Autisme wie ook? Deel 3

Anoniem_6537ae3e04527 woensdag 29 november 2017 om 22:29

Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.

hondenmens zondag 7 januari 2018 om 18:45

Welkom eird-ejtrevalk!

Ik ken het gevoel van nergens echt bij horen. Alleen in mijn kindertijd maakte ik nog makkelijk vriendschappen. Toen wist ik nog niet dat ik Autisme had (diagnose op mijn 20e).
Ik heb wel een paar vriendschappen en lotgenotencontact met Autisten gehad. Met 2 mannen daarvan heb ik "verkering" gehad. Eentje was een FWB geworden. Uit nieuwsgierigheid en we waren al bevriend. Het was geen succes op meerdere punten. Beiden gemiddeld intelligent, maar toch dat afstandelijke hebben. Een serieuze relatie heb ik nog nooit gehad. Ik weet niet of ik dat wel wil. Het lijkt me ook zo'n gedoe. Degenen met wie ik dan iets had vonden zichzelf allemaal beter dan mij. Niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Dat was al nooit hoog. Ook wordt ik nooit echt verliefd. Ik moet er wel iets bij voelen. Wat ik moeilijk vind is om mensen te vinden om interesses mee te delen. De meesten vinden hele andere dingen leuk dan ik.
Ik voelde me ook anders op de dagbesteding die ik deed. Dat was veel lichamelijk werk waar je vies van werd. Daar had ik meer moeite mee dan de anderen. Ik hecht nogal waarde aan comfort en zij gaven minder om.

Biebeltje zondag 7 januari 2018 om 20:56

Ik herken dat gevoel van "er niet echt bij horen" ook, maar eigenlijk denk ik dat het meer in mijn hoofd zit dan hoe de andere mensen het ervaren.
Ik heb best veel "contacten", meeste online, waar ik leuk de tijd mee kan doorbrengen. Maar ik heb maar 1 echte vriendin. Gelukkig begrijpen wij elkaar goed en respecteren wij elkaars eigenaardigheden. Geen echte verwachtingen, gewoon er voor elkaar zijn wanneer er behoefte aan is.

Ik zit ook aan mijn telefoon vastgeroest. Heerlijk hoe je alles binnen handbereik hebt. Ik heb (al weer een tijd terug) een super fijn toestel gekregen van mijn man. Helaas kreeg hij na 10 maanden al kuren waardoor ik nu met 2 toestellen rond loop. Maar zodra ik ergens gehecht aan ben vind ik het heel moeilijk iets nieuws uit te moeten zoeken. Ik wil dus helemaal geen nieuw toestel, maar beide toestellen beginnen nu wat vervelend te doen, dus ik ben bang dat ik er binnenkort toch een keer aan moet gaan geloven. (heb ik weer iets om me een tijdje in te verdiepen, hoewel dit meestal iets is wat ik aan man over laat).
Volgens mij is het ene toestel nu zo'n 4 jaar oud, de andere is nog ouder.

Anoniem_63988565891a9 zondag 7 januari 2018 om 21:16

eird-ejtrevalk schreef: ↑
07-01-2018 15:05
Dapper!

Ik heb nog nooit eerder in dit topic geschreven, maar ik heb dus ook autisme. Op dit moment vind ik het moeilijkste aan autistisch zijn, dat ik voor mijn gevoel nooit 'ergens bijhoor'. Als ik met bijvoorbeeld studiegenoten ben, dan merk ik constant dat ik toch 'beperker' ben in sociaal contact, sneller moe, moeilijker op woorden komen, langzamer reageren, etc.. En vanwege mijn autisme volg ik bijvoorbeeld ook minder vakken, waardoor er voor mijn gevoel nog meer verschil is. Ik ga ook regelmatig naar activiteiten voor mensen met autisme, maar daar voel ik mij dan ook weer 'anders', want veel mensen die ik daar ontmoet lijken meer last van hun autisme te hebben en daardoor een heel ander leven te hebben. Ook ben ik daar vaak de jongste (ik ben 24) en een van de weinigen die studeert enzo. Doordat ik ook een sociale angststoornis gehad heb, en nog wat andere problemen, heb ik totaal geen eigen sociaal leven meer en dus ook geen idee waar/hoe ik moet beginnen om dit weer op te bouwen. Ik heb nog nooit een relatie gehad en mijn geaardheid is mij zelfs nog steeds niet duidelijk. Ik ben bang dat een relatie met iemand zonder autisme erg lastig gaat zijn (ik uit bv. weinig emoties en daarmee zal ik de ander toch tekort doen voor mijn gevoel), maar ik zie mezelf ook niet gelukkig worden in een relatie met iemand die ook autistisch is. Is dit herkenbaar voor iemand? Ik heb verder niet zoveel moeite met mijn autisme, maar dit vind ik wel heel naar.

Jeetje wat is dit herkenbaar! Echt elke zin die je schrijft.
Ik ben nu heel voorzichtig aan het daten met iemand, die geen autisme heeft. Mocht dit serieus worden, dan is dit mijn 1e echte relatie. Ik ben trouwens 26.

Anoniem_312567 zondag 7 januari 2018 om 22:05

hondenmens schreef: ↑
07-01-2018 18:45
Welkom eird-ejtrevalk!

Ik ken het gevoel van nergens echt bij horen. Alleen in mijn kindertijd maakte ik nog makkelijk vriendschappen. Toen wist ik nog niet dat ik Autisme had (diagnose op mijn 20e).
Ik heb wel een paar vriendschappen en lotgenotencontact met Autisten gehad. Met 2 mannen daarvan heb ik "verkering" gehad. Eentje was een FWB geworden. Uit nieuwsgierigheid en we waren al bevriend. Het was geen succes op meerdere punten.

Dankje.

Herkenbaar. Ik heb ook eenmalig zo'n soort 'relatie' gehad met een vriend, die toevallig ook autisme had. Was bij mij ook geen succes. Misschien is een relatie ook niks voor mij. Trouwen en kinderen krijgen ben ik sowieso niet van plan. Maar het lijkt mij toch fijn om 'iets' te hebben met iemand, gewoon een fijn soort gezelschap ofzo.

Biebeltje schreef: ↑
07-01-2018 20:56
Ik herken dat gevoel van "er niet echt bij horen" ook, maar eigenlijk denk ik dat het meer in mijn hoofd zit dan hoe de andere mensen het ervaren.

Ja misschien maak ik het inderdaad wel iets te groot in mijn hoofd.

Kwebbeltje91 schreef: ↑
07-01-2018 21:16
Jeetje wat is dit herkenbaar! Echt elke zin die je schrijft.
Ik ben nu heel voorzichtig aan het daten met iemand, die geen autisme heeft. Mocht dit serieus worden, dan is dit mijn 1e echte relatie. Ik ben trouwens 26.

Fijn dat mensen het toch wel herkennen.

En dat ik niet de enige ben van 24+ zonder relatie. Leuk dat je nu aan het daten bent. Mag ik vragen hoe je hem/haar hebt ontmoet?

Anoniem_63988565891a9 zondag 7 januari 2018 om 22:06

eird-ejtrevalk schreef: ↑
07-01-2018 22:05
Dankje. Herkenbaar. Ik heb ook eenmalig zo'n soort 'relatie' gehad met een vriend, die toevallig ook autisme had. Was bij mij ook geen succes. Misschien is een relatie ook niks voor mij. Trouwen en kinderen krijgen ben ik sowieso niet van plan. Maar het lijkt mij toch fijn om 'iets' te hebben met iemand, gewoon een fijn soort gezelschap ofzo.

Ja misschien maak ik het inderdaad wel iets te groot in mijn hoofd.

Fijn dat mensen het toch wel herkennen. En dat ik niet de enige ben van 24+ zonder relatie. Leuk dat je nu aan het daten bent. Mag ik vragen hoe je hem/haar hebt ontmoet?

Ik stuur je even een pb, hopelijk komt hij aan.

Anoniem_109047 zondag 7 januari 2018 om 22:10

Ik viel onbewust altijd op onbereikbare mannen, had een jaar of 10 geleden al wel door dat een relatie niet bij me past, maar nu ik autist blijk te zijn klopt t plaatje voor me helemaal.

Anoniem_63988565891a9 zondag 7 januari 2018 om 22:13

Je hebt pb (als het goed is) eird-ejtrevalk

Biebeltje zondag 7 januari 2018 om 22:33

Wanneer ik echt mijn oog op iemand heb laten vallen dan kan ik ook echt "op jacht" gaan. Vooral bij mijn man was dat gevoel van "die moet ik hebben!" heel sterk. Ik zorgde er toen ook heel bewust voor dat ik hem elke keer "toevallig" tegen kwam

En tegen concurrentie kon ik vrij lelijk zijn (beetje passief agressief, gewoon niet binnen laten

).

Maar daarvoor heb ik ook wel gehad dat wanneer iemand vroeg of ik een relatie wilde ik dacht "ach ja, waarom niet?" Om er na een tijdje wel een beetje klaar mee te zijn maar het bij elke poging tot uitmaken eindigde in huilen, drama etc. van partner waardoor ik het maar vol bleef houden... Had er ook niet echt last van.

En ik probeer wel om mijn relatie zo voorspelbaar mogelijk te maken zodat ik weet dat wat ik doe, goed ontvangen wordt. Maar daarbij ga ik niet compleet aan mezelf voorbij want ik heb nogal sterke overtuigingen waar ik niet zo maar van af wijk. Ik moet ook echt wel kunnen discussieren met een partner.
Nu heb ik een relatie waar nog net geen borden door het huis vliegen, maar het kan er wel heel heftig aan toe gaan. Kan heel vermoeiend zijn, maar is wel wat voor ons blijkbaar werkt. We hebben ook veel dezelfde interesses en vullen elkaar op andere vlakken ook goed aan. We halen het beste en het slechtste in elkaar naar boven

En toch zou ik hem niet willen missen (naast dat ik me dan helemaal een complete mislukkeling zou voelen).

ButtersStotch zondag 7 januari 2018 om 22:41

Ik werd vroeger ook vaak gepest(vooral op lts zat vol in klas vol boeren kwam ik als halfbloedje aan gelukkig ook een hele aardig leraar tussen) maar ik deed het ook soms bij anderen ja erg vreemd

Ik vind het maar niks zo dure abonnement met smartphone bij en ik ben niet zo iemand die in hypes trapt van megapixel en nog snellere processor bij gewoon goedkope maar wel goede smartphone uit China. En ik ben dol op gamen maar op smartphone vind ik het helemaal niks eerlijk gezegd kijk ik alleen maar YouTube savond voor slapen op en wat surfen. En whatsapp maar ik heb maar paar contacten gelukkig dus nooit om sec berichten.

Anoniem_312567 zondag 7 januari 2018 om 22:43

Dat gevoel had ik in de puberteit ook erg. Ik heb echt de meest genante 'obsessies'/verliefdheden gehad voor mensen. Inclusief jaloers zijn als ze met anderen omgingen. Inmiddels kan ik mij dit echt niet meer voorstellen, ik kan mij niet eens voorstellen om weer een klein beetje verliefd te zijn. Maar toch zou ik denk ik wel graag een relatie willen.

Fijn dat je nu een goede relatie hebt.

Anoniem_356311 maandag 8 januari 2018 om 10:05

.

anoniem_356311 wijzigde dit bericht op 18-02-2018 14:31
Reden: Prive

99.92% gewijzigd

Case-je maandag 8 januari 2018 om 10:17

Sunny2017 schreef: ↑
08-01-2018 10:05
Heb een langere tijd terug de diagnose ass gekregen en door nieuwe problemen nu sinds een half jaar ongeveer gesprekken bij een psycholoog. Deze psycholoog heeft me nu doorverwezen voor een nieuw onderzoek omdat zij denkt dat er een andere stoornis is bij mij dan ass. Dat hierdoor de therapie voor ass ook totaal niet werkt bij mij en ik nu dus nog steeds vastloop met vanalles. Hoe waren jullie als kind? Ik was heel rustig, dromerig, verlegen en sociaal. Had juist goed contact met andere kinderen en kon ook heel goed tegen onverwachte uitjes en veranderingen. Ik was dan juist heel blij en enthousiast.
Wel was ik heel snel afgeleid met leren en weet nog dat ik als puber alle huiswerk hardop moest zeggen om t te leren of ik ging het overschrijven of in bad leren zodat ik niet werd afgeleid. Ik stelde ook alles uit tot laatste moment en kon dan oo laatste avond voor een toets uren leren in een soort van hyperfocus maar plannen lukte me dus niet om elke dag een beetje te doen. Ben door concebtratieproblemen ook twee keer blijven zitten op middelbaar en de overige jaren nog net met max aantal voldoendes overgegaan. Ik was meer bezig met verliefd zijn en vriendinnen en met mijn uiterlijk etc.
Relaties zijn bij mij wel vaak mislukt en heb er heel veel gehad en kon niet lang verliefd blijven op iemand. Ik was in 9/10 gevallen degene die het uitmaakte en ben ook heel impulsief en naïef en vaak te open naar anderen.
Heb ook moeite met structuur houden en ben heel wisselend ene dag denk ik nu ga ik alles heel goed doen en na drie dagen loopt alles alweer in de war en geef ik op. Ook met hobbys als kind al ik bleef nergens langer dan n jaar oo heb echt alle sporten gedaan en clubjes en nu nog heb ik geen vaste hobbys of interesses.
Ook met vriendschappen ben ik zo wisselend. Denk ook vaak dat anderen slecht over me praten of me eigenlijk niet moeten en dan nep aardig doen en achter m'n rug om kletsen. En heb een heel slecht zelfbeeld ook ben van binnen onzeker over alles en doe alsof niks me raakt en kan snel contact maken en mee grappen met anderen bijvoorbeeld maar dieper contact hou ik vaak af of het lukt me niet omdat ik er geen tijd voor heb of het vergeet.
Vergeet ook vaak dingen die anderen me vertellen en komt dan ongeïnteresseerd over.
Klinkt dit voor jullie wel als ASS of heeft mijn psycholoog toch gelijk en kan het eerder met iets anders te maken hebben?

Wij zijn geen deskundigen en mogen geen diagnoses geven.
Maar wel fijn dat de psycholoog het nog eens na gaat lopen toch? Want ik begrijp dat de therapie die je nu krijgt niet goed werkt?

Ik moet zeggen dat ik uit jouw beschrijving weinig herken (hier ASS / Asperger) en dan eerder aan ADD zou denken.
Maar nogmaals, ik ben geen deskundige en voor een goede diagnose is meer onderzoek nodig natuurlijk.

Anoniem_109047 maandag 8 januari 2018 om 10:18

Als baby hield ik blijkbaar niet van knuffelen (nu ook nog niet eigenlijk) en als kind was ik al behoorlijk op mezelf. Ik speelde wel met andere kinderen, maar was ik er mee klaar, dan was ik er ook mee klaar. Was in elk geval blij dat ik niet opgezadeld ben met 'n sibling die mij ook thuis kon lastig vallen. En ik werd elke keer depressief tegen dat de school weer ging beginnen aan 't eind van elke vakantie. Dus het zat er bij mij al jonger in dan ik mijzelf kon herinneren. Dus toch echt heel belangrijk dat je nog 'n levende ouder hebt als je het onderzoek in gaat!
En het eerste jaar op 't middelbaar spijbelde ik voornamelijk (goddank nog niet zulke controles als anno nu!) want ik trok zo'n grote scholengemeenschap niet. Zo druk en net 'n gevangenis.

Anoniem_356311 maandag 8 januari 2018 om 10:25

.

anoniem_356311 wijzigde dit bericht op 18-02-2018 14:33
Reden: Pvc

99.86% gewijzigd

Anoniem_357581 maandag 8 januari 2018 om 10:27

Het komt mij niet heel erg autistisch over Sunny, maar ik ben geen psycholoog.

Anders laat je gewoon nog een onderzoek doen, wie weet komt er een tweede keer weer hetzelfde resultaat uit.

Anoniem_356311 maandag 8 januari 2018 om 10:44

.

anoniem_356311 wijzigde dit bericht op 18-02-2018 14:34
Reden: Pvc

99.66% gewijzigd

Biebeltje maandag 8 januari 2018 om 11:00

Ik was als kind ook heel makkelijk. Rustig, lekker zelf bezig kunnen zijn met vrijwel niets. Kon me altijd uren bezig houden in de zandbak, met lego, barbies, knutselen. Mijn taalontwikkeling ging redelijk snel, ik kon al vroeg lezen en las en lees ook heel graag. Helemaal op gaan in mijn eigen gedachten/wereld.
Met naar school brengen was ik heel afstandelijk/onverschillig. Geen afscheidsdrama's. En verder een "onzichtbare" leerling.
Op de middelbare school ook. Braaf naar de lessen gaan. Geen problemen veroorzaken. Geen interesse in jongens, uitgaan of make-up (wel in shoppen). Niet echt aansluiting bij vrienden. Bij het op visite gaan ergens duurde het altijd lang voordat ik uit m'n schulp kwam en tegen mensen durfde te praten. Op vakantie zat ik meer in een boek dan dat ik vriendjes op zocht.
Eigenlijk heb ik helemaal niet gepuberd...
Maar ik had wel heel regelmatig last van woedeuitbarstingen. En ook al vanaf mijn vroege tienerjaren het gevoel dat ik nutteloos was, alleen maar een last voor mensen en dat ik beter dood kon zijn.

Solomio maandag 8 januari 2018 om 11:03

Sunny2017 schreef: ↑
08-01-2018 10:44
Ja ik sta al op de wachtlijst voor een nieuw onderzoek. Vind het dan wel heel raar dat ooit toch die diagnose bij me gesteld is. Misschien hadden ze te weinig informatie en te snel gesteld zou wel kunnen.
Maar daarom ben ik dus benieuwd hoe jullie als baby en kind en puber waren of ik me er zelf in kan herkennen.

Voortschrijdend inzicht en jouw eigen ontwikkeling kunnen tot een verandering van diagnose leiden.
Dan was die eerste diagnose niet per se fout, maar gebaseerd op de kennis en inzichten van toen.
Heel veel vrouwen die nu de diagnose ASS krijgen hebben eerder een andere diagnose gekregen, omdat er veel minder bekend was over ASS bij vrouwen en dat vaak niet herkend werd.
Verder hebben veel diagnoses ook nog een overlap en hangt het dan af van welk probleem op dat moment het belangrijkst is welke diagnose je krijgt.
En iedere diagnosticus heeft vaak ook nog z'n/haar eigen 'hobby', waardoor een diagnose ook nog gekleurd kan worden.

Ik had ooit een therapeut die vond dat ik geen ASS kon hebben omdat ik te veel humor had.

Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.

Anoniem_356311 maandag 8 januari 2018 om 11:08

Solomio schreef: ↑
08-01-2018 11:03
Voortschrijdend inzicht en jouw eigen ontwikkeling kunnen tot een verandering van diagnose leiden.
Dan was die eerste diagnose niet per se fout, maar gebaseerd op de kennis en inzichten van toen.
Heel veel vrouwen die nu de diagnose ASS krijgen hebben eerder een andere diagnose gekregen, omdat er veel minder bekend was over ASS bij vrouwen en dat vaak niet herkend werd.
Verder hebben veel diagnoses ook nog een overlap en hangt het dan af van welk probleem op dat moment het belangrijkst is welke diagnose je krijgt.
En iedere diagnosticus heeft vaak ook nog z'n/haar eigen 'hobby', waardoor een diagnose ook nog gekleurd kan worden.

Ik had ooit een therapeut die vond dat ik geen ASS kon hebben omdat ik te veel humor had.

Ja dat kan ik begrijpen maar andersom eerst diagnose ASS krijgen en later toch een andere komt dat dan ook vaker voor?

Solomio maandag 8 januari 2018 om 11:11

Sunny2017 schreef: ↑
08-01-2018 11:08
Ja dat kan ik begrijpen maar andersom eerst diagnose ASS krijgen en later toch een andere komt dat dan ook vaker voor?

Dat denk ik niet.
Weet je waar jouw therapeut aan denkt? Ik vermoed ADD? Dat is volgens mij ook een redelijk 'nieuwe' diagnose, dus dan kan het best dat ze daar destijds nog minder van wisten.
Of jouw gedrag zat heel erg op de grens van beide aandoeningen.

Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.

Anoniem_312567 maandag 8 januari 2018 om 11:50

Biebeltje schreef: ↑
08-01-2018 11:00
Ik was als kind ook heel makkelijk. Rustig, lekker zelf bezig kunnen zijn met vrijwel niets. Kon me altijd uren bezig houden in de zandbak, met lego, barbies, knutselen. Mijn taalontwikkeling ging redelijk snel, ik kon al vroeg lezen en las en lees ook heel graag. Helemaal op gaan in mijn eigen gedachten/wereld.
Met naar school brengen was ik heel afstandelijk/onverschillig. Geen afscheidsdrama's. En verder een "onzichtbare" leerling.
Op de middelbare school ook. Braaf naar de lessen gaan. Geen problemen veroorzaken. Geen interesse in jongens, uitgaan of make-up (wel in shoppen). Niet echt aansluiting bij vrienden. Bij het op visite gaan ergens duurde het altijd lang voordat ik uit m'n schulp kwam en tegen mensen durfde te praten. Op vakantie zat ik meer in een boek dan dat ik vriendjes op zocht.
Eigenlijk heb ik helemaal niet gepuberd...
Maar ik had wel heel regelmatig last van woedeuitbarstingen. En ook al vanaf mijn vroege tienerjaren het gevoel dat ik nutteloos was, alleen maar een last voor mensen en dat ik beter dood kon zijn.

Ik was precies hetzelfde als kind. Ook je laatste alinea herken ik goed helaas, ik vraag mij alleen af of dat typisch iets is voor mensen met autisme. Of dat je jezelf pas als een last kan gaan voelen (en nutteloos) als mensen je omgeving jou dat gevoel geven, dat daar dus het probleem zit en niet in het wel of niet autistisch zijn.

@Sunny2017; ik denk ook dat het goed is om nog eens naar die diagnose te kijken.

Anoniem_109047 maandag 8 januari 2018 om 12:08

Of dat je jezelf pas als een last kan gaan voelen (en nutteloos) als mensen je omgeving jou dat gevoel geven, dat daar dus het probleem zit en niet in het wel of niet autistisch zijn.

Ik heb 't leven juist altijd als aardig nutteloos ervaren. Nog steeds overigens. Als je je conformeert aan de samenleving wegen de leuke dingen dan tegen de vervelende op? Zelf vind ik van niet eerlijk gezegd. Overigens nu ik niets hoef, gaat 't mij wel beter, want geen vervelende dingen meer die energiezuigend werken, maar vrij nutteloos blijft 't natuurlijk wel.

Anoniem_312567 maandag 8 januari 2018 om 12:38

Of het leven nutteloos is, dat is maar net hoe je er naar wilt kijken denk ik. Wat jij ziet als nuttig en of je de dingen doet die in jouw ogen nuttig zijn. Maar Biebeltje (en ik ook overigens) zag zichzelf als nutteloos/lastig. Als kind al, terwijl je je dan nog niet bezig zou hoeven houden met wat nuttig is en eigenlijk gewoon (een onbezorgd) kind zou moeten kunnen zijn. Dat staat denk ik grotendeels los van of het leven nuttig is en misschien ook wel los van het autistisch zijn.

Biebeltje maandag 8 januari 2018 om 12:46

eird-ejtrevalk schreef: ↑
08-01-2018 11:50
... ik vraag mij alleen af of dat typisch iets is voor mensen met autisme. Of dat je jezelf pas als een last kan gaan voelen (en nutteloos) als mensen je omgeving jou dat gevoel geven, dat daar dus het probleem zit en niet in het wel of niet autistisch zijn.

In mijn geval is het echter zo dat men mij nog nooit het gevoel gegeven heeft dat ik een last ben. Dat is volledig mijn eigen interpretatie geweest (en dus niet gebaseerd op feitelijke ervaringen).
En die interpretatie komt naar mijn idee voort uit mijn gevoel anders te zijn, (sociale) dingen niet automatisch te snappen, alles verstandelijk te moeten benaderen en bijna niks uit automatisme, kat uit de boom te kijken om te zien hoe mensen met elkaar om gaan...
Ik zie mensen dingen doen waarbij ik me dan afvraag "Waarom"? en waarom voelt het voor mij zo vreemd/tegen natuurlijk? Maar blijkbaar hoort het zo, waarom kan ik dat dan niet? etc.

Anoniem_312567 maandag 8 januari 2018 om 13:18

Ik begrijp je gevoel en hoe het is om je 'anders' te voelen. Aan de andere kant zou ik mij waarschijnlijk ook tot last voelen als ik geen autisme had, maar wel in een rolstoel zou zitten bijvoorbeeld. Ik zou het dan enorm lastig vinden om mensen om hulp te vragen. Terwijl ik weet dat als iemand anders in een rolstoel mij om hulp zou vragen, dan zou ik dit geen seconde een lastig persoon vinden. Dat gevoel zit gewoon in mij en staat los van het autisme denk ik, maar niet los van andere dingen die ik heb meegemaakt. Eigenlijk hoop ik dit vooral, want dan is er meer ruimte voor verbetering. Van autisme-gerelateerde problemen wordt immers al snel gezegd dat je 'het maar gewoon moet accepteren'. Daarom probeer ik niet teveel aan mijn autisme te wijten, maar (hopelijk) ook niet teveel aan mijn jeugd/omgeving.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Autisme wie ook? Deel 3

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.