Autisme wie ook? Deel 4

01-08-2018 08:14 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
Lee2017 schreef:
24-10-2018 20:01
hoi Kwebbeltje,

Wat bedoel je eigenlijk dat je strenger bent geworden?
Bijvoorbeeld dat je duidelijker grenzen aan geeft?
Ja, dat bedoel ik inderdaad.
Soms krijg ik dan commentaar, dat ik op deze manier mensen afstoot. Tja dan is dat misschien wel zo, maar ik heb liever een handvol vriendinnen dan 10 vriendinnen waarvan ik de helft nauwelijks spreek bijvoorbeeld.

Ik denk trouwens dat ik een vluchter ben. Vroeger kon ik nog weleens gemeen uit de hoek komen (niet in de zin van slaan of schoppen) maar de laatste jaren ben ik toch meer een vluchter geworden. Heb gewoon geen zin meer om confrontaties etc aan te gaan.
redbulletje schreef:
25-10-2018 17:33
In een van de gevallen dacht ik ook naderhand hij kon wel een mes hebben. In de andere gevallen waren ze vooral verbluft door mijn actie en lieten mij gaan. Oh eentje begon mij te trappen nadat ik zijn onaangelijnde agressief blaffende pitbullachtige met water uit mn flesje op afstand hield.
Vaag figuur, van een beetje water gaat zo'n beest niet dood ofzo.

Op je vraag
Ik freeze, analyseer de actie, en dan ben ik boos op
1: mezelf, want nog geen adequate actie en potentieel mogelijkheid voorbij
2: diegene die het veroorzaakt heeft. Als ik echt boos ben gaan mn handen trillen. Ik was het toevallig laatst.

Soms kom ik dan nog later terug op een situatie maar dat stuit op onbegrip want oude koeien of die ander heeft al bepaald dat het klaar is en ik zeur.
Kwebbeltje91 schreef:
25-10-2018 18:13
Ja, dat bedoel ik inderdaad.
Soms krijg ik dan commentaar, dat ik op deze manier mensen afstoot. Tja dan is dat misschien wel zo, maar ik heb liever een handvol vriendinnen dan 10 vriendinnen waarvan ik de helft nauwelijks spreek bijvoorbeeld.

Ik denk trouwens dat ik een vluchter ben. Vroeger kon ik nog weleens gemeen uit de hoek komen (niet in de zin van slaan of schoppen) maar de laatste jaren ben ik toch meer een vluchter geworden. Heb gewoon geen zin meer om confrontaties etc aan te gaan.
Dat vluchten herken ik.
Zelf vermijd ik het liefst ook confrontaties.
Vooral met bepaalde type mensen (dominant, te direct etc).
Maar goed; ik moet me er toch eens beter tegen te zien 'bewapenen' en hier beter me om zien te gaan.
Lee2017 schreef:
26-10-2018 00:23
Dat vluchten herken ik.
Zelf vermijd ik het liefst ook confrontaties.
Vooral met bepaalde type mensen (dominant, te direct etc).
Maar goed; ik moet me er toch eens beter tegen te zien 'bewapenen' en hier beter me om zien te gaan.
Oh ja, dit inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
26-10-2018 08:53
Oh ja, dit inderdaad.
Komen jullie maar even met mij sparren :P
.
Ik ben ook nogal dominant en direct.. oeps..
Ik ben volgens mij niet bot maar dat kan iedereen anders ervaren natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben over het algemeen conflict vermijdend. Op mijn werk heeft niemand officieel een vaste zitplaats. Hoewel de meesten dat wel denken. Als ik per ongeluk op die van iemand anders zit (mijn plek is dan bezet) en diegene (komt soms later) doet moeilijk, ga ik zelf maar weg. Eigenlijk laat ik mezelf dan wegjagen, maar heb geen zin in gezeik. Ik zou daarin wel wat sterker willen worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik kom weer even inbreken :blabla:

Vanaf vandaag mag ik me "officieel" bij jullie aansluiten. Vanmiddag éindelijk het eindgesprek gehad bij Pact. Ik blijk toch wel autisme te hebben (was echt een verrassing als het niet zo zou zijn), maar door mijn iq kan ik dat allemaal aardig verbloemen. Alleen dat verbloemen kost wel verdomd veel energie.
Blijkbaar heb ik daarbij een disharmonisch profiel, een performaal-verbaal kloof. Verbale begrip index 100, perceptueel redeneren 127, werkgeheugen 125 en verwerkingssnelheid 138.. Performaal en verbaal ligt best ver uit elkaar. Als ik zo google komt het erop neer dat er meer in zit dan er uit komt. En dat klopt ook wel als ik naar mijn school/werkgeschiedenis kijk.
Nu weer terug naar de praktijkbegeleider, die kan me dan doorsturen naar de juiste hulp. Hopelijk krijg ik daar handvatten en antwoorden op de vragen die me al best lang bezig houden.
Tussen dat ik naar de huisarts ging met de mededeling dat ik "vastliep" in mijn leven en nu, de uitslag, zaten 8 maanden! Waardeloos die lange wachttijden. Want ook voor de verdere hulp zijn er dus lange wachtlijsten. Ik ga de zorgverzekeraar maar inschakelen voor wachttijdbemiddeling. :flag:
hondenmens schreef:
26-10-2018 14:36
Ik ben over het algemeen conflict vermijdend. Op mijn werk heeft niemand officieel een vaste zitplaats. Hoewel de meesten dat wel denken. Als ik per ongeluk op die van iemand anders zit (mijn plek is dan bezet) en diegene (komt soms later) doet moeilijk, ga ik zelf maar weg. Eigenlijk laat ik mezelf dan wegjagen, maar heb geen zin in gezeik. Ik zou daarin wel wat sterker willen worden.
Dat vind ik een goed streven van je; om daarin sterker te willen worden.
En eigenlijk geld dit ook voor mij.
Zelf ben ik ook altijd bang voor gezeik en daarom vermijd ik ook zulke situaties.
Niet goed natuurlijk; ik zou daarin ook zelfverzekerder moeten worden.
Lee2017 schreef:
26-10-2018 20:19
Dat vind ik een goed streven van je; om daarin sterker te willen worden.
En eigenlijk geld dit ook voor mij.
Zelf ben ik ook altijd bang voor gezeik en daarom vermijd ik ook zulke situaties.
Niet goed natuurlijk; ik zou daarin ook zelfverzekerder moeten worden.
En weer wil ik me hier weer bij aansluiten.
Vooral nu een herkenbare situatie, want ik zit nu even tijdelijk ziek thuis. Op werk veel stress door onder andere personeel te kort. Ik voelde al aan mezelf dat het niet goed ging, maar durfde het niet aan te kaarten. Totdat je emmer een keer overloopt..
Ik moet daar echt sterker in worden, maar dat is zo verdomd lastig.
Almdudler;
Zelf heb ik ook de neiging om mijn autisme te verbloemen.
Alhoewel ik er wel open over ben, het serieus neem en het ook onderken.
Toch kan ik (als dan niet onbewust) met een bepaalde manier van communiceren me soms iets 'beter' voordoen.
Dat is natuurlijk niet mijn bedoeling.
En helemaal al niet om anderen op het verkeerde been te zetten.
Kwebbeltje91 schreef:
26-10-2018 20:22
En weer wil ik me hier weer bij aansluiten.
Vooral nu een herkenbare situatie, want ik zit nu even tijdelijk ziek thuis. Op werk veel stress door onder andere personeel te kort. Ik voelde al aan mezelf dat het niet goed ging, maar durfde het niet aan te kaarten. Totdat je emmer een keer overloopt..
Ik moet daar echt sterker in worden, maar dat is zo verdomd lastig.
Heb je ook een mogelijkheid met het volgen van bijvoorbeeld een assertiviteitstraining?
Het zou niet moeten mogen op 'n discussieforum, maar ik ga hier idd wel 'ns dingen uit de weg omdat ik weet dat de stafmaffia er bovenop zit.
Alle reacties Link kopieren
Ik freeze...voornamelijk in confrontaties met mijn leidinggevenden en tijdens mijn huwelijk met mijn ex-man, een woede-aanval van mijn zoon met ASS.. Wel weten wat ik wil zeggen, en meteen ook voelen dat ik het er absoluut niet mee eens ben..maar dan komen de woorden niet. Moet ik eerst een paar uur over nadenken, de hele situatie analyseren...maar dan kom ik er wel op terug. Ik heb dit op advies van mijn psycholoog ook de laatste tijd toegepast, als het moeilijk wordt, zeg gewoon:" Ik kom er later op terug, ik ben even flabbergasted over wat je nu zegt.

Almdudler: Gaat het een beetje nu je gehoord hebt dat je in het spectrum valt? Voel je je opgelucht of is het toch/ ook een momentje van:"shit, dus toch?'


Zelf wacht ik nu op een datum waarop ik mijn uitslag krijg. Degene die mij aan het diagnostiseren is, voorspelde dat het ergens half november zou worden. Mijn eigen psycholoog komt aansluiten bij het gesprek, hij was het niet eens met de uitspraak dat er alleen naar ASS zou worden gekeken, en als ik dat niet zou hebben, dan hield het op. Hij wil wel weten, en ik zelf trouwens ook, als het geen ASS blijkt te zijn, wat dan wel. Waarom loop ik steeds vast op dezelfde dingen.
Ik heb momenteel veel stress van het moment van wachten op een datum en wat krijg ik dan te horen, plus wat gaat dat met mij doen...
caretta_01 wijzigde dit bericht op 27-10-2018 01:00
Reden: toevoeging
1.57% gewijzigd
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
Alle reacties Link kopieren
Ik schiet meestal in de Freeze stand, maar wil ook nog wel eens vluchten.
Nu ik aan de antidepressiva zit ben ik veel minder angstig waardoor ik dus minder snel bevries.

Ben nu zelfs alleen op vakantie en dat gaat over het algemeen verbazen goed. Voel me maar heel af en toe 'niet op m'n gemak'. Oftewel, Ik vermaak me uitstekend in m'n eentje en ik ben zo blij! Echt met zo'n lekker onbevangen blik, lekker vol verwondering.

Had voor vanavond zelfs een date kunnen hebben, ware het niet dat ik gelukkig getrouwd ben en deze mender graag seks wilde aan het einde van de date (Jaja gewoon gelijk naar de intenties vragen, scheelt teleurstelling).
Alle reacties Link kopieren
caretta_01 schreef:
27-10-2018 00:59

Almdudler: Gaat het een beetje nu je gehoord hebt dat je in het spectrum valt? Voel je je opgelucht of is het toch/ ook een momentje van:"shit, dus toch?'
Voelde er eigenlijk niet zo veel bij. Het was meer een bevestiging voor mij. Ik had mezelf allang compleet geanalyseerd. Dit was de bevestiging van wat ik zelf al ge-, en bedacht had.
Anderzijds hakte die grote performaal/verbaal kloof er wel goed in gisteravond na wat googlen. Want het is echt het antwoord op de vraag waarom al mijn opleidingen stukliepen en waarom ik met alles zo aansukkel. Er zit veel in bij mij, maar het komt er niet uit. En dat was wel redelijk confronterend gister.

Meer mensen met een performaal/verbaal kloof? Dus logisch denken hoger dan mondeling/taalkundig sterk zijn? Want andersom komt 7x vaker voor dan de ‘variant’ die ik heb..
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
26-10-2018 20:22
En weer wil ik me hier weer bij aansluiten.
Vooral nu een herkenbare situatie, want ik zit nu even tijdelijk ziek thuis. Op werk veel stress door onder andere personeel te kort. Ik voelde al aan mezelf dat het niet goed ging, maar durfde het niet aan te kaarten. Totdat je emmer een keer overloopt..
Ik moet daar echt sterker in worden, maar dat is zo verdomd lastig.
Wat vervelend :hug: Raak je dan overprikkeld en/of doen bepaalde mensen rot tegen je?
hondenmens schreef:
27-10-2018 10:56
Wat vervelend :hug: Raak je dan overprikkeld en/of doen bepaalde mensen rot tegen je?
Thanx :hug:
Ik raak dan overprikkeld. Het is momenteel echt crisis bij ons, en ik ben zo iemand die dan doorgaat en doorgaat etc. Totdat het van de week dus mis ging.
@almdulder: ik heb wel een kloof, maar zou eens moeten opzoeken hoe dat ook alweer zat... die test is jaren geleden afgenomen en ivm een verbouwing kan ik er nu niet zo snel bij. Laat het nog wel weten!
Ik weet zo wel dat mijn werkgeheugen achterbleef, maar dat was eventueel te verklaren door medicatie geloof ik.
Alle reacties Link kopieren
Vanavond ben ik heks bij een Halloweenevenement in de speeltuin. Samen met mijn moeder. Normaal maak altijd ik foto's. Maar omdat er dit jaar over de 500 kinderen komen is het voor haar alleen niet te doen alleen heks te zijn. Elk jaar wordt het drukker helaas. We zijn een snoepadres. Ik voel er weinig voor, heb niks met dat feest. Vind het saai om honkvast op 1 plek te moeten staan. Dat gaat de tijd zo langzaam. En het is kouder, omdat je stil staat of zit. Rekening houdend met slecht weer staan er wel tenten. Verkleed gaan vind ik sowieso maar gedoe. De rol van (hulp)heks heb ik nog nooit gedaan en hoop dat ik weinig moet praten.
Mijn moeder heeft het nu veel drukker dan ik. Zij en stiefvader zijn de hele dag bezig met organiseren. Soep koken, tenten opbouwen, dingen gereed zetten. Ik hoef alleen maar vanavond te komen. Dan denk ik soms: Wat zeur ik? Ik doe het puur voor mijn moeder en oom. Maar van binnen interesseert me geen bal.
Ik zou gewoon niet gaan.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
27-10-2018 13:23
Ik zou gewoon niet gaan.
Dat zou ik ook het liefst willen. Niet gaan. Maar mijn oom en moeder bepalen dat ze me nodig hebben. Moeder vindt dat we oom moeten helpen. Omdat hij sukkelt met zijn gezondheid en er vrijwilligers tekort is. Het is haar enige broer en ze doet het ook vooral voor hem.
Dan moet je oom er ook gewoon mee stoppen. Ik zou me niet voor hun karretje laten spannen. Dit zijn typisch klusjes voor mensen met kinderen in de doelgroep. Als zij het niet organiseren dan lopen hun eigen kids een feestje mis. Jullie hebben er niets mee te verliezen als volwassenen.
hondenmens schreef:
27-10-2018 13:29
Dat zou ik ook het liefst willen. Niet gaan. Maar mijn oom en moeder bepalen dat ze me nodig hebben. Moeder vindt dat we oom moeten helpen. Omdat hij sukkelt met zijn gezondheid en er vrijwilligers tekort is. Het is haar enige broer en ze doet het ook vooral voor hem.
Hm lichtelijk manipulatief van hun, je wil wel nee zeggen maar je weet denk ik al dat je dan in een moeilijke situatie terecht komt, dan gaan ze roepen dat je egoïstisch bent, je kan toch wel 1x jezelf opofferen, wij doen zoveel voor jou, bla bla.

Ik zit nu ook een beetje in een situatie met mijn nieuwe huisgenoot. We zijn met elkaar op vakantie geweest ooit. Ik zou hier alleen maar tijdelijk wonen tot ik wat zelf zou vinden. Maar hij onthoud soms dingen anders dan ze gebeurt zijn en ziet dit dan als waarheid. Zo ook met als we ruzie teruganalyseren, 'jij zei dat die monteur zei dit en dat' terwijl hij degene was die dit vond en ik toch met iets terug wou gaan.

Ik wil hier niet meer wonen maar toen ik studio foto liet zien voor potentiele huisvesting deed hij ook al zo butthurt. Dat hij speciaal voor mij de logeerkamer had opgeruimd. Ja sorry hoor, het was zijn uitnodiging om bij hem in te wonen tot ik wat had en ik heb nooit gezegd dat ik er maanden zou wonen.

Ik kan bijvoorbeeld ook niet verhuizen in december als mijn huis dan vrij komt. Want dan zit hij op zee dus moet ik op het huis passen.

Misschien moet ik volgende week toch maar mijn beslissing voor gratis huisvesting van werk heroverwegen. Ik wil mijn vrijheid (die ik heus hier wel heb maar voor mijn gevoel niet) terug.
Gister zei hij nog dat hij blij is dat we niet langs elkaar heen leven, alsof ik alleen maar een kamer huur en voor de rest alles gescheiden als een soort studentenhuis.. dat had hij niet tof gevonden. Nou euh ik betaal gewoon om hier te wonen dussss, het huis van werk is gratis en met alle vrijheid, en zonder discussies en ergenisjes.

Hij vind dat het fantastisch gaat, terwijl we al 3x best wel discussie hebben gehad.
Ik word hier ook moddervet want dan ineens staat er een piña colada voor mijn neus terwijl ik die niet persé hoef maar ja het is ook zonde om weg te gooien, vraag dat gewoon even eerst, maar als ik dat zeg dan kan ben ik bang dat ik ondankbaar overkom.

Of als we weggaan (naar een bbq) en hij zegt oh je raam staat nog open bij het aan willen zetten van het alarm dan zeg ik 'ohja die had jij open gezet'. Hij ziet dit meteen als 'dat is jouw eigen schuld' en dan is hij weer beledigt. Terwijl ik bedoel meer oh shit ik was alweer vergeten dat die open stond

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven