Psyche
alle pijlers
Angsten
donderdag 1 juni 2017 om 20:33
Angsten beheersen mijn leven, en ik vind dat ik verkeerde keuzes maak of beslissingen neem en ben bang dat door deze keuzes mijn gezin (vooral mijn kinderen en mijn man en niet ik) ernstig ziek wordt. Ja, ik ben reeds onder behandeling geweest en wacht nu op nieuwe afspraak bij andere psycholoog en ik gebruik ook al antidepressiva sinds maandag. Maar ik weet me op dit moment weer geen raad met mijn angsten. In mijn omgeving kan ook steeds moeilijker erover praten, ze worden moe van mij.
De angsten die me hoog zitten is gebruik van teflonpannen met pfoa (inmiddels is pfoa verboden in pannen). Deze heb ik ruim 10 jaar iedere dag gebruikt, en dus kans op pfoa in ons lichaam. Maar op dit moment nog het meeste is de nano deeltjes die tm 2013 in zonnebrandspray verkocht werden (inmiddels ook verboden). Deze hebben wij als gezin wel 8 zomers gebruikt, ook gewoon op lichaam en gezicht gesprayd, met dus de kans op inademing van nano deeltjes.
Mensen in mijn omgeving worden moe van mijn angsten. En zeggen gooi dan die oude troep weg en koop nieuwe en klaar! Maar zo werkt niet bij mij, ik ben nog steeds bang op ernstige ziektes door heel veel schadelijke dingen die ik in verleden gebruikt heb en misschien nu nog gebruik zonder te weten.
De angsten die me hoog zitten is gebruik van teflonpannen met pfoa (inmiddels is pfoa verboden in pannen). Deze heb ik ruim 10 jaar iedere dag gebruikt, en dus kans op pfoa in ons lichaam. Maar op dit moment nog het meeste is de nano deeltjes die tm 2013 in zonnebrandspray verkocht werden (inmiddels ook verboden). Deze hebben wij als gezin wel 8 zomers gebruikt, ook gewoon op lichaam en gezicht gesprayd, met dus de kans op inademing van nano deeltjes.
Mensen in mijn omgeving worden moe van mijn angsten. En zeggen gooi dan die oude troep weg en koop nieuwe en klaar! Maar zo werkt niet bij mij, ik ben nog steeds bang op ernstige ziektes door heel veel schadelijke dingen die ik in verleden gebruikt heb en misschien nu nog gebruik zonder te weten.
anoniem_339795 wijzigde dit bericht op 01-06-2017 21:13
3.74% gewijzigd
zondag 11 juni 2017 om 22:42
Bespreek je medicatie morgen met de huisarts!
En nog een idee: kun je niet op je werk zeggen dat je (buik)griep hebt? Dan ben je niet meteen volledig ziek gemeld als in 'komt pas over langere tijd terug', maar je hebt wel even wat rust.
Ik heb de indruk dat jij veel te snel wil, als ik eerlijk ben. Vandaar mijn tip om eens na te denken over je kort ziekmelden.
En nog een idee: kun je niet op je werk zeggen dat je (buik)griep hebt? Dan ben je niet meteen volledig ziek gemeld als in 'komt pas over langere tijd terug', maar je hebt wel even wat rust.
Ik heb de indruk dat jij veel te snel wil, als ik eerlijk ben. Vandaar mijn tip om eens na te denken over je kort ziekmelden.
maandag 12 juni 2017 om 08:45
Misschien heb je wel gelijk dat ik te snel wil. Ik wou dat mijn klachten liever gisteren voorbij waren dan morgen.
Ik heb gisteren ook voor het eerst een paar keer flink gehuild. Waarom ik dat gisteren zo ineens had weet ik niet.
Ik heb sinds vorige week ook een paar keer s avonds rare spier/gewrichtpijn in polsen en enkels. Zou dat van medicijnen komen?
Ziek melden voor buikgriep die ik niet heb, kan ik ook niet. Ik weet het nog niet. Vanmorgen is wel een van de auto's weer stuk. Dus heb wel goed excuses om mezelf te laten wegbrengen.
Ik heb gisteren ook voor het eerst een paar keer flink gehuild. Waarom ik dat gisteren zo ineens had weet ik niet.
Ik heb sinds vorige week ook een paar keer s avonds rare spier/gewrichtpijn in polsen en enkels. Zou dat van medicijnen komen?
Ziek melden voor buikgriep die ik niet heb, kan ik ook niet. Ik weet het nog niet. Vanmorgen is wel een van de auto's weer stuk. Dus heb wel goed excuses om mezelf te laten wegbrengen.
maandag 12 juni 2017 om 09:41
Succes bij de huisarts en met werken vandaag!
Ik werk wel door zolang als het verantwoord is, maar wel met wat aanpassingen. Ik ga er van uit dat ik zolang ik me nog af kan vragen of ik kan werken, ik ook nog wel kan werken. Maar werk zorgt bij mij 9 van de 10 keer echt voor afleiding, thuis verzand ik veel meer in mijn klachten. Collega's zijn wel op de hoogte, zodat ik die keer dat het niet lukt ook even een stapje achteruit kan doen. Ik kan op de fiets als ik niet mag/kan rijden, dat scheelt ook wel. Is ook wel goed voor me, wandelen/ fietsen geeft ook rust. (ik vind 15 km best te doen, half uurtje stevig doortrappen. Vermoedelijk krijg je van je behandelaar straks te horen dat bewegen in de buitenlucht helpend is, dus dan heb je twee vliegen in een klap).
Ik ben wel naar de bedrijfsarts geweest voor een preventief consult om te kijken naar de nodige aanpassingen, misschien is dat ook iets voor jou?
Vrienden weten hoe ik in elkaar zit dus als ze te lang niets van me horen krijg ik al berichtjes met de vraag of het wel gaat, reageren met een simpel nee is dan genoeg. In mijn familie is het helaas enigszins taboe, ze zien het wel aan me maar schuiven het af op oververmoeid en ik laat ze ook lekker in die waan. Buren en kennissen weten het op zich niet, al leg ik aan ouders van school wel even vlot uit dat speelafspraakjes niet bij ons gebeuren omdat ik niet goed in mijn vel zit. Leerkrachten van de kinderen zijn wel op de hoogte omdat zij ook kunnen signaleren of de kinderen last hebben van mijn ziek zijn.
oxazepam doet bij mij weinig, ik had meer baat bij lormetazepam, al heb ik die nu afgebouwd omdat die teveel vervlakte/ suf maakte. Maar het heeft wel een tijd voor wat rust gezorgd. En voordeel is dat je bij 1 mg na 12 uur weer mag autorijden. Verslavend vond ik het niet, afbouwen ging vrij probleemloos. Om 20.00 naar bed gaan zorgt bij mij ook voor slaapproblemen, nog niet moe genoeg dus dan wordt het piekeren en niet kunnen slapen. Zoek naar iets wat je de avond doorhelpt, zoals dat kleuren.
Verwacht van de intake verder niets! Mijn ervaring is dat die alleen maar zorgt voor verergering omdat je alles weer op moet lepelen, soms ook nog korte vragenlijsten moet beantwoorden die confronterend kunnen zijn en er gebeurt nog niets. Het duurt een paar sessies voordat er verbetering komt. Sowieso heeft dit tijd nodig! Bij mij (en dat kan bij jou anders zijn he) zijn angsten een teken dat ik diep in de depressie zit. Het lijkt me voor jou wel heel verstandig om je man een keer mee te nemen/ zelf te laten gaan zodat hij zijn verhaal kwijt kan (partner zijn van iemand met depressie is heel zwaar), meer begrip krijgt voor jou (als je een depressie niet zelf hebt is het redelijk ongrijpbaar) en handvatten krijgt om met je om te gaan. Ook kan meer begrip helpen om de lat thuis lager te leggen en man in te laten zien waar hij kan bijspringen.
Ben het met blue eyes eens dat je veel te snel wil (heb ik in een van je andere topics al eerder gezegd). Verwacht geen wonderen, die bestaan niet. Hier uit komen wordt hard werken, en heeft tijd nodig. En wat is tijd, bijvoorbeeld een jaar is in verhouding tot een leven maar een klein deel, dus gun jezelf die tijd ook. Therapie en pillen kunnen helpen, maar je moet het zelf doen. Het begint wel met accepteren dat het zo is (en dat betekend dus niet dat je je niet tegen je angst moet verzetten) en dat je prioriteit nu daar moet liggen. Dus kijk wat jij nodig hebt, en vraag je man, je omgeving om je te helpen (en dat vragen is makkelijker als je zelf accepteert dat het nodig is!).
Ik werk wel door zolang als het verantwoord is, maar wel met wat aanpassingen. Ik ga er van uit dat ik zolang ik me nog af kan vragen of ik kan werken, ik ook nog wel kan werken. Maar werk zorgt bij mij 9 van de 10 keer echt voor afleiding, thuis verzand ik veel meer in mijn klachten. Collega's zijn wel op de hoogte, zodat ik die keer dat het niet lukt ook even een stapje achteruit kan doen. Ik kan op de fiets als ik niet mag/kan rijden, dat scheelt ook wel. Is ook wel goed voor me, wandelen/ fietsen geeft ook rust. (ik vind 15 km best te doen, half uurtje stevig doortrappen. Vermoedelijk krijg je van je behandelaar straks te horen dat bewegen in de buitenlucht helpend is, dus dan heb je twee vliegen in een klap).
Ik ben wel naar de bedrijfsarts geweest voor een preventief consult om te kijken naar de nodige aanpassingen, misschien is dat ook iets voor jou?
Vrienden weten hoe ik in elkaar zit dus als ze te lang niets van me horen krijg ik al berichtjes met de vraag of het wel gaat, reageren met een simpel nee is dan genoeg. In mijn familie is het helaas enigszins taboe, ze zien het wel aan me maar schuiven het af op oververmoeid en ik laat ze ook lekker in die waan. Buren en kennissen weten het op zich niet, al leg ik aan ouders van school wel even vlot uit dat speelafspraakjes niet bij ons gebeuren omdat ik niet goed in mijn vel zit. Leerkrachten van de kinderen zijn wel op de hoogte omdat zij ook kunnen signaleren of de kinderen last hebben van mijn ziek zijn.
oxazepam doet bij mij weinig, ik had meer baat bij lormetazepam, al heb ik die nu afgebouwd omdat die teveel vervlakte/ suf maakte. Maar het heeft wel een tijd voor wat rust gezorgd. En voordeel is dat je bij 1 mg na 12 uur weer mag autorijden. Verslavend vond ik het niet, afbouwen ging vrij probleemloos. Om 20.00 naar bed gaan zorgt bij mij ook voor slaapproblemen, nog niet moe genoeg dus dan wordt het piekeren en niet kunnen slapen. Zoek naar iets wat je de avond doorhelpt, zoals dat kleuren.
Verwacht van de intake verder niets! Mijn ervaring is dat die alleen maar zorgt voor verergering omdat je alles weer op moet lepelen, soms ook nog korte vragenlijsten moet beantwoorden die confronterend kunnen zijn en er gebeurt nog niets. Het duurt een paar sessies voordat er verbetering komt. Sowieso heeft dit tijd nodig! Bij mij (en dat kan bij jou anders zijn he) zijn angsten een teken dat ik diep in de depressie zit. Het lijkt me voor jou wel heel verstandig om je man een keer mee te nemen/ zelf te laten gaan zodat hij zijn verhaal kwijt kan (partner zijn van iemand met depressie is heel zwaar), meer begrip krijgt voor jou (als je een depressie niet zelf hebt is het redelijk ongrijpbaar) en handvatten krijgt om met je om te gaan. Ook kan meer begrip helpen om de lat thuis lager te leggen en man in te laten zien waar hij kan bijspringen.
Ben het met blue eyes eens dat je veel te snel wil (heb ik in een van je andere topics al eerder gezegd). Verwacht geen wonderen, die bestaan niet. Hier uit komen wordt hard werken, en heeft tijd nodig. En wat is tijd, bijvoorbeeld een jaar is in verhouding tot een leven maar een klein deel, dus gun jezelf die tijd ook. Therapie en pillen kunnen helpen, maar je moet het zelf doen. Het begint wel met accepteren dat het zo is (en dat betekend dus niet dat je je niet tegen je angst moet verzetten) en dat je prioriteit nu daar moet liggen. Dus kijk wat jij nodig hebt, en vraag je man, je omgeving om je te helpen (en dat vragen is makkelijker als je zelf accepteert dat het nodig is!).
maandag 12 juni 2017 om 10:12
Ik heb me wel ziekgemeld. Mijn angsten liggen nl op het gebied van ziektevrees (hypochondrie) en ik werk in het ziekenhuis. Het ging jaren redelijk goed maar na een heftige gebeurtenis zijn mijn angsten weer heel hevig terug.
Ik heb goed nagedacht en zou het liefst niet meer terug willen in een medische functie. Ik heb al 2x eerder op dit punt gestaan afgelopen 10 jaar.
Het werk kost mij gewoon teveel energie ipv dat het energie geeft.
Ik heb morgen een gesprek met p&o em leidinggevende over de mogelijkheden..erg spannend!
Ik heb goed nagedacht en zou het liefst niet meer terug willen in een medische functie. Ik heb al 2x eerder op dit punt gestaan afgelopen 10 jaar.
Het werk kost mij gewoon teveel energie ipv dat het energie geeft.
Ik heb morgen een gesprek met p&o em leidinggevende over de mogelijkheden..erg spannend!
maandag 12 juni 2017 om 10:15
Je huisarts is hier niet in gespecialiseerd, hij had je intake al vervroegd toch? Wel jammer dat je in deze weinig aan hem hebt, zeker omdat het op mij overkomt alsof je niet veel steun hebt aan je omgeving. Denk dat het voor jou al helpend zou kunnen zijn als iemand je kan overtuigen dat je echt niet de enige bent. Ken je sensoor? Misschien heb je daar iets aan? Bij de ervaringsverhalen staat een vergelijkbaar verhaal als de jouwe:https://www.sensoor.nl/ik-zoek-hulp-hom ... -jaar.html
Ik ben in het verleden echt letterlijk tegen de muren opgelopen omdat ik niet wist waar ik het zoeken moest (ik had trouwens straatvrees, maar in de basis is het dezelfde, onrealistische angst). Ik weet hoe wanhopig en machteloos je je kan voelen. En hoe uitzichtloos het lijkt.
Ik heb destijds veel aan het boek, de angst de baas (F. Winter) gehad. Niet al te ingewikkeld en vooral ook praktisch, best prettig als je zelf ongeduldig bent en wat wil doen. Ook fijn om samen met je man door te nemen, wordt het voor hem ook wat duidelijker van. Misschien in de bieb te vinden, of iets anders, vergelijkbaars wat bij jou past?
En nogmaals, zoek naar bij jou passende ontspanningsoefeningen. Ontspanningsoefeningen.com bv, moet je je wel voor aanmelden. Het is wel een mannenstem, ik vind zelf een vrouwenstem prettiger. Zoek naar korte oefeningen om mee te beginnen, het is echt moeilijk in het begin (vermoed dat je nu de hele dag onder hoogspanning staat?) maar als je ze beheerst zijn ze echt helpend.
De meest makkelijke: zoek voor jezelf een mantra (helpende gedachte) die je door de pieken kan helpen. Bij mij werkte "ik heb gevoelens, ik ben ze niet" icm tellend ademhalen. Poging om het uit te leggen: rustig tot zeven tellen, ondertussen door de neus inademen, mantra opnoemen, ondertussen adem vasthouden, rustig tot zeven tellen, ondertussen door de mond uitademen. In het begin echt heel moeilijk, maar als het je helpt kan je hem altijd en overal toepassen, kan je helpen wat meer grip op je angsten te krijgen.
Voor jou zou misschien een gedachte als "keuzes horen bij leven, foute keuzes bestaan niet" iets kunnen zijn.
Succes met werken, en zorg voor jezelf!
Ik ben in het verleden echt letterlijk tegen de muren opgelopen omdat ik niet wist waar ik het zoeken moest (ik had trouwens straatvrees, maar in de basis is het dezelfde, onrealistische angst). Ik weet hoe wanhopig en machteloos je je kan voelen. En hoe uitzichtloos het lijkt.
Ik heb destijds veel aan het boek, de angst de baas (F. Winter) gehad. Niet al te ingewikkeld en vooral ook praktisch, best prettig als je zelf ongeduldig bent en wat wil doen. Ook fijn om samen met je man door te nemen, wordt het voor hem ook wat duidelijker van. Misschien in de bieb te vinden, of iets anders, vergelijkbaars wat bij jou past?
En nogmaals, zoek naar bij jou passende ontspanningsoefeningen. Ontspanningsoefeningen.com bv, moet je je wel voor aanmelden. Het is wel een mannenstem, ik vind zelf een vrouwenstem prettiger. Zoek naar korte oefeningen om mee te beginnen, het is echt moeilijk in het begin (vermoed dat je nu de hele dag onder hoogspanning staat?) maar als je ze beheerst zijn ze echt helpend.
De meest makkelijke: zoek voor jezelf een mantra (helpende gedachte) die je door de pieken kan helpen. Bij mij werkte "ik heb gevoelens, ik ben ze niet" icm tellend ademhalen. Poging om het uit te leggen: rustig tot zeven tellen, ondertussen door de neus inademen, mantra opnoemen, ondertussen adem vasthouden, rustig tot zeven tellen, ondertussen door de mond uitademen. In het begin echt heel moeilijk, maar als het je helpt kan je hem altijd en overal toepassen, kan je helpen wat meer grip op je angsten te krijgen.
Voor jou zou misschien een gedachte als "keuzes horen bij leven, foute keuzes bestaan niet" iets kunnen zijn.
Succes met werken, en zorg voor jezelf!
maandag 12 juni 2017 om 10:20
Dat lijkt me inderdaad geen handige combinatie Matz, ik snap wel dat die omgeving een beste trigger kan zijn voor je angst. Zelf begeef ik mezelf echt minimaal in mensenmassa's omdat dat me bergen energie kost, ondanks dat de angst wel echt weg is. Ben benieuwd of er wat uit je gesprek komt. Succes morgen!
maandag 12 juni 2017 om 10:48
Ik hoef morgen pas te werken, en 1 vd auto's is 'gelukkig' kapot dus mijn moeder brengt me morgen naar mijn werk. Ik denk trouwens dat ik ook best zelf zou kunnen rijden, ik ben niet suf van medicijnen. Alleen eerste 2 dagen met antidepressiva was ik suf.
Ik vind drukte en onrust ook erg moeilijk. Ik probeer mijn gedachten/angsten te onderdrukken. Maar dat is soms erg moeilijk. Ik heb inderdaad niet heel veel steun uit omgeving, gisteren wel even gesproken met ouders. Ik heb nogmaals mijn angsten gezegd en hoe die soms plotseling opkomen. Mijn vader en man zeiden alleen dat het voor hun moeilijk te begrijpen is en dat ze het ook eigenlijk niet begrijpen. Sensoor is misschien wel iets voor mij, maar dan wel via chat, ik heb enorm hekel aan bellen. Oefeningen doen is voor mij nu erg lastig, ik vind concentratie daarvoor erg lastig. Hetzelfde geld voor breien/haken, concentratie is lastig. Kleuren gaat wel goed.
Matz, succes morgen. Hopelijk kun je een nieuwe/andere functie krijgen, waarbij je niet confronteert wordt angsten. Ik kan heel goed begrijpen, dat je die functie niet kunt volhouden. Dat zou ik ook zeker niet kunnen.
Ik vind drukte en onrust ook erg moeilijk. Ik probeer mijn gedachten/angsten te onderdrukken. Maar dat is soms erg moeilijk. Ik heb inderdaad niet heel veel steun uit omgeving, gisteren wel even gesproken met ouders. Ik heb nogmaals mijn angsten gezegd en hoe die soms plotseling opkomen. Mijn vader en man zeiden alleen dat het voor hun moeilijk te begrijpen is en dat ze het ook eigenlijk niet begrijpen. Sensoor is misschien wel iets voor mij, maar dan wel via chat, ik heb enorm hekel aan bellen. Oefeningen doen is voor mij nu erg lastig, ik vind concentratie daarvoor erg lastig. Hetzelfde geld voor breien/haken, concentratie is lastig. Kleuren gaat wel goed.
Matz, succes morgen. Hopelijk kun je een nieuwe/andere functie krijgen, waarbij je niet confronteert wordt angsten. Ik kan heel goed begrijpen, dat je die functie niet kunt volhouden. Dat zou ik ook zeker niet kunnen.
anoniem_339795 wijzigde dit bericht op 12-06-2017 11:29
4.74% gewijzigd
maandag 12 juni 2017 om 11:05
Ik verwacht ook niks van donderdag, dan is eerste intake psycholoog en dan maandag tweede intake psycholoog (volgens mij gewoon opvullen van tijd omdat het te druk is) en dan volgende woensdag pas eerste intake met psychiater.
Dus ik ga ervan uit dat deze week en volgende week me nog geen enkele verbetering gaat geven. Ik merk wel aan mezelf dat ik nu ook naast angsten ook vaker bang wordt. Bang voor het feit dsn ik angsten niet rustig kan houden in mijn hoofd, bang voor paniekaanval, bang voor een nieuwe angst, bang dat medicijnen te weinig doen etc.
Was vanmorgen nog even bang dat ik niet meer oxazepam zou krijgen. Omdat hij 2 weken geleden ook niks extra's wilde geven. Maar ik kreeg nu ineens gewoon 30 tabletjes mee, en mocht ook gerust meer gebruiken. Ik kan met oxazepam beter de dag doorkomen, angsten lijken iets minder erg en zakken makkelijker weg. Ik ga wel graag vroeg naar bed, niet om te slapen maar om gedachte rustig te houden en geen prikkels voor angsten te krijgen. Beneden zijn teveel prikkels voor mij. Ik ga dan meestal kleuren met muziek of film (alleen films die ken, geen nieuwe onbekende films, en films alleen komedie of romantische film) Tv kijken doe ik nog nauwelijks, ook teveel prikkels voor angsten.
Vraagje zijn jullie ook snel boos, overstuur, prikkelbaar? Ik wel!! Net nog ik heb een rekje met spullen in de keuken, nu blijkt handzeep gelekt te hebben in bovenste rekje dus alles daaronder zit onder de handzeep. Ik ben meteen helemaal over de rooie, alles plakt (het is maar handzeep) en is vies. Alle tafelkleden onder de handzeep, dus alles in wasmachine. Maar dan heb ik dadelijk weer geen tafelkleed om 12 uur.
Dus ik ga ervan uit dat deze week en volgende week me nog geen enkele verbetering gaat geven. Ik merk wel aan mezelf dat ik nu ook naast angsten ook vaker bang wordt. Bang voor het feit dsn ik angsten niet rustig kan houden in mijn hoofd, bang voor paniekaanval, bang voor een nieuwe angst, bang dat medicijnen te weinig doen etc.
Was vanmorgen nog even bang dat ik niet meer oxazepam zou krijgen. Omdat hij 2 weken geleden ook niks extra's wilde geven. Maar ik kreeg nu ineens gewoon 30 tabletjes mee, en mocht ook gerust meer gebruiken. Ik kan met oxazepam beter de dag doorkomen, angsten lijken iets minder erg en zakken makkelijker weg. Ik ga wel graag vroeg naar bed, niet om te slapen maar om gedachte rustig te houden en geen prikkels voor angsten te krijgen. Beneden zijn teveel prikkels voor mij. Ik ga dan meestal kleuren met muziek of film (alleen films die ken, geen nieuwe onbekende films, en films alleen komedie of romantische film) Tv kijken doe ik nog nauwelijks, ook teveel prikkels voor angsten.
Vraagje zijn jullie ook snel boos, overstuur, prikkelbaar? Ik wel!! Net nog ik heb een rekje met spullen in de keuken, nu blijkt handzeep gelekt te hebben in bovenste rekje dus alles daaronder zit onder de handzeep. Ik ben meteen helemaal over de rooie, alles plakt (het is maar handzeep) en is vies. Alle tafelkleden onder de handzeep, dus alles in wasmachine. Maar dan heb ik dadelijk weer geen tafelkleed om 12 uur.
maandag 12 juni 2017 om 11:49
maandag 12 juni 2017 om 12:04
Geef jezelf wat langer dan deze en volgende week! Echt, dat is nog veel te snel. Je zit nu in een trein naar beneden, die moet eerst gestopt worden (gaat niet 1,2,3), dan omgedraaid worden en dan nog de zware klim omhoog. Volgens mij geef je zelf aan al dat je al een aantal maanden aan het wegzakken bent, reken op minimaal dezelfde tijd om weer omhoog te klimmen. En dat omhoog klimmen gaat ook met vallen en opstaan! Verwacht niet teveel van jezelf.
Klinkt alsof je last hebt van angst voor de angst. Op zich heel normaal, maar wel erg vervelend want dat maakt het nog ingewikkelder voor jezelf. Gelukkig is daar in therapie wel heel goed aan te werken, wat je dan ook weer kan toepassen op je andere angsten.
Ik snap dat oefeningen lastig zijn, daarom zou ik ook korte zoeken, van een minuut of drie. Het klinkt heel vaag maar echt, controle krijgen over je ademhaling en daarmee je aandacht is echt een lifesaver bij angst. Het is wel een kwestie van doorzetten, misschien dat je dat nog niet kan opbrengen nu maar houdt het in gedachten. De aandacht voor je ademhaling zoals ik hem opschreef is echt wel te doen. Misschien moeilijk voor te stellen dat het helpend is omdat het geen wondermiddel is en je niet direct iets oplevert maar het is een simpele manier om zonder te vluchten voor je angst toch je aandacht te verleggen. Je kan je angsten namelijk niet langdurig onderdrukken, ze zijn er en ze laten zich niet negeren.
Fijn dat je moeder je weg wil brengen, maar is dat ook goed voor je? Of kost 20 minuten in een kleine ruimte met je moeder je teveel energie? Is er geen collega waar je met mee zou kunnen rijden? Autorijden vraagt wel veel van je concentratie he, veel meer dan haken/ breien. Dus dat je je niet suf voelt wil nog niet zeggen dat autorijden haalbaar is. Of kan autorijden je juist wel afleiden? Dan zou je het misschien ook kunnen inzetten om rust te vinden, s avonds een blokje om ipv je in je slaapkamer opsluiten?
En snel boos, check. De kleinste verstoring kan zo heftig binnenkomen dat ik flip. Loop dan ook regelmatig even weg om te voorkomen dat ik bv tegen de kinderen ga schreeuwen. Gelukkig heb ik het meestal heel snel weer teruggedraaid omdat ik weet dat het bij mijn depressie hoort en niet bij mij en het kan relativeren, maar het komt wel op. Ook voel ik het vaak wel als ik in dat stadium kom en trek ik me dan al terug om te herstellen. Het meest lastige is als de kinderen al wel thuis zijn en vriend nog niet, dan is weglopen lastiger. Maar dan hebben de kinderen mazzel, parkeer ik ze achter een beeldscherm en ga zelf de keukenvloer boenen ofzo (ik word zelf het snelst rustig van fysiek bezig zijn).
Klinkt alsof je last hebt van angst voor de angst. Op zich heel normaal, maar wel erg vervelend want dat maakt het nog ingewikkelder voor jezelf. Gelukkig is daar in therapie wel heel goed aan te werken, wat je dan ook weer kan toepassen op je andere angsten.
Ik snap dat oefeningen lastig zijn, daarom zou ik ook korte zoeken, van een minuut of drie. Het klinkt heel vaag maar echt, controle krijgen over je ademhaling en daarmee je aandacht is echt een lifesaver bij angst. Het is wel een kwestie van doorzetten, misschien dat je dat nog niet kan opbrengen nu maar houdt het in gedachten. De aandacht voor je ademhaling zoals ik hem opschreef is echt wel te doen. Misschien moeilijk voor te stellen dat het helpend is omdat het geen wondermiddel is en je niet direct iets oplevert maar het is een simpele manier om zonder te vluchten voor je angst toch je aandacht te verleggen. Je kan je angsten namelijk niet langdurig onderdrukken, ze zijn er en ze laten zich niet negeren.
Fijn dat je moeder je weg wil brengen, maar is dat ook goed voor je? Of kost 20 minuten in een kleine ruimte met je moeder je teveel energie? Is er geen collega waar je met mee zou kunnen rijden? Autorijden vraagt wel veel van je concentratie he, veel meer dan haken/ breien. Dus dat je je niet suf voelt wil nog niet zeggen dat autorijden haalbaar is. Of kan autorijden je juist wel afleiden? Dan zou je het misschien ook kunnen inzetten om rust te vinden, s avonds een blokje om ipv je in je slaapkamer opsluiten?
En snel boos, check. De kleinste verstoring kan zo heftig binnenkomen dat ik flip. Loop dan ook regelmatig even weg om te voorkomen dat ik bv tegen de kinderen ga schreeuwen. Gelukkig heb ik het meestal heel snel weer teruggedraaid omdat ik weet dat het bij mijn depressie hoort en niet bij mij en het kan relativeren, maar het komt wel op. Ook voel ik het vaak wel als ik in dat stadium kom en trek ik me dan al terug om te herstellen. Het meest lastige is als de kinderen al wel thuis zijn en vriend nog niet, dan is weglopen lastiger. Maar dan hebben de kinderen mazzel, parkeer ik ze achter een beeldscherm en ga zelf de keukenvloer boenen ofzo (ik word zelf het snelst rustig van fysiek bezig zijn).
maandag 12 juni 2017 om 15:48
Ja fysiek bezig helpt mij ook. Als ik eenmaal bezig ben dan ga ik als enorme sneltrein. Maar ik moet wel op het moment komen, om het ook echt te gaan beginnen daar heb ik dan vaak geen zin in en dan doe ik het niet. Maar dat had ik voor mijn angsten ook al.
Het is hier in huis nooit een flinke rommel of een vol aanrecht of veel was die gewassen of gestreken moet worden. Er wordt ook wel gestofzuigd en zo. Maar ook echt schoonmaken van de koelkast of de badkamer of de kast, daar heb ik geen zin en stel ik vaak heel lang uit. Ik doe alleen de dingen voor het oog en verder heb geen zin. Ook dingen weggooien ben ik slecht in. Van jongste kind heb ik bijvoorbeeld nog alle kleding, ook echt nog alles. Maar ook tubes van bijvoorbeeld creme, poetsmiddel, etc en die kunnen al jaren oud zijn.
Nu met mijn angsten voel ik me daar weer schuldig over. Had ik maar eerder opgeruimd en schoongemaakt. Want dan had ik dingen, vooral de schadelijke dingen eerder opgeruimd en had ik maar eerder gaan schoonmaken dan had ik dingen eerder gezien. Zoals lekkende bus, waarvan ik denk dat de bus gelekt heeft in de kelder.
Ik heb net om mijn gedachte te verzetten, een volle vuilniszak weggegooid met van allerlei oud spul, schoonmaakmiddelen, crèmes, shampoo, babyverzorgingtubes. En ook 2 mandjes met oud ondergoed en sokken uitgezocht en alles wat kapot is meteen weggegooid. Het wordt toch niet meer gedragen!! En ook nog beetje schoongemaakt.
Ik heb al 2x een halve tablet op maar huisarts zei dat ik ook meer mocht dus ik pak dadelijk nog een halve.
Het is hier in huis nooit een flinke rommel of een vol aanrecht of veel was die gewassen of gestreken moet worden. Er wordt ook wel gestofzuigd en zo. Maar ook echt schoonmaken van de koelkast of de badkamer of de kast, daar heb ik geen zin en stel ik vaak heel lang uit. Ik doe alleen de dingen voor het oog en verder heb geen zin. Ook dingen weggooien ben ik slecht in. Van jongste kind heb ik bijvoorbeeld nog alle kleding, ook echt nog alles. Maar ook tubes van bijvoorbeeld creme, poetsmiddel, etc en die kunnen al jaren oud zijn.
Nu met mijn angsten voel ik me daar weer schuldig over. Had ik maar eerder opgeruimd en schoongemaakt. Want dan had ik dingen, vooral de schadelijke dingen eerder opgeruimd en had ik maar eerder gaan schoonmaken dan had ik dingen eerder gezien. Zoals lekkende bus, waarvan ik denk dat de bus gelekt heeft in de kelder.
Ik heb net om mijn gedachte te verzetten, een volle vuilniszak weggegooid met van allerlei oud spul, schoonmaakmiddelen, crèmes, shampoo, babyverzorgingtubes. En ook 2 mandjes met oud ondergoed en sokken uitgezocht en alles wat kapot is meteen weggegooid. Het wordt toch niet meer gedragen!! En ook nog beetje schoongemaakt.
Ik heb al 2x een halve tablet op maar huisarts zei dat ik ook meer mocht dus ik pak dadelijk nog een halve.
maandag 12 juni 2017 om 19:55
Nou ben weer over de rooie. Ik denk nog steeds dat spray in de kelder van oude huis gelekt heeft. Er waren 3 bussen, 2 rechtop vooraan in de kelder en 1 platliggend verderop in de kelder. Deze was ook verroest (deze bus heeft mijn moeder weggegooid helaas). Maar nu heb ik doosje met crèmes en poets in een schoenendoosje gedaan en in berging gezet met verhuizen en 2 overgebleven bussen liggend erboven op.
Ik was net ook in berging aan het opruimen. En nu heeft houten plaat onder het schoenendoosje helemaal een vochtige plek en doosje lijkt ook helemaal vochtig geweest te zijn. Terwijl het onder alle andere dozen gewoon droog is. (Dozen vanuit schuur met gereedschap en rommel ed moeten nog opgeruimd en uitgezocht worden).
Ik had in vorige huis ook wel eens dat ik een pan op het vuur had gezet, en het dan enorm stonk. Voor mij is dit de verklaring bus lekt en spray kwam dus aan de onderkant van de pannen en stonk dus daarom. Ik heb het dus wel allemaal verkeerd gedaan!!! En als bus gelekt heeft dan kunnen ook deeltjes hebben rondgehangen in de kelder en op fruit en groente zijn terecht gekomen.
Het ging overdag redelijk goed, maar nu ben ik weer van slag. Ik denk ook dat ik alles verkeerd heb gedaan vroeger en mijn angsten nu werkelijkheid worden.
Ik was net ook in berging aan het opruimen. En nu heeft houten plaat onder het schoenendoosje helemaal een vochtige plek en doosje lijkt ook helemaal vochtig geweest te zijn. Terwijl het onder alle andere dozen gewoon droog is. (Dozen vanuit schuur met gereedschap en rommel ed moeten nog opgeruimd en uitgezocht worden).
Ik had in vorige huis ook wel eens dat ik een pan op het vuur had gezet, en het dan enorm stonk. Voor mij is dit de verklaring bus lekt en spray kwam dus aan de onderkant van de pannen en stonk dus daarom. Ik heb het dus wel allemaal verkeerd gedaan!!! En als bus gelekt heeft dan kunnen ook deeltjes hebben rondgehangen in de kelder en op fruit en groente zijn terecht gekomen.
Het ging overdag redelijk goed, maar nu ben ik weer van slag. Ik denk ook dat ik alles verkeerd heb gedaan vroeger en mijn angsten nu werkelijkheid worden.
maandag 12 juni 2017 om 21:21
Lastig zulke gedachten!
Je komt vaak op 'jij het allemaal verkeerd hebt gedaan'....heb je een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel?
En kan het zijn dat dit door het ziek zijn van je kind(eren) nog 's extra getriggerd is? Ik zeg maar wat hoor...
Ik herken nl wel dat grote verantwoordelijkheidsgevoel en het daardoor moeilijk loslaten van dingen.
Je komt vaak op 'jij het allemaal verkeerd hebt gedaan'....heb je een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel?
En kan het zijn dat dit door het ziek zijn van je kind(eren) nog 's extra getriggerd is? Ik zeg maar wat hoor...
Ik herken nl wel dat grote verantwoordelijkheidsgevoel en het daardoor moeilijk loslaten van dingen.
maandag 12 juni 2017 om 21:26
Waarom ben jij de enige die dat fout heeft gedaan? Je man woont toch ook in dat huis?
Zoek afleiding. Je kunt er nu toch niets meer aan veranderen. Ga kleuren, film kijken of misschien een serie, zet een luisterboek op. Zet een kop kamillethee. Blader in een tijdschrift. En, afhankelijk van je werk: overweeg om je ziek te melden, of vraag een preventief consult aan met de arbo-arts.
Zoek afleiding. Je kunt er nu toch niets meer aan veranderen. Ga kleuren, film kijken of misschien een serie, zet een luisterboek op. Zet een kop kamillethee. Blader in een tijdschrift. En, afhankelijk van je werk: overweeg om je ziek te melden, of vraag een preventief consult aan met de arbo-arts.
maandag 12 juni 2017 om 21:31
Ja het is allemaal ontstaan/ getriggerd door het ziek zijn van kids. Ja ik heb groot verantwoordelijkheidsgevoel, ook omdat ik vind dat ik alles in en om huis moet.
Mijn man doet wel stofzuigen en 1x per week koken. Hij doet soms ook andere klusjes maar dan moet eerst alles uitleggen of opschrijven. Anders weet ie het niet, zegt ie. En uit zichzelf doet ie niks. Alle 'grote ' klussen moet ik doen, ik zeg ook vaak als ik het niet doe dan doet niemand het. Hij is ook laconiek in dat soort dingen maar ook met dingen die ik gevaarlijk vind. Hij heeft een van de kind ooit alleen in de schuur (schuur was verder bijna leeg op paar balken en oude kachel na) gelaten terwijl daar een losgebonden oude asbestplaat stond. Misschien heeft een van de kind die wel aangeraakt of zo (is nu ook een angst terwijl het al 2 jaar geleden gebeurd is)
Mijn man doet wel stofzuigen en 1x per week koken. Hij doet soms ook andere klusjes maar dan moet eerst alles uitleggen of opschrijven. Anders weet ie het niet, zegt ie. En uit zichzelf doet ie niks. Alle 'grote ' klussen moet ik doen, ik zeg ook vaak als ik het niet doe dan doet niemand het. Hij is ook laconiek in dat soort dingen maar ook met dingen die ik gevaarlijk vind. Hij heeft een van de kind ooit alleen in de schuur (schuur was verder bijna leeg op paar balken en oude kachel na) gelaten terwijl daar een losgebonden oude asbestplaat stond. Misschien heeft een van de kind die wel aangeraakt of zo (is nu ook een angst terwijl het al 2 jaar geleden gebeurd is)
anoniem_339795 wijzigde dit bericht op 12-06-2017 21:46
29.14% gewijzigd
maandag 12 juni 2017 om 21:35
dinsdag 13 juni 2017 om 12:35
dinsdag 13 juni 2017 om 12:46
Het werken gaat redelijk vandaag. Ik had net wel even een angst dat in ons nieuwbouwhuis niet alle kranen goed heb laten doorlopen voor het verhuizen.
Maar het is nog wel om te doen, na vandaag nog maar 2 dagen waarvan donderdagochtend eerst nog de intake.
Ik weet nog niet wat ik met die tijd moet doen. Gewoon vrije uren opnemen of gewoon als dokter? Maar ja dan krijg ik misschien commentaar, ga op je vrije dagen naar de dokter. Maar ja, ik moest deze afspraken nemen want er was niks anders beschikbaar.
Maar het is nog wel om te doen, na vandaag nog maar 2 dagen waarvan donderdagochtend eerst nog de intake.
Ik weet nog niet wat ik met die tijd moet doen. Gewoon vrije uren opnemen of gewoon als dokter? Maar ja dan krijg ik misschien commentaar, ga op je vrije dagen naar de dokter. Maar ja, ik moest deze afspraken nemen want er was niks anders beschikbaar.
dinsdag 13 juni 2017 om 13:04
Fijn dat het werken goed gaat. Heb je nu ook oxazepam gebruikt?
Part timers worden bij ons wel geacht dit zoveel mogelijk in hun eigen tijd te doen, zeker als ze geen reden op kunnen/ willen geven. Maar kan je niet open zijn naar je werkgever of leidinggevende toe? Dan kan je het gewoon overleggen. Of kan je schuiven met je uren zodat je ze later inhaalt? Of evt. thuiswerk?
Part timers worden bij ons wel geacht dit zoveel mogelijk in hun eigen tijd te doen, zeker als ze geen reden op kunnen/ willen geven. Maar kan je niet open zijn naar je werkgever of leidinggevende toe? Dan kan je het gewoon overleggen. Of kan je schuiven met je uren zodat je ze later inhaalt? Of evt. thuiswerk?
dinsdag 13 juni 2017 om 13:13
Wel lastig met je man. Kunnen jullie er wel over praten, voel je je wel gesteund door hem? Of neemt hij wel de zorg van de kinderen een beetje over? Vriend vind mijn problemen ook maar ingewikkeld, en hoort het liefst van mij wat hij in praktische zin kan doen. Het zelf zien wat er moet gebeuren/ signaleren dat ik overloop is zeldzaam. Man eigen denk ik, dus ik vraag inderdaad alles maar(of ik geef opdracht als ik hoog zit). En dat betekend dat dingen inderdaad anders gaan dan dat ik wil maar dat laat ik dan wel zoveel mogelijk los.
Die losgebonden plaat in de schuur, ben je je ervan bewust dat jouw angsten de zijne niet zijn? Daar kan/zal/ moet hij niet in meegaan. Probeer juist daarin dan van hem te leren om dat los te laten.
Matz, heb je je gesprek al gehad?
Die losgebonden plaat in de schuur, ben je je ervan bewust dat jouw angsten de zijne niet zijn? Daar kan/zal/ moet hij niet in meegaan. Probeer juist daarin dan van hem te leren om dat los te laten.
Matz, heb je je gesprek al gehad?
dinsdag 13 juni 2017 om 13:29
Mijn man begrijpt mij ook niet altijd maar dat hoeft ook niet. Hij is wel echt heel behulpzaam. Ik doe zoveel mogelijk zelf maar soms ben ik, als hij thuiskomt, zo moe dat hij kookt. Dan ga ik zelf even liggen. Andersom neem breng ik de kinderen dan wel 's op bed terwijl het zijn beurt is.
Het gesprek ging goed! Voelde me in ieder geval op mijn gemak. We gaan nu met bedrijfsarts om tafel en dan verder kijken.
Ik ga vanavond naar een haptonoom. Jaren geleden ook geweest en een vriendin van me heeft er ook veel baat bij. Hij kan je echt weer even terug in je lichaam 'zetten' en uit je hoofd
Het gesprek ging goed! Voelde me in ieder geval op mijn gemak. We gaan nu met bedrijfsarts om tafel en dan verder kijken.
Ik ga vanavond naar een haptonoom. Jaren geleden ook geweest en een vriendin van me heeft er ook veel baat bij. Hij kan je echt weer even terug in je lichaam 'zetten' en uit je hoofd
dinsdag 13 juni 2017 om 13:46
Ja ik gebruik nu ook gewoon oxazepam. 3x een halve per dag sinds gisteren. Ik kan normaal goed met hem praten maar niet over mijn angsten. Hij kan er niks mee zegt ie. Ja inderdaad hij maakt zich niet druk. In de familie komen ook hartproblemen voor die ik misschien ook nog kan krijgen, maar daarover maakt hij zich ook niet druk. Hij zegt ook je oma is al 83 jaar (komt van haar familie) en heeft ook nooit problemen gehad. Ik kan mezelf daar toch niet nog 50 of 60 jaar iedere dag/nacht druk overmaken. Dat het misschien zou kunnen gebeuren.
Hij zorgt wel voor de kinderen, en gaat er s nachts uit. Ik moet wel kleding klaarleggen en zo en zeggen dat ze in bad moeten.
Mijn angsten zijn, niet zijn angsten dat klopt maar dat is ook met mijn moeder bijvoorbeeld. Ze blijft gewoon teflon pannen gebruiken.
Matz, wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad. Hopelijk komt er een leuke functie voor je.
Hij zorgt wel voor de kinderen, en gaat er s nachts uit. Ik moet wel kleding klaarleggen en zo en zeggen dat ze in bad moeten.
Mijn angsten zijn, niet zijn angsten dat klopt maar dat is ook met mijn moeder bijvoorbeeld. Ze blijft gewoon teflon pannen gebruiken.
Matz, wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad. Hopelijk komt er een leuke functie voor je.
dinsdag 13 juni 2017 om 13:51
Man hoeft het ook niet te begrijpen, maar begrip is wel heel belangrijk! Zeker met kinderen heb je je partner zo hard nodig. En soms helpt begrijpen wel om begrip te kweken.
Fijn dat het gesprek goed ging. Er zijn dus wel mogelijkheden?
Haptonoom heb ik in het verleden ook geprobeerd maar op dat moment heeft het voor mij niets gedaan, maar ik hoor wel meerdere mensen er enthousiast over zijn.
Ik heb op dit moment gelukkig geen extreme angsten in de zin van paniekaanvallen. En bij mij is het meer zo dat de angsten een symptoom zijn van de depressie. 13 jaar geleden was het straatvrees, daar ben ik op zich vanaf gekomen, wel vermijd ik nog steeds grote groepen/ drukke plaatsen omdat ze me te veel energie kosten en ook wel triggeren. Maar moet ook uitkijken het niet teveel te vermijden omdat daar de angst juist weer sterker van wordt.
Nu met kinderen is het drama denken sterker geworden, als ze vijf minuten te laat zijn, weer eens weggelopen zijn of als ik een ambulance hoor gaan de meest vreselijke scenario's door mijn hoofd. Maar ook als bv mijn moeder de telefoon niet opneemt of een vriendin niet op tijd op de afgesproken plek is. Ik ben momenteel weer depressief en merk dat dan de angsten een stuk minder makkelijk te relativeren zijn en dat ik boos op vriend wordt als hij dat voor mij doet, terwijl ik in normale stemming best om mezelf kan lachen.
Ik herken wel erg wat -IK- schrijft en vind het zo jammer dat ze nog geen adequate hulp heeft, zeker omdat ik vind dat je met angsten niet te lang moet tobben omdat ze je dan sneller boven het hoofd groeien.
Fijn dat het gesprek goed ging. Er zijn dus wel mogelijkheden?
Haptonoom heb ik in het verleden ook geprobeerd maar op dat moment heeft het voor mij niets gedaan, maar ik hoor wel meerdere mensen er enthousiast over zijn.
Ik heb op dit moment gelukkig geen extreme angsten in de zin van paniekaanvallen. En bij mij is het meer zo dat de angsten een symptoom zijn van de depressie. 13 jaar geleden was het straatvrees, daar ben ik op zich vanaf gekomen, wel vermijd ik nog steeds grote groepen/ drukke plaatsen omdat ze me te veel energie kosten en ook wel triggeren. Maar moet ook uitkijken het niet teveel te vermijden omdat daar de angst juist weer sterker van wordt.
Nu met kinderen is het drama denken sterker geworden, als ze vijf minuten te laat zijn, weer eens weggelopen zijn of als ik een ambulance hoor gaan de meest vreselijke scenario's door mijn hoofd. Maar ook als bv mijn moeder de telefoon niet opneemt of een vriendin niet op tijd op de afgesproken plek is. Ik ben momenteel weer depressief en merk dat dan de angsten een stuk minder makkelijk te relativeren zijn en dat ik boos op vriend wordt als hij dat voor mij doet, terwijl ik in normale stemming best om mezelf kan lachen.
Ik herken wel erg wat -IK- schrijft en vind het zo jammer dat ze nog geen adequate hulp heeft, zeker omdat ik vind dat je met angsten niet te lang moet tobben omdat ze je dan sneller boven het hoofd groeien.
