Autisme, Wie ook? Deel 2

Het is vandaag nog steeds zo...moe en overprikkeld, ondanks zo veel mogelijk rust en regelmaat.

Ik heb er ineens spontaan huilbuien bij en dat terwijl ik heus wel weet dat het allemaal onzin is.

Ik ben gewoon zo verschrikkelijk moe en had gehoopt dat het vandaag toch al ietsje beter zou zijn, maar niet dus.

Ik zie af en toe letterlijk scheel van vermoeidheid de laatste dagen...

Ook rare dromen/nachtmerries gehad vannacht en voorgaande nacht.

Het voelt heel erg duidelijk aan als een overload en ik baal een beetje dat ik het niet eerder heb aan voelen komen.

Nog meer vind ik het balen dat ik altijd juist zo labiel wordt zodra ik probeer uit te rusten.

Ik heb die failsafe dus niet, dat ik gewoon slaap totdat ik niet meer overprikkeld ben.

Meestal leidt overprikkeling automatisch tot meer overprikkeling bij mij.

Ik slaap dan bvb wel meer, maar wordt badend in het zweet wakker van een enge droom, dat soort dingen.

Het voelt aan alsof het altijd zo zal blijven, wat natuurlijk niet zo is.

Ik moet eventjes alleen zijn nu, omdat ik niet de energie heb om iemand op te zoeken. Ik heb behoefte aan sociaal contact nu, maar ben er toch ook te moe voor, dubbel en frustrerend.

En het is ook nog eens zulk mooi weer buiten, ik kan hier binnen de rust niet vinden.

Zo meteen een wandeling maken, dat lijkt mij wel gezond.

Ach, het gaat voorbij, dit gaat voorbij, dat gaat voorbij, alles gaat voorbij.

Adem in, adem uit en morgen zal het vast weer anders zijn, misschien niet direct beter, maar toch anders dan nu.

Dus alles komt goed, uiteindelijk.

Wat een nare situatie. Maar zoals je zelf gelukkig ook al weet: het gaat over.

Is het een idee iemand te bellen als je behoefte hebt aan contact? Zou voor mij minder belastend zijn, en is ook makkelijker af te kappen als je merkt dat het te veel wordt.

Shisha,wat vervelend dat je je zo voelt.

Ik hoop dat er snel wat rust in je koppie komt

Shisha wat ontzettend naar. Ik zou dat echt niet trekken als ik het zo lees. Ik hoop dat je zsm je beter gaat voelen.

Dank jullie wel.

De hele dag rustig aan gedaan, af en toe een dutje, veel water en verse groente/fruit sapjes en ook drie gezonde maaltijden gegeten...ik lijk wel compleet uitgehongerd en eet in 1 dag voor twee dagen lijkt wel.

Vandaag kwam spontaan een lieve vriendin van mij op bezoek en we hebben samen even buiten gewandeld, dat was wel fijn. Daarna nog even gechat met een vriend en met mijn moeder...zij heeft nog wat quetiapine liggen voor mij, wat ze volgende week komt brengen, wat ik kan gebruiken in zulke gevallen. Ik had het al een hele tijd niet nodig, maar slaap gemiddeld max 5 uur per nacht en soms dan is dat niet genoeg om op te laden. Met af en toe zo'n pilletje als ik te lang te weinig heb geslapen hoop ik dit in de toekomst te voorkomen...en ik mag van mezelf nu ook geen koffie meer

Maar het is voor het goede doel, dus drink ik wel weer thee.

Dadelijk naar bed en dan, zoals mijn oma altijd zei wanneer ze mij vroeger naar bed bracht: morgen gezond weer op!

(en anders overmorgen) Ik blijf in mij geloven

Wat akelig, shisha,



Nachtmerries kunnen zo beangstigend zijn. Gelukkig heb ik er de laatste jaren weinig meer, maar als kind heel vaak.

Wat ik nu wel best vaak heb is dat ik duidelijk 2 vingers over mijn deken voel lopen. Vlak voor ik wakker word. Alsof iemand me wil betasten. Heel zachtjes. Op dat moment kan ik mijn ogen niet openen, net of ze vastgeplakt zitten. Na een paar seconden kan ik wel bewegen en schop dan tegen de deken. Daarna is het gevoel weg.

Een wandeling geeft mij meestal wel rust in mijn hoofd. Tenzij ik erg over iets aan het piekeren ben, dan helpt niks.

Hopelijk voel jij je snel beter Shisha.



Je schrijft dat je moeder nog medicatie heeft liggen, ben je hier met medeweten van je arts mee gestopt? Vraag het omdat ik een gelijkaardig medicijn slik en mijn huisarts liever heeft dat ik dit permanent blijf nemen omdat het stabiliseert.

Er zijn periodes dat alles goed gaat en ik ermee stop omdat de bijwerkingen niet echt prettig zijn en soms kan ik dan een jaar of langer zonder, maar zeer weinig slaap en verschillende projecten opstarten zijn bij mij rode vlaggen om aan te geven dat ik toch beter terug aan de pillen ga. Het is niet prettig om een medicijn te moeten nemen, maar hervallen is hier helemaal geen optie.

Inderdaad, ik voel mij echt een stuk beter, gisterenavond laat knapte ik ineens onverwacht op.

Bij nader inzien is het gewoon een virusje geweest wat me te pakken heeft gekregen, maar ik zat zelf alleen maar bang te denken dat ik weer overspannen zou raken. Alle signalen had ik gemist, of schreef ik aan iets anders toe Gelukkig is het dus maar een virusje, mijn excuses voor al het drama

@valdemar, het medicijn heb ik alleen ter ondersteuning op de manier dat ik het een keer kan nemen als ik dat wil, maar ook elke dag als mij dat beter lijkt, of helemaal niet, dat mag ook. Naar eigen inzicht dus.

Ik gok dat het ongeveer driekwart jaar geleden is dat ik de laatste keer 1 pilletje van 10 mg heb genomen om beter in te slapen.

Ik nam er ook toen altijd maar eentje of hooguit twee per nacht om beter te slapen.

Ik vind het op zich wel een prettig idee om iets achter de hand te hebben mocht dat eventueel nodig zijn, maar ik verwacht niet dat ik ze ook echt ga gebruiken. Misschien 3x per jaar, bij speciale gelegenheden

quote:shisha schreef op 17 oktober 2016 @ 17:56:

Inderdaad, ik voel mij echt een stuk beter, gisterenavond laat knapte ik ineens onverwacht op.

Bij nader inzien is het gewoon een virusje geweest wat me te pakken heeft gekregen, maar ik zat zelf alleen maar bang te denken dat ik weer overspannen zou raken. Alle signalen had ik gemist, of schreef ik aan iets anders toe Gelukkig is het dus maar een virusje, mijn excuses voor al het drama



Ik herken het wel hoor.Laatst voelde ik me ook depressief,ik dacht weer een moeilijke paar weken voor de boeg te krijgen( ben soms zomaar een paar weken achter elkaar wat "down"),werd ik gewoon verkouden

De signalen kunnen behoorlijk verstoord binnen komen als je autisme hebt.

Beterschap in ieder geval!

Ik heb ook al weer veels te veel stressoren op de hals gehaald. Hoera voor impulsivititeit en altijd onzeker zijn over elke beslissing die ik maak/heb genomen. Vooral met van die vaders die alles beter weten (jezelf vastleggen voor een badkamer voor de helft van de prijs is oerstom! Bla bla)



Ineens wil ik verhuizen. Het verkopen in gang gezet, maar mijn grote liefdehuis is dit weekend verkocht helaas.



Alle andere huizen voelen als een plan B, blehh.

En werk, ook een grote bron can stress atm. Heb toch teveel sturing nodig, zelfstandig werken gaat tot zekere hoogte, maar apparatuur... Niet praktisch aangelegd helaas. Ik kan simpelweg kennis niet verenigem met uitvoer, frustrerend. WO geschoold maar sommige simpele dingen niet kunnen.



Hoop daar gauw gulp voor te kunnen krijgen, een jobcoach of wat dan ook.

Ja, werk kan een grote bron van stress zijn inderdaad en ook om een plek te vinden die bij je past.



Zelf vind ik het best lastig om in een team te werken, volgens een plan wat door anderen bedacht is en telkens verandert. al kan het ook erg gezellig zijn en veilig.

Ik heb gekozen voor een solo beroep, waarbij ik toch ik contact ben met mensen, in de vorm van een eenmansbedrijfje.

Ik kan en moet alles zelf bepalen en uitvoeren, dat heeft zijn nadelen, zoals dat je nooit kunt terugvallen op een team als je bvb ziek bent.

Het valt nog niet mee om alles te overzien, maar ik wil het rustig aan toch weer gaan proberen, want ik moet toch iets te doen hebben, een doel en iets om trots op te zijn en dit kan ik nu eenmaal en ik vind het ook leuk om te doen.



De vorige keer ben ik te onbezonnen te werk gegaan en dit keer wil ik niet dezelfde fouten maken, rustig aan dus nog even en goed blijven opletten. De begeleiding die ik al een jaar heb kan nu eindelijk echt iets voor mij gaan betekenen, want ik wil dit keer graag wat begeleiding bij zaken zoals: nee kunnen zeggen als een klant belt voor een afspraak en het komt mij echt niet goed uit, of zelfs een afspraak af durven zeggen als ik bvb ziek ben; en de verdeling tussen werk en vrije tijd en ook bij zaken zoals genoeg geld vragen voor een behandeling.



Ik ben in elk geval weer enthousiast om er wat van te gaan maken, ben er ook al mee bezig om te oefenen op vrienden om wat routine te krijgen in de nieuwe ruimte en met het nieuwe materiaal.



Ik zou trouwens ook echt niet weten wat ik anders voor werk zou moeten doen.

Met wat meer beleid en begeleiding en een paar aanpassingen moet het kunnen lukken dit keer om het net zo succesvol te laten worden als de vorige keer (of bijna net zo, anders wordt het zo perfectionistisch en dat hoeft dus juist niet), maar dan zonder er overspannen van te raken.



Dus ik ga maar eens naar bed nu, (beter laat dan nog later), even goed uitrusten en opladen voor de volgende stap.

Tof shisa, mag ik vragen wat voor bedrijf het is of word je dan te herkenbaar?

Ik lag na werk om 01:40 erin en ben nu alweer op. Had de psycholoog beter twee uurtjes later kunnen doen, maar ook ik durf soms geen nee te zeggen haha. Ga gewoon ongedoucht heen, en als ik terug kom dan duik ik mn bed weer in. Vind t wel even best met sporten en huishouden.

Ik geef massage's, dat is ooit, lang geleden ontstaan toen ik via een vriendin spontaan terechtkwam bij een massagesalon.

Ik zou uit mezelf niet op dat idee zijn gekomen, maar samen met haar er in gerold en een aantal jaren later heb ik de opleiding tot sportmasseur gevolgd en afgerond met een diploma...eindelijk een papiertje dacht ik nog.

Ik merkte dat het heel erg goed was voor mij om te leren via het geven van massage; nabijheid en afstand, geven en ontvangen, direct intiem menselijk contact volgens duidelijke regels en met een doel.

Om niet alleen maar in mijn hoofd bezig te zijn, maar juist met voelen.



Maar sportmassage was te zwaar voor mij om te geven en mede daarom ben ik mij gaan richten op wellness en ontspanning.

Ontspannen is vaak erg moeilijk voor mij, maar als ik aan het masseren ben (en geen koffie op heb) dan ben ik juist erg ontspannen, het werkt twee kanten op blijkbaar.

Ook daarvoor heb ik een opleiding afgerond en verschillende cursussen gevolgd.

Intussen startte ik mijn eigen bedrijfje omdat ik een mooie kans zag op een bepaald moment.

In de massageruimte kon ik zelf alles controleren: het geluid, het licht, de geuren, de temperatuur en dat vind ik fijn.

1 op 1 en in een gecontroleerde ruimte kan ik mij juist erg goed op de mensen afstemmen en kom ik tot mijn recht.

Mijn drang naar controle en perfectionisme kon ik helemaal uitleven, evenals mijn drang om het anderen graag naar de zin te maken.



Helaas kreeg ik telkens pech met de ruimte, waardoor ik niets meer kon controleren en zelfs niet op de enige plek waar ik dus dacht dat dat wel kon. De technische storingen hielden soms maandenlang aan, maar ik had mij geidentificeerd met de ruimte en ik was heel hardnekkig en ik bleef.

Ik bleef ervoor vechten om die ruimte, waar ik mijn hart en ziel in had gestoken te behouden, maar dat mislukte uiteindelijk toch...

Op dat zelfde moment en mede daardoor liep mijn relatie stuk en ik had een burn-out en kreeg ook in mijn eigen huis dat soort pech...toen werd ik eerst manisch en daarna depressief.

Het heeft anderhalf jaar geduurd tot ik voor een paar maanden geleden weer begon terug te veren.

Eindelijk kon ik het allemaal loslaten en is er plaats voor een nieuw begin...ik heb zelfs al een fijne nieuwe ruimte.



Op dit moment ben ik aan het leren om ook hotstone massage te gaan geven. Ik ben er achter gekomen dat de stenen super goed bij mij passen, want ik kan de hele tijd bezig zijn met vorm en gewicht en temperatuur en snelheid en textuur.

Ook heb ik climate-control in de ruimte en een verdamper voor etherische olie, kleurenlampen...echt alle factoren kan ik regelen en aanpassen, heerlijk!

Ik heb een zeer sympathieke lerares gevonden die mij leert om de meest fantastische hotstone-massage te geven, zoals zij het doet is het echt helend en hemels...en ik ben druk aan het oefenen met de stenen op vrienden en kennissen.

Natuurlijk combineer ik het ook met warme olie-massage en gebruik ik alle technieken die ik ooit heb geleerd indien nodig of relaxend voor de gemasseerde.



Ik vind het heerlijk om mijn stenen (ik heb ruim tachtig natuurstenen in verschillende vormen en maten) te wegen in mijn handen en om ze te wassen na een behandeling en te sorteren...ik word er rustig van en blij.

Waar ik anders net niet de vastzittende spieren kon loskrijgen zonder de persoon een beetje pijn te doen, lukt dat nu heel gemakkelijk en pijnloos met behulp van de warmte van de stenen.

De warme stenen kalmeren heel gemakkelijk het zenuwstelsel en mensen raken direct in een veel diepere ontspanning.

Ook kan ik zelf met mijn handen heel makkelijk hitte verdragen, dus als het moet en fijner is kan ik met hele hete stenen masseren...het past gewoon helemaal bij me en ik ben zo blij dat ik dit heb ontdekt!



De mensen die ik tot nu toe heb gemasseerd zijn erg over de massage te spreken, ik krijg alleen maar hele positieve reacties tot nu toe. Opmerkingen als: ik heb wel eens vaker een hotstone-massage gehad, maar zoals jij het doet is het echt een hele bijzondere ervaring...iemand anders werd echt emotioneel, op een positieve manier en kreeg tranen in zijn ogen van ontroering. Hij zei dat hij nog nooit een massage had ontvangen die zo liefdevol gegeven werd en zo ontspannend was...en dat terwijl hij in zijn leven heel veel professionele massage's heeft ontvangen.

Ja, daarvan word ik natuurlijk erg gelukkig.



Dus ik ben erg enthousiast, maar toch wil ik het rustig aan doen.

Die depressie van anderhalf jaar is mij niet in de koude kleren gaan zitten, maar nu heb ik houvast aan de stenen...lekker aards en heerlijk warm in mijn handen, het gevoel dat ik echt iets in handen heb dit keer en ik weer opnieuw iets te bieden heb waar ik zelf ook energie van terug krijg.



Ik gun iedereen dat gevoel.

Klinkt goed, waar woon je? Ik word helemaal blij van je post.. De positiviteit straalt er vanaf

Wat geweldig Shisha,je lijkt je roeping gevonden te hebben,dat moet erg fijn zijn.

Fantastisch voor je Shisha! Ik zou zo een massage bij je willen boeken.

Ik had vandaag blijkbaar weer een communicatie error. Blijkbaar mail ik 'verkeerd' en iedereen was in gecc't met de kritiek. I houd daar niet van. Heb in mijn antwoord ook maar iedereen gecct. Kinderachtig gedoe, alsof een ander op andermans woordenwisseling zit te wachten. Heb maar weer mezelf nader verklaard en gevraagd voor een mondelinge toelichting want ik zie niet zo erg wat er nou verkeerd aan is aan die mails. Er worden allerlei insinuaties tussen de regels gelezen die ik er niet in had bedacht toen ik het schreef.

quote:biobitch1984 schreef op 19 oktober 2016 @ 22:57:

Ik had vandaag blijkbaar weer een communicatie error. Blijkbaar mail ik 'verkeerd' en iedereen was in gecc't met de kritiek. I houd daar niet van. Heb in mijn antwoord ook maar iedereen gecct. Kinderachtig gedoe, alsof een ander op andermans woordenwisseling zit te wachten. Heb maar weer mezelf nader verklaard en gevraagd voor een mondelinge toelichting want ik zie niet zo erg wat er nou verkeerd aan is aan die mails. Er worden allerlei insinuaties tussen de regels gelezen die ik er niet in had bedacht toen ik het schreef.



Grappig dat mensen soms dingen tussen de regels menen te lezen die er gewoon niet zijn,ik vind echt dat dat vaak meer over henzelf zegt.

Ik herken het ook wel in het dagelijks leven,dat mensen totaal iets anders "horen"dan wat er gezegd word,gekmakend soms,dan heb je ineens een conflict waarvan je niet eens snapt waar het vandaan komt.

Maar extra vervelend als dat dan ook nog eens doorgebriefd word zeg,idd heel kinderachtig.

Inderdaad een mooie tekst, Sisha! Leuk toch als iemand zo blij kan zijn met het werk dat je doet.



Toen ik nog werkte, werden me af en toe dingen kwalijk genomen terwijl ik me van geen kwaad bewust was. Gingen mensen doen alsof ik het met opzet deed of zo. Zoiets kan beter niet te vaak voorkomen want op den duur verlies je dan wel een beetje de motivatie om je nog in te zetten. Om het met een boutade te zeggen: ik heb geen problemen met anderen, het zijn de anderen die een probleem hebben met mij. :p



BB, ik weet niet hoe het zit met de bedrijfscultuur bij jullie maar ik vind het eigenlijk zwaar onbeschoft om bij dit soort verwijten de collega's in CC te zetten. Als de opmerkingen dan niet eens terecht zijn maar het gewoon om onterechte veronderstellingen gaat dan heeft de schrijver natuurlijk wél zijn/haar eigen kortzichtigheid geëtaleerd voor de hele afdeling, dat dan weer wel.



Wat is dat trouwens voor een rare manier van doen om zoiets meteen op mail te zetten? Dat maakt het meteen zo 'groot'. Als mensen wat aan te merken hebben op hoe je schrijft dan kunnen ze toch ook even op je schouder tikken en vragen of het ook anders kan. Informeel bijsturen lijkt me gewoon veel aangenamer...



Geloof dat ik beter kan stoppen, voel altijd verontwaardiging opkomen bij dergelijke acties...

Ik had wat dingen overgedragen en doorgestruurd via de mail. Gewoon de vraag (2 mails) of iemand zin en tijd heeft om iets te doen omdat ik al wat anders moest doen in mijn dienst. Ik hd ook letterlijk geschreven: ik heb wat anders te doen, wat natuurlijk opgevat kan worden als ik heb wel wat beters te doen misschien.



Het rare is degene die me die mail terugstuurde heb ik nog smiddags gezien en hij deed heel normaal tegen me, heeft niks gezegd ook over de reparatie die hij dus wel heeft gedaan nog zoals gevraagd, dat kon ik zien in de computer.

Tjaaah, als je die mail nu gestuurd had aan iemand die je niet of nauwelijks kent (en die jou daarom enkel op zo'n mail kan beoordelen, zonder verder wat te weten van je karakter, algemene werkhouding etc.) dan was er bij een dergelijke tekst ruimte geweest om te kiezen voor een positieve of een negatieve interpretatie (ze heeft er geen tijd voor/ze heeft er geen zin in). Ligt een beetje aan het been waarmee de ontvanger uit bed gestapt is hoe het dan wordt opgevat, denk ik.



Maar blijkbaar komen jullie dus geregeld (dagelijks?) met elkaar in contact, en dan vind ik het een beetje kwaadwillig om in die mail onwil te willen lezen.



Heb overigens ook wel eens zoiets voorgehad hoor. Hele aardige collega die ik nog wel heel lang zal missen had ik eens gezegd dat ze natuurlijk niet in hoefde te gaan op de oproep om op een bepaald ogenblik overwerk te doen omdat dat net zou samenvallen met een grote feestelijke privégebeurtenis. Was haar interpretatie opeens dat ik blijkbaar vond dat ze zich niet echt wilde inzetten, terwijl ik juist haar schuldgevoel wat wilde temperen! Een paar minuten later was het gelukkig alweer 'bijgelegd', maar dat was dus ook zo'n beschuldiging die opeens koud op je hoofd valt.

Oh... zo kinderachtig om gelijk een berg collega's in CC mee te nemen.

Zo ben ik ook een keer geschoffeerd via de mail (ergens op een nogal nare manier van beschuldigd). Aan m'n manager had ik niets, die vroeg alleen hoe ik het op ging lossen.

Uiteindelijk even laten liggen om er over na te denken en uiteindelijk besloten gewoon niet te reageren. Zoiets neem ik niet serieus.

Maar de relatie met die persoon is, ondanks een gesprek om bepaalde zaken van beide kanten helder te krijgen om verdere ergernissen te voorkomen, wel verpest want ik zie er nu elke keer als een huis tegen op om hem tegen te komen.

Oh deze persoon is verder wel ok, we hebben er nog even over gelachen.. De rest trekt zn schouders op. Hij zei ja ik zeg er wat van, een ander vind t vervelend en xegt niks. Hij had m idd verkeerd geintepreteerd.