Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 25 februari 2008 om 08:51
Het lijkt me goed dat je af en toe echt even een 'pauze' in last als de spanningen je teveel worden. Even bijkomen, even niks.
Robin, bedankt voor je toevoeging. In principe wist ik eigenlijk wel dat er maar één borderline gedefinieerd is volgens het DSM model. En dat die verschillende types 'slechts' officieus zijn, theorieën. Mij sprak dat laatste wel aan omdat het meer laat zien dat je aan verschillende vormen van borderline kunt lijden. En niet in de laatste plaats distantieer ik me graag van het stereotype borderline wat de meeste mensen denken te kennen. En sorry dat ik even vergeten was dat jij psychologie gestudeerd hebt.
Lin, het was uiteraard niet de bedoeling je in paniek te brengen. Tot je zelf zei dat het opkwam toen ik je op je dubbelheid wees, heb ik me niet gerealiseerd dat het dat effect zou kunnen hebben. Ik begrijp wel dat het best confronterend is als iemand je daarop wijst. Ik snap ook best dat je bevestiging zoekt. Ik denk dat we dat hier allemaal wel een beetje doen, nodig hebben, zoeken. Soms krijg je de spiegel maar toch ook heel vaak krijg je wel de bevestiging?
Kat, vind je het moeilijk om te gaan met de overgang? (Van mensen om je heen, van het leuk hebben met het stappen e.d. naar weer alleen in je gangbare omgeving.)
Boschbolletje, alles goed? Heb al even niks van je gelezen.
Robin, bedankt voor je toevoeging. In principe wist ik eigenlijk wel dat er maar één borderline gedefinieerd is volgens het DSM model. En dat die verschillende types 'slechts' officieus zijn, theorieën. Mij sprak dat laatste wel aan omdat het meer laat zien dat je aan verschillende vormen van borderline kunt lijden. En niet in de laatste plaats distantieer ik me graag van het stereotype borderline wat de meeste mensen denken te kennen. En sorry dat ik even vergeten was dat jij psychologie gestudeerd hebt.
Lin, het was uiteraard niet de bedoeling je in paniek te brengen. Tot je zelf zei dat het opkwam toen ik je op je dubbelheid wees, heb ik me niet gerealiseerd dat het dat effect zou kunnen hebben. Ik begrijp wel dat het best confronterend is als iemand je daarop wijst. Ik snap ook best dat je bevestiging zoekt. Ik denk dat we dat hier allemaal wel een beetje doen, nodig hebben, zoeken. Soms krijg je de spiegel maar toch ook heel vaak krijg je wel de bevestiging?
Kat, vind je het moeilijk om te gaan met de overgang? (Van mensen om je heen, van het leuk hebben met het stappen e.d. naar weer alleen in je gangbare omgeving.)
Boschbolletje, alles goed? Heb al even niks van je gelezen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 25 februari 2008 om 10:00
goede morgen allemaal.
@ shahla; goed geslapen, uitgerust? Ik niet hoor, Om 01.30 uur te bed en ja hoor 05.00 uur tring tring wekker van vriend...... Heb kleine net naar creche gebracht, had hem al 12 dagen achtereen thuis vanwege ontstoken vinger. Nu deze danig geslonken is hem dubbelbepleisterd afgezet bij de creche.
Heh heh voor het eerst een dag voor mezelf na die toch vermoeiende dagen met klein mannetje. Gelukkig had ie zelf ook weer zin zijn vriendjes te zien.
Vwb die Assen, ik heb het dossier van vriend niet. Dat kan altijd worden opgevraagd neem ik aan. Wel weet ik dat stemmingswisselingen, obsessief compulsieve stoornis, zwart-wit denken en hostiliteit er in staan.
Zo nu even kopjed koffie pakken...
@ shahla; goed geslapen, uitgerust? Ik niet hoor, Om 01.30 uur te bed en ja hoor 05.00 uur tring tring wekker van vriend...... Heb kleine net naar creche gebracht, had hem al 12 dagen achtereen thuis vanwege ontstoken vinger. Nu deze danig geslonken is hem dubbelbepleisterd afgezet bij de creche.
Heh heh voor het eerst een dag voor mezelf na die toch vermoeiende dagen met klein mannetje. Gelukkig had ie zelf ook weer zin zijn vriendjes te zien.
Vwb die Assen, ik heb het dossier van vriend niet. Dat kan altijd worden opgevraagd neem ik aan. Wel weet ik dat stemmingswisselingen, obsessief compulsieve stoornis, zwart-wit denken en hostiliteit er in staan.
Zo nu even kopjed koffie pakken...
maandag 25 februari 2008 om 10:22
Geniet van je koffie, Winnie. Enne..maak van de gelegenheid gebruik nog even een uurtje ofzo slaap bij te pakken. Kan je dan net nog door de dag trekken.
Ik sliep tegen 1 uur en half acht er weer af. Ik ga nu heel effies terug en dan me klaar maken voor het reisje naar de tandarts.
Ik sliep tegen 1 uur en half acht er weer af. Ik ga nu heel effies terug en dan me klaar maken voor het reisje naar de tandarts.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 25 februari 2008 om 22:06
Jezus, wat een dag. De hele dag les. 4 Vakken, tot in de avond. Toch blij dat ik ben gegaan, nog gezellig gepraat met studenten en proffen, was leuk. Merk dat ik stabieler ben met die Zyprexa. Eetlust wel vermeerderd, maar ik kan dat negeren. Neem veel minder Xanax nu, door de slaappillen en zyprexa. Studentenpsycholoog kan niet helpen trouwens, ze zijn er niet toe bevoegd. Stom. Nou ja, dan maar een rib uit mijn lijf door naar mijn psychiater te blijven gaan.
dinsdag 26 februari 2008 om 18:17
He Kat, wat bedoel je precies? De liefde, school.. Wat het ook is, ik hoop dat je een beetje bent opgekrabbeld..
Digitalis, je klinkt echt al stukken stabieler. Fijn joh.
Shahla, hoe is het? Heb je veel pijn
of valt het mee dit keer?
Ik heb vandaag weer gewerkt, het was rustig dus dat is ook wel eens lekker. Daarna nog wat dingen in huis opgeruimd, eigenlijk wat te veel gedaan! Het is een beetje laat om nog een tukkie te doen dus ik ga er vanavond maar op tijd in.
Digitalis, je klinkt echt al stukken stabieler. Fijn joh.
Shahla, hoe is het? Heb je veel pijn
of valt het mee dit keer? Ik heb vandaag weer gewerkt, het was rustig dus dat is ook wel eens lekker. Daarna nog wat dingen in huis opgeruimd, eigenlijk wat te veel gedaan! Het is een beetje laat om nog een tukkie te doen dus ik ga er vanavond maar op tijd in.
dinsdag 26 februari 2008 om 19:43
Shahla, ik denk aan je en hoop dat de behandeling een beetje meeviel of dat je vriend je goed kon 'troosten'. Zal de komende dagen wel weer even op en af gaan. Sterkte.
KatB, erges temjmingswisselingen of is het te hanteren? Je hebt toch ook een dochter die nog niet zo oud is? Hoe rijm je dat met de zorg voor haar? Sterkte ook voor jou.
Lin, fijn dat je eerlijk kon uitleggen hoe dat werkt met het gevoel dat wij ook een mening hebben en wat dat met je doet. Gelukkig zijn we hier eerlijk en kun je er van ons op aan dat wat we hier tegen je zeggen, dat we dat ook menen en dat we dus harstikke met je meeleven en je alle liefde op de wereld gunnen. Soms een spiegel, maar ook hartstikke oprecht en betrokken bij en naar jou! Ik hoop dat je dat er ook uitproeft.
Robin, was vandaag dan eigenlijk wel een beste dag te noemen? Druk, maar ok? Heb je erg veel last van de verminderde medicatie of is het te doen?
Dig. je klinkt rustig, dat is fijn om te horen. Soms was het voor mij nl. moeilijk te lezen, omdat je in je tekst alle kanten uitvloog. Maar moet eerlijk zeggen dat ik er nu helemaal geen moeite mee heb. Komt omdat je de dingen nu een beetje beschouwend brengt lijkt wel. Voel je jezelf ook een beetje beschouwend nu dan?
Dochter is ziek (koorts) en is vanmiddag bijtijds van de creche geplukt door mij. Morgen blijft ze thuis, dus ik heb eventjes mijn handen vol aan dochter.
Verder weinig bijzonderheden, behalve dat ik hoop dat dochter weer goed opgeknapt is voor dit weekend. Want vrijdag zouden lief en ik vertrekken voor een weekendje Limburg en ik hoop echt heel erg dat dat gewoon door kan gaan. Nou ja, dat is nog een woensdag en een donderdag te gaan, dus ik hou goeie hoop...
KatB, erges temjmingswisselingen of is het te hanteren? Je hebt toch ook een dochter die nog niet zo oud is? Hoe rijm je dat met de zorg voor haar? Sterkte ook voor jou.
Lin, fijn dat je eerlijk kon uitleggen hoe dat werkt met het gevoel dat wij ook een mening hebben en wat dat met je doet. Gelukkig zijn we hier eerlijk en kun je er van ons op aan dat wat we hier tegen je zeggen, dat we dat ook menen en dat we dus harstikke met je meeleven en je alle liefde op de wereld gunnen. Soms een spiegel, maar ook hartstikke oprecht en betrokken bij en naar jou! Ik hoop dat je dat er ook uitproeft.
Robin, was vandaag dan eigenlijk wel een beste dag te noemen? Druk, maar ok? Heb je erg veel last van de verminderde medicatie of is het te doen?
Dig. je klinkt rustig, dat is fijn om te horen. Soms was het voor mij nl. moeilijk te lezen, omdat je in je tekst alle kanten uitvloog. Maar moet eerlijk zeggen dat ik er nu helemaal geen moeite mee heb. Komt omdat je de dingen nu een beetje beschouwend brengt lijkt wel. Voel je jezelf ook een beetje beschouwend nu dan?
Dochter is ziek (koorts) en is vanmiddag bijtijds van de creche geplukt door mij. Morgen blijft ze thuis, dus ik heb eventjes mijn handen vol aan dochter.
Verder weinig bijzonderheden, behalve dat ik hoop dat dochter weer goed opgeknapt is voor dit weekend. Want vrijdag zouden lief en ik vertrekken voor een weekendje Limburg en ik hoop echt heel erg dat dat gewoon door kan gaan. Nou ja, dat is nog een woensdag en een donderdag te gaan, dus ik hou goeie hoop...
dinsdag 26 februari 2008 om 21:39
lin, ik herken dat hoor, het ook hier naar bevestiging blijft zoeken. Het is eigenlijk net als in het dagelijks leven, hier kun je je ook geliefd voelen, zerieus genoemn, begrepen, gewaardeerd, maar ook onbegrepen voelen, kritiek krijgen etc. Soms gebeurt dat ook echt, soms is het alleen maar in ons hoofd, wij plakken er dat etiketje op. Hoe is het nu met je? Ik hoop iets eter? Ik vind het heel verstandig dat jullie een time-out nemen en dat je eigen woonruimte blijft zoeken. In jouw heftigheid gaan we mee dat we willen dat je voorgoed bij je vriend weggaat, omdat hij je zoveel verdriet heeft gedaan. Ik zie echter ook (vooral van de periode daarvoor) dat jullie ook goeie tijden gekend hebben. Het is aan jou dit te blijven onderzoeken, in hoeverre hij ook moeite voor jou wil blijven doen, of wil gaan doen. Zolang je jezelf maar niet uit het oog verliest, want dat ligt vaak op de loer denk ik.
Intiem, ik hoop ook echt voor je dat jullie weekendje doorgaat!! Was de planning dat je dochter dan naar een oppas zou gaan ofzo?
Het gaat redelijk met afbouwen, de 1e dagen waren vervelend maar nu gaat het wel, het is te houden. Wel soms buikpijn en misselijk, hoofdpijn, maar ik ben wel wat gewend ;) En niet voortdurend. Wel last van mijn stemmingen (vanmiddag bijv. echt hyper, vandaar zoveel gedaan!), soms huilerig ook. Maar de vraag blijft natuurlijk of dat anders ook zo was geweest (mijn therapie is ook best heftig soms, dat speelt ook mee misschien), of dat het van het afbouwen komt of dat het een blijvend stapje terug is qua stemmingswisselingen door de verminderde medicatie. Dat laatste hoop ik niet, dan zou het over enkele weken nog zo moeten zijn, en dan moet ik beslissen of ik wel of niet weer op ga hogen. Ff afwachten dus. Het is ook zo lastig te analyseren, er gebeurt zoveel in mijn hoofd, maar ook in mijn lichaam (die bloedsuikers van mij bijv.!)
Intiem, je verwart Kat met Boschbolletje, zij heeft een dochter (toch?)
Shahla!! Still alive? Ben bang dat je je echt niet lekker voelt, normaal schrijf je altijd wel even..
voor jou.
Intiem, ik hoop ook echt voor je dat jullie weekendje doorgaat!! Was de planning dat je dochter dan naar een oppas zou gaan ofzo?
Het gaat redelijk met afbouwen, de 1e dagen waren vervelend maar nu gaat het wel, het is te houden. Wel soms buikpijn en misselijk, hoofdpijn, maar ik ben wel wat gewend ;) En niet voortdurend. Wel last van mijn stemmingen (vanmiddag bijv. echt hyper, vandaar zoveel gedaan!), soms huilerig ook. Maar de vraag blijft natuurlijk of dat anders ook zo was geweest (mijn therapie is ook best heftig soms, dat speelt ook mee misschien), of dat het van het afbouwen komt of dat het een blijvend stapje terug is qua stemmingswisselingen door de verminderde medicatie. Dat laatste hoop ik niet, dan zou het over enkele weken nog zo moeten zijn, en dan moet ik beslissen of ik wel of niet weer op ga hogen. Ff afwachten dus. Het is ook zo lastig te analyseren, er gebeurt zoveel in mijn hoofd, maar ook in mijn lichaam (die bloedsuikers van mij bijv.!)
Intiem, je verwart Kat met Boschbolletje, zij heeft een dochter (toch?)
Shahla!! Still alive? Ben bang dat je je echt niet lekker voelt, normaal schrijf je altijd wel even..
voor jou.
dinsdag 26 februari 2008 om 22:25
Katje....misschien heb je sterke schommelingen omdat je gewoon teveel gedaan hebt afgelopen weekend? Teveel impulsen, te weinig rust. Probeer gewoon een paar dagen rustig aan te doen, kijken of dat helpt. Je bent nog jong, dus misschien wil je dat helemaal niet.....(ik ben niet jong, maar heb moeite met rust, stilstaan.....) maar als je het wel doet (rust nemen), zul je zien dat het werkt. Wanneer begon jij ook alweer met de VERS?
Shalha..hoop ook dat je de tandarts overleeft hebt......Had ook echt geen kritiek op jou, totaal niet. Het was dat ik me realiseerde (dat)wat me triggerde. Ik zou liever een stabiele, wetende wat ze wil, vrouw, neerzetten. De spiegel doet me realiseren dat ik dat niet kan. En ik weet dat jij ook ervaringen hebt, wat betreft moeilijke relaties, dus een deel is misschien projectie? Maar, nu er wat rust is, kan ik concluderen dat ik toch wel graag spiegels wil, gezien dat mij uitdaagt tot nadenken.
Intiem, kinderen kunnen ineens heel erg ziek zijn, maar ook ineens weer heel erg beter....dus heb hoop. Gaat ze mee komend weekend?
Ik heb niets anders dan oprechtheid en betrokkenheid ervaren hier....jullie zijn een stel megaschatten. En ik heb nooit getwijfeld aan jullie intentie. Ik ga nogal door wat dingen heen. Extreem verdriet, extreme boosheid. Verlatingsangst, pijnlijke herinneringen, rouw, enz. Jullie reageren gewoon op wat ik zeg......das logisch. En het feit dat jullie dealen met veelal dezelfde problemen als ik heb, maakt dat ik veel niet uit hoef uit te leggen, en heel veel begrip vind.
Wat dat betreft mag mijn vriend echt meer begrip hebben (of de moeite nemen zich te verdiepen erin), borderline is vreselijk voor de omgeving, maar nog veel erger voor de "borderliner" zelf. Je ziet jezelf continue falen, niet in staat om evenwichtige relaties te hebben. (terwijl je niets liever wilt dan liefde en geborgenheid) Niet in staat iets solides (op veel fronten) op te bouwen, zo machteloos. Heb al zoveel therapie achter de rug, ben ondertussen alweer 40 jaar. En een leven vol schreven achter de rug. Ik hoef geen grote dingen meer, heb ook geen grote dromen meer. Ambieer geen carriere meer. Heb geen grote verwachtingen meer. Hopelijk brengt de VERS training nog wat licht; ik wil er in ieder geval helemaal voor gaan. Ik moet verder, maar vooralsnog zie ik niets aan de "horizon" waar ik me op kan richten. Ik voel me zo moe, in mijn lijf, hoofd, hart en ziel.
Robin, fijn dat je zo reageert. Het is ook wat, wat ik hier allemaal geschreven heb. Vergeet niet dat ik ook op een "bordie" manier aan het (af)reageren was. Neemt niet weg dat veel dingen ook echt moeilijk zijn. We zijn allebei kwetsbare mensen (mijn vriend en ik), en we zouden meer begrip voor elkaar moeten hebben....denk ik. Ik weet dat ik me suf gelezen heb over manisch depressiviteit, toen hij opgenomen was. Ik ben in die tijd echt boven mezelf uitgestegen. (uit liefde) Was bezorgd om hem, druk met een verhuizing bezig, conflict met schoonmoeder, was zo zwaar. Vooral om zijn nare gedrag toen, niet persoonlijk op te vatten. Zou willen dat hij dat ook beter kon, wat betreft mijn nare borderline gedrag. Zoals mijn zoon mij vastpakt en zegt dat het wel goed komt, naast dat hij op een niet-afwijzende manier ook grenzen aan geeft. Ik weet gewoon dat het heel wat minder snel uit de hand loopt, als ik zo benaderd word (dat blijkt ook uit de een vers onderdeel over wat andere kunnen doen om je te helpen) Maar hij zegt niet mijn therapeut te willen zijn. Ik vraag hem ook niet om het voor mij op te lossen (dat is mijn verantwoordelijkheid) ik vraag hem alleen om , uit liefde, anders te reageren. (dat maakt hem beslist niet mijn therapeut) Hier moeten we nog veel over praten. ......ben ook bang dat het vele uitmaken en de twijfels mij te onveilig doen voelen. Ik zal weer moeten voelen dat hij echt voor mij gaat......moeite doet. Kortom, er ligt veel op tafel om nog te bespreken. Hoe het ook uitpakt.....dan is het wel zorgvuldig en liefdevol gebeurd en daar heb ik zoveel meer vrede mee. Ik mis hem wel en voel me nog steeds erg ontheemd, thuisloos en een beetje depri de afgelopen dagen.
Gelukkig vandaag eindelijk (na anderhalve week) mijn psycholoog gesproken. Hem mijn 2 vragen gesteld. Crisisopvang bellen en urgentie woningbouw onderbouwen. De crisisopvang wil hij wel bellen. Ook zal hij overleggen met de psychiater van de PAAZ. Maar verder vind hij het wel moeilijk, gezien hij mij nog maar 3 keer gesproken heeft. Dat is ook hetgene wat ik zo moeilijk vind, heb echter geen keus. Niemand anders die ik kan benaderen. Ook de huisarts heb ik slechts een paar keer gezien. En iemand moet die urgentie onderbouwen.....Donderdag kan ik de crisisopvang weer bellen of er plek is, spannend. Morgen ga ik zwemmen (heb een conditie van niets) daar ben ik wel trots op!
Robin, geef het nog even tijd (de medicatie). Waarschijnlijk is het een wisselwerking. Probeer minstens 2/3 weken af te wachten. Blijf het zo klote voor je vinden dat je zoveel pijn hebt. Wou dat ik iets voor je kon doen, je bent zo'n warm mens.
Shalha..hoop ook dat je de tandarts overleeft hebt......Had ook echt geen kritiek op jou, totaal niet. Het was dat ik me realiseerde (dat)wat me triggerde. Ik zou liever een stabiele, wetende wat ze wil, vrouw, neerzetten. De spiegel doet me realiseren dat ik dat niet kan. En ik weet dat jij ook ervaringen hebt, wat betreft moeilijke relaties, dus een deel is misschien projectie? Maar, nu er wat rust is, kan ik concluderen dat ik toch wel graag spiegels wil, gezien dat mij uitdaagt tot nadenken.
Intiem, kinderen kunnen ineens heel erg ziek zijn, maar ook ineens weer heel erg beter....dus heb hoop. Gaat ze mee komend weekend?
Ik heb niets anders dan oprechtheid en betrokkenheid ervaren hier....jullie zijn een stel megaschatten. En ik heb nooit getwijfeld aan jullie intentie. Ik ga nogal door wat dingen heen. Extreem verdriet, extreme boosheid. Verlatingsangst, pijnlijke herinneringen, rouw, enz. Jullie reageren gewoon op wat ik zeg......das logisch. En het feit dat jullie dealen met veelal dezelfde problemen als ik heb, maakt dat ik veel niet uit hoef uit te leggen, en heel veel begrip vind.
Wat dat betreft mag mijn vriend echt meer begrip hebben (of de moeite nemen zich te verdiepen erin), borderline is vreselijk voor de omgeving, maar nog veel erger voor de "borderliner" zelf. Je ziet jezelf continue falen, niet in staat om evenwichtige relaties te hebben. (terwijl je niets liever wilt dan liefde en geborgenheid) Niet in staat iets solides (op veel fronten) op te bouwen, zo machteloos. Heb al zoveel therapie achter de rug, ben ondertussen alweer 40 jaar. En een leven vol schreven achter de rug. Ik hoef geen grote dingen meer, heb ook geen grote dromen meer. Ambieer geen carriere meer. Heb geen grote verwachtingen meer. Hopelijk brengt de VERS training nog wat licht; ik wil er in ieder geval helemaal voor gaan. Ik moet verder, maar vooralsnog zie ik niets aan de "horizon" waar ik me op kan richten. Ik voel me zo moe, in mijn lijf, hoofd, hart en ziel.
Robin, fijn dat je zo reageert. Het is ook wat, wat ik hier allemaal geschreven heb. Vergeet niet dat ik ook op een "bordie" manier aan het (af)reageren was. Neemt niet weg dat veel dingen ook echt moeilijk zijn. We zijn allebei kwetsbare mensen (mijn vriend en ik), en we zouden meer begrip voor elkaar moeten hebben....denk ik. Ik weet dat ik me suf gelezen heb over manisch depressiviteit, toen hij opgenomen was. Ik ben in die tijd echt boven mezelf uitgestegen. (uit liefde) Was bezorgd om hem, druk met een verhuizing bezig, conflict met schoonmoeder, was zo zwaar. Vooral om zijn nare gedrag toen, niet persoonlijk op te vatten. Zou willen dat hij dat ook beter kon, wat betreft mijn nare borderline gedrag. Zoals mijn zoon mij vastpakt en zegt dat het wel goed komt, naast dat hij op een niet-afwijzende manier ook grenzen aan geeft. Ik weet gewoon dat het heel wat minder snel uit de hand loopt, als ik zo benaderd word (dat blijkt ook uit de een vers onderdeel over wat andere kunnen doen om je te helpen) Maar hij zegt niet mijn therapeut te willen zijn. Ik vraag hem ook niet om het voor mij op te lossen (dat is mijn verantwoordelijkheid) ik vraag hem alleen om , uit liefde, anders te reageren. (dat maakt hem beslist niet mijn therapeut) Hier moeten we nog veel over praten. ......ben ook bang dat het vele uitmaken en de twijfels mij te onveilig doen voelen. Ik zal weer moeten voelen dat hij echt voor mij gaat......moeite doet. Kortom, er ligt veel op tafel om nog te bespreken. Hoe het ook uitpakt.....dan is het wel zorgvuldig en liefdevol gebeurd en daar heb ik zoveel meer vrede mee. Ik mis hem wel en voel me nog steeds erg ontheemd, thuisloos en een beetje depri de afgelopen dagen.
Gelukkig vandaag eindelijk (na anderhalve week) mijn psycholoog gesproken. Hem mijn 2 vragen gesteld. Crisisopvang bellen en urgentie woningbouw onderbouwen. De crisisopvang wil hij wel bellen. Ook zal hij overleggen met de psychiater van de PAAZ. Maar verder vind hij het wel moeilijk, gezien hij mij nog maar 3 keer gesproken heeft. Dat is ook hetgene wat ik zo moeilijk vind, heb echter geen keus. Niemand anders die ik kan benaderen. Ook de huisarts heb ik slechts een paar keer gezien. En iemand moet die urgentie onderbouwen.....Donderdag kan ik de crisisopvang weer bellen of er plek is, spannend. Morgen ga ik zwemmen (heb een conditie van niets) daar ben ik wel trots op!
Robin, geef het nog even tijd (de medicatie). Waarschijnlijk is het een wisselwerking. Probeer minstens 2/3 weken af te wachten. Blijf het zo klote voor je vinden dat je zoveel pijn hebt. Wou dat ik iets voor je kon doen, je bent zo'n warm mens.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 26 februari 2008 om 22:42
Het gaat wel hoor! Ik ben alleen heel erg moe, sinds gistermiddag al dus ik neem aan dat ik weer onderweg ben naar een volgende ongesteldheid of mijn weerstand is dalende.
De behandeling viel mee. In eerste instantie was het de bedoeling dat er een wortelkanaalbehandeling cq. preparatie gedaan zou worden én een kies getrokken. Dat laatste ging gelukkig nog ff niet door. Ik kan normaal eten en dat kon de vorige keer niet. Het is wel gevoelig dus kauwen op die plek is niet verstandig maar dat is zo'n beetje alle last die ik er van heb.
Verder had ik niet zoveel tijd vandaag. Mijn dochter kwam om te komen logeren, we zijn naar de bieb in de stad geweest, ik moest de hond uitlaten en vanavond was ik te gast bij een religieuze trouwerij. Dan komt een mollah om twee mensen te trouwen. Was van een vriendin van mij. Ik ging er heen in mijn marokkaanse jurk en met hoofddoek. Achteraf gezien was dat maar goed ook. Want ze hadden een getuige te kort. Eén man als getuige dan moeten er twee vrouwelijke zijn. Eén is dan te weinig. Omdat ik er praktisch als een moslima uitzag vonden die mollah's mij wel geschikt. Er kwamen drie i.p.v. eentje. Dus was ik ineens gebombardeerd tot moslim die als twee vrouwelijke getuige mocht fungeren en mede de papieren ondertekenen. Heel grappig.
Morgenochtend moet ik even oppassen bij iemand en 's middags ga ik met de kinderen karten.
De behandeling viel mee. In eerste instantie was het de bedoeling dat er een wortelkanaalbehandeling cq. preparatie gedaan zou worden én een kies getrokken. Dat laatste ging gelukkig nog ff niet door. Ik kan normaal eten en dat kon de vorige keer niet. Het is wel gevoelig dus kauwen op die plek is niet verstandig maar dat is zo'n beetje alle last die ik er van heb.
Verder had ik niet zoveel tijd vandaag. Mijn dochter kwam om te komen logeren, we zijn naar de bieb in de stad geweest, ik moest de hond uitlaten en vanavond was ik te gast bij een religieuze trouwerij. Dan komt een mollah om twee mensen te trouwen. Was van een vriendin van mij. Ik ging er heen in mijn marokkaanse jurk en met hoofddoek. Achteraf gezien was dat maar goed ook. Want ze hadden een getuige te kort. Eén man als getuige dan moeten er twee vrouwelijke zijn. Eén is dan te weinig. Omdat ik er praktisch als een moslima uitzag vonden die mollah's mij wel geschikt. Er kwamen drie i.p.v. eentje. Dus was ik ineens gebombardeerd tot moslim die als twee vrouwelijke getuige mocht fungeren en mede de papieren ondertekenen. Heel grappig.
Morgenochtend moet ik even oppassen bij iemand en 's middags ga ik met de kinderen karten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 26 februari 2008 om 23:01
Oja....overmorgen komt er een ex-vriendin bij hem eten. Dat hadden we afgesproken een tijd geleden om mij gerust te stellen. Hij had een keer met haar afgsproken (had haar gevonden via schoolbank), kwam 's nachts behoorlijk bezopen en helemaal dolenthousiast over haar (echt gewoon veel te lyrisch) , thuis....daar heb ik het maandenlang moeilijk mee gehad. Nu is hij dus alleen met haar thuis....heb nu al enorm pijn in mijn buik ervan. Maar hij wil het gewoon door laten gaan.....Ik moet hem gewoon vertrouwen, tuurlijk, maar het voelt echt als olie op het vuur. Bovendien zou ze komen te geruststelling van mij, voel me totaal niet gerustgesteld nu hij dat gewoon door laat gaan, zonder mij. Hoe zouden julllie daarmee omgaan?
(wil niet weer nachtenlang nachtmerries). Snap niet waarom hij, gezien de omstandigheden, het niet uitstelt.
(wil niet weer nachtenlang nachtmerries). Snap niet waarom hij, gezien de omstandigheden, het niet uitstelt.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 27 februari 2008 om 12:02
Kat, moet je binnenkort misschien ongesteld worden? Ik word soms ook labieler tegen de tijd dat het (bijna) zover is. De laatste keer gelukkig niet maar de maanden ervoor steevast elke maand hetzelfde liedje. Of misschien was het weekend te druk voor je, zoals Lin al aangaf.
Intiem, een kind kan snel ziek worden maar ook snel weer opknappen. Hopelijk is dat dit keer ook zo. Een weekendje weg is wel zo leuk.
Robin, ik herken het hyper zijn. Had ik afgelopen zaterdag. Kon maar niet ophouden met de boel in orde brengen. Zelfs toen ik hier had gezegd dat het mooi was geweest toch nog even doorgaan. Net als jij ben ik ook wel bang dat als ik verder afbouw of stop het gevoel van voor de medicatie terug komt.
Het gebeurde niet toen ik na een week cold turkey weer begon met 75 mg. Blijkbaar was dat wel voldoende om op te functioneren. Het kan best zijn dat je lichaam aan de lagere dosis moet wennen en dat het mettertijd weer stabiliseert. Zou mooi zijn!
Lin, in theorie weet jij volgens mij heel goed wat je wilt en nodig hebt.
Theorie is echter nog geen praktijk maar je kunt er naartoe werken.
Wat je zegt over je vriend is meteen ook het issue wat ik er een beetje mee heb. Hij heeft weinig of geen begrip dus hoe kan het gaan werken als hij daarin niet verandert of niet kán veranderen. Jij kunt dat blijkbaar wel want jij was de sterke factor toen híj het nodig had. Andersom lukt dat echter niet en dan is het simpelweg niet gelijkwaardig meer. In een relatie moet je allebei de kar trekken. Soms samen, soms om de beurt maar jij kunt zeker niet de kar altijd trekken. Dan zou hij het over moeten nemen en dat gebeurt niet en ik vraag me af of dat ooit zal gebeuren. Persoonlijk weet ik bijna wel zeker dat jij veel stabieler zou worden en de vrouw zou kunnen worden als hij niet in je leven zou zijn. Je hebt al borderlineklachten, dat is waar maar ik zie wel heel duidelijk dat hij ze nog extra versterkt. Dat zou niet zo moeten zijn in een relatie. Iemand zou juist het betere in je naar boven moeten (kunnen) halen. Snap je wat ik bedoel? Ik zeg niet dat je hem moet dumpen of dat je niet nog dingen zou mogen proberen. Ik zeg wel dat het in mijn opinie beter zou zijn voor jóu. Eigenlijk hoop ik dat je snel naar dat punt toegroeit maar ook als dat niet zo is, word ik er naar jou toe niet anders om hoor. Het blijft je eigen keuze en die respecteer ik dan verder ook.
Intiem, een kind kan snel ziek worden maar ook snel weer opknappen. Hopelijk is dat dit keer ook zo. Een weekendje weg is wel zo leuk.
Robin, ik herken het hyper zijn. Had ik afgelopen zaterdag. Kon maar niet ophouden met de boel in orde brengen. Zelfs toen ik hier had gezegd dat het mooi was geweest toch nog even doorgaan. Net als jij ben ik ook wel bang dat als ik verder afbouw of stop het gevoel van voor de medicatie terug komt.
Het gebeurde niet toen ik na een week cold turkey weer begon met 75 mg. Blijkbaar was dat wel voldoende om op te functioneren. Het kan best zijn dat je lichaam aan de lagere dosis moet wennen en dat het mettertijd weer stabiliseert. Zou mooi zijn!
Lin, in theorie weet jij volgens mij heel goed wat je wilt en nodig hebt.
Theorie is echter nog geen praktijk maar je kunt er naartoe werken.
Wat je zegt over je vriend is meteen ook het issue wat ik er een beetje mee heb. Hij heeft weinig of geen begrip dus hoe kan het gaan werken als hij daarin niet verandert of niet kán veranderen. Jij kunt dat blijkbaar wel want jij was de sterke factor toen híj het nodig had. Andersom lukt dat echter niet en dan is het simpelweg niet gelijkwaardig meer. In een relatie moet je allebei de kar trekken. Soms samen, soms om de beurt maar jij kunt zeker niet de kar altijd trekken. Dan zou hij het over moeten nemen en dat gebeurt niet en ik vraag me af of dat ooit zal gebeuren. Persoonlijk weet ik bijna wel zeker dat jij veel stabieler zou worden en de vrouw zou kunnen worden als hij niet in je leven zou zijn. Je hebt al borderlineklachten, dat is waar maar ik zie wel heel duidelijk dat hij ze nog extra versterkt. Dat zou niet zo moeten zijn in een relatie. Iemand zou juist het betere in je naar boven moeten (kunnen) halen. Snap je wat ik bedoel? Ik zeg niet dat je hem moet dumpen of dat je niet nog dingen zou mogen proberen. Ik zeg wel dat het in mijn opinie beter zou zijn voor jóu. Eigenlijk hoop ik dat je snel naar dat punt toegroeit maar ook als dat niet zo is, word ik er naar jou toe niet anders om hoor. Het blijft je eigen keuze en die respecteer ik dan verder ook.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 27 februari 2008 om 12:15
Lin, ik zou hem zijn gang laten gaan, zoals ik nu ben en er pas op terug komen als de afspraak is geweest. Wel vind ik het wat vreemd. Ze zou komen ter geruststelling van jou en daar is nu geen sprake van dus waarom moet het per sé doorgaan. Ach, iemand anders zou dat misschien wél logisch vinden. Ik niet.
Zoals ik vroeger was had ik van te voren al mijn bezwaren kenbaar gemaakt maar tegenwoordig denk ik makkelijker en praat ik er achteraf wel over als het me dan nog dwars zit. Heb ik er nog eens goed en rustig over na kunnen denken en kom ik rationeler en vriendelijker over dan als ik meteen impulsief er op inspring.
Vanmorgen opgepast op dat tweejarige knulletje. Is van dezelfde vriendin als ik gisteravond ben geweest. Was leuk. Kan alleen wel merken dat ik niet meer zo gewend ben een klein kindje te vermaken. Moet ik echt even omschakelen dat ik hem op zijn niveau benader. Hij kan niet zo goed tegen 'nee' of 'niet doen'. Dan ben je meteen een sukkel
maar afleiden lukte perfect. Lekker met de blokken en de bal spelen.
Lin, helaas heb ik er geen foto van. Ik als moslima, want het staat me wel hoor! Zegt eigenlijk iedereen die me kent en zo eens ziet. Voor de gelegenheid vind ik het ook erg leuk om er zo eens bij te lopen maar ik moet er daarentegen weer niet aan denken dat ik dat elke keer zou moeten doen als ik over straat ga of als er een mollah over de vloer komt. Ik ben erg voor vrije keuze. Over foto's gesproken. Er zijn van vlak voor de kerst nog foto's gemaakt. Die zal ik binnenkort even op 'ons plekje' zetten. Laat nog weten als ik ze heb geplaatst.
Zoals ik vroeger was had ik van te voren al mijn bezwaren kenbaar gemaakt maar tegenwoordig denk ik makkelijker en praat ik er achteraf wel over als het me dan nog dwars zit. Heb ik er nog eens goed en rustig over na kunnen denken en kom ik rationeler en vriendelijker over dan als ik meteen impulsief er op inspring.
Vanmorgen opgepast op dat tweejarige knulletje. Is van dezelfde vriendin als ik gisteravond ben geweest. Was leuk. Kan alleen wel merken dat ik niet meer zo gewend ben een klein kindje te vermaken. Moet ik echt even omschakelen dat ik hem op zijn niveau benader. Hij kan niet zo goed tegen 'nee' of 'niet doen'. Dan ben je meteen een sukkel
maar afleiden lukte perfect. Lekker met de blokken en de bal spelen.Lin, helaas heb ik er geen foto van. Ik als moslima, want het staat me wel hoor! Zegt eigenlijk iedereen die me kent en zo eens ziet. Voor de gelegenheid vind ik het ook erg leuk om er zo eens bij te lopen maar ik moet er daarentegen weer niet aan denken dat ik dat elke keer zou moeten doen als ik over straat ga of als er een mollah over de vloer komt. Ik ben erg voor vrije keuze. Over foto's gesproken. Er zijn van vlak voor de kerst nog foto's gemaakt. Die zal ik binnenkort even op 'ons plekje' zetten. Laat nog weten als ik ze heb geplaatst.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 27 februari 2008 om 13:24
Ik heb een spiraaltje, dus wanneer ik ongesteld moet ongesteld worden, is een volslagen raadsel.
Eigenlijk weet ik de reden wel, maar probeer ik het te blokkeren. Hij is het niet waard, zoveel emotie. Het is niet altijd mijn schuld, het is niet altijd mijn fout en deze keer al helemaal niet. Ik vraag me af of ik gewoon m'n kop had moeten houden, maar ik denk het niet. Zoals het onderschrift van Minny zo mooi verwoord: De wereld is niet gebouwd om jouw persoonlijk comfort. Dat geldt voor mij, maar ook voor hem.
Het doet alleen wel ontzettend veel zeer. :(
Aan iedereen die er behoefte aan heeft: een dikke knuffel van Tante Poes.
Eigenlijk weet ik de reden wel, maar probeer ik het te blokkeren. Hij is het niet waard, zoveel emotie. Het is niet altijd mijn schuld, het is niet altijd mijn fout en deze keer al helemaal niet. Ik vraag me af of ik gewoon m'n kop had moeten houden, maar ik denk het niet. Zoals het onderschrift van Minny zo mooi verwoord: De wereld is niet gebouwd om jouw persoonlijk comfort. Dat geldt voor mij, maar ook voor hem.
Het doet alleen wel ontzettend veel zeer. :(
Aan iedereen die er behoefte aan heeft: een dikke knuffel van Tante Poes.
woensdag 27 februari 2008 om 13:24
Hoi,
ik ben er nog hoor, moet nog even rustig teruglezen, maar die tijd gun ik mezelf nu eventjes niet.
Het gaat hier "mwah".
Loop een beetje met zieltje onder mijn arm, ben ongesteld, dochter is drukdruk.... (ik heb een dochter van 4 ja)
Ga dalijk koekjes met haar bakken, want zij heeft ook niks aan een moeder die als rob Zombie rondloopt.
Wellicht morgen een betere dag.
ik ben er nog hoor, moet nog even rustig teruglezen, maar die tijd gun ik mezelf nu eventjes niet.
Het gaat hier "mwah".
Loop een beetje met zieltje onder mijn arm, ben ongesteld, dochter is drukdruk.... (ik heb een dochter van 4 ja)
Ga dalijk koekjes met haar bakken, want zij heeft ook niks aan een moeder die als rob Zombie rondloopt.
Wellicht morgen een betere dag.
woensdag 27 februari 2008 om 16:25
Ik ben inderdaad veel rustiger. Die zyprexa werkt gewoon. Ik heb vandaag een nieuwe tatoeage laten zetten, een feniks. Ik neem aan dat het verhaal van de feniks bij iedereen bekend is. Vond het zo'n toepasselijk iets. Lekker zonnetje hadden we vandaag, ipv colleges gewoon gaan shoppen, morgen komen de colleges (en een vaccinatie voor gele koorts) wel weer. Vrijdag naar de psychiater (2e keer) en zonnebankje (begin weer een neger te worden, geweldig), een college en dan na de psychiater naar een Reiki-master. Ik ben sceptisch, maar ik moet alles uitproberen. Ik ben op de goede weg, maar de weg is altijd langer dan je denkt. Goede fundering aanleggen, want hervallen wil ik niet meer. Mijn grote wond heelt goed, hechtingen zijn er uit. Kan ook nog wat aan de littekens laten doen, schijnt. Prachtig.
