Psyche
alle pijlers
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
dinsdag 15 januari 2019 om 14:59
Ik snap merk ik niet waarom het stoppen niet lukt (want je moet uiteindelijk simpelweg stoppen met kijken naar vacatures, klaar), maar dat ligt denk ik aan mij, omdat deze problematiek te ver van me af staat.
Ik vind het wel echt slecht te horen dat je nog nooit therapeutische technieken hebt geleerd of een praktische training hieromtrent hebt gevolgd. Terwijl die paniekcirkel en niet-constructief gedrag daaruit voortkomend me 1 van je kernproblemen lijkt. Zo niet HET probleem. Dit blijft namelijk maar gebeuren en je hebt geen grip op jezelf, je emoties en je gedrag.
Onderliggende angsten zijn niet altijd direct op te lossen, dat is het leven nu eenmaal. Als dat het enige is dat je helpt zijn je emotieregulatietechnieken erg gebrekkig te noemen. Er zijn een hoop technieken die je in therapie kunt leren die je paniek simpelweg leren verdragen. Op een stoel op je handjes zitten en zien dat de wereld niet instort zeg maar. Dat je geen slaaf bent van je eigen paniek.
Als therapie niet werkt aan concrete handvatten, wat doe je er dan eigenlijk?
Ik vind het wel echt slecht te horen dat je nog nooit therapeutische technieken hebt geleerd of een praktische training hieromtrent hebt gevolgd. Terwijl die paniekcirkel en niet-constructief gedrag daaruit voortkomend me 1 van je kernproblemen lijkt. Zo niet HET probleem. Dit blijft namelijk maar gebeuren en je hebt geen grip op jezelf, je emoties en je gedrag.
Onderliggende angsten zijn niet altijd direct op te lossen, dat is het leven nu eenmaal. Als dat het enige is dat je helpt zijn je emotieregulatietechnieken erg gebrekkig te noemen. Er zijn een hoop technieken die je in therapie kunt leren die je paniek simpelweg leren verdragen. Op een stoel op je handjes zitten en zien dat de wereld niet instort zeg maar. Dat je geen slaaf bent van je eigen paniek.
Als therapie niet werkt aan concrete handvatten, wat doe je er dan eigenlijk?
dinsdag 15 januari 2019 om 15:43
Ja maar dat werkt niet. Ademhalingsoefeningen, wandelen, gamen... het helpt niet. Of heel even en dan is de gedachte er 5 minuten later weer.Celaena_Aelin schreef: ↑15-01-2019 15:42Dus er heeft nooit een therapeut tegen jou gezegd: ‘als je dat voelt, die drang, ga dan eens buiten een rondje lopen tot die drang zakt’ of ‘probeer deze ademhalingsoefening eens op zo’n moment’?
Zware autisten raken helemaal ontregelt van elke kleine verandering. Ik heb geen idee of die daar therapie voor krijgen. Ik heb dat met grote dingen zoals een carriereswitch.
dinsdag 15 januari 2019 om 15:48
Niet meteen de eerste keer. Je moet dat blijven doen, iedere keer opnieuw.
En nee, dit wil je niet horen, dat weet ik. Maar de enige manier om die angst te leren verdragen zonder ernaar te handelen is door die oefeningen te blijven doen. Kijk maar eens naar Levenslang met Dwang: daarin gaan jongvolwassenen hun angsten aan, en moeten ze de angsten leren verdragen.
dinsdag 15 januari 2019 om 15:52
Anyway als je een paniekaanval krijgt dan doe je gewoon niks. Je laat het komen en het gaat weer weg. Je moet dus dragen en verdragen. Dat is het leven. En omstanders moeten je vooral niet geruststellen anders leer je het nooit. Meer is het niet.
dinsdag 15 januari 2019 om 15:52
Doe ik ook. Ik krijg zelfs angstmedicatie. Geloof me, ik wil er vanaf.Celaena_Aelin schreef: ↑15-01-2019 15:48Niet meteen de eerste keer. Je moet dat blijven doen, iedere keer opnieuw.
En nee, dit wil je niet horen, dat weet ik. Maar de enige manier om die angst te leren verdragen zonder ernaar te handelen is door die oefeningen te blijven doen. Kijk maar eens naar Levenslang met Dwang: daarin gaan jongvolwassenen hun angsten aan, en moeten ze de angsten leren verdragen.
dinsdag 15 januari 2019 om 16:02
dinsdag 15 januari 2019 om 16:05
Dat werkt maar de helft van de keren.
dinsdag 15 januari 2019 om 16:52
dinsdag 15 januari 2019 om 17:06
Nee. Dat werkt alle keren. De keren dat het niet werkt heb je op een gegeven moment beslóten dat het niet werkt en dat je destructieve copingsmechanismen verkiest. Een paniekaanval kan niet eeuwig blijven duren. Dus je kunt hem altijd op een stoel uitzitten. Ja, soms duurt dat lang. Maar dat is nu eenmaal zo.
dinsdag 15 januari 2019 om 18:45
dinsdag 15 januari 2019 om 19:47
Dat doe ik door het te bespreken met mijn therapeut. Je wil nu iets wat mij niet alleen lukt.
Ik luister al genoeg naar jullie. Door dit topic gewoon gegaan vandaag. Ik kan alleen niet zo maar uit mezelf de paniek beheersen.
dinsdag 15 januari 2019 om 19:48
Ik hoop het, ben erg onzeker op dit vlak, altijd al geweest. Enorme faalangst. Gekke is dat als mijn vriend het zegt ik hem geloof, maar dat verdwijnt zodra ik alleen ben.sam1968 schreef: ↑15-01-2019 18:45Als het zo simpel was allemaal hadden we geen therapeuten meer nodig.
Dollop hou voor ogen dat we dit soort dingen (bijna) allemaal meemaken en dat het echt niet het einde van de wereld of van je leven is. Het is nu zwaar en moeilijk maar er komt linksom of rechtsom echt wel een oplossing.
dinsdag 15 januari 2019 om 20:01
Dollop, niet als kritiek maar wat geeurd er met je als je een paniekaanval hebt. Lichamelijk, in jou en wat zien anderen aan jou.
Voor mij is op mijn ademhaling concentreren heel belangrijk. Die zit dan namelijk hoog. Dus hand op mijn buik en daar naartoe ademen. Verder let ik op dingen die gebeuren. Mijn hart gaat als een dolle tekeer maar met goed ademen voel ik die ook afnemen. Mijn handen zijn rusteloos maar ik dwing mezelf dus die op mijn buik te houden. Ik zweet. Mijn voeten wippen, ik concentreer me erop dat ze stil moeten staan. Ik leid mezelf ook af. Bijvoorbeeld met foto's op mijn
telefoon. Of door buiten te gaan lopen en in mezelf bewust te verwoorden wat ik zie. Of iemand die ik vol vertrouw te bellen en te vragen om gewoon iets te vertellen. De bodyscan enz. Maar.... dit is een proces geweest. ik ben ook wel eens letterlijk huilend weg gevlucht in paniek. Nu heb ikeigenlijk nooit meer aanvallen gelukkig.
Het is trainen, trainen en nog eens trainen. Heeft mij maanden gekost van steeds weer opnieuw proberen. Hoe moedeloos ik ook was.
Het is belangrijk dat je leert de eerste signalen van een aaval te herkennen en dan tot rust probeert te komen. Dat is makkelijker dan wanneer je te laat bent.
Voor mij is op mijn ademhaling concentreren heel belangrijk. Die zit dan namelijk hoog. Dus hand op mijn buik en daar naartoe ademen. Verder let ik op dingen die gebeuren. Mijn hart gaat als een dolle tekeer maar met goed ademen voel ik die ook afnemen. Mijn handen zijn rusteloos maar ik dwing mezelf dus die op mijn buik te houden. Ik zweet. Mijn voeten wippen, ik concentreer me erop dat ze stil moeten staan. Ik leid mezelf ook af. Bijvoorbeeld met foto's op mijn
telefoon. Of door buiten te gaan lopen en in mezelf bewust te verwoorden wat ik zie. Of iemand die ik vol vertrouw te bellen en te vragen om gewoon iets te vertellen. De bodyscan enz. Maar.... dit is een proces geweest. ik ben ook wel eens letterlijk huilend weg gevlucht in paniek. Nu heb ikeigenlijk nooit meer aanvallen gelukkig.
Het is trainen, trainen en nog eens trainen. Heeft mij maanden gekost van steeds weer opnieuw proberen. Hoe moedeloos ik ook was.
Het is belangrijk dat je leert de eerste signalen van een aaval te herkennen en dan tot rust probeert te komen. Dat is makkelijker dan wanneer je te laat bent.
dinsdag 15 januari 2019 om 20:03
Jane heeft in die zin een punt dat het hier wel overkomt alsof je liever de paniek hebt dan gezonde coopingstrategieen te kiezen, omdat die niet meteen werken of veel moeite kosten.
Nogmaals: je doet dit niet voor ons. Je doet her voor jezelf. Als jij geen zin hebt om naar je werk te gaan: blijf lekker thuis. Maar dan moet je niet gek opkijken als men je contract beëindigd op basis van werkweigering.
dinsdag 15 januari 2019 om 21:26
Ok, dat van die werkweigering kwam pas tot me door nadat ik jullie posts las. Dus ik neem weldegelijk dingen mee.
Bij mij is een paniekaanval het volgende:
1. Koude rillingen
2. Zwaar gevoel in mijn maag
3. Duizelig
4. Misselijk
5. Overrompeld door paniekgedachtes.
6. Hartkloppingen
Ik kan het goed verbergen (jeugdtrauma waardoor ik in mezelf heb leren keren), thuis ga ik op bed liggen en wachten tot het overgaat, maar vanmiddag zat ik in de trein en kon me moeilijk afleiden.
Soms heb ik er wel 3-5 per dag, maakt het moeilijk. Ik wil dan wanhopig een oplossing vinden.
Bij mij is een paniekaanval het volgende:
1. Koude rillingen
2. Zwaar gevoel in mijn maag
3. Duizelig
4. Misselijk
5. Overrompeld door paniekgedachtes.
6. Hartkloppingen
Ik kan het goed verbergen (jeugdtrauma waardoor ik in mezelf heb leren keren), thuis ga ik op bed liggen en wachten tot het overgaat, maar vanmiddag zat ik in de trein en kon me moeilijk afleiden.
Soms heb ik er wel 3-5 per dag, maakt het moeilijk. Ik wil dan wanhopig een oplossing vinden.
anoniem_379931 wijzigde dit bericht op 15-01-2019 21:31
24.17% gewijzigd
