Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 18 september 2019 om 14:48
DankjewelVlin02der schreef: ↑16-09-2019 17:52Welkom Yess. wees trots op jezelf, sporten in een groep met muziek, je doet het ondanks alle prikkels en gedachten echt goed van jou.
Ik had vorige week veel spanning en angst daardoor ook duizelig. Vanaf vrijdag heb ik weer wat controle over mijn emoties en dan voel ik mij weer zo licht als een veertje.
Fijne avond iedereen.
Ik probeer dat ook steeds vaker tegen mezelf te zeggen, dat ik trots mag zijn op de dingen die ik wél doe.Hebben jullie ook dat het ineens zo om kan slaan...
Had maandag echt een hele goede dag.
Precies wat je zegt, controle hebben over emoties en licht voelen, zelfverzekerd, als ik me toch elke dag zo kon voelen...
En dan gistermiddag, ineens weer nerveus/angstig uit het niets...
Vanmorgen werd ik ook weer wakker met dat nerveuze gevoel en toen kreeg ik een appje van iemand of ze vandaag even wat langs kon komen brengen. En dan gaat het ineens weer 'mis'... het lukt me dan niet meer om te ontspannen. Ook omdat het last minute is hoor (kan moeilijk afwijken van mijn 'planning') maar ik weet als ik zoiets uitstel dat ik daar ook niet blij van wordt.
Vanavond weer sporten, hopelijk voel ik me daarna weer wat beter en raak ik een beetje die onrust kwijt.
yesss wijzigde dit bericht op 18-09-2019 16:05
13.54% gewijzigd
woensdag 18 september 2019 om 14:55
, wat voor anderen misschien vanzelfsprekend is. Maar ik ga het proberen los te laten nu.
woensdag 18 september 2019 om 16:19
Yesss komt vast helemaal goed. Wie weet is t ineens best gezellig om weer eens iemand over de vloer te hebben. Soms merk ik dat soms in een cirkeltje blijf denken als ik zoiets heb. misschien helpt t om op te schrijven wat je precies moeilijk vindt. En dan bedenken wat er nou zo erg is als t bv niet perfect gaat. En wat t ergste is wat er kan gebeuren. Wie weet helpt t je om t een beetje te relativeren.
Ik had vanmorgen een cursus van mijn werk. Had zelf aangegeven dat ik wilde gaan, maar natuurlijk sloeg de 'paniek' toe (of meer gepieker 'wat als dit of dat gebeurd'). Het was een stukje rijden en ik zag heel wat beren op de weg. Maar eigenlijk was t best interessant en leuk om andere mensen te zien en spreken. Nu ik thuis ben, ben ik wel erg moe, maar toch weer trots dat ik dat wel even mooi gedaan heb! Ik mis dat namelijk best wel. Ik heb altijd werk gehad waar ik in de buitendienst zat. Dus veel vrijheid, veel mensen ontmoeten, onderweg zijn. Nu werk ik op kantoor klein kantoor en ergens begin ik te voelen dat ik meer wil. Maar aan de andere kant ben ik al kapot van zo'n ochtend en dan zit ik nog wel in een goede periode.. dus echt realistisch is t niet helaas...
Nou ja stapje voor stapje..
Ik had vanmorgen een cursus van mijn werk. Had zelf aangegeven dat ik wilde gaan, maar natuurlijk sloeg de 'paniek' toe (of meer gepieker 'wat als dit of dat gebeurd'). Het was een stukje rijden en ik zag heel wat beren op de weg. Maar eigenlijk was t best interessant en leuk om andere mensen te zien en spreken. Nu ik thuis ben, ben ik wel erg moe, maar toch weer trots dat ik dat wel even mooi gedaan heb! Ik mis dat namelijk best wel. Ik heb altijd werk gehad waar ik in de buitendienst zat. Dus veel vrijheid, veel mensen ontmoeten, onderweg zijn. Nu werk ik op kantoor klein kantoor en ergens begin ik te voelen dat ik meer wil. Maar aan de andere kant ben ik al kapot van zo'n ochtend en dan zit ik nog wel in een goede periode.. dus echt realistisch is t niet helaas...
Nou ja stapje voor stapje..
woensdag 18 september 2019 om 22:44
Goed dat je naar de cursus bent geweest Kaatje!
Ik heb ook altijd stress als er bezoek komt yesss. Heb deze week de schilder thuis over de vloer en merk dat dit al veel stress oplevert. Elke keer als hij pauze neemt verplicht sociaal doen. Erg vermoeiend!
Ben ook vandaag weer naar de huisarts geweest omdat ik me niet goed voel. Moe, duizelig en futloos. En ik werk niet eens. Moet deze week even mijn bloed laten prikken (auw). Mijn klachten lijken op bloedarmoede, maar waarschijnlijk zijn het weer de hormonen...
Ik heb ook altijd stress als er bezoek komt yesss. Heb deze week de schilder thuis over de vloer en merk dat dit al veel stress oplevert. Elke keer als hij pauze neemt verplicht sociaal doen. Erg vermoeiend!
Ben ook vandaag weer naar de huisarts geweest omdat ik me niet goed voel. Moe, duizelig en futloos. En ik werk niet eens. Moet deze week even mijn bloed laten prikken (auw). Mijn klachten lijken op bloedarmoede, maar waarschijnlijk zijn het weer de hormonen...
Groetjes!
vrijdag 20 september 2019 om 22:03
zaterdag 21 september 2019 om 08:49
Yesss hoe is t gegaan met je bezoek? Ging t een beetje qua spanning?
Libe wast vervelend dat je klachten weer opspelen. Haptonomie heb ik gegaan (Ik heb volgens mij alles geprobeerd) en het hielp wel iets als ik er geweest was, maar niet voor de lange termijn. Bij mij miste ik een duidelijke lijn, we deden elke week iets anders proberen., elke keer was er een andere oorzaak van mijn problemen. Dus ik bleef gaan... en elke keer dik betalen. Maar wellicht hebben andere mensen wel goede ervaring.
Heb je al veel psychologische hulp gehad? Je hebt t vast wel geschreven maar ik weet t even niet meer.
Hier gaat t goed. Deze week was een drukke week waarin ik meerdere dingen gedaan heb gedaan die ik spannend vond. Gisteren had ik een begrafenis en naast t verdriet om degene die is overleden, ben ik dan ook de hele tijd bang, bang dat ik flauw val, dat mijn hart op hol slaat, dat ik heel duizelig wordt. En dan probeer ik de emotie van de directe familie niet te veel binnen te laten komen, anders ga ik hard zitten huilen en dan schaam ik me.
Dus nu is t even klaar en doe ik rustig aan.
Voor iedereen en goed, rustig en fijn weekend.
Libe wast vervelend dat je klachten weer opspelen. Haptonomie heb ik gegaan (Ik heb volgens mij alles geprobeerd) en het hielp wel iets als ik er geweest was, maar niet voor de lange termijn. Bij mij miste ik een duidelijke lijn, we deden elke week iets anders proberen., elke keer was er een andere oorzaak van mijn problemen. Dus ik bleef gaan... en elke keer dik betalen. Maar wellicht hebben andere mensen wel goede ervaring.
Heb je al veel psychologische hulp gehad? Je hebt t vast wel geschreven maar ik weet t even niet meer.
Hier gaat t goed. Deze week was een drukke week waarin ik meerdere dingen gedaan heb gedaan die ik spannend vond. Gisteren had ik een begrafenis en naast t verdriet om degene die is overleden, ben ik dan ook de hele tijd bang, bang dat ik flauw val, dat mijn hart op hol slaat, dat ik heel duizelig wordt. En dan probeer ik de emotie van de directe familie niet te veel binnen te laten komen, anders ga ik hard zitten huilen en dan schaam ik me.
Dus nu is t even klaar en doe ik rustig aan.
Voor iedereen en goed, rustig en fijn weekend.
maandag 23 september 2019 om 19:54
Ik heb een jaar haptonomie gedaan en daarna nog een aantal keren EMDR. Ben niet van mijn klachten af (nog steeds regelmatig last van duizeligheid / licht gevoel en nare gedachten), maar ik ben wel van mijn paniekaanvallen af. En dat vind ik al heel fijn! Heb vooral geleerd om meer te luisteren (voelen) naar mijn lijf, hoe spanning werkt / zich uit in mijn lijf en hoe ik spanning sneller kwijt kan raken (bewegen).
dinsdag 24 september 2019 om 08:46
Oke, dan wacht ik denk ik nog even met haptonomie. Misschien is het wel fijn om te doen als ik zwanger ben en mijn angsten op spelen. Ik heb op dit moment gelukkkig ook geen last van paniekaanvallen.
Kaatje, ik herken dat gevoel wat jij hebt met begrafenissen. Ik ben daar ook heel gevoelig voor. Als het aan mij ligt schaffen ze begrafenissen gewoon af. Ik verwerk mijn verdriet liever alleen dan met zo'n emotionele dienst erom heen. Dat zorgt alleen maar voor nog meer angst en spanning, terwijl je vaak al genoeg aan jezelf hebt. Gelukkig heb ik al een tijdje geen begrafenis meegemaakt. Ik ga eigenlijk ook alleen als het niet anders kan.
Maar fijn dat het verder goed met je gaat.
Ik heb trouwens al best veel psychologische hulp gehad. (Een half jaar dagtherapie GGZ en losse gesprekken met psychologen en praktijkondersteuner van de huisarts)
Kaatje, ik herken dat gevoel wat jij hebt met begrafenissen. Ik ben daar ook heel gevoelig voor. Als het aan mij ligt schaffen ze begrafenissen gewoon af. Ik verwerk mijn verdriet liever alleen dan met zo'n emotionele dienst erom heen. Dat zorgt alleen maar voor nog meer angst en spanning, terwijl je vaak al genoeg aan jezelf hebt. Gelukkig heb ik al een tijdje geen begrafenis meegemaakt. Ik ga eigenlijk ook alleen als het niet anders kan.
Maar fijn dat het verder goed met je gaat.
Ik heb trouwens al best veel psychologische hulp gehad. (Een half jaar dagtherapie GGZ en losse gesprekken met psychologen en praktijkondersteuner van de huisarts)
Groetjes!
woensdag 25 september 2019 om 11:04
Hier ook weer hormonen die opspelen. Ik weet hoe het voelt... Bah, gaat echt weer even helemaal niet lekker. Alles blijft ook weer hangen, zie overal tegenop en alles is weer teveel.libe schreef: ↑18-09-2019 22:44Goed dat je naar de cursus bent geweest Kaatje!
Ik heb ook altijd stress als er bezoek komt yesss. Heb deze week de schilder thuis over de vloer en merk dat dit al veel stress oplevert. Elke keer als hij pauze neemt verplicht sociaal doen. Erg vermoeiend!
Ben ook vandaag weer naar de huisarts geweest omdat ik me niet goed voel. Moe, duizelig en futloos. En ik werk niet eens. Moet deze week even mijn bloed laten prikken (auw). Mijn klachten lijken op bloedarmoede, maar waarschijnlijk zijn het weer de hormonen...
Nu ging ik vanmorgen naar de sportschool en zag onderweg daar naartoe een collega en ik heb gewoon geen hallo gezegd...
Waar ik me vervolgens dan heel schuldig over voel en zo boos en teleurgesteld ben op mezelf. Ik weet niet eens of ze me gezien heeft hoor, waarschijnlijk niet, maar toch voelt het niet goed.
Ik zit dan gewoon zo in mezelf gekeerd/niet lekker in mijn vel, het regende en had een beetje haast, dan klap ik dicht ofzo en dan achteraf snap ik mezelf gewoon niet. Zo stom...ik kan mezelf dan wel voor mijn kop slaan.
En heel lief dat je het vraagt Kaatje
het bezoek ging wel maar het ligt wel wat complex.. buiten het feit dat ik niet graag iemand over de vloer heb is het ook iemand die heel aanwezig is en weinig interesse toont in mijn leven, dus ik voel me daarna altijd heel gedemotiveerd... dus dat speelt dan ook mee. Ik wil later even uitgebreider reageren, voel me echt weer even heel rot
Komen ook weer wat verplichtingen aan waar ik tegenop zie dus gaat weer even niet zo lekker.Hopelijk is het voor jullie een betere dag
woensdag 25 september 2019 om 15:09
Hi libe is er nog iets uitgekomen, met je bloed laten prikken? Aan de ene kant zou het' fijn' zijn als er iets uit komt, dan weet je ten minste wat je heb en wat eraan te doen.
Yesss probeer je niet te druk te maken over je collega. Zijn/ hij zei toch ik niets tegen jou? Dus waarschijnlijk heeft ze je niet eens gezien.
Knap hoor, dat sporten!!
Van dat bezoek wat enkel energie zuigt en niks oplevert, daar heb je ook niks aan.
Ik hoop dat er snel een wat lichtere periode aan komt. Hoe doe jij dat op je werk, als je je minder voelt?
Ik had na die begrafenis nog wat dingen die privé niet goed liepen. Niks ergs, maar het hield me wakker zondag. Maandag ben ik wel naar werk gegaan, maar ik voelde me naar. Collega vroeg hoe t was en ik antwoordde eerlijk. Toen gaf ze eigenlijk direct aan dat ik misschien beter maar huis kon gaan. Of dat ik thuis had kunnen blijven. Maar dat wilde ik niet, ik wilde gewoon mijn werk doen. Dat lukt me heus wel, ook al voel ik me minder goed.
Ik werd t een beetje zat en heb denk ik nogal kribbig gereageerd, gezegd dat iedereen zich toch wel eens minder goed voelt. Dat die dan toch ook niet daarvoor thuis blijven. Ik ben t een beetje zat om 'voorzichtig' behandeld te worden, al is de intentie vast goed.
Nou meiden, hou je goed!
Yesss probeer je niet te druk te maken over je collega. Zijn/ hij zei toch ik niets tegen jou? Dus waarschijnlijk heeft ze je niet eens gezien.
Knap hoor, dat sporten!!
Van dat bezoek wat enkel energie zuigt en niks oplevert, daar heb je ook niks aan.
Ik hoop dat er snel een wat lichtere periode aan komt. Hoe doe jij dat op je werk, als je je minder voelt?
Ik had na die begrafenis nog wat dingen die privé niet goed liepen. Niks ergs, maar het hield me wakker zondag. Maandag ben ik wel naar werk gegaan, maar ik voelde me naar. Collega vroeg hoe t was en ik antwoordde eerlijk. Toen gaf ze eigenlijk direct aan dat ik misschien beter maar huis kon gaan. Of dat ik thuis had kunnen blijven. Maar dat wilde ik niet, ik wilde gewoon mijn werk doen. Dat lukt me heus wel, ook al voel ik me minder goed.
Ik werd t een beetje zat en heb denk ik nogal kribbig gereageerd, gezegd dat iedereen zich toch wel eens minder goed voelt. Dat die dan toch ook niet daarvoor thuis blijven. Ik ben t een beetje zat om 'voorzichtig' behandeld te worden, al is de intentie vast goed.
Nou meiden, hou je goed!
donderdag 26 september 2019 om 11:57
Dat herken ik Kaatje... Snap je helemaal, je wil ook gewoon normaal meedraaien en het niet altijd beladen maken.
Op mijn vrijwilligers werk weten ze het één en ander, lang niet alles trouwens hoor maar wel dat ik niet altijd lekker in mijn vel zit zeg maar.
Een tijdje terug had ik echt een hele slechte dag, dus was even emotioneel en dat had een collega gezien.
Sindsdien is het altijd:'Heyy meis, hoe gaat het nu met je?' met zo'n zielige ondertoon, dan denk ik, het was sowieso een moment opname en ik hoef het er echt niet elke keer over te hebben. Andere mensen houden het dan ook weer in stand, hoe goed het ook bedoeld is.
Gisteren in de loop van de ochtend zakte het trouwens weer een beetje wat betreft die collega, inderdaad precies wat je zegt, áls ze mij al had gezien heeft ze zelf net zo goed niks gezegd haha.
Ik kan me wel vaker druk maken om van die kleine dingen, dat wordt dan even zo'n groot ding in mijn hoofd.
Vandaag een vrije dag en blijf lekker thuis, even een dagje niks, maar heb dan toch weer dat onrustige, herkenbaar? Ik kan moeilijk ontspannen. Ben dan altijd bang dat ik dan toch 'lastig gevallen' wordt ofzo.
Of een appje wat ik weer moet beantwoorden, het klinkt onbenullig hoor, maar wil dan gewoon ook echt een dagje niemand spreken. Ben ook echt moe en geef daar dan moeilijk aan toe.
Maar ik ga er toch maar van proberen te genieten vandaag, lekker een serie kijken, beetje opruimen in huis
In ieder geval een fijne dag vandaag! Vind het in ieder geval fijn dat ik hier af en toe mijn verhaal kwijt kan.
Op mijn vrijwilligers werk weten ze het één en ander, lang niet alles trouwens hoor maar wel dat ik niet altijd lekker in mijn vel zit zeg maar.
Een tijdje terug had ik echt een hele slechte dag, dus was even emotioneel en dat had een collega gezien.
Sindsdien is het altijd:'Heyy meis, hoe gaat het nu met je?' met zo'n zielige ondertoon, dan denk ik, het was sowieso een moment opname en ik hoef het er echt niet elke keer over te hebben. Andere mensen houden het dan ook weer in stand, hoe goed het ook bedoeld is.
Gisteren in de loop van de ochtend zakte het trouwens weer een beetje wat betreft die collega, inderdaad precies wat je zegt, áls ze mij al had gezien heeft ze zelf net zo goed niks gezegd haha.
Ik kan me wel vaker druk maken om van die kleine dingen, dat wordt dan even zo'n groot ding in mijn hoofd.
Vandaag een vrije dag en blijf lekker thuis, even een dagje niks, maar heb dan toch weer dat onrustige, herkenbaar? Ik kan moeilijk ontspannen. Ben dan altijd bang dat ik dan toch 'lastig gevallen' wordt ofzo.
Of een appje wat ik weer moet beantwoorden, het klinkt onbenullig hoor, maar wil dan gewoon ook echt een dagje niemand spreken. Ben ook echt moe en geef daar dan moeilijk aan toe.
Maar ik ga er toch maar van proberen te genieten vandaag, lekker een serie kijken, beetje opruimen in huis
In ieder geval een fijne dag vandaag! Vind het in ieder geval fijn dat ik hier af en toe mijn verhaal kwijt kan.
donderdag 26 september 2019 om 16:45
Yess, ik heb dat ook een keer gehad bij een collega en voelde me ook schuldig. Toen ben ik er achteraf nog over begonnen. Zo van hee, ik ging sporten en toen zag ik jou fietsen. Maar je was te ver weg om hallo te zeggen. Vond ze helemaal niet erg. Wij gaan daar dan meteen zo'n ding van maken in ons hoofd, terwijl het anderen niet boeit.
Kaatje, mijn bloeduitslag was goed! Ik voel me nog steeds moe en lusteloos, dus zal wel weer psychisch zijn. Ik heb sinds gisteravond nu 2 keer gehad dat mijn kaak ineens verstrakt en vind het een heel eng, beetje moeilijk te omschrijven gevoel. Ik heb ook last van een gespannen kaak. Slapen gaat wel goed gelukkig. Ik ga morgen een eenmalige Yoga les doen met mijn zus, wat ik ook weer een beetje spannend vind omdat het een groepsles is en ik bang ben dat ik me dan niet goed voel.
Echt vreselijk die collega's die zo overdreven lopen te doen als je je niet lekker voelt. Vooral als ze elke 10 minuten blijven herhalen of het wel weer gaat en anderen dat ook nog horen! Goed bedoeld, maar ik ben een keer naar huis gegaan omdat iemand dat maar bleef zeggen. Het liefst zonder ik me even af om tot rust te komen, om daarna weer aan het werk te gaan. Maar dat kan helaas niet overal onopgemerkt.
Kaatje, mijn bloeduitslag was goed! Ik voel me nog steeds moe en lusteloos, dus zal wel weer psychisch zijn. Ik heb sinds gisteravond nu 2 keer gehad dat mijn kaak ineens verstrakt en vind het een heel eng, beetje moeilijk te omschrijven gevoel. Ik heb ook last van een gespannen kaak. Slapen gaat wel goed gelukkig. Ik ga morgen een eenmalige Yoga les doen met mijn zus, wat ik ook weer een beetje spannend vind omdat het een groepsles is en ik bang ben dat ik me dan niet goed voel.
Echt vreselijk die collega's die zo overdreven lopen te doen als je je niet lekker voelt. Vooral als ze elke 10 minuten blijven herhalen of het wel weer gaat en anderen dat ook nog horen! Goed bedoeld, maar ik ben een keer naar huis gegaan omdat iemand dat maar bleef zeggen. Het liefst zonder ik me even af om tot rust te komen, om daarna weer aan het werk te gaan. Maar dat kan helaas niet overal onopgemerkt.
Groetjes!
vrijdag 27 september 2019 om 20:25
Nou, ik was dus vandaag een proefles yoga gaan doen. We kregen les van een zweverig type die het nodig vond om wierook stokjes te branden tijdens de les. 
Ik had aangegeven dat ik die geur niet trok, maar hij kon er niets aan doen zei hij. Dus ik werd tijdens de les totaal niet goed.... Nog een keer gevraagd of het uit kon. Maar het ging vanzelf uit zei hij. Echt niet relaxed, pas na een half uur trok die geur een beetje op en werd ik wat minder misselijk. Uiteindelijk ging het gelukkig beter en heb ik het wel tot het eind volgehouden. Voelde mezelf een beetje schuldig voor het onderbreken van de les.
Ik had aangegeven dat ik die geur niet trok, maar hij kon er niets aan doen zei hij. Dus ik werd tijdens de les totaal niet goed.... Nog een keer gevraagd of het uit kon. Maar het ging vanzelf uit zei hij. Echt niet relaxed, pas na een half uur trok die geur een beetje op en werd ik wat minder misselijk. Uiteindelijk ging het gelukkig beter en heb ik het wel tot het eind volgehouden. Voelde mezelf een beetje schuldig voor het onderbreken van de les.
Groetjes!
woensdag 2 oktober 2019 om 16:44
Hé allemaal,
Sorry heb een tijd niet gelezen/geschreven..heb goede periodes gehad en een paar die weer even kl#te waren (bedankt hormonen)
. Ik heb weer even bijgelezen en vond jou tip erg goed Kaatje..om je gedachten als puur gedachten te zien.. je te realiseren dat t je angst is die praat.
Ik weet dit ook maar om dit te bedenken als je middenin een angstmodus zit is niet makkelijk. Zulke woorden zet ik dan altijd in een mailtje om t terug te kunnen lezen.
Libe wat een goed besluit van je om toch te stoppen met die baan. Het is soms ook lastig om te beoordelen wat een functie precies inhoud maar hoe je t omschreef klonk 't vrij pittig. Ik vind t zelf heerlijk in mijn functie als secretarieel medewerker en ik weet dat ik meer zou kunnen maar t hoeft niet van mij. Wel hou ik ervan als ik genoeg te doen heb op t werk...
Ik lees veel over hormonen in jullie berichten...ik sta er soms echt versteld van wat een verschil t kan maken. Ik ben begin 40 en sinds een paar jaar meer 'last'. Als ik dan weer in mijn betere periode kom is t net of ik weer op 'aarde land'...dan glijden nare gedachten gewoon langs me heen en heb ik zin om leuke dingen te doen.
O en wat jullie schrijven over paracetamol, herkenbaar! Was laatst niet fit en wel naar werk met 2 paracetamol...mwoah best fijn
Bach Resque Remedie helpt mij ook wel kortdurend. Tijdens mijn hormonale kl#te dagen neem ik wel s oxazepam..
Sorry heb een tijd niet gelezen/geschreven..heb goede periodes gehad en een paar die weer even kl#te waren (bedankt hormonen)
. Ik heb weer even bijgelezen en vond jou tip erg goed Kaatje..om je gedachten als puur gedachten te zien.. je te realiseren dat t je angst is die praat. Ik weet dit ook maar om dit te bedenken als je middenin een angstmodus zit is niet makkelijk. Zulke woorden zet ik dan altijd in een mailtje om t terug te kunnen lezen.
Libe wat een goed besluit van je om toch te stoppen met die baan. Het is soms ook lastig om te beoordelen wat een functie precies inhoud maar hoe je t omschreef klonk 't vrij pittig. Ik vind t zelf heerlijk in mijn functie als secretarieel medewerker en ik weet dat ik meer zou kunnen maar t hoeft niet van mij. Wel hou ik ervan als ik genoeg te doen heb op t werk...
Ik lees veel over hormonen in jullie berichten...ik sta er soms echt versteld van wat een verschil t kan maken. Ik ben begin 40 en sinds een paar jaar meer 'last'. Als ik dan weer in mijn betere periode kom is t net of ik weer op 'aarde land'...dan glijden nare gedachten gewoon langs me heen en heb ik zin om leuke dingen te doen.
O en wat jullie schrijven over paracetamol, herkenbaar! Was laatst niet fit en wel naar werk met 2 paracetamol...mwoah best fijn
Bach Resque Remedie helpt mij ook wel kortdurend. Tijdens mijn hormonale kl#te dagen neem ik wel s oxazepam..
donderdag 3 oktober 2019 om 12:39
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier, lees al een tijdje mee, maar nu toch besloten om een account aan te maken. Voornamelijk omdat ik het zo bijzonder vind hoe lief en begripvol iedereen hier is naar elkaar! Iets wat ik nog weleens mis in het dagelijks leven met een angststoornis...
Mijn verhaal is wat lang, maar ik ga proberen hem kort en zo relevant mogelijk te houden, haha.
Ik heb sinds 1,5 jaar een angststoornis, hiervoor ben ik 11 maanden in behandeling geweest bij een psycholoog. Afgelopen augustus was mijn behandeling klaar, niet te verwarren met dat mijn angststoornis 'voorbij' is. Het voelt alsof het echte werk nu gaat beginnen, het 'zelf moeten doen' zonder hulp valt me soms nog wat zwaar. Mijn huisarts heeft mij ook paroxetine gegeven, maar deze liggen nog onaangeraakt in de kast, want ook ik wil het eerst graag zelf proberen.
Op dit moment ben ik studente, bezig met mijn master klinische psychologie. Ergens wel ironisch, psycholoog in opleiding met een angststoornis. Het geeft maar weer aan dat ondanks genoeg kennis, angsten hardnekkig zijn. Maar binnenkort moet ik stage gaan lopen, iets waar ik behoorlijk tegenop kijk. Al denk ik wel dat het goed voor me zal zijn, die dagelijks routine.
Het is een tijd lang goed gegaan, maar ik ben begin september begonnen met mijn laatste vak, waarvan ik morgen tentamen moet doen. Je begrijpt het al, de angsten zijn weer volop aanwezig. Morgen ochtend vroeg, misschien in de file (grote angst) en moeten presteren. Oja, en ik zou morgen ongesteld moeten worden (drama hormonen) maar ik heb de pil doorgeslikt omdat ik dat niet zag zitten tijdens mijn tentamen. Toch merk ik dat die hormonen weer een rol spelen, zoals jullie ook allemaal aangeven! Iemand nog wat geruststellende woorden of tips voor dit bange kippetje?
Ik kan nog uren doorpraten, maar voor nu laat ik het even hierbij haha.
Liefs,
Bambini
Ik ben nieuw hier, lees al een tijdje mee, maar nu toch besloten om een account aan te maken. Voornamelijk omdat ik het zo bijzonder vind hoe lief en begripvol iedereen hier is naar elkaar! Iets wat ik nog weleens mis in het dagelijks leven met een angststoornis...
Mijn verhaal is wat lang, maar ik ga proberen hem kort en zo relevant mogelijk te houden, haha.
Ik heb sinds 1,5 jaar een angststoornis, hiervoor ben ik 11 maanden in behandeling geweest bij een psycholoog. Afgelopen augustus was mijn behandeling klaar, niet te verwarren met dat mijn angststoornis 'voorbij' is. Het voelt alsof het echte werk nu gaat beginnen, het 'zelf moeten doen' zonder hulp valt me soms nog wat zwaar. Mijn huisarts heeft mij ook paroxetine gegeven, maar deze liggen nog onaangeraakt in de kast, want ook ik wil het eerst graag zelf proberen.
Op dit moment ben ik studente, bezig met mijn master klinische psychologie. Ergens wel ironisch, psycholoog in opleiding met een angststoornis. Het geeft maar weer aan dat ondanks genoeg kennis, angsten hardnekkig zijn. Maar binnenkort moet ik stage gaan lopen, iets waar ik behoorlijk tegenop kijk. Al denk ik wel dat het goed voor me zal zijn, die dagelijks routine.
Het is een tijd lang goed gegaan, maar ik ben begin september begonnen met mijn laatste vak, waarvan ik morgen tentamen moet doen. Je begrijpt het al, de angsten zijn weer volop aanwezig. Morgen ochtend vroeg, misschien in de file (grote angst) en moeten presteren. Oja, en ik zou morgen ongesteld moeten worden (drama hormonen) maar ik heb de pil doorgeslikt omdat ik dat niet zag zitten tijdens mijn tentamen. Toch merk ik dat die hormonen weer een rol spelen, zoals jullie ook allemaal aangeven! Iemand nog wat geruststellende woorden of tips voor dit bange kippetje?
Ik kan nog uren doorpraten, maar voor nu laat ik het even hierbij haha.
Liefs,
Bambini
donderdag 3 oktober 2019 om 15:03
Hey Bambini, welkom! Wat knap dat je ondanks je angststoornis zo'n mooie opleiding volgt. Waar kijk je precies tegenop als je stage moet lopen? Ik denk dat het wel goed is dat je niet direct aan de medicijnen gaat en het eerst op eigen kracht probeert. Het is en blijft moeilijk om dingen te blijven doen met je angst, zeker als je hormonen mee spelen. Gelukkig is dat elke maand maar een bepaalde periode. Probeer in die periode niet over je eigen grenzen te gaan en te accepteren dat het even niet zo lekker gaat. De file is inderdaad vervelend. Maar als je vroeg vertrekt kun je die ook zien als een rust momentje. Alvast heel veel succes met je tentamen!
Groetjes!
donderdag 3 oktober 2019 om 15:09
Welkom terug Matz, ik ben achteraf nog steeds blij dat ik gestopt ben met werken, zeker omdat ik nu probeer zwanger te raken en heel veel last heb van die extreme vermoeidheid. Het kriebelt soms wel om weer te gaan solliciteren, maar al snel voel ik dan dat dat helemaal geen goed plan is. Ik verveel me verder ook nog niet, dus dat scheelt. 
Groetjes!
donderdag 3 oktober 2019 om 15:39
Dankjewel voor je reactie Libe! Ik heb moeite met situaties waar ik niet makkelijk weg kan, voornamelijk omdat ik bang ben naar de wc te moeten. Ik heb regelmatig last van mijn darmen, volgens de huisarts heb ik een prikkelbare darm door de stress gekregen. En dan ben ik dus bang voor een “ongelukje”... Daarom zijn files voor mij bijv. een echte trigger. Nou zorgen mijn hormonen ook voor meer onrustige darmen en dat triggert dan ook weer.
Ik kijk dus nu als een berg op tegen dat tentamen, niet omdat ik bang ben dat ik hem niet haal, maar de file ervoor... Soms voelt het zo stom als ik het vertel.
Gelukkig mag ik in een andere ruimte tentamen maken, waar minder prikkels zijn en ik wel naar de wc mag op ieder moment.
Mijn stage kijk ik tegenop omdat ik bang ben dat ik dan weer paniekaanvallen krijg en de hele stage misschien te veel wordt voor me. Dan kan ik mijn studie niet afmaken, geen baan krijgen, financiële problemen krijgen, het hele doemscenario... soms voelt het zo hopeloos. Waarom kan ik niet wat iedereen wel kan?
Ik kijk dus nu als een berg op tegen dat tentamen, niet omdat ik bang ben dat ik hem niet haal, maar de file ervoor... Soms voelt het zo stom als ik het vertel.
Gelukkig mag ik in een andere ruimte tentamen maken, waar minder prikkels zijn en ik wel naar de wc mag op ieder moment.
Mijn stage kijk ik tegenop omdat ik bang ben dat ik dan weer paniekaanvallen krijg en de hele stage misschien te veel wordt voor me. Dan kan ik mijn studie niet afmaken, geen baan krijgen, financiële problemen krijgen, het hele doemscenario... soms voelt het zo hopeloos. Waarom kan ik niet wat iedereen wel kan?
donderdag 3 oktober 2019 om 22:31
Hey Bambini, dat is wel een heel herkenbaar probleem want ik heb zelf ook een prikkelbare darm. In principe kun je altijd weg tijdens een tentamen. Je moet het dan alleen wel aangeven en dat levert schaamte op. Maar in mijn ervaring hebben de meeste mensen daar wel begrip voor, dus probeer het los te laten. Als je in de file staat is het lastiger, maar als je naar het toilet bent geweest thuis, is de kans niet zo groot dat je in de file ineens heel erg moet. En meestal kun je dan nog wel even ophouden.
En wat je stage betreft...je doet je best en meer kun je niet doen. Als het niet lukt, dan is dat zo. Ik heb dat al vaak meegemaakt. Studies gestopt, banen mislukt. Het blijft natuurlijk elke keer rot als het niet lukt, maar hoe wil je iets de rest van je leven blijven doen als het psychisch te zwaar (lees een lijdensweg) is? Als je in jezelf blijft geloven, dan bereik je trouwens altijd meer dan je van tevoren had gedacht. Het komt altijd wel goed, wat je ook doet.
En wat je stage betreft...je doet je best en meer kun je niet doen. Als het niet lukt, dan is dat zo. Ik heb dat al vaak meegemaakt. Studies gestopt, banen mislukt. Het blijft natuurlijk elke keer rot als het niet lukt, maar hoe wil je iets de rest van je leven blijven doen als het psychisch te zwaar (lees een lijdensweg) is? Als je in jezelf blijft geloven, dan bereik je trouwens altijd meer dan je van tevoren had gedacht. Het komt altijd wel goed, wat je ook doet.
Groetjes!
vrijdag 4 oktober 2019 om 07:25
Snap ik...zwanger zijn en net ern nieuwe baan is ook niet echt een goede combi..Ik heb t zelf gehad met mijn 2e zwangerschap....zwanger raken duurde wat langer dus toch maar gaan solliciteren. Was ik aangenomen maar ook zwanger..libe schreef: ↑03-10-2019 15:09Welkom terug Matz, ik ben achteraf nog steeds blij dat ik gestopt ben met werken, zeker omdat ik nu probeer zwanger te raken en heel veel last heb van die extreme vermoeidheid. Het kriebelt soms wel om weer te gaan solliciteren, maar al snel voel ik dan dat dat helemaal geen goed plan is. Ik verveel me verder ook nog niet, dus dat scheelt.
..maar ja t is ook niet te plannen allemaal.
vrijdag 4 oktober 2019 om 07:36
Hé Bambini, wat knap dat je zo'n opleiding volgt! Ik denk soms dat veel meer mensen met angsten etc rondlopen dan we denken maar lang niet iedereen is er open over. Zo jammer..
Jij ook last van hormonen dus? Lastig hè? Ik kan zelf altijd erg slecht relativeren rond mijn hormonale dip. Ik heb vooral last van hypochondrie..en normaal kan ik t aardig van me afzetten maar dan komt t keihard binnen.
Dat doemdenken inderdaad..jezelf alleen maar banger denken
..
Hoe is je tentamen gegaan?
Wat betreft tips..mij helpt Bach Resque Remedie af en toe. De website www.ookzogevoelig.nl en dan t hoofdstuk 'jij en je angst' lees ik zelf vaak even door als ik er middenin zit.
Ik herken zelf wel veel in hoogsensitief zijn, weet niet of jullie dat ook hebben?
Ik ga me aankleden. Ben nerveus bleeeh..maar zal zo wel weer beter gaan als ik aan het werk ben.
Jij ook last van hormonen dus? Lastig hè? Ik kan zelf altijd erg slecht relativeren rond mijn hormonale dip. Ik heb vooral last van hypochondrie..en normaal kan ik t aardig van me afzetten maar dan komt t keihard binnen.
Dat doemdenken inderdaad..jezelf alleen maar banger denken
..Hoe is je tentamen gegaan?
Wat betreft tips..mij helpt Bach Resque Remedie af en toe. De website www.ookzogevoelig.nl en dan t hoofdstuk 'jij en je angst' lees ik zelf vaak even door als ik er middenin zit.
Ik herken zelf wel veel in hoogsensitief zijn, weet niet of jullie dat ook hebben?
Ik ga me aankleden. Ben nerveus bleeeh..maar zal zo wel weer beter gaan als ik aan het werk ben.
vrijdag 4 oktober 2019 om 08:10
He Matz en Libe, even snel een berichtje voordat ik naar m’n tentamen ga. De files lijken er vrijwel niet te zijn en ik heb zelfs wat kunnen eten, dat lukt me normaal nooit! Het lijkt erop een goede dag te worden! Ik moet nu snel douchen en weg, maar ik reageer erna even wat uitgebreider op jullie lieve berichten!
Succes Matz, hopelijk trekt het nerveuze gevoel zo weg!
Succes Matz, hopelijk trekt het nerveuze gevoel zo weg!
vrijdag 4 oktober 2019 om 08:49
Hoi bambini welkom bij de angsthazen.... hoe is je tentamen gegaan? Vaak is de angst die je ervoor veel erger en denk je achteraf.. heb ik me daar nou zo druk om gemaakt?
Betreft je stage, dat is in eng. Nieuwe mensen, er wordt van alles van je verwacht. Maar gun jezelf wat tijd om te wennen. Verwacht niet teveel van jezelf.
Ik denk misschien dat je angst je kan helpen om je vak later goed uit te oefenen . jij zal begrijpen wat er bij je cliënten om gaat en ze daardoor beter kunnen begeleiden. Ik heb dat stuk wel gemist bij mijn behandelingen. Dat mijn psycholoog zei ' maar je weet toch dat er niks is om bang voor te zijn' . Dat hielp niet echt zeg maar. denkkRacht daar wist ik ook wel, ik voelde t echter heel anders.
Matz... wat fijn dat je betere tijden heb. Bij jou is t schooljaar met je kind(eren?) ook weer begonnen. Lukt t een beetje?
Ik heb met onze zoon (3e middelbare school) afgesproken dat hij t tot de herfstvakantie helemaal alleen doet. Ik kijk niet meer mee, geef geen goed bedoelde adviezen meer en dat geeft mij (en hem ) veel rust. Het lijkt m goed af te gaan. Onze dochter is begonnen in de brugklas, ze neemt t allemaal heel serieus, heeft al een vriendengroep en zit lekker in haar vel.
Libe geniet van je rust en de vrijheid om te doen en laten wat jij wil en nodig heb!
Hier gaat t eigenlijk nog steeds goed. Steeds meer aan t ondernemen, op werk wat extra taken erbij aan t pakken, wat meer aan t bewegen.. dus ik klaag niet.
Fijne vrijdag allemaal!!!
Betreft je stage, dat is in eng. Nieuwe mensen, er wordt van alles van je verwacht. Maar gun jezelf wat tijd om te wennen. Verwacht niet teveel van jezelf.
Ik denk misschien dat je angst je kan helpen om je vak later goed uit te oefenen . jij zal begrijpen wat er bij je cliënten om gaat en ze daardoor beter kunnen begeleiden. Ik heb dat stuk wel gemist bij mijn behandelingen. Dat mijn psycholoog zei ' maar je weet toch dat er niks is om bang voor te zijn' . Dat hielp niet echt zeg maar. denkkRacht daar wist ik ook wel, ik voelde t echter heel anders.
Matz... wat fijn dat je betere tijden heb. Bij jou is t schooljaar met je kind(eren?) ook weer begonnen. Lukt t een beetje?
Ik heb met onze zoon (3e middelbare school) afgesproken dat hij t tot de herfstvakantie helemaal alleen doet. Ik kijk niet meer mee, geef geen goed bedoelde adviezen meer en dat geeft mij (en hem ) veel rust. Het lijkt m goed af te gaan. Onze dochter is begonnen in de brugklas, ze neemt t allemaal heel serieus, heeft al een vriendengroep en zit lekker in haar vel.
Libe geniet van je rust en de vrijheid om te doen en laten wat jij wil en nodig heb!
Hier gaat t eigenlijk nog steeds goed. Steeds meer aan t ondernemen, op werk wat extra taken erbij aan t pakken, wat meer aan t bewegen.. dus ik klaag niet.
Fijne vrijdag allemaal!!!
zaterdag 5 oktober 2019 om 08:40
Hebben jullie ook dat je regelmatig dingen af moet zeggen?
Ik heb voor vanavond iets afgesproken en dat heb ik op een moment afgesproken dat het wel goed ging maar het gaat nu weer niet zo lekker...
Heb nu voor de tweede keer in korte tijd iets met mijn evenwichtsorgaan, duizelig als ik ga liggen, als ik opsta of mijn hoofd op een bepaalde manier beweeg. Was vannacht echt angstig erdoor.. vanmorgen weer erg depri wakker geworden.
Wil vandaag wel gaan hardlopen, even onder de zonnebank en verder rustig aan.
Verder wil ik gewoon thuis blijven, maar dit zijn van die dingen die me weer terug gooien op mezelf en ik bepaalde dingen niet doorbreek. Ik wil me gewoon weer eens mezelf voelen.
Het is iedere keer iets...
Ik heb voor vanavond iets afgesproken en dat heb ik op een moment afgesproken dat het wel goed ging maar het gaat nu weer niet zo lekker...
Heb nu voor de tweede keer in korte tijd iets met mijn evenwichtsorgaan, duizelig als ik ga liggen, als ik opsta of mijn hoofd op een bepaalde manier beweeg. Was vannacht echt angstig erdoor.. vanmorgen weer erg depri wakker geworden.
Wil vandaag wel gaan hardlopen, even onder de zonnebank en verder rustig aan.
Verder wil ik gewoon thuis blijven, maar dit zijn van die dingen die me weer terug gooien op mezelf en ik bepaalde dingen niet doorbreek. Ik wil me gewoon weer eens mezelf voelen.
Het is iedere keer iets...
zaterdag 5 oktober 2019 om 09:18
Hey, Yesss, ik ben helaas ook bekend met deze vervelende klacht. Het gaat om positieduizeligheid. Het kan geen kwaad maar is wel heel vervelend. Goed dat je bent gaan hardlopen want bewiging helpt. Het ontstaat vaak door te lang in dezelfde houding zitten of liggen.
https://www.thuisarts.nl/positieduizeligheid-bppd
Misschien gaat het vanavond al een stuk beter en anders kun je alsnog afzeggen. Het komt goed
https://www.thuisarts.nl/positieduizeligheid-bppd
Misschien gaat het vanavond al een stuk beter en anders kun je alsnog afzeggen. Het komt goed
Groetjes!
