Psyche
alle pijlers
Angsten
donderdag 1 juni 2017 om 20:33
Angsten beheersen mijn leven, en ik vind dat ik verkeerde keuzes maak of beslissingen neem en ben bang dat door deze keuzes mijn gezin (vooral mijn kinderen en mijn man en niet ik) ernstig ziek wordt. Ja, ik ben reeds onder behandeling geweest en wacht nu op nieuwe afspraak bij andere psycholoog en ik gebruik ook al antidepressiva sinds maandag. Maar ik weet me op dit moment weer geen raad met mijn angsten. In mijn omgeving kan ook steeds moeilijker erover praten, ze worden moe van mij.
De angsten die me hoog zitten is gebruik van teflonpannen met pfoa (inmiddels is pfoa verboden in pannen). Deze heb ik ruim 10 jaar iedere dag gebruikt, en dus kans op pfoa in ons lichaam. Maar op dit moment nog het meeste is de nano deeltjes die tm 2013 in zonnebrandspray verkocht werden (inmiddels ook verboden). Deze hebben wij als gezin wel 8 zomers gebruikt, ook gewoon op lichaam en gezicht gesprayd, met dus de kans op inademing van nano deeltjes.
Mensen in mijn omgeving worden moe van mijn angsten. En zeggen gooi dan die oude troep weg en koop nieuwe en klaar! Maar zo werkt niet bij mij, ik ben nog steeds bang op ernstige ziektes door heel veel schadelijke dingen die ik in verleden gebruikt heb en misschien nu nog gebruik zonder te weten.
De angsten die me hoog zitten is gebruik van teflonpannen met pfoa (inmiddels is pfoa verboden in pannen). Deze heb ik ruim 10 jaar iedere dag gebruikt, en dus kans op pfoa in ons lichaam. Maar op dit moment nog het meeste is de nano deeltjes die tm 2013 in zonnebrandspray verkocht werden (inmiddels ook verboden). Deze hebben wij als gezin wel 8 zomers gebruikt, ook gewoon op lichaam en gezicht gesprayd, met dus de kans op inademing van nano deeltjes.
Mensen in mijn omgeving worden moe van mijn angsten. En zeggen gooi dan die oude troep weg en koop nieuwe en klaar! Maar zo werkt niet bij mij, ik ben nog steeds bang op ernstige ziektes door heel veel schadelijke dingen die ik in verleden gebruikt heb en misschien nu nog gebruik zonder te weten.
anoniem_339795 wijzigde dit bericht op 01-06-2017 21:13
3.74% gewijzigd
woensdag 14 juni 2017 om 16:19
De voorbeelden van vragenlijsten die ik gezien heb, gingen over hoe voel/denk je etc je de afgelopen week.
Ik voel en denk anders nu, ik had bijvoorbeeld geen eetlust maar met antidepressiva heb enorm eetlust. Ik denk dat ik vragenlijst ga invullen zoals het 2 weken geleden was zonder medicijnen.
Ik heb eraan gedacht om mijn verhaal en klachten zelf te gaan opschrijven. Maar kan de rust en concentratie niet voor vinden en bang dat het te confronterend is.
Matz, hoeveel oxazepam gebruik jij? En hoe lang? Ik blijf bang dat ik afhankelijk van wordt. En gebruik nu 3x een halve.
Terwijl ik ook denk dat ik altijd antidepressiva zal moeten blijven gebruiken
Ik voel en denk anders nu, ik had bijvoorbeeld geen eetlust maar met antidepressiva heb enorm eetlust. Ik denk dat ik vragenlijst ga invullen zoals het 2 weken geleden was zonder medicijnen.
Ik heb eraan gedacht om mijn verhaal en klachten zelf te gaan opschrijven. Maar kan de rust en concentratie niet voor vinden en bang dat het te confronterend is.
Matz, hoeveel oxazepam gebruik jij? En hoe lang? Ik blijf bang dat ik afhankelijk van wordt. En gebruik nu 3x een halve.
Terwijl ik ook denk dat ik altijd antidepressiva zal moeten blijven gebruiken
woensdag 14 juni 2017 om 19:22
Ik ben begonnen met 2x 5 mg maar op een gegeven moment toch naar 2x 10 mg gegaan. Hier voelde ik me echt goed bij. Helaas went je lichaam na een tijdje ook aan de dosering dus kun je de werking minder gaan voelen en omdat ik door gebeuren met mijn zoon weer zo onrustig werd en angstig (ik kan er wel goed voor hem zijn gelukkig) heb ik het nu wat opgehoogd. Denk dat ik naar 2x 15 mg ga (moest het zelf even aanvoelen).
Ze zegt als je je weer helemaal goed voelt kun je langzaam afbouwen.
Ze zegt als je je weer helemaal goed voelt kun je langzaam afbouwen.
woensdag 14 juni 2017 om 19:29
woensdag 14 juni 2017 om 23:35
Ja ik herken dat, door de oxazepam verlies je jezelf niet meer in de paniek. Je krijgt als het ware wat afstand tot je angsten.
Ik heb al maanden het gevoel dat ik op ben, geen kracht meer heb om er tegen te vechten. Ik benoem naar vriend toe altijd dat het bordje "Pas op! instortingsgevaar" op mijn voorhoofd zit. Maar op de een of andere vreemde manier lukt het nog steeds om niet volledig weg te zakken. Ik herken het dus zeker maar weet ook dat je zelfs in die fase meer kan dan je zelf denkt.
Dysthyme stoornis is pas gesteld na geloof 2 of 3 jaar therapie waarbij ik maar niet opknapte. Maar achteraf gezien heb ik deze stemmingsproblemen al vanaf mijn vroege jeugd. Ik kan niet heel veel met die stempel, behalve dan dat het mij helpt te accepteren dat mijn basisstemming gewoon al lager ligt dan bij anderen.
Over de afhankelijkheid van medicatie zou ik me nog maar niet al te druk maken. Als de AD en therapie goed aanslaan dan ben je wel bestand tegen de ontwenningsverschijnselen van het afbouwen van de oxazepam. Je hebt het nu gewoon even nodig dat je een extra filter krijgt. En mijn ervaring met de AD is dat de bijwerkingen na verloop van tijd wel afvlakken. Meeste mensen bouwen de AD na een half jaar-jaar af.
Mocht er bij mij eens een keer een AD aanslaan dat vermoed ik wel dat ik die de rest van mijn leven blijf slikken. Liever een pil dan constant of op weg naar een depressie of aan het herstellen van een depressie........De pam heb ik wel afgebouwd, probleemloos trouwens na ongeveer een maand of 5 slikken (terwijl ze bij deze max 2 weken slikken adviseren).
Morgen heb je de intake toch? Wat heb je nu tegen je baas gezegd? Of gewoon alleen vrij genomen?
Ik heb al maanden het gevoel dat ik op ben, geen kracht meer heb om er tegen te vechten. Ik benoem naar vriend toe altijd dat het bordje "Pas op! instortingsgevaar" op mijn voorhoofd zit. Maar op de een of andere vreemde manier lukt het nog steeds om niet volledig weg te zakken. Ik herken het dus zeker maar weet ook dat je zelfs in die fase meer kan dan je zelf denkt.
Dysthyme stoornis is pas gesteld na geloof 2 of 3 jaar therapie waarbij ik maar niet opknapte. Maar achteraf gezien heb ik deze stemmingsproblemen al vanaf mijn vroege jeugd. Ik kan niet heel veel met die stempel, behalve dan dat het mij helpt te accepteren dat mijn basisstemming gewoon al lager ligt dan bij anderen.
Over de afhankelijkheid van medicatie zou ik me nog maar niet al te druk maken. Als de AD en therapie goed aanslaan dan ben je wel bestand tegen de ontwenningsverschijnselen van het afbouwen van de oxazepam. Je hebt het nu gewoon even nodig dat je een extra filter krijgt. En mijn ervaring met de AD is dat de bijwerkingen na verloop van tijd wel afvlakken. Meeste mensen bouwen de AD na een half jaar-jaar af.
Mocht er bij mij eens een keer een AD aanslaan dat vermoed ik wel dat ik die de rest van mijn leven blijf slikken. Liever een pil dan constant of op weg naar een depressie of aan het herstellen van een depressie........De pam heb ik wel afgebouwd, probleemloos trouwens na ongeveer een maand of 5 slikken (terwijl ze bij deze max 2 weken slikken adviseren).
Morgen heb je de intake toch? Wat heb je nu tegen je baas gezegd? Of gewoon alleen vrij genomen?
donderdag 15 juni 2017 om 07:23
Ja, ik heb zo dadelijk de intake. Ik heb niks tegen mijn baas gezegd, ik heb gewoon verlofuren opgenomen. Volgende week is nog een keer onder werktijd, ik hoop dat ik daarna afspraken op mijn vrije dagen kan plannen.
Ik ben nu toch wel beetje gespannen, omdat ik dadelijk alles weer moet zeggen en ik ben bang dat er angsten die ik nu rustig heb, straks weer heel hoog zijn. Dadelijk eerst maar weer half tablet.
Ik ben nu toch wel beetje gespannen, omdat ik dadelijk alles weer moet zeggen en ik ben bang dat er angsten die ik nu rustig heb, straks weer heel hoog zijn. Dadelijk eerst maar weer half tablet.
donderdag 15 juni 2017 om 10:25
Nou ik heb de intake gehad, ben weer heel veel tranen en tissues verder. Psycholoog was een prettige vrouw. Maar ik hoef de komende weken nog geen verbetering te verwachten. Ik heb eerst nog een gespek met haar en dan met psychiater en dan gaan ze samen een advies schrijven en dat krijg ik dan over 2 weken pas en dan weet ik over 2 weken pas welke behandeling ik ga krijgen en hoelang daarvoor dan weer de wachttijd is!!
Ze was nogal negatief over oxazepam, ik moest dat ook meteen overleggen met psychiater met de afspraak.
Ze was nogal negatief over oxazepam, ik moest dat ook meteen overleggen met psychiater met de afspraak.
donderdag 15 juni 2017 om 11:38
Feit is dat sommige patiënten pammetjes als 'de makkelijke oplossing' zien. En dat ze verslavend zijn. Dus de meeste hulpverleners staan daar in eerste instantie niet positief tegenover.
Maar jij bent je bewust van die risico's. Benoem dat ook bij de psychiater, en dan komt het vast goed.
Hoe is het nu met je?
En ja, dat met die wachtlijsten... vraag ook of er overbruggingszorg te regelen is!
Maar jij bent je bewust van die risico's. Benoem dat ook bij de psychiater, en dan komt het vast goed.
Hoe is het nu met je?
En ja, dat met die wachtlijsten... vraag ook of er overbruggingszorg te regelen is!
donderdag 15 juni 2017 om 12:22
Ze zei over oxazepam dat het prima is voor 2 weken maar niet langer. Ze vond de 30 tabletten van huisarts te veel. Het werkt verslavend, je lichaam went aan het middel dus ik heb straks meer nodig voor hetzelfde effect. Ik heb haar ook gezegd dat ik me daar van bewust ben. Ik probeer zo min mogelijk, maar ik kan nu echt niet zonder want dan kan niet functioneren zoals ik dat nu doe.
Ja sommige dingen zijn lastig om te vertellen, als eenmaal praat dan praat ineens heel veel en vaak hard, door de spanning en stress. Maar aan de andere kant lucht het op om alles gezegd te hebben en dat ze nu alles weet van mij. Ook dingen die nooit heb durven zeggen, durfde ik nu wel te zeggen. Ik heb nu wel enorme hoofdpijn, waarschijnlijk door spanning van het gesprek en dat alle angsten weer voorbij zijn gekomen.
Herkennen jullie het verhaal dat ze eerst advies gaan schrijven en dan pas behandeling start? Ik heb volgende week weer afspraak/tweede intake, ik ga wel zeggen dat ik dat een tegenvaller vind. Ik vind nu al lastig volhouden, en moet dan nu nog 2 weken en dan ?? Hoe lang moet ik dan nog wachten?
Ja sommige dingen zijn lastig om te vertellen, als eenmaal praat dan praat ineens heel veel en vaak hard, door de spanning en stress. Maar aan de andere kant lucht het op om alles gezegd te hebben en dat ze nu alles weet van mij. Ook dingen die nooit heb durven zeggen, durfde ik nu wel te zeggen. Ik heb nu wel enorme hoofdpijn, waarschijnlijk door spanning van het gesprek en dat alle angsten weer voorbij zijn gekomen.
Herkennen jullie het verhaal dat ze eerst advies gaan schrijven en dan pas behandeling start? Ik heb volgende week weer afspraak/tweede intake, ik ga wel zeggen dat ik dat een tegenvaller vind. Ik vind nu al lastig volhouden, en moet dan nu nog 2 weken en dan ?? Hoe lang moet ik dan nog wachten?
donderdag 15 juni 2017 om 12:40
Wacht eerst de psychiater maar af mbt de oxazepam. Die kan er inderdaad anders in staan. 30 valt wel mee, als je er 2 per dag zou slikken is dat ook maar 2 weken toch....
En helaas ja, de ervaring dat het allemaal lang duurt voordat er wat gebeurt heb ik. Zoals ik schreef was mijn ervaring dat ik eerst intake kreeg, daarna een plan en een behandelaar, daarna psychiater voor het medicatie gedeelte en psycholoog voor de therapie. En inderdaad, voor die therapie kan ook maar zo weer wachttijd staan. Dan lost de therapie ook niet in een keer de problemen op, wordt het vaak in het begin nog even zwaarder en gaat het met vallen en opstaan. Vandaar ook dat ik zeg dat je jezelf minimaal een jaar moet geven! Ik snap echt dat je dit liever vandaag opgelost ziet dan morgen, maar helaas werkt het niet zo.
Wel heel fijn dat het klikte met de psycholoog, mogelijk kan je daar in je wachttijd nog wat afspraken mee plannen om te overbruggen. Overigens kan je wachttijd ook zien als iets positief: Het is dus nog niet zo erg dat op de crisislijst staat
. Die gedachte heeft mij er destijds wel enigszins doorheen gesleept. Maar ik ben in de wachtperiode wel nog naar mijn eerste psycholoog blijven gaan.
Ik hoop dat je hoofdpijn weer wegtrekt, en dat je opgeluchte gevoel blijft!
En helaas ja, de ervaring dat het allemaal lang duurt voordat er wat gebeurt heb ik. Zoals ik schreef was mijn ervaring dat ik eerst intake kreeg, daarna een plan en een behandelaar, daarna psychiater voor het medicatie gedeelte en psycholoog voor de therapie. En inderdaad, voor die therapie kan ook maar zo weer wachttijd staan. Dan lost de therapie ook niet in een keer de problemen op, wordt het vaak in het begin nog even zwaarder en gaat het met vallen en opstaan. Vandaar ook dat ik zeg dat je jezelf minimaal een jaar moet geven! Ik snap echt dat je dit liever vandaag opgelost ziet dan morgen, maar helaas werkt het niet zo.
Wel heel fijn dat het klikte met de psycholoog, mogelijk kan je daar in je wachttijd nog wat afspraken mee plannen om te overbruggen. Overigens kan je wachttijd ook zien als iets positief: Het is dus nog niet zo erg dat op de crisislijst staat
. Die gedachte heeft mij er destijds wel enigszins doorheen gesleept. Maar ik ben in de wachtperiode wel nog naar mijn eerste psycholoog blijven gaan.Ik hoop dat je hoofdpijn weer wegtrekt, en dat je opgeluchte gevoel blijft!
donderdag 15 juni 2017 om 18:00
Ja mijn hoofdpijn is weggegaan met behulp van paracetamol.
Ik heb vanmiddag wel in vertrouwen goede collega vertelt over mijn angsten, problemen en therapie, nadat ze vroeg dat veel medicijnen gebruik. Ze had gezien dat ik paracetamol had genomen maar ook toen ik oxazepam tablet innam (ze wist natuurlijk niet wat voor tablet). Ze had wel iets in de gaten maar niet dat het zo groot zou zijn. Ze heeft zelf in het verleden ook met zichzelf in knoop gezetten, ze begreep sommige dingen maar andere ook niet. Ik denk er nu toch over om werkgever iets te vertellen, niet alles want wil niet ziek gemeld worden. Dus ik denk dat ik zeg dat ik met alle ziekten van kids maar ook van mezelf en familie in de knoop zit en dat ik naar psycholoog ga. En dan overleggen of ik de tijd als 'dokter' mag noteren of ik gewoon verlof moet opnemen. Eigenlijk is de regel dat je als partttimer dokter, tandarts, fysio ed op je vrije dagen moet doen.
Als het advies/behandelplan wordt dat ik misschien tijdelijk een dagbehandeling moet gaan doen of groepstherapie of zo. Tsja, dan kan ik niet werken, en zal ik toch aan iets moeten zeggen. Want dat zal ook niet allemaal buiten werktijd zijn.
Iedereen zegt vandaag, fijne weekend. Maar dat voelt absoluut niet zo. De werkdagen vind ik prettiger als de vrije dagen. Op werkdagen moet ik opstaan, ben ik aan het werk en heb ik dus afleiding. Nu komen de dagen waarbij ik veel alleen of met de kids alleen ben, verschrikkelijk vind ik dat. Dan komen de momenten dat ik ga denken en angsten weer ontzettend omhoog komen. Ik durf niks te gaan doen met de kids, bang voor angsten als ik ergens heen ga. We zitten alleen maar binnen, hier buiten in onze tuin heb ik ook heel veel angsten. De sportclubs hebben al vakantie dus de afleiding van zaterdagochtend rustig op bankje zitten en naar kinderen kijken en beetje kletsen (is gelukkig altijd rustig en niet druk en rumoerig) heb ik zaterdag ook niet meer. Ik zie enorm op tegen vrijdagmiddag, de hele zaterdag en maandagmiddag.
Ik heb vanmiddag wel in vertrouwen goede collega vertelt over mijn angsten, problemen en therapie, nadat ze vroeg dat veel medicijnen gebruik. Ze had gezien dat ik paracetamol had genomen maar ook toen ik oxazepam tablet innam (ze wist natuurlijk niet wat voor tablet). Ze had wel iets in de gaten maar niet dat het zo groot zou zijn. Ze heeft zelf in het verleden ook met zichzelf in knoop gezetten, ze begreep sommige dingen maar andere ook niet. Ik denk er nu toch over om werkgever iets te vertellen, niet alles want wil niet ziek gemeld worden. Dus ik denk dat ik zeg dat ik met alle ziekten van kids maar ook van mezelf en familie in de knoop zit en dat ik naar psycholoog ga. En dan overleggen of ik de tijd als 'dokter' mag noteren of ik gewoon verlof moet opnemen. Eigenlijk is de regel dat je als partttimer dokter, tandarts, fysio ed op je vrije dagen moet doen.
Als het advies/behandelplan wordt dat ik misschien tijdelijk een dagbehandeling moet gaan doen of groepstherapie of zo. Tsja, dan kan ik niet werken, en zal ik toch aan iets moeten zeggen. Want dat zal ook niet allemaal buiten werktijd zijn.
Iedereen zegt vandaag, fijne weekend. Maar dat voelt absoluut niet zo. De werkdagen vind ik prettiger als de vrije dagen. Op werkdagen moet ik opstaan, ben ik aan het werk en heb ik dus afleiding. Nu komen de dagen waarbij ik veel alleen of met de kids alleen ben, verschrikkelijk vind ik dat. Dan komen de momenten dat ik ga denken en angsten weer ontzettend omhoog komen. Ik durf niks te gaan doen met de kids, bang voor angsten als ik ergens heen ga. We zitten alleen maar binnen, hier buiten in onze tuin heb ik ook heel veel angsten. De sportclubs hebben al vakantie dus de afleiding van zaterdagochtend rustig op bankje zitten en naar kinderen kijken en beetje kletsen (is gelukkig altijd rustig en niet druk en rumoerig) heb ik zaterdag ook niet meer. Ik zie enorm op tegen vrijdagmiddag, de hele zaterdag en maandagmiddag.
donderdag 15 juni 2017 om 18:31
Je kunt ook aangeven dat werk je juist helpt, en dat je graag wil blijven werken. Dan kan er gekeken worden naar een oplossing die voor jou passend is, bijvoorbeeld wel werk, maar dan bijvoorbeeld taken die geen keiharde deadlines hebben ofzo. Hangt af van je werksituatie.
Wat betreft het weekeind: is het een optie om de tuindeur open te gooien en de kinderen wel buiten te laten spelen? Of dat man de kinderen mee naar buiten neemt en dat jij binnen zit met een luisterboek of een filmpje en een kleurboek?
Ander idee: samen met je kinderen kleuren of oefenen met haken? Doe je toch iets leuks met ze, iets wat ook veilig is, en jij hoeft je niet schuldig te voelen.
En nogmaals: ik heb in slechte periodes vrijwel permanent een luisterboek aan. Misschien helpt dat jou ook?
Wat betreft het weekeind: is het een optie om de tuindeur open te gooien en de kinderen wel buiten te laten spelen? Of dat man de kinderen mee naar buiten neemt en dat jij binnen zit met een luisterboek of een filmpje en een kleurboek?
Ander idee: samen met je kinderen kleuren of oefenen met haken? Doe je toch iets leuks met ze, iets wat ook veilig is, en jij hoeft je niet schuldig te voelen.
En nogmaals: ik heb in slechte periodes vrijwel permanent een luisterboek aan. Misschien helpt dat jou ook?
donderdag 15 juni 2017 om 19:10
Nee de kids mogen al helemaal niet. Want angsten hebben alleen betrekking op de kinderen dat zij ziek worden. En in onze tuin zie ik heel veel angsten bijvoorbeeld daar zijn schoenen en meubels behandeld met spray, die eerdere genoemde grasmaaier, speelgoed ed.
Mijn man is op alle dagen werken behalve de zondag. Dus ik sta er alleen voor alle andere dagen. De dagen dat hij er wel is, dan vind ik het makkelijker want dan zorgt en doet hij van alles met kids. En dan vindt het makkelijker, want dan sta ik er niet alleen voor.
Iets wat veilig is, tsja dat vind ik zo moeilijk. De hele dag alleen kleuren en spelletjes kan ik ook niet. Om te haken vind ik ze nog te klein.
Mijn man is op alle dagen werken behalve de zondag. Dus ik sta er alleen voor alle andere dagen. De dagen dat hij er wel is, dan vind ik het makkelijker want dan zorgt en doet hij van alles met kids. En dan vindt het makkelijker, want dan sta ik er niet alleen voor.
Iets wat veilig is, tsja dat vind ik zo moeilijk. De hele dag alleen kleuren en spelletjes kan ik ook niet. Om te haken vind ik ze nog te klein.
donderdag 15 juni 2017 om 20:11
Niet om je nog banger te maken, maar je beseft hoop ik dat een deel van jouw therapie er waarschijnlijk uit gaat bestaan dat de kinders toch weer naar buiten mogen?
En de kinderen uit spelen brengen? Bij een vriendje oid? Of ze leren punniken?
Waarom zijn ze te klein voor haken? Ik deed al aan vingerhaken toen ik 4-5 jaar was. Dat zou je ze wel kunnen leren.
En desnoods: de TV is ook een geduldige oppas
En de kinderen uit spelen brengen? Bij een vriendje oid? Of ze leren punniken?
Waarom zijn ze te klein voor haken? Ik deed al aan vingerhaken toen ik 4-5 jaar was. Dat zou je ze wel kunnen leren.
En desnoods: de TV is ook een geduldige oppas
donderdag 15 juni 2017 om 21:46
Nou ik heb de stap gezet om wat op te ruimen en schoon te maken met mijn man samen. En ook om niet om 20 uur al op mijn bed te ligfen, maar buiten iets te doen.
Maar dat was weer een foute stap want dan ga ik weer denken en heb weer een nieuwe angst en weer paniekaanval. De bezem waarmee geveegd destijds in oude schuur bevat misschien ook wel asbest en daarmee is nu ook hier weer geveegd, ook regelmatig door kids zelf. Ook vaak om na het grasmaaien het gras van trampoline te vegen.
Ik dacht goed te doen, maar voor mijn gevoel weer een enorme stap terug in het grote, diepe, zwarte ravijn. Heb maar weer half tablet genomen, want ik weet het weer totaal niet. Vandaag maximale dosering op.
Maar dat was weer een foute stap want dan ga ik weer denken en heb weer een nieuwe angst en weer paniekaanval. De bezem waarmee geveegd destijds in oude schuur bevat misschien ook wel asbest en daarmee is nu ook hier weer geveegd, ook regelmatig door kids zelf. Ook vaak om na het grasmaaien het gras van trampoline te vegen.
Ik dacht goed te doen, maar voor mijn gevoel weer een enorme stap terug in het grote, diepe, zwarte ravijn. Heb maar weer half tablet genomen, want ik weet het weer totaal niet. Vandaag maximale dosering op.
donderdag 15 juni 2017 om 22:15
Tel je ademhaling eens een poosje. 5 tellen in, 5 tellen uit.
O, en iets wat me te binnen schiet: er is een app, stemtem of temstem ofzo. Die is eigenlijk bedoeld voor mensen die stemmen horen, maar sommige mensen met angsten hebben er ook baat bij. Het bevat taalspelletjes, en dat zorgt ervoor dat je je niet meer druk kunt maken.
Wellicht het proberen waard?
O, en iets wat me te binnen schiet: er is een app, stemtem of temstem ofzo. Die is eigenlijk bedoeld voor mensen die stemmen horen, maar sommige mensen met angsten hebben er ook baat bij. Het bevat taalspelletjes, en dat zorgt ervoor dat je je niet meer druk kunt maken.
Wellicht het proberen waard?
vrijdag 16 juni 2017 om 00:04
Je hebt het juist heel goed gedaan --Ik--. Toegeven aan je angst/ weglopen voor je angst lijkt makkelijk, maar is eigenlijk funest, want daarmee zeg je tegen jezelf dat de angst klopt. Door er toch overheen te stappen en wat te gaan doen wordt je je angst de baas. Dus wees trots op jezelf en accepteer de weerslag, hoe moeilijk ook! Die weerslag komt alleen omdat je de confrontatie met de angst bent aangegaan.
Fijn dat je collega goed reageerde. De meeste mensen zijn echt een stuk begripvoller dan jouw directe omgeving. En mijn ervaring is ook wel dat als je er zelf open over bent, mensen ook los komen en vertellen wat zij hebben doorleefd, dan is het voor jezelf ook makkelijker om in te zien dat je de enige niet bent!
Ik herken het opzien tegen de dagen alleen met de kinderen. Werken is makkelijker, juist omdat je daar wat meer afstand hebt. Als je normaal bij de sportclubs wel afleiding vind, kan je dan geen alternatief verzinnen? Speeltuin, binnenspeeltuin, zwembad, bioscoop, op visite bij oma, stukje fietsen of iets dergelijks?
Fijn dat je collega goed reageerde. De meeste mensen zijn echt een stuk begripvoller dan jouw directe omgeving. En mijn ervaring is ook wel dat als je er zelf open over bent, mensen ook los komen en vertellen wat zij hebben doorleefd, dan is het voor jezelf ook makkelijker om in te zien dat je de enige niet bent!
Ik herken het opzien tegen de dagen alleen met de kinderen. Werken is makkelijker, juist omdat je daar wat meer afstand hebt. Als je normaal bij de sportclubs wel afleiding vind, kan je dan geen alternatief verzinnen? Speeltuin, binnenspeeltuin, zwembad, bioscoop, op visite bij oma, stukje fietsen of iets dergelijks?
vrijdag 16 juni 2017 om 07:26
vrijdag 16 juni 2017 om 09:07
Nu ik gisteren te horen heb gekregen dat ik eerst nog 2 weken op advies/ behandelplan moeten wachten en daarna waarschijnlijk weer moet wachten.
En het feit dat ik gisteravond weer in paniek was. Dat samen maakt me weer zo enorm negatief maar ook bang. Bang voor nog meer angsten. Ik weet ook nu weer niet hoe ik verder moet. Mijn man heeft vanmorgen voor de kinderen gezorgd en ik lig nog op bed. Ik had gisteren gedacht om deze ochtend wat te poetsen of zo, maar ik heb geen zin om ook maar iets te gaan doen.
En het feit dat ik gisteravond weer in paniek was. Dat samen maakt me weer zo enorm negatief maar ook bang. Bang voor nog meer angsten. Ik weet ook nu weer niet hoe ik verder moet. Mijn man heeft vanmorgen voor de kinderen gezorgd en ik lig nog op bed. Ik had gisteren gedacht om deze ochtend wat te poetsen of zo, maar ik heb geen zin om ook maar iets te gaan doen.
vrijdag 16 juni 2017 om 09:22
Heb ik ook veel gehad in het begin..dat ik de ochtend bleef liggen. Heb je ook behoefte aan meer rust? Dan moet je die gewoon nemen!
Bij mij hielp het teminsten wel om een beetje meer te kunnen relativeren.
Wat vervelend dat wachten joh!
Er zijn ook veel boeken over hoe om te gaan met angst..misschien een idee om er iets over te gaan lezen?
Bij mij hielp het teminsten wel om een beetje meer te kunnen relativeren.
Wat vervelend dat wachten joh!
Er zijn ook veel boeken over hoe om te gaan met angst..misschien een idee om er iets over te gaan lezen?
vrijdag 16 juni 2017 om 11:05
Ik dacht, ik ga toch maar proberen iets te doen. Beetje wasmachine aanzetten, handdoeken opvouwen etc want ik moet dadelijk toch de kids weer ophalen van school.
Maar nu heb ik niet 1 angst die me hoog zit, maar ik heb nu meerdere angsten die heel hoog zitten, ook die eerder beetje waren gezakt. Het blijft maar doorgaan. Ik heb ook bloedheet en blijf zweten. Ik heb ook al geprobeerd op met muziek op te gaan kleuren maar het lukt niet om concentratie erbij te houden.
Om nu alweer een half tablet te nemen vind ik te snel, ik probeer maar vol te houden tot 11.45 uur en dan maar weer een halve.
Maar nu heb ik niet 1 angst die me hoog zit, maar ik heb nu meerdere angsten die heel hoog zitten, ook die eerder beetje waren gezakt. Het blijft maar doorgaan. Ik heb ook bloedheet en blijf zweten. Ik heb ook al geprobeerd op met muziek op te gaan kleuren maar het lukt niet om concentratie erbij te houden.
Om nu alweer een half tablet te nemen vind ik te snel, ik probeer maar vol te houden tot 11.45 uur en dan maar weer een halve.
vrijdag 16 juni 2017 om 11:40
