Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
maandag 26 februari 2018 om 17:49
Dit iddBiebeltje schreef: ↑26-02-2018 17:45Mijn partner en ik delen gelukkig aardig wat interesses. Maar daarnaast is er gelukkig ook meer dan genoeg ruimte om ieder ons eigen ding te doen als we daar zin in hebben. Wat dat betreft ben ik echt heel erg blij met mijn partner, ook al hebben we ook regelmatig mot met elkaar.voor ons werkt het dus gelukkig redelijk ok.
maandag 26 februari 2018 om 17:55
Oh, trouwens, ik heb even het een en ander doorgelezen in dit topic, maar ben eigelijk heel benieuwd hoe oud jullie waren toen jullie een diagnose gekregen. Ik heb pas op mijn 28e een diagnose gekregen (ik ben nu bijna 30) en ken eigenlijk geen andere autistische vrouwen. Ik heb wel een aantal autistische mannen in mijn omgeving, maar die zijn eigenlijk allemaal op jongere leeftijd al gediagnosticeerd. Hoe zit dat bij jullie? Hebben jullie ook op latere leeftijd een diagnose gekregen? Wat voor diagnose is dat precies en wat ging daar aan vooraf? Hebben jullie wel andere autistische vrouwen in jullie directe omgeving?
Ik ben erg benieuwd!
Ik ben erg benieuwd!
Als je loslaat, heb je twee handen vrij.
maandag 26 februari 2018 om 18:03
Ik was 42 toen ik mijn diagnose kreeg (toen nog Asperger). Mijn zus heeft dezelfde diagnose, gekregen op nog latere leeftijd.ongeveinsd schreef: ↑26-02-2018 17:55Oh, trouwens, ik heb even het een en ander doorgelezen in dit topic, maar ben eigelijk heel benieuwd hoe oud jullie waren toen jullie een diagnose gekregen. Ik heb pas op mijn 28e een diagnose gekregen (ik ben nu bijna 30) en ken eigenlijk geen andere autistische vrouwen. Ik heb wel een aantal autistische mannen in mijn omgeving, maar die zijn eigenlijk allemaal op jongere leeftijd al gediagnosticeerd. Hoe zit dat bij jullie? Hebben jullie ook op latere leeftijd een diagnose gekregen? Wat voor diagnose is dat precies en wat ging daar aan vooraf? Hebben jullie wel andere autistische vrouwen in jullie directe omgeving?
Ik ben erg benieuwd!
In mijn omgeving ken ik meerdere mensen met autisme van eind 40 jaar of ouder, die allemaal laat hun diagnose kregen (na hun 35e).
Logisch, want de generaties van mensen die geboren zijn in de jaren zestig, zeventig, deels tachtig en alles daarvoor ... toen was er nog weinig tot geen aandacht voor autisme (zonder verstandelijke beperking) en al helemaal niet bij vrouwen.
maandag 26 februari 2018 om 18:03
Autistische vrouw meldt zich, ongeveinsd.
Mijn officiële diagnose kreeg ik op mijn 25ste.
Toen ik werk-gewijs compleet vastliep en een officiële diagnose nodig had om recht te krijgen op hulp.
Maar eigenlijk liep ik vanaf mijn 8ste tot mijn 14de al bij psychs en psychiaters.
En die hadden de stempel sowieso al gegeven.
Zeker bij de laatste psych was het duidelijk.
Hij kon / mocht dat alleen niet op papier zetten, want er waren meer onderzoeken nodig.
De wachtlijst voor die onderzoeken was echter ... minstens 2 jaar.
Compleet zinloos om aan te beginnen als ik niet compleet vastliep en mijn ouders het redelijk aankonden.
(Ik ben Belgje. De wegen naar hulp en diagnose zijn hier misschien anders dan aan de andere kant van de grens.
Op mijn 25ste ben ik het bij een privé-instelling gaan zoeken die binnen 3 maanden konden testen.
Bij een overheids-instelling had ik weer 2 jaar op een wachtlijst gestaan.)
Ik heb een tijdje in een lotgenoten-vereniging gezeten.
Ken dus wel wat vrouwen met autisme.
Mijn officiële diagnose kreeg ik op mijn 25ste.
Toen ik werk-gewijs compleet vastliep en een officiële diagnose nodig had om recht te krijgen op hulp.
Maar eigenlijk liep ik vanaf mijn 8ste tot mijn 14de al bij psychs en psychiaters.
En die hadden de stempel sowieso al gegeven.
Zeker bij de laatste psych was het duidelijk.
Hij kon / mocht dat alleen niet op papier zetten, want er waren meer onderzoeken nodig.
De wachtlijst voor die onderzoeken was echter ... minstens 2 jaar.
Compleet zinloos om aan te beginnen als ik niet compleet vastliep en mijn ouders het redelijk aankonden.
(Ik ben Belgje. De wegen naar hulp en diagnose zijn hier misschien anders dan aan de andere kant van de grens.
Op mijn 25ste ben ik het bij een privé-instelling gaan zoeken die binnen 3 maanden konden testen.
Bij een overheids-instelling had ik weer 2 jaar op een wachtlijst gestaan.)
Ik heb een tijdje in een lotgenoten-vereniging gezeten.
Ken dus wel wat vrouwen met autisme.
maandag 26 februari 2018 om 18:39
Dat klopt idd. Een kroeg kan ik gewoon niks mee. Zit liever in 'n restaurant of op 'n terras en dan ook nog met 'n klein gezelschap. Vanaf 4 personen vind ik het al teveel. In geval van 2 of 3 is er tenminste geen sprake van door elkaar heen kunnen praten.Case-je schreef: ↑26-02-2018 16:51Maar jij bent veel ouder dan de jongeren die in dat auti-café bij elkaar kwamen. Die jonge mensen zijn nog aan het uitvinden voor zichzelf wat zij prettig vinden, óf ze sociale contacten leuk vinden, óf ze uitgaan bij henzelf vinden passen en in welke setting zij dat graag willen.
Het leek me juist voor die jongere mensen bedoeld, die bijeenkomsten.
Jij bent al jaren verder en hebt een beeld en idee van wat je prettig vindt en wat bij je past.
Ik zou me ongemakkelijk voelen als er iemand anders samen in huis leeft ook al leef je praktisch langs elkaar heen. Doe mij dan maar latten. Alleen bij elkaar komen als je ook daadwerkelijk iets samen wil doen, of dat nu voor de tv 'n wijntje drinken is of een dagje weg.
maandag 26 februari 2018 om 18:43
Ik was 29 toen ik officieel de diagnose klassiek autisme kreeg. Daarvoor heb ik ruim een jaar op de wachtlijst gestaan. Duurde 3 jaar (vanaf het moment dat ik om hulp ben gaan vragen) voordat ze met deze diagnose kwamen.ongeveinsd schreef: ↑26-02-2018 17:55Oh, trouwens, ik heb even het een en ander doorgelezen in dit topic, maar ben eigelijk heel benieuwd hoe oud jullie waren toen jullie een diagnose gekregen. Ik heb pas op mijn 28e een diagnose gekregen (ik ben nu bijna 30) en ken eigenlijk geen andere autistische vrouwen. Ik heb wel een aantal autistische mannen in mijn omgeving, maar die zijn eigenlijk allemaal op jongere leeftijd al gediagnosticeerd. Hoe zit dat bij jullie? Hebben jullie ook op latere leeftijd een diagnose gekregen? Wat voor diagnose is dat precies en wat ging daar aan vooraf? Hebben jullie wel andere autistische vrouwen in jullie directe omgeving?
Ik ben erg benieuwd!
Ondertussen ben ik 36 en rommel ik verder voort met ups en downs. Gelukkig momenteel redelijk up!
Ik "ken" alleen maar de mensen uit mijn psycho educatie groepje als mede autisten.
maandag 26 februari 2018 om 20:56
Nou, de diagnose veranderde niet veel.Dymphnatam schreef: ↑26-02-2018 20:52Dank je wel, multomap
Hoe heb je het al die jaren uitgehouden, Solomio?
Ik zat al jaren in de WAO, o.a. vanwege herhaalde depressies (en burn-outs vermoed ik nu). Dat ik psychisch niet zo belastbaar ben weet ik al jaren. Alleen is het nu bevestigd.
En ik heb natuurlijk ook wel 'mazzel' gehad dat ik een keuringsarts trof die het serieus nam destijds.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 26 februari 2018 om 20:57
Waar? Bij een speciaal autisme-team?
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 26 februari 2018 om 21:00
maandag 26 februari 2018 om 22:23
Ik snap het ook niet. Ongeacht wat de reden is: autisme of iets anders.redbulletje schreef: ↑26-02-2018 14:28Ik snap het gewoon niet. Wat is het nut van die relatie als ze verder echt nooit iets samen doen? Wat hebben ze daar dan aan?
World of Warcraft: Legion
dinsdag 27 februari 2018 om 08:12
Bij mij bijna hetzelfde. Ik was 22. Dat ik iets had was vanaf mijn vroege kinderjaren wel duidelijk, maar niemand wist toen wat. Ik had heel graag gehad dat het toen al bekend was, dat had waarschijnlijk heel wat ellende gescheeld.hondenmens schreef: ↑26-02-2018 21:45Ik kreeg de diagnose op mijn 20e. Toen liep ik vast in mijn opleiding met contacten en stages.
dinsdag 27 februari 2018 om 13:07
Mag ik mij hier ook aansluiten?
Ik heb (nog) geen diagnose maar wel een vermoeden dat ik ass heb.
Omdat mijn man en zoon het hebben weet ik er aardig wat vanaf en de laatste tijd valt het me op dat ik heel veel dingen wel erg herkenbaar vind.
Ook loop ik al van kind af aan steeds tegen allerlei problemen aan en kwam ik al vroeg in aanraking met hulpverleners.
Behalve dat een psychiater ooit een vermoeden van hb heeft geuit toen ik nog heel jong was is me nooit duidelijk geworden waarom ik steeds naar psychiaters moest.
Als ik ernaar vraag krijg ik helaas nooit een duidelijk antwoord.
Ik loop nu sinds een aantal maanden bij een psycholoog vanwege PTSS en dat gaat inmiddels een stuk beter maar ik blijf tegen dingen aanlopen.
Vandaag mijn vermoedens met mijn psycholoog besproken en zij herkent zeker wel dingen die kunnen wijzen op ass.
Morgen heb ik een afspraak bij de huisarts staan voor een verwijzing naar een psychiater.
Ik wil voor mezelf graag weten hoe het toch komt dat ik zo vaak tegen dingen aan loop.
Of dit nu komt door ass, een andere stoornis of helemaal niks maakt me niet eens zoveel uit, ik wil gewoon eindelijk eens duidelijkheid.
Ik ben inmiddels 40, dus het wordt tijd dat ik weet waar ik aan toe ben en wat ik er eventueel mee moet.
Voor degenen die ook pas laat hun diagnose hebben gekregen; hoe kwam dat zo bij jullie en is er nooit eerder iets opgevallen?
Ik heb (nog) geen diagnose maar wel een vermoeden dat ik ass heb.
Omdat mijn man en zoon het hebben weet ik er aardig wat vanaf en de laatste tijd valt het me op dat ik heel veel dingen wel erg herkenbaar vind.
Ook loop ik al van kind af aan steeds tegen allerlei problemen aan en kwam ik al vroeg in aanraking met hulpverleners.
Behalve dat een psychiater ooit een vermoeden van hb heeft geuit toen ik nog heel jong was is me nooit duidelijk geworden waarom ik steeds naar psychiaters moest.
Als ik ernaar vraag krijg ik helaas nooit een duidelijk antwoord.
Ik loop nu sinds een aantal maanden bij een psycholoog vanwege PTSS en dat gaat inmiddels een stuk beter maar ik blijf tegen dingen aanlopen.
Vandaag mijn vermoedens met mijn psycholoog besproken en zij herkent zeker wel dingen die kunnen wijzen op ass.
Morgen heb ik een afspraak bij de huisarts staan voor een verwijzing naar een psychiater.
Ik wil voor mezelf graag weten hoe het toch komt dat ik zo vaak tegen dingen aan loop.
Of dit nu komt door ass, een andere stoornis of helemaal niks maakt me niet eens zoveel uit, ik wil gewoon eindelijk eens duidelijkheid.
Ik ben inmiddels 40, dus het wordt tijd dat ik weet waar ik aan toe ben en wat ik er eventueel mee moet.
Voor degenen die ook pas laat hun diagnose hebben gekregen; hoe kwam dat zo bij jullie en is er nooit eerder iets opgevallen?
