Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 21 september 2018 om 22:42
Ja ik. Ik heb de diagnose zelf en mijn partner heeft de diagnose ook. Alleen al wel een langere tijd.
Where words fail, music speaks
vrijdag 21 september 2018 om 23:30
Voor mij duidelijkheid. Ik had altijd al het idee dat er iets was en ik had op meerdere vlakken moeite met dingen. Daar wilde ik hulp bij hebben en ook duidelijkheid van wat het kon zijn.
Where words fail, music speaks
vrijdag 21 september 2018 om 23:50
Purple_Calla schreef: ↑21-09-2018 23:30Voor mij duidelijkheid. Ik had altijd al het idee dat er iets was en ik had op meerdere vlakken moeite met dingen. Daar wilde ik hulp bij hebben en ook duidelijkheid van wat het kon zijn.
En heeft de hulp ook geholpen?
Sorry voor mijn vragen ik vind het zeer interessant aangezien wij ervoor gekozen hebben niemand te testen. Mijn man is hoogbegaafd en 2 van onze kinderen. Vaak worden daar ook autistische kenmerken mee geassocieerd. Mijn man is inderdaad asociaal, een nette man trouwens
. Maar ons sociaal leven, onze vrienden dat regel ik. Onze kinderen herken ik in sommige kenmerken maar ze zijn. zoals ik, mij zeer sociaal. Dit vond ik op de site van NVA; Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten.
Allen in het gezin, inclusief moi, hebben een opvallend beperkt aantal interesses. Wij gaan voor onze interesses volledig. Zowel man als ik bedrijfsmatig. Kinderen qua hobby. Niet bizar of zorgwekkend trouwens.
Ik vraag me daarom af wat een diagnose zou opleveren, voor ons als gezin. Want ik weet zeker dat er vast een, misschien wel ik? autistisch is.
vrijdag 21 september 2018 om 23:56
Voor iedereen is het krijgen van de diagnose anders. De een ziet het als een last en de ander als opluchting. Ik denk dat het belangrijk is om te bedenken: lost het iets op? Hoop ik ermee verder te kunnen? Of wil ik dat het blijft hoe het nu is.sushy schreef: ↑21-09-2018 23:50En heeft de hulp ook geholpen?
Sorry voor mijn vragen ik vind het zeer interessant aangezien wij ervoor gekozen hebben niemand te testen. Mijn man is hoogbegaafd en 2 van onze kinderen. Vaak worden daar ook autistische kenmerken mee geassocieerd. Mijn man is inderdaad asociaal, een nette man trouwens
Dit vond ik op de site van NVA; Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten.
Allen in het gezin, inclusief moi, hebben een opvallend beperkt aantal interesses. Wij gaan voor onze interesses volledig. Zowel man als ik bedrijfsmatig. Kinderen qua hobby. Niet bizar of zorgwekkend trouwens.
Ik vraag me daarom af wat een diagnose zou opleveren, voor ons als gezin. Want ik weet zeker dat er vast een, misschien wel ik? autistisch is.
Ik wilde bijvoorbeeld hulp en daar heb je wel een diagnose voor nodig.
Als je zoiets hebt van: oke, misschien is er sprake van autisme of een andere stoornis in dit gezin. Maar ik stoor mij er verder niet aan, dan snap ik dat je het niet per se wilt laten testen.
Het is echt per persoon verschillend.
Where words fail, music speaks
zaterdag 22 september 2018 om 08:00
Ik wilde weten wat er mis was met me. Ik was bang dat ik mijn leven totaal zou gaan verpesten en ik was ongelukkig. Ik was meer aan het overleven.
Door het onderzoekstraject in te gaan heb ik uiteindelijk mezelf beter leren kennen en begrijpen. Was daar een diagnose voor nodig? Misschien niet, maar ik kreeg daardoor wel wat makkelijker hulp.
Momenteel ben ik ook niet echt gefocust op ASS als 'het probleem'. Ik heb mijn hoofdprobleem kunnen identificeren en daar ben ik mee aan de slag gegaan.
Door met name op het werk uit te leggen hoe ik werk en waar ik vaak tegenaan loop is mijn werk een stuk leuker geworden.
Bij mijn zoontje ga ik er ook van uit dat hij autistisch is, net als ik. Maar om hem te laten diagnosticeren... ik ben daar nog niet over uit.
Hij heeft wel last van woedeaanvallen en agressie, daarvoor zit ik nu op een punt dat ik het traject wel in zou willen gaan om hulp te kunnen krijgen. Maar voor de rest doet hij het prima...
Door het onderzoekstraject in te gaan heb ik uiteindelijk mezelf beter leren kennen en begrijpen. Was daar een diagnose voor nodig? Misschien niet, maar ik kreeg daardoor wel wat makkelijker hulp.
Momenteel ben ik ook niet echt gefocust op ASS als 'het probleem'. Ik heb mijn hoofdprobleem kunnen identificeren en daar ben ik mee aan de slag gegaan.
Door met name op het werk uit te leggen hoe ik werk en waar ik vaak tegenaan loop is mijn werk een stuk leuker geworden.
Bij mijn zoontje ga ik er ook van uit dat hij autistisch is, net als ik. Maar om hem te laten diagnosticeren... ik ben daar nog niet over uit.
Hij heeft wel last van woedeaanvallen en agressie, daarvoor zit ik nu op een punt dat ik het traject wel in zou willen gaan om hulp te kunnen krijgen. Maar voor de rest doet hij het prima...
zaterdag 22 september 2018 om 08:01
Klinkt erg herkenbaar. Dat was bij mij ook de reden om het traject in te gaan.Biebeltje schreef: ↑22-09-2018 08:00Ik wilde weten wat er mis was met me. Ik was bang dat ik mijn leven totaal zou gaan verpesten en ik was ongelukkig. Ik was meer aan het overleven.
Door het onderzoekstraject in te gaan heb ik uiteindelijk mezelf beter leren kennen en begrijpen. Was daar een diagnose voor nodig? Misschien niet, maar ik kreeg daardoor wel wat makkelijker hulp.
Momenteel ben ik ook niet echt gefocust op ASS als 'het probleem'. Ik heb mijn hoofdprobleem kunnen identificeren en daar ben ik mee aan de slag gegaan.
Door met name op het werk uit te leggen hoe ik werk en waar ik vaak tegenaan loop is mijn werk een stuk leuker geworden.
Bij mijn zoontje ga ik er ook van uit dat hij autistisch is, net als ik. Maar om hem te laten diagnosticeren... ik ben daar nog niet over uit.
Hij heeft wel last van woedeaanvallen en agressie, daarvoor zit ik nu op een punt dat ik het traject wel in zou willen gaan om hulp te kunnen krijgen. Maar voor de rest doet hij het prima...
Where words fail, music speaks
zaterdag 22 september 2018 om 08:37
Mijn leven is al verpest, 24 jaar en werkloos en als autisme binnenkort is diagnostiseert dan weet ik dat het daardoor komt. Je hebt mensen die makkelijk vanaf komen en je hebt mensen die moeilijk vanaf komen.
zaterdag 22 september 2018 om 10:39
Lieverd, ik weet hoe je je voelt. Ik ben in de 30 en al jaren in de Wajong (volledig afgekeurd). Lange tijd heb ik het ook zo gevoeld als jij. Maar ik vind niet meer dat mijn leven is verpest. Ik heb nu wel een depressie, maar dat heeft meerdere oorzaken. Ik vond mijn leven voor mijn depressie wel de moeite waard.
zaterdag 22 september 2018 om 10:47
Ja ik begrijp je. Ik wil graag met je prive hierover praten.Coconuts12 schreef: ↑22-09-2018 10:39Lieverd, ik weet hoe je je voelt. Ik ben in de 30 en al jaren in de Wajong (volledig afgekeurd). Lange tijd heb ik het ook zo gevoeld als jij. Maar ik vind niet meer dat mijn leven is verpest. Ik heb nu wel een depressie, maar dat heeft meerdere oorzaken. Ik vond mijn leven voor mijn depressie wel de moeite waard.
zaterdag 22 september 2018 om 10:54
Hey Sushi ,sushy schreef: ↑21-09-2018 23:50En heeft de hulp ook geholpen?
Sorry voor mijn vragen ik vind het zeer interessant aangezien wij ervoor gekozen hebben niemand te testen. Mijn man is hoogbegaafd en 2 van onze kinderen. Vaak worden daar ook autistische kenmerken mee geassocieerd. Mijn man is inderdaad asociaal, een nette man trouwens
Dit vond ik op de site van NVA; Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten.
Allen in het gezin, inclusief moi, hebben een opvallend beperkt aantal interesses. Wij gaan voor onze interesses volledig. Zowel man als ik bedrijfsmatig. Kinderen qua hobby. Niet bizar of zorgwekkend trouwens.
Ik vraag me daarom af wat een diagnose zou opleveren, voor ons als gezin. Want ik weet zeker dat er vast een, misschien wel ik? autistisch is.
ik zal je even kort mijn verhaal neerschrijven ...
Ik heb de diagnose asperger/adhd een 8tal jaar terug gehad , op zich loste het niks op maar ik was wel heel blij ze te hebben , eindelijk een verklaring voor zoveel zaken en ik was dus niet gewoon een "zwak" iemand die dingen moeilijk aankon waar anderen geen moeite mee hebben.
Ik wou dat ik de diagnose veel eerder had.
Als kind voelde ik me dus anders maar wist niet waarom , als tiener veel wiet gerookt en nog andere dingen sporadisch gebruikt , als adolescent depressief geworden en jaren zo rondgelopen , op men werk ging het ook voor geen meter , het was als een onmogelijke opgave voor mij en voelde me een zwakkeling want anderen deden dit toch ook en hadden er geen moeite mee.
Jaren erg ongelukkig rondgelopen en immens veel hoofdpijn erbij , zag het al lang niet meer zitten maar was een erg gesloten persoon en hulp zoeken leek taboe .
Toen echt alles op was en ik niet meer verder kon had ik 2 keuzes....dood of toch hulp zoeken , ik wou niet dood dus toch die "onmogelijke" stap gezet en hulp gezocht.
Ik heb dus nog steeds hoofdpijn en moeilijkheden maar ik weet wat er met me is en zoek naar wat zo goed mogelijk werkt voor mij , heb mezelf zoveel beter leren kennen en aanvaarden nu .
Mijn raad , je hoeft niet om een diagnose maar praat met je kinderen/man , kijk hoe ze zich voelen en hou alles bespreekbaar .
Als je ziet dat ze ergens toch moeilijkheden mee hebben , bespreek de opties , ik heb het "de harde" manier ontdekt door hulp te zoeken als het helemaal op was , er moeten betere manieren zijn denk ik .
Dus kleef ze geen sticker asperger op het hoofd en laat ze gewoon kind zijn is mijn raad maar als het moeilijk gaat praat erover en bekijk dan of er mss iets gedaan moet/kan worden , laat ze niet ongelukkig worden en aan zichzelf het te ontdekken zoals bij mij!
(ik verwijt mijn ouders niks hoor , mentaliteit van vroeger en over gevoelens praten wij niet , wou dat het anders was maar hun intenties qua opvoeding waren altijd zuiver en goed )
om auto te rijden moet je studeren , je vaardgiheden laten testen en jezelf in de praktijk bewijzen maar kinderen krijgen kan iedereen , maar je kan niet verwachten dat iedereen die kinder krijgt een complete en diepgaande opleiding hiervoor moet krijgen om capabele model ouders te zijn ....
zaterdag 22 september 2018 om 15:03
zaterdag 22 september 2018 om 15:31
Ik heb een dubbel gevoel bij mijn leven. Aan de ene kant laat het te wensen over. Veel dingen zijn voor mij niet haalbaar of niet gelukt. Qua werk, in contacten met mensen. Regelmatig het gevoel dat ik iets mis. Ik herken me ook in Dystyme (depressie met mildere klachten, maar ook nooit echt gelukkig voelen). Wat ik wel heel fijn vind is dat ik veel tijd voor mezelf heb.
zaterdag 22 september 2018 om 15:49
Ik ben nieuw op dit forum maar wilde ook even antwoorden op jouw vraag!
Voor mij bracht de diagnose tijdens mijn tienerjaren eerlijk gezegd nauwelijks voordelen. Ik moet zeggen eerder nadelen omdat ik nogal een identiteitscrisis kreeg (niet gek tijdens je puberjaren). Het enige voordeel aan de diagnose is voor mij nu dat ik hulp krijg bij bepaalde dingen die niet zo goed lukken vanwege autisme. Zonder diagnose krijg je die hulp niet of in veel mindere mate. Met wat begeleiding is het me gelukt om op mezelf te wonen en een studie (bijna) af te maken. Mijn studie is bijna afgerond
Een diagnose is er vooral om de juiste hulp toegewezen te krijgen als er problemen spelen. Als er geen hulp nodig is hoeft dat etiketje er denk ik niet per se op.
zaterdag 22 september 2018 om 15:50
AHuman75, Ik hoop dat je dan de juiste begeleiding kan krijgen om je leven in te richten op een manier waar je wel (enige) voldoening uit kunt halen.
Vandaag met zoon kunnen winkelen zonder een mega drama (hoera! Was al weer een tijd geleden). Zoon is wel een paar keer boos geweest en we waren het soms niet met elkaar eens, maar hij heeft geen woedeuitbarsting gekregen en ik geen hoofdpijn.
Vandaag met zoon kunnen winkelen zonder een mega drama (hoera! Was al weer een tijd geleden). Zoon is wel een paar keer boos geweest en we waren het soms niet met elkaar eens, maar hij heeft geen woedeuitbarsting gekregen en ik geen hoofdpijn.
