Psyche
alle pijlers
Bij vlagen bang om alleen thuis te zijn.
zondag 8 mei 2022 om 23:10
Normaal vind ik het heerlijk om het huis helemaal voor mezelf te hebben maar bij vlagen ben ik ook bang om alleen thuis te zijn want mijn netwerk is niet heel groot en de meesten wonen ver weg en druk, druk, druk. Dat er bijvoorbeeld ingebroken wordt op het moment dat ik de deur uit ben of dat mijn tas met sleutels, telefoon en alles gejat wordt en ik er niet meer in kom etc. En als ik dan een verhaal lees dat iemand pas na weken gevonden werd in huis dan denk ik daar ook weer over na.
Het is mij nog nooit overkomen gelukkig en hier in de buurt wordt ook niet zo heel veel ingebroken als ik de cijfers moet geloven maar soms spookt het dus door mijn hoofd en vind ik het lastig om het huis te verlaten of probeer ik zo snel mogelijk weer thuis te zijn. Zit soms ook wat onrustig op het werk.
Meestal zakt het gevoel wel weer gelukkig als ik gewend ben aan de stilte in huis en de leefgeluiden van de buren die je daardoor beter hoort.
Hoe kom ik van dit gevoel af?
Het is mij nog nooit overkomen gelukkig en hier in de buurt wordt ook niet zo heel veel ingebroken als ik de cijfers moet geloven maar soms spookt het dus door mijn hoofd en vind ik het lastig om het huis te verlaten of probeer ik zo snel mogelijk weer thuis te zijn. Zit soms ook wat onrustig op het werk.
Meestal zakt het gevoel wel weer gelukkig als ik gewend ben aan de stilte in huis en de leefgeluiden van de buren die je daardoor beter hoort.
Hoe kom ik van dit gevoel af?
zondag 8 mei 2022 om 23:31
Er bestaat zoiets als sleutelkastjes en die kun je openen met een pincode, ook heb je sloten die je met je bleu tooth kan openen, er zijn best veel oplossingen voor die "angst". Ik vind het niet echt angst, ik vond het als single soms ook onrustig dat het een hele toer zou worden als ik mijn huissleutels zou kwijtraken of zo.
Waar je meer last van heb is dat je je meer onzeker voelt als je helemaal op je zelf bent aangewezen, je voelt je dan kwetsbaarder en dat maakt je angstiger. Het is beter om jezelf gerust te stellen dat het een kwestie van wennen is en koop een doos chocolaatjes voor jezelf om je te troosten en te steunen.
Waar je meer last van heb is dat je je meer onzeker voelt als je helemaal op je zelf bent aangewezen, je voelt je dan kwetsbaarder en dat maakt je angstiger. Het is beter om jezelf gerust te stellen dat het een kwestie van wennen is en koop een doos chocolaatjes voor jezelf om je te troosten en te steunen.
maandag 9 mei 2022 om 00:31
Zou je zomaar weken niet gemist worden? Je hebt werk, hopelijk vrienden, familie..
Mensen die lang dood in huis liggen waren vaak al eizelgangers.
Voor sleutelproblemen bestaan inderdaad handige oplossingen tegenwoordig.
Hoop dat je onrust gauw weer afzakt. En met wie is je huisdier op vakantie, met jou? Of lees ik dat nou verkeerd?
Mensen die lang dood in huis liggen waren vaak al eizelgangers.
Voor sleutelproblemen bestaan inderdaad handige oplossingen tegenwoordig.
Hoop dat je onrust gauw weer afzakt. En met wie is je huisdier op vakantie, met jou? Of lees ik dat nou verkeerd?
maandag 9 mei 2022 om 09:14
Ik heb mijn sleutel wel op vier verschillende plekken afgegeven. Wel alleen bij bekenden.
Ik woon in een hele veilige buurt maar soms ben ik alsnog ineens bang alleen thuis. Maar dat gaat ook weer over. Deur goed op slot doen als je weggaat en als je thuis bent. Als mijn deur niet onwijs in de openbare ruimte zou staan, zou ik ook nog wel een camera overwegen.
Ik woon in een hele veilige buurt maar soms ben ik alsnog ineens bang alleen thuis. Maar dat gaat ook weer over. Deur goed op slot doen als je weggaat en als je thuis bent. Als mijn deur niet onwijs in de openbare ruimte zou staan, zou ik ook nog wel een camera overwegen.
maandag 9 mei 2022 om 09:39
Ik heb het ook wel eens, dan ben ik in de avond alleen thuis met de kinderen en dan hoor ik wat buiten en ineens is de angst er.
Ik woon niet per se in beste buurt en ik ben ook niet trauma vrij, ook ingebroken in huis toen ik klein was. En nog wat nare zaken.
Dus dat zal het bij wel eens zijn.
Ik was als kind ook wel bang, ik deed de hinkstapspring van lichknopje naar mijn bed. Met het vermijden van het staan voor het bed, bang dat iemand er lag en mijn been zou grijpen. ook ademhalen was dan even eng, ik dacht dat ik iemand hoorde dan, echt met vlagen tot op latere leeftijd gehad.
Gekke is, toen er echt iemand aan mijn achterdeur zat te morrelen had ik mijn keukenmes al in mijn hand en ging ik er gewoon heen. Figuur verdween toen ik licht aan floepte en mijn poort was de week voorzien van een echt slot maar ik was toen helemaal niet echt bang. Pas daarna even.
Ik woon niet per se in beste buurt en ik ben ook niet trauma vrij, ook ingebroken in huis toen ik klein was. En nog wat nare zaken.
Dus dat zal het bij wel eens zijn.
Ik was als kind ook wel bang, ik deed de hinkstapspring van lichknopje naar mijn bed. Met het vermijden van het staan voor het bed, bang dat iemand er lag en mijn been zou grijpen. ook ademhalen was dan even eng, ik dacht dat ik iemand hoorde dan, echt met vlagen tot op latere leeftijd gehad.
Gekke is, toen er echt iemand aan mijn achterdeur zat te morrelen had ik mijn keukenmes al in mijn hand en ging ik er gewoon heen. Figuur verdween toen ik licht aan floepte en mijn poort was de week voorzien van een echt slot maar ik was toen helemaal niet echt bang. Pas daarna even.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 09-05-2022 09:44
5.50% gewijzigd
maandag 9 mei 2022 om 15:54
Maar je woont dus niet alleen, je bent tijdelijk alleen en zonder huisdier als ik het goed begrijp ? Hoe lang duurt het nog dan?
In een ander topic schreef je dat je last hebt van dwanggedachten, misschien daar eens mee aan de slag?
Ik herken dit namelijk wel van mezelf toen ik jonger was, ik leefde op adrenaline en cortisol zowat. Volgens mij is dat best schadelijk voor je stressysteem waardoor het patroon van piekeren en stress steeds in stand blijft.
In een ander topic schreef je dat je last hebt van dwanggedachten, misschien daar eens mee aan de slag?
Ik herken dit namelijk wel van mezelf toen ik jonger was, ik leefde op adrenaline en cortisol zowat. Volgens mij is dat best schadelijk voor je stressysteem waardoor het patroon van piekeren en stress steeds in stand blijft.
