Psyche
alle pijlers
Asperger (???) wie ook?
dinsdag 9 december 2008 om 21:10
Ik heb het vermoeden dat ik asperger heb. Een kennis van me die me redelijk goed kent, attendeerde me erop en toen ben ik gaan spitten. Nu vroeg ik me af of er ook forummers zijn die dit ook hebben. (Ik ben m.n. op zoek naar vrouwen, meiden, dames net zoals ikzelf.)
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
dinsdag 16 december 2008 om 22:43
quote:Starshine schreef op 16 december 2008 @ 18:55:
Ik begrijp je Alausini. Dat is ook precies wat ik bedoel. Ook kinderen met autisme hebben behoefte aan contact en vrienden en ik het doet hem net zo goed verdriet als hij die niet heeft als iedere ander. Ik denk dat je goed bezig bent,en dat je goed kijkt waar zijn behoeftes liggen (dus die rust na schooltijd ipv clubjes).
Opmerkingen en adviezen zijn en blijven lastig. Ook al wil je het je niet aantrekken, het doet toch pijn.
Nou, dat is een van de weinige grote voordelen die ik nu aan het 'etiket' heb. De kritiek en de opmerkingen raken me minder dan vroeger toen ik nog dacht dat hij zo moeilijk reageerde omdat wij het verkeerd deden. Het was ook een verademing toen de kinderpsychiater benadrukte dat onze benadering de juiste geweest is.
Vanuit de achtergrond van autisme kunnen we beter helpen. Wat dat betreft vond ik de diagnose toch helpen. Naarmate we meer lazen over autisme en Asperger pasten de puzzelstukjes beter.
Een van de problemen die ik bij veel van de informatie vond was dat er steeds autisme gekoppeld werd aan zwak/laagbegaafdheid. Een vrienden raadde me het boek Brein Bedriegt (http://www.bol.com/nl/p/b...iegt/666858476/index.html) aan. Dat gaat in op autisme in combinatie met normale-hoge begaafdheid ( IQ>90). Dat was een stuk herkenbaarder.
Er wordt nu vaak gesproken over zo'n toename van autisme, maar ik denk echt dat het vooral meer diagnostiek is dan vroeger is.
Ik begrijp je Alausini. Dat is ook precies wat ik bedoel. Ook kinderen met autisme hebben behoefte aan contact en vrienden en ik het doet hem net zo goed verdriet als hij die niet heeft als iedere ander. Ik denk dat je goed bezig bent,en dat je goed kijkt waar zijn behoeftes liggen (dus die rust na schooltijd ipv clubjes).
Opmerkingen en adviezen zijn en blijven lastig. Ook al wil je het je niet aantrekken, het doet toch pijn.
Nou, dat is een van de weinige grote voordelen die ik nu aan het 'etiket' heb. De kritiek en de opmerkingen raken me minder dan vroeger toen ik nog dacht dat hij zo moeilijk reageerde omdat wij het verkeerd deden. Het was ook een verademing toen de kinderpsychiater benadrukte dat onze benadering de juiste geweest is.
Vanuit de achtergrond van autisme kunnen we beter helpen. Wat dat betreft vond ik de diagnose toch helpen. Naarmate we meer lazen over autisme en Asperger pasten de puzzelstukjes beter.
Een van de problemen die ik bij veel van de informatie vond was dat er steeds autisme gekoppeld werd aan zwak/laagbegaafdheid. Een vrienden raadde me het boek Brein Bedriegt (http://www.bol.com/nl/p/b...iegt/666858476/index.html) aan. Dat gaat in op autisme in combinatie met normale-hoge begaafdheid ( IQ>90). Dat was een stuk herkenbaarder.
Er wordt nu vaak gesproken over zo'n toename van autisme, maar ik denk echt dat het vooral meer diagnostiek is dan vroeger is.
woensdag 17 december 2008 om 00:46
http://www.ei-resource.or...utism-spectrum-disorders/
“I think there's a real concern that there's been a change in our environment,” said Dr. Carol Berkowitz, president of the American Academy of Pediatrics. “An exposure to some toxins, chemicals, environmental factors — either when a mother is pregnant or after the delivery of the child — that has led to autism.”
http://www.msnbc.msn.com/id/7006980/
http://freakonomics.blogs...s-autism-gone-up-so-much/
“I think there's a real concern that there's been a change in our environment,” said Dr. Carol Berkowitz, president of the American Academy of Pediatrics. “An exposure to some toxins, chemicals, environmental factors — either when a mother is pregnant or after the delivery of the child — that has led to autism.”
http://www.msnbc.msn.com/id/7006980/
http://freakonomics.blogs...s-autism-gone-up-so-much/
woensdag 17 december 2008 om 06:25
Ons MKD was ook van 2,5 tot 7 jaar. Het laatste jaar heeft zoon idd in een klasgroep gezeten van een Renn4-school, die bij het MKD inbegrepen was. Was wel heel merkwaardig om te zien, zoon was de enige met een normale tot hoge intelligentie en een goede leerbaarheid en hij zat met zijn 4 jaar tussen de 6 en 7-jarigen, de andere klas was simpelweg geen uitdaging voor hem. Daarom dachten ze op het MKD ook dat hij het wel eens goed zou kunnen redden op een reguliere basisschool. Hij zit op dezelfde basisschool als mijn andere zoons, die bekend staat als goed voor probleemleerlingen. En dat is ook zo, ze doen het fantatsisch met hem.
Hij heeft veel vriendjes, speelt bijna elke dag wel ergens of een vriendje hier. De kinderen accepteren dat hij anders reageert dan andere kinderen, maar het is natuurlijk de vraag of ze dat blijven doen, of hij uiteindelijk toch niet buiten de boot valt als ze ouder worden.
Hij heeft veel vriendjes, speelt bijna elke dag wel ergens of een vriendje hier. De kinderen accepteren dat hij anders reageert dan andere kinderen, maar het is natuurlijk de vraag of ze dat blijven doen, of hij uiteindelijk toch niet buiten de boot valt als ze ouder worden.
woensdag 17 december 2008 om 12:57
Dat is wel zo hoor Alausini, met een diagnose kan je veel verklaren en gericht werken aan verbeteringen.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik ondoordachte opmerkingen van anderen met een glimlach van me af laat glijden. Ik ben er wel harder in geworden, trek me allang niet meer zoveel aan als eerst (denk altijd: ach ze weten niet beter).
De ene dag kan ik er ook beter mee omgaan dan de andere dag.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik ondoordachte opmerkingen van anderen met een glimlach van me af laat glijden. Ik ben er wel harder in geworden, trek me allang niet meer zoveel aan als eerst (denk altijd: ach ze weten niet beter).
De ene dag kan ik er ook beter mee omgaan dan de andere dag.
woensdag 17 december 2008 om 14:10
Ik moet zeggen dat het de laatste tijd erg meevalt met de ondoordachte opmerkingen. Maar als het gebeurt zeg ik er wel wat van, ik kan het niet zomaar van me af laten glijden. Het ligt er natuurlijk wel aan wie het zegt en in welke context. Maar als ouder wordt je zeker assertiever als je je kind moet helpen zich en weg te banen door het oerwoud van hulpverlening en domme uitspraken van onwetende betweters.
De diagnose heeft mijn zoon heel erg veel hulp opgeleverd en dankzij die hulp is hij zo ver gekomen. Maar van het label komt hij nooit meer af en dat kan ook in zijn nadeel werken, met vervolgonderwijs later, solliciteren, noem maar op.
De diagnose heeft mijn zoon heel erg veel hulp opgeleverd en dankzij die hulp is hij zo ver gekomen. Maar van het label komt hij nooit meer af en dat kan ook in zijn nadeel werken, met vervolgonderwijs later, solliciteren, noem maar op.
woensdag 17 december 2008 om 15:09
quote:Starshine schreef op 17 december 2008 @ 12:57:
Dat is wel zo hoor Alausini, met een diagnose kan je veel verklaren en gericht werken aan verbeteringen.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik ondoordachte opmerkingen van anderen met een glimlach van me af laat glijden. Ik ben er wel harder in geworden, trek me allang niet meer zoveel aan als eerst (denk altijd: ach ze weten niet beter).
De ene dag kan ik er ook beter mee omgaan dan de andere dag.
Ik ook
Ik heb altijd de meeste moeite gehad met de kritiek, omdat ik eigenlijk mijn eigen grootste criticus was. Ik deed zo wanhopig mijn best om mijn kind te helpen en het lukte maar niet. Ik dacht dat het allemaal aan mij lag. En de opmerkingen van die anderen bevestigden dat beeld.
Het scheelt wel dat hij inmiddels in groep 8 zit. Sommige opmerkingen hoor ik niet meer, omdat hij die fase voorbij is. Sommige opmerkingen heb ik al zo vaak gehoord dat ik ze eigenlijk niet meer hoor. En sommige mensen hebben inmiddels hun excuses gemaakt. Dat vond ik wel het meest bijzonder. Dat er mensen zijn die erkennen dat zij vroeger als stuurman aan de wal dachten het beter te weten, maar dat ze nu zien dat onze manier van handelen veel beter was, gezien onze zoon. Dat laatste geeft zoveel voldoening, dat ik daardoor andere opmerkingen veel meer van me af kan laten glijden.
Dat is wel zo hoor Alausini, met een diagnose kan je veel verklaren en gericht werken aan verbeteringen.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik ondoordachte opmerkingen van anderen met een glimlach van me af laat glijden. Ik ben er wel harder in geworden, trek me allang niet meer zoveel aan als eerst (denk altijd: ach ze weten niet beter).
De ene dag kan ik er ook beter mee omgaan dan de andere dag.
Ik ook
Ik heb altijd de meeste moeite gehad met de kritiek, omdat ik eigenlijk mijn eigen grootste criticus was. Ik deed zo wanhopig mijn best om mijn kind te helpen en het lukte maar niet. Ik dacht dat het allemaal aan mij lag. En de opmerkingen van die anderen bevestigden dat beeld.
Het scheelt wel dat hij inmiddels in groep 8 zit. Sommige opmerkingen hoor ik niet meer, omdat hij die fase voorbij is. Sommige opmerkingen heb ik al zo vaak gehoord dat ik ze eigenlijk niet meer hoor. En sommige mensen hebben inmiddels hun excuses gemaakt. Dat vond ik wel het meest bijzonder. Dat er mensen zijn die erkennen dat zij vroeger als stuurman aan de wal dachten het beter te weten, maar dat ze nu zien dat onze manier van handelen veel beter was, gezien onze zoon. Dat laatste geeft zoveel voldoening, dat ik daardoor andere opmerkingen veel meer van me af kan laten glijden.
woensdag 17 december 2008 om 20:11
Ik als volwassen autist wil even zeggen dat ik jullie als ouders erg betrokken, goed, fijn, of hoe je het ook moet noemen, vind omgaan met jullie autistische kinderen. Jullie reakties vind ik ook erg zorgzaam.
Verder over 'later' als ze volwassen zijn. Ieder kind, autistisch of niet, zal zich anders ontwikkelen. Ik zelf snap wel dat jullie je zorgen maken. Wat ik er zelf, over mezelf over kan zeggen:
Ik ben getrouwd (met een hele fijne en lieve man, die ook een beetje anders is), heb geen echte vrienden, maar mis ze ook niet. Ik heb geen betaalde baan en mis dat ook niet (gaat zonder baan veel beter met mij, behalve financieel dan...). Ik heb gestudeerd.
Ik leef idd een totaal ander leven dan de meeste mensen. Omdat ik hoogbegaafd ben kan ik veel compenseren, zolang ik maar met dagplanningen en lijstjes werk gaat het goed. Mensen en menselijk gedrag daar snap ik helemaal niks van. Ik gedraag mij van nature totaal anders, ben heel rechtstreeks, snap niks van dingen als 'dubbele agenda's, leugentjes om bestwil enzo. Ik voel geen band met mensen. Zodra ik me in sociale situaties bevind crash ik heel erg snel. De wereld overdonderd mij. Maar toch ben ik vaak erg gelukkig. Het is wel zo hoe ouder ik wordt (40+), hoe meer moeite ik krijg met menselijk gedrag, ik raak wat van mijn enorme naiviteit kwijt, en dat was hetgeen wat mij altijd op de been hield. Ik ben trouwens helemaal niet gevoelloos, heb hele heftige emoties, ook om de wereld en leed enzo om mij heen. Dat werkt alleen anders bij mij dan bij niet autisten.
Verder over 'later' als ze volwassen zijn. Ieder kind, autistisch of niet, zal zich anders ontwikkelen. Ik zelf snap wel dat jullie je zorgen maken. Wat ik er zelf, over mezelf over kan zeggen:
Ik ben getrouwd (met een hele fijne en lieve man, die ook een beetje anders is), heb geen echte vrienden, maar mis ze ook niet. Ik heb geen betaalde baan en mis dat ook niet (gaat zonder baan veel beter met mij, behalve financieel dan...). Ik heb gestudeerd.
Ik leef idd een totaal ander leven dan de meeste mensen. Omdat ik hoogbegaafd ben kan ik veel compenseren, zolang ik maar met dagplanningen en lijstjes werk gaat het goed. Mensen en menselijk gedrag daar snap ik helemaal niks van. Ik gedraag mij van nature totaal anders, ben heel rechtstreeks, snap niks van dingen als 'dubbele agenda's, leugentjes om bestwil enzo. Ik voel geen band met mensen. Zodra ik me in sociale situaties bevind crash ik heel erg snel. De wereld overdonderd mij. Maar toch ben ik vaak erg gelukkig. Het is wel zo hoe ouder ik wordt (40+), hoe meer moeite ik krijg met menselijk gedrag, ik raak wat van mijn enorme naiviteit kwijt, en dat was hetgeen wat mij altijd op de been hield. Ik ben trouwens helemaal niet gevoelloos, heb hele heftige emoties, ook om de wereld en leed enzo om mij heen. Dat werkt alleen anders bij mij dan bij niet autisten.
woensdag 17 december 2008 om 20:58
Heather, wat goed om te horen dat het je gelukt is om "je plekje in de wereld te vinden". Het lijkt me dat dat een moeilijk weg is geweest voor je. Wel vervelend dat je nu toch ervaart dat sommige dingen moeilijker worden nu je wat ouder wordt.
Ik merk dat ik nog een flinke olifantenhuid moet kweken. Ik kan me nog mateloos storen aan opmerkingen van anderen, veelal ook van naaste familie. Het meeste is goed bedoeld, maar vaak zo kortzichtig en daarmee toch kwetsend. Ik kan nog niet echt zeggen dat het me makkelijker af gaat nu er daadwerkelijk een diagnose is gesteld. Wel vind ik het prettig dat dit "label" Bikkel ook een beetje in bescherming kan nemen. Ik vind het zo'n verdrietig idee dat mensen hem (negatief) beoordelen op gedrag waar hij niets aan kan doen. Het is een vreselijk lief, gezellige mannetje, wat het heel graag goed wil doen en graag anderen wil helpen. Maar anderen kunnen al snel het beeld krijgen van een ongemanierd, onopgevoed, ietwat ongeleid projectiel. Maar met zo'n oordeel doe je het mannetje zo ontzettend tekort. Nu kunnen we veel beter aan de omgeving uitleggen wat er aan de hand is en waarom hij bepaalde dingen gewoonweg niet kan. Hopelijk wordt hij hierdoor ook met "mildere" ogen bekeken.
Ik merk dat ik nog een flinke olifantenhuid moet kweken. Ik kan me nog mateloos storen aan opmerkingen van anderen, veelal ook van naaste familie. Het meeste is goed bedoeld, maar vaak zo kortzichtig en daarmee toch kwetsend. Ik kan nog niet echt zeggen dat het me makkelijker af gaat nu er daadwerkelijk een diagnose is gesteld. Wel vind ik het prettig dat dit "label" Bikkel ook een beetje in bescherming kan nemen. Ik vind het zo'n verdrietig idee dat mensen hem (negatief) beoordelen op gedrag waar hij niets aan kan doen. Het is een vreselijk lief, gezellige mannetje, wat het heel graag goed wil doen en graag anderen wil helpen. Maar anderen kunnen al snel het beeld krijgen van een ongemanierd, onopgevoed, ietwat ongeleid projectiel. Maar met zo'n oordeel doe je het mannetje zo ontzettend tekort. Nu kunnen we veel beter aan de omgeving uitleggen wat er aan de hand is en waarom hij bepaalde dingen gewoonweg niet kan. Hopelijk wordt hij hierdoor ook met "mildere" ogen bekeken.
donderdag 18 december 2008 om 11:00
Heather, wat goed om jouw verhaal te horen. Het is heel lastig om je voor te stellen hoe het zal gaan als je 6-jarige kind volwassen is. Of hij zelfstandig zal kunnen wonen, of hij werk zal hebben, of hij een relatie aan zal kunnen gaan(en eventueel kinderen). Dat zijn natuurlijk niet per se de voorwaarden om gelukkig te kunnen zijn, maar ik merk nu ook al aan mijn zoon dat hij het liefst net zo is als zijn klasgenootjes.
Op de opmerkingen van mijn schoonouders na heb ik van mijn naaste familie nooit opmerkingen gehad over onze zoon. Althans, geen negatieve. En ook op school niet, gek genoeg. Een aantal ouders(vooral de ouders van de kinderen waar hij vaak mee speelt) heb ik meteen verteld wat er met zoon aan de hand is, zodat ze weten waarom hij afwijkend kan reageren en wat ze met een eventuele woede-aanval moeten doen. Maar tot nu toe is het altijd goed gegaan. Maar dan merk je wel dat hij thuis even moet afreageren, het kost hem wel veel moeite om "normaal" te doen bij een vriendje.
Op de opmerkingen van mijn schoonouders na heb ik van mijn naaste familie nooit opmerkingen gehad over onze zoon. Althans, geen negatieve. En ook op school niet, gek genoeg. Een aantal ouders(vooral de ouders van de kinderen waar hij vaak mee speelt) heb ik meteen verteld wat er met zoon aan de hand is, zodat ze weten waarom hij afwijkend kan reageren en wat ze met een eventuele woede-aanval moeten doen. Maar tot nu toe is het altijd goed gegaan. Maar dan merk je wel dat hij thuis even moet afreageren, het kost hem wel veel moeite om "normaal" te doen bij een vriendje.
donderdag 18 december 2008 om 12:11
quote:Julus schreef op 11 december 2008 @ 12:02:
Het is idd een handicap, maar de meesten zijn bovengemiddeld begaafd, dus geestelijk gehandicapt zou ik niet wil zeggen.
Bij geestelijke handicap denk ik ook aan een psychiatrische handicap. Echter, autisten kunnen een psychiatrische stoornis ernaast hebben, maar hoeft niet per se. Ik bijvoorbeeld heb geen psychiatrische stoornis. En dat geldt ook voor niet-autisten, die wij, autisten, NT-ers noemen.
Bij minder begaafd dan benedengemiddeld begaafd (IQ lager dan 90), denk ik overigens aan verstandelijke handicap.
Het is idd een handicap, maar de meesten zijn bovengemiddeld begaafd, dus geestelijk gehandicapt zou ik niet wil zeggen.
Bij geestelijke handicap denk ik ook aan een psychiatrische handicap. Echter, autisten kunnen een psychiatrische stoornis ernaast hebben, maar hoeft niet per se. Ik bijvoorbeeld heb geen psychiatrische stoornis. En dat geldt ook voor niet-autisten, die wij, autisten, NT-ers noemen.
Bij minder begaafd dan benedengemiddeld begaafd (IQ lager dan 90), denk ik overigens aan verstandelijke handicap.
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 12:14
quote:Biebeltje schreef op 12 december 2008 @ 15:57:
Maar er is wel een heel verschil tussen de ene en de andere autist. Asperger heet niet voor niets hoogfunctionerend autisme... Dat is wel even andere koek dan "Rainman".De man in Rainman raakt in paniek als dingen iets anders gaan. Ik raak niet zo gauw in paniek. Misschien ook wel, maar na een kwartier of zo heb ik dat al gerelativeerd.
Ik ben wel goed in rekenen maar 123 x 456 reken ik niet in een paar seconden uit. En dat hij niet weet hoeveel $ 100 - $ 50 is, omdat geld hem niks zegt vind ik ook vreemd...
Maar er is wel een heel verschil tussen de ene en de andere autist. Asperger heet niet voor niets hoogfunctionerend autisme... Dat is wel even andere koek dan "Rainman".De man in Rainman raakt in paniek als dingen iets anders gaan. Ik raak niet zo gauw in paniek. Misschien ook wel, maar na een kwartier of zo heb ik dat al gerelativeerd.
Ik ben wel goed in rekenen maar 123 x 456 reken ik niet in een paar seconden uit. En dat hij niet weet hoeveel $ 100 - $ 50 is, omdat geld hem niks zegt vind ik ook vreemd...
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 12:29
quote:luna1 schreef op 17 december 2008 @ 14:10:
Maar van het label komt hij nooit meer af en dat kan ook in zijn nadeel werken, met vervolgonderwijs later, solliciteren, noem maar op.Ik (PDD/NOS met wat Asperger-kenmerken) ondervind hier wel nadeel van IRL. Een baan kan ik wel vasthouden (ik werk nu ongeveer 15 jaar op een VMBO). Sociale contacten met collega's is vertrouwd, maar een relatie aangaan is erg moeilijk, zo niet onmogelijk, maar dat is een hoofdstuk apart (op de Seks-pijler is daar een topic over). Op het Internet is het label overigens niet nadelig. Hier op het Viva-forum word ik niet afgebrand omdat ik autist of man ben.
IRL tetter ik niet rond over mijn autisme. Sommige mensen, zoals Lipizzan, hebben vooroordelen die tegen me kunnen werken. Als ik mijn mond houd gaat het wel goed; ook omdat ik een "hoogdravende of over-formele autist" ben (erg beleefd en sociaal overkomend).
Maar van het label komt hij nooit meer af en dat kan ook in zijn nadeel werken, met vervolgonderwijs later, solliciteren, noem maar op.Ik (PDD/NOS met wat Asperger-kenmerken) ondervind hier wel nadeel van IRL. Een baan kan ik wel vasthouden (ik werk nu ongeveer 15 jaar op een VMBO). Sociale contacten met collega's is vertrouwd, maar een relatie aangaan is erg moeilijk, zo niet onmogelijk, maar dat is een hoofdstuk apart (op de Seks-pijler is daar een topic over). Op het Internet is het label overigens niet nadelig. Hier op het Viva-forum word ik niet afgebrand omdat ik autist of man ben.
IRL tetter ik niet rond over mijn autisme. Sommige mensen, zoals Lipizzan, hebben vooroordelen die tegen me kunnen werken. Als ik mijn mond houd gaat het wel goed; ook omdat ik een "hoogdravende of over-formele autist" ben (erg beleefd en sociaal overkomend).
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 12:34
Hans, als jij je middelbare schooltijd (ik neem zomaar even aan dat je regulier onderwijs hebt gevolgd en rugzakjes waren er toen nog niet) over zou moeten doen, zou je dan juist heel graag op een middelbare school voor kinderen met een ASS zitten, of op een "gewone" school, of op een speciale school (waar dus ook leerlingen met een andere "problematiek" zitten)? Ben benieuwd naar jouw mening, omdat zoals gezegd onze zoon over 1,5 jaar ook naar de middelbare school gaat.
donderdag 18 december 2008 om 12:59
Moeilijk te zeggen. Het reguliere onderwijs had zijn voor- en nadelen. Verstandelijk had ik geen enkele moeite op het reguliere onderwijs; ik zat op de HAVO. Ik had het LBO advies, maar mijn ouders waren het er niet mee eens, en ik kwam op de HAVO terecht. Ik weet niet hoe een ASS-school voor mij zou zijn geweest.
Sociaal was het voortgezet vrijwel een nachtmerrie. Geen normaal contact met klasgenoten. In dat opzicht was ik op een ASS-school beter af geweest.
Ik heb me altijd willen integreren bij de niet-autisten, maar dat lukte vrijwel niet. Nu ben ik 42 en het integreren c.q. omgang met anderen, is nu wel veel beter.
Sociaal was het voortgezet vrijwel een nachtmerrie. Geen normaal contact met klasgenoten. In dat opzicht was ik op een ASS-school beter af geweest.
Ik heb me altijd willen integreren bij de niet-autisten, maar dat lukte vrijwel niet. Nu ben ik 42 en het integreren c.q. omgang met anderen, is nu wel veel beter.
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 14:07
quote:hans66 schreef op 18 december 2008 @ 12:59:
Moeilijk te zeggen. Het reguliere onderwijs had zijn voor- en nadelen. Verstandelijk had ik geen enkele moeite op het reguliere onderwijs; ik zat op de HAVO. Ik had het LBO advies, maar mijn ouders waren het er niet mee eens, en ik kwam op de HAVO terecht. Ik weet niet hoe een ASS-school voor mij zou zijn geweest.
Sociaal was het voortgezet vrijwel een nachtmerrie. Geen normaal contact met klasgenoten. In dat opzicht was ik op een ASS-school beter af geweest.
Ik heb me altijd willen integreren bij de niet-autisten, maar dat lukte vrijwel niet. Nu ben ik 42 en het integreren c.q. omgang met anderen, is nu wel veel beter.
Herkenbaar. Ik had ook LBO advies op de lagere school. Uiteindelijk heb ik gestudeerd en bleek ik een hoog iq te hebben.
Lagere school was nog een beetje te doen. Maar middelbare school en studie: hell, idd een nachtmerie. En ja dan zou een speciale ass school veel prettiger zijn geweest.
Ik denk dat gewone school en speciaal onderwijs alletwee voor en nadelen heeft. Je moet het autisme er niet te sterk indrukken (wij zijn zo anders en hebben een speciale schooll nodig) aan de andere kant: wij zijn echt anders en idd integreren is erg lastig en kan op een gewone school voor veel problemen zorgen. En ik weet niet genoeg van de huidige begeleiding (rugzakje enzo) een mening te kunnen vormen of een gewone school evntueel geschikt is.
Moeilijk te zeggen. Het reguliere onderwijs had zijn voor- en nadelen. Verstandelijk had ik geen enkele moeite op het reguliere onderwijs; ik zat op de HAVO. Ik had het LBO advies, maar mijn ouders waren het er niet mee eens, en ik kwam op de HAVO terecht. Ik weet niet hoe een ASS-school voor mij zou zijn geweest.
Sociaal was het voortgezet vrijwel een nachtmerrie. Geen normaal contact met klasgenoten. In dat opzicht was ik op een ASS-school beter af geweest.
Ik heb me altijd willen integreren bij de niet-autisten, maar dat lukte vrijwel niet. Nu ben ik 42 en het integreren c.q. omgang met anderen, is nu wel veel beter.
Herkenbaar. Ik had ook LBO advies op de lagere school. Uiteindelijk heb ik gestudeerd en bleek ik een hoog iq te hebben.
Lagere school was nog een beetje te doen. Maar middelbare school en studie: hell, idd een nachtmerie. En ja dan zou een speciale ass school veel prettiger zijn geweest.
Ik denk dat gewone school en speciaal onderwijs alletwee voor en nadelen heeft. Je moet het autisme er niet te sterk indrukken (wij zijn zo anders en hebben een speciale schooll nodig) aan de andere kant: wij zijn echt anders en idd integreren is erg lastig en kan op een gewone school voor veel problemen zorgen. En ik weet niet genoeg van de huidige begeleiding (rugzakje enzo) een mening te kunnen vormen of een gewone school evntueel geschikt is.
donderdag 18 december 2008 om 14:18
(Paardengehinnik negerend)
Hans, Heather, bedankt voor jullie ervaringen. Als ik puur naar het kind kijk, zou een school voor kinderen met een ASS perfect voor hem zijn (maar de school voor speciaal middelbaar onderwijs ook). Op de auti-school kan hij HAVO doen (weet nog niet of hij dat überhaupt zou kunnen, of dat VMBO prima is voor hem) en ik denk dat zijn leermogelijkheden daar het beste benut kunnen worden. Maar die school is iets van 7 kilometer fietsen; stelt niet veel voor natuurlijk met voor iemand met een ASS kan zo'n dagelijkse rit ook best heel vermoeiend zijn. De school voor speciaal middelbaar onderwijs staat erg goed bekend en zit vlakbij. En hij kan met zijn rugzakje natuurlijk ook nog naar een "gewone" middelbare school. Het probleem met zijn sociale vaardigheden/geen aansluiting kunnen vinden zal in het regulier onderwijs waarschijnlijk wel groter zijn.
Hans, jij werkt dus al ergens heel lang. Mag ik vragen wat voor werk je doet?
Hans, Heather, bedankt voor jullie ervaringen. Als ik puur naar het kind kijk, zou een school voor kinderen met een ASS perfect voor hem zijn (maar de school voor speciaal middelbaar onderwijs ook). Op de auti-school kan hij HAVO doen (weet nog niet of hij dat überhaupt zou kunnen, of dat VMBO prima is voor hem) en ik denk dat zijn leermogelijkheden daar het beste benut kunnen worden. Maar die school is iets van 7 kilometer fietsen; stelt niet veel voor natuurlijk met voor iemand met een ASS kan zo'n dagelijkse rit ook best heel vermoeiend zijn. De school voor speciaal middelbaar onderwijs staat erg goed bekend en zit vlakbij. En hij kan met zijn rugzakje natuurlijk ook nog naar een "gewone" middelbare school. Het probleem met zijn sociale vaardigheden/geen aansluiting kunnen vinden zal in het regulier onderwijs waarschijnlijk wel groter zijn.
Hans, jij werkt dus al ergens heel lang. Mag ik vragen wat voor werk je doet?
donderdag 18 december 2008 om 14:25
*Volgens mij stoort mijn negeermodus een beetje.*
Heather2 en Hans66, hoewel jullie aangeven ook tegen problemen en nadelen op te lopen, vind ik het toch hoopgevend te lezen hoe jullie leven eruit ziet en hoe jullie autisme ervaren.
Heather, als je schrijft dat je geen band met mensen voelt, hoe ervaar je dan je huwelijk en familie? Heb je met hen wel een band, of is dat meer een vertrouwd en veilig gevoel? Of bedoel je dat je alleen voor mensen van buitenaf (buren, collega's etc) geen band voelt?
Ik kan me voorstellen dat de middelbare school voor jullie niet altijd prettig is geweest. Mijn dochter zit nu op speciaal basisonderwijs, maar wie weet kan ze op een dag wel naar ene gewone school. Ik zou dat ook niet tegen houden, want ik denk dat ze er best tussen past. Zo ook de middelbare school. Ik zou wel kiezen voor een kleine school, waar leraren en leerlingen geen vreemden van elkaar zijn. Hier zitten best een hoop middelbare scholen op redelijke afstand, dus ik hoop dat dat in de toekomst geen probleem hoeft te zijn.
Heather2 en Hans66, hoewel jullie aangeven ook tegen problemen en nadelen op te lopen, vind ik het toch hoopgevend te lezen hoe jullie leven eruit ziet en hoe jullie autisme ervaren.
Heather, als je schrijft dat je geen band met mensen voelt, hoe ervaar je dan je huwelijk en familie? Heb je met hen wel een band, of is dat meer een vertrouwd en veilig gevoel? Of bedoel je dat je alleen voor mensen van buitenaf (buren, collega's etc) geen band voelt?
Ik kan me voorstellen dat de middelbare school voor jullie niet altijd prettig is geweest. Mijn dochter zit nu op speciaal basisonderwijs, maar wie weet kan ze op een dag wel naar ene gewone school. Ik zou dat ook niet tegen houden, want ik denk dat ze er best tussen past. Zo ook de middelbare school. Ik zou wel kiezen voor een kleine school, waar leraren en leerlingen geen vreemden van elkaar zijn. Hier zitten best een hoop middelbare scholen op redelijke afstand, dus ik hoop dat dat in de toekomst geen probleem hoeft te zijn.
donderdag 18 december 2008 om 14:42
De VMBO waar ik werk, besteedt nu meer aandacht aan leerlingen met gedragsproblemen (door problematische thuissituatie van leerlingen, of door autisme en ADHD). Er zijn ook wel autistische leerlingen op school geweest. Enkelen daarvan houden zich bezig met Linux, en dan vraag ik me af waarom ze niet naar het VWO gaan. "Stresst ons te veel," krijg ik dan als antwoord. Ik praat normaal niet met leerlingen over mijn of hun autisme.
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 14:44
quote:Starshine schreef op 18 december 2008 @ 14:25:
*Volgens mij stoort mijn negeermodus een beetje.*
Heather2 en Hans66, hoewel jullie aangeven ook tegen problemen en nadelen op te lopen, vind ik het toch hoopgevend te lezen hoe jullie leven eruit ziet en hoe jullie autisme ervaren.
Heather, als je schrijft dat je geen band met mensen voelt, hoe ervaar je dan je huwelijk en familie? Heb je met hen wel een band, of is dat meer een vertrouwd en veilig gevoel? Of bedoel je dat je alleen voor mensen van buitenaf (buren, collega's etc) geen band voelt?
Ik kan me voorstellen dat de middelbare school voor jullie niet altijd prettig is geweest. Mijn dochter zit nu op speciaal basisonderwijs, maar wie weet kan ze op een dag wel naar ene gewone school. Ik zou dat ook niet tegen houden, want ik denk dat ze er best tussen past. Zo ook de middelbare school. Ik zou wel kiezen voor een kleine school, waar leraren en leerlingen geen vreemden van elkaar zijn. Hier zitten best een hoop middelbare scholen op redelijke afstand, dus ik hoop dat dat in de toekomst geen probleem hoeft te zijn.De band met mijn man en familie, hoe ik die ervaar? Met mijn man leef ik heel intens. We zijn eigenlijk 24 uur per dag bij elkaar. Met hem voel ik wel een band. Misschien komt het omdat hij de wereld ziet zoals ik hem zie? Zou kunnen, dat dat wel een band opleverd met een andere persoon en dat vele samen zijn. Familie. Ik heb mijn (schoon)familie lief (althans ouders, broers, zussen van beide kanten), maar ik voel geen echte band. Ze staan ahw los van mij. Ik krijg geen echt contact met ze. Ik voel ze ahw niet. Ik geloof dat hans het woord 'vertrouwd' gebruikte bij collega's. Misschien is het dat wat ik wel voel bij mijn familie. Begrijp me niet verkeerd: ik houd van ze en wil ze niet kwijt en zit erg in de rats als iemand van ze eens ziek is ofzo.
*Volgens mij stoort mijn negeermodus een beetje.*
Heather2 en Hans66, hoewel jullie aangeven ook tegen problemen en nadelen op te lopen, vind ik het toch hoopgevend te lezen hoe jullie leven eruit ziet en hoe jullie autisme ervaren.
Heather, als je schrijft dat je geen band met mensen voelt, hoe ervaar je dan je huwelijk en familie? Heb je met hen wel een band, of is dat meer een vertrouwd en veilig gevoel? Of bedoel je dat je alleen voor mensen van buitenaf (buren, collega's etc) geen band voelt?
Ik kan me voorstellen dat de middelbare school voor jullie niet altijd prettig is geweest. Mijn dochter zit nu op speciaal basisonderwijs, maar wie weet kan ze op een dag wel naar ene gewone school. Ik zou dat ook niet tegen houden, want ik denk dat ze er best tussen past. Zo ook de middelbare school. Ik zou wel kiezen voor een kleine school, waar leraren en leerlingen geen vreemden van elkaar zijn. Hier zitten best een hoop middelbare scholen op redelijke afstand, dus ik hoop dat dat in de toekomst geen probleem hoeft te zijn.De band met mijn man en familie, hoe ik die ervaar? Met mijn man leef ik heel intens. We zijn eigenlijk 24 uur per dag bij elkaar. Met hem voel ik wel een band. Misschien komt het omdat hij de wereld ziet zoals ik hem zie? Zou kunnen, dat dat wel een band opleverd met een andere persoon en dat vele samen zijn. Familie. Ik heb mijn (schoon)familie lief (althans ouders, broers, zussen van beide kanten), maar ik voel geen echte band. Ze staan ahw los van mij. Ik krijg geen echt contact met ze. Ik voel ze ahw niet. Ik geloof dat hans het woord 'vertrouwd' gebruikte bij collega's. Misschien is het dat wat ik wel voel bij mijn familie. Begrijp me niet verkeerd: ik houd van ze en wil ze niet kwijt en zit erg in de rats als iemand van ze eens ziek is ofzo.
donderdag 18 december 2008 om 14:49
Ik heb ook een goede band, een leuke familierelatie met mijn ouders. Met mijn zus heel wat minder (en het contact tussen mijn ouders en mijn zus ook), omdat het contact moeizaam gaat. Ze heeft de diagnose schizofrenie. Omgang met haar is extreem moeilijk voor mij; ik hoop dat ik weer normaal contact krijg met haar, en dat ik een terrasje kan pakken. Ik vind Enschede en Hengelo wel gezellige steden.
Ik heb ook een goede band met een collega, die al een paar weken ziek is. Hij heeft kanker, en ik zit er wel een beetje mee. Ik heb een uitstekende werkrelatie met hem, en hij gaat leuk met collega's om. Die ziekte heeft hij niet verdiend. Hij heeft nog een kerstkaartje gestuurd.
Ik heb ook een goede band met een collega, die al een paar weken ziek is. Hij heeft kanker, en ik zit er wel een beetje mee. Ik heb een uitstekende werkrelatie met hem, en hij gaat leuk met collega's om. Die ziekte heeft hij niet verdiend. Hij heeft nog een kerstkaartje gestuurd.
World of Warcraft: Legion
donderdag 18 december 2008 om 15:13
donderdag 18 december 2008 om 15:19
dr Bernhard natuurlijk
(shit, nou doe ik het toch)
ach nu de negeermodus toch uit is gesprongen:
ik weet dat je niet zo goed kunt lezen lippi, maar ik heb een paar keer gezegd dat ik die hele dr oz van jou niet ken. Dat houdt in dat ik niet weet op welk niveau hij functioneert.
En nu vort, de stal in. Oprah begint.
(shit, nou doe ik het toch)
ach nu de negeermodus toch uit is gesprongen:
ik weet dat je niet zo goed kunt lezen lippi, maar ik heb een paar keer gezegd dat ik die hele dr oz van jou niet ken. Dat houdt in dat ik niet weet op welk niveau hij functioneert.
En nu vort, de stal in. Oprah begint.
anoniem_70707 wijzigde dit bericht op 18-12-2008 15:26
Reden: *negeermodus weer aan*
Reden: *negeermodus weer aan*
% gewijzigd
