Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 21 november 2018 om 13:47
Ik begreep van mijn ouders dat de schoonfamilie er ook al niet op zat te wachten. Dan is het toch bizar dat je het A door wil laten gaan en B dat de genodigden er meestal nog gaan zitten ook, met tegenzin.redbulletje schreef: ↑21-11-2018 13:44Dat heb ik nou ook vaak als ik een uitnodiging afsla. Als het eerste schaap over de dam is....
Ben blij dat ik dat nu heb kunnen voorkomen voor iedereen. Hoop dat mijn zus er wat van geleerd heeft
.
woensdag 21 november 2018 om 13:49
Bijzonder idd. Alles voor de lieve vrede. Het helpt echt om gewoon zelf de dwarsligger te zijn die niet gaat, dan krijg je doorgaans veel bijval.
woensdag 21 november 2018 om 13:49
Ik doelde niet perse op Kerst. Maar in het algemeen. Kan ook een verjaardagscadeau zijn.impala schreef: ↑21-11-2018 13:42Wij hebben de kadootjes afgeschaft, omdat iedereen er gestresst van werd (van het kopen) en bovendien niemand iets nodig heeft. Als we gedurende het jaar tegen iets aanlopen dat we iemand kado willen geven, dan doen we dát. Maar niet meer verplicht met kerst. Heerlijk!
woensdag 21 november 2018 om 13:50
Ik doe met de meeste cadeau's niets. Geen nood aan extra spullen, al tijd tekort voor hetgeen ik wil doen, dus ik geef ook altijd aan niets te willen. Komen ze dan toch met een cadeau probeer ik zo opgetogen te zijn als ik kan en belandt het in een hoekje voor als ik eens tijd heb.hondenmens schreef: ↑21-11-2018 13:07Hebben jullie ook cadeaus waar je vervolgens niks of (heel) weinig mee doet?
Dat je denkt: dat is leuk of handig. Maar als het erop aan komt er niks van je plannen daarmee terecht. Dan blijft het jaren nieuw in de verpakking staan. Zo heb ik een mixer, cup-cake apparaat en friteuse. De eerste 2 heb ik gekregen, de laatste zelf gekocht voor mijn uitzet. Waar ik overigens een Airfryer voor in de plaats heb, die ik wel veel gebruik.
woensdag 21 november 2018 om 13:58
Dat lijkt mij een goede deal. Zonder spanning aan beider zijde.redbulletje schreef: ↑21-11-2018 13:56Ik krijg meestal (een bijdrage voor) iets wat ik zelf toch al wilde kopen voor in mijn huis.
woensdag 21 november 2018 om 14:19
Ik ook. Of we gaan lekker uit eten. Altijd goed.redbulletje schreef: ↑21-11-2018 13:56Ik krijg meestal (een bijdrage voor) iets wat ik zelf toch al wilde kopen voor in mijn huis.
.
woensdag 21 november 2018 om 14:25
Dit jaar heb ik een paar hele mooie oorbellen gekregen. Ik was met mijn moeder aan het winkelen toen ik ze zag en verliefd werd. Ik twijfelde heel erg omdat ze best duur waren en ik natuurlijk ook geen oorbellen nódig heb. Toen zei zij : dan krijg je ze voor je verjaardag. Zo gaat het vaker in mijn familie.
.
zondag 25 november 2018 om 21:59
Even van me afschrijven....
Momenteel zit ik in het diagnose-traject om ASS te bevestigen, of niet natuurlijk. Alle onderzoeken zijn geweest, 11 oktober laatste interview gehad. en nu het lange wachten, en nu juist gaat er van alles mis. Ik wist dat er voor de basisGGZ een nieuw traject moest worden opgestart, het onderzoek viel al buiten de minuten.
Maar de onderzoekspsycholoog en mijn eigen psycholoog zeiden dat ik rond half november de uitslag zou krijgen. Ik zou een uitnodiging krijgen voor een uitslagengesprek. De brief kwam ook, maar met een uitnodiging voor “ Start nieuw traject en intake.” op 20 december!!
Na bellen en een paar dagen wachten op antwoord, bleek dat beide psychologen er niet bij stil hadden gestaan dat een uitslagengesprek pas kon na de start van het nieuwe traject. Wel kon de intake 3 weken vervroegd worden.
Ik heb mijn eigen psycholoog gemaild hoe dit nu kon, en dat ik het uitslagengesprek wel zelf wilde betalen als de ziektekostenverzekering moeilijk zou doen. Ook gaf ik aan dat ik niet zo lang in onzekerheid wil blijven zitten, heb er veel spanning van, Ik kreeg antwoord dat hij de onderzoekspsycholoog zou vragen mij te bellen met de uitslag.
Afgelopen vrijdag..een mail van de onderzoekspsych..Hij kon me de uitslag nog niet geven, want hij heeft het onderzoek nog niet kunnen afronden. Dat kon pas na de nieuwe intake, waar er een afspraak voor gemaakt zal worden. Wel kon hij zeggen dat de screeningslijsten een sterke aanwijzing gaven voor ASS, maar dat dat niet betekent dat ik het ook inderdaad heb. Ja, die tekst staat letterlijk op internet bij de aq-test, en dat had ik zelf ook al uitgerekend dat de score zeer hoog was.
Donderdag heb ik de intake, waar ik mijn ongenoegen flink kan uiten.
Maar daarmee kan ik de spanning, die inmiddels torenhoge stress is, niet wegnemen. Ik voel me zo benadeeld door de regeltjes...ik weet nu nog steeds niet wanneer ik dan iets hoor. Tot half november kon ik het nog redelijk aan, want ik zou tijdens de intake de uitslag wel vragen...maar die is er dus nog helemaal niet.
Onzekerheid alom, hoe lang duurt afronden, wat moet ie allemaal nog doen dan, en wanneer is er dan een keer plek voor het uitslagengesprek...???.
Ik trek het niet meer, wil nu gewoon weten of ik het heb ja of nee. En niet nog een keer weken wachten.
Iemand nog tips hoe ik tot spoed kan manen? En hiermee dealen.... alvast bedankt!
Momenteel zit ik in het diagnose-traject om ASS te bevestigen, of niet natuurlijk. Alle onderzoeken zijn geweest, 11 oktober laatste interview gehad. en nu het lange wachten, en nu juist gaat er van alles mis. Ik wist dat er voor de basisGGZ een nieuw traject moest worden opgestart, het onderzoek viel al buiten de minuten.
Maar de onderzoekspsycholoog en mijn eigen psycholoog zeiden dat ik rond half november de uitslag zou krijgen. Ik zou een uitnodiging krijgen voor een uitslagengesprek. De brief kwam ook, maar met een uitnodiging voor “ Start nieuw traject en intake.” op 20 december!!
Na bellen en een paar dagen wachten op antwoord, bleek dat beide psychologen er niet bij stil hadden gestaan dat een uitslagengesprek pas kon na de start van het nieuwe traject. Wel kon de intake 3 weken vervroegd worden.
Ik heb mijn eigen psycholoog gemaild hoe dit nu kon, en dat ik het uitslagengesprek wel zelf wilde betalen als de ziektekostenverzekering moeilijk zou doen. Ook gaf ik aan dat ik niet zo lang in onzekerheid wil blijven zitten, heb er veel spanning van, Ik kreeg antwoord dat hij de onderzoekspsycholoog zou vragen mij te bellen met de uitslag.
Afgelopen vrijdag..een mail van de onderzoekspsych..Hij kon me de uitslag nog niet geven, want hij heeft het onderzoek nog niet kunnen afronden. Dat kon pas na de nieuwe intake, waar er een afspraak voor gemaakt zal worden. Wel kon hij zeggen dat de screeningslijsten een sterke aanwijzing gaven voor ASS, maar dat dat niet betekent dat ik het ook inderdaad heb. Ja, die tekst staat letterlijk op internet bij de aq-test, en dat had ik zelf ook al uitgerekend dat de score zeer hoog was.
Donderdag heb ik de intake, waar ik mijn ongenoegen flink kan uiten.
Maar daarmee kan ik de spanning, die inmiddels torenhoge stress is, niet wegnemen. Ik voel me zo benadeeld door de regeltjes...ik weet nu nog steeds niet wanneer ik dan iets hoor. Tot half november kon ik het nog redelijk aan, want ik zou tijdens de intake de uitslag wel vragen...maar die is er dus nog helemaal niet.
Onzekerheid alom, hoe lang duurt afronden, wat moet ie allemaal nog doen dan, en wanneer is er dan een keer plek voor het uitslagengesprek...???.
Ik trek het niet meer, wil nu gewoon weten of ik het heb ja of nee. En niet nog een keer weken wachten.
Iemand nog tips hoe ik tot spoed kan manen? En hiermee dealen.... alvast bedankt!
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 26 november 2018 om 12:29
Dat klinkt behoorlijk vervelend. Misschien kun je die psycholoog zelf eens bellen? En dan concreet vragen waaruit dat onderzoek bestaat en welke onderdelen er nog moeten worden gedaan? Of als je bent doorverwezen, dat diegene met hem belt? Beetje rare gang van zaken dit. Ik heb juist de ervaring dat die ASS hulpverleners heel goed snappen dat je niet goed met onduidelijkheid en stress om kunt gaan.
maandag 26 november 2018 om 14:15
Valdemar_II schreef: ↑26-11-2018 12:54Soms kan het je helpen om te realiseren dat de problemen waarmee je nu kampt niet eensklaps opgelost zullen worden bij het krijgen van een diagnose.
Ik sluit me hierbij aan.
Je problemen kunnen niet gelijk worden opgelost, maar je kunt er wel mee leren omgaan.
maandag 26 november 2018 om 14:46
Bedankt! Tuurlijk, ik snap dat een diagnose niet meteen de hele lucht klaart. Maar het maakt wel een eind aan de onzekerheid waar ik nu stress van heb...het niet weten. En niet weten wanneer ik het wel weet. Onduidelijkheid dus.
Ik spreek mijn psych donderdag, weet hij meteen hoe het nu voor mij voelt
Ik spreek mijn psych donderdag, weet hij meteen hoe het nu voor mij voelt
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 26 november 2018 om 15:09
Ik daarentegen ben de diagnose liever kwijt dan rijk. Let wel: de diagnose, niet mijn autisme zelf. Zonder een diagnose kan er geen misbruik van mij worden gemaakt.
Voor het vinden van een goede woonvorm in het verleden was de diagnose belangrijk. Nu heeft het een beperkend effect op het werk. Daarbuiten is de diagnose niet relevant, en ik ervaar van autisme vrijwel geen beperkingen meer.
Voor het vinden van een goede woonvorm in het verleden was de diagnose belangrijk. Nu heeft het een beperkend effect op het werk. Daarbuiten is de diagnose niet relevant, en ik ervaar van autisme vrijwel geen beperkingen meer.
World of Warcraft: Legion
maandag 26 november 2018 om 15:15
Ik vind de diagnose juist nuttig omdat je daar in het dagelijks leven gebruik van kunt maken. Zonder diagnose kan men je een aansteller noemen en zeggen dat iedereen wel 'ns overprikkeld is. Had vlak na mijn diagnose ook extra veel behoefte er over te praten met m'n psych, lijkt me idd vervelend als je dan net tussen trajecten in zit. Dat ligt vast niet aan de psych, maar aan de verzekeringen die dwarsliggen. Mijn trajecten liepen gewoon door, maar nu zit ik op mijn max aantal uren en ga ik 'n chronisch diagnose krijgen, maar de instantie waarbij mijn psych zit heeft nog geen zorgpad voor chronisch. Dus hier ga ik in januari ook tegenaan lopen. Ik ga in elk geval zeker niet naar 'n ander, na 2 jaar kent mijn psych me beter dan ikzelf zo ongeveer en ik heb geen zin weer van voor af aan te moeten beginnen.
maandag 26 november 2018 om 15:24
Ik moet er wel bij vertellen, dat mijn situatie waarbij de diagnose (en ook geregistreerd staan in het doelgroepenregister) eerder werkt als een brandmerk, niet bepalend is voor anderen. Het hebben van een diagnose kan voor anderen de toegang tot adequate hulp vergemakkelijken.
In het verleden heeft het hebben van een diagnose zijn nut bewezen (voor een woonvorm met begeleiding voor mensen met autisme, is er een diagnose nodig en - in mijn geval vroeger - indicatie op verstandelijk niveau). Nu is het schadelijk, en wil ik ervan af. Natuurlijk is het niet zo dat mijn autisme er zelf ook gaat verdwijnen (wie dat serieus denkt, is niet op de hoogte van autisme), maar ik zit wel met die gedachte te spelen, om een statement te maken. Om het beestje bij de naam te noemen: het autismestigma. Mensen menen mij te moeten vertellen waar ik last van heb, terwijl ikzelf dat het beste kan beoordelen. Niet anderen, maar alleen ikzelf kan in mijn hoofd kijken, hoe het daar aan toe gaat.
Ik kan mij dus voorstellen dat Caretta het vervelend vindt, om met deze onzekerheid te zitten, en dat zij een keer duidelijkheid wil.
In het verleden heeft het hebben van een diagnose zijn nut bewezen (voor een woonvorm met begeleiding voor mensen met autisme, is er een diagnose nodig en - in mijn geval vroeger - indicatie op verstandelijk niveau). Nu is het schadelijk, en wil ik ervan af. Natuurlijk is het niet zo dat mijn autisme er zelf ook gaat verdwijnen (wie dat serieus denkt, is niet op de hoogte van autisme), maar ik zit wel met die gedachte te spelen, om een statement te maken. Om het beestje bij de naam te noemen: het autismestigma. Mensen menen mij te moeten vertellen waar ik last van heb, terwijl ikzelf dat het beste kan beoordelen. Niet anderen, maar alleen ikzelf kan in mijn hoofd kijken, hoe het daar aan toe gaat.
Ik kan mij dus voorstellen dat Caretta het vervelend vindt, om met deze onzekerheid te zitten, en dat zij een keer duidelijkheid wil.
World of Warcraft: Legion
maandag 26 november 2018 om 15:51
Ik hoef geen diagnose voor een pgb of iets dergelijks. Dat heb ik niet nodig. Ik wil m puur voor mezelf, omdat ik veel van mezelf herken in mijn jongste zoon die ASS heeft. Daar krijgen we nu begeleiding voor, maar die gaat afgebouwd worden en misschien binnenkort helemaal gestopt worden. Voor onze systeemtherapeut lijkt het me wel handig om te weten of ik het ook heb, dat kan veel verklaren waarom ik regelmatig vastloop in de opvoeding. Handig als ze dat nog even mee kunnen nemen.
En ik probeer, als mijn zoon een woede-aanval heeft, om mezelf in zijn plaats te zetten, hoe zou ik hier primair op reageren? Bv een schoolreis, spannning om een toetsweek, iets dat kapot gaat... Maar dan moet het wel kloppen wat ik denk...
En ik probeer, als mijn zoon een woede-aanval heeft, om mezelf in zijn plaats te zetten, hoe zou ik hier primair op reageren? Bv een schoolreis, spannning om een toetsweek, iets dat kapot gaat... Maar dan moet het wel kloppen wat ik denk...
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 26 november 2018 om 17:26
Bij ons is het net andersom: ik heb de diagnose ASS, zoon (nog) niet, maar hij krijg op school wel wat extra 'aandacht' voor de dingen waar hij tegenaan loopt (boosheid momenteel).
Qua gedrag is zoon nagenoeg een kopie van mij. Dus ik herken wel veel van zijn gedrag en kan vanuit mijzelf dan ook beredeneren wat een oorzaak zou kunnen zijn. Maar zeker weten doe ik het nooit want zoon is daarover niet zo'n prater...
Maar ik snap hem dus wel, ook al duurt het soms even voor het kwartje bij mij valt...
Ik dacht ook dat de diagnose ASS mij een hoop zou helpen, maar dat viel uiteindelijk tegen...
Pas toen ik me realiseer waar ik nu echt tegenaan liep in het dagelijks leven, daarna ik daar gericht aan kon werken, begon het steeds beter te gaan.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt zodat jij ook kan kijken waar je specifiek hulp bij kan gebruiken.
Qua gedrag is zoon nagenoeg een kopie van mij. Dus ik herken wel veel van zijn gedrag en kan vanuit mijzelf dan ook beredeneren wat een oorzaak zou kunnen zijn. Maar zeker weten doe ik het nooit want zoon is daarover niet zo'n prater...
Maar ik snap hem dus wel, ook al duurt het soms even voor het kwartje bij mij valt...
Ik dacht ook dat de diagnose ASS mij een hoop zou helpen, maar dat viel uiteindelijk tegen...
Pas toen ik me realiseer waar ik nu echt tegenaan liep in het dagelijks leven, daarna ik daar gericht aan kon werken, begon het steeds beter te gaan.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt zodat jij ook kan kijken waar je specifiek hulp bij kan gebruiken.
maandag 26 november 2018 om 19:24
@Caretta_01: dit dus. Misschien is het nuttig om je wachttijd te benutten door te analyseren welke problemen je ondervindt in je dagelijkse leven, zodat je na een eventuele diagnose sneller concreet aan het werk kunt.
Nog iemand hier die problemen ondervindt met gebroken dagen. 's morgens verplichtingen (huishouden/werk/afspraken...) en vervolgens pas 's avonds terug blijft hier een ramp. Na een werkdag van 12 uur ben ik fysiek moe, maar welgezind; na een vrije dag waarop 's morgens en 's avonds iets op de planning staat ben ik geradbraakt. Het lukt gewoon niet om de uren tussen de verplichtingen als vrije tijd te bekijken.
Dus als iemand tips heeft.
Terzijde. Met het ouder worden vraag ik me steeds vaker af waarom niemand ingreep tijdens mijn schooljaren en begrijp ik steeds beter waarom ik compleet crashte na het humaniora.
anoniem_262747 wijzigde dit bericht op 26-11-2018 20:15
0.04% gewijzigd
maandag 26 november 2018 om 19:57
Ik voelde mij ook niet vrij als ik 's middags/'s avonds moest werken, dat voelde als 'n totaal mislukte dag. Gelukkig heb ik dat maar incidenteel 'ns moeten doen, ik zou helemaal ongelukkig zijn geworden bij 'n wisselend werkrooster.
Ik plan overigens ook niet graag 2 afspraken op 1 dag. De fysio en de psych doe ik bijv niet op dezelfde dag, ondanks dat ik verder niets moet voelt dat toch als teveel op één dag.
Ik plan overigens ook niet graag 2 afspraken op 1 dag. De fysio en de psych doe ik bijv niet op dezelfde dag, ondanks dat ik verder niets moet voelt dat toch als teveel op één dag.
maandag 26 november 2018 om 20:14
Exact wat ik bedoel. Ploegenarbeid was daardoor een ramp. Vaste nacht prima, ochtends prima, maar om 14:00 beginnen fiasco. Bleef dan meestal tot 's ochtends wakker omdat ik me anders gedurende de voormiddag toch zat op te fokken.redbulletje schreef: ↑26-11-2018 19:57Ik voelde mij ook niet vrij als ik 's middags/'s avonds moest werken, dat voelde als 'n totaal mislukte dag. Gelukkig heb ik dat maar incidenteel 'ns moeten doen, ik zou helemaal ongelukkig zijn geworden bij 'n wisselend werkrooster.
Ik plan overigens ook niet graag 2 afspraken op 1 dag. De fysio en de psych doe ik bijv niet op dezelfde dag, ondanks dat ik verder niets moet voelt dat toch als teveel op één dag.
@ Hans: neem dit niet persoonlijk, maar het staat je steeds vrij om een cv op te stellen waarbij je autisme niet vermeldt waardoor je zou kunnen werken in een omgeving waar men niet op de hoogte is van je achtergrond.
Zijn er nog andere terreinen waarop je beperkt wordt door je diagnose?
maandag 26 november 2018 om 22:44
Ik vind het juist heerlijk, ploegendiensten. Zolang het maar geen echte nachtdienst is, dan raak Ik teveel ontregeld. Ik vind het heerlijk om te werken als iedereen vrij is en vrij te zijn als anderen werken. En ook om laat in de middag of in de avond te beginnen. Als ik overdag kan doen wat ik wil, voel ik veel meer vrijheid dan wanneer ik elke dag van 9 tot 5 werk. Je kunt ook lekker winkelen,, boodschappen doen en sporten als het overal lekker rustig is. Het liefst wissel ik het een beetje af, overdag en s avonds en in het weekend werken.
.
dinsdag 27 november 2018 om 11:12
Momenteel volg ik PMT en heb hier zeer veel baat bij.
Ik heb echter nog vele stappen te zetten.
Het probleem wat ik eigenlijk altijd al heb gehad is dat ik moeilijk mijn gevoelens en emoties kan uitten en makkelijk over mij heen laat lopen.
Grenzen aangeven vind ik bijzonder lastig en bepaalde moeilijke sociale situaties kunnen mij erg benauwen.
Door mijn ASS (autisme) heb ik problemen met sociale contacten, vooral op emotioneel vlak.
Daar komt bij dat ik vaak een erg onzekere en ook onrustige houding kan hebben en daardoor geef ik vaak een verkeerde indruk van mezelf.
Vaak weet ik mij niet goed een houding te geven en stel me (onbewust) hierdoor te kwetsbaar op.
Ik heb de neiging om te pleasend te zijn en ben dan niet direct genoeg, in de zin dat ik mijn gevoelens daadwerkelijk uit.
Bijvoorbeeld dat ik aangeef dat ik iets vervelend vind oid.
Wie herkent eigenlijk dit soort situaties?
Ik heb echter nog vele stappen te zetten.
Het probleem wat ik eigenlijk altijd al heb gehad is dat ik moeilijk mijn gevoelens en emoties kan uitten en makkelijk over mij heen laat lopen.
Grenzen aangeven vind ik bijzonder lastig en bepaalde moeilijke sociale situaties kunnen mij erg benauwen.
Door mijn ASS (autisme) heb ik problemen met sociale contacten, vooral op emotioneel vlak.
Daar komt bij dat ik vaak een erg onzekere en ook onrustige houding kan hebben en daardoor geef ik vaak een verkeerde indruk van mezelf.
Vaak weet ik mij niet goed een houding te geven en stel me (onbewust) hierdoor te kwetsbaar op.
Ik heb de neiging om te pleasend te zijn en ben dan niet direct genoeg, in de zin dat ik mijn gevoelens daadwerkelijk uit.
Bijvoorbeeld dat ik aangeef dat ik iets vervelend vind oid.
Wie herkent eigenlijk dit soort situaties?
