Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zondag 23 september 2018 om 21:56
Helemaal mee eens.biobitch1984 schreef: ↑23-09-2018 16:48Ik vind dat medeleven van mensen in NL met dat ongeluk in Oss stiekem een beetje hypocriet. Ze vinden het alleen erg omdat het in theorie ook zichzelf of familie/vrienden had kunnen zijn, terwijl er in Syrië en in de gazastrook massa's kinderen dagelijks/wekelijks het loodje leggen.
Maar ja.. das 'ver weg' en gebeurt hier niet meer zo snel, oorlogsgeweld enzo.
zondag 23 september 2018 om 23:32
Hallo allemaal, ik ben een vrouw van 44, bij mijn jongste zoon is 2 maanden geleden de diagnose ASS gesteld. Uiteraard wilde ik hier meer over weten, en al lezende over autisme kwam ik terecht op het onderwerp meisjes en vrouwen met ASS. En die kwam binnen!! Daar stond mijn verhaal, en vrijwel al mijn eigenaardigheden en moeilijkheden compleet op een rij, hoe is het mogelijk!
Omdat ik toch al bij de psych loop vanwege vastlopen in de opvoeding en het niet kunnen omgaan met zijn gedrag, heb ik mijn herkenning bij hem besproken. Ik kreeg meteen een screening, en uitslag: zeer hoog. Ook de formulieren die mijn familie heeft ingevuld scoren : zeer hoog en hoog.
Ik ben doorverwezen voor diagnostiek door een persoon binnen dezelfde ggz- instelling die gespecialiseerd is in autisme. Dit was 3 weken geleden.
Nu heb ik een interview van twee uur met die gespecialiseerde psycholoog, maar dat is pas half oktober.
In eerste instantie voelde ik een enorme opluchting dat er waarschijnlijk meer aan de hand is met mij dan een simpel “ je kan niet met stress omgaan”. Want inderdaad, iedere nieuwe probleemsituatie weet ik er weer geen raad mee en dit heeft altijd te maken met sociale interactie. Dit is psycholoog nummer 3 en ik lijk nergens van te leren, ook al neem ik alle adviezen ter harte.
Maar naast opluchting, komt er ook een sterke stress reactie op gang. Wat hangt er allemaal boven mijn hoofd, hoe ga ik reageren op een eventuele diagnose, waarom moet ik nog zo lang wachten op verdere actie. Het is in totaal 7 weken wachten tot ik het eerste gesprek ga hebben. Ik kan aan niks anders meer denken, en bij het wakker worden voel ik direkt de spanning en ik noem het ik voel mijn bloeddruk stijgen...Nu heb ik op alles wat mij bezig houdt een hyper focus, maar dat is nu wel heel onhandig omdat ik er zoveel last van heb,
Uiteraard probeer ik afleiding te zoeken en mezelf te dwingen om me met het hier en nu bezig te houden...maar dat werkt allemaal maar kort.
Heel confronterend allemaal.
Hoe gingen jullie om met stress rondom de diagnose?? Ik heb geen partner om gewoon even lekker tegen te ventileren, en ik wil nog niet iedereen in mijn omgeving inlichten over een vermoeden, dat vind ik voorbarig.
Graag lees ik jullie tips en out of the box oplossingen...gewoon aan iets anders denken, of focus je op je werk dat helpt dus niet bij mij.
Alvast bedankt!
Omdat ik toch al bij de psych loop vanwege vastlopen in de opvoeding en het niet kunnen omgaan met zijn gedrag, heb ik mijn herkenning bij hem besproken. Ik kreeg meteen een screening, en uitslag: zeer hoog. Ook de formulieren die mijn familie heeft ingevuld scoren : zeer hoog en hoog.
Ik ben doorverwezen voor diagnostiek door een persoon binnen dezelfde ggz- instelling die gespecialiseerd is in autisme. Dit was 3 weken geleden.
Nu heb ik een interview van twee uur met die gespecialiseerde psycholoog, maar dat is pas half oktober.
In eerste instantie voelde ik een enorme opluchting dat er waarschijnlijk meer aan de hand is met mij dan een simpel “ je kan niet met stress omgaan”. Want inderdaad, iedere nieuwe probleemsituatie weet ik er weer geen raad mee en dit heeft altijd te maken met sociale interactie. Dit is psycholoog nummer 3 en ik lijk nergens van te leren, ook al neem ik alle adviezen ter harte.
Maar naast opluchting, komt er ook een sterke stress reactie op gang. Wat hangt er allemaal boven mijn hoofd, hoe ga ik reageren op een eventuele diagnose, waarom moet ik nog zo lang wachten op verdere actie. Het is in totaal 7 weken wachten tot ik het eerste gesprek ga hebben. Ik kan aan niks anders meer denken, en bij het wakker worden voel ik direkt de spanning en ik noem het ik voel mijn bloeddruk stijgen...Nu heb ik op alles wat mij bezig houdt een hyper focus, maar dat is nu wel heel onhandig omdat ik er zoveel last van heb,
Uiteraard probeer ik afleiding te zoeken en mezelf te dwingen om me met het hier en nu bezig te houden...maar dat werkt allemaal maar kort.
Heel confronterend allemaal.
Hoe gingen jullie om met stress rondom de diagnose?? Ik heb geen partner om gewoon even lekker tegen te ventileren, en ik wil nog niet iedereen in mijn omgeving inlichten over een vermoeden, dat vind ik voorbarig.
Graag lees ik jullie tips en out of the box oplossingen...gewoon aan iets anders denken, of focus je op je werk dat helpt dus niet bij mij.
Alvast bedankt!
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 24 september 2018 om 07:09
Caretta, misschien kun jeje bedenken dat een diagnose maar een naam is. Als je autistisch bent, ben je dat nu ook al. Dus wat verandert een diagnose? Jij blijft jezelf.
Je zult vooral betere handvatten krijgen om wel iets aan te pakken. De meeste therapieën zijn moeilijk toepasbaar voor mensen met autisme omdat het brein nou eenmaal anders werkt.
Maar jij blijft jij, ongeacht het onderzoek en de uitslag daarvan.
Je zult vooral betere handvatten krijgen om wel iets aan te pakken. De meeste therapieën zijn moeilijk toepasbaar voor mensen met autisme omdat het brein nou eenmaal anders werkt.
Maar jij blijft jij, ongeacht het onderzoek en de uitslag daarvan.
maandag 24 september 2018 om 08:21
Nou ik ben eindelijk aan de beurt bij het autisme centrum. Volgende week heb ik mijn eerste afspraak op maandag en dan moet ik donderdag met mijn moeder komen voor een lange afspraak. Daarna de maandag erop weer en die donderdag ook. Ben benieuwd hoe dat allemaal gaat.
Ik twijfelde nogal om mijn moeder mee te nemen omdat ze een enorm slecht geheugen heeft van hoe ik ( en mijn broertje ) waren als kinderen. Van mij heeft ze een dagboekje bijgehouden dat ik mee ga nemen maar van mijn broertje weet ze niks meer. Niet hoe oud hij was toen hij ging lopen, wanneer hij begon te praten of iets dergelijks. Helemaal niks.
Ik heb al een paar keer gezegd dat ze naar de dokter moet om haar hersenen te laten testen want ik maak me serieus wel eens zorgen om haar. Maar goed wat dat betreft denk ik dus dat ik beter mijn broertje mee kan nemen, omdat hij wellicht een beter geheugen heeft over onze jeugd.
Maar ze wil per se zelf mee. Ook prima.
Kunnen de mensen die getest zijn een beetje uitleggen hoe dat allemaal gaat? Krijg je ook weer super veel vragenlijsten enzo, zoals bij de GGZ?
Ik ben trouwens een INTP qua persoonlijkheidstype. Die test heb ik een keer of zes gemaakt en telkens kwam dat eruit. Er stond bij dat maar een super klein percentage van de vrouwen dat type is.
Heel logisch denkend en rationeel. Beetje verstrooide professors die compleet in hun eigen wereldje kunnen leven en moeite met relaties hebben. Dat klopt dus wel. Ik ben geen professor maar kan me wel helemaal obsessief met een onderwerp bezighouden. Dan bestaat er niks anders meer om me heen en heb ik enorme tunnelvisie.
Ik hoop dat als ik de diagnose krijg ( of niet ) dat ik inderdaad betere hulp krijg met het omgaan met prikkels en het normaal functioneren. Dat vind ik nu erg moeilijk. Sowieso heb ik hulp nodig, en ik ben blij dat ik eindelijk aan de beurt ben.
Ik twijfelde nogal om mijn moeder mee te nemen omdat ze een enorm slecht geheugen heeft van hoe ik ( en mijn broertje ) waren als kinderen. Van mij heeft ze een dagboekje bijgehouden dat ik mee ga nemen maar van mijn broertje weet ze niks meer. Niet hoe oud hij was toen hij ging lopen, wanneer hij begon te praten of iets dergelijks. Helemaal niks.
Ik heb al een paar keer gezegd dat ze naar de dokter moet om haar hersenen te laten testen want ik maak me serieus wel eens zorgen om haar. Maar goed wat dat betreft denk ik dus dat ik beter mijn broertje mee kan nemen, omdat hij wellicht een beter geheugen heeft over onze jeugd.
Maar ze wil per se zelf mee. Ook prima.
Kunnen de mensen die getest zijn een beetje uitleggen hoe dat allemaal gaat? Krijg je ook weer super veel vragenlijsten enzo, zoals bij de GGZ?
Ik ben trouwens een INTP qua persoonlijkheidstype. Die test heb ik een keer of zes gemaakt en telkens kwam dat eruit. Er stond bij dat maar een super klein percentage van de vrouwen dat type is.
Heel logisch denkend en rationeel. Beetje verstrooide professors die compleet in hun eigen wereldje kunnen leven en moeite met relaties hebben. Dat klopt dus wel. Ik ben geen professor maar kan me wel helemaal obsessief met een onderwerp bezighouden. Dan bestaat er niks anders meer om me heen en heb ik enorme tunnelvisie.
Ik hoop dat als ik de diagnose krijg ( of niet ) dat ik inderdaad betere hulp krijg met het omgaan met prikkels en het normaal functioneren. Dat vind ik nu erg moeilijk. Sowieso heb ik hulp nodig, en ik ben blij dat ik eindelijk aan de beurt ben.
maandag 24 september 2018 om 13:49
Ik houd dit ook voor ogen, Multomap! Ik loop er tenslotte al 44 jaar mee rond. Het is alleen erg confronterend nu. En nu ik ga onderzoeken of er inderdaad sprake is van ASS, het voelt alsof ik in de rij sta voor een attractie waar ik eigenlijk niet in durf..
Jij ook succes Madrid! Zie je er tegenop of gaat dat wel?
Jij ook succes Madrid! Zie je er tegenop of gaat dat wel?
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 24 september 2018 om 14:32
https://www.16personalities.com/
(ik had hem eerst via volgens mij Randstad gedaan in het Nederlands).
(ik had hem eerst via volgens mij Randstad gedaan in het Nederlands).
maandag 24 september 2018 om 15:40
Mijn resultaat is ARCHITECT (INTJ-T)Biebeltje schreef: ↑24-09-2018 14:32https://www.16personalities.com/
(ik had hem eerst via volgens mij Randstad gedaan in het Nederlands).
maandag 24 september 2018 om 16:11
ik vind zulke testjes maar lastig, sowieso dingen over jezelf. Ik heb echt het gevoel dat ik mezelf slecht ken, wat ik wil, wat ik voel wat ik wel en niet prettig vind. Het wisselt zo sterk!
Bijvoorbeeld ik houd niet van drukte maar soms ook wel, ik ben niet echt heel sociaal maar ik klets wel veel.
Ik weet niet eens of ik wel of niet in beelden denk... soms wel en soms niet
Bijvoorbeeld ik houd niet van drukte maar soms ook wel, ik ben niet echt heel sociaal maar ik klets wel veel.
Ik weet niet eens of ik wel of niet in beelden denk... soms wel en soms niet
maandag 24 september 2018 om 16:14
dinsdag 25 september 2018 om 07:07
Ik vind het vooral lastig als een vraag eigenlijk uit twee delen bestaat waarbij het antwoord op beide delen eigenlijk niet hetzelfde is.biobitch1984 schreef: ↑24-09-2018 16:11ik vind zulke testjes maar lastig, sowieso dingen over jezelf. Ik heb echt het gevoel dat ik mezelf slecht ken, wat ik wil, wat ik voel wat ik wel en niet prettig vind. Het wisselt zo sterk!
Bijvoorbeeld ik houd niet van drukte maar soms ook wel, ik ben niet echt heel sociaal maar ik klets wel veel.
Ik weet niet eens of ik wel of niet in beelden denk... soms wel en soms niet
Maar daar heb je in dit geval die 7-puntschaal voor... bij altijd/nooit ga je aan de uiteindes zitten. Is het iets genuanceerder dan schuif je wat naar het midden.
Ik ga wel altijd uit van mijn 'default setting' (dus wat mijn gevoel zegt/hoe ik er over het algemeen over denk, zonder specifieke situaties of coping mechanismes in gedachten).
dinsdag 25 september 2018 om 08:56
Maar vat jij de vraag op als jezelf voorstellen aan een onbekende met wie je een afspraak hebt, of random iemand aanspreken?biobitch1984 schreef: ↑24-09-2018 16:14Vind ik het moeilijk mezelf voor te stellen aan iemand? Euh hand uitsteken en je naam noemen toch.. zo ingewikkeld is het niet, vroeger vond ik dingen veel ingewikkelder, houd een test rekening mee met dingen die je bijleert? Of ga je uit van de 'default setting' van je leven
Ik zal nooit zomaar op iemand afstappen, maar als ik een afspraak heb dan heb ik geen probleem om me voor te stellen. Die ander heeft immers ook een afspraak met mij.
Overigens herinner ik me inmiddels dat ik dat testje wel vaker heb gemaakt en met dezelfde uitkomst. Er onder bleken namelijk personages te staan met een zelfde persoonlijkheidstype zoals in mijn geval o.a. Nietzsche.
dinsdag 25 september 2018 om 09:53
Ik heb soms wat moeite met inlevingsvermogen, maar aan de andere kant ook weer niet. Als ik verhalen schrijf kan ik meerdere personages maken met allerlei verschillende karakters en me dan ook echt inleven in hoe dingen voelen voor hen. Dus wat dat betreft kan ik het wel.
Maar dat drama in Oss deed mij dan ook weer niet echt wat.
Natuurlijk vond ik het hartstikke sneu voor die kinderen, hun ouders, die leidster, de machinist en iedereen die erbij betrokken was maar ik heb er geen nacht minder van geslapen en begrijp die massahysterie ook helemaal niet. Ik heb er geen traan om gelaten.
Dan kan ik namelijk de hele dag wel huilen om al die ellende in de wereld.
Ik kijk dan ook geen nieuws, en volg het zo min mogelijk. Ik word er alleen maar naar van en kan er toch niks aan doen als ik het weet. Ik hoor het liever niet. Het hele erge nieuws hoor je viavia toch wel.
Ignorance is bliss.
En Caretta, nee hoor ik zie er niet tegenop om te gaan. Ik ben kind aan huis bij de GGZ en allerlei andere instanties dus mijn hele levensverhaal vertellen vind ik geen enkel probleem. Dat ben ik wel gewend. En ik ken mezelf heel goed.
Ik vind het ook prima als ik de diagnose niet krijg en ''gewoon'' ADD blijk te hebben, zolang ik maar handvatten krijg om ermee te dealen. Dat is voor mij het belangrijkste. Dat ik me beter ga voelen.
Maar dat drama in Oss deed mij dan ook weer niet echt wat.
Natuurlijk vond ik het hartstikke sneu voor die kinderen, hun ouders, die leidster, de machinist en iedereen die erbij betrokken was maar ik heb er geen nacht minder van geslapen en begrijp die massahysterie ook helemaal niet. Ik heb er geen traan om gelaten.
Dan kan ik namelijk de hele dag wel huilen om al die ellende in de wereld.
Ik kijk dan ook geen nieuws, en volg het zo min mogelijk. Ik word er alleen maar naar van en kan er toch niks aan doen als ik het weet. Ik hoor het liever niet. Het hele erge nieuws hoor je viavia toch wel.
Ignorance is bliss.
En Caretta, nee hoor ik zie er niet tegenop om te gaan. Ik ben kind aan huis bij de GGZ en allerlei andere instanties dus mijn hele levensverhaal vertellen vind ik geen enkel probleem. Dat ben ik wel gewend. En ik ken mezelf heel goed.
Ik vind het ook prima als ik de diagnose niet krijg en ''gewoon'' ADD blijk te hebben, zolang ik maar handvatten krijg om ermee te dealen. Dat is voor mij het belangrijkste. Dat ik me beter ga voelen.
dinsdag 25 september 2018 om 12:15
https://www.legalbusinessworld.nl/singl ... ten-bedrog
https://www.trouw.nl/opinie/laat-u-zich ... ~a491b1e3/
Het kan ook anders. In de HR-praktijk zijn drie typen psychologische testen te onderscheiden: (1) tests die wetenschappelijk zijn bewezen (bijvoorbeeld de Big Five of HEXACO persoonlijkheid); (2) tests die nog niet zijn bewezen, maar die gebaseerd zijn op solide psychologische kennis (bijvoorbeeld mindfulnesstraining); (3) tests die aantoonbare onzin zijn - bijvoorbeeld omdat ze in strijd zijn met basale psychologische kennis of ernstige technische gebreken hebben.
Neem de Myers-Briggs Type Indicator (MBTI), een veelgebruikt persoonlijkheidsinstrument in organisaties. Deze MBTI gaat uit van een onderverdeling in persoonlijkheidstypen. Ik ben volgens deze test een ENTJ: iemand die extravert, intuïtief, denkend en oordelend is. Mijn collega Adam Grant van Wharton Business School nam de test ooit met een tussenpoos van vijf weken. In de tweede test bleek hij ineens een compleet andere persoonlijkheid te hebben gekregen! Dat overkomt zo'n 60 procent van de mensen die de test opnieuw ondergaan en dat betekent dat deze test onbetrouwbaar is. Ook gaat hij, net als andere populaire programma's zoals Management Drives, Insights of DISC, uit van een verkeerde veronderstelling over persoonlijkheid.
Vervelend werk en gekke kleren en likdoorns en inkomensbelasting
donderdag 27 september 2018 om 15:53
Wat voor behandeling hebben jullie (gehad)? Ik zit nu bij een GGZ instelling waar ook de diagnose is gesteld, maar ze geven zelf aan dat ze op het gebied van ASS eigenlijk niet zo veel kunnen. Ik weet niet goed hoe nu verder. Hoe heeft jullie behandeling er na de diagnose uitgezien? (er is sprake van comorbiditeit, angst- en eetstoornis)
