Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
donderdag 23 februari 2017 om 10:10
Hans, Tokio is niet overal druk. Je hebt natuurlijk dat bekende kruispunt met al die neonreclame. Maar daarbuiten zijn ook genoeg rustige plekken. Wat wel lastig is, is dat je bijna niks kan lezen. Als je naar een buitenwijk, gaat zijn de metro-aanduidingen ook niet meer in het Engels. Er wordt echt weinig Engels gesproken en Engelse menukaarten zijn ook schaars. Meestal staan er wel plaatjes bij, dat scheelt.
Maar het is wel helemaal te gek om er te gaan kijken! Wanneer ga je?
Maar het is wel helemaal te gek om er te gaan kijken! Wanneer ga je?
.
donderdag 23 februari 2017 om 10:33
Het Uenokouen lijkt mij een rustig park met veel sakura. Akihabara lijkt me wel één van de drukste wijken in Tokio.
Ik ben al een jaar met Japans bezig, overigens, en ik ben benieuwd wat ik ervan kan lezen. Katakana is puzzelwerk voor mij (want dat zijn verjapanste buitenlandse woorden, vaak uit het Engels). Ik zal veel kanji (Chinese karakters niet kunnen lezen), maar ik herken er al ongeveer 400. Van de belangrijkste steden (en van enkele belangrijkste wijken in Tokio) herken ik de karakters, enkele kan ik ook schrijven (zonder computer of smartphone). Ik kan bij Japanse menukaarten bijvoorbeeld vragen: "Kore wa sakana desu ka" (Is dit vis?) of "Kore wa butaniku desu ka." (Is dit varkensvlees?)
Haruyasumi ni nihon ni iku tsumori desu. = Ik ga in de meivakantie (let. lentevakantie).
Ik vind niet alleen de taal en de cultuur interessant, ook de Japanse etiquette.
Wat ik tot nog toe van Japan heb gezien wordt de vakantie daar de mooiste ooit, en dat zal Zuid-Afrika verslaan (tot nog toe het mooiste land waar ik ooit ben geweest).
Ik ben al een jaar met Japans bezig, overigens, en ik ben benieuwd wat ik ervan kan lezen. Katakana is puzzelwerk voor mij (want dat zijn verjapanste buitenlandse woorden, vaak uit het Engels). Ik zal veel kanji (Chinese karakters niet kunnen lezen), maar ik herken er al ongeveer 400. Van de belangrijkste steden (en van enkele belangrijkste wijken in Tokio) herken ik de karakters, enkele kan ik ook schrijven (zonder computer of smartphone). Ik kan bij Japanse menukaarten bijvoorbeeld vragen: "Kore wa sakana desu ka" (Is dit vis?) of "Kore wa butaniku desu ka." (Is dit varkensvlees?)
Haruyasumi ni nihon ni iku tsumori desu. = Ik ga in de meivakantie (let. lentevakantie).
Ik vind niet alleen de taal en de cultuur interessant, ook de Japanse etiquette.
Wat ik tot nog toe van Japan heb gezien wordt de vakantie daar de mooiste ooit, en dat zal Zuid-Afrika verslaan (tot nog toe het mooiste land waar ik ooit ben geweest).
World of Warcraft: Legion
donderdag 23 februari 2017 om 10:39
Akihabara lijkt erg op Manhattan:
http://www.vcinemashow.co ... ploads/2011/09/akiba1.jpg
Over een paar jaar ga ik weer, en ik vermoed dat ik alles in het Japans kan doen, zonder gebruik te maken van Engels.
http://www.vcinemashow.co ... ploads/2011/09/akiba1.jpg
Over een paar jaar ga ik weer, en ik vermoed dat ik alles in het Japans kan doen, zonder gebruik te maken van Engels.
World of Warcraft: Legion
donderdag 23 februari 2017 om 14:12
Aargh, ik ben weer dom geweest. Vorige week vrijdag heb ik gebeld om een afspraak te maken met iemand, maar door verwarring tussen "volgende" en "komende" week was ik er vandaag dus niet omdat ik dacht dat het volgende week was, niet deze week
Het was ook nog voor een behandeling, niet met een vriendin ofzo, dus in die tijd had iemand anders behandeld kunnen worden.
Volgende keer vraag ik om een datum of ik bel terug als ik vergeet om een datum te vragen.
Het was ook nog voor een behandeling, niet met een vriendin ofzo, dus in die tijd had iemand anders behandeld kunnen worden.
Volgende keer vraag ik om een datum of ik bel terug als ik vergeet om een datum te vragen.
donderdag 23 februari 2017 om 16:57
Balen van die afspraak. Als ik terugkerende afspraken heb probeer ik die altijd op dezelfde dag van de week te plannen. Uit ervaring weet ik dat als ik dan een afspraak heb op een afwijkende dag ik die afspraak geheid ga vergeten.
Wel raar dat ze geen datum heeft gezegd. Dat zorgt al snel voor verwarring. Ik probeer altijd de dag en tijd te herhalen wanneer ik hem in m'n telefoon zet.
Wel raar dat ze geen datum heeft gezegd. Dat zorgt al snel voor verwarring. Ik probeer altijd de dag en tijd te herhalen wanneer ik hem in m'n telefoon zet.
donderdag 23 februari 2017 om 17:25
quote:impala schreef op 20 februari 2017 @ 20:30:
Trakteren doe ik wel, maar ik zet dan gewoon een taart neer met een mes erbij en een stapel plastic bordjes;-) en dan een mailtje aan 'all' met de tekst: tast toe.
Zoenen weer ik af door mijn hand uit te steken en verder afstand te houden. Desnoods die uitgestoken arm stijf houden om die afstand te waarborgen
Ik krijg trouwens jeuk en uitslag in mijn gezicht van slecht geschoren mannen die mij zoenen. Of van een sterke aftershave. Gruwel.Zoiets wilde ik op mijn vorige werk ook doen, maar nee, dat kon echt niet (wel vriendelijk gezegd hoor). Dus hebben ze om me heen toe staan kijken hoe ik stond te stressen met vlaai snijden
Trakteren doe ik wel, maar ik zet dan gewoon een taart neer met een mes erbij en een stapel plastic bordjes;-) en dan een mailtje aan 'all' met de tekst: tast toe.
Zoenen weer ik af door mijn hand uit te steken en verder afstand te houden. Desnoods die uitgestoken arm stijf houden om die afstand te waarborgen
Ik krijg trouwens jeuk en uitslag in mijn gezicht van slecht geschoren mannen die mij zoenen. Of van een sterke aftershave. Gruwel.Zoiets wilde ik op mijn vorige werk ook doen, maar nee, dat kon echt niet (wel vriendelijk gezegd hoor). Dus hebben ze om me heen toe staan kijken hoe ik stond te stressen met vlaai snijden
donderdag 23 februari 2017 om 20:14
quote:hondenmens schreef op 19 februari 2017 @ 23:03:
[...]
Ik wist niet dat je daar begeleiding voor kon krijgen. Wat doet die dan?
Samen met mijn SPV maak ik een signaleringsplan om te kijken wanneer het goed met mij gaat, en hoe je het herkent als het minder goed gaat en wat dan juiste interventies zijn.
Zelf zie ik dat niet altijd even goed, maar doordat zij dan doorvraagt begin ik wel in te zien onder welke omstandigheden ik goed functioneer.
Bijv: ik kan het aan om 24 uur te werken, maar mijn valkuil is dat als ik me goed voel ik ineens meer ga werken. Waardoor ik uiteindelijk over mijn grens ga en weer thuis kom te zitten met een burn-out.
Ook sta ik op de wachtlijst bij de GGZ voor een trajectbegeleider, die kan dan samen met jou kijken wat de mogelijkheden zijn qua werk en waar een werkplek/werk aan moet voldoen. Diegene is daarnaast ook gespecialiseerd in psychische problematiek en werk.
[...]
Ik wist niet dat je daar begeleiding voor kon krijgen. Wat doet die dan?
Samen met mijn SPV maak ik een signaleringsplan om te kijken wanneer het goed met mij gaat, en hoe je het herkent als het minder goed gaat en wat dan juiste interventies zijn.
Zelf zie ik dat niet altijd even goed, maar doordat zij dan doorvraagt begin ik wel in te zien onder welke omstandigheden ik goed functioneer.
Bijv: ik kan het aan om 24 uur te werken, maar mijn valkuil is dat als ik me goed voel ik ineens meer ga werken. Waardoor ik uiteindelijk over mijn grens ga en weer thuis kom te zitten met een burn-out.
Ook sta ik op de wachtlijst bij de GGZ voor een trajectbegeleider, die kan dan samen met jou kijken wat de mogelijkheden zijn qua werk en waar een werkplek/werk aan moet voldoen. Diegene is daarnaast ook gespecialiseerd in psychische problematiek en werk.
donderdag 23 februari 2017 om 20:18
donderdag 23 februari 2017 om 20:54
Nee niet om te slapen. Daar heb ik eigenlijk nooit problemen mee. Meer voor een stukje motivatie om tot actie te komen en inspiratie. Dat bracht de Wellbutrin mij. En gewoon blowen ook. Ik heb dan ook een voorkeur voor Sativa-wietjes, die werken meer stimulerend. Met de zware stonede wiet waar je loom van wordt (Indica soorten) heb ik nooit veel gehad.
.
donderdag 23 februari 2017 om 21:43
Ik heb volgende week een medicatieconsult met een heuse psychiater. Maar dan ga ik weer rumineren.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.
donderdag 23 februari 2017 om 21:43
Scoort alleen cbd niet op de test dan ? Cbd alleen schijnt idd maar weinig te doen. En als het wat doet, is dat idd meer lichamelijk (pijn, slapen) dan in je mind. Van thc word je ook high ja. En dat is een nadeel van blowen, hoewel daarbij wel gewenning optreedt. Ik wil juist een dosering/samenstelling zoeken waar ik net niet high van word, maar wel wat van merk. En ik wil niet meer roken ivm longen.
Mijn psychiater staat trouwens positief tegenover dit experiment. Ze volgt zelf ook onderzoeken naar het effect van cannabis op ass, adhd en add. Heel veel van haar klanten blowen en dat is vast geen toeval. Er zijn ook wel aanwijzigen dat er 'iets' is met de cannabisreceptoren.
Mijn psychiater staat trouwens positief tegenover dit experiment. Ze volgt zelf ook onderzoeken naar het effect van cannabis op ass, adhd en add. Heel veel van haar klanten blowen en dat is vast geen toeval. Er zijn ook wel aanwijzigen dat er 'iets' is met de cannabisreceptoren.
.
donderdag 23 februari 2017 om 21:59
quote:biobitch1984 schreef op 23 februari 2017 @ 21:43:
Ik heb volgende week een medicatieconsult met een heuse psychiater. Maar dan ga ik weer rumineren.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.Het probleem lijkt me niet zozeer een ander land. Maar wél drugstesten op het werk. Dan kun je ook geen stims gebruiken lijkt mij. En zelfs geen snri's dacht ik. Geen cannabis. Geen oxazepam? Blijft er weinig over.
Ik heb volgende week een medicatieconsult met een heuse psychiater. Maar dan ga ik weer rumineren.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.Het probleem lijkt me niet zozeer een ander land. Maar wél drugstesten op het werk. Dan kun je ook geen stims gebruiken lijkt mij. En zelfs geen snri's dacht ik. Geen cannabis. Geen oxazepam? Blijft er weinig over.
.
donderdag 23 februari 2017 om 22:52
quote:impala schreef op 23 februari 2017 @ 20:18:
Cool Hans dat je Japans leert! Heel benieuwd of je er al ergens mee gaat komen. Ik ben alvast onder de indruk.
Ik was al gefascineerd door Chinese karakters, maar ik ging Japans leren omdat ik de uitspraak van het Japans gemakkelijker vond dan die van het Chinees.
Ik neem ook weleens een kijkje bij het Chinees.
Cool Hans dat je Japans leert! Heel benieuwd of je er al ergens mee gaat komen. Ik ben alvast onder de indruk.
Ik was al gefascineerd door Chinese karakters, maar ik ging Japans leren omdat ik de uitspraak van het Japans gemakkelijker vond dan die van het Chinees.
Ik neem ook weleens een kijkje bij het Chinees.
World of Warcraft: Legion
donderdag 23 februari 2017 om 23:12
quote:biobitch1984 schreef op 23 februari 2017 @ 21:43:
Ik heb volgende week een medicatieconsult met een heuse psychiater. Maar dan ga ik weer rumineren.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.
Biobitch, is er ergens een topic waarin je vertelt over het dikgedrukte gedeelte? (Als het in dit topic is, sorry, mijn geheugen is net een zeef, ik vergeet het niet uit desinteresse). Het trok mijn aandacht en ik ben geïnteresseerd in het hoe en waarom.
Edit: en ik wil je niet lastig vallen hiermee, of je vragen om het voor de zoveelste keer te schrijven, vandaar dat ik vraag naar een eerder topic
Ik heb volgende week een medicatieconsult met een heuse psychiater. Maar dan ga ik weer rumineren.
Medicatie --> opiumwet --> schiphol --> verklaringen --> nieuw land --> nieuwe arts zoeken --> ziekenhuis = werkgever = ontmaskering medicijngebruik = kans op ontslag of ontmaskering
De timing van mijn behandeling is weer enorm beroerd, sowieso ga ik weg middenin het behandeltraject.
Biobitch, is er ergens een topic waarin je vertelt over het dikgedrukte gedeelte? (Als het in dit topic is, sorry, mijn geheugen is net een zeef, ik vergeet het niet uit desinteresse). Het trok mijn aandacht en ik ben geïnteresseerd in het hoe en waarom.
Edit: en ik wil je niet lastig vallen hiermee, of je vragen om het voor de zoveelste keer te schrijven, vandaar dat ik vraag naar een eerder topic
vrijdag 24 februari 2017 om 07:25
quote:impala schreef op 23 februari 2017 @ 21:59:
[...]
Het probleem lijkt me niet zozeer een ander land. Maar wél drugstesten op het werk. Dan kun je ook geen stims gebruiken lijkt mij. En zelfs geen snri's dacht ik. Geen cannabis. Geen oxazepam? Blijft er weinig over.
Op het nieuwe werk doen ze denk ik geen drugstesten. Maar ik ga gekeurd worden voor het pensioenfonds, daarom.
Onze (mijn huidige werk) drugstesten testen specifiek op thc. Maar een potje cbd druppels bevat sporen van thc. Ik werk nog wel een tijd bij dit bedrijf, dus ik zou het voor je kunnen testen haha. Maar die potjes cbd zijn duur :p. Gewoon een week lang de druppels gebruiken en dan daarna in een potje piesen. Leuk experimentje
[...]
Het probleem lijkt me niet zozeer een ander land. Maar wél drugstesten op het werk. Dan kun je ook geen stims gebruiken lijkt mij. En zelfs geen snri's dacht ik. Geen cannabis. Geen oxazepam? Blijft er weinig over.
Op het nieuwe werk doen ze denk ik geen drugstesten. Maar ik ga gekeurd worden voor het pensioenfonds, daarom.
Onze (mijn huidige werk) drugstesten testen specifiek op thc. Maar een potje cbd druppels bevat sporen van thc. Ik werk nog wel een tijd bij dit bedrijf, dus ik zou het voor je kunnen testen haha. Maar die potjes cbd zijn duur :p. Gewoon een week lang de druppels gebruiken en dan daarna in een potje piesen. Leuk experimentje
maandag 27 februari 2017 om 11:24
Even wat van me afschrijven hoor. Ik moest vandaag weer bij de arbeidsbemiddelingsdienst komen. Daar sprak ik iemand die ik een aantal jaar geleden ook al gezien had. Ze was iets warmer dan de vorige keer, dat was positief. Maar waar ik een naar gevoel van kreeg: ze zei dat ze bij onze vorige contacten van een begeleidster die ik toen af en toe sprak een verhaal gehoord zou hebben over een incident bij mijn voormalige werkgever, en dat dat incident een belangrijke reden zou zijn waarom die me nu niet meer wil. (Sorry dat ik het even cryptisch houd.)
Ik viel he-le-maal uit de lucht, maar zij bleef bij haar verhaal. 't Is niet zo erg dat ik iemand zou aangerand hebben of zo, maar voldoende om wat kortstondige opschudding te veroorzaken. Denk qua ernst bijvoorbeeld aan een transportbedrijf waarbij een aantal vrachtwagens op weg gestuurd worden met een lading die niet past bij de route die je de chauffeurs meegeeft... zoiets.
Natuurlijk vraag ik me nu af of wat zij zegt waar is (dat het verhaal circuleert dan, het verhaal op zich moet haast wel onzin zijn, tenzij ik wel héél veel vergeten ben). Heb die begeleidster gemaild, helaas heeft ze deze week vakantie.
Als ik impulsief zou zijn dan zou ik nu een collega van destijds mailen en vragen of die iets weet, maar daar schrik ik een beetje voor terug, net omdat sommigen op het einde van mijn tewerkstelling onverklaarbaar afstandelijk deden tegen mij (een verhaal over een incident waar ik zelf niets van afweet zou dan misschien wel wat verklaren). Dus ja, wie weet hoe ze zouden reageren als ik hen nu zou mailen...
Ach, ik trek dit gewoon nogal slecht omdat ik niet zo vaak mensen spreek als ik wel zou willen, en als dan toch eens iemand contact met je zoekt dan gaat het over zoiets zakelijks als werk zoeken. Begrijp dat dat ook wel moet gebeuren en zo, maar je krijgt het gevoel dat het 'de maatschappij' niet zo erg boeit hoe je je voelt. Dat is wel jammer.
Genoeg stoom afgelaten, voel me altijd een beetje schuldig bij dit soort zeurderige ego-posts. Nu jullie weer.
Ik viel he-le-maal uit de lucht, maar zij bleef bij haar verhaal. 't Is niet zo erg dat ik iemand zou aangerand hebben of zo, maar voldoende om wat kortstondige opschudding te veroorzaken. Denk qua ernst bijvoorbeeld aan een transportbedrijf waarbij een aantal vrachtwagens op weg gestuurd worden met een lading die niet past bij de route die je de chauffeurs meegeeft... zoiets.
Natuurlijk vraag ik me nu af of wat zij zegt waar is (dat het verhaal circuleert dan, het verhaal op zich moet haast wel onzin zijn, tenzij ik wel héél veel vergeten ben). Heb die begeleidster gemaild, helaas heeft ze deze week vakantie.
Als ik impulsief zou zijn dan zou ik nu een collega van destijds mailen en vragen of die iets weet, maar daar schrik ik een beetje voor terug, net omdat sommigen op het einde van mijn tewerkstelling onverklaarbaar afstandelijk deden tegen mij (een verhaal over een incident waar ik zelf niets van afweet zou dan misschien wel wat verklaren). Dus ja, wie weet hoe ze zouden reageren als ik hen nu zou mailen...
Ach, ik trek dit gewoon nogal slecht omdat ik niet zo vaak mensen spreek als ik wel zou willen, en als dan toch eens iemand contact met je zoekt dan gaat het over zoiets zakelijks als werk zoeken. Begrijp dat dat ook wel moet gebeuren en zo, maar je krijgt het gevoel dat het 'de maatschappij' niet zo erg boeit hoe je je voelt. Dat is wel jammer.
Genoeg stoom afgelaten, voel me altijd een beetje schuldig bij dit soort zeurderige ego-posts. Nu jullie weer.
maandag 27 februari 2017 om 11:42
Ahh vlaamsevink even of ik het goed begrijp. De vrouw die je nu sprak (van arbeidsbemiddelingsdienst) heeft twee jaar geleden van jouw begeleidster dat verhaal gehoord? En ze zegt er nu iets van en jij hoort dit nu voor het eerst en weet ook niet of het waar is?
Grrr ik zou echt boos zijn, die begeleidster van toen had der mond moeten houden of desnoods jou erop moeten aanspreken. Ook merkwaardig dat die arbeidsbemiddelings vrouw er nu twee jaar later nog op terug komt. Heeft dat een speciale reden? Ik zou denken joh het is twee jaar geleden ik heb het ook maar via iemand gehoord en het doet er nu toch niet meer aan toe?
Grrr ik zou echt boos zijn, die begeleidster van toen had der mond moeten houden of desnoods jou erop moeten aanspreken. Ook merkwaardig dat die arbeidsbemiddelings vrouw er nu twee jaar later nog op terug komt. Heeft dat een speciale reden? Ik zou denken joh het is twee jaar geleden ik heb het ook maar via iemand gehoord en het doet er nu toch niet meer aan toe?
maandag 27 februari 2017 om 12:08
Je vat het prima samen, Lisa. De bemiddelingsmevrouw begon erover omdat men mij graag uit het hoofd wil praten dat ik nog eens terug kan naar die vroegere werkgever (en zij draagt daar dan argumenten voor aan). Ze heeft overigens helemaal gelijk als ze zegt dat ik daar ongewenst lijk... maar rechtvaardig is dat niet, denk ik.
Toegegeven, dat ligt allemaal heel gevoelig bij mij omdat ik van dat werk erg blij werd en er hoogstwaarschijnlijk wat dingen verdraaid zijn om iemand anders mijn plaats te kunnen geven. Maar dat verhaal wil eigenlijk niemand horen, en als je er bij hoge uitzondering eens wat van zegt dan wordt alles in twijfel getrokken. Ik word er treurig van.
Zou eigenlijk wat moeten bijslapen nu (is er vannacht niet van gekomen) maar ben natuurlijk gestresst door het gesprek van vanochtend, het vooruitzicht later deze week nog eens terug te moeten, en dan daarna doorgestuurd te worden naar een dienst waar ze eerst allerlei testen willen doen en me dan werk zouden willen geven. Terwijl ik het eerlijk gezegd zonder werk al zo zwaar vind allemaal.
Dat zou ik nog wel eens van de anderen willen horen: zien jullie jezelf de 'mentale kracht' opbrengen om te werken als je de neiging hebt veel te piekeren en er verder helaas weinig contacten (of andere dingen...) zijn waaraan je je kan optrekken? Natuurlijk kan je het geluk hebben terecht te komen op een werkplek waar je net energie van krijgt, maar ik vrees dat dat uitzonderingen zijn...
De bemiddelingsmevrouw begon erover omdat men mij graag uit het hoofd wil praten dat ik nog eens terug kan naar die vroegere werkgever (en zij draagt daar dan argumenten voor aan). Ze heeft overigens helemaal gelijk als ze zegt dat ik daar ongewenst lijk... maar rechtvaardig is dat niet, denk ik. Toegegeven, dat ligt allemaal heel gevoelig bij mij omdat ik van dat werk erg blij werd en er hoogstwaarschijnlijk wat dingen verdraaid zijn om iemand anders mijn plaats te kunnen geven. Maar dat verhaal wil eigenlijk niemand horen, en als je er bij hoge uitzondering eens wat van zegt dan wordt alles in twijfel getrokken. Ik word er treurig van.
Zou eigenlijk wat moeten bijslapen nu (is er vannacht niet van gekomen) maar ben natuurlijk gestresst door het gesprek van vanochtend, het vooruitzicht later deze week nog eens terug te moeten, en dan daarna doorgestuurd te worden naar een dienst waar ze eerst allerlei testen willen doen en me dan werk zouden willen geven. Terwijl ik het eerlijk gezegd zonder werk al zo zwaar vind allemaal.
Dat zou ik nog wel eens van de anderen willen horen: zien jullie jezelf de 'mentale kracht' opbrengen om te werken als je de neiging hebt veel te piekeren en er verder helaas weinig contacten (of andere dingen...) zijn waaraan je je kan optrekken? Natuurlijk kan je het geluk hebben terecht te komen op een werkplek waar je net energie van krijgt, maar ik vrees dat dat uitzonderingen zijn...
maandag 27 februari 2017 om 12:37
Werken zorgt er bij mij net voor dat ik minder pieker, je bent dan niet meer een ganse dag met jezelf bezig. Daarnaast kun je werk ook gebruiken om de contacten te leggen die je nu ontbeert.
Als je werkloos bent worden een deel van je gedachten toch ook opgeslorpt door het vooruitzicht om opnieuw aan de slag te gaan, met alle onzekerheden die daarbij komen kijken; daar ben je dan ineens ook vanaf.
Heeft je begeleidster misschien een punt wanneer ze stelt dat je die vorige werkgever los moet laten?
Als je werkloos bent worden een deel van je gedachten toch ook opgeslorpt door het vooruitzicht om opnieuw aan de slag te gaan, met alle onzekerheden die daarbij komen kijken; daar ben je dan ineens ook vanaf.
Heeft je begeleidster misschien een punt wanneer ze stelt dat je die vorige werkgever los moet laten?
maandag 27 februari 2017 om 12:47
quote:Valdemar_II schreef op 27 februari 2017 @ 12:37:
Heeft je begeleidster misschien een punt wanneer ze stelt dat je die vorige werkgever los moet laten?
Absoluut. Maar dat lukt me niet echt. Hart vs. verstand, weet je wel.
Vorige werkgever vond ik op de meeste vlakken geweldig (soort collega's, bereikbaarheid, werkuren etc.). Het kost me best wel veel moeite om te werken en zeker het empathische contact met enkele collega's zorgde ervoor dat zowat mijn hele bestaan een stuk vrolijker was in de jaren dat ik daar werkte. Nadien nog kort ergens anders gewerkt en dat was veel minder prettig.
Dus: angst en verontwaardiging bij mij dat ik gedwongen zou worden iets te doen waar ik alleen maar minder vrolijk van zou worden of dat ik zelfs niet zou kunnen opbrengen, en dat allemaal omdat iemand anders zo nodig mijn stoel moest krijgen. Daar gaat je rechtvaardigheidsgevoel wel van opspelen hoor...
Je hebt wel gelijk dat het vooruitzicht weer aan het werk te gaan (en hoe moet dat dan, etc.) op zich ook veel getob met zich meebrengt. Dié onrust verdwijnt natuurlijk als je werkt, maar wat je er aan zorgen voor terugkrijgt...
Heeft je begeleidster misschien een punt wanneer ze stelt dat je die vorige werkgever los moet laten?
Absoluut. Maar dat lukt me niet echt. Hart vs. verstand, weet je wel.
Vorige werkgever vond ik op de meeste vlakken geweldig (soort collega's, bereikbaarheid, werkuren etc.). Het kost me best wel veel moeite om te werken en zeker het empathische contact met enkele collega's zorgde ervoor dat zowat mijn hele bestaan een stuk vrolijker was in de jaren dat ik daar werkte. Nadien nog kort ergens anders gewerkt en dat was veel minder prettig.
Dus: angst en verontwaardiging bij mij dat ik gedwongen zou worden iets te doen waar ik alleen maar minder vrolijk van zou worden of dat ik zelfs niet zou kunnen opbrengen, en dat allemaal omdat iemand anders zo nodig mijn stoel moest krijgen. Daar gaat je rechtvaardigheidsgevoel wel van opspelen hoor...
Je hebt wel gelijk dat het vooruitzicht weer aan het werk te gaan (en hoe moet dat dan, etc.) op zich ook veel getob met zich meebrengt. Dié onrust verdwijnt natuurlijk als je werkt, maar wat je er aan zorgen voor terugkrijgt...
