Psyche
alle pijlers
Asperger (???) wie ook?
dinsdag 9 december 2008 om 21:10
Ik heb het vermoeden dat ik asperger heb. Een kennis van me die me redelijk goed kent, attendeerde me erop en toen ben ik gaan spitten. Nu vroeg ik me af of er ook forummers zijn die dit ook hebben. (Ik ben m.n. op zoek naar vrouwen, meiden, dames net zoals ikzelf.)
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
zondag 21 december 2008 om 00:40
Ook nog even over kopieergedrag, mijn zoon kan zich een houding aanmeten. Soms is hij volgzaam en dan is hij dat heel extreem, maar meestal is hij 'dwars' en daarmee bedoel ik dus zijn eigen spoor volgend en geen rekening houdend met wat er van hem verwacht wordt.
Hij kan volgzamer zijn als hij alleen is met 1 iemand anders maar ook wel eens in een team. Het is maar net waar hij zich op instelt. Hij moet daar dan wel echt volledig op afgestemd zijn. En echt willen. Dus er van tevoren zelf bij stilstaan, anders lukt dat niet.
Verder is hij té in zijn eigen wereld om echt kopieergedrag te vertonen. Hij kopieert wel maar niet adequaat. Maar omdat hij hoogbegaafd is kan hij redelijk mee met de mensen om hem heen.
Maar hij is echt anders, het is niet zo dat mensen het niet zien. Het is bij hem meteen te merken dat er 'iets' is. Bij asperger en pddnos zie je vrij vaak dat het autisme in eerste instantie niet opvalt.
Vraag aan ouders van kinderen met aanverwante stoornissen; in hoeverre ziet de omgeving dat er iets is? Al in het eerste contact of echt pas na intensief contact? Of misschien pas wanneer je bekend bent met autisme?
Ben je dan gewoon 'een vreemde eend' in de ogen van anderen of is het meteen duidelijk dat het om een contactstoornis gaat?
Hij kan volgzamer zijn als hij alleen is met 1 iemand anders maar ook wel eens in een team. Het is maar net waar hij zich op instelt. Hij moet daar dan wel echt volledig op afgestemd zijn. En echt willen. Dus er van tevoren zelf bij stilstaan, anders lukt dat niet.
Verder is hij té in zijn eigen wereld om echt kopieergedrag te vertonen. Hij kopieert wel maar niet adequaat. Maar omdat hij hoogbegaafd is kan hij redelijk mee met de mensen om hem heen.
Maar hij is echt anders, het is niet zo dat mensen het niet zien. Het is bij hem meteen te merken dat er 'iets' is. Bij asperger en pddnos zie je vrij vaak dat het autisme in eerste instantie niet opvalt.
Vraag aan ouders van kinderen met aanverwante stoornissen; in hoeverre ziet de omgeving dat er iets is? Al in het eerste contact of echt pas na intensief contact? Of misschien pas wanneer je bekend bent met autisme?
Ben je dan gewoon 'een vreemde eend' in de ogen van anderen of is het meteen duidelijk dat het om een contactstoornis gaat?
zondag 21 december 2008 om 06:52
Haha Minka, dat zou mijn zoon van 6 net zo hebben kunnen zeggen! Of hij zegt in een discussie: "ik vind uberhaupt niet dat je in het gelijk gesteld moet worden!" De juf in de klas merkt zijn copieërgedrag ook. Als een kind iets niet volgens de regels doet is hij er als de kippen bij om in dezelfde bewoordingen en dezelfde intonatie dat even te melden.
Mijn schoonvader zal dat op school ook gedaan hebben. Ik heb hem wel eens les zien geven en gezien hoe hij buiten de lessen om met leerlingen om ging en dat was zo verschrikkelijk anders dan hoe hij thuis was. Alsof het twee verschillende mannen waren.
Zoon is gediagnosticeerd toen hij 2,5 was. Maar daarvoor wisten wij ook al dat hij waarschijnlijk een autistische stoornis had. Hij was idd vanaf zijn geboorte al anders en heb dat op het cb en bij de huisarts vaak aangegeven. Maar pas toen het echt de spuigaten uitliep en wij bij de huisarts kwamen omdat we er echt helemaal doorheen zaten viel het kwartje daar en werden we doorgestuurd. En toen was de diagnose ook heel vlot gesteld.
@Lonboton, bij mijn zoon merkt de omgeving in eerste instantie weinig aan hem. Pas als er buiten zijn paadje getreden wordt raakt hij in de war en dat uit hij door erg boos te worden en te gaan huilen. Maar als je echt niets weet van zo'n stoornis zie je waarschijnlijk alleen een kind wat om schijnbaar niets uit zijn plaat gaat. Daarom heb ik vanaf het moment dat hij op school kwam en ging spelen met vriendjes de betreffende ouders ingelicht over zijn stoornis en uitgelegd hoe hij reageert. Mensen die ervaring met autisme hebben, herkennen het veel sneller. Zoon heeft een vriendje die een broer heeft met ADHD en PDD-NOS. Een paar weken geleden heeft hij met zijn klas een herfstreisje gemaakt, voor hem stressvol omdat het natuurlijk anders is dan anders. En dat ging op een gegeven moment mis, ruzie met een klasgenootje, en fors ook. De vader van het jongetje met de broer met adhd en pdd-nos greep onmiddelijk in, die zag meteen wat er aan de hand was en heeft de boel gesust en zoon even laten afkoelen door een stukje alleen met hem te gaan lopen.
Mijn schoonvader zal dat op school ook gedaan hebben. Ik heb hem wel eens les zien geven en gezien hoe hij buiten de lessen om met leerlingen om ging en dat was zo verschrikkelijk anders dan hoe hij thuis was. Alsof het twee verschillende mannen waren.
Zoon is gediagnosticeerd toen hij 2,5 was. Maar daarvoor wisten wij ook al dat hij waarschijnlijk een autistische stoornis had. Hij was idd vanaf zijn geboorte al anders en heb dat op het cb en bij de huisarts vaak aangegeven. Maar pas toen het echt de spuigaten uitliep en wij bij de huisarts kwamen omdat we er echt helemaal doorheen zaten viel het kwartje daar en werden we doorgestuurd. En toen was de diagnose ook heel vlot gesteld.
@Lonboton, bij mijn zoon merkt de omgeving in eerste instantie weinig aan hem. Pas als er buiten zijn paadje getreden wordt raakt hij in de war en dat uit hij door erg boos te worden en te gaan huilen. Maar als je echt niets weet van zo'n stoornis zie je waarschijnlijk alleen een kind wat om schijnbaar niets uit zijn plaat gaat. Daarom heb ik vanaf het moment dat hij op school kwam en ging spelen met vriendjes de betreffende ouders ingelicht over zijn stoornis en uitgelegd hoe hij reageert. Mensen die ervaring met autisme hebben, herkennen het veel sneller. Zoon heeft een vriendje die een broer heeft met ADHD en PDD-NOS. Een paar weken geleden heeft hij met zijn klas een herfstreisje gemaakt, voor hem stressvol omdat het natuurlijk anders is dan anders. En dat ging op een gegeven moment mis, ruzie met een klasgenootje, en fors ook. De vader van het jongetje met de broer met adhd en pdd-nos greep onmiddelijk in, die zag meteen wat er aan de hand was en heeft de boel gesust en zoon even laten afkoelen door een stukje alleen met hem te gaan lopen.
zondag 21 december 2008 om 07:36
quote:lonbonton schreef op 21 december 2008 @ 00:29:
Namelijk hoe het zit met de zuivere autisten (de kernautisten met overduidelijke kenmerken behorend bij het klassieke beed van autisme) en de aanverwante stoornissen ( asperger, pdd-nos) en de vraag of het genetisch is. Wat dus precies de oorzaak is van autisme.
Mijn zoon, klassiek autist, heeft een vader met in mijn ogen ook de klassieke kenmerken van autisme. Maar er zijn ook genoeg autisten, ( volgens mij ook kernautisten) met geen genetische oorzaak.
Het is gewoon vreemd (vind ik) dat er blijkbaar verschillende oorzaken van een psychiatrische stoornis als autisme zijn. Zowel genetisch als bv zuurstofgebrek bij geboorte of weer wat anders.
Ik ben zo'n geval: klassiek autisme, bovengemiddelde intelligentie én vrouw.
Een combinatie die niet vaak voorkomt, waardoor het dus jaaaaren heeft geduurd voor er een sluitende diagnose gesteld werd. In mijn geval is het niet genetisch bepaald of ontstaan bij de geboorte (tenminste, als ik dan op m'n ouders' verhaal mag vertrouwen). Waardoor dan wel? Ik hou me er niet zo mee bezig, heb al genoeg aan m'n hoofd om de boel een beetje draaiende te houden.
Namelijk hoe het zit met de zuivere autisten (de kernautisten met overduidelijke kenmerken behorend bij het klassieke beed van autisme) en de aanverwante stoornissen ( asperger, pdd-nos) en de vraag of het genetisch is. Wat dus precies de oorzaak is van autisme.
Mijn zoon, klassiek autist, heeft een vader met in mijn ogen ook de klassieke kenmerken van autisme. Maar er zijn ook genoeg autisten, ( volgens mij ook kernautisten) met geen genetische oorzaak.
Het is gewoon vreemd (vind ik) dat er blijkbaar verschillende oorzaken van een psychiatrische stoornis als autisme zijn. Zowel genetisch als bv zuurstofgebrek bij geboorte of weer wat anders.
Ik ben zo'n geval: klassiek autisme, bovengemiddelde intelligentie én vrouw.
Een combinatie die niet vaak voorkomt, waardoor het dus jaaaaren heeft geduurd voor er een sluitende diagnose gesteld werd. In mijn geval is het niet genetisch bepaald of ontstaan bij de geboorte (tenminste, als ik dan op m'n ouders' verhaal mag vertrouwen). Waardoor dan wel? Ik hou me er niet zo mee bezig, heb al genoeg aan m'n hoofd om de boel een beetje draaiende te houden.
zondag 21 december 2008 om 11:34
euhh wollig??
Grijze oude wolle sokken??
Nou goed here goes..
de DSMIV standaard is voor hoogstens 3% van alle mensen correct. (eerlijkheid gebied te zeggen, das' letterlijk natte vingerwerk, maar veel zal 't niet worden.)
De DSMV is niet zo veel beter...
Laatstaan dat je nu logo's kunt gaan lopen plakken..
Lekker simpel; 'god forbid' doing stuff the difficult way.. (tegen de stroom in zwemmen/10 vs. 90; wrong = right; genoeg andere analogieën.)
Typisch mensen: 1 schaap over de dam.. (gaap..)
[Off_topic]attentie-spanne
mensen die echt naar me hebben geluisterd in 't verleden zien plots heel veel clichés voorbij komen in d afgelopen maanden.
& dat waren/zijn er niet veel![/OFF-Topic]
Vrouwen (niet allemaal, maar wel heel veel.) zouden n's wat vaker de Discovery channel/national Geographic filmpjes over natuur & ecologie moeten kijken, dan snap je gelijk waar we heen gaan & waar ik last van had/nog steeds heb actually.
2Hans: Warrig?
@Lipizzan: Ga je meedoen met de rest? Zo herken ik je niet schat..
neuh, ik stone niet.. Heb gewoon last van slechte concentratie/geheugen problematiek icm^^
Grijze oude wolle sokken??
Nou goed here goes..
de DSMIV standaard is voor hoogstens 3% van alle mensen correct. (eerlijkheid gebied te zeggen, das' letterlijk natte vingerwerk, maar veel zal 't niet worden.)
De DSMV is niet zo veel beter...
Laatstaan dat je nu logo's kunt gaan lopen plakken..
Lekker simpel; 'god forbid' doing stuff the difficult way.. (tegen de stroom in zwemmen/10 vs. 90; wrong = right; genoeg andere analogieën.)
Typisch mensen: 1 schaap over de dam.. (gaap..)
[Off_topic]attentie-spanne
mensen die echt naar me hebben geluisterd in 't verleden zien plots heel veel clichés voorbij komen in d afgelopen maanden.
& dat waren/zijn er niet veel![/OFF-Topic]
Vrouwen (niet allemaal, maar wel heel veel.) zouden n's wat vaker de Discovery channel/national Geographic filmpjes over natuur & ecologie moeten kijken, dan snap je gelijk waar we heen gaan & waar ik last van had/nog steeds heb actually.
2Hans: Warrig?
@Lipizzan: Ga je meedoen met de rest? Zo herken ik je niet schat..
neuh, ik stone niet.. Heb gewoon last van slechte concentratie/geheugen problematiek icm^^
zondag 21 december 2008 om 14:49
(Rouke, ik kan niet echt iets met je teksten.)
Lonbonton, zoon's gedrag was nooit vreselijk opvallend. Hij had altijd wel een enorme pokerface, ook als baby al. En hij was ongelooflijk verlegen (zelfs voor zijn vader, alleen voor mij niet). Verder had hij dwangmatig gedrag (overal de tuinhekjes dichtdoen waar hij langsliep, vreselijk verlatingsverdriet als we hem naar het kdv brachten, en als ik hem dan kwam ophalen ging hij eerst al zijn speelgoed opruimen voordat hij naar me toekwam en als we thuiskwamen, dan "brak" hij (een enorme huilbui die niet te stuiten was; dan moest hij even uitrazen). Hij raakte in de war van kadootjes krijgen met zijn verjaardag en sinterklaas; hij weigerde ze open te maken (dan heb ik het over de leefijd van 2 en 3 jaar). Toch viel het de school en ons pas in groep 3 op dat het niet zo goed ging; hij kon niet meekomen met vooral leren lezen, vond het heel erg moeilijk om opeens kleuter-af te zijn en vol aan de bak te moeten. Hij is begin groep 4 van school veranderd (omdat hij 's avonds heel vaak huilde in zijn slaap en wij sowieso niet tevreden waren over de school. Toen ging het wel wat beter (want veel meer structuur op die nieuwe school) maar we hebben toch in groep 5 besloten om hem te laten testen en toen kwam dat PDD-NOS er dus uit.
Qua familie-omstandigheden; ik zie wel overeenkomsten met verschillende familieden.
Lonbonton, zoon's gedrag was nooit vreselijk opvallend. Hij had altijd wel een enorme pokerface, ook als baby al. En hij was ongelooflijk verlegen (zelfs voor zijn vader, alleen voor mij niet). Verder had hij dwangmatig gedrag (overal de tuinhekjes dichtdoen waar hij langsliep, vreselijk verlatingsverdriet als we hem naar het kdv brachten, en als ik hem dan kwam ophalen ging hij eerst al zijn speelgoed opruimen voordat hij naar me toekwam en als we thuiskwamen, dan "brak" hij (een enorme huilbui die niet te stuiten was; dan moest hij even uitrazen). Hij raakte in de war van kadootjes krijgen met zijn verjaardag en sinterklaas; hij weigerde ze open te maken (dan heb ik het over de leefijd van 2 en 3 jaar). Toch viel het de school en ons pas in groep 3 op dat het niet zo goed ging; hij kon niet meekomen met vooral leren lezen, vond het heel erg moeilijk om opeens kleuter-af te zijn en vol aan de bak te moeten. Hij is begin groep 4 van school veranderd (omdat hij 's avonds heel vaak huilde in zijn slaap en wij sowieso niet tevreden waren over de school. Toen ging het wel wat beter (want veel meer structuur op die nieuwe school) maar we hebben toch in groep 5 besloten om hem te laten testen en toen kwam dat PDD-NOS er dus uit.
Qua familie-omstandigheden; ik zie wel overeenkomsten met verschillende familieden.
zondag 21 december 2008 om 19:45
Bij ons geen autisme in de familie voor zover bekend. Wij zijn een jaar geleden ongeveer voor het eerst gewezen op de mogelijkheid van een ASS bij onze zoon. Hij was toen nog geen tweeënhalf. Bikkel past niet in het klassieke plaatje wat veel mensen hebben van autisme. Vandaar dat het mensen die hem slechts vluchtig meemaken niet op zal vallen. Mijn schoonouders hebben ook lang ontkend dat er wat aan de hand was en hebben ook nu de diagnose er is moeite om te erkennen/accepteren dat dit iets blijvends is.
Mensen die Bikkel langer meemaken en/of die er wat meer vanaf weten geven zelf ook wel aan dat er iets "niet klopt" met het mannetje. Hij is altijd extreem hardnekkig geweest, is enorm gefocussed op schakelaars en knopjes, herkent emoties in anderen niet (heeft het niet door wanneer je boos of verdrietig bent), is nauwelijks bij te sturen in zijn gedrag/reageert nauwelijks op aanspreken. Het is een schatje, maar hij vergt momenteel enorm veel van ons geduld. We hopen dus, nu er meer duidelijk is over wat er speelt en we sinds vorige week gestart zijn met ambulante opvoedondersteuning, te leren hoe we Bikkel het beste kunnen benaderen/ondersteunen. Want wij zitten er, na een jaar van de ene wachtlijst op de andere wachtlijst te zijn beland zonder dat er wat gebeurde, aardig doorheen en ook zijn kleine broertje delft helaas behoorlijk het onderspit.
Mensen die Bikkel langer meemaken en/of die er wat meer vanaf weten geven zelf ook wel aan dat er iets "niet klopt" met het mannetje. Hij is altijd extreem hardnekkig geweest, is enorm gefocussed op schakelaars en knopjes, herkent emoties in anderen niet (heeft het niet door wanneer je boos of verdrietig bent), is nauwelijks bij te sturen in zijn gedrag/reageert nauwelijks op aanspreken. Het is een schatje, maar hij vergt momenteel enorm veel van ons geduld. We hopen dus, nu er meer duidelijk is over wat er speelt en we sinds vorige week gestart zijn met ambulante opvoedondersteuning, te leren hoe we Bikkel het beste kunnen benaderen/ondersteunen. Want wij zitten er, na een jaar van de ene wachtlijst op de andere wachtlijst te zijn beland zonder dat er wat gebeurde, aardig doorheen en ook zijn kleine broertje delft helaas behoorlijk het onderspit.
maandag 22 december 2008 om 10:34
quote:lipizzan schreef op 21 december 2008 @ 17:37:
Docenten met asperger...........kan me niet voorstellen!
Tja, sommige mensen met autisme hebben bovengemiddelde intelligentie, en zijn daardoor toch best tot bepaalde dingen in staat; ik kan het me ook haast niet voorstellen.
Een goede vriend met autisme heeft een vader, ook met autisme (deze vader heeft het in minder opvallende vorm) die vroeger huisarts is geweest. Hij is vanwege zijn leeftijd geen arts meer. Hij moet wel ergens in de 70 zijn; ik weet zijn leeftijd niet precies.
De meeste van die mensen hebben natuurlijk wel een erg milde, bijna onopvallende vorm.
Docenten met asperger...........kan me niet voorstellen!
Tja, sommige mensen met autisme hebben bovengemiddelde intelligentie, en zijn daardoor toch best tot bepaalde dingen in staat; ik kan het me ook haast niet voorstellen.
Een goede vriend met autisme heeft een vader, ook met autisme (deze vader heeft het in minder opvallende vorm) die vroeger huisarts is geweest. Hij is vanwege zijn leeftijd geen arts meer. Hij moet wel ergens in de 70 zijn; ik weet zijn leeftijd niet precies.
De meeste van die mensen hebben natuurlijk wel een erg milde, bijna onopvallende vorm.
World of Warcraft: Legion
maandag 22 december 2008 om 13:31
quote:lonbonton schreef op 21 december 2008 @ 00:40:
Maar omdat hij hoogbegaafd is kan hij redelijk mee met de mensen om hem heen.
Maar hij is echt anders, het is niet zo dat mensen het niet zien. Het is bij hem meteen te merken dat er 'iets' is. Bij asperger en pddnos zie je vrij vaak dat het autisme in eerste instantie niet opvalt.
Vraag aan ouders van kinderen met aanverwante stoornissen; in hoeverre ziet de omgeving dat er iets is? Al in het eerste contact of echt pas na intensief contact? Of misschien pas wanneer je bekend bent met autisme?
Ben je dan gewoon 'een vreemde eend' in de ogen van anderen of is het meteen duidelijk dat het om een contactstoornis gaat?Bij mijn zoon (Asperger) is meteen duidelijk dat er iets anders is. De term ' professor' is dan de eerste die opkomt. Hij gedraagt zich extreem beleefd, maar kan ook grenzen overgaan in lichamelijk contact. Het effect van iemand die te snel, te dicht bij je komt. In het boek "Pubergids Autisme" staat een uitleg van de verschillende zones die mensen om zich heen houden. Ik heb mijn zoon het echt op die manier uit moeten leggen. Hij knuffelt overigens graag en veel, maar heeft moeite om te beseffen dat hij dat op deze leeftijd niet meer met iedereen kan doen.
Zijn vragen en opmerkingen vallen op. Enerzijds omdat ze vraagstukken bevatten die niet bij zijn leeftijd passen (als 5-jarige: 'waarom is de zon zo heet, terwijl die in de ijskoude leegte van het heelal hangt'?). Anderzijds omdat hij ongebruikelijke opmerkingen maakt én hij sociaal gedrag vooral cognitief beredeneerd uitvoert. Bijv. Op het schoolplein spontaan tegen een moeder:'Wat heeft u een leuk hondje, mevrouw". En dan even later tegen mij ("mam, ik heb tegen die mevrouw gezegd dat ze een leuk hondje heeft, dat is een compliment, dat vinden mensen leuk").
Hij doet overigens helemaal niets met kopieergedrag. Eerder het tegendeel. Waar onze dochter de sociale omgangsvormen destilleert uit wat ze om zich heen ziet, lijkt hij er totaal blind voor te zijn. Al die sociale regeltjes moeten we hem uitleggen en dán gaat hij er wel wat mee doen.
Maar omdat hij hoogbegaafd is kan hij redelijk mee met de mensen om hem heen.
Maar hij is echt anders, het is niet zo dat mensen het niet zien. Het is bij hem meteen te merken dat er 'iets' is. Bij asperger en pddnos zie je vrij vaak dat het autisme in eerste instantie niet opvalt.
Vraag aan ouders van kinderen met aanverwante stoornissen; in hoeverre ziet de omgeving dat er iets is? Al in het eerste contact of echt pas na intensief contact? Of misschien pas wanneer je bekend bent met autisme?
Ben je dan gewoon 'een vreemde eend' in de ogen van anderen of is het meteen duidelijk dat het om een contactstoornis gaat?Bij mijn zoon (Asperger) is meteen duidelijk dat er iets anders is. De term ' professor' is dan de eerste die opkomt. Hij gedraagt zich extreem beleefd, maar kan ook grenzen overgaan in lichamelijk contact. Het effect van iemand die te snel, te dicht bij je komt. In het boek "Pubergids Autisme" staat een uitleg van de verschillende zones die mensen om zich heen houden. Ik heb mijn zoon het echt op die manier uit moeten leggen. Hij knuffelt overigens graag en veel, maar heeft moeite om te beseffen dat hij dat op deze leeftijd niet meer met iedereen kan doen.
Zijn vragen en opmerkingen vallen op. Enerzijds omdat ze vraagstukken bevatten die niet bij zijn leeftijd passen (als 5-jarige: 'waarom is de zon zo heet, terwijl die in de ijskoude leegte van het heelal hangt'?). Anderzijds omdat hij ongebruikelijke opmerkingen maakt én hij sociaal gedrag vooral cognitief beredeneerd uitvoert. Bijv. Op het schoolplein spontaan tegen een moeder:'Wat heeft u een leuk hondje, mevrouw". En dan even later tegen mij ("mam, ik heb tegen die mevrouw gezegd dat ze een leuk hondje heeft, dat is een compliment, dat vinden mensen leuk").
Hij doet overigens helemaal niets met kopieergedrag. Eerder het tegendeel. Waar onze dochter de sociale omgangsvormen destilleert uit wat ze om zich heen ziet, lijkt hij er totaal blind voor te zijn. Al die sociale regeltjes moeten we hem uitleggen en dán gaat hij er wel wat mee doen.
dinsdag 23 december 2008 om 18:30
Ik vraag mij af of mijn ex-vriend Asperger heeft. Of een andere autistische stoornis.
Ik weet wel dat via deze weg niets te diagnosticeren valt, maar ik probeer één en ander te plaatsen voor mezelf. Ook voor de toekomst, daar ik met hem te maken blijf hebben vanwege ons zoontje.
Hij kan niks of wil niks met mijn emoties. Hoe meer ik van streek ben, hoe meer afstand hij neemt.
Overgevoelig voor wat hij opvat als kritiek.
Overgevoelig voor 'bemoeienis'.
Erg dominant, legt wil op.
Hij interpreteert mijn emoties bijna nooit zoals ik ze voel.
Zijn idee van steun geven is een schouderklopje geven. Daarna moet het over zijn.
(Ons zoontje kan hij wel met overgave troosten.)
Hij kan extreem bot zijn, mij vervolgens huilend op de grond laten zitten, zonder zich om mij te bekommeren (pas de volgende dag aankomen met excuses).
Hij vraagt veel bevestiging.
Hij wordt met name blij als hij iets (duurs) koopt.
Als ik iets heel duurs kocht, dan was hij heel blij met mij.
In gezelschap trekt hij zich graag terug; achter een krant; in zichzelf; achter de computer.
Als we visite hadden, gaat hij ervan uit dat die mensen meehelpen met de zorgtaken.
In nieuw gezelschap moet hij erg loskomen.
Verslavingsgevoelig.
Sexgericht (verzamelt boeken over sex).
Bekritiseert anderen op gedrag dat hijzelf ook heeft. Bijvoorbeeld: hij vindt een rommelige tuin zeggen dat de bewoners een rommelig leven hebben. Terwijl hijzelf eersteklas sloddervos is.
Ik weet wel dat via deze weg niets te diagnosticeren valt, maar ik probeer één en ander te plaatsen voor mezelf. Ook voor de toekomst, daar ik met hem te maken blijf hebben vanwege ons zoontje.
Hij kan niks of wil niks met mijn emoties. Hoe meer ik van streek ben, hoe meer afstand hij neemt.
Overgevoelig voor wat hij opvat als kritiek.
Overgevoelig voor 'bemoeienis'.
Erg dominant, legt wil op.
Hij interpreteert mijn emoties bijna nooit zoals ik ze voel.
Zijn idee van steun geven is een schouderklopje geven. Daarna moet het over zijn.
(Ons zoontje kan hij wel met overgave troosten.)
Hij kan extreem bot zijn, mij vervolgens huilend op de grond laten zitten, zonder zich om mij te bekommeren (pas de volgende dag aankomen met excuses).
Hij vraagt veel bevestiging.
Hij wordt met name blij als hij iets (duurs) koopt.
Als ik iets heel duurs kocht, dan was hij heel blij met mij.
In gezelschap trekt hij zich graag terug; achter een krant; in zichzelf; achter de computer.
Als we visite hadden, gaat hij ervan uit dat die mensen meehelpen met de zorgtaken.
In nieuw gezelschap moet hij erg loskomen.
Verslavingsgevoelig.
Sexgericht (verzamelt boeken over sex).
Bekritiseert anderen op gedrag dat hijzelf ook heeft. Bijvoorbeeld: hij vindt een rommelige tuin zeggen dat de bewoners een rommelig leven hebben. Terwijl hijzelf eersteklas sloddervos is.
woensdag 24 december 2008 om 00:14
Tja, 't zou kunnen. Ik zie wel wat typische autistentrekjes tussen staan, maar ieder mens heeft wel wat tikken hier en daar. Dus inderdaad, diagnoses kunnen we niet stellen.
Ik zou je relatietechnisch aanraden om je zo min mogelijk van zijn ongevoeligheden aan te trekken. Je weet ondertussen hoe hij is, dus je hoeft geen energiie meer te steken in hem veranderen of zo.
Als hij jouw emoties verkeerd interpreteerd, spel ze dan maar uit voor hem. "Dat jij zo doet, maakt dat ik me boos/verdrietig/machteloos voelt".
Of maak je je zorgen dat je zoontje evt een autistische stoornis heeft? Niet doen! Probeer zo objectief mogelijk naar zijn gedrag te kijken. Ga niet aan elk 'raar' trekje mogelijk autisme verbinden (want daar komt dat beeld van modeziekte mou juist vandaan). Kortom, wees er alert op, maar blijf relativeren.
Als je je echt zorgen maakt en je hebt toch wel duidelijk 'anders' gedrag gezien, kun je altijd aan de bel trekken bij school of huisarts.
Ik zou je relatietechnisch aanraden om je zo min mogelijk van zijn ongevoeligheden aan te trekken. Je weet ondertussen hoe hij is, dus je hoeft geen energiie meer te steken in hem veranderen of zo.
Als hij jouw emoties verkeerd interpreteerd, spel ze dan maar uit voor hem. "Dat jij zo doet, maakt dat ik me boos/verdrietig/machteloos voelt".
Of maak je je zorgen dat je zoontje evt een autistische stoornis heeft? Niet doen! Probeer zo objectief mogelijk naar zijn gedrag te kijken. Ga niet aan elk 'raar' trekje mogelijk autisme verbinden (want daar komt dat beeld van modeziekte mou juist vandaan). Kortom, wees er alert op, maar blijf relativeren.
Als je je echt zorgen maakt en je hebt toch wel duidelijk 'anders' gedrag gezien, kun je altijd aan de bel trekken bij school of huisarts.
woensdag 24 december 2008 om 00:50
woensdag 24 december 2008 om 00:58
quote:windowsvista schreef op 23 december 2008 @ 18:30:
Ik vraag mij af of mijn ex-vriend Asperger heeft. Of een andere autistische stoornis.
Ik weet wel dat via deze weg niets te diagnosticeren valt, maar ik probeer één en ander te plaatsen voor mezelf. Ook voor de toekomst, daar ik met hem te maken blijf hebben vanwege ons zoontje.
Hij kan niks of wil niks met mijn emoties. Hoe meer ik van streek ben, hoe meer afstand hij neemt.
Overgevoelig voor wat hij opvat als kritiek.
Overgevoelig voor 'bemoeienis'.
Erg dominant, legt wil op.
Hij interpreteert mijn emoties bijna nooit zoals ik ze voel.
Zijn idee van steun geven is een schouderklopje geven. Daarna moet het over zijn.
(Ons zoontje kan hij wel met overgave troosten.)
Hij kan extreem bot zijn, mij vervolgens huilend op de grond laten zitten, zonder zich om mij te bekommeren (pas de volgende dag aankomen met excuses).
Hij vraagt veel bevestiging.
Hij wordt met name blij als hij iets (duurs) koopt.
Als ik iets heel duurs kocht, dan was hij heel blij met mij.
In gezelschap trekt hij zich graag terug; achter een krant; in zichzelf; achter de computer.
Als we visite hadden, gaat hij ervan uit dat die mensen meehelpen met de zorgtaken.
In nieuw gezelschap moet hij erg loskomen.
Verslavingsgevoelig.
Sexgericht (verzamelt boeken over sex).
Bekritiseert anderen op gedrag dat hijzelf ook heeft. Bijvoorbeeld: hij vindt een rommelige tuin zeggen dat de bewoners een rommelig leven hebben. Terwijl hijzelf eersteklas sloddervos is.Het zou natuurlijk best kunnen dat hij idd een autistisch of narcistisch trekje heeft. Daarentegen, sommige mensen zijn gewoon geen leuke mensen. Dat lijkt soms wel eens vergeten te worden, zo tussen de hoofdstukken DSM door...
Ik vraag mij af of mijn ex-vriend Asperger heeft. Of een andere autistische stoornis.
Ik weet wel dat via deze weg niets te diagnosticeren valt, maar ik probeer één en ander te plaatsen voor mezelf. Ook voor de toekomst, daar ik met hem te maken blijf hebben vanwege ons zoontje.
Hij kan niks of wil niks met mijn emoties. Hoe meer ik van streek ben, hoe meer afstand hij neemt.
Overgevoelig voor wat hij opvat als kritiek.
Overgevoelig voor 'bemoeienis'.
Erg dominant, legt wil op.
Hij interpreteert mijn emoties bijna nooit zoals ik ze voel.
Zijn idee van steun geven is een schouderklopje geven. Daarna moet het over zijn.
(Ons zoontje kan hij wel met overgave troosten.)
Hij kan extreem bot zijn, mij vervolgens huilend op de grond laten zitten, zonder zich om mij te bekommeren (pas de volgende dag aankomen met excuses).
Hij vraagt veel bevestiging.
Hij wordt met name blij als hij iets (duurs) koopt.
Als ik iets heel duurs kocht, dan was hij heel blij met mij.
In gezelschap trekt hij zich graag terug; achter een krant; in zichzelf; achter de computer.
Als we visite hadden, gaat hij ervan uit dat die mensen meehelpen met de zorgtaken.
In nieuw gezelschap moet hij erg loskomen.
Verslavingsgevoelig.
Sexgericht (verzamelt boeken over sex).
Bekritiseert anderen op gedrag dat hijzelf ook heeft. Bijvoorbeeld: hij vindt een rommelige tuin zeggen dat de bewoners een rommelig leven hebben. Terwijl hijzelf eersteklas sloddervos is.Het zou natuurlijk best kunnen dat hij idd een autistisch of narcistisch trekje heeft. Daarentegen, sommige mensen zijn gewoon geen leuke mensen. Dat lijkt soms wel eens vergeten te worden, zo tussen de hoofdstukken DSM door...
woensdag 24 december 2008 om 06:57
Idd, hij kan ook gewoon een ongeloofelijke botte hork zijn.
Wat Starshine al zegt, iedereen heeft wel een autistisch trekje her en der, daar kun je geen diagnose op baseren en al zeker niet hier.
Hij is je ex, hoef je geen moeite meer in te steken, behalve dan dat hij de vader van je kind is en het handig is dat je met hem door een deur kunt blijven gaan.
Wat Starshine al zegt, iedereen heeft wel een autistisch trekje her en der, daar kun je geen diagnose op baseren en al zeker niet hier.
Hij is je ex, hoef je geen moeite meer in te steken, behalve dan dat hij de vader van je kind is en het handig is dat je met hem door een deur kunt blijven gaan.
woensdag 24 december 2008 om 10:58
Dank je wel.
Ik dacht toen ik het aan het typen was ook al, of hij nou autistische trekken heeft, of hij is gewoon een botte hork, maakt niet uit voor mijn beslissing dat ik er niet mee kan leven.
Maar voor de verwerking van de relatie maakt het wel iets uit. Als hij autistisch zou zijn, zou dat betekenen dat hij er echt niets aan kan veranderen. Dat hij nooit gaat veranderen. Dan weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Als hij gewoon een botte hork is, zou dat betekenen dat hij voor mij niet WIL veranderen. Dat vind ik moeilijker te verteren. Dat zou wellicht ook betekenen dat hij nog wel kan veranderen.
Dat heb ik steeds gehoopt, daardoor ben ik 5 jaar lang door gegaan.
Hoewel ik hem ook lomp gedrag zie vertonen bij anderen, hij heeft hierin een geschiedenis vanaf zijn 14de. Daarna verslaafd aan blowen tot 22ste. Voor mij gestopt met blowen. Ik heb het idee dat het blowen zijn ontwikkeling heeft verstoord.
Ik probeer te relativeren, dat lukt ook wel. Misschien kan hij nog wel veranderen, alleen niet binnen de relatie, omdat wij vastzitten in patronen. Hoe zuur ook te bedenken dat hij bij een ander misschien wel veel liever en aardiger kan zijn en zich meer kan inleven.
Ik zie bij mijn zoontje geen autistische trekken gelukkig.
Ik dacht toen ik het aan het typen was ook al, of hij nou autistische trekken heeft, of hij is gewoon een botte hork, maakt niet uit voor mijn beslissing dat ik er niet mee kan leven.
Maar voor de verwerking van de relatie maakt het wel iets uit. Als hij autistisch zou zijn, zou dat betekenen dat hij er echt niets aan kan veranderen. Dat hij nooit gaat veranderen. Dan weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Als hij gewoon een botte hork is, zou dat betekenen dat hij voor mij niet WIL veranderen. Dat vind ik moeilijker te verteren. Dat zou wellicht ook betekenen dat hij nog wel kan veranderen.
Dat heb ik steeds gehoopt, daardoor ben ik 5 jaar lang door gegaan.
Hoewel ik hem ook lomp gedrag zie vertonen bij anderen, hij heeft hierin een geschiedenis vanaf zijn 14de. Daarna verslaafd aan blowen tot 22ste. Voor mij gestopt met blowen. Ik heb het idee dat het blowen zijn ontwikkeling heeft verstoord.
Ik probeer te relativeren, dat lukt ook wel. Misschien kan hij nog wel veranderen, alleen niet binnen de relatie, omdat wij vastzitten in patronen. Hoe zuur ook te bedenken dat hij bij een ander misschien wel veel liever en aardiger kan zijn en zich meer kan inleven.
Ik zie bij mijn zoontje geen autistische trekken gelukkig.
