Psyche
alle pijlers
Asperger (???) wie ook?
dinsdag 9 december 2008 om 21:10
Ik heb het vermoeden dat ik asperger heb. Een kennis van me die me redelijk goed kent, attendeerde me erop en toen ben ik gaan spitten. Nu vroeg ik me af of er ook forummers zijn die dit ook hebben. (Ik ben m.n. op zoek naar vrouwen, meiden, dames net zoals ikzelf.)
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
Symptomen waar ik mezelf wel in herken zijn oa.:
- als kind anders zijn (en dat gevoel ook hebben). Nu voel ik me nog steeds anders (voornamelijk in mn communicatie naar anderen toe, verbaal en non-verbaal), maar ik kan me redelijk aanpassen. (Als ik zou doen wat me word ingegeven, dan zouden mensen om me heen raar opkijken. Niet dat ik echt vreemde dingen zou doen, maar wel niet doorsnee, denk ik.)
- erg gevoelig zijn voor prikkels (geluiden, licht, geuren etc.)
- als kind zijnde al wijs lijken (en m.n. op bepaalde gebieden, waar ik me echt op richte)
- alles moet zoals ik het in gedachten heb anders raak ik in paniek (planning moet kloppen!);
- een vreemde manier van lopen heb ik;
- slecht fijne motoriek
-enz.
Wie vermoed of weet inmiddels zeker dat hij/haar asperger heeft en hoe ga je ermee om?
donderdag 11 december 2008 om 21:12
quote:Brummetje schreef op 11 december 2008 @ 12:44:
[...]
Dat vind ik ook wel dat er tegenwoordig veel kinderen een etiketje opgeplakt krijgen. (Maar zoals iemand al zei: er zijn betere tests ezno.)
Maar voor sommige is het gewoon fijn om eindelijk te weten waarom ze zich anders voelen/anders doen dan anderen. (Incl me.)
Ik voel me al jaren anders, en soms vind ik dat zo verdrietig dat ik me afvraag: waarom? Ik baal wel vaker van mezelf.
Waarom zie ik dingen niet (ijsje aanbieden aan anderen als je er zelf ook eentje koopt)? Waarom heb ik zo'n moeite met contact met anderen (zelfs met vriendin)? Waarom denk ik niet aan de volgende dingen: cadeautje geven als dank, of iemand een kaart sturen voor verjaardag/kerst/geboorte/overlijden enz?
(Hoevaak ik niet vergeten ben om een cadeautje te kopen voor m'n vader of moeder met verjaardag , gelukkig vieren zij hun verjaardag niet meer om de cadeautjes, maar gewoon om de gezelligheid.)
Waarom kan ik niet de gevolgen inschatten van mijn acties?
Enz enz.
Ik was er ooit mee bezig maar ben ermee gestopt, maar ga nu wel verder daarmee.
Ik ga de HA bellen voor verwijzing naar psych.
Brum, wat goed! Echt doen he meid!
(ik heb ook op jouw baan-topic gepost)
[...]
Dat vind ik ook wel dat er tegenwoordig veel kinderen een etiketje opgeplakt krijgen. (Maar zoals iemand al zei: er zijn betere tests ezno.)
Maar voor sommige is het gewoon fijn om eindelijk te weten waarom ze zich anders voelen/anders doen dan anderen. (Incl me.)
Ik voel me al jaren anders, en soms vind ik dat zo verdrietig dat ik me afvraag: waarom? Ik baal wel vaker van mezelf.
Waarom zie ik dingen niet (ijsje aanbieden aan anderen als je er zelf ook eentje koopt)? Waarom heb ik zo'n moeite met contact met anderen (zelfs met vriendin)? Waarom denk ik niet aan de volgende dingen: cadeautje geven als dank, of iemand een kaart sturen voor verjaardag/kerst/geboorte/overlijden enz?
(Hoevaak ik niet vergeten ben om een cadeautje te kopen voor m'n vader of moeder met verjaardag , gelukkig vieren zij hun verjaardag niet meer om de cadeautjes, maar gewoon om de gezelligheid.)
Waarom kan ik niet de gevolgen inschatten van mijn acties?
Enz enz.
Ik was er ooit mee bezig maar ben ermee gestopt, maar ga nu wel verder daarmee.
Ik ga de HA bellen voor verwijzing naar psych.
Brum, wat goed! Echt doen he meid!
(ik heb ook op jouw baan-topic gepost)
donderdag 11 december 2008 om 21:21
quote:lipizzan schreef op 10 december 2008 @ 23:35:
Joh, het is op het moment in dat asperger gedoe. Zo is het elke keer weer iets anders met die labels. Bah.
Pardón.
Sorry, maar wat een vreemde ideeën heb jij over de psychiatrie en misschien de maatschappij in zijn algemeen. Autisme 'in', na ja. En dat er meer kinderen gediagnosticeerd worden is in sommige opzichten ook wel een zege. Er is dan misschien wel een labeltje, maar dat zorgt er ook voor dat je gerichte hulp kunt bieden aan zo'n kind (of volwassene). En precies wat Starshine zegt: de eisen in de maatschappij liggen tegenwoordig heel anders (ofwel: hoger) dan vroeger. Vooral op soicaal gebied wordt veel meer van je verwacht. Vroeger was het 'die aparte van die boerderie, die n bietje zn eigen gang ging', nu zouden we daar anders tegenaan kijken. Of dat altijd het beste is, nou ja, in bovenstaand geval heeft het weinig toegevoegde waarde als die man een diagnose krijgt; hij doet zn ding en das prima. Maar een kind in de klas wordt erop aangekeken, wordt als vreemd beschouwd etc. En dan kan een label helpen een en ander duidelijk te maken aan de omgeving; meer begrip en acceptatie.
Lippizan, je postings hebben trouwens niets opbouwends en raken kant noch wal.
Misschien persoonlijk ermee te maken wat nogal je moeilijk kan verwerken?
En hoe bedoel je of we de film Snow Cake gezien hebben?
Joh, het is op het moment in dat asperger gedoe. Zo is het elke keer weer iets anders met die labels. Bah.
Pardón.
Sorry, maar wat een vreemde ideeën heb jij over de psychiatrie en misschien de maatschappij in zijn algemeen. Autisme 'in', na ja. En dat er meer kinderen gediagnosticeerd worden is in sommige opzichten ook wel een zege. Er is dan misschien wel een labeltje, maar dat zorgt er ook voor dat je gerichte hulp kunt bieden aan zo'n kind (of volwassene). En precies wat Starshine zegt: de eisen in de maatschappij liggen tegenwoordig heel anders (ofwel: hoger) dan vroeger. Vooral op soicaal gebied wordt veel meer van je verwacht. Vroeger was het 'die aparte van die boerderie, die n bietje zn eigen gang ging', nu zouden we daar anders tegenaan kijken. Of dat altijd het beste is, nou ja, in bovenstaand geval heeft het weinig toegevoegde waarde als die man een diagnose krijgt; hij doet zn ding en das prima. Maar een kind in de klas wordt erop aangekeken, wordt als vreemd beschouwd etc. En dan kan een label helpen een en ander duidelijk te maken aan de omgeving; meer begrip en acceptatie.
Lippizan, je postings hebben trouwens niets opbouwends en raken kant noch wal.
Misschien persoonlijk ermee te maken wat nogal je moeilijk kan verwerken?
En hoe bedoel je of we de film Snow Cake gezien hebben?
vrijdag 12 december 2008 om 15:57
vrijdag 12 december 2008 om 16:01
Ik ben het ermee eens dat autisme (en ADHD ook wel) nu vooral meer wordt opgemerkt omdat de maatschappij veeleisender is vergeleken met vroeger.
Ik (inmiddels 24) heb de basisschool en middelbare school zonder problemen kunnen doorlopen: kleine dorpsschooltjes, veel overzicht, strakke regels en een goed stel hersenen. Pas op het HBO en de Uni ging het finaal mis. Er werd teveel van me verwacht, ik moest ineens vergaderen, discussiëren, een mening uiten, overleggen, samenwerken, en vooral: structuur houden in alle losse vakken en colleges. Dat liep gigantisch mis met als gevolg: zwaar depressief en stoppen met diverse studies.
Inmiddels heb ik een diagnose autisme op zak, en dat opent deuren. Ineens heb je recht op een Wajong uitkering, begeleiding bij het zelfstandig wonen, en hoef ik me niet meer krampachtig als een 'normaal' iemand voor te doen. Ik mag weer mezelf zijn, eindelijk!
Dat is dus wat mij een diagnose heeft opgeleverd: duidelijkheid en vrijheid. Maar daar gingen wel 4 jaar in de hulpverlening aan vooraf, voordat men zover was dat er een diagnose gesteld kon worden.
Ik (inmiddels 24) heb de basisschool en middelbare school zonder problemen kunnen doorlopen: kleine dorpsschooltjes, veel overzicht, strakke regels en een goed stel hersenen. Pas op het HBO en de Uni ging het finaal mis. Er werd teveel van me verwacht, ik moest ineens vergaderen, discussiëren, een mening uiten, overleggen, samenwerken, en vooral: structuur houden in alle losse vakken en colleges. Dat liep gigantisch mis met als gevolg: zwaar depressief en stoppen met diverse studies.
Inmiddels heb ik een diagnose autisme op zak, en dat opent deuren. Ineens heb je recht op een Wajong uitkering, begeleiding bij het zelfstandig wonen, en hoef ik me niet meer krampachtig als een 'normaal' iemand voor te doen. Ik mag weer mezelf zijn, eindelijk!
Dat is dus wat mij een diagnose heeft opgeleverd: duidelijkheid en vrijheid. Maar daar gingen wel 4 jaar in de hulpverlening aan vooraf, voordat men zover was dat er een diagnose gesteld kon worden.
vrijdag 12 december 2008 om 16:47
quote:anotis schreef op 12 december 2008 @ 16:01:
Ik ben het ermee eens dat autisme (en ADHD ook wel) nu vooral meer wordt opgemerkt omdat de maatschappij veeleisender is vergeleken met vroeger.
Ik (inmiddels 24) heb de basisschool en middelbare school zonder problemen kunnen doorlopen: kleine dorpsschooltjes, veel overzicht, strakke regels en een goed stel hersenen. Pas op het HBO en de Uni ging het finaal mis. Er werd teveel van me verwacht, ik moest ineens vergaderen, discussiëren, een mening uiten, overleggen, samenwerken, en vooral: structuur houden in alle losse vakken en colleges. Dat liep gigantisch mis met als gevolg: zwaar depressief en stoppen met diverse studies.
Inmiddels heb ik een diagnose autisme op zak, en dat opent deuren. Ineens heb je recht op een Wajong uitkering, begeleiding bij het zelfstandig wonen, en hoef ik me niet meer krampachtig als een 'normaal' iemand voor te doen. Ik mag weer mezelf zijn, eindelijk!
Dat is dus wat mij een diagnose heeft opgeleverd: duidelijkheid en vrijheid. Maar daar gingen wel 4 jaar in de hulpverlening aan vooraf, voordat men zover was dat er een diagnose gesteld kon worden.Dat van die Wajong is geen recht als je autisme hebt. Je kunt er idd eentje aanvragen en als je beperkingen om te werken ernstig genoeg zijn dan kun je een Wajong krijgen. Maar het is geen vanzelfsprekendheid. Je wordt gewoon streng gekeurd.
Mij heeft het ook duidelijkheid opgeleverd en dat een gewoon erg prettig. Niet steeds jezelf vragen: waarom. Vrijheid? Mm, moeilijk. Aan de ene kant wel, ik ben gewoon mezelf, vaak, maar niet altijd. Als ik altijd gewoon mezelf ben dan loop ik continu tegen mensen aan (zelfs letterlijk ). Ik bedoel: mensen vinden mij raar, vreemd, dom, en mensen zijn hard (heb het niet over mensen die dicht bij me staan zoals ouders, man, enzo), alles wat afwijkt wordt door een grote groep afgewezen (en die groep is groter dan je zou denken!), waardoor er toch vaak pest-, ontwijk, gedrag enzo ontstaat. Niet dat ik daar mee zit, maar het is niet leuk om erg vaak tegen dat soort gedrag van mensen op te lopen.
En okee, ik ben niet makkelijk in de omgaan, maar wel lief, goudeerlijk. Dus vrijheid, moeilijk.
Ik ben het ermee eens dat autisme (en ADHD ook wel) nu vooral meer wordt opgemerkt omdat de maatschappij veeleisender is vergeleken met vroeger.
Ik (inmiddels 24) heb de basisschool en middelbare school zonder problemen kunnen doorlopen: kleine dorpsschooltjes, veel overzicht, strakke regels en een goed stel hersenen. Pas op het HBO en de Uni ging het finaal mis. Er werd teveel van me verwacht, ik moest ineens vergaderen, discussiëren, een mening uiten, overleggen, samenwerken, en vooral: structuur houden in alle losse vakken en colleges. Dat liep gigantisch mis met als gevolg: zwaar depressief en stoppen met diverse studies.
Inmiddels heb ik een diagnose autisme op zak, en dat opent deuren. Ineens heb je recht op een Wajong uitkering, begeleiding bij het zelfstandig wonen, en hoef ik me niet meer krampachtig als een 'normaal' iemand voor te doen. Ik mag weer mezelf zijn, eindelijk!
Dat is dus wat mij een diagnose heeft opgeleverd: duidelijkheid en vrijheid. Maar daar gingen wel 4 jaar in de hulpverlening aan vooraf, voordat men zover was dat er een diagnose gesteld kon worden.Dat van die Wajong is geen recht als je autisme hebt. Je kunt er idd eentje aanvragen en als je beperkingen om te werken ernstig genoeg zijn dan kun je een Wajong krijgen. Maar het is geen vanzelfsprekendheid. Je wordt gewoon streng gekeurd.
Mij heeft het ook duidelijkheid opgeleverd en dat een gewoon erg prettig. Niet steeds jezelf vragen: waarom. Vrijheid? Mm, moeilijk. Aan de ene kant wel, ik ben gewoon mezelf, vaak, maar niet altijd. Als ik altijd gewoon mezelf ben dan loop ik continu tegen mensen aan (zelfs letterlijk ). Ik bedoel: mensen vinden mij raar, vreemd, dom, en mensen zijn hard (heb het niet over mensen die dicht bij me staan zoals ouders, man, enzo), alles wat afwijkt wordt door een grote groep afgewezen (en die groep is groter dan je zou denken!), waardoor er toch vaak pest-, ontwijk, gedrag enzo ontstaat. Niet dat ik daar mee zit, maar het is niet leuk om erg vaak tegen dat soort gedrag van mensen op te lopen.
En okee, ik ben niet makkelijk in de omgaan, maar wel lief, goudeerlijk. Dus vrijheid, moeilijk.
vrijdag 12 december 2008 om 16:58
quote:heather2 schreef op 12 december 2008 @ 16:47:
Dat van die Wajong is geen recht als je autisme hebt. Je kunt er idd eentje aanvragen en als je beperkingen om te werken ernstig genoeg zijn dan kun je een Wajong krijgen. Maar het is geen vanzelfsprekendheid. Je wordt gewoon streng gekeurd.
Daar heb je gelijk in, ik had het niet helemaal handig verwoord.
Ik heb dus twee aanvragen gedaan bij het UWV, en pas de tweede keer, toen ik een diagnose kon laten zien op papier, heb ik die uitkering gekregen. Terwijl ik bij beide aanvragen dezelfde klachten heb aangegeven.
Als andere mensen mij raar vinden is dat hun probleem. Ik ga me niet meer geforceerd voordoen als iemand anders. Ik ben anotis, ik heb autisme, en ik doe soms een beetje raar. Daar zullen ze het mee moeten doen.
Maar ook vrijheid in de zin van keuzes mbt werk/studie. Zonder diagnose wordt er van me verwacht dat ik een studie afrond (in mijn geval universitair), en fulltime ga werken. Daar heb ik eindeloos voor gevochten, maar dat blijkt gewoon niet haalbaar te zijn. Ik zit nu thuis, probeer vanuit huis te werken (freelance in creatieve sector) en daarnaast voor 2-3 dagen per week met behulp van een jobcoach aan werk te komen. (Of dat lukt is een tweede, dankzij die financiële crisis staan bedrijven niet te springen om iemand zoals mij...)
Dat van die Wajong is geen recht als je autisme hebt. Je kunt er idd eentje aanvragen en als je beperkingen om te werken ernstig genoeg zijn dan kun je een Wajong krijgen. Maar het is geen vanzelfsprekendheid. Je wordt gewoon streng gekeurd.
Daar heb je gelijk in, ik had het niet helemaal handig verwoord.
Ik heb dus twee aanvragen gedaan bij het UWV, en pas de tweede keer, toen ik een diagnose kon laten zien op papier, heb ik die uitkering gekregen. Terwijl ik bij beide aanvragen dezelfde klachten heb aangegeven.
Als andere mensen mij raar vinden is dat hun probleem. Ik ga me niet meer geforceerd voordoen als iemand anders. Ik ben anotis, ik heb autisme, en ik doe soms een beetje raar. Daar zullen ze het mee moeten doen.
Maar ook vrijheid in de zin van keuzes mbt werk/studie. Zonder diagnose wordt er van me verwacht dat ik een studie afrond (in mijn geval universitair), en fulltime ga werken. Daar heb ik eindeloos voor gevochten, maar dat blijkt gewoon niet haalbaar te zijn. Ik zit nu thuis, probeer vanuit huis te werken (freelance in creatieve sector) en daarnaast voor 2-3 dagen per week met behulp van een jobcoach aan werk te komen. (Of dat lukt is een tweede, dankzij die financiële crisis staan bedrijven niet te springen om iemand zoals mij...)
vrijdag 12 december 2008 om 17:07
Ja dat is waar vrijheid qua studie, werk, dat is met een diagnose groter. Toen ik nog studeerde had ik nog geen diagnose. Ik ging ook telkens onderuit door de dingen die jij al omschrijf. Heb behoorlijk langer over m'n studie gedaan dan gemiddeld. Geen probleem natuurlijk, maar de druk was zo enorm dat ik er toen verschillende keren onder bezweek. Ik moest ook van mezelf, ik was slim genoeg, dus moest het me lukken.
En qua werk: ja ook vrijheid. In mijn geval: geen werk (WAO). En sinds ik niet meer werk gaat het stukken beter met me.
En qua werk: ja ook vrijheid. In mijn geval: geen werk (WAO). En sinds ik niet meer werk gaat het stukken beter met me.
vrijdag 12 december 2008 om 20:27
quote:lipizzan schreef op 12 december 2008 @ 15:13:
'Snow cake' is een hele goede film omdat het precies de belevingswereld van een autist waar geeft. Echt fantastisch gedaan. Door zo'n film begrijp je gelijk een stuk beter hoe autisten zijn en dingen zien.Heb die fil niet gezien, maar wist dat het over een autistische vrouw ging. Maar wat ik dus dan zo raar vind, is dat je nu zegt dat het een mooi inkijkje geeft in hoe een autist redeneert. Ik geloof zeker dat je een beeld krijgt van één autist, maar niet van dé autist. Er zij zoveel vormen van autisme. En zoals ik al zei, heb ik die film niet gezien, en hoe die vrouw daarin was, maar ik heb wel het idee dat jij je hele beeld van autisme ophangt aan die film. Hoe kom je anders aan het idee dat autisten geestelijk gehandicapt zijn, vreemde 'features' hebben etc., want dat is geen realiteit. En jammer dat dit jouw beeld vertroebelt van hoe het (ook) kan zijn.
'Snow cake' is een hele goede film omdat het precies de belevingswereld van een autist waar geeft. Echt fantastisch gedaan. Door zo'n film begrijp je gelijk een stuk beter hoe autisten zijn en dingen zien.Heb die fil niet gezien, maar wist dat het over een autistische vrouw ging. Maar wat ik dus dan zo raar vind, is dat je nu zegt dat het een mooi inkijkje geeft in hoe een autist redeneert. Ik geloof zeker dat je een beeld krijgt van één autist, maar niet van dé autist. Er zij zoveel vormen van autisme. En zoals ik al zei, heb ik die film niet gezien, en hoe die vrouw daarin was, maar ik heb wel het idee dat jij je hele beeld van autisme ophangt aan die film. Hoe kom je anders aan het idee dat autisten geestelijk gehandicapt zijn, vreemde 'features' hebben etc., want dat is geen realiteit. En jammer dat dit jouw beeld vertroebelt van hoe het (ook) kan zijn.
vrijdag 12 december 2008 om 21:49
Lippizan, ik heb geen film nodig om te weten wat autisme is en wat het doet. Ik maak dat dagelijks mee in de praktijk met mijn zoon. Dus ik denk dat ik prima kan beoordelen wat autisme inhoudt, beter dan iemand die zijn kennis heeft welke gebaseerd is op een FILM.
Zoals iemand al zei; er zijn meerdere soorten van autisme, en elke persoon is anders. Er is geen autist hetzelfde, maar we kunnnen gerust constateren dat het leven met autisme retezwaar is, voor de autist en voor de omgeving.
Ik als moeder wil graag dat mijn kind gelukkig is, maar helaas moet hij elke dag knokken, het is een levenslange strijd.
Ik zou graag willen dat jij je hier beperkt met je bijdragen, omdat je mensen enorm kwetst en je weet totaal niet waar je het over hebt. Ik post ook alleen op onderwerpen waar ik iets zinnigs te melden heb!
Zoals iemand al zei; er zijn meerdere soorten van autisme, en elke persoon is anders. Er is geen autist hetzelfde, maar we kunnnen gerust constateren dat het leven met autisme retezwaar is, voor de autist en voor de omgeving.
Ik als moeder wil graag dat mijn kind gelukkig is, maar helaas moet hij elke dag knokken, het is een levenslange strijd.
Ik zou graag willen dat jij je hier beperkt met je bijdragen, omdat je mensen enorm kwetst en je weet totaal niet waar je het over hebt. Ik post ook alleen op onderwerpen waar ik iets zinnigs te melden heb!
vrijdag 12 december 2008 om 21:52
Heather en anotis, het zal lang niet altijd makkelijk zijn, maar vergeet niet dat je uniek bent. Een autist is misschien niet doorsnee, maar daardoor maakt het je juist interessant. Voor degenen die zich erin willen verdiepen zijn jullie zeker weten vrienden voor het leven.
En ach, ik doe soms ook een beetje raar, ben ook niet doorsnee, ook al heb ik geen autisme (wel ADHD, mag dat ook, haha).
En ach, ik doe soms ook een beetje raar, ben ook niet doorsnee, ook al heb ik geen autisme (wel ADHD, mag dat ook, haha).
zaterdag 13 december 2008 om 21:12
Je laat het niet merken in ieder geval. Als je botweg stelt dat een diagnose autisme tegenwoordig 'in', ervaar ik dat als zeer kwetsend naar mijn dochter toe, die echt niet lekker hip wil doen.
Mensen zeggen misschien wel gauw als ze afwijkend gedrag zien: 'oh die heeft zeker autisme/adhd/asperger/syndroom van weetikveel'. Wellicht bedoel je het op die manier.?
Echter, de eerste die durft te beweren dat ik mij kind met een modieus ziekte-labeltje heb opgezadelt, krijgt het adres van de kinderpsychiater die de diagnose heeft afgegeven. Dan mag hij/zij de psych. vertellen dat hij het met zijn jarenlange experise toch echt verkeerd ziet.
Mensen zeggen misschien wel gauw als ze afwijkend gedrag zien: 'oh die heeft zeker autisme/adhd/asperger/syndroom van weetikveel'. Wellicht bedoel je het op die manier.?
Echter, de eerste die durft te beweren dat ik mij kind met een modieus ziekte-labeltje heb opgezadelt, krijgt het adres van de kinderpsychiater die de diagnose heeft afgegeven. Dan mag hij/zij de psych. vertellen dat hij het met zijn jarenlange experise toch echt verkeerd ziet.
zondag 14 december 2008 om 01:17
zondag 14 december 2008 om 11:37
? Nee, dat geloof ik niet.
Autisme is in principe aangeboren. De hersenen zijn anders 'aangelegd' als het ware. Erfelijkheid speelt wel een rol.
Het heeft altijd al door de hele bevolking heengezeten, maar konden de rijkeren diagnoses, behandelingen en therapieën betalen. Een autistisch kind uit een arm gezin werd gewoon aan het werk gezet en als hij het daar niet redde werd hij maar de dorpszonderling.
Autisme is in principe aangeboren. De hersenen zijn anders 'aangelegd' als het ware. Erfelijkheid speelt wel een rol.
Het heeft altijd al door de hele bevolking heengezeten, maar konden de rijkeren diagnoses, behandelingen en therapieën betalen. Een autistisch kind uit een arm gezin werd gewoon aan het werk gezet en als hij het daar niet redde werd hij maar de dorpszonderling.
zondag 14 december 2008 om 15:05
Oprah had ooit een show over autisme. Kinderen waren 'normaal' geboren, begonnen met praten etc. en opeens rond een jaar of 3 a 4 kregen ze afwijkend gedrag en werden autistisch. Men dacht dat het kwam door vaccinatie. Maar ook te schoon zijn tijdens de zwangerschap (gebruik antibacteriele middelen) heeft invloed op de ongeboren vrucht.
Hier is men veel verder met onderzoek over autisme etc. omdat het hier al veel langer aan de gang is. Nederland komt nog maar net.
Hier is men veel verder met onderzoek over autisme etc. omdat het hier al veel langer aan de gang is. Nederland komt nog maar net.
zondag 14 december 2008 om 15:37
Oh, als Oprah het zegt...
"Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en (bij kinderen tot 3 jaar) zich steeds herhalend gedrag.
De stoornis begint al voor het derde levensjaar en kan niet genezen worden. Een persoon met een ernstige vorm van autisme kan niet zelfstandig leven.
Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als onafhankelijk van de intelligentie beschouwd.
Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog maar weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies."
"Atypisch autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis. Veel van de symptomen komen overeen met die van autistische stoornis, maar beginnen in een later stadium van de ontwikkeling van het kind (na het derde levensjaar) of voldoen niet aan de criteria voor sociale interactie, communicatie en verbeelding die voor autistische stoornis zijn gesteld.
Atypisch autisme wordt vaak gezien bij kinderen met ernstige mentale retardatie of bij kinderen met een ernstige specifieke ontwikkelingsstoornis van het taalvermogen."
bron: wikipedia
"Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en (bij kinderen tot 3 jaar) zich steeds herhalend gedrag.
De stoornis begint al voor het derde levensjaar en kan niet genezen worden. Een persoon met een ernstige vorm van autisme kan niet zelfstandig leven.
Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als onafhankelijk van de intelligentie beschouwd.
Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog maar weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies."
"Atypisch autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis. Veel van de symptomen komen overeen met die van autistische stoornis, maar beginnen in een later stadium van de ontwikkeling van het kind (na het derde levensjaar) of voldoen niet aan de criteria voor sociale interactie, communicatie en verbeelding die voor autistische stoornis zijn gesteld.
Atypisch autisme wordt vaak gezien bij kinderen met ernstige mentale retardatie of bij kinderen met een ernstige specifieke ontwikkelingsstoornis van het taalvermogen."
bron: wikipedia
zondag 14 december 2008 om 17:25
Lippizan, wat een onzin zit jij te verkondigen, en dat voor iemand die beweert mensen met autisme in de omgeving te hebben. Je lult uit je nek, sorry.
Het is een aangeboren afwijking, of het ontstaat vanuit zuurstofgebrek bij de geboorte. Wat jij erbij haalt aan factoren dat is een jaren 70 theorie, toen men nog bijna niks wist van autisme. Toen dacht men nog dat het kwam door de kille manier van opvoeden van moeders. Haha.
In welk jaar ben jij blijven steken?
Het is niet iets wat je krijgt, het is iets waarmee je geboren wordt, een neurologische afwijking.
En het is lastig om al een diagnose te stellen bij een kind van drie, maar je kunt dan wel al zien dat het kind zich in sociaal opzicht anders opstelt dan "gewone" kinderen.
"te schoon zijn"...als het niet zo diep triest was wat jij verkondigt, dan had ik er best om kunnen lachen.
Het is een aangeboren afwijking, of het ontstaat vanuit zuurstofgebrek bij de geboorte. Wat jij erbij haalt aan factoren dat is een jaren 70 theorie, toen men nog bijna niks wist van autisme. Toen dacht men nog dat het kwam door de kille manier van opvoeden van moeders. Haha.
In welk jaar ben jij blijven steken?
Het is niet iets wat je krijgt, het is iets waarmee je geboren wordt, een neurologische afwijking.
En het is lastig om al een diagnose te stellen bij een kind van drie, maar je kunt dan wel al zien dat het kind zich in sociaal opzicht anders opstelt dan "gewone" kinderen.
"te schoon zijn"...als het niet zo diep triest was wat jij verkondigt, dan had ik er best om kunnen lachen.
zondag 14 december 2008 om 17:26
En vertel mij niets over oorzaken van autisme, ik heb er meer dan genoeg over gelezen, allemaal wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken. Ik neem toch liever iets van experts aan dan van iemand zoals jij, haar info haalt uit het kijken naar dr Oz. Als die zegt dat bananen eigenlijk recht zijn dan geloof jij dat dus?
zondag 14 december 2008 om 18:40
Hallo Allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Allereerst de reden waarom ik dit topic opende is m.n. mijn zoektocht naar herkenning. Ik ben vooralsnog niet van plan om een diagnose te laten stellen omdat het m.i. voor mij althans geen toegevoegde waarde heeft. (Ik werk, heb een goede baan en ben over het algemeen gelukkig.) Ik wil me niet in een hoekje laten plaatsen van....."ja maar ik heb Asperger".
Ik loop alleen tegen zaken aan in het leven en wil weten waar het vandaan komt/ wat de reden ervan is. Ik wil alles zelf in de hand hebben en als dat niet zo is, kan ik heel erg in paniek raken. (En echt heel erg; panisch gewoon.) komt dit door mijn karakter of is misschien iets meer aan de hand? Bovendien zou ik willen weten of hieraan (en aan enkele andere 'trekjes') iets te doen is.
Wat ik hier ook lees en waar ikzelf ook zo van baal is dat je altijd binnen een bepaald pad moet lopen, loop je erbuiten, dan heb je in deze maatschappij een probleem, vertel mij dan ook niets over pesten.. Daarom heb ik mijn hele leven het idee dat ik op mn tenen moet lopen omdat ik me aan de maatschappij moet aanpassen. Bijv. dat je sommige dingen wel mag zeggen en andere, voor mij logische zaken, niet. Een eigen mening mag, maar pas wel op!
ik ben dus op zoek naar mensen die hetzelfde hebben- dit herkennen en die al dan niet asperger hebben. Volgens mij hoort dit bij asperger en daarom de topictitel.
Bedankt voor jullie reacties. Allereerst de reden waarom ik dit topic opende is m.n. mijn zoektocht naar herkenning. Ik ben vooralsnog niet van plan om een diagnose te laten stellen omdat het m.i. voor mij althans geen toegevoegde waarde heeft. (Ik werk, heb een goede baan en ben over het algemeen gelukkig.) Ik wil me niet in een hoekje laten plaatsen van....."ja maar ik heb Asperger".
Ik loop alleen tegen zaken aan in het leven en wil weten waar het vandaan komt/ wat de reden ervan is. Ik wil alles zelf in de hand hebben en als dat niet zo is, kan ik heel erg in paniek raken. (En echt heel erg; panisch gewoon.) komt dit door mijn karakter of is misschien iets meer aan de hand? Bovendien zou ik willen weten of hieraan (en aan enkele andere 'trekjes') iets te doen is.
Wat ik hier ook lees en waar ikzelf ook zo van baal is dat je altijd binnen een bepaald pad moet lopen, loop je erbuiten, dan heb je in deze maatschappij een probleem, vertel mij dan ook niets over pesten.. Daarom heb ik mijn hele leven het idee dat ik op mn tenen moet lopen omdat ik me aan de maatschappij moet aanpassen. Bijv. dat je sommige dingen wel mag zeggen en andere, voor mij logische zaken, niet. Een eigen mening mag, maar pas wel op!
ik ben dus op zoek naar mensen die hetzelfde hebben- dit herkennen en die al dan niet asperger hebben. Volgens mij hoort dit bij asperger en daarom de topictitel.
zondag 14 december 2008 om 18:49