Autisme wie ook? Deel 4

Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.

Valdemar_II schreef: ↑

26-11-2018 20:14

@ Hans: neem dit niet persoonlijk, maar het staat je steeds vrij om een cv op te stellen waarbij je autisme niet vermeldt waardoor je zou kunnen werken in een omgeving waar men niet op de hoogte is van je achtergrond.

Dat is iets waar ik aan denk, maar daar zitten wel haken en ogen aan. Ik sta geregistreerd in het doelgroepenregister (d.w.z. geregistreerd als iemand met een arbeidsbeperking). Dat verlaagt de kans op werk. Iemand zonder een beperking en zonder zo'n registratie heeft nu eenmaal meer kans op werk. Het hebben van vaardigheden is daardoor minder relevant. Het is voor de werkgever niet relevant wat mijn vaardigheden zijn; het enige relevante is een beperking (ook als die niet belemmert in het werk), want dat levert gewoon geld op.

Ik heb al eerder geschreven dat mijn huidige werkgever nog steeds vindt dat ik moeilijk lerend ben (terwijl ik denk dat dat niet zo is. Ik heb ontdekt dat er meer zaken zijn, zoals snelle overprikkeling, etc. die ik volgens hem zou hebben, maar die ik niet kan plaatsen. En er zijn financiële redenen voor de werkgever om zich daaraan vast te houden. Als er (verzonnen) problemen zijn, kan men loonsubsidie gebruiken om mijn loonkosten te drukken). Als het mij toch lukt om een reguliere baan te vinden, zullen er toch weer problemen zijn, deels verzonnen om er goedkoop mee weg te komen.

Een overplaatsing binnen de overkoepelende werkgever zou wel een idee zijn. Maar na enkele maanden, misschien in januari 2019 al, treden er veranderingen op in Personeelszaken bij mij op het werk. De situatie zou dan anders kunnen zijn.

Zijn er nog andere terreinen waarop je beperkt wordt door je diagnose?

Nee. Buiten het werk word ik niet beperkt door mijn diagnose, en ook niet door autisme zelf. Ik heb sterk het idee daar geen last meer van te hebben.

redbulletje schreef: ↑

27-11-2018 11:58

Vroeger als puber ging ik ook niet uit, vond het echt te achterlijk voor woorden dat men pas om 22 uur vertrok! Dan wilde ik hooguit nog wat bankhangen voor de tv voor ik m'n bed in dook.

Ik ging vroeger ook niet uit. Niet omdat het al donker is, maar omdat het te laat is. En tijdens de zomer vind ik de dagen te lang. De zomertijd mag van mij wel afgeschaft worden. Men denkt daar nu al serieus over na.

Nu is het 's ochtends schemerachtig, wanneer ik naar het werk fiets. Dat vind ik om praktische redenen soms lastig, niet uitsluitend omdat het donker of schemerachtig is.

Case-je,

Zo op het eerste gezicht zou ik je gelijk geven, vooral de eerste alinea.

Er is een groter risico op ontslag, als ik "door de mand val". Dat vind ik iets om over na te denken. Ik heb al eerder als programmeur gewerkt. Doordat ik anders was dan mijn collega's, werd ik ontslagen. Ik deed het werk wel goed.

Stigma is en blijft een probleem. Als je het werk goed doet, zijn er altijd wel slinkse trucs om dwars te zitten.

Case-je schreef: ↑

28-11-2018 11:51

Wanneer je je werk goed doet, is er geen reden tot ontslag. Mocht er op de één of andere manier toch duidelijk worden dat je ergens geregistreerd staat als autist, dan heb je - omdat je prima functioneert - alle reden om tot aan de rechter je gelijk te halen. (Zorg voor lidmaatschap van een vakbond, zodat je rechtsbijstand kunt krijgen.)

Tja... dan is de werkrelatie toch wel ernstig verziekt. Het zou misschien wat waard zijn: het tot een rechtszaak te laten komen. Het zou een manier zijn om een voorbeeld te kunnen stellen. Maar eigenlijk ontbreekt het mij aan zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen. Ze zullen toch wel een zogenaamd legitieme reden te vinden om van mij af te willen, in zo'n situatie. En hoe zou de rechter oordelen?

Ik zou kunnen worden ontslagen in proeftijd. Dan gaat de rechter niet achter mij staan. Het bedrijf gaat vrijuit en ik heb pech.

Wat betreft je eerdere ontslag als programmeur: ik vraag me af of je indertijd ontslagen bent omdat je 'anders' was.

Dat was echt de letterlijke reden. Ook: niet sociaal genoeg, te lief, niet met vrouwen kunnen omgaan, niet meedoen met een personeelsfeest. Allemaal dingen die geen verband houden met het functioneren op het werk, werkhouding, etc.

Mijn ervaring is dat juist in die wereld van programmeurs en IT de meesten nogal 'anders' zijn. Er zijn je indertijd waarschijnlijk redenen gegeven voor ontslag. Wellicht waren dat gewoon de redenen, zonder dat je er iets achter hoefde te zoeken.

Zie boven, dat zijn vrijwel de letterlijke redenen om ontslag.

Ik vraag me echt af of je wel realistisch bent over je eigen mogelijkheden.

Ik heb er geen zicht meer op. Dat ik in staat ben om te functioneren is gebaseerd op opleiding, cursussen in het verleden die ik met goed gevolg heb afgerond, vaardigheden op het huidige beschutte werk. Dat ik niet in staat ben om te functioneren is gebaseerd op autisme, beperking, leerstoornis, zonder concreet te zijn. Dus ergens functioneer ik niet. Op welk vlak? En waarom hoor ik dat niet?

Case-je schreef: ↑

28-11-2018 11:51

Ik vraag me echt af of je wel realistisch bent over je eigen mogelijkheden.

En dit is in werkkringen wel een erg besmettelijke opvatting. Dat iemand met autisme per definitie geen zelfinzicht of -reflectie heeft. En daar hoeft geen concrete aanwijzing voor te zijn. Op het forum maakt het mij niet zoveel uit dat dit gezegd wordt (dat draagt niet bij aan de consequenties), wel bij mijn vorige teamleider; die kletst dat maar al te graag rond. En concrete voorbeelden in het werk zijn daarbij niet nodig; autisme en beperking is daarvoor voldoende.

Biebeltje,

Jij bent een van de zeer weinige ASS-ers met een gewone baan. Percentueel gezien, hoeveel andere mensen met ASS hebben dat? Ik denk dat dat er zeer weinig zijn.

https://www.rtlnieuws.nl/geld-en-werk/a ... -makkelijk

Zo te zien heb jij een totaal andere werkomgeving dan ik.

Wat dat betreft heb ik het geluk fijne collega's te hebben die proberen mee te denken hoe de werkzaamheden zo goed mogelijk vorm gegeven kunnen worden voor iedereen.

Ik ben niet in de positie om te bepalen hoe de werkzaamheden het beste gedaan kunnen worden (ik heb geen enkel zicht daarop omdat ik niets leer op school). Soms is de werkwijze van anderen niet helemaal efficiënt, en zou ik het anders doen. Maar daar heb ik weinig over te zeggen.

Aangezien er best veel autisten een gewone baan hebben, zou ik dit nader willen onderzoeken.

Gezien mijn intelligentie zou dat zeker gemakkelijk moeten kunnen. In principe...

Het zit hem dus gedeeltelijk in verborgen kunnen houden, vooral in het niet vertellen. En gewoon op volwassen leeftijd gediagnosticeerd zijn. En er zijn mensen met autisme die dat van zichzelf niet weten. Voor hen zal er ook geen aanleiding zijn om het te vertellen. Ze lopen ook nergens vast.

Dus ikzelf moet in het verleden een grote fout hebben gemaakt. Ik was een lange tijd werkloos en ik deed werk met behoud van uitkering. Hoe werd autisme op het werk bekend? Mijn vader zal dat op het werk hebben verteld. Maar hij en ik hadden niet kunnen weten dat een collega, later mijn teamleider en baas, een enorme stigma daartegen had. Ik was daarvan niet op de hoogte. Alleen dat ik licht autistisch was.

Ik dacht ook dat - als ik het werk goed zou doen - er van het stigma weinig zou overblijven. Het werk deed ik goed, maar ik had volgens mijn baas veel aansturing nodig. Iemand zou dat doen: die gaf mijn opdrachten. Ik snapte er weinig van. Ik weet dat ik (zeer) intelligent ben, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Ik kan alleen zelfstandig werken (mijn doel) als ik informatie heb. De soort banen die ik achtereenvolgens had waren: werk met behoud van uitkering, Melkertbaan, ID-baan, WSW-baan. Communicatie mocht niet direct met mij plaatsvinden. De informatie om het werk goed te kunnen doen werd niet verstrekt. Reden: een leerstoornis. Autisten hebben toch problemen met het leren? En een leerstoornis werd voorgewend omdat ik sinds enige tijd als leermoment de achtergrond van taken wou weten. Ik zou dan van die stukjes informatie in mijn hoofd één geheel kunnen breien.

Ik probeerde mijn werk te verbeteren door zelf met de collega's te overleggen en om deadlines van opdrachten te vragen. Bij verveling is een deadline niet nodig, omdat ik dan gewoon direct met de klus begon. Die klus is altijd ruin voor de deadline klaar.

Ik evalueer mijn eigen werk, en ik probeer na te denken over efficiency. Ik zag iets over 改善 (een bepaalde Japanse werkhouding waarbij men voortdurend analyseert en verbetert).

Laatst op het gesprek met de DCW werd tussen neus en lippen gezegd dat ik het werk goed deed, maar door beperking, autisme, subsidie versterkt werd. Een verbetering zit er tot nog toe niet in, omdat autisme niet te genezen is... toch?

Nu heb ik een andere teamleider. Eens kijken wat die wil. Die wil mij laten testen, maar dat mislukte. Ik maak bijna nooit aanspraak op de hulpverlening, maar als ik dat doe, lukt dat vaak niet. De school heeft herhaald dat er een leerstoornis is. De teamleider, de DCW, mijn leidinggevende (die hier nieuw is) willen een keer opnieuw met mij aan tafel.

Ik denk dat mijn vorige teamleider gewoon geld geroken heeft, en dan ook werkelijk alles - ten koste van mij - op elkaar afgestemd heeft.

Tot zover een heel verhaal. Tot nog toe werd alles zo geregeld zonder mijn inspraak. Ja die inspraak... die is van een autist minder van belang. Een autist denkt toch ook anders, of niet?

Het loopt vaak op geld vast. Werkgevers lijken vaak voor een dubbeltje op de eerste rang te willen zitten. Als de werknemer goed presteert maar toch een beperking heeft, wordt de beperking gebruikt om loonsubsidie te vangen. In het laatste gesprek met de GGZ en DCW werd dat letterlijk gezegd: Ik zou het werk goed doen, maar vanwege autisme krijgt de school subsidie. Als de beperking invloed heeft op het werk, vind ik de loonsubsidie terecht, maar moet het percentage overeenkomen met de ernst van de beperking en vooral in welke mate de beperking het functioneren beïnvloedt en welke gevolgen dat voor de werkgever heeft. Anderzijds heeft de werkgever geen recht op loonsubsidie ondanks de beperking van die werknemer.