Psyche
alle pijlers
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
zondag 13 januari 2019 om 00:10
Huh je vertelde dat je hier niet op je plek was en daar ziek van wordt.
Dan kies je toch voor je gezondheid en zoek je wat anders .
Jouw werkgever wil van jou af. Die hints heb je al gehad.De ba staat daar ook achter dus lopen zij het paadje af die ze met je moeten lopen om dat voor elkaar te krijgen.
Jij wil nl niet naar je oude functie. Dat heb je zelf min of meer aangegeven. Zij hebben aangeven dat wel van je te verlangen. Niet zo vreemd, tenslotte hebben ze je daar ook voor aangenomen. Dus werken ze daar ook naar toe.
Zo liggen de feiten.
zondag 13 januari 2019 om 11:28
Jane Doe schreef: ↑13-01-2019 00:10Huh je vertelde dat je hier niet op je plek was en daar ziek van wordt.
Dan kies je toch voor je gezondheid en zoek je wat anders .
Jouw werkgever wil van jou af. Die hints heb je al gehad.De ba staat daar ook achter dus lopen zij het paadje af die ze met je moeten lopen om dat voor elkaar te krijgen.
Jij wil nl niet naar je oude functie. Dat heb je zelf min of meer aangegeven. Zij hebben aangeven dat wel van je te verlangen. Niet zo vreemd, tenslotte hebben ze je daar ook voor aangenomen. Dus werken ze daar ook naar toe.
Zo liggen de feiten.
Nee, ik heb een burnout door meerdere problematiek, waaronder ook niet op mijn plek zijn. Dat laatste draagt bij, maar is niet DE oorzaak. De aanloop hiernaartoe is al sinds juli.
Zij mogen mij wettelijk niet ontslaan omdat ik ziek ben, en ik heb een contract tot juli. Daarna ga ik toch weg daar. Maar eerst moet ik beter worden. Ik snap dat ze mij zsm terug willen op mijn functie gezien de halve sectie er uit ligt, maar als ik te snel ga blijf ik slecht functioneren.
zondag 13 januari 2019 om 11:46
Jij wil toch niet terug in je functie?Dollop schreef: ↑13-01-2019 11:28Nee, ik heb een burnout door meerdere problematiek, waaronder ook niet op mijn plek zijn. Dat laatste draagt bij, maar is niet DE oorzaak. De aanloop hiernaartoe is al sinds juli.
Zij mogen mij wettelijk niet ontslaan omdat ik ziek ben, en ik heb een contract tot juli. Daarna ga ik toch weg daar. Maar eerst moet ik beter worden. Ik snap dat ze mij zsm terug willen op mijn functie gezien de halve sectie er uit ligt, maar als ik te snel ga blijf ik slecht functioneren.
zondag 13 januari 2019 om 12:41
Nogmaals: dat is dus het probleem met psychische klachten.
Ik krijg het gevoel dat je graag wil horen dat jij de zieligste en de ziekste bent. Ben je niet. Ook met ASS, burn-out en depressie zijn er mensen die er ernstiger aan toe zijn. Zijn er mensen die andere afspraken hebben met de bedrijfsarts. En zijn de feiten nog steeds zo dat jouw afspraken met werk en BA zijn zoals ze zijn, en dat jij je daaraan moet houden.
Op dit moment doe jij alles om je niet aan die afspraken te hoeven houden. Dat is wat men op jouw werk irriteert, en wat hier ook irriteert. Tel daarbij op dat je hier maar heel selectief antwoord geeft, en de ‘vijandigheid’ (ik zou het zelf frustratie noemen) waar jij het over hebt is een logisch gevolg.
zondag 13 januari 2019 om 13:10
Ik zie geen vijandig zijn. Maar kennelijk ervaar jij het als vijandig als mensen niet meegaan in jouw denkwijze en manier van dingen aan willen pakken. Het enige dat jij wil horen is dat je niet actief bezig hoeft met reïntegratie omdat het niet lukt. En dat je niet ok behandeld wordt. Dat kun je denken en daarover kun je door blijven drammen, maar zo werkt het nu eenmaal niet, klaar. Houd daarmee op. Alleen JIJ zorgt er nu voor dat je je leven steeds verder in de problemen werkt namelijk. Het probleemgedrag ligt bij jou.
Of je nu zelf vindt dat je beter thuis kan zitten of niet, of de bedrijfsarts nu contact opneemt met je therapeut of niet, of andere werknemers naar jouw idee nu beter behandeld worden dan jij of niet, het maakt niet uit. Echt niet. Zet je in voor je reïntegratie (want dat moet en is het enige constructieve dat je nu kunt doen) en houd op met draaien in inproductieve cirkeltjes. Niemand hier gunt je iets slechts. Maar echt, jij verpest een hoop helemaal zelf. Als je daar dan vervolgens ook nog eens niet op aan te spreken bent... Wat moeten mensen dan doen?
zondag 13 januari 2019 om 14:40
Celaena_Aelin schreef: ↑13-01-2019 12:41Nogmaals: dat is dus het probleem met psychische klachten.
Ik krijg het gevoel dat je graag wil horen dat jij de zieligste en de ziekste bent. Ben je niet. Ook met ASS, burn-out en depressie zijn er mensen die er ernstiger aan toe zijn. Zijn er mensen die andere afspraken hebben met de bedrijfsarts. En zijn de feiten nog steeds zo dat jouw afspraken met werk en BA zijn zoals ze zijn, en dat jij je daaraan moet houden.
Op dit moment doe jij alles om je niet aan die afspraken te hoeven houden. Dat is wat men op jouw werk irriteert, en wat hier ook irriteert. Tel daarbij op dat je hier maar heel selectief antwoord geeft, en de ‘vijandigheid’ (ik zou het zelf frustratie noemen) waar jij het over hebt is een logisch gevolg.
Ok, ik snap het. Welke dingen beantwoord ik niet? Ik heb daar wel vaker last van, dat ik wel alles opneem maar niet overal op antwoord. Dus hierbij mijn excusrs, is geen onwil.
En ik zit idd in de 'ik ben zo zielig modus'. Ik baal gewoon van alles en word daar geen leuker mens op.
zondag 13 januari 2019 om 14:58
Op welke dingen je niet geantwoord hebt (en dan kijk ik alleen naar de laatste berichten hier):
- de hele post van koffiehagedis
- de vraag van Jane Doe wie er vijandig doet
- mijn suggestie dat niet jouw werk er te licht over denkt, maar jij er te zwaar over denkt
- de posts van duizel
- de opmerkingen van diverse forummers over je houding en jouw aandeel in je reintergratie
- je verzet en je ‘ja maar...’-houding
- het feit dat jouw therapeut niets te zeggen heeft over je reintergratie
Al met al geef je alleen volledig antwoord op een bericht als dat bericht uit 1 zin bestaat.
- de hele post van koffiehagedis
- de vraag van Jane Doe wie er vijandig doet
- mijn suggestie dat niet jouw werk er te licht over denkt, maar jij er te zwaar over denkt
- de posts van duizel
- de opmerkingen van diverse forummers over je houding en jouw aandeel in je reintergratie
- je verzet en je ‘ja maar...’-houding
- het feit dat jouw therapeut niets te zeggen heeft over je reintergratie
Al met al geef je alleen volledig antwoord op een bericht als dat bericht uit 1 zin bestaat.
zondag 13 januari 2019 om 15:00
zondag 13 januari 2019 om 16:11
Ik reageer vaak algemeen en vluchtig, zal kijken of ik alles beantwoord.
Misschien ben ik inderdaad iemand die het nu even te zwartgallig inziet. Ik heb mezelf nooit toegestaan mijn diagnosr te 'gebruiken' om niks te hoeven doen. Altijd 110% gegeven. Nu lukt het niet en kan ik geen terechte rust nemen terwijl zat mensen met mindere klachten al jaren thuiszitten. Dat voelt oneerlijk en maakt mij giftig.
Ik snap dat mensen me nu zien als een drammende kleuter die het liefst overal tegenaanschopt. En eerlijk, dat was ik vorige maand ook. Ik haatte mijn baan, mijn leerlingen, wilde nooit meer terug. Nu mis ik het wel weer voor een deel. Ik weet dat dit niet is wat ik volgend jaar ga doen, niet met deze doelgroep in elk geval. Maar ik heb een overeenkomst getekend en daar houd ik me aan.
De twee dagen dat ik thuis bleef zette ik netjes mijn wekker en probeerde er uit te komen,maar het lukte niet. Ik stond echt rillerig mijn tanden te poetsen en de reis naar mijn werk via het ov leek me al doodeng. Ik besef dat ik daar overheen moet, maar het lukt niet op het moment zelf. Achteraf zie je de dingen altijd rationeler dan als je middenin een paniekaanval zit.
Ik weet dat ik vaak het gevoel heb dat mensen tegen me zijn. Dat maakt het voor mij extra moeilijk om mezelf toch te dwingen te gaan. Ik vat alles op als een persoonlijke aanval. Zo snap ik wel dat mijn baas niet blij met me is, maar aan de andere kant zie ik het ook als pesterij dat ik met zware fysieke klachten moest werken aan het begin van het jaar waardoor ik opgebrand ben. Of dat ze rare opmerkingen maakt over mijn gewicht (ik ben best wat afgevallen sindsmijn uitval wegens geen eetlust, zegt ze dat ik best wat was aangekomen voor ik uitviel (totaal onprofessioneel)).
Misschien ben ik inderdaad iemand die het nu even te zwartgallig inziet. Ik heb mezelf nooit toegestaan mijn diagnosr te 'gebruiken' om niks te hoeven doen. Altijd 110% gegeven. Nu lukt het niet en kan ik geen terechte rust nemen terwijl zat mensen met mindere klachten al jaren thuiszitten. Dat voelt oneerlijk en maakt mij giftig.
Ik snap dat mensen me nu zien als een drammende kleuter die het liefst overal tegenaanschopt. En eerlijk, dat was ik vorige maand ook. Ik haatte mijn baan, mijn leerlingen, wilde nooit meer terug. Nu mis ik het wel weer voor een deel. Ik weet dat dit niet is wat ik volgend jaar ga doen, niet met deze doelgroep in elk geval. Maar ik heb een overeenkomst getekend en daar houd ik me aan.
De twee dagen dat ik thuis bleef zette ik netjes mijn wekker en probeerde er uit te komen,maar het lukte niet. Ik stond echt rillerig mijn tanden te poetsen en de reis naar mijn werk via het ov leek me al doodeng. Ik besef dat ik daar overheen moet, maar het lukt niet op het moment zelf. Achteraf zie je de dingen altijd rationeler dan als je middenin een paniekaanval zit.
Ik weet dat ik vaak het gevoel heb dat mensen tegen me zijn. Dat maakt het voor mij extra moeilijk om mezelf toch te dwingen te gaan. Ik vat alles op als een persoonlijke aanval. Zo snap ik wel dat mijn baas niet blij met me is, maar aan de andere kant zie ik het ook als pesterij dat ik met zware fysieke klachten moest werken aan het begin van het jaar waardoor ik opgebrand ben. Of dat ze rare opmerkingen maakt over mijn gewicht (ik ben best wat afgevallen sindsmijn uitval wegens geen eetlust, zegt ze dat ik best wat was aangekomen voor ik uitviel (totaal onprofessioneel)).
zondag 13 januari 2019 om 18:02
Nee, ik vind dat jullie grotendeels gelijk hebben. Ik zeg er ook bij waarin ik dat niet vind.Celaena_Aelin schreef: ↑13-01-2019 17:30Je zegt wat jij denkt dat wij willen horen. Dat is iets anders. Je kijkt nog steeds niet naar je eigen aandeel, je hebt nog steeds de ‘ja maar’-houding.
Dan komt wat we zeggen nog niet aan.
dinsdag 15 januari 2019 om 08:35
Ik ga straks naar school. Ik vind het doodeng, maar het moet. Anders wordt het alleen erger.
Ik heb nooit ergens langer dan een jaar gewerkt realiseer ik me. Dat is pijnlijk. Sommige dingen waren eigen keuze (bijbaantjes), maar het VO, ik had gewoon moeten kappen. Het is alleen zo verdomd zwaar te beseffen dat je faalt.
Ik heb nooit ergens langer dan een jaar gewerkt realiseer ik me. Dat is pijnlijk. Sommige dingen waren eigen keuze (bijbaantjes), maar het VO, ik had gewoon moeten kappen. Het is alleen zo verdomd zwaar te beseffen dat je faalt.
dinsdag 15 januari 2019 om 14:13
Nou, eerste dag reintegreren zit er op... sta na 2 uur op de bus te wachten na een flinke paniekaanval. Netjes de tijd volgemaakt maar voel me nog veel slechter.
Ik zit ook alweer in de piekermodus, zoek obsessief naar vacatures om daarna te bedenken waarom ik word afgewezen. Soms denk ik,ik stop met alles en ga receptiebanen aanschrijven. Maar dan komt de paniek weer...
Ik zit ook alweer in de piekermodus, zoek obsessief naar vacatures om daarna te bedenken waarom ik word afgewezen. Soms denk ik,ik stop met alles en ga receptiebanen aanschrijven. Maar dan komt de paniek weer...
dinsdag 15 januari 2019 om 14:19
Goed dat je bent gegaan! Wellicht wordt het minder moeilijk als je doorzet.Dollop schreef: ↑15-01-2019 14:13Nou, eerste dag reintegreren zit er op... sta na 2 uur op de bus te wachten na een flinke paniekaanval. Netjes de tijd volgemaakt maar voel me nog veel slechter.
Ik zit ook alweer in de piekermodus, zoek obsessief naar vacatures om daarna te bedenken waarom ik word afgewezen. Soms denk ik,ik stop met alles en ga receptiebanen aanschrijven. Maar dan komt de paniek weer...
Je weet inmiddels dat je moet stoppen met bezig zijn met ander werk. Is je continu uitgelegd. Toch blijf je zoeken naar vacatures. Dat is nogal gek. (en roept hier bij menig forummer al irritatie op, laat staan in je omgeving) Waarom heb je niet genoeg zelfcontrole om dit simpelweg niet te doen en de paniek simpelweg uit te zitten?
dinsdag 15 januari 2019 om 14:26
Als ik dat wist... ik had als kind ocd en heb als onderdeel van mijn ASS ook dwangmatige trekken. Ik jrijg die niet onder cobtrole, probeer dat al jaren.Koffiehagedis schreef: ↑15-01-2019 14:19Goed dat je bent gegaan! Wellicht wordt het minder moeilijk als je doorzet.
Je weet inmiddels dat je moet stoppen met bezig zijn met ander werk. Is je continu uitgelegd. Toch blijf je zoeken naar vacatures. Dat is nogal gek. (en roept hier bij menig forummer al irritatie op, laat staan in je omgeving) Waarom heb je niet genoeg zelfcontrole om dit simpelweg niet te doen en de paniek simpelweg uit te zitten?
dinsdag 15 januari 2019 om 14:39
Ik besef dat ik OCD niet zo goed begrijp, dus excuses als ik de plank mis sla, maar kun je uitleggen wat er dan precies gebeurt? Want fysiek ben je in staat om weg te lopen van je computer en vacaturesites. En je weet dat je het simpelweg niet moet doen. Toch doe je het. Maar je ziet het niet als keuze begrijp ik?
Wat heeft er allemaal niet gewerkt tot nu toe om te stoppen met dwang? Heb je technieken aangereikt gekregen en daar lang mee geoefend? Wat probeer je allemaal concreet?
Wat heeft er allemaal niet gewerkt tot nu toe om te stoppen met dwang? Heb je technieken aangereikt gekregen en daar lang mee geoefend? Wat probeer je allemaal concreet?
dinsdag 15 januari 2019 om 14:52
Nee, geen echte technieken, wel geprobeerd de onderliggende angst te bedwingen wat vaak helpt maar nu niet. OCD is een uiterste, wat ik nu heb zijn dwanggedachten waarvan ik weet dat het heus niet klopt, maar die ik niet uit mijn hoofd krijg. Zie het als jezelf verbieden te denken aan een rode auto, na een paar seconden denk je nergens anders meer aan.Koffiehagedis schreef: ↑15-01-2019 14:39Ik besef dat ik OCD niet zo goed begrijp, dus excuses als ik de plank mis sla, maar kun je uitleggen wat er dan precies gebeurt? Want fysiek ben je in staat om weg te lopen van je computer en vacaturesites. En je weet dat je het simpelweg niet moet doen. Toch doe je het. Maar je ziet het niet als keuze begrijp ik?
Wat heeft er allemaal niet gewerkt tot nu toe om te stoppen met dwang? Heb je technieken aangereikt gekregen en daar lang mee geoefend? Wat probeer je allemaal concreet?
dinsdag 15 januari 2019 om 14:55
Wat ik heb is dat ik in paniek raak dat ik geen werk zal vinden, vervolgens blijft dat zo lang spoken dat ik maar vacatures zoek om nezelf gerust te stellen... om dan nog meer te stressen. Ik wil naar het hbo maar die passende vacatures zijn er nu niet. Dan denk ik, ik ga er NOOIT komen. Of ik zoek iets als recruiter/hr/administratie en bedenk dan tig redenen waarom ze mij niet willen. En ik kan het niet stoppen.
