Autisme wie ook? Deel 4

01-08-2018 08:14 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
sushy schreef:
21-09-2018 23:50
Dit vond ik op de site van NVA; Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten.
Ik herken mij in: een goed oog voor detail, eerlijkheid, analytisch en hardwerkend (zou echter harder willen werken, maar de mogelijkheid is er niet. Tot aan de zomervakantie verveelde ik me op het werk). Ik zie en hoor werkelijk alles; niets ontgaat mij. Ik heb een slecht filter in vergelijking met iemand zonder autisme. Dat kan veel prikkels geven, maar ik zie dat niet altijd als een nadeel.

De laatste paar jaar lijken de andere genoemde kenmerken af te nemen: kan beter overzicht houden, ben erg sociaal voor iemand die in het spectrum zit. Het aantal interesses lijkt in rap tempo uit te breiden. Dat heeft dan weer vooral te maken met: Ik ben erg leergierig en wil nieuwe dingen leren. Ik sta open voor nieuwe activiteiten.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Ben ik de enige die niets voelt bij rampen en ongelukken zoals met die kleuters? Het doet me echt helemaal niks. Erge zaken als Fritzl of Robbert M wekken nog boosheid op, maar dit niet.

Ik vind het wel erg voor de familie en omgeving, maar ik verbaas me hoe heel het land huilt om een paar onbekenden.
Cheeks schreef:
22-09-2018 17:23
Ben ik de enige die niets voelt bij rampen en ongelukken zoals met die kleuters? Het doet me echt helemaal niks. Erge zaken als Fritzl of Robbert M wekken nog boosheid op, maar dit niet.

Ik vind het wel erg voor de familie en omgeving, maar ik verbaas me hoe heel het land huilt om een paar onbekenden.
Ik denk alleen maar zie je wel hoe gevaarlijk fietsen zijn als vervoersmiddel op de openbare weg.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
22-09-2018 17:30
Ik denk alleen maar zie je wel hoe gevaarlijk fietsen zijn als vervoersmiddel op de openbare weg.
Ja, vooral die bakfietsen, zo log en onbetrouwbaar.
Alle reacties Link kopieren
Cheeks schreef:
22-09-2018 17:23
Ben ik de enige die niets voelt bij rampen en ongelukken zoals met die kleuters? Het doet me echt helemaal niks. Erge zaken als Fritzl of Robbert M wekken nog boosheid op, maar dit niet.

Ik vind het wel erg voor de familie en omgeving, maar ik verbaas me hoe heel het land huilt om een paar onbekenden.
Herkenbaar. Ik heb dat wel vaker met dingen die in het nieuws zijn. Met mijn verstand weet ik dat het erg is, maar er echt iets bij voelen niet. Ik heb dat toch al niet zo met mensen. Tenzij het iets herkenbaars is voor mij.
Alle reacties Link kopieren
Als ik het in het nieuws lees en ik er geen gezichten en personen bij kan zien vind ik het wel heel erg en denk ook wat erg voor die mensen maar ik huil niet erom. Als ze die betrokkenen zouden interviewen en ik hun verdriet live kon zien dan huil ik wel ook al ken ik ze zelf niet.
Ik huil ook snel om bijvoorbeeld emotionele films en zelfs om programma’s als all you need is love en kinderen die op zoek gaan naar hun biologische ouders.
Maar ik heb wel geen ASS zat toevallig mee te lezen in dit topic☺️
Ik lees hier toevallig es, en ik voel er ook niets bij hoor dat ongeluk, als niet-autist. Ja als ik er een film over zou zien met zielige muziek eronder en ouders in wanhoop, waarschijnlijk wel. Maar zo uit de krant, en met een mensenpopulatie van xxxxbiljoen, vind ik de nieuwswaarde niet heel hoog.
Maar goed als ik op de begrafenis zou zijn zou ik ws wel meegezogen worden in het verdriet van hun naasten.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan wel verdrietig worden om dierenleed. Mensen doen me bijna niks.

Misschien omdat ik dieren puurder vind en ze simpeler communiceren.
Alle reacties Link kopieren
Cheeks schreef:
22-09-2018 17:33
Ja, vooral die bakfietsen, zo log en onbetrouwbaar.
In het topic dat over dat ongeluk gaat, schreef ik al dat ik bakfietsen (vooral de elektrische (ondersteuning tot 25 km/h) en de speed pedelec-variant (ondersteuning tot 45 km/h!)) helemaal niets vind. Daar gaan dus meerdere kinderen in. Ik vraag me af: Hoe kan zo'n gevaarlijk ding zo veilig zijn?

Daarnaast dat trek ik mij het leed van de ouders van die kinderen en die vrouw wel aan. Ook het vijfde kind (die het ongeluk wel overleefd heeft) zal hevig geschrokken zijn, naast dat het ernstig gewond is.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Cheeks schreef:
22-09-2018 18:51
Ik kan wel verdrietig worden om dierenleed. Mensen doen me bijna niks.

Misschien omdat ik dieren puurder vind en ze simpeler communiceren.
Heb je dit ook met andere dingen? Ik ben b.v. nog nooit verliefd geweest. Wel een paar mini-verkeringen gehad en 1 scharrel. Omdat ik wilde weten wat het inhoudt. Maar dat verliefde gevoel had ik niet, wat ook niet kwam.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan wel verliefd worden maar mijn relaties met mannen zijn altijd heel giftig geweest. Ik heb er in een moment van frustratie ook een topic geopend. Ik vertrouw mannen niet meer op relationeel gebied.

Daarnaast willen veel mannen kinderen en ik absoluut niet. Wil ook geen man met kinderen, dus ik denk dat ik kattenvrouw blijf.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben Lindaan. Ik ben 29 jaar en heb sinds een maand de diagnose ASS. Eindelijk de verlossende diagnose. Ik heb me onderzoeken bij Annelies Spek. Ik voelde me mijn hele leven al anders. En na jarenlange trajecten bij het GGZ en 2x getest te zijn op autisme kwam er nu uit dat wel autisme heb.
Niet dat ik autistisch wil zijn. Maar ik merkte dat het niet iets anders was. Want heb me toen ook ingelezen in andere stoornissen.
Dus als het 'iets' moest zijn was het autisme.
Alle reacties Link kopieren
Waar ik dan altijd benieuwd naar ben is hoe het komt dat je tot 3x toe getest bent op autisme. De eerste 2x kwam er geen autisme uit, waarom dan nog een keer laten onderzoeken?
Kwamen er eerder andere diagnoses uit onderzoeken?
En ben je nu dan wel klaar met laten onderzoeken of ga je over een poosje nog een keer laten onderzoeken of je wel echt autistisch bent?
Alle reacties Link kopieren
multomap schreef:
23-09-2018 10:27
Waar ik dan altijd benieuwd naar ben is hoe het komt dat je tot 3x toe getest bent op autisme. De eerste 2x kwam er geen autisme uit, waarom dan nog een keer laten onderzoeken?
Kwamen er eerder andere diagnoses uit onderzoeken?
En ben je nu dan wel klaar met laten onderzoeken of ga je over een poosje nog een keer laten onderzoeken of je wel echt autistisch bent?
Bij het GGZ hadden ze niet volledige informatie bij het eerste onderzoek. Hier kwam ik pas later achter. Ik was terug bij het GGZ voor traumaverwerking en toen zeiden ze dat. Ook dachten de intakers daar dat ik autisme had. Eenmaal aangekomen bij het autisme-team werd het weer tegengesproken. En ik was het er niet mee eens, het autisme-team had dingen overgenomen uit het dossier wat niet klopt. Die dingen heb ik met man en macht eruit willen krijgen en mijn vader probeerde dat ook. Dat lukte dus niet 'want dat kunnen we eenmaal niet'. Toen was ik het zat en ben ik naar Annelies Spek gegaan.
En nee laat me niet opnieuw testen. In Annelies Spek heb ik wel vertrouwen. En de eerdere diagnoses zijn ook geschrapt door Annelies Spek.
Cheeks schreef:
22-09-2018 17:23
Ben ik de enige die niets voelt bij rampen en ongelukken zoals met die kleuters? Het doet me echt helemaal niks. Erge zaken als Fritzl of Robbert M wekken nog boosheid op, maar dit niet.

Ik vind het wel erg voor de familie en omgeving, maar ik verbaas me hoe heel het land huilt om een paar onbekenden.
Idem.

Denk dat het mede komt door het ontbreken van groepsgevoel. Ik voel mij niet meer betrokken bij het leed van een onbekende landgenoot dan bij een onbekende aan de andere zijde van de wereld; dus dan is maar best dat je niet te emotioneel reageert op zulke zaken of er komt een ganse dag niets meer uit je handen.
Als er een bericht in t nieuws komt dat er een man/vrouw in de leeftijd van mijn ouders is verongelukt, dan voel ik daar wel wat bij, want dan realiseer ik me dat mij dat ook kan overkomen dat je gebeld wordt met zulk vreselijk nieuws. Maar mensen van mijn eigen leeftijd of veel jonger doen me niets.
Alle reacties Link kopieren
@Lindaan, rot voor je dat die instelling zo slordig met jouw dossier is omgegaan. Ik snap dat je dan weinig vertrouwen in hen hebt.
Alle reacties Link kopieren
Klinkt als reclame Lindaan
Alle reacties Link kopieren
Ik probeer het nieuws zo veel mogelijk te vermijden. Ik kan er niks mee, maar ik raak er wel gestresst door. Of verdrietig.

Vooral als ik het kan projecten op mezelf (iets gebeurt met mijn eigen kind/man/ouders etc.) Kan ik er wel een brok van in mijn keel krijgen. Dat heb ik al als er een ambulance voorbij komt rijden met hoge spoed.

Zo voelde ik eigenlijk niks bij de aanslag(en) in Frankrijk, maar wel bij een aanslag in Libanon. Puur omdat ik in Frankrijk niemand ken en in Libanon wel.
Dan kan ik vanuit mijn ratio wel zeggen hoe erg ik het vind voor die mensen (en dat is ook echt wel zo), maar ik word er niet verdrietig van ofzo...
Terwijl dat in het geval van het overlijden van een kind wel tot tranen kan leiden omdat ik dat dan projecteer als 'wat als het mijn eigen kind was?'

Bij films kan ik heel makkelijk meehuilen...
Misschien ook omdat ik zelf zo vaak met opgekropte emoties zit waarvan ik niet zo goed weet wat het is en wat ik er mee aan moet. Dan is huilen meestal wel een goede manier om te 'ontladen'.
biebeltje wijzigde dit bericht op 23-09-2018 21:27
0.10% gewijzigd
Is bij mij best vaak voorgekomen dat nadat ik op reis was in 'n land er 'n ramp of oorlog plaatsvond, maar dan heb ik vooral het gevoel dat het fijn is dat ik er nog ben geweest voor de aardbeving/tsunami/oorlogssituatie.
Alle reacties Link kopieren
multomap schreef:
23-09-2018 13:53
@Lindaan, rot voor je dat die instelling zo slordig met jouw dossier is omgegaan. Ik snap dat je dan weinig vertrouwen in hen hebt.
Ja, ga ook naar een andere instelling voor behandeling.
Alle reacties Link kopieren
Cheeks schreef:
23-09-2018 14:55
Klinkt als reclame Lindaan
Is het toch niet. Het is meer omdat Spek gepromoveerd is, een topspecialist in mijn ogen.
Alle reacties Link kopieren
Meehuilen kan ik niet, het is me nog nooit gebeurd. Huilen doe ik eigenlijk alleen uit angst of frustratie. Maar als ik op het nieuws hoor dat iemand zelfmoord gepleegd heeft door pesten, maakt dat wel indruk. Zelf ook veel gepest geweest en kan me dan voorstellen hoe wanhopig iemand geweest moet zijn.
Ik vind dat medeleven van mensen in NL met dat ongeluk in Oss stiekem een beetje hypocriet. Ze vinden het alleen erg omdat het in theorie ook zichzelf of familie/vrienden had kunnen zijn, terwijl er in Syrië en in de gazastrook massa's kinderen dagelijks/wekelijks het loodje leggen.

Maar ja.. das 'ver weg' en gebeurt hier niet meer zo snel, oorlogsgeweld enzo.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan ook nooit meehuilen. Maar ondertussen voel ik wel altijd heel erg mee met wat anderen doorstaan. Het feit dat sommige mensen weinig huilen betekent niet dat er geen empathie is. Ik voel de pijn van anderen ook letterlijk. Alleen die tranen komen niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven