Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zondag 23 april 2017 om 09:28
Zo herkenbaar, Biebeltje. Dat chagerijnig en agressief worden. Ik word dan vaak heel sarcastisch of geef kortaf antwoord. Later voel ik me dan weer schuldg naar mijn zoontje toe; hij verdient het niet dat ik mijn stress op hem afreageer.
Momenteel ben ik bijvoorbeeld erg gestresst, omdat het volgende week mei-vakantie is en ik ben zo bang dat ik overprikkelt raak dat ik daar al helemaal over ga stressen. Waardoor ik dus gister al overprikkelt was. Mijn man moest gister ook meedoen aan een evenement waar hij helemaal niet voor had getraind, dus ik was nerveus dat ik een telefoontje zou krijgen dat ie een hartaanval had gekregen ofzo. Toen hij belde dat ie was gefinisht voelde ik me echt opgelucht. En was direct minder chago en sarcastisch naar mijn zoontje toe.
Soms weet ik niet eens waar mijn spanning vandaan komt, weet alleen dat het er is...
Momenteel ben ik bijvoorbeeld erg gestresst, omdat het volgende week mei-vakantie is en ik ben zo bang dat ik overprikkelt raak dat ik daar al helemaal over ga stressen. Waardoor ik dus gister al overprikkelt was. Mijn man moest gister ook meedoen aan een evenement waar hij helemaal niet voor had getraind, dus ik was nerveus dat ik een telefoontje zou krijgen dat ie een hartaanval had gekregen ofzo. Toen hij belde dat ie was gefinisht voelde ik me echt opgelucht. En was direct minder chago en sarcastisch naar mijn zoontje toe.
Soms weet ik niet eens waar mijn spanning vandaan komt, weet alleen dat het er is...
zondag 23 april 2017 om 18:09
Ik ben pas van nagelbijten afgekomen na een jaar nepnagels, doe het nu misschien eens per jaar een keer als ik enorm gestresst ben. Krijgen jullie hulp met je woedebuien? Ik ga met de psycholoog praten daar over. Op het werk blijf ik altijd enorm kalm, tot ik klaar ben, dan kan ik wel ranten tegen collega's, maar thuis ontplof ik helemaal.
zondag 23 april 2017 om 18:12
quote:Gudetama schreef op 23 april 2017 @ 18:09:
Ik ben pas van nagelbijten afgekomen na een jaar nepnagels, doe het nu misschien eens per jaar een keer als ik enorm gestresst ben. Krijgen jullie hulp met je woedebuien? Ik ga met de psycholoog praten daar over. Op het werk blijf ik altijd enorm kalm, tot ik klaar ben, dan kan ik wel ranten tegen collega's, maar thuis ontplof ik helemaal.Ik ben nooit woedend. Weleens flink giftig, maar niet zo woedend dat ik ontplof of zoiets.
Ik ben pas van nagelbijten afgekomen na een jaar nepnagels, doe het nu misschien eens per jaar een keer als ik enorm gestresst ben. Krijgen jullie hulp met je woedebuien? Ik ga met de psycholoog praten daar over. Op het werk blijf ik altijd enorm kalm, tot ik klaar ben, dan kan ik wel ranten tegen collega's, maar thuis ontplof ik helemaal.Ik ben nooit woedend. Weleens flink giftig, maar niet zo woedend dat ik ontplof of zoiets.
zondag 23 april 2017 om 19:48
Echt ontploffen gebeurt hier gelukkig heel weinig. Sarcasme helaas wat vaker.
Laatste keer ontploffen was denk ik 3 maanden geleden. Toen moest mijn man ook echt naar huis komen. Ik was zó overprikkelt en boos dat ik het gewoon niet meer trok. Op zo'n moment ben ik ook echt gewoon mezelf niet meer, het voelt haast wel een soort van bezetenheid ofzo. Ik vind dat dan zo ontzettend beangstigend. Mijn keel zit dan zo soort van dichtgeknepen van woede dat ik mijn eigen stem ook gewoon niet meer herken. Omdat ik dan alleen maar kan schreeuwen óf met dichtgeknepen keel praten om mijn stem geluid aan te passen.
Ik heb nu geen hulp. Hopelijk gaat het snel qua diagnose, maar ik denk het niet... Maar het scheelt me al heel veel dat ik er met jullie over kan prten soms
Laatste keer ontploffen was denk ik 3 maanden geleden. Toen moest mijn man ook echt naar huis komen. Ik was zó overprikkelt en boos dat ik het gewoon niet meer trok. Op zo'n moment ben ik ook echt gewoon mezelf niet meer, het voelt haast wel een soort van bezetenheid ofzo. Ik vind dat dan zo ontzettend beangstigend. Mijn keel zit dan zo soort van dichtgeknepen van woede dat ik mijn eigen stem ook gewoon niet meer herken. Omdat ik dan alleen maar kan schreeuwen óf met dichtgeknepen keel praten om mijn stem geluid aan te passen.
Ik heb nu geen hulp. Hopelijk gaat het snel qua diagnose, maar ik denk het niet... Maar het scheelt me al heel veel dat ik er met jullie over kan prten soms
zondag 23 april 2017 om 22:55
Genoeg woede uitbarstingen hier, helaas. Eigenlijk alleen in de huiselijke sfeer, buitenshuis gedraag ik me over het algemeen sociaal acceptabel. Dan houd ik me in.
Thuis komt dan alle ellende, frustratie, onmacht en woede er uit. Vliegend servies valt gelukkig wel mee, maar met deuren slaan, schreeuwen etc. is wel een redelijk voor de hand liggende woedeuiting.
Thuis komt dan alle ellende, frustratie, onmacht en woede er uit. Vliegend servies valt gelukkig wel mee, maar met deuren slaan, schreeuwen etc. is wel een redelijk voor de hand liggende woedeuiting.
zondag 23 april 2017 om 23:01
Ik woon alleen, dat scheelt vast nogal. Toen mijn kinderen nog thuis waren, maar vooral met hun vader erbij werd ik wel vaak gek van al die onbegrepen dingen en kon ik ook kwaad worden. Niet zo zeer op de kinderen, eigenlijk.
Op mijn werk ben ik leidinggevende en ook dat is een plek waarbij ik in mijn eentje ben, zonder collega's die in een zelfde functie zitten. Ook daar dus niet zo snel wrijving, want dat komt bij mij vooral zodra ik iets verwacht binnen wat een gelijkwaardige relatie moet zijn in mijn ogen.
Ik heb mezelf aangeleerd niets te verwachten. Dat is saai, maar helpt wel.
Op mijn werk ben ik leidinggevende en ook dat is een plek waarbij ik in mijn eentje ben, zonder collega's die in een zelfde functie zitten. Ook daar dus niet zo snel wrijving, want dat komt bij mij vooral zodra ik iets verwacht binnen wat een gelijkwaardige relatie moet zijn in mijn ogen.
Ik heb mezelf aangeleerd niets te verwachten. Dat is saai, maar helpt wel.
maandag 24 april 2017 om 00:51
Woede-uitbarstingen, check.
Op dagen dat er een overdaad aan prikkels binnenkomt, dan wil ik helaas wel eens ontploffen. Meestal is dat thuis, maar het is ook wel eens voorgekomen op mijn werk. Dat is al ruim 15 jaar geleden, en ik had toen nog geen idee dat ik mogelijk autisme zou kunnen hebben. Ik weet nog precies hoe het voelde op die dag dat ik op de werkvloer helemaal uit mijn plaat ging. Ik weet nu dat de oorzaak toen ook een overdaad aan prikkels was.
Me niet begrepen voelen of als ik zelf dingen niet begrijp kan ook zorgen dat ik opeens fel reageer.
Als dingen niet volgens (mijn) plan verlopen heb ik er ook wel last van. Ik probeer tegenwoordig om niet teveel vast te houden aan planning en afspraken... maar ik vind dat wel heel moeilijk. Als ik bijvoorbeeld een dagje uit ga, dan is alles van tevoren helemaal uitgedokterd en genoteerd. Als de persoon die dan met mij meegaat opeens iets anders wil, of op de een of andere manier mijn planning in de war stuurt... dat is en blijft lastig. Ik barst dan niet meteen in woede uit, maar ik word er wel heel onrustig en een beetje driftig van.
Op dagen dat er een overdaad aan prikkels binnenkomt, dan wil ik helaas wel eens ontploffen. Meestal is dat thuis, maar het is ook wel eens voorgekomen op mijn werk. Dat is al ruim 15 jaar geleden, en ik had toen nog geen idee dat ik mogelijk autisme zou kunnen hebben. Ik weet nog precies hoe het voelde op die dag dat ik op de werkvloer helemaal uit mijn plaat ging. Ik weet nu dat de oorzaak toen ook een overdaad aan prikkels was.
Me niet begrepen voelen of als ik zelf dingen niet begrijp kan ook zorgen dat ik opeens fel reageer.
Als dingen niet volgens (mijn) plan verlopen heb ik er ook wel last van. Ik probeer tegenwoordig om niet teveel vast te houden aan planning en afspraken... maar ik vind dat wel heel moeilijk. Als ik bijvoorbeeld een dagje uit ga, dan is alles van tevoren helemaal uitgedokterd en genoteerd. Als de persoon die dan met mij meegaat opeens iets anders wil, of op de een of andere manier mijn planning in de war stuurt... dat is en blijft lastig. Ik barst dan niet meteen in woede uit, maar ik word er wel heel onrustig en een beetje driftig van.
maandag 24 april 2017 om 23:53
Ik liep vandaag ook volledig vast in chaos. Vreselijk is dat, dat je 10 jaar ergens gewerkt hebt wat goed gaat. En dan moet je allemaal nieuwe routines leren, en dan begint alles van voren af aan. Ik was al nooit zo goed in deze tak van werk wat ik nu doe. Had ook best wel een laag cijfer op m'n stage voor deze studierichting. Ondanks de toen nog flinke kennis die ik bezitte, na 10 jaar is mijn kennis ook weer compleet geslonken. Als je het niet meer gebruikt. Vreselijk irritant is dat.
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurt
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurt
dinsdag 25 april 2017 om 15:08
Pffh, ik ben zó teleurgesteld. Tijdens het vorige gesprek wat ik bij PsyQ had was gezegd dat ik op de wachtlijst werd gezet voor een diagnostisch onderzoek en dat ik daarnaast ook een afspraak kreeg om te bespreken of ik in de tussentijd antidepressiva zou kunnen gaan slikken en zo ja welke.
Dus toen ik 2 weken geleden een uitnodiging kreeg voor een diagnostisch onderzoek dacht ik dat het heel erg meeviel met de wachtlijst. Bleek dat dit het gesprek over de antidepressiva was Ben effe in janken uitgebarst daar. Ik heb me 2 weken nerveus lopen te maken over dat onderzoek en had er zó naartoe geleefd en nu was het echt zo'n enorme anti-climax.
Dus toen ik 2 weken geleden een uitnodiging kreeg voor een diagnostisch onderzoek dacht ik dat het heel erg meeviel met de wachtlijst. Bleek dat dit het gesprek over de antidepressiva was Ben effe in janken uitgebarst daar. Ik heb me 2 weken nerveus lopen te maken over dat onderzoek en had er zó naartoe geleefd en nu was het echt zo'n enorme anti-climax.
woensdag 26 april 2017 om 03:22
Oh Bumba! Wat oprecht vervelend. Ik herken het gevoel helemaal. Ik mocht eindelijk op gesprek bij de GGZ, had via een vragenlijst al heel duidelijk aangegeven wat mijn hulpvraag was (specifiek)... begon het gesprek over het diagnosetraject (huh? Ik had toch al een diagnose) en dat ze mijn antwoorden nog niet gelezen had. Toen kon ik ook echt een potje janken. Wat een afknapper.
woensdag 26 april 2017 om 20:14
quote:biobitch1984 schreef op 24 april 2017 @ 23:53:
Ik liep vandaag ook volledig vast in chaos. Vreselijk is dat, dat je 10 jaar ergens gewerkt hebt wat goed gaat. En dan moet je allemaal nieuwe routines leren, en dan begint alles van voren af aan. Ik was al nooit zo goed in deze tak van werk wat ik nu doe. Had ook best wel een laag cijfer op m'n stage voor deze studierichting. Ondanks de toen nog flinke kennis die ik bezitte, na 10 jaar is mijn kennis ook weer compleet geslonken. Als je het niet meer gebruikt. Vreselijk irritant is dat.
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurtIk vind het knap van je dat je je toch heel goed door alles heen slaat. Je bent landverhuisd en alles alles alles is nieuw. En dat doe je toch maar mooi!
Ik liep vandaag ook volledig vast in chaos. Vreselijk is dat, dat je 10 jaar ergens gewerkt hebt wat goed gaat. En dan moet je allemaal nieuwe routines leren, en dan begint alles van voren af aan. Ik was al nooit zo goed in deze tak van werk wat ik nu doe. Had ook best wel een laag cijfer op m'n stage voor deze studierichting. Ondanks de toen nog flinke kennis die ik bezitte, na 10 jaar is mijn kennis ook weer compleet geslonken. Als je het niet meer gebruikt. Vreselijk irritant is dat.
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurtIk vind het knap van je dat je je toch heel goed door alles heen slaat. Je bent landverhuisd en alles alles alles is nieuw. En dat doe je toch maar mooi!
woensdag 26 april 2017 om 20:41
quote:biobitch1984 schreef op 24 april 2017 @ 23:53:
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurtDoor lange nadenken had jij ook lage IQ score? Ik krijg altijd zenuwen van die IQ test vooral in combinatie met tijd en met anderen om je heen
Het gaat te langzaam, ik heb overal te veel tijd voor nodig terwijl er wel een tijdsdruk is. En ik weet dat als het eenmaal erin zit dan gaat het wel sneller, maar in de meeste bedrijven krijg je die tijd niet, het moet meteen goed of anders niks. Gelukkig krijg ik wel wat extra hulp hierbij van mijn inwerkster... Heb maar eerlijk verteld wat voor moeite ik ermee heb. En dat dat uit mijn iq test ook blijkt dat praktisch werken soms wat langer duurtDoor lange nadenken had jij ook lage IQ score? Ik krijg altijd zenuwen van die IQ test vooral in combinatie met tijd en met anderen om je heen
donderdag 27 april 2017 om 15:19
quote:ButtersStotch schreef op 26 april 2017 @ 20:41:
[...]
Door lange nadenken had jij ook lage IQ score? Ik krijg altijd zenuwen van die IQ test vooral in combinatie met tijd en met anderen om je heen
Zelf heb ik vorig jaar een IQ-test laten afnemen. Die was op zich nog positief maar vooral de tijd die ik voor bepaalde proeven nodig had was te lang. Anders had het resultaat beter geweest.
En als ik dit projecteer in real life, had het leuk geweest mochten mensen net dat beetje meer geduld hebben. Mocht het niet allemaal zo snel snel moeten gaan. Ik besef dat ik iets meer tijd nodig kan hebben maar ik vind het jammer dat die niet gegeven wordt.
Ik kan het enkel vermoeden maar ik denk dat hier ook een aantal mensen aanwezig zijn die meer kunnen bereiken als ze net dat beetje meer tijd krijgen. Want vermits het niet mogelijk is om die tijdspanne in te korten door onszelf kunnen we er volgens mij toch niets zelf aan wijzigen. Of is er iemand die daar een ander perspectief kan bieden?
[...]
Door lange nadenken had jij ook lage IQ score? Ik krijg altijd zenuwen van die IQ test vooral in combinatie met tijd en met anderen om je heen
Zelf heb ik vorig jaar een IQ-test laten afnemen. Die was op zich nog positief maar vooral de tijd die ik voor bepaalde proeven nodig had was te lang. Anders had het resultaat beter geweest.
En als ik dit projecteer in real life, had het leuk geweest mochten mensen net dat beetje meer geduld hebben. Mocht het niet allemaal zo snel snel moeten gaan. Ik besef dat ik iets meer tijd nodig kan hebben maar ik vind het jammer dat die niet gegeven wordt.
Ik kan het enkel vermoeden maar ik denk dat hier ook een aantal mensen aanwezig zijn die meer kunnen bereiken als ze net dat beetje meer tijd krijgen. Want vermits het niet mogelijk is om die tijdspanne in te korten door onszelf kunnen we er volgens mij toch niets zelf aan wijzigen. Of is er iemand die daar een ander perspectief kan bieden?
donderdag 27 april 2017 om 16:11
Ik denk dat een tijdslimiet juist wel heel belangrijk is bij het afnemen van een IQ-test. Dit geeft namelijk ook een goed beeld van het begrip dat iemand heeft van bepaalde dingen.
Ik kan bijvoorbeeld prima een sudoku puzzel maken als ik er de hele dag aan besteed. Maar dat betekent niet dat ik even goed ben ik die sudoku's als iemand die hem in 10 minuten oplost. Die persoon heeft dan toch veel meer inzicht dan ik, want ik moet er veel meer moeite en tijd insteken.
Daarom vind ik IQ ook niet zoveel zeggen. Behalve als het echt heel hoog of heel laag is.
Ik kan bijvoorbeeld prima een sudoku puzzel maken als ik er de hele dag aan besteed. Maar dat betekent niet dat ik even goed ben ik die sudoku's als iemand die hem in 10 minuten oplost. Die persoon heeft dan toch veel meer inzicht dan ik, want ik moet er veel meer moeite en tijd insteken.
Daarom vind ik IQ ook niet zoveel zeggen. Behalve als het echt heel hoog of heel laag is.
donderdag 27 april 2017 om 16:24
quote:Bumba1985 schreef op 27 april 2017 @ 16:11:
Ik denk dat een tijdslimiet juist wel heel belangrijk is bij het afnemen van een IQ-test. Dit geeft namelijk ook een goed beeld van het begrip dat iemand heeft van bepaalde dingen.
Ik kan bijvoorbeeld prima een sudoku puzzel maken als ik er de hele dag aan besteed. Maar dat betekent niet dat ik even goed ben ik die sudoku's als iemand die hem in 10 minuten oplost. Die persoon heeft dan toch veel meer inzicht dan ik, want ik moet er veel meer moeite en tijd insteken.
Daarom vind ik IQ ook niet zoveel zeggen. Behalve als het echt heel hoog of heel laag is.
Bij de test zelf is dit natuurlijk nuttig aangezien je ergens een maatstaf moet hebben.
Ik doelde vooral in persoonlijke en eerder menselijke situaties.
Dan gaat het volgens mij niet om een geldelijke waarde maar om het gevoel, de intrinsieke waarde.
Volgens mij gaat er in onze huidige maatschappij enorm veel verloren waar men echt waarde kan aan hechten als mens...
Mocht er iets meer water bij de wijn gedaan worden zou er veel minder drama plaatsvinden.
Wat jij vermeldt is vooral in een professionele context belangrijk om een geschikte functie uit te kunnen zoeken.
Dan maakt het inderdaad veel uit hoe lang je met iets bezig bent want time is money natuurlijk.
Niettegenstaande er tegenwoordig heel vaak gebruik gemaakt wordt van strategieën die slechts op korte termijn veel opbrengen maar op lange termijn enorme verliezen teweegbrengen. Burn-out om maar één voorbeeld te noemen. Uiteindelijk kost het veel meer dan het iets rustiger aandoen en zonder die burn-out te kunnen verder werken dan iemand nieuw te moeten inhuren, opleiden, ziekenkas betalen etc...
Ik denk dat een tijdslimiet juist wel heel belangrijk is bij het afnemen van een IQ-test. Dit geeft namelijk ook een goed beeld van het begrip dat iemand heeft van bepaalde dingen.
Ik kan bijvoorbeeld prima een sudoku puzzel maken als ik er de hele dag aan besteed. Maar dat betekent niet dat ik even goed ben ik die sudoku's als iemand die hem in 10 minuten oplost. Die persoon heeft dan toch veel meer inzicht dan ik, want ik moet er veel meer moeite en tijd insteken.
Daarom vind ik IQ ook niet zoveel zeggen. Behalve als het echt heel hoog of heel laag is.
Bij de test zelf is dit natuurlijk nuttig aangezien je ergens een maatstaf moet hebben.
Ik doelde vooral in persoonlijke en eerder menselijke situaties.
Dan gaat het volgens mij niet om een geldelijke waarde maar om het gevoel, de intrinsieke waarde.
Volgens mij gaat er in onze huidige maatschappij enorm veel verloren waar men echt waarde kan aan hechten als mens...
Mocht er iets meer water bij de wijn gedaan worden zou er veel minder drama plaatsvinden.
Wat jij vermeldt is vooral in een professionele context belangrijk om een geschikte functie uit te kunnen zoeken.
Dan maakt het inderdaad veel uit hoe lang je met iets bezig bent want time is money natuurlijk.
Niettegenstaande er tegenwoordig heel vaak gebruik gemaakt wordt van strategieën die slechts op korte termijn veel opbrengen maar op lange termijn enorme verliezen teweegbrengen. Burn-out om maar één voorbeeld te noemen. Uiteindelijk kost het veel meer dan het iets rustiger aandoen en zonder die burn-out te kunnen verder werken dan iemand nieuw te moeten inhuren, opleiden, ziekenkas betalen etc...
dinsdag 2 mei 2017 om 10:10
quote:Bumba1985 schreef op 02 mei 2017 @ 08:59:
Wat is het hier stil?! Alles goed met iedereen? Koningsdag overleefd?
Ik steek momenteel niet zo lekker in mijn vel. Van tijd tot tijd heb ik last van depressies. Ik hoop dat het niet erg lang gaat duren deze keer.
Met Koningsdag heb ik niets gedaan, behalve even tv gekeken.
Wat is het hier stil?! Alles goed met iedereen? Koningsdag overleefd?
Ik steek momenteel niet zo lekker in mijn vel. Van tijd tot tijd heb ik last van depressies. Ik hoop dat het niet erg lang gaat duren deze keer.
Met Koningsdag heb ik niets gedaan, behalve even tv gekeken.
dinsdag 2 mei 2017 om 16:26
Ik ben op Koningsdag even gaan kijken in de speeltuin van mijn vrijwilligerswerk. Eerst zou ik niet gaan, had dit jaar vrij gepakt daarvan. Geen zin in verplichtingen. Doe ik al 10 jaar achter elkaar die dag. Ik had afgesproken met een vriendin om in het dorp rond te kijken. Maar op het laatst twijfelde ze toch, ook door het weer. Daar ging ik niet op wachten. Toen belde mijn leuke ex-collega of ik naar de speeltuin ging. Zij ging kijken omdat haar man er ook helpt. Dus toch maar gegaan. Maar echt alleen kijken en kletsen. Was gezellig, alleen de harde muziek vond ik irritant. Mijn oom deed mijn werk nu en zei dat ik het volgend jaar weer mocht doen. Want hij vond het zo lang. Ehm.. dat is het voor mij toch ook? Ik vind het wel goed dat hij het nu zelf ziet. Verder niks gedaan.
