Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
woensdag 12 oktober 2016 om 14:49
woensdag 12 oktober 2016 om 15:56
@Hondenmens: ik realiseer me steeds vaker dat fouten in de communicatie niet altijd de schuld van de autist is, anderen maken zich hier net zo of misschien zelfs vaker schuldig aan.
Zo ben ik laatst voor niks naar een andere afdeli van mijn werk in een andere stad gereden, om een bepaalde buffer te maken, dot omdat een apparaat wat ik daarbij nodig heb, niet compleet was om te functioneren, zij hadden dat apparaat wel.
Ik had tegen mijn leidinggevende vertelt dat ik daarheen ging, en hij wenstte me succes, niet erbij vertellende dat de ingredienten die ik daarbij nodig had, al door die afdeling weken geleden al naar onze afdeling verstuurd waren. En bij waar ik heen ging wist men dat ook niet. Dankzij mijn leidinggevende is die buffer tot op heden niet gemaakt, en hebben 4 mensen hun werkzaamheden onderbroken om te zoeken naar die benodgitheden. Plus dat we nu extra antibiotica hebben besteld wat we van ze langzalxeleven nooit op gaan krijgen, terwijl dat gewoon in een andere vriezer lag. Mijn leidinggevende wist dat niet meer (ik had in allerlei vriezers gekeken behalve degene waarin het lag).
Ik kan soms simpelweg door andermans gedoe mijn werk niet fatsoenlijk doen
Zo ben ik laatst voor niks naar een andere afdeli van mijn werk in een andere stad gereden, om een bepaalde buffer te maken, dot omdat een apparaat wat ik daarbij nodig heb, niet compleet was om te functioneren, zij hadden dat apparaat wel.
Ik had tegen mijn leidinggevende vertelt dat ik daarheen ging, en hij wenstte me succes, niet erbij vertellende dat de ingredienten die ik daarbij nodig had, al door die afdeling weken geleden al naar onze afdeling verstuurd waren. En bij waar ik heen ging wist men dat ook niet. Dankzij mijn leidinggevende is die buffer tot op heden niet gemaakt, en hebben 4 mensen hun werkzaamheden onderbroken om te zoeken naar die benodgitheden. Plus dat we nu extra antibiotica hebben besteld wat we van ze langzalxeleven nooit op gaan krijgen, terwijl dat gewoon in een andere vriezer lag. Mijn leidinggevende wist dat niet meer (ik had in allerlei vriezers gekeken behalve degene waarin het lag).
Ik kan soms simpelweg door andermans gedoe mijn werk niet fatsoenlijk doen
woensdag 12 oktober 2016 om 15:59
Ja ja, de autist krijgt de schuld, maar ik merk dat NT-ers ook behoorlijk goed zijn in miscommunicatie en afspraken niet nakomen. Het schijnt typisch autistisch te zijn om je daar druk over te maken. Nou, dan ben ik een über-autist, want ik doe ook mijn best met alles en biedt mijn excuses aan als iets niet lukt of ik een afspraak niet na kan komen. Blijkbaar is dat niet normaal?
woensdag 12 oktober 2016 om 16:36
Hondenmens, weet de huisarts dat je autisme hebt?
Wat ik lees is dat de huisarts je wil geruststellen met betrekking tot bijv die operatie. Dat zou bij mij averechts werken, omdat ik bijna het idee krijg dat je angst niet serieus genomen wordt. Ik zou vooral uitleg willen hebben over hoe het werkt en waarom dat slijm wel of niet een probleem kan zijn.
Ik zie die communicatieproblemen vooral bij mijn oudste zoon, maar bij mij zelf speelt dat geen grote rol (meer). Ik heb geleerd om aardig in te schatten wat iemand bedoelt en als iets niet duidelijk is om dan door te vragen.
Wat ik lees is dat de huisarts je wil geruststellen met betrekking tot bijv die operatie. Dat zou bij mij averechts werken, omdat ik bijna het idee krijg dat je angst niet serieus genomen wordt. Ik zou vooral uitleg willen hebben over hoe het werkt en waarom dat slijm wel of niet een probleem kan zijn.
Ik zie die communicatieproblemen vooral bij mijn oudste zoon, maar bij mij zelf speelt dat geen grote rol (meer). Ik heb geleerd om aardig in te schatten wat iemand bedoelt en als iets niet duidelijk is om dan door te vragen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 12 oktober 2016 om 17:56
@biobitch: Daar zou ik gillend gek van worden. Je leidinggevende nog wel. Maar ja, iedereen maakt fouten. Toch kan ik me erg storen als ik mijn werk niet goed kan doen door de fout van een ander.
@Solomio: Ik had ook liever uitleg gekregen waarom dat slijm wel of niet een probleem zal zijn. Maar dat laat ik dan maar aan de kaakchirurg over.
Ik heb die huisarts wel eens verteld over mijn Autisme, maar weet niet of het genoteerd is. Nog geen afspraak is gepland trouwens. Het is dat ik al jaren op mijn wang bijt door die open beet. Ben hiervoor naar mijn toenmalige orthodontist geweest (in mijn tienertijd ook gebeugeld) en die zei dat het niet met een beugel alleen op te lossen is. En hij vond het blijkbaar nog niet erg genoeg. "Een beugel kan altijd nog wel." Niet blij mee, want ik vind het ronduit irritant. Hij verwees me wel door naar een parodontoloog vanwege teruggetrokken tandvlees bij onderste voortanden. Die man adviseert weer een onderbeugel zodat die tanden terug naar achter gaan staan en het tandvlees weer wat omhoog kruipt. Van het kastje naar de muur dus. Die afspraak was een half jaar geleden en er is nog niks gebeurd. Als ik inderdaad toch weer moet beugelen laat ik liever die open beet ook gelijk aanpakken. Anders blijf ik bezig. En hoeveel het allemaal gaat kosten. Want kan ik dat betalen? Niemand heeft me nog een begroting gegeven daarvan. Zou toch wel makkelijk zijn. Daar kan ik ook zo over piekeren. En het gevoel dat niemand het echt serieus neemt.
@Solomio: Ik had ook liever uitleg gekregen waarom dat slijm wel of niet een probleem zal zijn. Maar dat laat ik dan maar aan de kaakchirurg over.
Ik heb die huisarts wel eens verteld over mijn Autisme, maar weet niet of het genoteerd is. Nog geen afspraak is gepland trouwens. Het is dat ik al jaren op mijn wang bijt door die open beet. Ben hiervoor naar mijn toenmalige orthodontist geweest (in mijn tienertijd ook gebeugeld) en die zei dat het niet met een beugel alleen op te lossen is. En hij vond het blijkbaar nog niet erg genoeg. "Een beugel kan altijd nog wel." Niet blij mee, want ik vind het ronduit irritant. Hij verwees me wel door naar een parodontoloog vanwege teruggetrokken tandvlees bij onderste voortanden. Die man adviseert weer een onderbeugel zodat die tanden terug naar achter gaan staan en het tandvlees weer wat omhoog kruipt. Van het kastje naar de muur dus. Die afspraak was een half jaar geleden en er is nog niks gebeurd. Als ik inderdaad toch weer moet beugelen laat ik liever die open beet ook gelijk aanpakken. Anders blijf ik bezig. En hoeveel het allemaal gaat kosten. Want kan ik dat betalen? Niemand heeft me nog een begroting gegeven daarvan. Zou toch wel makkelijk zijn. Daar kan ik ook zo over piekeren. En het gevoel dat niemand het echt serieus neemt.
donderdag 13 oktober 2016 om 07:12
@Cumulus: afspraken zijn bij mij zowat heilig omdat ik (ondanks alles) er toch steeds op reken en de planning erop baseer.
Bijvoorbeeld.
De werken zijn hier ondertussen begonnen, en maandag had ik gebeld om een container te laten leveren zodanig dat ik het puin kon verwijderen. Daarbij duidelijk gezegd dat hij woensdag opgehaald moest worden omdat de aannemer donderdag terug kwam werken. Dinsdag een pleuris gewerkt om het puin weg te krijgen, gisterenochtend nogmaals gebeld om zeker te zijn dat ze de container kwamen halen, komt in orde zeiden ze. Om 16:00 u staat die afvalbak er nog en krijg ik telefoon van de aannemer dat ze morgen (vandaag dus) de gevelsteen komen leveren en dat ik plaats moet hebben, gevolgd door nog wat telefoons met het bedrijf en de aannemer omdat ze de container toch pas donderdag kunnen komen halen en we de steen elders zullen moeten stockeren; waarbij aannemer vraagt om nog eens bij de buren te gaan vragen of we tijdelijk hun erf mogen gebruiken zodat we de stockage kosten kunnen besparen.
Enerzijds is er dan de irritatie tegenover het bedrijf dat de containers levert, maar veel groter is eigenlijk mijn schuldgevoel tov de aannemer omdat hij hierdoor in de problemen komt. Ik begrijp wel dat het allemaal geen ramp is, maar hoe nt'ers zo relaxed met die onvoorspelbaarheid om kunnen gaan, is mij een raadsel.
@hondenmens: hoe meer vragen beantwoord worden, hoe beter het plaatje klopt en hoe voorspelbaarder het geheel wordt. Het zou mij vrijwel hetzelfde vergaan als jou.
Bijvoorbeeld.
De werken zijn hier ondertussen begonnen, en maandag had ik gebeld om een container te laten leveren zodanig dat ik het puin kon verwijderen. Daarbij duidelijk gezegd dat hij woensdag opgehaald moest worden omdat de aannemer donderdag terug kwam werken. Dinsdag een pleuris gewerkt om het puin weg te krijgen, gisterenochtend nogmaals gebeld om zeker te zijn dat ze de container kwamen halen, komt in orde zeiden ze. Om 16:00 u staat die afvalbak er nog en krijg ik telefoon van de aannemer dat ze morgen (vandaag dus) de gevelsteen komen leveren en dat ik plaats moet hebben, gevolgd door nog wat telefoons met het bedrijf en de aannemer omdat ze de container toch pas donderdag kunnen komen halen en we de steen elders zullen moeten stockeren; waarbij aannemer vraagt om nog eens bij de buren te gaan vragen of we tijdelijk hun erf mogen gebruiken zodat we de stockage kosten kunnen besparen.
Enerzijds is er dan de irritatie tegenover het bedrijf dat de containers levert, maar veel groter is eigenlijk mijn schuldgevoel tov de aannemer omdat hij hierdoor in de problemen komt. Ik begrijp wel dat het allemaal geen ramp is, maar hoe nt'ers zo relaxed met die onvoorspelbaarheid om kunnen gaan, is mij een raadsel.
@hondenmens: hoe meer vragen beantwoord worden, hoe beter het plaatje klopt en hoe voorspelbaarder het geheel wordt. Het zou mij vrijwel hetzelfde vergaan als jou.
donderdag 13 oktober 2016 om 07:32
@hondenmens: ik vraag tegenwoordig aan een behandelaar als ie al een voorstel doet voor iets om het op papier te zetten als een soort verwijsbrief, dus wat er geconstateerd is en wat hij vind wat er moet gebeuren, want dat soort dingen onthoud ik ook allemaal niet, en mij neemt men daarin toch ook niet serieus, al helemaal niet als het mijn vakgebied niet is.
@Valdemar: ik zou ook pissed zijn en menig NT'er ook lijkt me, als ze de afspraak niet na kunnen komen moeten ze dat van te voren kenbaar maken. Ik zou op zijn minst een korting eisen in zulke gevallen, of vergoeding vzn stockeringskosten
Ik was gister ziekjes, heb 13 uur geslapen. Net als de dag ervoor (vrije dag na weekend werken). Nu voel ik me weer prima, opgeladen enzo. Bijzonder hoe mijn lichaam me tegen mezelf in bescherming neemt ik noem het mijn burn-out berschermingsprogramma
@Valdemar: ik zou ook pissed zijn en menig NT'er ook lijkt me, als ze de afspraak niet na kunnen komen moeten ze dat van te voren kenbaar maken. Ik zou op zijn minst een korting eisen in zulke gevallen, of vergoeding vzn stockeringskosten
Ik was gister ziekjes, heb 13 uur geslapen. Net als de dag ervoor (vrije dag na weekend werken). Nu voel ik me weer prima, opgeladen enzo. Bijzonder hoe mijn lichaam me tegen mezelf in bescherming neemt ik noem het mijn burn-out berschermingsprogramma
donderdag 13 oktober 2016 om 20:52
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.
donderdag 13 oktober 2016 om 20:57
quote:lisa198 schreef op 13 oktober 2016 @ 20:52:
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Goed bezig! Welkom thuis
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Goed bezig! Welkom thuis
donderdag 13 oktober 2016 om 23:55
quote:lisa198 schreef op 13 oktober 2016 @ 20:52:
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Met meerdere mensen in een huis of met meerdere mensen in verschillende woningen dicht op elkaar?
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Met meerdere mensen in een huis of met meerdere mensen in verschillende woningen dicht op elkaar?
vrijdag 14 oktober 2016 om 01:12
Goed nieuws, Lisa. 
Ik baal er ook van als mensen niet op tijd zijn. Soms kunnen ze er weinig aan doen (vertraging openbaar vervoer, dat soort dingen) maar vaak is het gewoon nonchalance van mensen die het aan de achteruitgang kan oxideren of een ander er last van heeft dat zij niet de moeite willen doen dingen een beetje fatsoenlijk te plannen. Het zou minder erg zijn als dergelijke mensen dan achteraf zouden laten blijken in te zien dat het voor een ander niet zo fijn is wanneer je niet of veel te laat opdaagt, maar dat lijkt meestal te veel gevraagd...
Verder nog even zeuren hoor...
De vriendin waar ik eerder over schreef die zo nodig de partners bij ons groepje wil betrekken, heeft vandaag 'ons' een mailtje gestuurd om een van ons vieren thuis te gaan bezoeken (ze is onlangs bevallen). Zag dat ze die mail ook aan haar vriend gestuurd had. Okeeee... Goed, van hun tweeën is hij degene die een wagen heeft (nog maar net trouwens) maar er is bij ons nog iemand die er een heeft. Daar kunnen we prima samen in. Tenminste als je niet met alle geweld ook nog twee partners wil meezeulen.
Eerder deze week liet de vriendin wel uit eigen beweging iets van zich horen, ze mailde toen onder meer dat naar een feestje dat ze over twee weken organiseert 'slechts' acht mensen komen, prima gelegenheid om goed te updaten, vond ze. (Ik vind de helft van acht al meer dan zat.) Afijn, niks van gezegd en teruggemaild om onder andere te vragen of ze nog wat had meegemaakt. Enige antwoord is dan die mail om naar die vriendin te trekken. Ik wil de 'partnervriendin' niet verstikken door al te veel te zeggen over deze gang van zaken, maar erg gelukkig word ik er niet van.
Eerder vandaag even gezwaaid naar een voormalige collega die ik twintig meter verder net in haar wagen zag stappen. Zoiets geldt in mijn leven zo'n beetje als het sociale hoogtepunt van de week.
Ik baal er ook van als mensen niet op tijd zijn. Soms kunnen ze er weinig aan doen (vertraging openbaar vervoer, dat soort dingen) maar vaak is het gewoon nonchalance van mensen die het aan de achteruitgang kan oxideren of een ander er last van heeft dat zij niet de moeite willen doen dingen een beetje fatsoenlijk te plannen. Het zou minder erg zijn als dergelijke mensen dan achteraf zouden laten blijken in te zien dat het voor een ander niet zo fijn is wanneer je niet of veel te laat opdaagt, maar dat lijkt meestal te veel gevraagd...
Verder nog even zeuren hoor...
De vriendin waar ik eerder over schreef die zo nodig de partners bij ons groepje wil betrekken, heeft vandaag 'ons' een mailtje gestuurd om een van ons vieren thuis te gaan bezoeken (ze is onlangs bevallen). Zag dat ze die mail ook aan haar vriend gestuurd had. Okeeee... Goed, van hun tweeën is hij degene die een wagen heeft (nog maar net trouwens) maar er is bij ons nog iemand die er een heeft. Daar kunnen we prima samen in. Tenminste als je niet met alle geweld ook nog twee partners wil meezeulen.
Eerder deze week liet de vriendin wel uit eigen beweging iets van zich horen, ze mailde toen onder meer dat naar een feestje dat ze over twee weken organiseert 'slechts' acht mensen komen, prima gelegenheid om goed te updaten, vond ze. (Ik vind de helft van acht al meer dan zat.) Afijn, niks van gezegd en teruggemaild om onder andere te vragen of ze nog wat had meegemaakt. Enige antwoord is dan die mail om naar die vriendin te trekken. Ik wil de 'partnervriendin' niet verstikken door al te veel te zeggen over deze gang van zaken, maar erg gelukkig word ik er niet van.
Eerder vandaag even gezwaaid naar een voormalige collega die ik twintig meter verder net in haar wagen zag stappen. Zoiets geldt in mijn leven zo'n beetje als het sociale hoogtepunt van de week.
vrijdag 14 oktober 2016 om 07:30
@Biobitch1984: denk dat meer mensen dit hebben, wat ziekjes na een wat drukkere periode, je hebt er wel een geweldige term voor "burn-out beschermingsprogramma". Ga hem onthouden.
@Vlaamsevink: ben op dit moment wat jaloers op jouw sociale hoogtepunt, is me wat te druk hier.
@Lisa198: veel succes, en beterschap. Je zult het momenteel wel druk genoeg hebben met de veranderingen in je eigen leven.
@Vlaamsevink: ben op dit moment wat jaloers op jouw sociale hoogtepunt, is me wat te druk hier.
@Lisa198: veel succes, en beterschap. Je zult het momenteel wel druk genoeg hebben met de veranderingen in je eigen leven.
vrijdag 14 oktober 2016 om 07:48
Ik kan me dat voorstellen dat het normaal is, maar bij ons kom je daar niet mee weg. Je wordt onder vuur genomen (nog net geen hoe durf je ziek te melden maar je snapt vast wel wat ik bedoel). Dus moet je liegen, een collega van me heeft sich wel eens 'moe' gemeld en dan is het commentaar niet van de lucht hoor. Zij is minder gaan werken sindsdien meld ze zich nauwelijks meer ziek.
Ik ben er sinds gister achter dat mijn ontplofbuien die ik heb een naam hebben: 'sensory overload'. Ik had het nooit op die manier naar gekeken, het is niet zozeer bij mij geluid, licht aanraking de crash veroorzaken in mijn bovenkamer, maar voornamelijk irritatie van anderen (vooral als het onterecht is), een onderbreking van mijn uitgedachte plan en de onzekerheid over de uitkomst en de combinatie teveel tegelijk moeten doen en correct reageren op informatie die me toekomt.
Dan word ik heel vervelend, kortaf, begin op apparatuur te mopperen en kan niet meer heldere oplossingen bedenken.
Ik ben er sinds gister achter dat mijn ontplofbuien die ik heb een naam hebben: 'sensory overload'. Ik had het nooit op die manier naar gekeken, het is niet zozeer bij mij geluid, licht aanraking de crash veroorzaken in mijn bovenkamer, maar voornamelijk irritatie van anderen (vooral als het onterecht is), een onderbreking van mijn uitgedachte plan en de onzekerheid over de uitkomst en de combinatie teveel tegelijk moeten doen en correct reageren op informatie die me toekomt.
Dan word ik heel vervelend, kortaf, begin op apparatuur te mopperen en kan niet meer heldere oplossingen bedenken.
vrijdag 14 oktober 2016 om 08:13
quote:biobitch1984 schreef op 14 oktober 2016 @ 07:48:
Ik kan me dat voorstellen dat het normaal is, maar bij ons kom je daar niet mee weg. Je wordt onder vuur genomen (nog net geen hoe durf je ziek te melden maar je snapt vast wel wat ik bedoel). Dus moet je liegen, een collega van me heeft sich wel eens 'moe' gemeld en dan is het commentaar niet van de lucht hoor. Zij is minder gaan werken sindsdien meld ze zich nauwelijks meer ziek.
Ik ben er sinds gister achter dat mijn ontplofbuien die ik heb een naam hebben: 'sensory overload'. Ik had het nooit op die manier naar gekeken, het is niet zozeer bij mij geluid, licht aanraking de crash veroorzaken in mijn bovenkamer, maar voornamelijk irritatie van anderen (vooral als het onterecht is), een onderbreking van mijn uitgedachte plan en de onzekerheid over de uitkomst en de combinatie teveel tegelijk moeten doen en correct reageren op informatie die me toekomt.
Dan word ik heel vervelend, kortaf, begin op apparatuur te mopperen en kan niet meer heldere oplossingen bedenken.
Jij houdt het bij mopperen, ik moet oppassen dat de machines geen tik krijgen. Denk over enkele jaren naar deeltijds te gaan, mede om dit soort uitbarstingen te voorkomen.
Op die momenten moet ik echt even weg, minuutje of vijf in stilte gewoon om te zorgen dat ik terug normaal kan denken en reageren.
Ik kan me dat voorstellen dat het normaal is, maar bij ons kom je daar niet mee weg. Je wordt onder vuur genomen (nog net geen hoe durf je ziek te melden maar je snapt vast wel wat ik bedoel). Dus moet je liegen, een collega van me heeft sich wel eens 'moe' gemeld en dan is het commentaar niet van de lucht hoor. Zij is minder gaan werken sindsdien meld ze zich nauwelijks meer ziek.
Ik ben er sinds gister achter dat mijn ontplofbuien die ik heb een naam hebben: 'sensory overload'. Ik had het nooit op die manier naar gekeken, het is niet zozeer bij mij geluid, licht aanraking de crash veroorzaken in mijn bovenkamer, maar voornamelijk irritatie van anderen (vooral als het onterecht is), een onderbreking van mijn uitgedachte plan en de onzekerheid over de uitkomst en de combinatie teveel tegelijk moeten doen en correct reageren op informatie die me toekomt.
Dan word ik heel vervelend, kortaf, begin op apparatuur te mopperen en kan niet meer heldere oplossingen bedenken.
Jij houdt het bij mopperen, ik moet oppassen dat de machines geen tik krijgen. Denk over enkele jaren naar deeltijds te gaan, mede om dit soort uitbarstingen te voorkomen.
Op die momenten moet ik echt even weg, minuutje of vijf in stilte gewoon om te zorgen dat ik terug normaal kan denken en reageren.
vrijdag 14 oktober 2016 om 08:43
quote:lisa198 schreef op 13 oktober 2016 @ 20:52:
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Dat klinkt goed! Fijn!
Ik ben ontslagen uit de kliniek op mijn verzoek. Het is tijd om weer verder te gaan.
Ik krijg 1 op 1 psycho educatie van iemand die in opleiding was bij centrum autisme. Gesprekken met een humanistische raadsvrouw, en WoW dat vind ik vele beter als met een psycholoog. Mijn behandelaren hebben ook gesproken met iemand van centrum autisme en er is nu gewoon veel meer duidelijk waardoor mijn behandelplan is verandert en in mijn ogen veel meer verbetert. Er wordt ook gekeken naar begeleiding aan huis of zelfs wonen in een woongroep omdat ik toch snel eenzaam ben. Heb veel vertrouwen in hoe het nu gaat lopen. Heb ook het idee dat mijn behandelaren echt moeite voor me hebben gedaan.
Verder heb ik af en toe het forum gevolgd hoor al sla ik niet veel op.Dat klinkt goed! Fijn!
vrijdag 14 oktober 2016 om 08:46
Ziek melden met "buikgriep" levert m.i. nog het meest begrip op. Niemand zit op een collega/werknemer te wachten die elk moment naar de wc rent en misschien ook nog eens besmettelijk is.
In geval van moeheid zou ik me dan ook ziekmelden wegens buikgriep en niet wegens moeheid. Ik hou niet van liegen, maar soms heb je geen keuze.
In geval van moeheid zou ik me dan ook ziekmelden wegens buikgriep en niet wegens moeheid. Ik hou niet van liegen, maar soms heb je geen keuze.
vrijdag 14 oktober 2016 om 09:49
quote:Autofan schreef op 13 oktober 2016 @ 23:55:
[...]
Met meerdere mensen in een huis of met meerdere mensen in verschillende woningen dicht op elkaar?Verschillende woningen bij elkaar met een gezamenlijke woonkamer maar eigen kamer en sanitair. Alleen het is in een stad hier verder vandaan. Daarom weet ik niet of ik het doe want ik heb het erg naar me zin waar ik nu woon.
[...]
Met meerdere mensen in een huis of met meerdere mensen in verschillende woningen dicht op elkaar?Verschillende woningen bij elkaar met een gezamenlijke woonkamer maar eigen kamer en sanitair. Alleen het is in een stad hier verder vandaan. Daarom weet ik niet of ik het doe want ik heb het erg naar me zin waar ik nu woon.
vrijdag 14 oktober 2016 om 15:16
Ik heb me weer eens zitten ergeren op het werk. Gisteren was het heel chaotisch. Iedereen in onze hal was zo'n anderhalf uur voorzien van werk. Daarna waren er 2 soorten werk, wel voor dezelfde baas. Drie mensen, waaronder ik, zaten meer dan een uur zonder werk. Blijkbaar mochten we ook niet de anderen helpen terwijl het een spoedopdracht was.
Vandaag moest ik net zoals meestal gewoon inpakken. Er was ook een stickerwerkje, dat heel perfect geplak moet worden. Er mag geen enkel vouwtje of bobbeltje in komen. Onze voorvrouw zegt lachend: "Dit is een werkje voor Hondenmens, hihihi! Die plakt niet graag."
Ik heb dat nooit gezegd dat ik niet graag plak. Wel eens eerder aangegeven met een ander stickerwerkje dat het niet goed lukte en ik daar zenuwachtig van werd. Toen mocht ik iets anders doen. Maar nu denkt zij dus dat ik al het plakwerk niet graag doe. De manier waarop ze het zegt komt minachtend op me over. Alsof het taboe is als je iets niet goed kunt. Maar met dit werkje ben ik helemaal niet gevraagd of ik het ook wilde proberen. Dus ik kan daar niet over oordelen. Er zijn ook anderen die het niet doen/kunnen, maar daar zeggen ze dat niet tegen. Of in elk geval niet recht in hun gezicht. Over sommigen zeggen ze het achter hun rug. Het lijkt wel of de leiding het leuk vind dat je moeite met iets hebt. En dat je dankbaar moet zijn dat je MAG werken. Ik kan me dan zo onbegrepen voelen.
Vandaag moest ik net zoals meestal gewoon inpakken. Er was ook een stickerwerkje, dat heel perfect geplak moet worden. Er mag geen enkel vouwtje of bobbeltje in komen. Onze voorvrouw zegt lachend: "Dit is een werkje voor Hondenmens, hihihi! Die plakt niet graag."
Ik heb dat nooit gezegd dat ik niet graag plak. Wel eens eerder aangegeven met een ander stickerwerkje dat het niet goed lukte en ik daar zenuwachtig van werd. Toen mocht ik iets anders doen. Maar nu denkt zij dus dat ik al het plakwerk niet graag doe. De manier waarop ze het zegt komt minachtend op me over. Alsof het taboe is als je iets niet goed kunt. Maar met dit werkje ben ik helemaal niet gevraagd of ik het ook wilde proberen. Dus ik kan daar niet over oordelen. Er zijn ook anderen die het niet doen/kunnen, maar daar zeggen ze dat niet tegen. Of in elk geval niet recht in hun gezicht. Over sommigen zeggen ze het achter hun rug. Het lijkt wel of de leiding het leuk vind dat je moeite met iets hebt. En dat je dankbaar moet zijn dat je MAG werken. Ik kan me dan zo onbegrepen voelen.
vrijdag 14 oktober 2016 om 19:09
Vroeger heb ik ook wel eens in een situatie gezeten waarbij 'normale' mensen leiding/macht hadden over mensen met een beperking, en daarbij heb ik gelijkaardige dingen meegemaakt. Je mag toch hopen dat zoiets niet de norm is...
Gelukkig zijn er ook heel wat goede mensen, maar je moet maar naar wat verhalen uit oorlogen luisteren om te weten dat er bij die 'gewone mensen' heel wat fout volk rondloopt dat zich alleen maar redelijk goed gedraagt omdat ze anders zelf gestraft worden. Zonder normale hiërarchie zijn bijvoorbeeld de Duitsers en de jappen in '40-'45 behoorlijk loos gegaan. En na de bevrijding was het de beurt aan sommige verzets'helden' om zich beestachtig te gedragen.
Ik heb de indruk dat remmingen bij sommigen wegvallen wanneer ze uitsluitend omringd zijn door mensen met een beperking. Driekwart daarvan heeft het niet eens door als ze slecht behandeld worden, en wie het wel merkt en er iets van zegt wordt toch niet geloofd, want wie hecht er nu waarde aan de uitlatingen van autisten/mongooltjes/etc. Je zou willen dat je er iets tegen kon doen, maar ik weet zelf niet goed wat.
Heb het al eerder geschreven, maar zeg het gewoon nog eens: ik vind het wel bewonderenswaardig dat jij, die vriendin en wie weet wie nog allemaal gewoon door blijven gaan, ondanks de schandalige manier waarop jullie behandeld worden!
Een onverwachte opsteker: ik kreeg zonet totaal onverwacht een SMS van een schoolvriendin die ik normaal gezien alleen maar een keertje met kerst zie, omdat ze dan een weekje in het land is - ze woont in een buurland. Eind deze maand is ze een weekje hier, en of ik zin heb om af te spreken. Dat toverde dan toch een glimlach op m'n gezicht.
Gelukkig zijn er ook heel wat goede mensen, maar je moet maar naar wat verhalen uit oorlogen luisteren om te weten dat er bij die 'gewone mensen' heel wat fout volk rondloopt dat zich alleen maar redelijk goed gedraagt omdat ze anders zelf gestraft worden. Zonder normale hiërarchie zijn bijvoorbeeld de Duitsers en de jappen in '40-'45 behoorlijk loos gegaan. En na de bevrijding was het de beurt aan sommige verzets'helden' om zich beestachtig te gedragen.
Ik heb de indruk dat remmingen bij sommigen wegvallen wanneer ze uitsluitend omringd zijn door mensen met een beperking. Driekwart daarvan heeft het niet eens door als ze slecht behandeld worden, en wie het wel merkt en er iets van zegt wordt toch niet geloofd, want wie hecht er nu waarde aan de uitlatingen van autisten/mongooltjes/etc. Je zou willen dat je er iets tegen kon doen, maar ik weet zelf niet goed wat.
Heb het al eerder geschreven, maar zeg het gewoon nog eens: ik vind het wel bewonderenswaardig dat jij, die vriendin en wie weet wie nog allemaal gewoon door blijven gaan, ondanks de schandalige manier waarop jullie behandeld worden!
Een onverwachte opsteker: ik kreeg zonet totaal onverwacht een SMS van een schoolvriendin die ik normaal gezien alleen maar een keertje met kerst zie, omdat ze dan een weekje in het land is - ze woont in een buurland. Eind deze maand is ze een weekje hier, en of ik zin heb om af te spreken. Dat toverde dan toch een glimlach op m'n gezicht.
zaterdag 15 oktober 2016 om 11:50
Doseren blijft moeilijk, sinds de depressie over is heb ik de neiging om alles in te willen halen, maar dat gaat niet in 1 x natuurlijk.
Dus ik heb weer eens te veel gedaan, mezelf voorbij gelopen.
Toch weer een zaak op aan het starten, want er moet toch geld verdiend worden, altijd spannend natuurlijk.
Maar ik werk niet graag voor een ander en bepaal graag alles zelf, dus dat kan ook als je een eigen bedrijfje hebt, ook al heeft dat natuurlijk ook zo z'n nadelen.
Ik was vorig weekend wezen logeren bij een vriendin die ik al veel te lang niet had gezien en moest daarvoor ruim 2 uur rijden, ik heb ook een vriend die mij heeft geholpen laatst een leuke dag bezorgd en appeltaart voor hem gebakken en hem een professionele massage gegeven van 2,5 uur. Ook voor hem gekookt en naar de sauna geweest die dag, aan het einde van de dag een zwaar gesprek gevoerd met hem, omdat zijn moeder op sterven ligt.
Toen ik de volgende dag een vriendin belde om even bij te kletsen kwam er een heel lang verhaal met problemen en was zij erg gespannen.
En ik heb het financieel even echt niet zo breed, maar wil erg graag vers en gezond eten.
Er waren veel te veel prikkels de afgelopen 10 dagen en nu betaal ik de prijs.
Alles bij elkaar stortte ik gisteren middag even helemaal in en kon ik ineens alleen nog maar liggen op de bank. Geen tv, geen geluid, helemaal niets...
Vandaag is het nog steeds niet over en moet ik noodgedwongen rustig aan doen, maar daar heb ik mij bij neergelegd.
Ik ga verse groentesapjes drinken vandaag en morgen, ik heb een paar flessen bronwater gekocht en verse kruidenthee gemaakt...even een reboot.
Ik moet nog echt opnieuw conditie opbouwen na die burn-out en depressie en moet mezelf leren om veel kalmer aan te doen.
Niet alles op 1 dag, in 1 week of direct willen en beter leren luisteren naar de signalen van mijn lichaam.
Komt goed.
Dus ik heb weer eens te veel gedaan, mezelf voorbij gelopen.
Toch weer een zaak op aan het starten, want er moet toch geld verdiend worden, altijd spannend natuurlijk.
Maar ik werk niet graag voor een ander en bepaal graag alles zelf, dus dat kan ook als je een eigen bedrijfje hebt, ook al heeft dat natuurlijk ook zo z'n nadelen.
Ik was vorig weekend wezen logeren bij een vriendin die ik al veel te lang niet had gezien en moest daarvoor ruim 2 uur rijden, ik heb ook een vriend die mij heeft geholpen laatst een leuke dag bezorgd en appeltaart voor hem gebakken en hem een professionele massage gegeven van 2,5 uur. Ook voor hem gekookt en naar de sauna geweest die dag, aan het einde van de dag een zwaar gesprek gevoerd met hem, omdat zijn moeder op sterven ligt.
Toen ik de volgende dag een vriendin belde om even bij te kletsen kwam er een heel lang verhaal met problemen en was zij erg gespannen.
En ik heb het financieel even echt niet zo breed, maar wil erg graag vers en gezond eten.
Er waren veel te veel prikkels de afgelopen 10 dagen en nu betaal ik de prijs.
Alles bij elkaar stortte ik gisteren middag even helemaal in en kon ik ineens alleen nog maar liggen op de bank. Geen tv, geen geluid, helemaal niets...
Vandaag is het nog steeds niet over en moet ik noodgedwongen rustig aan doen, maar daar heb ik mij bij neergelegd.
Ik ga verse groentesapjes drinken vandaag en morgen, ik heb een paar flessen bronwater gekocht en verse kruidenthee gemaakt...even een reboot.
Ik moet nog echt opnieuw conditie opbouwen na die burn-out en depressie en moet mezelf leren om veel kalmer aan te doen.
Niet alles op 1 dag, in 1 week of direct willen en beter leren luisteren naar de signalen van mijn lichaam.
Komt goed.
zaterdag 15 oktober 2016 om 14:31
Shisha, als ik zo lees wat je allemaal gedaan hebt de afgelopen tijd kan ik me voorstellen dat het je even te veel is geworden. Zou voor mij ook aardig belastend zijn...
Ik heb gisteren en vandaag een consult gegeven bij mensen thuis (is mijn bijbaan) en ik ben nu wel helemaal gaar. En dan moet ik de hele afhandeling van de bijbehorende administratie nog gaan doen.
Baal er ook van dat de pc problemen heeft met het internet waardoor ik niet gewoon m'n ding kan gaan doen.
Ik heb gisteren en vandaag een consult gegeven bij mensen thuis (is mijn bijbaan) en ik ben nu wel helemaal gaar. En dan moet ik de hele afhandeling van de bijbehorende administratie nog gaan doen.
Baal er ook van dat de pc problemen heeft met het internet waardoor ik niet gewoon m'n ding kan gaan doen.
