Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 24 oktober 2018 om 17:07
Ik heb het voorbeeld gezien van de info die je wel krijgt. Dat is niet boeiend. Ik zou wel meedoen als ik de info van mijn EEG zou krijgen, liefst vergeleken met niet ass-ers. Maar dat zit er dus niet in. Dan heb ik de moeite, en de overprikkeling die ervan komt, er niet voor over.redbulletje schreef: ↑24-10-2018 16:35Ik had t ook voor niets gedaan in dit geval, gewoon interessant om 'ns mee te maken. Zou ook graag deelnemen aan een mri-onderzoek.
.
woensdag 24 oktober 2018 om 17:26
Ik heb ook wel meegedaan aan een brein mri plus testjes met electrische pulsen.. toen had ik geen diagnose nog. Doel was om een bepaald deel te stimuleren of juist onderdrukken.
Ik moest voor en na een computertest doen waarbij ik emoties moest herkennen. Zowel verbaal als nonverbaal (gezicht) en hoe snel ik dat deed.
Ik moest voor en na een computertest doen waarbij ik emoties moest herkennen. Zowel verbaal als nonverbaal (gezicht) en hoe snel ik dat deed.
woensdag 24 oktober 2018 om 18:39
Zelf ben ik ook nogal een pleaser en heb ook de neiging me teveel aan te passen aan de ander.redbulletje schreef: ↑24-10-2018 14:07Tweede kans vriendschap werkt voor mij niet.
Ik ben juist teveel 'n pleaser als ik iemand graag mag en pas me dan teveel aan aan de ander. Maar dat gaat toch wringen uiteindelijk en dan werkt kennissen blijven ook niet meer. Vriendschappen op afstand werken daarom 'n stuk beter voor mij. Juist kunnen voor mij betekenisvolle vriendschappen ontstaan zonder hele voorgeschiedenis. Een Amerikaanse vriendin heb ik leren kennen op 'n ranch 7 jaar geleden en vorig jaar werd ik door haar uitgenodigd te komen logeren bij haar en haar partner. Ik heb er 'n roadtrip van gemaakt en de 2 weekenden die ik bij hen verbleef waren geweldig en ze maken plannen om ook 'n keer naar Europa te komen en dan 'n aantal dagen bij mij te logeren.
Op den duur ga ik op eieren lopen en daarmee maak ik het voor mezelf alleen maar moeilijker.
Dat wil ik gewoon niet meer langer.
Een 2e kans vriendschap kan bij mij soms weliswaar tot de mogelijkheden behoren, maar dit hangt helemaal van de voorgeschiedenis af.
woensdag 24 oktober 2018 om 19:06
Echt precies dit.Lee2017 schreef: ↑24-10-2018 18:39Zelf ben ik ook nogal een pleaser en heb ook de neiging me teveel aan te passen aan de ander.
Op den duur ga ik op eieren lopen en daarmee maak ik het voor mezelf alleen maar moeilijker.
Dat wil ik gewoon niet meer langer.
Een 2e kans vriendschap kan bij mij soms weliswaar tot de mogelijkheden behoren, maar dit hangt helemaal van de voorgeschiedenis af.
Ik heb met mijn beste vriendin ook een tijdje ruzie gehad. Totdat ik haar na een tijdje een berichtje stuurde. We kwamen tot de conclusie dat we allebei fout waren geweest. We hebben het er kort over gehad, excuses gemaakt en sindsdien was het weer goed. Al moet ik wel zeggen dat ik wel strenger ben geworden wat onze vriendschap betreft. Ik liet eerst altijd wat van mijn kant horen, maar vind nu dat het van beide kanten moet komen. Sinds we weer contact hebben, komt het ook wat meer van haar kant, dat vind ik echt fijn. Ik heb net zoals jou de neiging om me teveel aan te passen. Daar is in het verleden ook veel misbruik van gemaakt, dus ik heb mijn lesje wel geleerd wat dat betreft.
woensdag 24 oktober 2018 om 20:06
Heb je dan niet dat je bepaalde vriendschappen mist in je leven?Valdemar_II schreef: ↑24-10-2018 11:41Ik hou geen vriendschappen in stand. Kennissen zijn goed genoeg. Een vriendschap onderhouden vraagt veelal een stevige investering van tijd en eenmaal levens van elkaar verwijderd geraken is het vrij normaal dat vriendschappen uitdoven.
Mochten onze paden zich toevallig terug kruisen zal ik ze nog steeds vriendschappelijk begroeten en helpen waar ik kan, maar echt personen blijven opzoeken die uit je dagelijkse leven verdwenen zijn, heb ik nooit goed begrepen.
Zelf vind ik het ook wel moeilijk om vriendschap te onderhouden en het is soms een flinke investering.
Toch probeer ik het wel, alhoewel ik het soms ook erg complex vind.
Vind het ook wel lastig om dit goed te begrijpen.
woensdag 24 oktober 2018 om 20:09
In het begin dat vriendschappen bij mij spaak liepen, legde ik het ook veelal buiten mezelf neer.LoVaKo schreef: ↑24-10-2018 12:07Hmmm ik ga die delen dan toch maar doorlezen! Heb heel google al wel afgestruind.
Vriendschappen niet kunnen vasthouden is ook een dingetje van me. Ik schoof de schuld altijd op de ander eigenlijk, maar door de afgelopen tijd in therapie begin ik steeds meer mijn eigen aandeel te zien.
Vanmiddag dus zelfs een afspraak met iemand die geen vriendin meer is, tweede kansen ofzo?
De laatste jaren ben ik echter gaan aanzien dat ik hier ook een aandeel in heb gehad.
Op den duur merkte ik gewoon op dat sommige vriendschappen steeds vastliepen bij mij.
Dan ga je op den duur wel beseffen dat je iets verkeerd doet.
Heb hier behoorlijk veel last van gehad en nog steeds achtervolgd het mij.
Hoe is het gegaan vanmiddag?
woensdag 24 oktober 2018 om 20:11
Zelf ben ik vaak ook te bescheiden en durf mijn ware gevoelens niet te tonen.hondenmens schreef: ↑24-10-2018 13:07Vriendschappen is bij ook een ding. Vaak matchen mijn interesses niet of nauwelijks met die van anderen. In mijn leeftijdscategorie zijn ook veel mensen druk met relatie en gezin. Ik heb wel moeite met initiatief nemen. Wat ook komt door teleurstellingen vroeger. Regelmatig aan de kant gezet worden voor anderen. En ook omdat ik niet opdringerig wil zijn.
LoVaKo: Spannend, die vriendschap 2e kans. Ik heb al meerdere keren gelezen dat het kan en soms zelfs weer als vanouds is. Lijkt me best mooi, al heb ik het zelf nog niet meegemaakt. Ik hoop voor je dat het lukt. Mag ik vragen wat je eigen aandeel was dat je hierin vastliep?
Want dat vraag ik me bij mezelf ook af.
Anderzijds kan ik soms ook weer te enthousiast zijn en van alles willen afspreken; het lijkt dan een beetje alles-of-niets te zijn.
woensdag 24 oktober 2018 om 20:49
@Lee: Is wel goed gegaan, hebben het heel kort gehad over wat er fout is gelopen en gezegd: ligt in het verleden, we kijken nu gewoon verder. En dat is voor mij ook goed zo. Verder een uur bijgepraat, was een leuk gesprek!
Ik merk ook dat sommige vriendschappen niet voor me werken, maar bij deze vriendin kon en kan ik altijd eerlijk zijn, zij houdt ook gewoon van duidelijkheid. Is jaren goed gegaan dus wilde die tweede kans wel aangaan. Wat nieuw is voor mij, dus ben benieuwd hoe dat loopt.. we zullen zien!
Dat alles of niets is voor mij ook wel herkenbaar, al ben ik heel zwartwit in zo ongeveer alles, niet alleen vriendschappen
Ik merk ook dat sommige vriendschappen niet voor me werken, maar bij deze vriendin kon en kan ik altijd eerlijk zijn, zij houdt ook gewoon van duidelijkheid. Is jaren goed gegaan dus wilde die tweede kans wel aangaan. Wat nieuw is voor mij, dus ben benieuwd hoe dat loopt.. we zullen zien!
Dat alles of niets is voor mij ook wel herkenbaar, al ben ik heel zwartwit in zo ongeveer alles, niet alleen vriendschappen
woensdag 24 oktober 2018 om 21:39
Ik herken ook veel van wat jullie beschrijven met betrekking tot vriendschappen en het onderhouden daarvan.
Ik zeg al jaren dat ik van vriendschap nooit iets begrepen heb, en eigenlijk geldt dat nog steeds. Ik heb me er maar zo'n beetje bij neergelegd dat ik nooit vrienden zal hebben. Dat is op zich niet erg, want ik ben graag alleen en trek graag mijn eigen plan. Alleen denk ik dan, wat als mijn familie uiteindelijk zal wegvallen... Dan is er niets meer.
Je weet natuurlijk nooit wat er nog op je pad komt, maar ik ben niet meer actief op zoek naar het vinden van vriendschappen. Ik zou het leuk vinden als ik eens iemand vindt waarmee het een beetje klikt, en die misschien een beetje dezelfde interesses heeft als ik. Ik acht die kans alleen zeer klein.
Als ik wel eens iemand spreek, via een forum of iets anders hobby gerelateerd, dan weet ik ook niet hoe je dat moet uitbouwen naar een soort van vriendschap. Ik heb dat wel eens geprobeerd, maar het is zo dat men of niet op mij zit te wachten (wat ik goed begrijp), of dat ik het gewoon verkeerd aanpak (wat ook goed kan, omdat ik feitelijk nooit echt vriendschap heb gekend).
Ik zeg al jaren dat ik van vriendschap nooit iets begrepen heb, en eigenlijk geldt dat nog steeds. Ik heb me er maar zo'n beetje bij neergelegd dat ik nooit vrienden zal hebben. Dat is op zich niet erg, want ik ben graag alleen en trek graag mijn eigen plan. Alleen denk ik dan, wat als mijn familie uiteindelijk zal wegvallen... Dan is er niets meer.
Je weet natuurlijk nooit wat er nog op je pad komt, maar ik ben niet meer actief op zoek naar het vinden van vriendschappen. Ik zou het leuk vinden als ik eens iemand vindt waarmee het een beetje klikt, en die misschien een beetje dezelfde interesses heeft als ik. Ik acht die kans alleen zeer klein.
Als ik wel eens iemand spreek, via een forum of iets anders hobby gerelateerd, dan weet ik ook niet hoe je dat moet uitbouwen naar een soort van vriendschap. Ik heb dat wel eens geprobeerd, maar het is zo dat men of niet op mij zit te wachten (wat ik goed begrijp), of dat ik het gewoon verkeerd aanpak (wat ook goed kan, omdat ik feitelijk nooit echt vriendschap heb gekend).
woensdag 24 oktober 2018 om 21:44
Het onderhouden van contacten vind ik sowieso wel lastig. Ik heb wel een paar online contacten, die al van langere tijd geleden zijn. Het is alleen zo dat er soms weken, zo niet maanden overheen gaan, voordat ik weer eens terug een mailtje stuur aan hen. Volgens mij is dat wel een beetje een ergernis van tenminste één van hen, want dan krijg ik na een tijdje een berichtje of ik hun laatste mailtje wel had gehad.
Dan kom ik uit bij het alles of niets wat hierboven aangehaald werd. Ik heb ook momenten dat ik heel de tijd wil blijven mailen, maar dan kan het dus ook opeens weer radiostilte zijn. Weet ook niet waarom dat is, maar het is zo.
Dan kom ik uit bij het alles of niets wat hierboven aangehaald werd. Ik heb ook momenten dat ik heel de tijd wil blijven mailen, maar dan kan het dus ook opeens weer radiostilte zijn. Weet ook niet waarom dat is, maar het is zo.
woensdag 24 oktober 2018 om 22:00
LoVaKo schreef: ↑24-10-2018 20:49@Lee: Is wel goed gegaan, hebben het heel kort gehad over wat er fout is gelopen en gezegd: ligt in het verleden, we kijken nu gewoon verder. En dat is voor mij ook goed zo. Verder een uur bijgepraat, was een leuk gesprek!
Ik merk ook dat sommige vriendschappen niet voor me werken, maar bij deze vriendin kon en kan ik altijd eerlijk zijn, zij houdt ook gewoon van duidelijkheid. Is jaren goed gegaan dus wilde die tweede kans wel aangaan. Wat nieuw is voor mij, dus ben benieuwd hoe dat loopt.. we zullen zien!
Dat alles of niets is voor mij ook wel herkenbaar, al ben ik heel zwartwit in zo ongeveer alles, niet alleen vriendschappen
Mooi zo dat het goed is gegaan.
Dat moet ook wel een opluchting zijn geweest.
Verder herken ik het ook van zwart-wit zijn.
Dat heb ik ook sterk in vriendschappen.
Als het gevoel op den duur niet meer goed is, lijkt er vaak ook geen weg meer terug.
Gelukkig ben ik daar de laatste tijd wel iets genuanceerder in geworden.
woensdag 24 oktober 2018 om 22:08
Ik ben zelf ook iemand die erg op zichzelf is en zijn eigen plan trekt.Fifi123 schreef: ↑24-10-2018 21:39Ik herken ook veel van wat jullie beschrijven met betrekking tot vriendschappen en het onderhouden daarvan.
Ik zeg al jaren dat ik van vriendschap nooit iets begrepen heb, en eigenlijk geldt dat nog steeds. Ik heb me er maar zo'n beetje bij neergelegd dat ik nooit vrienden zal hebben. Dat is op zich niet erg, want ik ben graag alleen en trek graag mijn eigen plan. Alleen denk ik dan, wat als mijn familie uiteindelijk zal wegvallen... Dan is er niets meer.
Je weet natuurlijk nooit wat er nog op je pad komt, maar ik ben niet meer actief op zoek naar het vinden van vriendschappen. Ik zou het leuk vinden als ik eens iemand vindt waarmee het een beetje klikt, en die misschien een beetje dezelfde interesses heeft als ik. Ik acht die kans alleen zeer klein.
Als ik wel eens iemand spreek, via een forum of iets anders hobby gerelateerd, dan weet ik ook niet hoe je dat moet uitbouwen naar een soort van vriendschap. Ik heb dat wel eens geprobeerd, maar het is zo dat men of niet op mij zit te wachten (wat ik goed begrijp), of dat ik het gewoon verkeerd aanpak (wat ook goed kan, omdat ik feitelijk nooit echt vriendschap heb gekend).
En eigenlijk voel ik mij daar wel goed bij.
Heb weliswaar een leuke vriendenkring, maar sommige contacten kunnen soms ook wel even op een laag pitje staan.
Dat vind ik jammer; kan mijn aandacht echter moeilijk hierin verdelen.
Zelf ben ik ook bang voor het wegvallen van familie.
woensdag 24 oktober 2018 om 22:47
Ik heb het nu op Facebook met een vriendin. Het is nu zo'n 2 maanden geleden dat we contact gehad hebben. Vandaag eens gevraagd of ze a.s. Zaterdag naar het Halloween gaat in de speeltuin. Ik ga daar helpen. Ze weet het nog niet, haar man gaat wel. Ik zou het nog horen. Meestal komt ze mee met haar man. Dan kletsen we bij. Toen ik vroeg hoe het met hun ging antwoordde ze alleen: "Goed hoor." Ze vroeg niet terug. Normaal doet ze dat wel. Nu twijfel ik waarom ze weinig zei. Of ze misschien vindt dat ik te lang geen contact heb opgenomen. Wat zij ook niet heeft gedaan. Of dat ze gewoon niet lekker/moe is.Fifi123 schreef: ↑24-10-2018 21:44Het onderhouden van contacten vind ik sowieso wel lastig. Ik heb wel een paar online contacten, die al van langere tijd geleden zijn. Het is alleen zo dat er soms weken, zo niet maanden overheen gaan, voordat ik weer eens terug een mailtje stuur aan hen. Volgens mij is dat wel een beetje een ergernis van tenminste één van hen, want dan krijg ik na een tijdje een berichtje of ik hun laatste mailtje wel had gehad.
Dan kom ik uit bij het alles of niets wat hierboven aangehaald werd. Ik heb ook momenten dat ik heel de tijd wil blijven mailen, maar dan kan het dus ook opeens weer radiostilte zijn. Weet ook niet waarom dat is, maar het is zo.
donderdag 25 oktober 2018 om 10:54
Hoe gaan jullie om met negatieve gevoelens? Als je ze wel eens hebt. Ik voel me de laatste tijd echt behoorlijk neerslachtig maar ik weet niet wat er aan te doen. Leuke dingen doen helpt niet want ik voel me alsnog down. Eigenlijk wil ik hier gewoon vanaf maar ja hoe moet dat? Ik weet ook niet of het depressie is want af en toe heb ik enkele dagen die toch een stukje beter gaan. Het is wel een probleem want ik ben bang dat ik mijn leven nu aan het verpesten ben. Het is lastig als je niet weet waar het vandaan komt en hoe je met gevoelens om moet gaan.
donderdag 25 oktober 2018 om 16:50
Ik ga dan op vakantie. Of ik gooi wat spullen in de auto en ga een paar dagen weg. Naar ergens waar ik niet eerder geweest ben. Alles nieuw en je hebt een doel (bepalen waar ga ik heen, waar ga ik eten, slapen, wat is er te doen.. ). Veel wandelen of rondlopen. Lekker vroeg naar bed. Daar knap ik altijd enorm van op. Als ik maar uit de dagelijkse sleur kom.Emblema schreef: ↑25-10-2018 10:54Hoe gaan jullie om met negatieve gevoelens? Als je ze wel eens hebt. Ik voel me de laatste tijd echt behoorlijk neerslachtig maar ik weet niet wat er aan te doen. Leuke dingen doen helpt niet want ik voel me alsnog down. Eigenlijk wil ik hier gewoon vanaf maar ja hoe moet dat? Ik weet ook niet of het depressie is want af en toe heb ik enkele dagen die toch een stukje beter gaan. Het is wel een probleem want ik ben bang dat ik mijn leven nu aan het verpesten ben. Het is lastig als je niet weet waar het vandaan komt en hoe je met gevoelens om moet gaan.
(RB kom er maar in..
)Sporten helpt ook trouwens. Liefst met andere mensen, dan kom ik beter uit mijn hoofd dan wanneer ik alleen ga. Ik zit nu in een running therapie groepje en ik vind het heerlijk.
Ff afwachten of dat ook zo blijft nu het koud wordt
impala wijzigde dit bericht op 25-10-2018 16:57
16.77% gewijzigd
.
donderdag 25 oktober 2018 om 16:56
Dat wil wel 'ns helpen idd! Bij mij werkt Amerika erg goed tegen de stress, maar helaas wordt roadtriptherapie nog niet door de verzekering vergoedimpala schreef: ↑25-10-2018 16:50Ik ga dan op vakantie. Of ik gooi wat spullen in de auto en ga een paar dagen weg. Naar ergens waar ik niet eerder geweest ben. Alles nieuw en je hebt een doel (waar ga ik heen, waar ga ik eten, slapen, wat is er te doen.. ). Veel wandelen of rondlopen. Lekker vroeg naar bed. Daar knap ik altijd enorm van op. Als ik maar uit de dagelijkse sleur kom.
(RB kom er maar in..
Ik ga door ups en downs, deels hormonaal vrees ik, en kan de ene dag met servies door de ruit willen gooien terwijl ik de andere dag kan genieten van 'n mooie paddenstoel die ik tijdens 'n wandeling tegen kom.
Even algemene vraag aan iedereen: zijn jullie een fight, freeze of flight type?
donderdag 25 oktober 2018 om 17:00
Ja dat zou geweldig zijn, roadtriptherapie!redbulletje schreef: ↑25-10-2018 16:56Dat wil wel 'ns helpen idd! Bij mij werkt Amerika erg goed tegen de stress, maar helaas wordt roadtriptherapie nog niet door de verzekering vergoed
Ik ga door ups en downs, deels hormonaal vrees ik, en kan de ene dag met servies door de ruit willen gooien terwijl ik de andere dag kan genieten van 'n mooie paddenstoel die ik tijdens 'n wandeling tegen kom.
Even algemene vraag aan iedereen: zijn jullie een fight, freeze of flight type?
Ik weet niet welk type ik ben. Gemengd, zou ik zeggen. Maar meestal vlucht, denk ik. Maar ik schuw ook geen confrontaties. Bij geweld wel sowieso freeze of vlucht.
.
donderdag 25 oktober 2018 om 17:03
Ik denk dat ik 'niet' omga met negatieve gevoelens. Net een flink depressieve periode achter de rug. Ik ben een koning in vermijden, stort mezelf op allerlei projecten (eigenlijk obsessies maar projecten klinkt wat minder negatief) om niet met de echte problemen te hoeven dealen. Structuur aanbrengen, doelen stellen, tot het onmogelijke aan toe.
Dan heb ik op een gegeven moment een soort crash en lukt er niks meer.
De laatste tijd als ik erg veel spanning en irritatie voel ga ik naar mijn kamertje (we hebben een van de slaapkamers speciaal voor mij ingericht) zodat er verder geen prikkels zijn. Vaak zet ik dan klassieke muziek op en dans ik wat voor mezelf of ik ga piano spelen... dat helpt wel.
Ik ben over het algemeen een freeze type, maar denk dat dat ook veel met mijn ptss te maken heeft. Dat is als ik me echt bedreigd voel.
Verder kan ik juist snel kwaad worden, mijn gelijk willen halen etc
Dan heb ik op een gegeven moment een soort crash en lukt er niks meer.
De laatste tijd als ik erg veel spanning en irritatie voel ga ik naar mijn kamertje (we hebben een van de slaapkamers speciaal voor mij ingericht) zodat er verder geen prikkels zijn. Vaak zet ik dan klassieke muziek op en dans ik wat voor mezelf of ik ga piano spelen... dat helpt wel.
Ik ben over het algemeen een freeze type, maar denk dat dat ook veel met mijn ptss te maken heeft. Dat is als ik me echt bedreigd voel.
Verder kan ik juist snel kwaad worden, mijn gelijk willen halen etc
anoniem_352673 wijzigde dit bericht op 25-10-2018 17:06
47.46% gewijzigd
donderdag 25 oktober 2018 om 17:06
Lijkt me heerlijk om dat een keer te doen. Maar dat zit er echt niet in bij mij. Iemand verbaal kwetsen ook niet. Ik kan wel heel onderkoeld of sarcastisch doen, dat wekt juist meer agressie op.redbulletje schreef: ↑25-10-2018 17:03Ik ben overduidelijk een fight-type. Ik ben al meerdere keren in 'n situatie gekomen waarin ik niet goed kon inschatten of ik gevaar liep en dan mag men een flinke rechtse hoek tegen de kaak incasseren die uit het puntje van m'n tenen komt.
.
donderdag 25 oktober 2018 om 17:07
Ondanks dat ik kwaad word zou ik ook nooit bewust iemand pijn doen, verbaal of nonverbaal... ik gooi ook niet met spullen ofzo. Ik internaliseer vrijwel alles.
donderdag 25 oktober 2018 om 17:11
Ik had 't er met m'n psych over want ik vond het dus ook heerlijk omdat dat tenminste acties zijn die ik niet eerst langs alle kanten overdacht voor ze plaatsvonden. Ik reageer dan blijkbaar puur instinctief zonder ook maar enige angst voor wat die ander terug zou kunnen doen. Het ging in alle gevallen om mannen en ze waren groter (en vast ook sterker) dan mij.
donderdag 25 oktober 2018 om 17:19
Dat je geen angst voelt heeft misschien ook te maken met niet goed kunnen inschatten van de situatie (en van de mgl gevolgen). Pas als je een keer de verkeerde tegen komt, die jou keihard terug slaat, ga je misschien andera reageren ?redbulletje schreef: ↑25-10-2018 17:11Ik had 't er met m'n psych over want ik vond het dus ook heerlijk omdat dat tenminste acties zijn die ik niet eerst langs alle kanten overdacht voor ze plaatsvonden. Ik reageer dan blijkbaar puur instinctief zonder ook maar enige angst voor wat die ander terug zou kunnen doen. Het ging in alle gevallen om mannen en ze waren groter (en vast ook sterker) dan mij.
Ik heb ook wel moeite met inschatten/aanvoelen van situaties die ik nooit eerder heb meegemaakt. Dat is volgens mij wel vrij typisch ass.
.
donderdag 25 oktober 2018 om 17:33
In een van de gevallen dacht ik ook naderhand hij kon wel een mes hebben. In de andere gevallen waren ze vooral verbluft door mijn actie en lieten mij gaan. Oh eentje begon mij te trappen nadat ik zijn onaangelijnde agressief blaffende pitbullachtige met water uit mn flesje op afstand hield.impala schreef: ↑25-10-2018 17:19Dat je geen angst voelt heeft misschien ook te maken met niet goed kunnen inschatten van de situatie (en van de mgl gevolgen). Pas als je een keer de verkeerde tegen komt, die jou keihard terug slaat, ga je misschien andera reageren ?
Ik heb ook wel moeite met inschatten/aanvoelen van situaties die ik nooit eerder heb meegemaakt. Dat is volgens mij wel vrij typisch ass.
