiering zelf gemaakt.
Na 2 jaar weer zwanger, met 10 weken een miskraam. de vrucht lag in de w.c., eruit gevist en in een potje gedaan. Alleen naar de huisartsenpost met mijn potje.
Daarna weer zwanger. Deed ik er weer even bij, weer opgenomen in 't ziekenhuis.
Maar daarna ging alles weer door.
Totdat ik merkte dat 't net niet lukte. ik kin niet 150% aan mijn werk geven en 150% aan mijn gezin. Sterker 100% haalde ik niet meer. Niet voor allebei.
En toen ging 't mis. Heel erg mis. Twee jaar thuis gezeten met een burn-out. Dus ja letterlijk lam geslagen.
Psycholoog, therapie, EMDR. De scherpste kanten heeft 't eraf gehaald. Eruit gaan zal niet lukken.
Nee, ik ervaar 't zeker niet als een gave....verre van.zwaar lijkt me. En natuurlijk is het geen gave
dinsdag 10 januari 2017 om 22:10
quote:S-Meds schreef op 10 januari 2017 @ 22:00:
[...]
alsof je dit allemaal zelf veroorzaakt had?
Schuldig omdat ik 't niet kon.
Maar ook omdat een tijd mijn werk te belangrijk was.
En vooral ook omdat ik heel naar kon zijn tijdens mijn burn-out en zij dat ook hebben gezien.
[...]
alsof je dit allemaal zelf veroorzaakt had?
Schuldig omdat ik 't niet kon.
Maar ook omdat een tijd mijn werk te belangrijk was.
En vooral ook omdat ik heel naar kon zijn tijdens mijn burn-out en zij dat ook hebben gezien.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 22:12
quote:Gatti schreef op 10 januari 2017 @ 22:10:
[...]
Schuldig omdat ik 't niet kon.
Maar ook omdat een tijd mijn werk te belangrijk was.
En vooral ook omdat ik heel naar kon zijn tijdens mijn burn-out en zij dat ook hebben gezien.
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijn
[...]
Schuldig omdat ik 't niet kon.
Maar ook omdat een tijd mijn werk te belangrijk was.
En vooral ook omdat ik heel naar kon zijn tijdens mijn burn-out en zij dat ook hebben gezien.
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijn
dinsdag 10 januari 2017 om 22:24
quote:S-Meds schreef op 10 januari 2017 @ 22:12:
[...]
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijn
Ik snap je wel.
Maar toch blijft dit wel een punt.
Is al 2 jaar aan gesleuteld. Sommige dingen gaan er niet meer uit.
[...]
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijn
Ik snap je wel.
Maar toch blijft dit wel een punt.
Is al 2 jaar aan gesleuteld. Sommige dingen gaan er niet meer uit.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 22:42
quote:S-Meds schreef op 10 januari 2017 @ 22:12:
[...]
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijnNou, ik heb dit ook gehad, hoor. Met school dan. En ik accepteerde mezelf niet eens tijdens mijn burn-out, dus vond dat ik ook niet van anderen (zeker mijn zoon niet) hoefde te verwachten dat zij het accepteerden. Het is er echt ingeramd door anderen dat ik rustig aan moest doen en uit de running was.
[...]
oh ja zieke mensen mogen natuurlijk niet naar doen
en nee je werk mag niet belangrijk zijnNou, ik heb dit ook gehad, hoor. Met school dan. En ik accepteerde mezelf niet eens tijdens mijn burn-out, dus vond dat ik ook niet van anderen (zeker mijn zoon niet) hoefde te verwachten dat zij het accepteerden. Het is er echt ingeramd door anderen dat ik rustig aan moest doen en uit de running was.
dinsdag 10 januari 2017 om 22:43
dinsdag 10 januari 2017 om 22:48
Ik weet 't ook wel, echt waar.
Maar toch zal ik me schuldig voelen over die tijd.
Dat had niet gemogen.
Van een ander zou ik 't beter begrijpen dan van mezelf.
Wat ik al zei, de scherpe kanten zijn eraf maar de karaktertrek is niet weg. En is ook iets waar ik op moet letten dat die niet weer de overhand neemt.
En dat is 't ergste. Ik weet 't.
Maar toch zal ik me schuldig voelen over die tijd.
Dat had niet gemogen.
Van een ander zou ik 't beter begrijpen dan van mezelf.
Wat ik al zei, de scherpe kanten zijn eraf maar de karaktertrek is niet weg. En is ook iets waar ik op moet letten dat die niet weer de overhand neemt.
En dat is 't ergste. Ik weet 't.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 22:50
quote:Gatti schreef op 10 januari 2017 @ 22:48:
Ik weet 't ook wel, echt waar.
Maar toch zal ik me schuldig voelen over die tijd.
Dat had niet gemogen.
Van een ander zou ik 't beter begrijpen dan van mezelf.
Wat ik al zei, de scherpe kanten zijn eraf maar de karaktertrek is niet weg. En is ook iets waar ik op moet letten dat die niet weer de overhand neemt.
En dat is 't ergste. Ik weet 't.ja blijkbaar vind jij dat er voor jou andere normen en waarden/ regels gelden dan voor anderen. Waarom????
Ik weet 't ook wel, echt waar.
Maar toch zal ik me schuldig voelen over die tijd.
Dat had niet gemogen.
Van een ander zou ik 't beter begrijpen dan van mezelf.
Wat ik al zei, de scherpe kanten zijn eraf maar de karaktertrek is niet weg. En is ook iets waar ik op moet letten dat die niet weer de overhand neemt.
En dat is 't ergste. Ik weet 't.ja blijkbaar vind jij dat er voor jou andere normen en waarden/ regels gelden dan voor anderen. Waarom????
dinsdag 10 januari 2017 om 22:51
Hoe oud zijn je kinderen Gatti? Kan je het schuldgevoel en de periode waarin het slecht met je ging en wat je kinderen gezien hebben (al) bespreken met ze?
En nee, het is geen gave, het is eerder een vloek zoals jij het hebt moeten ervaren, lijkt me. Wat heb je veel meegemaakt en alleen moeten doen.
En nee, het is geen gave, het is eerder een vloek zoals jij het hebt moeten ervaren, lijkt me. Wat heb je veel meegemaakt en alleen moeten doen.
dinsdag 10 januari 2017 om 22:55
quote:djengaz schreef op 10 januari 2017 @ 22:51:
Hoe oud zijn je kinderen Gatti? Kan je het schuldgevoel en de periode waarin het slecht met je ging en wat je kinderen gezien hebben (al) bespreken met ze?
En nee, het is geen gave, het is eerder een vloek zoals jij het hebt moeten ervaren, lijkt me. Wat heb je veel meegemaakt en alleen moeten doen.
Nu 8 en 5. Toen 5 en 2. Vooral de oudste was er bewust bij, hoewel je bij de jongste ook wel wat merkte.
In bed plassen, 100 tekeningen dat ik de liefste was, en huilen als ik flipte. Niet leuk voor haar.
En ja, we hebben 't er wel eens over gehad. het zijn ook schatten. bespreken is een te groot woord nog.
Hoe oud zijn je kinderen Gatti? Kan je het schuldgevoel en de periode waarin het slecht met je ging en wat je kinderen gezien hebben (al) bespreken met ze?
En nee, het is geen gave, het is eerder een vloek zoals jij het hebt moeten ervaren, lijkt me. Wat heb je veel meegemaakt en alleen moeten doen.
Nu 8 en 5. Toen 5 en 2. Vooral de oudste was er bewust bij, hoewel je bij de jongste ook wel wat merkte.
In bed plassen, 100 tekeningen dat ik de liefste was, en huilen als ik flipte. Niet leuk voor haar.
En ja, we hebben 't er wel eens over gehad. het zijn ook schatten. bespreken is een te groot woord nog.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 22:58
quote:S-Meds schreef op 10 januari 2017 @ 22:50:
[...]
ja blijkbaar vind jij dat er voor jou andere normen en waarden/ regels gelden dan voor anderen. Waarom????
Ik denk dat dat 't stukje perfectionisme is. IK moet 't goed doen.
En 't is al een heel stuk minder hoor, gelukkig.
[...]
ja blijkbaar vind jij dat er voor jou andere normen en waarden/ regels gelden dan voor anderen. Waarom????
Ik denk dat dat 't stukje perfectionisme is. IK moet 't goed doen.
En 't is al een heel stuk minder hoor, gelukkig.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 10 januari 2017 om 23:03
Ik heb ook mindfulness gehad, kon ik niets mee, teveel geneuzel.
Ik heb een stukje hardheid nodig.
Ik had een hele goede Psychologe, zij was de eerste die mij kon laten praten. Zij gaf ook aan dat dat stukje nodig was voor mij.
Geen gemakkelijk stukje, maar wel nodig.
Ik heb een stukje hardheid nodig.
Ik had een hele goede Psychologe, zij was de eerste die mij kon laten praten. Zij gaf ook aan dat dat stukje nodig was voor mij.
Geen gemakkelijk stukje, maar wel nodig.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
