Autisme, Wie ook? Deel 2

05-08-2016 13:28 3004 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hier kunnen we verder schrijven over ons leven met autisme en alle leuke en minder leuke dingen die daarbij komen kijken.



Hier vind je deel 1: kattenenrozen in "Autisme,wie ook?"
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
Straks krijgen we nog Hemelvaart en Pinksteren. Ik haat die dagen, ze voelen zo leeg aan.
Ik vind het vreselijk.

En dan vooral dat mijn vriend denkt ''we gaan buiten iets doen, dat is leuk''

Nee het is niet leuk.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind die vrije dagen juist heerlijk. Uitslapen, korte werkweken. Het enige nadeel vind ik dat de winkels dicht zijn op de feestdag zelf. Koningsdag is wel mijn meest gehate dag. Als sinds kleuter (toen Koninginnedag) Soms was het een verplichte schooldag en ontkwam ik niet aan die stomme spelletjes. Vooral zaklopen

Tien jaar terug stond ik te verkopen op een rommelmarkt. Ging uit van mijn toenmalige vrijwilligerswerk. Ergenissen: Om 05:00 opstaan om vervolgens heel de ochtend in de schaduw en tocht te staan. Terwijl het zonovergoten was. En ik voelde me gevangen. Het uren op een bepaalde plek moeten staan. Ook al mocht je af en toe even rondlopen. We waren daar wel zo'n 6 uur aanwezig.
Alle reacties Link kopieren
Nou ik heb juist hekel aan felle zon ziet er soms wat vreemd uit ook beetje half bloedje ben en zeg dat ik niet van warme weer hou



Hebben ook gordijnen altijd dicht niet dat het hier pik donker is.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een levend zonnepaneel, denk ik. Krijg gauw een depri gevoel van te weinig zonlicht. Maar 30 graden hoeft nou ook weer niet. In Nederland dan, zo benauwd. In Zuidelijke landen verdraag ik het beter.
quote:hondenmens schreef op 02 mei 2017 @ 17:43:

Ik ben een levend zonnepaneel, denk ik. Krijg gauw een depri gevoel van te weinig zonlicht. Maar 30 graden hoeft nou ook weer niet. In Nederland dan, zo benauwd. In Zuidelijke landen verdraag ik het beter.



Heel herkenbaar. Een dag als vandaag vind ik vreselijk. De hele dat van dat miezerweer, geen zonnestraal te zien. Ik ben dan echt een ander mens. Zodra de zon schijnt ben ik een stuk vrolijker. En inderdaad, 30 graden is echt teveel. Liever ergens tussen de 20 en 25 graden, meer dan genoeg.



Ik lees trouwens nog steeds mee hier, hoor Maar ik neem niet altijd genoeg de tijd om te reageren, al herken ik wel veel wat hier wordt geschreven. Dan neem ik me voor om echt te reageren maar dan komt het er gewoon niet van. Gelukkig deze week wat rustiger qua werk en school, dus even wat meer tijd voor het forum ;) Morgenmiddag moet ik even naar de dokter. Zie er erg tegenop, omdat ik sowieso al niet vaak naar dokters ga, ik woon hier bijna een jaar en heb nog geen dokter gezien. Maar omdat er de laatste tijd wat problemen zijn heb ik toch een afspraak gemaakt. Morgenochtend moet ik nog werken, vanaf 1 uur ben ik vrij. Kan ik even op mn gemak naar huis rijden, eten, douchen en dan nog even bankhangen en proberen tot rust te komen. Heb pas om half 5 een afspraak, vandaar. Zal blij zijn als het morgenavond is denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Ik probeer me de vakantie door te worstelen. Dus aan prikkels geen gebrek. Aan teleurstellingen helaas ook niet (regen, verwachtingen die niet uitkomen, kind wat niet het gewenste gedrag vertoont etc.)

Nu gaan we morgen weer voor dag en dauw op. Poging 2 om een vulkaan te beklimmen. Vorige week kwamen we in een moesson terecht die niet ophield dus hebben we na een uur wachten op de parkeerplaats de poging gestaakt.

En ik ben echt wel van de vogeltjes en de natuur, maar die kutkevers maken 's nachts zo ontzettend veel herrie! Alsof je in een speeltuin slaapt waar minstens 10 man de hele nacht aan het schommelen is op roestige schommels...
Alle reacties Link kopieren
Ik knap juist op van somber weer, niet omdat ik dat zo geweldig mooi vind maar wel omdat er dan tenminste niet zoveel mensen rondlopen. Kan ik tenminste ook eens m'n neus buiten steken zonder meteen in de drukte terecht te komen. :-) Verder gun ik jullie natuurlijk zonnig weer!



Hier vandaag toch even iemand kunnen helpen. Was me gisteren al gevraagd en dat heb ik eigenlijk liever niet want dan ga ik liggen stressen omdat ik er dan de volgende dag 'moet' staan, en dan slaap ik nog minder goed dan anders. Afijn, het is gelukt. 't Was ook maar een klein dingetje, eigenlijk.



Wel had ik 's nachts voor de tweede keer in korte tijd een wat nare droom over mijn vroegere werkplek. Ik deed iets dat niet mocht en dat werd ontdekt. Dat was ook geen wonder, want ik pakte het allemachtig stom aan. Mag toch hopen dat ik niet zo dom doe als ik wakker ben.
Geef mij maar lekker weer..... Van een zonnetje knap ik altijd enorm op.



Als het regent of koud is heb ik altijd een drempel om naar buiten te gaan. En binnen wordt ons zoontje vaak ongedurig en dat overprikkelt me dan eigenlijk alleen maar extra. Al gaat het de laatste dagen eigenlijk wel weer heel erg goed. Ik ben weer begonnen met antidepressiva slikken.... Ik wil het niet, maar ik heb het blijkbaar gewoon nodig. Dus het moet toch maar.
Alle reacties Link kopieren
nou zo naar de tandarts wachten wachten totdat ik er heen kan ..... hopelijk weer snel klaar. Tegenwoordig neem ik altijd verdoving dat scheelt alleen dan zit je 2 uren met dikke wangen
Alle reacties Link kopieren
Is het goed gegaan bij de tandarts ButtersStotch?



Ik ben echt een mooi weer type: lekker warm en zonnig.

Onze tweede poging om de vulkaan te beklimmen begon wel goed eigenlijk, het was in ieder geval droog.

Maar zo halverwege tegen die berg aan begon het toch een partij te regenen! We hebben wel geprobeerd om helemaal naar de top te gaan, maar zoonlief krijste de hele berg bij elkaar van ellende, dus hebben we de poging gestaakt. Zoon op de rug geslingerd en maar weer naar beneden geklotst door de tropische regen. Echt totaal doorweekt en verkleumd! Denk dat we van de vier uur die we gelopen hebben, zeker drie uur door de regen geklommen hebben. Op een gegeven moment kom je op een punt dat het je ook allemaal niet meer zo boeit, natter kun je toch niet worden.

Wat mij betreft dus totaal mislukt en daar baal ik stevig van want ik wilde echt graag die vulkaan beklimmen. Maar misschien waren mijn verwachtingen ook wel iets te rooskleurig. Nou ja, halverwege de tocht naar beneden begon mijn gevoel van onvrede en falen om te buigen naar dat het toch wel een heel avontuur was. En dat ik toch wel trots op mezelf was dat ik met 17 kilo kind op de rug die berg af kwam lopen.



Maar ik wil de rest van mijn vakantie geen regendruppel meer voelen!
Alle reacties Link kopieren
Overleefd helemaal niks



Oude tandarts noemende mij altijd pieper ik zo hekel aan die geluiden enzovoort , toen latere leeftijd heel vaak niet meer geweest gevolgen paar tanden missen baal er wel van maar gelukkig van geleerd elke dag 2x tandenpoetsen uitgebreid plus waterpik erbij



Soms vind ik zomer wel lekker hoor met korte broek ik heb het niet zo snel koud dus soms draag ik als iedereen lange broek en winterjas aan heeft al korte broek als het gemiddeld 12 graden is
Alle reacties Link kopieren
quote:ButtersStotch schreef op 04 mei 2017 @ 09:31:



Soms vind ik zomer wel lekker hoor met korte broek ik heb het niet zo snel koud dus soms draag ik als iedereen lange broek en winterjas aan heeft al korte broek als het gemiddeld 12 graden is Ik ben juist een echte koukleum en heb nog steeds mijn elektrische deken op bed liggen. Altijd koude voeten 's avonds wat ruim een half uur duurt dat ze een beetje lauw worden. Ook heel snel oor- en hoofdpijn van koude wind. Ik ben als baby geadopteerd uit Azië, maar aan kou raak ik niet gewend.
Alle reacties Link kopieren
Hulpvraag.



Waar ik dus heel erg tegenaan loop is het autorijden. Dat zorgt bij mij voor zoveel prikkels dat ik vaak helemaal gefrustreerd op mijn werk aankom vanwege het rijgedrag van medeweggebruikers. Ik laat me dan ook, stom genoeg, meeslepen en ik wil dat niet. Hebben jullie tips?
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal, ik reageer even zodat ik dit later terug kan lezen
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal, ik reageer even zodat ik dit later terug kan lezen en volgen
Alle reacties Link kopieren
quote:Bitterbleu schreef op 04 mei 2017 @ 14:29:

Hulpvraag.



Waar ik dus heel erg tegenaan loop is het autorijden. Dat zorgt bij mij voor zoveel prikkels dat ik vaak helemaal gefrustreerd op mijn werk aankom vanwege het rijgedrag van medeweggebruikers. Ik laat me dan ook, stom genoeg, meeslepen en ik wil dat niet. Hebben jullie tips?

Lastig. Ik weet niet goed hoe je ervoor kunt zorgen dat je je niet laat meeslepen. Ik heb daar zelf geen last van. Waarom zou ik me laten opfokken door andere verkeersdeelnemers? Ik vind autorijden ook zo veel prikkelarmer dan met het ov reizen, dat ik nog dagelijks dankbaar ben dat ik niet met de bus of de trein hoef. Ik vind het ook prikkelarmer dan fietsen.

Misschien eens een weekje met het ov reizen? Dan kun je je frustraties misschien wat beter relativeren?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen idee hoe je dat met autorijden kunt doen. Ik zelf heb er ook geen last van.



Ik baal weer van iets anders. Was begonnen met sporten en helemaal fanatiek. Nu heb ik ontstekingen en zwaar overbelaste spieren en mag ik van mijn huisarts niet meer sporten. Baal er zo van want ik ging zo goed en lekker, maar ik sloeg weer eens door. Hopelijk kan ik het over een maandje weer oppakken maar dan zal mijn conditie wel weer heel slecht zijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:lisa198 schreef op 05 mei 2017 @ 12:58:

Ik heb geen idee hoe je dat met autorijden kunt doen. Ik zelf heb er ook geen last van.



Ik baal weer van iets anders. Was begonnen met sporten en helemaal fanatiek. Nu heb ik ontstekingen en zwaar overbelaste spieren en mag ik van mijn huisarts niet meer sporten. Baal er zo van want ik ging zo goed en lekker, maar ik sloeg weer eens door. Hopelijk kan ik het over een maandje weer oppakken maar dan zal mijn conditie wel weer heel slecht zijn.

Herkenbaar!



Dan ben ik eens enthousiast over iets en dan help ik het zelf nog om zeep door overenthousiast te zijn.

Misschien moet ik er op de één of andere manier ervoor zorgen dat ik meer enthousiast wordt van meerdere zaken en me niet focus op één iets?

Dan is de kans op een enorme piek en een dal toch kleiner?
Alle reacties Link kopieren
quote:JonasV91 schreef op 05 mei 2017 @ 13:02:

[...]



Herkenbaar!



Dan ben ik eens enthousiast over iets en dan help ik het zelf nog om zeep door overenthousiast te zijn.

Misschien moet ik er op de één of andere manier ervoor zorgen dat ik meer enthousiast wordt van meerdere zaken en me niet focus op één iets?

Dan is de kans op een enorme piek en een dal toch kleiner?



Ik denk dat je dan té veel pieken gaat maken op meerdere gebieden en overbelast gaat raken in het geheel.

Mijn tip is om er hulp bij te zoeken, iemand die je helpt met een schemaatje en je daar ook aan helpt te houden.

Voor jezelf: Het werkt soms beter als je op 80% werkt dan in alles op 150%, zeker als het gaat om trainingsprincipes !
Alle reacties Link kopieren
quote:Bitterbleu schreef op 04 mei 2017 @ 14:29:

Hulpvraag.



Waar ik dus heel erg tegenaan loop is het autorijden. Dat zorgt bij mij voor zoveel prikkels dat ik vaak helemaal gefrustreerd op mijn werk aankom vanwege het rijgedrag van medeweggebruikers. Ik laat me dan ook, stom genoeg, meeslepen en ik wil dat niet. Hebben jullie tips?Ik erger me wel vaak aan rijgedrag van anderen. Bijvoorbeeld als ik ingehaald word terwijl ik op dat moment al 10 km te hard rijd. Maar het is niet dat ik gefrustreerd raak dan. Wel als iemand commentaar heeft op mijn rijgedrag. Ik rijd dan ook het liefst alleen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Moeizame20er schreef op 05 mei 2017 @ 13:18:

[...]

Ik denk dat je dan té veel pieken gaat maken op meerdere gebieden en overbelast gaat raken in het geheel.

Mijn tip is om er hulp bij te zoeken, iemand die je helpt met een schemaatje en je daar ook aan helpt te houden.

Voor jezelf: Het werkt soms beter als je op 80% werkt dan in alles op 150%, zeker als het gaat om trainingsprincipes !Ja dit is beter, maar in mijn hoofd weet ik het wel maar in de praktijk werkt het toch anders.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben wat uit mijn doen de laatste 2 dagen. Gisteren stond om 11:00 uur de buurvrouw ineens op de stoep. Ze heeft hartklachten en vroeg of ik haar zo snel mogelijk naar de huisarts wilde brengen. Ik moest het paar seconden tot me door laten dringen. Want ik was nog niet aangekleed, zelfs geen tanden gepoetst. Zat in mijn vrije dagen ritme. Oke, ik ging me snel aankleden en haar wegbrengen. Er moest een hartfilmpje gemaakt worden. Hoe of wat weet ik niet, ik ben gewoon in de wachtkamer gebleven. Alles bij elkaar duurde het een uur. Het liep een beetje uit. Daarna buurvrouw terug naar huis gebracht. Ze was me erg dankbaar en dat gaf me ook wel een fijn gevoel. Hoewel ik het minder vond dat ik nu zo snel in gang moest schieten.



Vanmorgen moesten mijn hondjes naar de dierenarts voor uitgebreide gebitsreiniging. Mijn moeder kwam samen met mijn stiefvader de hondjes ophalen. Dat doet mijn moeder zodat daar niet uren hoef te zitten wachten. Ik zou hen weer ophalen als het gedaan was. Eerst zouden ze om 11:30 klaar zijn, dus ik was er. Maar het liep flink uit. Er moesten onverwachts tanden getrokken worden wat bij 1 hond problemen gaf. We konden daar pas om 13:30 weer weg en hadden beiden nog niet geluncht. Aargh! Wat baalde ik daarvan. Zo lang alleen maar wachten maakt me gek. En dan heb ik nog niet eens zo lang daar gezeten als mijn moeder. Ik ben in de tussentijd maar wat broodjes gaan halen, had ik toch iets te doen. Mijn moeder had weer zo'n dag dat ze me slecht kon verstaan, wat mij nog geïrriteerder maakte. Niks werkt dan mee op zo'n dag. Eenmaal thuis hebben we een lekker warme lunch gedaan. Ze was heel blij dat ik dat gehaald had. Maar daarna wilde ze me helpen met wat dingen opruimen, waar ik geen zin in had. Dat kan ik wel zelf en doe ik als ik er aan toe ben. Dat zei ik blijkbaar op een kattige toon, waarop ze zei dat ik niet zo lelijk moest doen. Maar ik ben dan gewoon gefrustreerd dat alles zo tegengaat en ik nog niks aan mijn dag gehad heb. Dat vind ik op zo'n moment dan vervelender dan wat mijn hondjes moeten ondergaan. Omdat ik hun pijn niet voel. Ik ben toch wel erg op mezelf gericht.
Alle reacties Link kopieren
Oei wat onvoorspelbare dingen dus + je moeder...niet de beste combi voor jou (als ik ook heb onthouden uit eerdere Posts)



Alle reacties Link kopieren
quote:lisa198 schreef op 05 mei 2017 @ 17:10:

Oei wat onvoorspelbare dingen dus + je moeder...niet de beste combi voor jou (als ik ook heb onthouden uit eerdere Posts)



Dank je. Aan ene kant doet mijn moeder ook veel voor me. Zij gaat daar uit zichzelf in plaats van mij zitten, terwijl ze aan het revalideren is van een knie operatie. Ze kan nog niet ver lopen en autorijden, maar kan mentaal meer hebben dan ik. Mijn moeder is de eindverantwoordelijke van deze hondjes. Ze wonen bij mij, maar staan op haar naam. Dat is nog van de tijd dat ik bij haar woonde. Toen ze mij vroeg om te komen wist ze nog niet dat het ging uitlopen. Neem ik haar niet kwalijk. Maar ik vind dat ze mij ook na hooguit een uur wachten naar huis kon laten gaan en mijn stiefvader vragen. Want hij kwam haar toch bij mij thuis ophalen. Het is een kwartiertje verder rijden. Ze weet dat ik zulke dingen lastig vind.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven