Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zaterdag 1 april 2017 om 14:42
quote:Fifi123 schreef op 29 maart 2017 @ 11:09:
Hebben jullie dat ook? Dat je regelmatig de mist in gaat tijdens interactie (lees: gesprek) met anderen? Dat je blijkbaar een verkeerde intonatie hebt? Dat mensen jouw opmerkingen als kattig ervaren, terwijl het in jouw oren precies zo klinkt zoals zij zelf praten? Het gebeurt me regelmatig. En het vervelende is dat het ook heel vaak gebeurt als ik met mijn ouders spreek. Vooral tussen mijn moeder en mij levert het soms vervelende situaties op, maar met mijn vader (waarvan ik overigens al heel lang denk dat hij ook ergens op het spectrum zit) komen die situaties ook voor. Zij zeggen dan dat ik niet zo bitchy moet reageren, maar ik ben me echt van geen kwaad bewust. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik doe precies mijn best om te communiceren zoals 'normale' mensen communiceren, maar ik doe blijkbaar iets niet goed.
Nu ja, ik weet niet precies wat ik met deze post wil bereiken. Misschien moest ik het gewoon even van mij af schrijven.Oh ja. En de verklaring ASS verklaart het wel, maar neemt de frustratie erover niet weg
Hebben jullie dat ook? Dat je regelmatig de mist in gaat tijdens interactie (lees: gesprek) met anderen? Dat je blijkbaar een verkeerde intonatie hebt? Dat mensen jouw opmerkingen als kattig ervaren, terwijl het in jouw oren precies zo klinkt zoals zij zelf praten? Het gebeurt me regelmatig. En het vervelende is dat het ook heel vaak gebeurt als ik met mijn ouders spreek. Vooral tussen mijn moeder en mij levert het soms vervelende situaties op, maar met mijn vader (waarvan ik overigens al heel lang denk dat hij ook ergens op het spectrum zit) komen die situaties ook voor. Zij zeggen dan dat ik niet zo bitchy moet reageren, maar ik ben me echt van geen kwaad bewust. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik doe precies mijn best om te communiceren zoals 'normale' mensen communiceren, maar ik doe blijkbaar iets niet goed.
Nu ja, ik weet niet precies wat ik met deze post wil bereiken. Misschien moest ik het gewoon even van mij af schrijven.Oh ja. En de verklaring ASS verklaart het wel, maar neemt de frustratie erover niet weg
zaterdag 1 april 2017 om 14:53
Ik loop bij nieuwe cursussen en situaties waarbij je in groepsverband iets moet leren weer enorm tegen mijn beperkingen op. Ik wil graag alles net zo snel en makkelijk kunnen als een ander maar helaas blijf ik traag in mijn handelen.
Ik raak ook snel geirriteerd en gepikeerd dan. Vooral als ik iets in mijn eigen tempo wil doen, iedereen roept dat dat ook kan en mag (staat zelfs in de theorie) maar dat mensen meteen roepen ja het moet zo en zo hier ik help je wel. Flikker op denk ik dan, ik weet hoe het moet alleen qua motoriek lukt het me even niet, laat me gewoon even zelf prutsen. Ik haat het ook enorm als ik loop te prutsen (krijg bijvoorbeeld een zwemfin niet vast) en dat iedereen op je moet wachten en ik dus weer degene ben die de boel vertraagd. Ik heb dan het gevoel dat iedereen me kotsbeu gaat raken of dat mensen me liever zien gaan dan komen omdat ik hun leerproces er ook mee vertraag.
En dan heb je echt even hulp nodig (bv een zwaar item boven mijn hoofd ophangen waar ik net niet bij kan en dan is er weer niemand.
Ik raak ook snel geirriteerd en gepikeerd dan. Vooral als ik iets in mijn eigen tempo wil doen, iedereen roept dat dat ook kan en mag (staat zelfs in de theorie) maar dat mensen meteen roepen ja het moet zo en zo hier ik help je wel. Flikker op denk ik dan, ik weet hoe het moet alleen qua motoriek lukt het me even niet, laat me gewoon even zelf prutsen. Ik haat het ook enorm als ik loop te prutsen (krijg bijvoorbeeld een zwemfin niet vast) en dat iedereen op je moet wachten en ik dus weer degene ben die de boel vertraagd. Ik heb dan het gevoel dat iedereen me kotsbeu gaat raken of dat mensen me liever zien gaan dan komen omdat ik hun leerproces er ook mee vertraag.
En dan heb je echt even hulp nodig (bv een zwaar item boven mijn hoofd ophangen waar ik net niet bij kan en dan is er weer niemand.
zaterdag 1 april 2017 om 15:05
Erg herkenbaar weer helaas.
Hoe ouder ik word hoe minder zin ik krijg me aan te passen,en ik geloof dat ik dat ook al niet eens erg meer vind.
Een mens houd dat gewoon niet zijn hele leven vol,dat zou ook niet moeten hoeven vind ik.
Jammer dat het zo vaak verkeerd gaat,terwijl onze intenties goed zijn,ik krijg daardoor wel soms de neiging me terug te trekken.
Het is dat ik een gezin heb,anders werd ik een kluizenaar!
Ik ben heel blij met mijn gezin,maar door de kinderen heb je ook veel meer met andere mensen te doen,dat is wat ik er het meest zwaar aan vind.Al die extra afspraakjes en gesprekjes,en zelfs onenigheden tussen de kinderen die dan weer uitgepraat moeten worden.Een van mijn kinderen heeft zelf autisme waardoor er vaak weer vervelende situaties ontstaan,die ik dan weer moet oplossen/uitleggen,en andere ouders zijn helaas ook niet altijd even redelijk,vermoeiend.
Werken heb ik lang geleden al opgegeven,ik vind het altijd grappig als mensen me vragen of ik het niet mis om collega's te hebben
Hoe ouder ik word hoe minder zin ik krijg me aan te passen,en ik geloof dat ik dat ook al niet eens erg meer vind.
Een mens houd dat gewoon niet zijn hele leven vol,dat zou ook niet moeten hoeven vind ik.
Jammer dat het zo vaak verkeerd gaat,terwijl onze intenties goed zijn,ik krijg daardoor wel soms de neiging me terug te trekken.
Het is dat ik een gezin heb,anders werd ik een kluizenaar!
Ik ben heel blij met mijn gezin,maar door de kinderen heb je ook veel meer met andere mensen te doen,dat is wat ik er het meest zwaar aan vind.Al die extra afspraakjes en gesprekjes,en zelfs onenigheden tussen de kinderen die dan weer uitgepraat moeten worden.Een van mijn kinderen heeft zelf autisme waardoor er vaak weer vervelende situaties ontstaan,die ik dan weer moet oplossen/uitleggen,en andere ouders zijn helaas ook niet altijd even redelijk,vermoeiend.
Werken heb ik lang geleden al opgegeven,ik vind het altijd grappig als mensen me vragen of ik het niet mis om collega's te hebben
zaterdag 1 april 2017 om 17:21
Hallo ik ben nieuw (A)
Ik kwam via google beetje op viva terecht ik heb dus vorige jaar diagnose gekregen omdat ik via werk vast kwam zitten en school was toen 29 jammer dat nu pas boven water kwam drijven vroeger nooit kunnen bedenken dat ik zelf Autisme had lol
Laatst IQ test gedaan via zo werk integratie nu scoorde ik best wel laag maar klopt dat autisten veel moeite hebben met dit soort testen?
Ik kwam via google beetje op viva terecht ik heb dus vorige jaar diagnose gekregen omdat ik via werk vast kwam zitten en school was toen 29 jammer dat nu pas boven water kwam drijven vroeger nooit kunnen bedenken dat ik zelf Autisme had lol
Laatst IQ test gedaan via zo werk integratie nu scoorde ik best wel laag maar klopt dat autisten veel moeite hebben met dit soort testen?
zaterdag 1 april 2017 om 17:23
Soms zou ik best een kluizenaar willen zijn! Gewoon een hutje met 4 muren en verder niets... geen buren waar je al dan niet iets mee moet, geen zorgen om het bijhouden van het huishouden, niet altijd iets te repareren of weer eens iets kapot...lijkt me heerlijk!
En welkom ButtersStoch, niet alle autisten scoren laag op IQ, integendeel. Als ik mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb een IQ van 134 en een ASS-diagnose Met name mensen met Asperger hebben vaak een normaal of hoger dan normaal IQ (maar tegenwoordig heet alles ASS).
En welkom ButtersStoch, niet alle autisten scoren laag op IQ, integendeel. Als ik mezelf als voorbeeld mag nemen: ik heb een IQ van 134 en een ASS-diagnose Met name mensen met Asperger hebben vaak een normaal of hoger dan normaal IQ (maar tegenwoordig heet alles ASS).
zaterdag 1 april 2017 om 17:33
quote:hondenmens schreef op 31 maart 2017 @ 13:45:
[...]
Wat is dat toch? Zijn ouders zich daar echt niet van bewust of kunnen ze moeilijk fouten toegeven? De band met mijn moeder is over het algemeen goed, maar soms gaat het dan ineens mis. Dat zie ik vaak niet aankomen, zodat ik me er ook niet op kan voorbereiden.
Maar dingen komen bij mij harder binnen en dan voelt het al gauw vervelend. Ik denk dat ik daarom iets sneller als boosheid of ruzie zie dan zij.
Begrijpt je man je wel goed?
Precies. En op dat moment (wanneer het weet eens mis gaat, vind ik mijn moeder ook echt niet leuk en man ook niet, als hij erbij is).
Mijn man begrijpt me beter dan wie dan ook. Soms ook beter dan mezelf
[...]
Wat is dat toch? Zijn ouders zich daar echt niet van bewust of kunnen ze moeilijk fouten toegeven? De band met mijn moeder is over het algemeen goed, maar soms gaat het dan ineens mis. Dat zie ik vaak niet aankomen, zodat ik me er ook niet op kan voorbereiden.
Maar dingen komen bij mij harder binnen en dan voelt het al gauw vervelend. Ik denk dat ik daarom iets sneller als boosheid of ruzie zie dan zij.
Begrijpt je man je wel goed?
Precies. En op dat moment (wanneer het weet eens mis gaat, vind ik mijn moeder ook echt niet leuk en man ook niet, als hij erbij is).
Mijn man begrijpt me beter dan wie dan ook. Soms ook beter dan mezelf
zaterdag 1 april 2017 om 17:40
Logopedie heb ik ook nog niet aan gedacht. Ik dacht dat dat vooral voor kinderen was. Als kind heb ik wel logopedie gehad omdat ik de "R" niet goed kon uitspreken. De leesmoeders vielen daar elke keer over. Maar de logopedist vond het geen probleem. Hij zei dat de ene mens de "R" voor in de mond heeft en de andere achter. Ik kan hem trouwens nog niet goed uitspreken.
Ik kan er ook slecht tegen als ik dingen niet op mijn eigen tempo kan doen. Bij mijn nieuwe baas worden we veel minder opgejaagd dan bij de vorige. Nu mogen ook de langzamere mensen meer dingen proberen. Alleen bij spoedopdrachten worden wel vaker de snellere ingezet. Dat vind ik niet erg. Zie dat als een soort bescherming, dan hoef ik me niet opgejaagd te voelen. Wel voel ik me niet zo geliefd bij mijn nieuwe baas. Hij is wel rustig en correct als je hem wat vraagt. Maar verder is hij is nogal afstandelijk naar mij. Als hij me al eens aankijkt heeft hij een bedenkelijke blik. Tegen mijn vriendin is hij hartelijker. Oke, ik heb ook wel een paar complimentjes gekregen. Maar dat doet hij bij iedereen. Een paar jaar terug heb ik ook eens op zijn afdeling gewerkt. Onverwachts om in te vallen. Ik voelde me daar toen helemaal niet thuis. Dit was wel ander werk dat we nu doen. Ik was alleen in een nieuwe groep mensen, het was rumoerig en het werk was ook niet mijn ding. Hij was er wel tevreden over toen en deed wat ik kon. Maar dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik na 2 dagen aan de bel trok en terug naar mijn oude afdeling mocht. Ik vul dan in dat hem dat nog dwars zit. Mijn vriendin doet altijd bij iedereen erg haar best om maar goed gevonden te worden. Ik heb dat niet en doe wat me gevraagd wordt. Zo ben ik altijd geweest. Het zit me niet heel dwars, maar het valt me op.
Ik kan er ook slecht tegen als ik dingen niet op mijn eigen tempo kan doen. Bij mijn nieuwe baas worden we veel minder opgejaagd dan bij de vorige. Nu mogen ook de langzamere mensen meer dingen proberen. Alleen bij spoedopdrachten worden wel vaker de snellere ingezet. Dat vind ik niet erg. Zie dat als een soort bescherming, dan hoef ik me niet opgejaagd te voelen. Wel voel ik me niet zo geliefd bij mijn nieuwe baas. Hij is wel rustig en correct als je hem wat vraagt. Maar verder is hij is nogal afstandelijk naar mij. Als hij me al eens aankijkt heeft hij een bedenkelijke blik. Tegen mijn vriendin is hij hartelijker. Oke, ik heb ook wel een paar complimentjes gekregen. Maar dat doet hij bij iedereen. Een paar jaar terug heb ik ook eens op zijn afdeling gewerkt. Onverwachts om in te vallen. Ik voelde me daar toen helemaal niet thuis. Dit was wel ander werk dat we nu doen. Ik was alleen in een nieuwe groep mensen, het was rumoerig en het werk was ook niet mijn ding. Hij was er wel tevreden over toen en deed wat ik kon. Maar dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik na 2 dagen aan de bel trok en terug naar mijn oude afdeling mocht. Ik vul dan in dat hem dat nog dwars zit. Mijn vriendin doet altijd bij iedereen erg haar best om maar goed gevonden te worden. Ik heb dat niet en doe wat me gevraagd wordt. Zo ben ik altijd geweest. Het zit me niet heel dwars, maar het valt me op.
zaterdag 1 april 2017 om 20:57
ButtersStotch, welkom. Het kan wel zo zijn dat doordat je niet prettig in je vel zit, je een IQ test minder goed maakt.
Ik heb me nooit officieel laten testen, maar doe wel eens een online IQ testje. Normaliter scoor ik redelijk hoog (rond de 135 geloof ik). Maar als ik slecht in m'n vel zit dan haal ik krap de 127... Het zijn wat mij betreft moment opnamen die sterk afhangen van de verschillende factoren op het moment van testen.
Ik durf zelf geen IQ test te laten doen. Ik ben bang dat ik zak
Ik heb me nooit officieel laten testen, maar doe wel eens een online IQ testje. Normaliter scoor ik redelijk hoog (rond de 135 geloof ik). Maar als ik slecht in m'n vel zit dan haal ik krap de 127... Het zijn wat mij betreft moment opnamen die sterk afhangen van de verschillende factoren op het moment van testen.
Ik durf zelf geen IQ test te laten doen. Ik ben bang dat ik zak
zaterdag 1 april 2017 om 21:19
Als je vaak zelf testen doet, is een IQ-test op den duur ook niet meer betrouwbaar volgens mij
Ik had lang niet meer in deze groep gekeken, jullie kennen mij waarschijnlijk dus niet. Ik heb ASS-trekken, maar te weinig voor een diagnose denk ik. Mijn oudste zoon heeft de diagnose Asperger (en ADD) en de jongste wordt momenteel getest, die heeft ook ASS- en ADHD-kenmerken. In de familie van mijn man komen ook ASS-trekken voor en ook in de familie van mijn moeder.
Ik voel communicatie tussen mensen juist heel goed aan, meestal, maar ik kan er zelf vaak niet goed op aansluiten. Dat is eigenlijk iets wat ik pas ben gaan vinden sinds een jaar of 15 (ik ben bijna 49). Hm, nu ik dat zo opschrijf, mijn oudste zoon is 13, zou er een verband zijn?! Van de week ook weer een misstap gemaakt, in de appgroep van een pas opgericht kookclubje waar ik in zit. Ik was nogal in de stress door grote werkdruk en mijn man die weer onverwacht een paar dagen weg moest, en had in dat groepje gepost dat ik wel iets simpels zou maken, omdat ik het druk had. En gepost dat mijn man er niet was enzovoort. Een vrouw vond dat allemaal te rommelig en onserieus overkomen en is uit de groep gestapt. Een andere vrouw stond op het punt dat ook te doen. Ik voelde het toen wel aan, maar te laat dus. En dit is niet de eerste keer. Ik ben dan even heel chaotisch en ventileer dat ook, maar anderen nemen dat zwaarder op dan ik het bedoel en zijn daar niet van gecharmeerd blijkbaar. Er is dan vaak ook geen begrip als ik het uitleg. Ik vind sowieso dat er erg weinig begrip is van "gewone mensen" voor een beetje anders-dan-anders reageren. Iedereen moet altijd zo zichzelf zijn, wordt gepredikt, maar als je dat iets te veel doet is het niet goed. Je moet normaal doen, zoals iedereen.
Over toon van stem; mijn jongste zoon praat heel vaak op boze toon. Als ik er iets van zeg, vindt hij dat dat helemaal niet waar is en is daar heilig van overtuigd. Mijn oudste zoon praat vaak heel erg hard, waar ik slecht tegen kan, maar hij vindt dat zelf helemaal niet. Ik heb sowieso snel last van 'roepende stemmen'. Jullie snappen denk ik wel wat ik bedoel.
Ik had lang niet meer in deze groep gekeken, jullie kennen mij waarschijnlijk dus niet. Ik heb ASS-trekken, maar te weinig voor een diagnose denk ik. Mijn oudste zoon heeft de diagnose Asperger (en ADD) en de jongste wordt momenteel getest, die heeft ook ASS- en ADHD-kenmerken. In de familie van mijn man komen ook ASS-trekken voor en ook in de familie van mijn moeder.
Ik voel communicatie tussen mensen juist heel goed aan, meestal, maar ik kan er zelf vaak niet goed op aansluiten. Dat is eigenlijk iets wat ik pas ben gaan vinden sinds een jaar of 15 (ik ben bijna 49). Hm, nu ik dat zo opschrijf, mijn oudste zoon is 13, zou er een verband zijn?! Van de week ook weer een misstap gemaakt, in de appgroep van een pas opgericht kookclubje waar ik in zit. Ik was nogal in de stress door grote werkdruk en mijn man die weer onverwacht een paar dagen weg moest, en had in dat groepje gepost dat ik wel iets simpels zou maken, omdat ik het druk had. En gepost dat mijn man er niet was enzovoort. Een vrouw vond dat allemaal te rommelig en onserieus overkomen en is uit de groep gestapt. Een andere vrouw stond op het punt dat ook te doen. Ik voelde het toen wel aan, maar te laat dus. En dit is niet de eerste keer. Ik ben dan even heel chaotisch en ventileer dat ook, maar anderen nemen dat zwaarder op dan ik het bedoel en zijn daar niet van gecharmeerd blijkbaar. Er is dan vaak ook geen begrip als ik het uitleg. Ik vind sowieso dat er erg weinig begrip is van "gewone mensen" voor een beetje anders-dan-anders reageren. Iedereen moet altijd zo zichzelf zijn, wordt gepredikt, maar als je dat iets te veel doet is het niet goed. Je moet normaal doen, zoals iedereen.
Over toon van stem; mijn jongste zoon praat heel vaak op boze toon. Als ik er iets van zeg, vindt hij dat dat helemaal niet waar is en is daar heilig van overtuigd. Mijn oudste zoon praat vaak heel erg hard, waar ik slecht tegen kan, maar hij vindt dat zelf helemaal niet. Ik heb sowieso snel last van 'roepende stemmen'. Jullie snappen denk ik wel wat ik bedoel.
zondag 2 april 2017 om 05:54
quote:biobitch1984 schreef op 01 april 2017 @ 14:33:
Vroeger had ik ook altijd problemen met verkeerd begrepen worden, nu iets minder. Bijvoorbeeld oo stages of bijbaantjes en zelfs mijn echte werk vond men me arrogant overkomen. Moest ik dat veranderen, maar nooit vertellen ze dan wat precies arrogant was en ze komen ook niet met concrete voorbeelden. Zeggen dat je dingen zo niet bedoeld is nutteloos, het beeld is al geschept en mensen gaan toch alleen maar uit van hun eigen ervaring, denken niet na over de alternatieve opties, gaan altijd uit van het negatieve.
Ik denk dat het mijn enthousiasme is die het tegenovergestelde bereikt. Bijvoorbeeld op stage moet je eigenlijk doen dat je dom bent, geinteresseerd knikken en af en toe zeggen 'oh wat een goede tip' of 'interessant zeg'. Dus niet als iemand iets vertelt enthousiast roepen: oooh dat weet ik! Omdat je blij bent dat je iets al weet of snapt.
De afgelopen 16 jaar echt leren toneelspelen op sociaal gewenste manieren te reageren. En dan nog gaat het regelmatig mis. Want het fingerspitzgefuhl (zoals de psych het noemt) ontbreekt gewoon.
Dan kan ik dus niet zoveel met die kritiek.
Er zijn weer veel herkenbare dingen geschreven de afgelopen dag, met op kop de eerste paragraaf van deze post. Gelukkig is dat 'altijd' niet helemáál op mij van toepassing, maar toch vaak/meestal. Helaas.
Welkom Butter!
Volgens hele oude IQ-testen zou ik behoorlijk mee moeten kunnen, maar soms twijfel ik toch aan dat cijfertje dat in mijn kindertijd gemeten is. Heb een beetje het gevoel dat ik in die jaren wel wat voor lag op mijn leeftijdsgenootjes, maar dat het verschil sindsdien toch op z'n minst sterk gekrompen is...
Wat vinden jullie eigenlijk van toetsenborden? Mijn fijne motoriek zou beter kunnen, en ik heb het maar moeilijk met die dingen. Voor iemand die met slechts twee vingers tikt haal ik al bij al nog een redelijk tempo, maar ik sla wel vaak verkeerde letters aan. Komt misschien ook omdat ik eigenwijs naar het scherm blijf kijken terwijl ik aan het tokkelen ben, dat zou ook nog kunnen. :p
O ja. Ik weet niet of het in Nederland ook zo is maar volgens een Vlaamse krant is het vandaag, 2 april, wereldautismedag (of wereld autisme dag, zoals het in de krant staat - vult lekker de kolommen hoor, als je hier en daar wat extra spaties dropt).
Vroeger had ik ook altijd problemen met verkeerd begrepen worden, nu iets minder. Bijvoorbeeld oo stages of bijbaantjes en zelfs mijn echte werk vond men me arrogant overkomen. Moest ik dat veranderen, maar nooit vertellen ze dan wat precies arrogant was en ze komen ook niet met concrete voorbeelden. Zeggen dat je dingen zo niet bedoeld is nutteloos, het beeld is al geschept en mensen gaan toch alleen maar uit van hun eigen ervaring, denken niet na over de alternatieve opties, gaan altijd uit van het negatieve.
Ik denk dat het mijn enthousiasme is die het tegenovergestelde bereikt. Bijvoorbeeld op stage moet je eigenlijk doen dat je dom bent, geinteresseerd knikken en af en toe zeggen 'oh wat een goede tip' of 'interessant zeg'. Dus niet als iemand iets vertelt enthousiast roepen: oooh dat weet ik! Omdat je blij bent dat je iets al weet of snapt.
De afgelopen 16 jaar echt leren toneelspelen op sociaal gewenste manieren te reageren. En dan nog gaat het regelmatig mis. Want het fingerspitzgefuhl (zoals de psych het noemt) ontbreekt gewoon.
Dan kan ik dus niet zoveel met die kritiek.
Er zijn weer veel herkenbare dingen geschreven de afgelopen dag, met op kop de eerste paragraaf van deze post. Gelukkig is dat 'altijd' niet helemáál op mij van toepassing, maar toch vaak/meestal. Helaas.
Welkom Butter!
Volgens hele oude IQ-testen zou ik behoorlijk mee moeten kunnen, maar soms twijfel ik toch aan dat cijfertje dat in mijn kindertijd gemeten is. Heb een beetje het gevoel dat ik in die jaren wel wat voor lag op mijn leeftijdsgenootjes, maar dat het verschil sindsdien toch op z'n minst sterk gekrompen is...
Wat vinden jullie eigenlijk van toetsenborden? Mijn fijne motoriek zou beter kunnen, en ik heb het maar moeilijk met die dingen. Voor iemand die met slechts twee vingers tikt haal ik al bij al nog een redelijk tempo, maar ik sla wel vaak verkeerde letters aan. Komt misschien ook omdat ik eigenwijs naar het scherm blijf kijken terwijl ik aan het tokkelen ben, dat zou ook nog kunnen. :p
O ja. Ik weet niet of het in Nederland ook zo is maar volgens een Vlaamse krant is het vandaag, 2 april, wereldautismedag (of wereld autisme dag, zoals het in de krant staat - vult lekker de kolommen hoor, als je hier en daar wat extra spaties dropt).
zondag 2 april 2017 om 14:45
Vermoedelijk komt lage score doordat ik maar 35%? ongeveer af had voordat toets was afgelopen ik kreeg paar jaar geleden te horen dat ik soms veel te complex denk met rekenen ipv logisch. Nah morgen gesprek met me job coach jippie ....krijg vast weer zo geweldige baan aangeboden waar ik niks mee kan.
zondag 2 april 2017 om 16:43
Bij mij komt de IQ score op internet altijd uit rond de 100 (mbo niveau normaal begaafd) en ook ik heb diagnose ASS.
Ben eigenlijk wel erg benieuwd naar mijn echte IQ en wil het wel eens officieel laten testen om te zien of die internettests kloppen.
Ik denk van wel aangezien ik over de Havo 7 jaar gedaan heb ipv 5.
Denk dat de CITO uitslag van de basisschool gewoon niet juist was maar mijn ouders weigerden me na de brugklas een niveau lager te laten plaatsen omdat die CITO beweerde dat ik HAVO aankon. Ze hebben altijd gezegd dat ik niks deed en beter mijn best moest doen terwijl ik me doodongelukkig voelde en het niveau echt veel te hoog lag. Ze zouden die CITO echt af moeten schaffen vind ik.
Ben eigenlijk wel erg benieuwd naar mijn echte IQ en wil het wel eens officieel laten testen om te zien of die internettests kloppen.
Ik denk van wel aangezien ik over de Havo 7 jaar gedaan heb ipv 5.
Denk dat de CITO uitslag van de basisschool gewoon niet juist was maar mijn ouders weigerden me na de brugklas een niveau lager te laten plaatsen omdat die CITO beweerde dat ik HAVO aankon. Ze hebben altijd gezegd dat ik niks deed en beter mijn best moest doen terwijl ik me doodongelukkig voelde en het niveau echt veel te hoog lag. Ze zouden die CITO echt af moeten schaffen vind ik.
zondag 2 april 2017 om 17:32
quote:misstwix schreef op 02 april 2017 @ 16:43:
Bij mij komt de IQ score op internet altijd uit rond de 100 (mbo niveau normaal begaafd) en ook ik heb diagnose ASS.
Ben eigenlijk wel erg benieuwd naar mijn echte IQ en wil het wel eens officieel laten testen om te zien of die internettests kloppen.
Ik denk van wel aangezien ik over de Havo 7 jaar gedaan heb ipv 5.
Denk dat de CITO uitslag van de basisschool gewoon niet juist was maar mijn ouders weigerden me na de brugklas een niveau lager te laten plaatsen omdat die CITO beweerde dat ik HAVO aankon. Ze hebben altijd gezegd dat ik niks deed en beter mijn best moest doen terwijl ik me doodongelukkig voelde en het niveau echt veel te hoog lag. Ze zouden die CITO echt af moeten schaffen vind ik.Mijn CITO score was 27 en het advies was IVBO/VBO. Ik kon zeer slecht meerkeuzevragen. We kregen voor de echte CITO oefen CITO's die ook grandioos mislukten. Terwijl het advies van de leraar HAVO was, dus ik ging naar brugklas MAVO/HAVO. De lesstof van de brugklas kon ik goed aan ik hield ook tijd voor mezelf over. Een vrij relaxt jaar. Ik had genoeg punten voor HAVO en iedereen rond me adviseerde dat te doen. Zelf had ik er al een zwaar hoofd in. Een sterk voorgevoel dat ik het niet aan zou kunnen. Maar je kon toen een aantal jaar niet meer van MAVO naar HAVO doorstromen. En terug kon altijd nog. Dus maar geprobeerd. Het was een drama. Vooral het vele huiswerk nekte me. Ik was nooit voor 22:00 klaar en moest hard knokken voor een voldoende. Mijn ouders vonden ook dat ik mijn best niet deed. Want de brugklas ging zo goed. Maar het voelde de lesstof van de brugklas niet aansloot op HAVO 2. Omdat ik aan het eind op zittenblijven stond, had de keus uit doubleren of MAVO. Ik ben dus MAVO gaan doen. Dat heb ik gewoon in 4 jaar behaald. Mijn voorgevoel klopte. HAVO was te hoog voor mij, maar ik had me laten overhalen.
Bij mij komt de IQ score op internet altijd uit rond de 100 (mbo niveau normaal begaafd) en ook ik heb diagnose ASS.
Ben eigenlijk wel erg benieuwd naar mijn echte IQ en wil het wel eens officieel laten testen om te zien of die internettests kloppen.
Ik denk van wel aangezien ik over de Havo 7 jaar gedaan heb ipv 5.
Denk dat de CITO uitslag van de basisschool gewoon niet juist was maar mijn ouders weigerden me na de brugklas een niveau lager te laten plaatsen omdat die CITO beweerde dat ik HAVO aankon. Ze hebben altijd gezegd dat ik niks deed en beter mijn best moest doen terwijl ik me doodongelukkig voelde en het niveau echt veel te hoog lag. Ze zouden die CITO echt af moeten schaffen vind ik.Mijn CITO score was 27 en het advies was IVBO/VBO. Ik kon zeer slecht meerkeuzevragen. We kregen voor de echte CITO oefen CITO's die ook grandioos mislukten. Terwijl het advies van de leraar HAVO was, dus ik ging naar brugklas MAVO/HAVO. De lesstof van de brugklas kon ik goed aan ik hield ook tijd voor mezelf over. Een vrij relaxt jaar. Ik had genoeg punten voor HAVO en iedereen rond me adviseerde dat te doen. Zelf had ik er al een zwaar hoofd in. Een sterk voorgevoel dat ik het niet aan zou kunnen. Maar je kon toen een aantal jaar niet meer van MAVO naar HAVO doorstromen. En terug kon altijd nog. Dus maar geprobeerd. Het was een drama. Vooral het vele huiswerk nekte me. Ik was nooit voor 22:00 klaar en moest hard knokken voor een voldoende. Mijn ouders vonden ook dat ik mijn best niet deed. Want de brugklas ging zo goed. Maar het voelde de lesstof van de brugklas niet aansloot op HAVO 2. Omdat ik aan het eind op zittenblijven stond, had de keus uit doubleren of MAVO. Ik ben dus MAVO gaan doen. Dat heb ik gewoon in 4 jaar behaald. Mijn voorgevoel klopte. HAVO was te hoog voor mij, maar ik had me laten overhalen.
zondag 2 april 2017 om 18:23
quote:hondenmens schreef op 02 april 2017 @ 17:32:
[...]
Mijn CITO score was 27 en het advies was IVBO/VBO. Ik kon zeer slecht meerkeuzevragen. We kregen voor de echte CITO oefen CITO's die ook grandioos mislukten. Terwijl het advies van de leraar HAVO was, dus ik ging naar brugklas MAVO/HAVO. De lesstof van de brugklas kon ik goed aan ik hield ook tijd voor mezelf over. Een vrij relaxt jaar. Ik had genoeg punten voor HAVO en iedereen rond me adviseerde dat te doen. Zelf had ik er al een zwaar hoofd in. Een sterk voorgevoel dat ik het niet aan zou kunnen. Maar je kon toen een aantal jaar niet meer van MAVO naar HAVO doorstromen. En terug kon altijd nog. Dus maar geprobeerd. Het was een drama. Vooral het vele huiswerk nekte me. Ik was nooit voor 22:00 klaar en moest hard knokken voor een voldoende. Mijn ouders vonden ook dat ik mijn best niet deed. Want de brugklas ging zo goed. Maar het voelde de lesstof van de brugklas niet aansloot op HAVO 2. Omdat ik aan het eind op zittenblijven stond, had de keus uit doubleren of MAVO. Ik ben dus MAVO gaan doen. Dat heb ik gewoon in 4 jaar behaald. Mijn voorgevoel klopte. HAVO was te hoog voor mij, maar ik had me laten overhalen.
Ja bij mij was het al in de brugklas niet goed. Was toen al veel te moeilijk. Werd ook in een tussenklas geplaatst voor leerlingen waarbij ze twijfelden of ze wel HAVO aankonden en extra aandacht nodig hadden. Dat jaar ging het iets beter maar nog steeds met het maximale aantal onvoldoendes die je mocht halen om over te kunnen naar 3 Havo over gegaan.
Dat jaar werd echter een complete mislukking haalde superveel onvoldoendes en voelde me depressief en dom en huiswerk kon ik ook niet aan. Toen hadden m'n ouders het toch echt moeten inzien maar nee ze bleven volhouden dat ik niet genoeg m'n best deed en slim genoeg was. Toen was wel nog niet bekend dat ik ASS had. Dat ontkennen ze trouwens ook nog steeds en zeggen altijd iedereen heeft wel iets en je wilt gewoon iets hebben etc.
Ik bleef zitten in 3 havo en jaar erop met weer het maximale aantal onvoldoendes over naar 4 havo. Mijn moeder heeft weer n gesprek gehad en school overtuigd dat ik beste op havo bleef ipv naar 4 mavo te gaan.
Dus toen werd het 4 havo ik was inmiddels erg depressief en onzeker en op school opnieuw een ramp qua cijfers. Resultaat ook in 4 havo blijven zitten.
4 havo voor de tweede keer ook weer maar net gehaald en 5 havo wonderbaarlijk met maximaal aantal onvoldoendes direct geslaagd.
Als ze me de mavo hadden laten doen was ik veel zekerder geworden en was gewoon met alles veel beter voor me geweest. Maar m'n ouders waren te prestatiegericht en schepten graag op en spraken slecht over kinderen die op de vbo en mavo zaten. Dat het dommeriken waren en later niks zouden bereiken etc.
Mijn zoontje leer ik nu juist om zichzelf te respecteren hoe hij is en dat ik altijd trots zal zijn op hem.
[...]
Mijn CITO score was 27 en het advies was IVBO/VBO. Ik kon zeer slecht meerkeuzevragen. We kregen voor de echte CITO oefen CITO's die ook grandioos mislukten. Terwijl het advies van de leraar HAVO was, dus ik ging naar brugklas MAVO/HAVO. De lesstof van de brugklas kon ik goed aan ik hield ook tijd voor mezelf over. Een vrij relaxt jaar. Ik had genoeg punten voor HAVO en iedereen rond me adviseerde dat te doen. Zelf had ik er al een zwaar hoofd in. Een sterk voorgevoel dat ik het niet aan zou kunnen. Maar je kon toen een aantal jaar niet meer van MAVO naar HAVO doorstromen. En terug kon altijd nog. Dus maar geprobeerd. Het was een drama. Vooral het vele huiswerk nekte me. Ik was nooit voor 22:00 klaar en moest hard knokken voor een voldoende. Mijn ouders vonden ook dat ik mijn best niet deed. Want de brugklas ging zo goed. Maar het voelde de lesstof van de brugklas niet aansloot op HAVO 2. Omdat ik aan het eind op zittenblijven stond, had de keus uit doubleren of MAVO. Ik ben dus MAVO gaan doen. Dat heb ik gewoon in 4 jaar behaald. Mijn voorgevoel klopte. HAVO was te hoog voor mij, maar ik had me laten overhalen.
Ja bij mij was het al in de brugklas niet goed. Was toen al veel te moeilijk. Werd ook in een tussenklas geplaatst voor leerlingen waarbij ze twijfelden of ze wel HAVO aankonden en extra aandacht nodig hadden. Dat jaar ging het iets beter maar nog steeds met het maximale aantal onvoldoendes die je mocht halen om over te kunnen naar 3 Havo over gegaan.
Dat jaar werd echter een complete mislukking haalde superveel onvoldoendes en voelde me depressief en dom en huiswerk kon ik ook niet aan. Toen hadden m'n ouders het toch echt moeten inzien maar nee ze bleven volhouden dat ik niet genoeg m'n best deed en slim genoeg was. Toen was wel nog niet bekend dat ik ASS had. Dat ontkennen ze trouwens ook nog steeds en zeggen altijd iedereen heeft wel iets en je wilt gewoon iets hebben etc.
Ik bleef zitten in 3 havo en jaar erop met weer het maximale aantal onvoldoendes over naar 4 havo. Mijn moeder heeft weer n gesprek gehad en school overtuigd dat ik beste op havo bleef ipv naar 4 mavo te gaan.
Dus toen werd het 4 havo ik was inmiddels erg depressief en onzeker en op school opnieuw een ramp qua cijfers. Resultaat ook in 4 havo blijven zitten.
4 havo voor de tweede keer ook weer maar net gehaald en 5 havo wonderbaarlijk met maximaal aantal onvoldoendes direct geslaagd.
Als ze me de mavo hadden laten doen was ik veel zekerder geworden en was gewoon met alles veel beter voor me geweest. Maar m'n ouders waren te prestatiegericht en schepten graag op en spraken slecht over kinderen die op de vbo en mavo zaten. Dat het dommeriken waren en later niks zouden bereiken etc.
Mijn zoontje leer ik nu juist om zichzelf te respecteren hoe hij is en dat ik altijd trots zal zijn op hem.
zondag 2 april 2017 om 20:11
Wow, wat een worsteling moet de middelbare school voor jullie geweest zijn zeg.
Ik scoorde op de cito 549 (1 punt onder het maximum). Wilde wel tweetalig vwo gaan doen, maar vond die school niet leuk.
Uiteindelijk heb ik atheneum gedaan (4 jaar Latijn) maar vraag me niet hoe... huiswerk deed ik nooit. Sociaal hing ik er een beetje bij als het 5e wiel aan de wagen voor mijn idee. Vakkenpakket was gericht op HEAO (want goede werkvooruitzichten) maar sloot niet echt aan bij mijn kwaliteiten en interesses. Cijfers waren gewoon gemiddeld 6-en en 7-ens.
Vervolgopleiding was ook vooral zo breed mogelijk bij gebrek aan specifieke interesse. Wel tweetalig. En groot voordeel dat ik maar 1 stage hoefde te doen en uiteindelijk toch twee diploma's zou krijgen in 4 jaar tijd.
Maar ook hier weer geen idee hoe ik de opleiding doorgekomen ben. Ik ging braaf naar de lessen, maar verder hield het op. De praktijk opdrachten vond ik vreselijk.
Het liefst zit ik lekker aan de computer te rommelen.
Ik scoorde op de cito 549 (1 punt onder het maximum). Wilde wel tweetalig vwo gaan doen, maar vond die school niet leuk.
Uiteindelijk heb ik atheneum gedaan (4 jaar Latijn) maar vraag me niet hoe... huiswerk deed ik nooit. Sociaal hing ik er een beetje bij als het 5e wiel aan de wagen voor mijn idee. Vakkenpakket was gericht op HEAO (want goede werkvooruitzichten) maar sloot niet echt aan bij mijn kwaliteiten en interesses. Cijfers waren gewoon gemiddeld 6-en en 7-ens.
Vervolgopleiding was ook vooral zo breed mogelijk bij gebrek aan specifieke interesse. Wel tweetalig. En groot voordeel dat ik maar 1 stage hoefde te doen en uiteindelijk toch twee diploma's zou krijgen in 4 jaar tijd.
Maar ook hier weer geen idee hoe ik de opleiding doorgekomen ben. Ik ging braaf naar de lessen, maar verder hield het op. De praktijk opdrachten vond ik vreselijk.
Het liefst zit ik lekker aan de computer te rommelen.
zondag 2 april 2017 om 21:40
Ik heb wel HBO gedaan maar niet afgemaakt ik had moeite met eigen planning en veel in vrije tijd doen waar ik veel moeite mee heb blijkbaar. En ging veel te snel naar mij idee als ik beter best had gedaan had ik denk ik wel HBO kunnen met begeleiding helaas had ik toen niet diagnose.
Zag toevallig deze link
https://www.novadic-kentr ... slaving/gamen-en-autisme/
Herken me wel veel in want ik game best wel veel soms (moet toch wat doen als je niet vaak werkt en op straat hangen niks voor mij
Zag toevallig deze link
https://www.novadic-kentr ... slaving/gamen-en-autisme/
Herken me wel veel in want ik game best wel veel soms (moet toch wat doen als je niet vaak werkt en op straat hangen niks voor mij
maandag 3 april 2017 om 15:01
Ik heb mijn opleidingen goed doorlopen, maar wat ik lastig vond zijn zaken waarbij je eigen initiatief moet tonen, maar je rol niet helemaal duidelijk is, zeg maar. Dat vond ik later ook in werksituaties erg lastig. Dat kon mij heel onzeker maken en daardoor zijn kansen ook wel blijven liggen. Telefoneren is ook zoiets. Ik vind dat geen probleem, als het maar heel duidelijk is wie ik bel en met welk doel. Zo maar iemand bellen voor een praatje, zelfs mijn beste vriendin, doe ik nooit. Dat vind ik heel ongemakkelijk. Maar een vraag stellen bij een instantie of bedrijf, of ergens naartoe bellen om informatie te krijgen of een klacht te uiten, vind ik geen punt. Als het maar concreet is. Sinds ik dat van mezelf goed weet, speel ik daar waar mogelijk op in. Toen een vriendin mijn hulp vroeg bij een verhuizing, heb ik bijvoorbeeld aangegeven dat ik heel graag wilde helpen, maar wel graag een concrete taak had (anders hang ik maar een beetje rond voor mijn gevoel). We hebben toen afgesproken dat ik op de verhuisdag voor het eten zou zorgen voor alle helpers. Dat is dan toch een voordeel van ouder worden, steeds iets meer zelfinzicht en daarop in kunnen spelen. Al maakt het me soms ook wel verdrietig, bijvoorbeeld als ik geen aansluiting voel bij bepaalde mensen, waar ik eigenlijk wel bij zou willen horen. Inmiddels weet ik dus ook dat het nauwelijks uitmaakt wat ik doe of hoe ik me wel of niet gedraag en dat sommige kloven niet te overbruggen zijn.
donderdag 6 april 2017 om 19:59
Hebben jullie ook desinteresse in dingen die in andermans ogen belangrijk zijn?
Een collega van me is erg geïnteresseerd in muziek. Als er een nummer op de radio draait tijdens het werk, weet ze gelijk van wie het is. Het zal wel, denk ik dan. Ze zegt wel eens: "Jij geeft niet veel om muziek he?" Nee klopt, ik verdiep me er niet echt in. Bepaalde nummers vind ik leuk, maar dat is het dan ook. Dat vind ze vreemd. Net als het feit dat ik niet naar voetbal kijk. Ik zei dat ik het een vreemde sport vind. Met z'n allen naar een bal lopen en weer wegschoppen. Ze lachte en vond dat echt een reactie voor mij. Ik kan me gewoon niet (lang) met die dingen bezighouden.
Een collega van me is erg geïnteresseerd in muziek. Als er een nummer op de radio draait tijdens het werk, weet ze gelijk van wie het is. Het zal wel, denk ik dan. Ze zegt wel eens: "Jij geeft niet veel om muziek he?" Nee klopt, ik verdiep me er niet echt in. Bepaalde nummers vind ik leuk, maar dat is het dan ook. Dat vind ze vreemd. Net als het feit dat ik niet naar voetbal kijk. Ik zei dat ik het een vreemde sport vind. Met z'n allen naar een bal lopen en weer wegschoppen. Ze lachte en vond dat echt een reactie voor mij. Ik kan me gewoon niet (lang) met die dingen bezighouden.
donderdag 6 april 2017 om 20:06
Zeker. Bijvoorbeeld sieraden. Ik begrijp gewoon echt niet hoe iemand elke keer weer nieuwe sieraden kan willen.... Op een gegeven moment heb je toch wel genoeg lijkt me? Maar anderen kunnen hier soms echt obsessief over praten (in mijn ogen). Ook andere uiterlijk dingetjes zoals make up, haar en kleding kan ik echt niet lang over praten....
donderdag 6 april 2017 om 22:47
Dat heeft toch ieder mens? Ik vind gamen heel leuk(blijf een jongen) ik vind muziek juist heel leuk vroeger vond ik leuk maar nu huis vol dure luidsprekers en gigantische collectie muziek (allemaal gesorteerd en kieskeurig natuurlijk dus geen remasters meestal alleen origineel blijft dat betreft wel autistisch
En heb heel vaak oordopjes in heerlijk geen lawaai van anderen in openbaar vervoer.
En heb heel vaak oordopjes in heerlijk geen lawaai van anderen in openbaar vervoer.
zaterdag 8 april 2017 om 08:33
Ik heb net een paar rotdagen achter de rug. Het ging zo fantastisch met me en dan boek beland ik in het ziekenhuis en vervolgens kliniek. Gelukkig mocht ik binnenn24 uur weer uit de kliniek maar toen gebeurde het weer. Dus weer naar het ziekenhuis maar hoefde niet terug naar de kliniek.
Zo echt even bijkomen. Ik wil niet dat die dingen gebeuren maar ze lijken plots me te overvallen.
Zo echt even bijkomen. Ik wil niet dat die dingen gebeuren maar ze lijken plots me te overvallen.
zaterdag 8 april 2017 om 11:03
quote:hondenmens schreef op 06 april 2017 @ 19:59:
Ik zei dat ik [voetbal] een vreemde sport vind. Met z'n allen naar een bal lopen en weer wegschoppen. Ze lachte en vond dat echt een reactie voor mij. Ik kan me gewoon niet (lang) met die dingen bezighouden.Dit soort grapjes zeg ik weleens tegen voetballiefhebbers.
Ik zei dat ik [voetbal] een vreemde sport vind. Met z'n allen naar een bal lopen en weer wegschoppen. Ze lachte en vond dat echt een reactie voor mij. Ik kan me gewoon niet (lang) met die dingen bezighouden.Dit soort grapjes zeg ik weleens tegen voetballiefhebbers.
World of Warcraft: Legion
