Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
dinsdag 13 maart 2018 om 21:16
Dit ja. Je lijkt geen moeite te hebben met drukke/luidruchtige werkomgevingen en je kunt nieuwe taken aanleren, dus wellicht kun je elders wel een beter betaalde baan vinden zonder dat ze je salaris proberen te drukken wegens het stempel beperking.
dinsdag 13 maart 2018 om 21:59
Ik wil misschien een andere werkplek onder dezelfde stichting. Misschien volstaat een andere teamleider. Dat wil ik maandag uitgezocht hebben.
Een totaal andere werkplek zit er niet in. Als dat wel zo was, was ik allang vertrokken.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 13 maart 2018 om 22:05
Ik denk van niet. Als ik gemakkelijk werk had gevonden was ik niet eens als medewerker op school terechtgekomen.redbulletje schreef: ↑13-03-2018 21:16Dit ja. Je lijkt geen moeite te hebben met drukke/luidruchtige werkomgevingen en je kunt nieuwe taken aanleren, dus wellicht kun je elders wel een beter betaalde baan vinden zonder dat ze je salaris proberen te drukken wegens het stempel beperking.
World of Warcraft: Legion
woensdag 14 maart 2018 om 08:02
Thuis zie ik taken ook niet altijd uit mezelf. Daarbij kost het huishouden me veel energie, omdat ik bij alles wat ik wil doen moet nadenken hoe ik het moet doen, wat ik ervoor nodig heb en ik doe er langer over dan anderen.hans66 schreef: ↑13-03-2018 14:20Ik zit dan wel met een vraag: Merk je zelf dat je het moeilijk vindt om dingen te leren? Of merk je dat zelf niet en is jou die diagnose aan jou meegedeeld? Als je dat zelf merkt, hoe merk je dat dan?
Ik merk dat zelf maar al te goed. Ik ben me ook wel degelijk bewust van mijn leerstoornis. Heel simpel voorbeeld: we hadden een afwasmachine op mijn werk en dat ding werkte volgens een bepaalde instructie. Na het eten met bewoners ging ik samen met een van hen het apparaat vullen. Maar bij het aanzetten ervan wist ik niet hoe dat moest. Gevraagd en gekeken hoe dat ging. De week erop was ik het weer vergeten. Na een paar keer wist ik het.
Ik herken me wel enigszins in het niet veel dingen tegelijk onthouden, vooral als er geen overeenkomsten zijn. Ik twijfel aan het kortetermijngeheugen, maar later vraag ik me af of die twijfel terecht is, omdat ik datgene wat ik moest of wou onthouden, nog steeds wist. Ik kan wel taken tegelijkertijd uitvoeren. Ik heb geen moeite met koken. Soms kan ik ook nog tegelijkertijd volgen wat er op de TV gezegd word. Of mijn computer staat aan en ik luister naar een YouTube-video. Niet kijken, want mijn ogen moeten op het koken gericht zijn en ik moet daarbij opletten.
Koken en muziek luisteren gaan wel samen, net als computeren en muziek luisteren. Met koken heb ik moeite met plannen. Wanneer moet wat op het vuur zodat alles tegelijk klaar is. Koken vind ik wel heel leuk.
Als er iets verandert, probeer ik uit te zoeken wat dat voor mij voor gevolgen heeft. De omvang van de gevolgen kan variëren.
Bij mij werkt dat meestal ook zo. Maar niet altijd. Ik raak echt gefrustreerd en/of onrustig van veranderingen die ik niet zelf heb toegepast.
Ik zie taken vaak ook niet uit mijzelf, althans op het werk niet. Daarvoor ontbreekt mij de informatie om dat wel te kunnen zien. Andere taken weer wel. Thuis zie ik taken altijd. Er zijn structurele taken en taken waarmee vanaf een bepaald moment moet beginnen (maar niet eerder).
woensdag 14 maart 2018 om 08:38
Hans, volgens mij ga je een zeer vermoeiende strijd aan die de verhoudingen niet zal verbeteren. Persoonlijk zou ik mijn energie steken in ander werk zoeken. Je schrijft wel dat het met een nieuwe leidinggevende misschien beter gaat maar tegelijk geef je aan daar geen vertrouwen in te hebben.
Ander werk vinden is wellicht lastig, maar deze strijd ga je niet winnen.
Ander werk vinden is wellicht lastig, maar deze strijd ga je niet winnen.
woensdag 14 maart 2018 om 11:03
woensdag 14 maart 2018 om 18:43
Oeh, dit is zeer herkenbaar. Na een tijdje zwakt het gevoel af en ben ik ontzettend moe. Kom maar door met de tips
woensdag 14 maart 2018 om 18:45
Hm heb ik ook, voelt alsof ik te gast ben in mijn eigen huis ofzo.
Gaat na loop van tijd ook weg.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 14 maart 2018 om 19:46
Helaas geen tips, want ik herken dit maar al te goed. Ik ga daarna tv kijken of computeren ofzo. Maar dat gevoel houdt bij mij altijd even aan. Zeer herkenbaar wat SadSloth en Kohaku schrijven.
woensdag 14 maart 2018 om 21:42
Ik heb de diagnose ASS. Maar herken me het meest in NLD. Vooral "doen" is erg moeilijk voor me. Uit mezelf actie ondernemen. Met werk, huishouden, maar ook in vriendschappen. Nu heeft een vriendin aangegeven dat ik weinig tot nooit intiatief neem. Ze vind het afspreken met mij steeds moeilijker worden. Dit is al de 2 vriendin die dit zegt. Ik laat het inderdaad vaak van de ander afhangen. Maar anderzijds is zij nogal wispelturig met afspreken. Ze zegt gauw af, want dan komt er weer iets tussen bij haar. Dat maakt mij ook terughoudender. Heb vaker zulke vriendinnen gehad. Nemen jullie makkelijk initiatief?
woensdag 14 maart 2018 om 21:57
Ja, herkenbaar (alweer). Ik ben van mezelf best onzeker en 'weet' niet wanneer ik bijv. iemand het beste kan appen. Dan laat ik het soms vanuit hun kant komen en dan krijg ik soms ook het verwijt dat ik niet veel initiatief neem. Dat maakt me dan nog onzekerder want ik wil ook weer niet als een stalker overkomen.hondenmens schreef: ↑14-03-2018 21:42Ik heb de diagnose ASS. Maar herken me het meest in NLD. Vooral "doen" is erg moeilijk voor me. Uit mezelf actie ondernemen. Met werk, huishouden, maar ook in vriendschappen. Nu heeft een vriendin aangegeven dat ik weinig tot nooit intiatief neem. Dit is al de 2 vriendin die dit zegt. Ik laat het inderdaad vaak van de ander afhangen. Maar de vriendin die het nu aangeeft, is nogal wispelturig met afspreken. Je weet nooit of het wel doorgaat. Want dan is er weer wat tussengekomen. Dan kan ik ook niet echt van haar op aan.
Ik heb 1 vriendin die ook best vaak afzegt. Ze nodigt me wel altijd bij haar thuis uit, en heb haar ook regelmatig uitgenodigd bij mij, maar ze geeft altijd redenen dat ze te druk is, en dat ze zo vergeetachtig is omdat ze het dus te druk heeft. Maar ondertussen spreekt ze wel regelmatig af met vriendinnen die bij haar in de buurt wonen. (ze woont zo'n 30 km weg, maar ze heeft wel een auto). Het steekt me wel omdat haar familie wel bij mij in de buurt woont. En dat ze dan regelmatig haar vrienden en familie tagt in leuke berichten op facebook, vind ik best jammer. Dan krijg ik soms het gevoel dat onze vriendschap voor haar minder belangrijk is. Maar anderzijds, als ik bij haar ben hebben we het wel gewoon gezellig.
Sorry, het is een langer verhaal geworden dan ik in gedachten had.
woensdag 14 maart 2018 om 22:21
Ik denk ook gauw dat mensen het vervelend vinden als ik vaak contact opneem. Dat heb ik vroeger gehad. Toen er bij mijn toenmalige vriendinnengroepje een paar nieuwe meiden kwamen. Ik kende ze wel. Die vonden mijn vriendinnen interessant, maar mij niet. Tegen mij zeiden ze nooit veel. Maar we voegden elkaar toe op MSN. Na een paar chatpogingen van mij blokten ze me. Blijkbaar hadden ze tegen mijn vriendinnen gezegd: "Hondenmens weer met haar gezeur." Wat ik fout deed is me nooit verteld.Kwebbeltje91 schreef: ↑14-03-2018 21:57Ja, herkenbaar (alweer). Ik ben van mezelf best onzeker en 'weet' niet wanneer ik bijv. iemand het beste kan appen. Dan laat ik het soms vanuit hun kant komen en dan krijg ik soms ook het verwijt dat ik niet veel initiatief neem. Dat maakt me dan nog onzekerder want ik wil ook weer niet als een stalker overkomen.
Ik heb 1 vriendin die ook best vaak afzegt. Ze nodigt me wel altijd bij haar thuis uit, en heb haar ook regelmatig uitgenodigd bij mij, maar ze geeft altijd redenen dat ze te druk is, en dat ze zo vergeetachtig is omdat ze het dus te druk heeft. Maar ondertussen spreekt ze wel regelmatig af met vriendinnen die bij haar in de buurt wonen. (ze woont zo'n 30 km weg, maar ze heeft wel een auto). Het steekt me wel omdat haar familie wel bij mij in de buurt woont. En dat ze dan regelmatig haar vrienden en familie tagt in leuke berichten op facebook, vind ik best jammer. Dan krijg ik soms het gevoel dat onze vriendschap voor haar minder belangrijk is. Maar anderzijds, als ik bij haar ben hebben we het wel gewoon gezellig.
Sorry, het is een langer verhaal geworden dan ik in gedachten had.
De vriendin waar het nu over gaat is ook erg vergeetachtig. Dan stelt ze een datum voor en over 2 weken ofzo weer een andere. Maar ze komt niet terug op de 1e datum. Een keer vergat ze dat we bij mij hadden afgesproken. Zaten we allebei met ons gebak te wachten. Haar dag was anders gelopen en was gewoon thuis. Ik kon alsnog komen, dat wel. Maar als we afspreken is het altijd wel gezellig.
woensdag 14 maart 2018 om 22:28
Dat is dan zo frustrerend he, omdat je dan nog onzekerder wordt. Ik herken het, op de middelbare school had ik ook een groepje vriendinnen. Wat later kwamen daar een paar jongens bij, en toen ineens werd ik veel genegeerd. Had geen idee waar het vandaan kwam, totdat 1 van die jongens naar me toe kwam en zei dat er over me werd gepraat. Toen ik vroeg wat ze dan zeiden, zei hij dat ze vonden dat ik teveel klaagde. Sindsdien liep ik continu op mijn tenen, maar het heeft me toen wel de ogen geopend. Sindsdien was het contact met hen ook een stuk minder geworden. Wel jammer want eigenlijk waren dat mijn enige vriendinnen in die tijd. Ik was niet populair op de middelbare, en toen ik bij hun groepje 'mocht' komen, voelde ik me wel geaccepteerd.hondenmens schreef: ↑14-03-2018 22:21Ik denk ook gauw dat mensen het vervelend vinden als ik vaak contact opneem. Dat heb ik vroeger gehad. Toen er bij mijn toenmalige vriendinnengroepje een paar nieuwe meiden kwamen. Ik kende ze wel. Die vonden mijn vriendinnen interessant, maar mij niet. Tegen mij zeiden ze nooit veel. Maar we voegden elkaar toe op MSN. Na een paar chatpogingen van mij blokten ze me. Blijkbaar hadden ze tegen mijn vriendinnen gezegd: "Hondenmens weer met haar gezeur." Wat ik fout deed is me nooit verteld.
De vriendin waar het nu over gaat is ook erg vergeetachtig. Dan stelt ze een datum voor en over 2 weken ofzo weer een andere. Maar ze komt niet terug op de 1e datum. Een keer vergat ze dat we bij mij hadden afgesproken. Zaten we allebei met ons gebak te wachten. Haar dag was anders gelopen en was gewoon thuis. Ik kon alsnog komen, dat wel. Maar als we afspreken is het altijd wel gezellig.
woensdag 14 maart 2018 om 22:38
Het kan bij mij ook zoiets geweest zijn, maar dat ze het niet recht in mijn gezicht durfden te zeggen. Deze vriendinnen waren nog van de basisschool. Alleen dan ging vriendschap sluiten makkelijk. Ook de enige die ik toen nog had. Er kwamen geen nieuwe bij/voor terug in mijn scholen daarna. Oke, de laatste 2 maanden voor de examens van mijn vervolgopleiding deed het minst erge groepje nog even aardig. Toen betrokken ze me overal bij. Op het laatst lieten ze me alsnog vallen. Omdat er een gastles over pesten was geweest. Pas vanaf mijn 26e kreeg ik weer langzaam een klein aantal vriendinnen.Kwebbeltje91 schreef: ↑14-03-2018 22:28Dat is dan zo frustrerend he, omdat je dan nog onzekerder wordt. Ik herken het, op de middelbare school had ik ook een groepje vriendinnen. Wat later kwamen daar een paar jongens bij, en toen ineens werd ik veel genegeerd. Had geen idee waar het vandaan kwam, totdat 1 van die jongens naar me toe kwam en zei dat er over me werd gepraat. Toen ik vroeg wat ze dan zeiden, zei hij dat ze vonden dat ik teveel klaagde. Sindsdien liep ik continu op mijn tenen, maar het heeft me toen wel de ogen geopend. Sindsdien was het contact met hen ook een stuk minder geworden. Wel jammer want eigenlijk waren dat mijn enige vriendinnen in die tijd. Ik was niet populair op de middelbare, en toen ik bij hun groepje 'mocht' komen, voelde ik me wel geaccepteerd.
donderdag 15 maart 2018 om 11:45
Ik heb tussen 2011 en 2014 ook een enorm klagerige periode gehad, ik kon niks, ik was lelijk, niemand wil me, dat soort geneuzel.. En ja, ook ik ben daar iemand aan kwijt geraakt, blijkbaar ontwikkel je toch een voorkeur voor waar je het liefst tegen klaagt 
Ik ben nog wel bevriend met haar beste vriendin, en die zegt "nou ze klaagt anders ook best veel tegen mij" en toen tegen haar als ze klaagde dat ik zoveel klaag "nou net zoveel als jij hoor" maar nee was toch anders in haar ogen. Okay, whatever lol.
Ik ben nog wel bevriend met haar beste vriendin, en die zegt "nou ze klaagt anders ook best veel tegen mij" en toen tegen haar als ze klaagde dat ik zoveel klaag "nou net zoveel als jij hoor" maar nee was toch anders in haar ogen. Okay, whatever lol.
anoniem_6537ae3e04527 wijzigde dit bericht op 15-03-2018 11:50
Reden: Ipad gerelateerde typgriep opgelost
Reden: Ipad gerelateerde typgriep opgelost
0.39% gewijzigd
donderdag 15 maart 2018 om 15:57
In geval van vriendschappen neem ik wel vaak initiatief, maar ik verwacht soms ook initiatief bij anderen. Als dat ontbreekt, neem ik minder vaak initiatief, en vind ik dat de vriendschap op den duur verwatert. Vaak moet ik daar achteraan. Ik zie dat ook weleens bij mensen zonder autisme. Dan zegt vriend A tegen vriend B: "Ik moet jullie toch echt nodig een keer uitnodigen." Het blijft bij die ene zin, en verder gebeurt er niets.hondenmens schreef: ↑14-03-2018 21:42Ik heb de diagnose ASS. Maar herken me het meest in NLD. Vooral "doen" is erg moeilijk voor me. Uit mezelf actie ondernemen. Met werk, huishouden, maar ook in vriendschappen. Nu heeft een vriendin aangegeven dat ik weinig tot nooit intiatief neem. Ze vind het afspreken met mij steeds moeilijker worden. Dit is al de 2 vriendin die dit zegt. Ik laat het inderdaad vaak van de ander afhangen. Maar anderzijds is zij nogal wispelturig met afspreken. Ze zegt gauw af, want dan komt er weer iets tussen bij haar. Dat maakt mij ook terughoudender. Heb vaker zulke vriendinnen gehad. Nemen jullie makkelijk initiatief?
Ik herken me op dit moment in geen enkele leerstoornis (dat is daarom een punt van discussie met mijn lg en teamleider. Volgens DCW en UWV heb ik een ernstige leerstoornis; dit zou mijn enige arbeidsbeperking zijn). Als kind had ik moeite met begrijpend lezen, al was technisch lezen (hardop lezen) en vooral schrijven zeer goed. Ik had op die gebieden een voorsprong op leeftijdsgenoten. Later had ik daar geen problemen meer mee. Als puber had ik ooit wat moeite met taal, maar dat is verdwenen. Ik ben op dit moment taalsterk (tegengesteld aan taalzwak).
World of Warcraft: Legion
donderdag 15 maart 2018 om 16:05
Ja, het ging er bij mij om of iemand met een leerstoornis dat bij zichzelf merkt. Jouw antwoord geeft dat blijkbaar aan.
Als ik een leerstoornis zou hebben, moet ik dat toch zelf merken, toch? Bij alle dingen merk ik, dat ik dingen snel door heb. Vaak hoef ik het maar een paar keer te zien, en dan weet ik precies hoe iets moet.
Ik vermoed dat er iets anders aan de hand is dan een leerstoornis. Ja, ik ben autistisch, maar ik lees ook weleens over fraude met loonsubsidies. Het komt voor dat een arbeidsbeperking opgeblazen wordt of verzonnen wordt om de loonsubsidie te kunnen opstrijken. Ik zie geen tegenprestatie van de school, dus een poging om mij in mijn ontwikkeling de traineren. Maar ik kan het niet hard maken, en bovendien zou de situatie na de zomervakantie weleens behoorlijk kunnen veranderen.
World of Warcraft: Legion
donderdag 15 maart 2018 om 16:11
Ja dat was bij mij ook een drama vroeger. Ik heb in deze opleiding ook Nederlands. Eind dit jaar heb ik examens (als het goed is). Ik ben erg benieuwd hoe het nu zal gaan. Nu heb ik nog steeds moeite met begrijpend lezen. Ik denk dan dat ik het antwoord weet, maar dan blijkt het toch nét wat anders te zijn. Soms moet het me wel 3 of 4 keer uitgelegd worden voordat ik het door heb. Wat dan helpt voor die ene keer, maar als we het de week erop weer doen, moet het me nog een keer worden uitgelegd.
In spelling was ik een stuk beter. Dat vond ik ook heel leuk om te doen.
donderdag 15 maart 2018 om 16:21
Nee, ik ben niet verzekerd. Wel heb ik een rechtsbijstandsverzekering. Er zijn een aantal suggesties gegeven door collega's, op dit forum en door bekenden. Een dossier aanleggen is een goed idee. Daar ga ik dadelijk over nadenken. Een job coach is een idee als de nieuwe situatie niet de gewenste verbetering geeft. Voor de dossiervorming lijkt mij ook handig welke opmerkingen er zijn gemaakt door collega's na het voltooien van hun opdrachten. En de frequentie van de functioneringsgesprekken. Ik ben daar ontevreden over (niet vaak genoeg), en ook over wat er daarin besproken wordt (te weinig kritiek of aanwijzingen).Dymphnatam schreef: ↑15-03-2018 16:09Hans, ben je verzekerd tegen arbeidsconflicten? Je zou in zo'n geval alvast een dossier kunnen laten aanleggen.
Sociaal gezien ben ik een erg populaire collega. Voor iemand in het spectrum werd ik door mijn vroegere begeleiding erg sociaal genoemd.
World of Warcraft: Legion
donderdag 15 maart 2018 om 16:36
Herkenbaar wat je schrijft.Kwebbeltje91 schreef: ↑15-03-2018 16:11Ja dat was bij mij ook een drama vroeger. Ik heb in deze opleiding ook Nederlands. Eind dit jaar heb ik examens (als het goed is). Ik ben erg benieuwd hoe het nu zal gaan. Nu heb ik nog steeds moeite met begrijpend lezen. Ik denk dan dat ik het antwoord weet, maar dan blijkt het toch nét wat anders te zijn. Soms moet het me wel 3 of 4 keer uitgelegd worden voordat ik het door heb. Wat dan helpt voor die ene keer, maar als we het de week erop weer doen, moet het me nog een keer worden uitgelegd.
In spelling was ik een stuk beter. Dat vond ik ook heel leuk om te doen.
Ik ben ook nog steeds niet goed in begrijpend lezen.
