Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 12 februari 2008 om 21:14
Nou, eerlijk gezegd vond ik dat helemaal geen slechte reactie. 
Leuke jongen ook, jammer dat het niet tussen ons werkte. 
Ohhhhhh, op een slecht moment zou ik dan serieus dingen naar zijn hoofd gooien. "Zeg dat ik slank ben, eikel!"
Ik ben af en toe heel erg, vooral als ik ongesteld had moeten worden (heb een spiraaltje).
Leuke jongen ook, jammer dat het niet tussen ons werkte. Ohhhhhh, op een slecht moment zou ik dan serieus dingen naar zijn hoofd gooien. "Zeg dat ik slank ben, eikel!"
Ik ben af en toe heel erg, vooral als ik ongesteld had moeten worden (heb een spiraaltje).
dinsdag 12 februari 2008 om 21:23
Ja, dat was wel even klote, maar al heel snel drong door dat ik ook helemaal niets heb aan iemand die er niet voor me is als hij er wel zou moeten zijn. Kijk, was er iets gebeurd of zo, dan had ik het begrepen maar zover ik weet is dat niet het geval. Blijkbaar was ik ook niet zo verliefd en in de wolken.
En nu heb ik alle vrijheid, wat ook wel lekker is.
En nu heb ik alle vrijheid, wat ook wel lekker is.
dinsdag 12 februari 2008 om 23:20
Ik schrijf, als jullie het niet erg vinden, voorlopig enkel nog hier af en toe. Ik heb dus weer gesneden, drie keer vandaag, en ik voel me zo ontzettend zwak. Een snee moet duidelijk gehecht worden, dus morgen daar de dokter. Ik schaam me dood, want ze waren op de huisartsenpost juist zo blij dat het zo goed met me ging. En het gaat ook bij vlagen goed, maar die stemmingswisselingen he. Ik zit hier te janken omdat ik een hechting moet laten aanbrengen. ik echt niets kan en zo ontzettend gestoord word van mijn zwakte. Ook heb ik binnen een week een pakje xanax (50 tabletten) erdoorheen gejaagd, maar ik kan niet zonder. Ik wil niet elk moment bewust meemaken en nu we ook nog eens presentaties moeten geven op de unief, breekt het angstzweet me uit. Ik schaam me zo, zo diep, en wat er allemaal op het forum is gebeurd (wat totaal niet de bedoeling was, eerlijk waar niet) doet me zoveel pijn. Ik heb geen vrienden die me kunnen steunen (wat hoerenlopers of kerels die me interessant vonden en me op mijn hoerenadres hebben toegevoegd zeggen natuurlijk van wel, maar dat vertrouw ik voor geen meter). Mijn seksvriendje en vriend reageert niet meer op mijn smsjes, terwijl ik zo graag bij iemand wil uithuilen. De moed zakt me zo in de schoenen, ik voel me zo ontzettend minderwaardig en zie dat ook nog bevestigd worden op het forum (wat ik die forummers eigenlijk helemaal niet kwalijk kan nemen). Ik weet gewoon niet meer wat te doen, en heb nu al spijt van dit bericht. Maar ik kan nergens terecht, mijn ouders weten niet wat ze met me aanmoeten, echte vrienden heb ik niet en ik word letterlijk gek van die stemmingswisselingen. Ik doe echt mijn best, ik ga naar de colleges, ik heb afspraken staan met een psychiater, een psycholoog, decaan, studentenpsycholoog, ostheopaat en voor mijn hobby een afspraak met de pianoschool, maar wat doet het ertoe als je stemming zo snel omslaat. Ik sport, ga in de sauna zitten, kom terug en voel me meteen kut. Och God, laat maar, het is het niet waard. Ik kom er niet overheen, over dat ernstige vooval, de schaamte is te groot. De pijn is niet te dragen haast. Dit is geen zelfmoordaankondiging he, echt niet. Dat wil ik nooit iemand meer aandoen.
dinsdag 12 februari 2008 om 23:28
Werkt helaas niet Intiem, slapen gaat niet meer zonder kalmeringsmiddelen. En elke dag doe ik zoveel, maar ik voel me in the end toch kut. Blijvend kutgevoel. Gaat dit ooit nog over? Ik geloof niet echt dat ik krachtig genoeg ben om eroverheen te komen. Ik ben altijd een slappelinjg geweest. God wat ben ik een pathetisch kutgeval, jankend en met een gapende wond zit ik op een forum te typen terwijl normale mensen lekker met vrienden iets aan het doen zijn. Godverdomme, godgloeidende. Ik vecht en vecht maar het levert me niets op.
woensdag 13 februari 2008 om 06:44
Intiem, als straks uit de test blijkt dat jij helemaal borderlinevrij bent of zo goed als, is het tijd voor een feestje. En daarna kijken wat verder nog overblijft om aan te werken. Net als ieder mens blijft er altijd wat over om mee of aan te werken, doelen te stellen en te groeien.
Net als jij merk ik ook steeds minder symptomen en/of minder sterk. Alleen is het bij mij denk ik wat minder betrouwbaar omdat ik nog wel medicatie slik. Weliswaar niet zo'n hoge dosis en eigenlijk alleen bedoeld om de scherpe kantjes van de depressie eraf te halen maar toch.
Maar wederom net als jij voel ik dat ik op de goede weg zit.
Daarbij, ik heb het meeste in mijn eentje voor elkaar gebokst. Dat vergeet ik wel eens maar eigenlijk spreekt dat van grote kracht en verdient waardering. Leuk als dat van anderen komt, zoals vandaag bij de keuring maar het meest belangrijk is en dat besef ik dan ook na zo'n compliment dat dat van mezelf moet komen. Ik moet dat ook vinden en dat niet alleen, ik moet dat ook onthouden. Misschien een leuke slogan van maken voor aan de muur?
Robin, begrijpelijk dat je je soms wat onder laat sneeuwen door de snelheid die het topic nu heeft. Het is net als in een wat grotere groep irl zijn en merken dat jij wat stiller wordt terwijl de rest druk door elkaar kakelt. Ik heb die neiging ook om dan wat stiller te worden en meer te luisteren. Ik heb daarentegen ook gemerkt dat ik me dan gewoon tot één persoon richt en op die manier toch mee doe in de groep. Dan laat ik me niet ondersneeuwen, doe wel gewoon mee. Een soort middenweg kiezen tussen je terugtrekken, stil worden en proberen mee te overschreeuwen. Want dat vind ik er vaak van. Als je in een grote groep bent mensen snel de neiging hebben elkaar te overkakelen. Dat is mijn stijl gewoon niet en dus werd ik altijd vrij stil maar nu heb ik een middenweg gekozen. Misschien ook iets voor jou?
Lin, fijn dat je weer even kwam posten en dat de gemoederen wat bedaard lijken, ook al valt het allemaal nog niet mee. Je hebt toch blijkbaar het vermogen snel weer wat op te krabbelen. Hartstikke goed dat je die kracht nog steeds weet te vinden. Juist in hele moeilijke tijden is dat lang niet zo makkelijk.
Eigenlijk wilde ik wat meer over de keuring vertellen maar nu we zo in de kijker staan momenteel, bewaar ik dat voor elders.
Net als jij merk ik ook steeds minder symptomen en/of minder sterk. Alleen is het bij mij denk ik wat minder betrouwbaar omdat ik nog wel medicatie slik. Weliswaar niet zo'n hoge dosis en eigenlijk alleen bedoeld om de scherpe kantjes van de depressie eraf te halen maar toch.
Maar wederom net als jij voel ik dat ik op de goede weg zit.
Daarbij, ik heb het meeste in mijn eentje voor elkaar gebokst. Dat vergeet ik wel eens maar eigenlijk spreekt dat van grote kracht en verdient waardering. Leuk als dat van anderen komt, zoals vandaag bij de keuring maar het meest belangrijk is en dat besef ik dan ook na zo'n compliment dat dat van mezelf moet komen. Ik moet dat ook vinden en dat niet alleen, ik moet dat ook onthouden. Misschien een leuke slogan van maken voor aan de muur?
Robin, begrijpelijk dat je je soms wat onder laat sneeuwen door de snelheid die het topic nu heeft. Het is net als in een wat grotere groep irl zijn en merken dat jij wat stiller wordt terwijl de rest druk door elkaar kakelt. Ik heb die neiging ook om dan wat stiller te worden en meer te luisteren. Ik heb daarentegen ook gemerkt dat ik me dan gewoon tot één persoon richt en op die manier toch mee doe in de groep. Dan laat ik me niet ondersneeuwen, doe wel gewoon mee. Een soort middenweg kiezen tussen je terugtrekken, stil worden en proberen mee te overschreeuwen. Want dat vind ik er vaak van. Als je in een grote groep bent mensen snel de neiging hebben elkaar te overkakelen. Dat is mijn stijl gewoon niet en dus werd ik altijd vrij stil maar nu heb ik een middenweg gekozen. Misschien ook iets voor jou?
Lin, fijn dat je weer even kwam posten en dat de gemoederen wat bedaard lijken, ook al valt het allemaal nog niet mee. Je hebt toch blijkbaar het vermogen snel weer wat op te krabbelen. Hartstikke goed dat je die kracht nog steeds weet te vinden. Juist in hele moeilijke tijden is dat lang niet zo makkelijk.
Eigenlijk wilde ik wat meer over de keuring vertellen maar nu we zo in de kijker staan momenteel, bewaar ik dat voor elders.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 13 februari 2008 om 09:30
Ik ga zo naar vrijwilligerswerk. Dochter is in de kleren en wordt nu afgeleverd op de creche, dus dan kan ik de deur uit.
Shahla, je komt op mij ook best stabiel over hoor! Tuurlijk zijn er je manko's en hou je daar rekening mee. Maar verder doe je het hartstikke goed! Je bent ook heel bewust bezig met goeie keuzes maken voor jezelf en dat straal je ook uit vind ik. Dus geef je zelf maar dat verdiende klopje op je schouder hoor!
Wat komt er nu uit de keuring rollen, weet je dat?
Ik heb hetzelfde gevoel als jij Robin: de natuurlijke neiging om me terug te trekken. Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik probeer om dat niet te doen en heel duidelijk voor ogen hou waar ik op kan en wil reageren. Maar er wordt met een hoog tempo geschreven en dat hou ik niet bij. Soms lijkt het wel chat ipv forum, zo snel komt er respons sinds onze nieuwste aanwinsten haha.
En bedenk dat je niet inhoudelijk hoeft te reageren. Nogmaals, kom gewoon je verhaal doen hier. Ik vind het altijd fijn om te lezen hoe het met je gaat.
Lin, fijn om je 'stem' te horen. Ik hoop echt heel erg dat je de gedachte kunt vasthouden dat je gewoon wel ziet waar je uitkomt, maar dat je hoe dan ook probeert bij jezelf te blijven. Heb ik dat goed begrepen? Dus dat vertaal ik dan maar dat je probeert je hoofd niet op hol te laten brengen door een leuke dag. Maar dat je gewoon kritisch evalueert. Want de kans is natuurlijk aanwezig dat je vriend weer als een blad aan de boom omslaat (dat heeft hij vaker gedaan) en dan zou het zonde zijn als dat weer als een nieuwe bom inslaat, terwijl dat gewoon het vervolg is op wat er al gaande was. Dus geniet als je kan en probeer verder bij je eigen behoefte aan veiligheid en vertrouwen te blijven. Jammer, maar jij meot jezelf nu even die veiligheid bieden.
Digitalis, heb je een goeie nacht achter de rug. Nog een beetje kunnen slapen uiteindelijk? Jammer joh dat je bijna niet meer in slaap kan komen zonder slaapmedicatie. Zou je niet eens willen proberen om van die slaapmedicatie af te komen? Dat kan ook al voor een klein stukje bijdragen aan je beter voelen: als je gewoon goeie nachten maakt. En je ritme aanpakken he. Maar goed, dat hoef je niet alleen te doen, want daar is hulp voor. Tis alleen wel dat jij de aanzet moet geven.
Hé "chat" meiden (kat en bolletje), have mursy (?schrijf je dat zo) on us! Effies een versnellinkje lager, anders hou ik het iig niet bij.
Shahla, je komt op mij ook best stabiel over hoor! Tuurlijk zijn er je manko's en hou je daar rekening mee. Maar verder doe je het hartstikke goed! Je bent ook heel bewust bezig met goeie keuzes maken voor jezelf en dat straal je ook uit vind ik. Dus geef je zelf maar dat verdiende klopje op je schouder hoor!
Wat komt er nu uit de keuring rollen, weet je dat?
Ik heb hetzelfde gevoel als jij Robin: de natuurlijke neiging om me terug te trekken. Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik probeer om dat niet te doen en heel duidelijk voor ogen hou waar ik op kan en wil reageren. Maar er wordt met een hoog tempo geschreven en dat hou ik niet bij. Soms lijkt het wel chat ipv forum, zo snel komt er respons sinds onze nieuwste aanwinsten haha.
En bedenk dat je niet inhoudelijk hoeft te reageren. Nogmaals, kom gewoon je verhaal doen hier. Ik vind het altijd fijn om te lezen hoe het met je gaat.
Lin, fijn om je 'stem' te horen. Ik hoop echt heel erg dat je de gedachte kunt vasthouden dat je gewoon wel ziet waar je uitkomt, maar dat je hoe dan ook probeert bij jezelf te blijven. Heb ik dat goed begrepen? Dus dat vertaal ik dan maar dat je probeert je hoofd niet op hol te laten brengen door een leuke dag. Maar dat je gewoon kritisch evalueert. Want de kans is natuurlijk aanwezig dat je vriend weer als een blad aan de boom omslaat (dat heeft hij vaker gedaan) en dan zou het zonde zijn als dat weer als een nieuwe bom inslaat, terwijl dat gewoon het vervolg is op wat er al gaande was. Dus geniet als je kan en probeer verder bij je eigen behoefte aan veiligheid en vertrouwen te blijven. Jammer, maar jij meot jezelf nu even die veiligheid bieden.
Digitalis, heb je een goeie nacht achter de rug. Nog een beetje kunnen slapen uiteindelijk? Jammer joh dat je bijna niet meer in slaap kan komen zonder slaapmedicatie. Zou je niet eens willen proberen om van die slaapmedicatie af te komen? Dat kan ook al voor een klein stukje bijdragen aan je beter voelen: als je gewoon goeie nachten maakt. En je ritme aanpakken he. Maar goed, dat hoef je niet alleen te doen, want daar is hulp voor. Tis alleen wel dat jij de aanzet moet geven.
Hé "chat" meiden (kat en bolletje), have mursy (?schrijf je dat zo) on us! Effies een versnellinkje lager, anders hou ik het iig niet bij.
