Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zondag 1 oktober 2017 om 17:19
Ik ben ook beter in schriftelijk dan in gesprekken. Het voordeel van een mail is dat je meer tijd heb om na te denken hoe je het gaat formuleren. Maar inderdaad, geschreven woorden kunnen verkeerd worden opgevat. Dat is bij mij ook gebeurd. Als mijn ruzie mondeling gegaan was had ik waarschijnlijk dichtgeklapt. Mijn collega heeft dat ook, zei ze al eerder. Ik dacht eerst nog: zeg het dan ook recht in mijn gezicht. Maar achteraf was ik blij dat het via de mail gegaan is. Nu kon ik het ook beter aankaarten bij de baas. Want ik had bewijzen.Fun76 schreef: ↑01-10-2017 14:17Dat was/is juist het probleem.
Gesprekken hierin aangaan vind ik zeer moeilijk.
Doordat ik altijd vrij helder kan formuleren/schrijven deed ik dit vaak per brief of email.
Ben er steeds meer achter gekomen dat dit niet werkt en dat elk zinnetje als verkeerd opgevat kan worden.
In gesprekken kan ik echter 'van de kook' raken, druk/onrustig worden en daardoor boos en/of juist onduidelijk gaan worden.
Maar gesprekken zouden wel beter zijn (als ik rustig en zelfverzekerd zou blijven), dan schriftelijk oid.
Het laten verwateren vind ik helemaal lastig, omdat ik altijd bang was om diegene(n) tegen te komen oid en dan me te moeten verantwoorden, verdedigen etc.
Dan maar liever duidelijk geven (dan vermijden oid).
zondag 1 oktober 2017 om 17:26
@ Vlaamsevink: Veel succes op je gesprek morgen.
Ik wou je niet aanvallen, maar het is goed om hier wat realistisch in te zijn.
Dat loonbeslag is kwatsch, jij moet zorgen dat het bedrag van de lening lager ligt dan de waarde van de woning zodat de bank bij een gedwongen verkoop haar geld terug heeft. Dit doe je normaal door je eigen inbreng, is deze er?
Ik ken de huidige voorwaarden voor de sociale lening niet uit mijn hoofd, maar het is toch vrij logisch dat je hiermee geen villa kunt kopen. En met een grens van 209 000 euro kun je vast wel een woonst op de kop tikken. Het is misschien niet alles wat je ervan verwacht, maar het is wel doenbaar.
Zou het een optie voor jou zijn om samen met een kameraad iets te kopen? Zelf heb ik bewust samen met mijn broer een huis gekocht omdat dit op één inkomen lastig is. Misschien is het een piste die je zelf eens moet verkennen.
Overigens, zelfstandig wonen is puur cijfermatig interessant voor de bank, dat je maandelijkse lasten stijgen is daarbij evident. Maar daarnaast is het ook goed om dit al eens te doen alvorens je een woonst koopt, want als ik me niet vergis heb je tot heden steeds bij je ouders gewoond. Ben je zeker dat jij op je eentje een huishouden draaiende kunt houden?
Ik wou je niet aanvallen, maar het is goed om hier wat realistisch in te zijn.
Dat loonbeslag is kwatsch, jij moet zorgen dat het bedrag van de lening lager ligt dan de waarde van de woning zodat de bank bij een gedwongen verkoop haar geld terug heeft. Dit doe je normaal door je eigen inbreng, is deze er?
Ik ken de huidige voorwaarden voor de sociale lening niet uit mijn hoofd, maar het is toch vrij logisch dat je hiermee geen villa kunt kopen. En met een grens van 209 000 euro kun je vast wel een woonst op de kop tikken. Het is misschien niet alles wat je ervan verwacht, maar het is wel doenbaar.
Zou het een optie voor jou zijn om samen met een kameraad iets te kopen? Zelf heb ik bewust samen met mijn broer een huis gekocht omdat dit op één inkomen lastig is. Misschien is het een piste die je zelf eens moet verkennen.
Overigens, zelfstandig wonen is puur cijfermatig interessant voor de bank, dat je maandelijkse lasten stijgen is daarbij evident. Maar daarnaast is het ook goed om dit al eens te doen alvorens je een woonst koopt, want als ik me niet vergis heb je tot heden steeds bij je ouders gewoond. Ben je zeker dat jij op je eentje een huishouden draaiende kunt houden?
zondag 1 oktober 2017 om 17:30
Maar dat geeft toch extra veel psychische druk en prikkels als je zou gaan samenwonen. En helemaal als je samen koopt, dan kun je daar beiden financieel flink de boot mee ingaan.Zou het een optie voor jou zijn om samen met een kameraad iets te kopen? Zelf heb ik bewust samen met mijn broer een huis gekocht omdat dit op één inkomen lastig is. Misschien is het een piste die je zelf eens moet verkennen.
zondag 1 oktober 2017 om 17:57
Is goed hoor, een reality check kan nooit kwaad.Valdemar_II schreef: ↑01-10-2017 17:26@ Vlaamsevink: Veel succes op je gesprek morgen.
Ik wou je niet aanvallen, maar het is goed om hier wat realistisch in te zijn.
Dat loonbeslag is kwatsch, jij moet zorgen dat het bedrag van de lening lager ligt dan de waarde van de woning zodat de bank bij een gedwongen verkoop haar geld terug heeft. Dit doe je normaal door je eigen inbreng, is deze er?
Ik ken de huidige voorwaarden voor de sociale lening niet uit mijn hoofd, maar het is toch vrij logisch dat je hiermee geen villa kunt kopen. En met een grens van 209 000 euro kun je vast wel een woonst op de kop tikken. Het is misschien niet alles wat je ervan verwacht, maar het is wel doenbaar.
Zou het een optie voor jou zijn om samen met een kameraad iets te kopen? Zelf heb ik bewust samen met mijn broer een huis gekocht omdat dit op één inkomen lastig is. Misschien is het een piste die je zelf eens moet verkennen.
Overigens, zelfstandig wonen is puur cijfermatig interessant voor de bank, dat je maandelijkse lasten stijgen is daarbij evident. Maar daarnaast is het ook goed om dit al eens te doen alvorens je een woonst koopt, want als ik me niet vergis heb je tot heden steeds bij je ouders gewoond. Ben je zeker dat jij op je eentje een huishouden draaiende kunt houden?
Interessant wat je zegt over de motivatie van dat loonbeslag. Ik hoop natuurlijk ook nog bij andere banken te informeren, eens kijken of ze daar al dan niet hetzelfde zeggen. Zou natuurlijk mooi zijn als er banken waren die er geen bezwaar tegen zouden hebben me wat te lenen!
Mja, het is vermoedelijk nét doenbaar om voor 209 000 een huis te kopen, alleen vrees ik dan dat je zit te kijken naar oude rijtjeshuizen (dus geluidsmatig slecht geïsoleerd) in drukke buurten. En dat is nu net waar ik zo slecht tegen kan. Vandaar ook dat samenwonen met iemand anders waarschijnlijk moeilijk zou zijn. Dat is trouwens ook een belangrijke reden waarom ik een relatie niet zo zie zitten... wat verder wel weer jammer is, want dan ben je toch een beetje allenig. Tja.
Er is inderdaad wel wat eigen inbreng. Vind zelf dat ik al behoorlijk gespaard heb, gelet op de omstandigheden. Maar of dat genoeg is? Ik zet maar geen bedrag neer, stel je voor dat ik er nog eens iemand jaloers mee zou maken. Maar zoveel is het natuurlijk ook weer niet, anders had ik wel een huis i.p.v. spaargeld.
Ik heb recent nog twee keer twee weken alleen in een vakantiehuisje doorgebracht omdat er bij ons thuis verbouwd werd. Even afkloppen, maar ik voorzie geen onoverkomelijke praktische problemen bij alleen wonen. Wel natuurlijk van die dingen die je dan even moet leren en uitzoeken. Ik kan bijvoorbeeld niet zomaar afraffelen welke verzekeringen je allemaal moet hebben, omdat dat nu eenmaal steeds door mijn ouders voor het hele gezin gedaan wordt.
Het tweede vakantiehuisje was in een landelijke gemeente in West-Vlaanderen en bevond zich aan het einde van een met steenslag verharde weg die een meter of vijftig aftakte van een op zich al rustige straat. Zoiets zou wel aangenaam zijn. Ben een beetje bang dat je met zo'n sociale lening hooguit een appartementje aan een drukke baan kan bekostigen. Afijn, we zullen zien...
zondag 1 oktober 2017 om 18:35
Ja. Maar daar mag je je niet domiciliëren. Daar heb je nu al jezelf mee (want je kan er geen uitkering als alleenstaande krijgen), en in de toekomst ook degene bij wie je dan administratief ingeschreven zou moeten blijven (die ontvangt dan zelf minder pensioen, moet hogere lasten betalen etc.). Lullig, maar het is niet anders.redbulletje schreef: ↑01-10-2017 18:05Zijn kleine vakantiehuisjes bij jullie niet goedkoper dan 'n rijtjeshuis in 'n drukke wijk?
zondag 1 oktober 2017 om 19:12
hondenmens schreef: ↑01-10-2017 17:19Ik ben ook beter in schriftelijk dan in gesprekken. Het voordeel van een mail is dat je meer tijd heb om na te denken hoe je het gaat formuleren. Maar inderdaad, geschreven woorden kunnen verkeerd worden opgevat. Dat is bij mij ook gebeurd. Als mijn ruzie mondeling gegaan was had ik waarschijnlijk dichtgeklapt. Mijn collega heeft dat ook, zei ze al eerder. Ik dacht eerst nog: zeg het dan ook recht in mijn gezicht. Maar achteraf was ik blij dat het via de mail gegaan is. Nu kon ik het ook beter aankaarten bij de baas. Want ik had bewijzen.
Dat probleem heb ik dus ook; dat ik dichtklap en/of dat ik heel druk en onzeker raak of dat ik juist erg kwaad kan worden en mijn zelfbeheersing kan verliezen.
Of juist dat ik ga pleasen (naar de mond ga praten) en/of juist te inschikkelijk word.
Niet fijn en achteraf voel ik me dan ook vreselijk.
maandag 2 oktober 2017 om 00:44
Wie herkent het trouwens om een in een soort van comfort-zone te zitten?
Zelf heb ik hier regelmatig erg veel last van.
Of ik zit thuis, of op mijn werk (waar ik het overigens prima naar mijn zin heb), of bij mijn ouders oid.
Over mijn vriendenkring ben ik weliswaar erg tevreden; ik mis echter een intieme relatie met iemand (vrouw).
Heb ooit wel (rond 2010 / 2011) aan speeddating gedaan, maar kreeg vrijwel alleen maar afwijzingen (zonder dat ik ergens uitleg over kreeg, wat ik verkeerd deed oid; behoorlijk frustrerend vond ik dat).
Ook dating-sites, apps (zoals Tinder) vind ik behoorlijk lastig.
Ik voel er geen erkenning in en dit kan me boos, verdrietig en machteloos maken.
Op de ene of andere manier doe ik het iets ook niet goed, maar ik weet niet wat precies.
Het is ook een behoorlijke onkunde en onwetendheid.
Ook hebben veel vrienden, kennissen etc dit probleem en met hun kom ik er helaas ook niet echt verder mee.
Een comfort-zone kan heerlijk zijn, maar tegelijkertijd ook beperkend en benauwend.
En op bepaalde momenten kan eenzaamheid er flink in hakken bij mij en dat is zeer pijnlijk (dat gun je überhaupt niemand).
Wat ik wil is verandering, want zonder verandering kun je niet groeien.
Zelf heb ik hier regelmatig erg veel last van.
Of ik zit thuis, of op mijn werk (waar ik het overigens prima naar mijn zin heb), of bij mijn ouders oid.
Over mijn vriendenkring ben ik weliswaar erg tevreden; ik mis echter een intieme relatie met iemand (vrouw).
Heb ooit wel (rond 2010 / 2011) aan speeddating gedaan, maar kreeg vrijwel alleen maar afwijzingen (zonder dat ik ergens uitleg over kreeg, wat ik verkeerd deed oid; behoorlijk frustrerend vond ik dat).
Ook dating-sites, apps (zoals Tinder) vind ik behoorlijk lastig.
Ik voel er geen erkenning in en dit kan me boos, verdrietig en machteloos maken.
Op de ene of andere manier doe ik het iets ook niet goed, maar ik weet niet wat precies.
Het is ook een behoorlijke onkunde en onwetendheid.
Ook hebben veel vrienden, kennissen etc dit probleem en met hun kom ik er helaas ook niet echt verder mee.
Een comfort-zone kan heerlijk zijn, maar tegelijkertijd ook beperkend en benauwend.
En op bepaalde momenten kan eenzaamheid er flink in hakken bij mij en dat is zeer pijnlijk (dat gun je überhaupt niemand).
Wat ik wil is verandering, want zonder verandering kun je niet groeien.
maandag 2 oktober 2017 om 01:36
Als ik naar mijn eigen (ook wel wat beperkte) vrienden- en kennisenkring kijk dan zijn dat voornamelijk mensen die zelf niet zulke fijngevoelige sociale voelsprieten hebben, of die op z'n minst voor zichzelf besloten hebben dat we allemaal niet zo moeilijk moeten doen en niet geneigd zijn elk gebaartje en elke stembuiging grondig te analyseren. Dergelijke vrienden of kennissen zijn misschien niet de meest voor de hand liggende personen om aan te geven waar het misloopt in de communicatie met mensen die wél meer op de details letten.
Ik herken wel een beetje wat je beschrijft, maar ik heb er geen zin in mezelf in een relatie te wurmen als dat alleen kan wanneer ik me voortdurend bewust moet zijn van hoe ik me gedraag. Bovendien ben ik verder ook nog eens saai, lelijk en op rust gesteld, en dat zijn dingen die heel wat moeilijker te veranderen zouden zijn dan de manier waarop ik mensen begroet, om maar eens een voorbeeld te noemen.
maandag 2 oktober 2017 om 01:44
Erg mooi, helder en treffend geschreven.vlaamsevink schreef: ↑02-10-2017 01:36Als ik naar mijn eigen (ook wel wat beperkte) vrienden- en kennisenkring kijk dan zijn dat voornamelijk mensen die zelf niet zulke fijngevoelige sociale voelsprieten hebben, of die op z'n minst voor zichzelf besloten hebben dat we allemaal niet zo moeilijk moeten doen en niet geneigd zijn elk gebaartje en elke stembuiging grondig te analyseren. Dergelijke vrienden of kennissen zijn misschien niet de meest voor de hand liggende personen om aan te geven waar het misloopt in de communicatie met mensen die wél meer op de details letten.
Ik herken wel een beetje wat je beschrijft, maar ik heb er geen zin in mezelf in een relatie te wurmen als dat alleen kan wanneer ik me voortdurend bewust moet zijn van hoe ik me gedraag. Bovendien ben ik verder ook nog eens saai, lelijk en op rust gesteld, en dat zijn dingen die heel wat moeilijker te veranderen zouden zijn dan de manier waarop ik mensen begroet, om maar eens een voorbeeld te noemen.
Dat van die sociale voelsprieten herken ik ook erg sterk.
Verder heb ik al meer dan 15 jaar niet meer iets van een relatie gehad en dat vind ik toch wel erg lang.
Zelfmedelijden wil ik zeker niet hebben; vind echter niet dat ik dit heb verdiend oid.
Natuurlijk voel ik hierin op bepaalde momenten frustraties; dat geef ik eerlijk toe en dit vind ik ook best naar.
Wil me echter geen ongewenst single voelen oid (alhoewel dit soms erg voor de hand kan liggen).
Maar nogmaals; niemand verdient het om eenzaam te zijn.
Het ligt echter altijd en overal op de loer.
maandag 2 oktober 2017 om 08:11
maandag 2 oktober 2017 om 08:50
Fun 
Ik associeer comfortzone met iets prettigs. Ik doe niet heel veel dingen buiten mijn comfortzone. Wel een aantal, zoals bijvoorbeeld (verre) reizen maken naar voor mij onbekende bestemmingen. Ik wil graag wat meer van de wereld zien en stap dus af en toe uit mijn comfortzone. Ook doe ik soms andere dingen waar ik me niet zo prettig bij voel. Soms gaat dat goed, soms ook niet.
Bij mijn man en een paar vriendinnen kan ik 100% mezelf zijn. Dat is erg fijn. Die nemen me zoals ik ben.
Het is slopend om je steeds bewust te zijn van je gedrag, hoe dat op anderen overkomt. Bij de mensen bij wie ik dat heb kom ik liever niet zo veel.
Ik associeer comfortzone met iets prettigs. Ik doe niet heel veel dingen buiten mijn comfortzone. Wel een aantal, zoals bijvoorbeeld (verre) reizen maken naar voor mij onbekende bestemmingen. Ik wil graag wat meer van de wereld zien en stap dus af en toe uit mijn comfortzone. Ook doe ik soms andere dingen waar ik me niet zo prettig bij voel. Soms gaat dat goed, soms ook niet.
Bij mijn man en een paar vriendinnen kan ik 100% mezelf zijn. Dat is erg fijn. Die nemen me zoals ik ben.
Het is slopend om je steeds bewust te zijn van je gedrag, hoe dat op anderen overkomt. Bij de mensen bij wie ik dat heb kom ik liever niet zo veel.
maandag 2 oktober 2017 om 09:03
Het is inderdaad slopend om je steeds bewust te zijn van je gedrag en hoe dit op anderen kan overkomen.Elfje112 schreef: ↑02-10-2017 08:50Fun
Ik associeer comfortzone met iets prettigs. Ik doe niet heel veel dingen buiten mijn comfortzone. Wel een aantal, zoals bijvoorbeeld (verre) reizen maken naar voor mij onbekende bestemmingen. Ik wil graag wat meer van de wereld zien en stap dus af en toe uit mijn comfortzone. Ook doe ik soms andere dingen waar ik me niet zo prettig bij voel. Soms gaat dat goed, soms ook niet.
Bij mijn man en een paar vriendinnen kan ik 100% mezelf zijn. Dat is erg fijn. Die nemen me zoals ik ben.
Het is slopend om je steeds bewust te zijn van je gedrag, hoe dat op anderen overkomt. Bij de mensen bij wie ik dat heb kom ik liever niet zo veel.
Dat besef ik mij ook maar al te goed.
Daar zal ik ook goed aan moet (blijven) werken.
maandag 2 oktober 2017 om 09:29
Nu ik niet meer bij mijn ouders woon gaat het wat beter. Vooral mijn moeder heeft er een handje van om mij te wijzen op dingen/gedragingen. Een hele goede vriendin van me zei dat ze mijn gedrag helemaal niet storend vindt en anders zegt ze dat wel (van haar kan ik dat makkelijk hebben) en dat ik niet zo onzeker moet zijn en niet teveel naar mijn moeder moet luisteren.
maandag 2 oktober 2017 om 10:09
Wanneer je over geen partner/relatie hebben denkt in termen als 'dat verdien ik niet', dan wordt dat ook wel frustrerend. En misschien werkt dat ook wel extra het gevoel van eenzaamheid in de hand?Fun76 schreef: ↑02-10-2017 01:44Erg mooi, helder en treffend geschreven.
Dat van die sociale voelsprieten herken ik ook erg sterk.
Verder heb ik al meer dan 15 jaar niet meer iets van een relatie gehad en dat vind ik toch wel erg lang.
Zelfmedelijden wil ik zeker niet hebben; vind echter niet dat ik dit heb verdiend oid.
Natuurlijk voel ik hierin op bepaalde momenten frustraties; dat geef ik eerlijk toe en dit vind ik ook best naar.
Wil me echter geen ongewenst single voelen oid (alhoewel dit soms erg voor de hand kan liggen).
Maar nogmaals; niemand verdient het om eenzaam te zijn.
Het ligt echter altijd en overal op de loer.
Ik herken het wel van toen ik nog hoopte dat ik een relatie zou kunnen hebben. Inmiddels heb ik al vele jaren geleden besloten dat een relatie voor mij niet te doen is: het zou me te veel energie kosten en ik zou mezelf kwijtraken in de zoektocht om de relatie te doen slagen. (Dat was in ieder geval wat er gebeurde wanneer ik een relatie had.) Toen ik besloot dat ik dat niet meer wilde, had ik eindelijk de rust om te aanvaarden dat een relatie voor mij niet de prettigste manier van leven is. Sindsdien voel ik mij ook niet meer eenzaam.
Voor mij kwam het gevoel van eenzaamheid dus voort uit de gedachte dat er een belangrijke ander nodig was in mijn leven. Toen ik die gedachte niet meer had, miste ik dat niet meer en had ik ruimte voor tevredenheid.
maandag 2 oktober 2017 om 10:34
Case-je schreef: ↑02-10-2017 10:09Wanneer je over geen partner/relatie hebben denkt in termen als 'dat verdien ik niet', dan wordt dat ook wel frustrerend. En misschien werkt dat ook wel extra het gevoel van eenzaamheid in de hand?
Ik herken het wel van toen ik nog hoopte dat ik een relatie zou kunnen hebben. Inmiddels heb ik al vele jaren geleden besloten dat een relatie voor mij niet te doen is: het zou me te veel energie kosten en ik zou mezelf kwijtraken in de zoektocht om de relatie te doen slagen. (Dat was in ieder geval wat er gebeurde wanneer ik een relatie had.) Toen ik besloot dat ik dat niet meer wilde, had ik eindelijk de rust om te aanvaarden dat een relatie voor mij niet de prettigste manier van leven is. Sindsdien voel ik mij ook niet meer eenzaam.
Voor mij kwam het gevoel van eenzaamheid dus voort uit de gedachte dat er een belangrijke ander nodig was in mijn leven. Toen ik die gedachte niet meer had, miste ik dat niet meer en had ik ruimte voor tevredenheid.
Je hebt volledig gelijk met als ik gedachten heb van 'dat verdien ik niet' , dat dit extra frustrerend kan zijn en nog meer eenzaamheid in de hand kan werken.
Zal dit echt moeten gaan loslaten.
Soms kan het echter toch de kop opsteken, alhoewel het momenteel gelukkig weer is weggezakt.
maandag 2 oktober 2017 om 11:17
Precies dit idd.
En waarom zou jij geen partner verdienen? Eenzaamheid is niet fijn, maar er zijn mensen die het heerlijk vinden zonder partner.
maandag 2 oktober 2017 om 11:29
Soms heb ik ook dat ik het heerlijk vind om alleen te zijn (bijvoorbeeld als ik vrij ben van mijn werk en alleen naar huis fiets).
En ook bij mij thuis vind ik het meestal erg fijn.
En toch kun je bepaalde gevoelens van eenzaamheid etc niet altijd vermijden en kan het je soms aanvliegen.
maandag 2 oktober 2017 om 12:50
Ik snap het wel. Ik weet alleen gewoon niet zo goed hoe en wat ik moet zeggen. Ik vind het erg als mensen zich eenzaam voelen.Fun76 schreef: ↑02-10-2017 11:29Soms heb ik ook dat ik het heerlijk vind om alleen te zijn (bijvoorbeeld als ik vrij ben van mijn werk en alleen naar huis fiets).
En ook bij mij thuis vind ik het meestal erg fijn.
En toch kun je bepaalde gevoelens van eenzaamheid etc niet altijd vermijden en kan het je soms aanvliegen.
maandag 2 oktober 2017 om 18:24
Ik zit ook vaak in een comfortzone. Nu vind ik het bijvoorbeeld comfortabeler om thuis te blijven. Ik ga meestal badmintonnen op Maandagavond. Vandaag niet. Ik heb een te drukke week in mijn ogen. Morgenmiddag naar de ortho en waarschijnlijk Woensdagavond banenzwemmen met een vriendin. Anders zou ik 3 dagen achter elkaar afspraken hebben en dat vind net teveel.
Over eenzaamheid gesproken. Hoe graag willen jullie ergens bijhoren? Ik wil dat alleen als ik niet teveel dingen moet doen die ik niet leuk vind. Anders heb ik zoiets: laat maar zitten. Een vriendin zit op ballet en vroeg of het ook iets voor mij is. Ik zei dat ik absoluut geen gevoel voor ritme heb. Het is een hechte groep volgens haar. Ze doen ook af en toe dingen buiten het ballet. Daar zou ik niet op zitten te wachten.
Over eenzaamheid gesproken. Hoe graag willen jullie ergens bijhoren? Ik wil dat alleen als ik niet teveel dingen moet doen die ik niet leuk vind. Anders heb ik zoiets: laat maar zitten. Een vriendin zit op ballet en vroeg of het ook iets voor mij is. Ik zei dat ik absoluut geen gevoel voor ritme heb. Het is een hechte groep volgens haar. Ze doen ook af en toe dingen buiten het ballet. Daar zou ik niet op zitten te wachten.
maandag 2 oktober 2017 om 18:30
Ook ik zit (te) veel in een comfortzone.
Vaak vind ik het wel prettig (beetje muziek luisteren, internetten, muziek maken etc).
Toch zijn er momenten dat het me gaat tegenstaan en dat ik het gevoel heb ik een soort van 'isolement' te leven en weinig uitzicht te hebben op nieuwe contacten, uitdagingen etc.
Zelf hoef ik niet overal maar bij te horen.
Toch vind ik nieuwe persoonlijke contacten in mijn leven wel belangrijk en verfrissend ook.
Net als het feit dat er soms vriendschappen wegvallen en er weer nieuwe voor in de plaats komen.
Vind verandering toch wel belangrijk en stilstand is voor mij toch vaak ook wel achteruitgang.
Vaak vind ik het wel prettig (beetje muziek luisteren, internetten, muziek maken etc).
Toch zijn er momenten dat het me gaat tegenstaan en dat ik het gevoel heb ik een soort van 'isolement' te leven en weinig uitzicht te hebben op nieuwe contacten, uitdagingen etc.
Zelf hoef ik niet overal maar bij te horen.
Toch vind ik nieuwe persoonlijke contacten in mijn leven wel belangrijk en verfrissend ook.
Net als het feit dat er soms vriendschappen wegvallen en er weer nieuwe voor in de plaats komen.
Vind verandering toch wel belangrijk en stilstand is voor mij toch vaak ook wel achteruitgang.
maandag 2 oktober 2017 om 18:35
Hoi allemaal,
Ik wilde even laten weten dat ik hierniet meer mee ga schrijven. Nadat ik te horen kreeg dat ik geen autisme had, kon ik dat eerst niet geloven. Ik dacht echt dat ik wel degelijk autisme had. Maar inmiddels heb ik weer wat gesprekken gehad bij het diagnostisch centrum en nu zijn ze aan het onderzoeken of ik een obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis heb en hier herken ik me eigenlijk wel heel erg in. Een aantal dingen komen overeen met autisme, maar een aantal ook niet.
Maar het geeft me wel voldoende het gevoel dat ik dus wel degelijk geen autisme heb en hierdoor heb ik de afgelopen weken al niet meer geschreven. Maar vond het ook raar om opeens zo weg te gaan. Dus bij deze: bedankt dat ik met jullie mocht meeschrijven. En veel succes met alle lopende zaken
Ik wilde even laten weten dat ik hierniet meer mee ga schrijven. Nadat ik te horen kreeg dat ik geen autisme had, kon ik dat eerst niet geloven. Ik dacht echt dat ik wel degelijk autisme had. Maar inmiddels heb ik weer wat gesprekken gehad bij het diagnostisch centrum en nu zijn ze aan het onderzoeken of ik een obsessief compulsieve persoonlijkheidsstoornis heb en hier herken ik me eigenlijk wel heel erg in. Een aantal dingen komen overeen met autisme, maar een aantal ook niet.
Maar het geeft me wel voldoende het gevoel dat ik dus wel degelijk geen autisme heb en hierdoor heb ik de afgelopen weken al niet meer geschreven. Maar vond het ook raar om opeens zo weg te gaan. Dus bij deze: bedankt dat ik met jullie mocht meeschrijven. En veel succes met alle lopende zaken
