Borderline en aanverwante zaken II

Shahla, snap dat je sceptisch ben. Er zitten ook een hoop tegenstrijdigheden in. Ik geloof echt dat hij zichzelf niet is. Als hij bij zinnen is gekomen, kan hij misschien gaan nadenken over hoe hij eerder rust neemt (op een goede manier) en wat zijn aandeel in het hele geruzie is. Als hij daar meer inzicht in krijgt....is er misschien, met de tijd weer wat mogelijk tussen ons.



Ik zal moeten werken aan mijn overgevoeligheid. Vaak beginnen onze ruzies met een kleinigheid, raak ik over de zeik en loopt de ruzie uit de hand. We hebben beide schuld aan de ruzies. Ik heb snel pijn, ben snel gekwetst. En hij gaat heel hard om zich heen slaan....



Pfff, het is ook allemaal dubbel. Het is ook en - en. En het is heel fijn tussen ons en zwaar klote tussen ons. Ik wil gewoon zeker weten dat alle mogelijkheden zijn geprobeerd (misschien apart wonen, misschien een maandelijkse retraite voor mijn vriend, de VERS-training van mij, meer zelfstandigheid van beide).......misschien kan er wel niets meer, ben ook heel erg gekwetst. Misschien ziet hij er geen gat meer in, als hij is uitgerust. Misschien zit ik mezelf nu alleen maar valse hoop te geven. Misschien moet die pleister bij mij langzaam los........op dit moment zijn we allebei op, moe en niet sterk, misschien moet je dan geen grote keuzes maken. Misschien ligt het gewoon ook allemaal aan mij en moet ik nooit meer aan relaties beginnen. Ik weet het gewoon niet.



Ik ga hoe dan ook niet terug naar huis. Maandag weer aan de slag met de crisisopvang en de urgentie.



Verdorrie, voel me ook zo'n muts, het zou misschien zoveel beter zijn als ik gewoon helemaal de stekker eruit trek. Al het contact verbrek. Dan weet ik inderdaad zeker dat hij mij nooit meer pijn kan doen. Maar hij heeft me ook heel erg gelukkig gemaakt. Ik wil gewoon niet in deze miserabele toestand waarin ik verkeer, zonder meer het kind met het badwater weggooien. We kunnen nu echt niet samen zijn (al zou ik het wel willen). Ik ben er gewoon nog niet klaar mee. Hou gewoon nog veel te veel van hem......zou willen dat het makkelijker pas en dat ik niet zo heen en weer ging in mijn gevoel. Hij zit in mijn hart, krijg hem er gewoon niet uit, zonder dat eerst heel zorgvuldig te overwegen.



Dat is mijn proces. Daarnaast heeft hij natuurlijk zijn proces....moet hij het ook met mij willen uitzoeken.....it takes two to tango......



Ik weet het gewoon echt niet, zit weer te janken........ik ben doodop, wil zo graag me veilig en geliefd voelen......word doodmoe van mezelf. Ik hou van hem, maar ben ook boos en gekwetst. Komt tijd komt raad...........ik weet het niet....voel me gewoon zo klote en zo'n weerstand om hem definitief uit mijn leven te bannen. Ik moet echt eerst op krachten komen. Ben nu een schaduw van mezelf. En wat ik ook kies, ik moet mijn keus dragen en ermee leven.

ik wil gewoon niet meer strijden....tegen pijn, verdriet, wanhoop en voor liefde, veiligheid en genegenheid.........ik wil gewoon niet meer vechten. Dat doe ik mijn hele leven al. Misschien ga ik de rest van mijn leven wel bij de nonnen wonen. IK BEN HET ZO ZAT!!!!! Elke keer als ik denk, nou ben ik er....stort mijn wereld weer in.

Sorry, ligt niet aan jullie, jullie zijn schatten en hebben me geweldig gesteund. Het ligt gewoon aan mij, ik spoor niet...daarom heeft mijn vader mij misbruikt en mishandeld, daarom heeft mijn moeder zichzelf opgehangen en daarom wil mijn dochter mij niet meer zien en daarom word ik door mijn vriend verlaten..........IK SPOOR NIET

*breek even in*

Lieve Lin ,blijf je wel in het hier en nu denken................

Weet wat een Borderline inhoud,heb de diagnose ruim 20 jaar terug al gekregen,ken dus de achtbaan van gevoelens,maar herken dus ook,dat je verkeerd denkt.

Dit heeft niets te maken,met wie er wel of niet spoort,wat ik zo heb meegelezen,heeft het alles te maken,met heel veel gevoel van jouw en je partner.

Probeer te blijven denken aan morgen meid,en niet te lang aan gister,als je mijn mailadres wil,kan dat geregeld worden.

Dikke knuffel,en kop op meid.

Thanks Iris.....ben weer wat kalmer, heb even een douche genomen. Ik heb het slecht 2 x 5 minuten per dag warm (als ik onder de douche sta) de rest van de tijd loop ik met 2 dikke truien, te rillen en te beven en het dus ijskoud te hebben (daar word ik ook echt niet fijn van). Word echt gek van mezelf. Als alles goed gaat heb ik low-level borderline, maar in crisissituaties (en nu dus geen vriend, geen huis, geen geld....is to much) high-level borderline. Misschien moet ik echt serieus stemmingsstabilisators overwegen......balen dat ik zo'n slechte ervaring had met de citalopram.....



Ik weet gewoon niet hoe ik moet omgaan met de pijn, het is net of alles uit het verleden er bij komt.......to much. Misschien moet ik ook even niet meer op het forum......

Lin, wat je vooral niet moet doen (probeer dat iig) is een verklaring zoeken, een reden. Want zoals wel blijkt zoek je het antwoord in de verkeerde hoek (alles ligt aan jou). Soms gebeuren dingen omdat ze nu eenmaal gebeuren. Maar bijna altijd gebeuren de dingen omdat het nu eenmaal te maken heeft met die ander. Jouw moeder deed de dingen vanwege haarzelf, je vader deed de dingen die hij deed vanwege hemzelf en je vriend doet de dingen vanwege hemzelf. Het heeft niks met jou van doen en daarom heb je er ook niks aan kunnen doen. Dit ligt buiten jouw macht. Daarom is er maar 1 ding dat je wel kunt doen, nl. goed voor jezelf en je kinderen blijven zorgen. Dat is het enige wat in je macht ligt.



Lieve Lin, ik gun je een lekker warm electrisch dekentje. Dan heb je het misschien even niet zo fysiek koud meer en dan hoop ik dat je een goede nacht hebt.

Lin, heb je vooruitzicht op een rustig plekje voor jezelf?



Grote Knuffels!

Shahla, lekker slapen. Ben je morgen weer fruitig : )

Doe je morgen beetje rustig aan toch?



Vandaag toen dochter eindelijk op bed lag helemaal last van mijn schouders en nek en koppijn. Dan bouw ik toch wat spanning op kennelijk. Soms vind ik het een hele kunst hoor om een dag met dochter door te trekken. Ben dan echt afgeladen als ze op bed ligt (duizend vragen per minuut, kennen jullie dat? Mama? Mama? Mamaa? Mamaaaaa??? MA-MAAAH???!!) pfffff, heb dan soms zin om een pleister over haar mond te plakken gnagna ; )

lin, ik zie ook de dubbele kant in je berichten. Aan de ene kant wil je deze pijn nooit meer meemaken, aan de andere kant niets liever dan iemand die van je houdt.. Ik denk dat dat laatste (en dat eerste trouwens ook) heel menselijk is, maar ben vraag me ook wel af of hij de juiste voor jou is.. Ik gun je zoveel beter. Ik wil je wil zeggen dat ik je verlangen naar een ' hereniging' enorm goed kan voorstellen. Het is ook een hel waar je in zit. Maar haal het nooit nooit meer in je hoofd om te denken dat de heftige dingen die je zijn overkomen aan jou zouden liggen, nooit okee?



Shahla trusten. Goed bezig geweest dus! Morgen heb je dus wel even recht op een chill-dagje.. Intiem kan het me goed herinneren hoor, de peuterleeftijd. Heel innemend, maar soms ook heel vermoeiend.. Je schrijft leuke blogs op Hyves over je dochter, ze lijkt me een lief grappig meisje!



Ik heb me redelijk hersteld na een zware middag met ups en downs. Zoveel waar ik dan weer over pieker. Ik voel ook veel onrust, heb ook onwijze vreetneigingen weer. Daar kan ik helemaal van in een dip raken, vind mezelf zo dik en lelijk dan. Ik heb dan de neiging amper iets te gaan eten, wat geen succes is want daarna schiet ik weer door..



Intiem ben je zelf ook blij dat je nu ondersteuning blijft behouden van het Ggz? Ik weet nog dat je destijds zo bang was dat dat op zou houden.

O ja en Lin, je moet natuurlijk zelf weten of je even afstand wilt nemen van het forum. Maar ik vraag me af waar dat vandaan komt: voel je je onbegrepen door ons? Het kan fijn zijn even afstand te nemen maar je bent hier zo welkom! Niet vergeten hoor! (hoop nl niet dat je denkt dat we het zat zouden zijn, ik ben juist blij van je te horen)..

Lin67 schreef op 23 februari 2008 @ 21:30:

Thanks Iris.....ben weer wat kalmer, heb even een douche genomen. Ik heb het slecht 2 x 5 minuten per dag warm (als ik onder de douche sta) de rest van de tijd loop ik met 2 dikke truien, te rillen en te beven en het dus ijskoud te hebben (daar word ik ook echt niet fijn van). Word echt gek van mezelf. Als alles goed gaat heb ik low-level borderline, maar in crisissituaties (en nu dus geen vriend, geen huis, geen geld....is to much) high-level borderline. Misschien moet ik echt serieus stemmingsstabilisators overwegen......balen dat ik zo'n slechte ervaring had met de citalopram.....



Ik weet gewoon niet hoe ik moet omgaan met de pijn, het is net of alles uit het verleden er bij komt.......to much. Misschien moet ik ook even niet meer op het forum......

Hey Lin, overweeg die stemmingsstabilisators! Ik heb 6 dagen risperdal geslikt en erna meteen zyprexa, en heb het gevoel dat het echt helpt. Van zyprexa slaap je ook beter. Wat zegt je arts? Citalopram wordt helemaal niet gebruikt tegen stemmingswisselingen, het is een antidepressivum. Ga in ieder geval niet aan de prozac, grote kans dat het bij jou net zo uitpakt als bij mij: ik werd gek en iedereen heeft hier mee kunnen lezen hoe ik afgleed. Mijn psychiater zegt dat het de controle wegneemt, en als iemand met BPS moet je dat echt niet willen wensen (BPS-ers zijn al zo impulsief). Depanine heb ik ook ervaring mee, geen goede. Is een anti-epylepticum, zwaar spul. Bij risperdal en zyprexa is wel het nadeel dat je bij komt (je krijgt veel eetlust), maar kunst is om niet meer te eten dan dat je deed, ook al knort je maag. Ik ga geregeld slapen met een knorrende maag en eet stukken gezonder (dus niet meer die bakken chips en chocolade).



Zo, nu ga ik lekker naar de zonnebank.



Trouwens, mag ik vragen welke kenmerken van BPS jij hebt? En heb je ook depressieve gevoelens?

hoi.



Shahla leuk man dat je avond (eten) zo cosy verlopen is ! Joepie.

Wat een gedoe met je slaapkamer, maar als het niet meer is zoals je wilde, dan zet je wel door he?





Wie schreef er hier over haar dochter een pleister op de mond willen plakken?

Ik kan dat onderhand ook met de mijne (zoontje) die nu al 10 dagen achtereen thuis is (incl weekend) van de creche. Tis dat ik momenteel zonder werk zit en dus logisch dat ik hem thuishou (ontstoken vinger nl en doktersbezoeken daarmee) maar oh oh ik weet er alles van al die vragen: wat doe je? wat eet jij nou?waarom heb ik dat niet? waarom ligt mijn snuffie daar? wat gaan we doen als ik wakker ben? etc etc. etc.



Lin: Ik heb niet letterlijk als gelezen maar constateer ook een hele dubbelheid. Zatermiddag en avond ben je positief en lijkt het alsof je helemaal helder kunt denken over het waarom, oorzaken en gevolg en kunt relativeren hoe de relatie er nu voor staat , wat er nodig is of niet.

En dan ineens lees ik weer zoveel wanhoop in je postings.....

Lieve schat: nogmaals zet door, zoek je eigen woonplek. Je hebt gemerkt hij belt je wel en jullie kunnen praten. Wrs omdat er even fysiek en letterlijk afstand is van elkaar....



Gisteren ging mijn bordercollie enorm te keer en waarom? :

Ik had zijn zwarte joggingbroek gewassen (had ik onlangs voor hem gekocht O'neill) en er hingen na de was wat rode vezels aan de binnenkant van de broekband en het maatlabeltje was roze verkleurd. Of ik het soms met rode dingen gewassen had vroeg hij. Ja zei ik een trainingsjasje van dochter maar dat ding heeft ze al 2 jaar en is tig keer gewassen dus , was hij met me eens, die kon niet aflaten...

Hij trekt de joggingbroek aan , steekt hand in de zak en roept verdamme wat is dit? Is de zak aan binnenkant helemaal roze/rood, stijf en plakkerig.

Blijkt (dat vertelt hij dan) dat hij een rood vet krijtje (soort wasco) in zijn broek had zitten voordat ie in de wasmachien ging.

Hij werd me toch een partij kwaad op mij ! niet te zuinig zeg.

wat ik wel niet voor dom wijf was dat ik die zakken niet nagekeken had. Zeg ik dat dat niet mijn verantwoordelijkheid is. Hij gooit de broek zo in de wasmand en dan ga ik niet nog es alle zakken controleren zeg ik.

(Bovendien is dit item al eerder aan de orde geweest en wees ik hem en mijn dochter er op dat ze zelf de zakken moeten legen en vesten met ritsen dicht moeten ritsen alvorens in de wasmand te kwakken en kledingstukken niet half binnenste buiten in de wasmand moeten gooien. Ben gvd geen sloof die iedere keer maar dubbel werk wil hebben .... )

Hij was mega kwaad op mij, trok de broek uit en deponeerde hem met een klap in de vuilnisemmer. Zo ! riep hij weg met dat ding, zoals zoveel wat hier verkloot wordt heb je ook dit verkloot en je koopt maar een nieuwe voor me !

Nou echt niet, zei ik.

Naar de kinderen vervolgens ook onredelijk en hij was ons helemaal zat, dat zootje hier en vertrok (dat zat al in de planning trouwens).

Uren later kwam hij terug en kleintje vragen gelijk papa ben je nog boos? JA! was het botte antwoord. Later op de avond kwamen dan zijn excuses.



Zucht ........

De kleine ontwaakt uit middagslaap dus moet ermee stoppen voor de rest van de dag denk ik.



Doei !

He Shahla, die schaal op as 5 is de GAF-schaal: het globale functioneren in het afgelopen jaar zeg maar. Die schaal loopt van 0 tot 100, waarbij 0 zeer zeer slecht is en 100 zeer goed.. Als je even googlet kun je vast meer inzicht verkrijgen in de scores (zit ff te ver weg in mijn geheugen, ik had 50 iig vorig jaar en dat was niet zo best).

Succes morgen bij de tandarts. Balen dat je weer de pineut bent zeg. Hoop dat het meevalt. Klinkt mooi, je slaapkamer, dat is een voordeel, als je dan toch veel moet bijtanken de komende dagen lig je iig wle in een fijne kamer!



Winnie, wat onredelijk zeg! Bah, kan me voorstellen dat je flink pissig was. Gelukkig is de lucht weer geklaard nu?



Ik ga weer even:

shahla schreef op 24 februari 2008 @ 15:53:

Over de diagnose: bij het slopen van de oude kasten, kwam mijn papieren diagnose te voorschijn. Heb het gisteravond op bed nog eens door liggen lezen.

Daar stonden die ASsen uiteraard in.

AS-1 296.33 depressieve stoornis, recidiverend en ernstig, zonder psychotische kenmerken. 300.4 dhysthyme stoornis.

AS-2 is de borderline

AS-4 zijn psychosociale stressfactoren en daar scoorde ik ook behoorlijk omdat er op dat moment veel op mijn bordje lag.

AS-5 heeft met het niveau van functioneren te maken maar die snap ik niet helemaal. Er is een score gegeven maar in verhouding tot wat. Wat is bv. een laagste score op dit vlak en wat een hoogste score dus dat laat ik verder buiten beschouwing.



Mijn slaapkamer is klaar. Dat is al een taak minder.

In principe is borderline een vergaarbak van vanalles. Het is net geen depressie, net geen bi-polaire stoornis....enzovoorts. De naam zegt het natuurlijk al. Of het bestaat? Echt geen idee. Ik ben geneigd te zeggen van niet, als ik eerlijk ben. Maar dat maakt ook niet uit, als je je kut voelt en je krijgt een pil in je mik en je voelt je weer goed, wat doet het ertoe wat je hebt?

Shahla, GAF is inderdaad zoals Robin al zegt het functioneringsniveau. Ik had tijdens dagbehandeling ook GAF 50, net als Robin. Ik weet niet of GAF 100 zeer goed is of niet. Het zal ongetwijfeld goed zijn. Ik heb alleen geen idee wat gemiddeld is. Of dat 100 is of dat het bijvoorbeeld 70 is.

Oh ik lees net het volgende op wikipedia (effe plakken hier):



"Normale" mensen, met gewone 'alledaagse' problemen, scoren in de buurt van de 100. Mensen met psychische en/of sociale problemen scoren lager.



* 91-100: Uitstekend functioneren bij een groot aantal activiteiten, de problemen in het leven lopen nooit uit de hand, persoon wordt op prijs gesteld door anderen door veel goede kwaliteiten. Geen symptomen.

* 81-90: Geen of minimale symptomen, goed functioneren op alle gebieden, geïnteresseerd en betrokken bij een groot aantal activiteiten, sociaal effectief, doorgaans tevreden met het leven, alleen alledaagse problemen en zorgen.

* 71-80: Als er symptomen optreden, zijn deze van voorbijgaande aard, te verwachten reacties op psychosociale stress, slechts beperkte hinder in sociale omgang, op het werk of op school.

* 61-70 Enige lichte symptomen OF enige problemen in sociaal functioneren, op het werk of op school, maar functioneert over het algemeen behoorlijk goed, heeft goede inter-persoonlijke contacten.

* 51-60 Matige symptomen OF matige problemen in sociaal functioneren, op het werk of op school.

* 41-50 Ernstige symptomen OF ernstige beperkingen in sociaal functioneren, op het werk of op school.

* 31-40 Enige vermindering in realiteitsbesef of communicatie OF sterke vermindering op verschillende terreinen, zoals werk of school, gezins- of familierelaties, beoordelingsvermogen, denkvermogen of stemming.

* 21-30 Gedrag wordt beïnvloed door wanen of hallucinaties OF ernstige beperkingen van communicatie of beoordeling OF onvermogen op alle terreinen te functioneren.

* 11-20 Enig gevaar om zichzelf of anderen te verwonden OF af en toe verwaarlozing van de persoonlijke hygiëne OF zeer ernstige vermindering van communicatie.

* 1-10 Blijvend gevaar zichzelf of andere te verwonden OF blijvend onvermogen de persoonlijke hygiëne te onderhouden OF ernstig suïcidaal gedrag met duidelijke doodsverwachting.



Shahla, denk je dat je nu nog aan je eerste diagnose 'ernstige depressie' vastzit? Ik ben nl. volgens mij van mijn dysthymie af, dus het zou wel kunnen toch dat je een ernstige depressie kwijt raakt (in jouw geval door medicatie, in mijn geval door intensieve therapie). Of denk je dat als je zonder medicatie verder gaat, dat je klachten weer terugkomen?

Heel veel sterkte en succes en alles voor morgen. Je hetb hard gewerkt de afgelopen dagen, dus eventjes rust is je hard gegund hoor



Overigens stond borderline bij mij volgens op AS III, maar als jij zegt AS II, heb ik dat misschien wel verkeerd onthouden?

Ik weet niet precies wie het zei dat ik nu letterlijk diagnose loos ben (heb het volgens mij uberhaupt zelf gezegd?). Ik ben alleen niet diagnose geverifiëerd, dus ze hebben mijn vorige diagnoses er niet meer bij gepakt om dat te controleren en nog eens tegen het licht te houden. Het is wel even ter sprake geweest dus, mijn stemmingen en we waren het allemaal mee eens dat dysthym niet meer van toepassing is nu. Borderline is niet nader bekeken en dat bleef open liggen. Niet ontkend en niet bevestigd. Maar nogmaals, je hebt helemaal gelijk dat het uitgangspunt het huidige functioneren zou moeten zijn en dat is eigenlijk best goed te noemen. Dus zelf zie ik me nu niet met echte borderline klachten. Daarvoor ben ik wel vrij stabiel nu.

En als ik dit evenwicht kan vasthouden, juist óók als er weer schepjes bovenop gedaan worden door bijvoorbeeld reintegreren, dan doe ik het heel erg goed.

Maar nogmaals, dit willen ze heeeeel voorzichtig oppakken met mij, want ze willen vooral dat ik nu blijf zoals ik ben (stabiel blijven). Dus ook als dat betekend dat ik moet accepteren dat dingen er (nog) niet inzitten, dat het dan ook goed is en dat ik dan ook tevreden kan zijn en blijven met mezelf (maar daar gaan we dus o.a. aan werken, aan accepteren versus de gevoelige kwestbare balans opzoeken en kijken wat verstandig is enzo).



Ben je zo moe Robin? Komt het ook doordat je nu letterlijk moet afkicken van AD en dat dat ook een hoop energie vergt?

Robin, ik weet dat het zo moeilijk is om je eten onder controle te houden. Mijn ervaring is dat als het minder gaat met mij ik neig naar overeten of slecht zorgen uberhaupt, waardoor ik me weer slechter voel en ik nog meer ga eten, etc. Ik heb gejojoot tussen 95 kilo ofzo (toen was ik amper 15) en 65 kilo en toen vond men mij weer mager met mijn stevige bouw en 1,75 m.

Het stomme is dat als je lekker(der) in je vel komt te zitten, dat het eten vanzelf ook minder een probleem wordt en kilo's zelf weer wegglippen. Zorg je een beetje goed voor jezelf? Weinig in huis halen als je nu moeite hebt met de discipline en verder je energie besteden aan levensgeluk. Da's waar het om draait Robin, dan komt de rest vanzelf.

Je bent dapper



Winnie, gelukkig kan je er rustig onder blijven. Ik zou witheet geworden zijn. Dat slaat toch echt nergens op! Nou ja, je reageert alsof je het erg gewend bent. Maar normaal is het natuurlijk niet (en ook lullig voor de kinderen).



Digitalis, begrijp ik goed dat je wat positieve effecten bemerkt van de nieuwe medicatie?



Lin, kom je alsjeblieft wel gewoon hier schrijven en ons op de hoogte houden? Juist nu niet wegblijven hoor!





Ik weet niet meer wie het vroeg, maar ik heb geen idee wat de spanningen veroorzaken als ik zoals gister met dochter zit. Ik heb dat uberhaupt vrij regelmatig dat ik knallende koppijn krijg of helemaal verkrampt en pijnlijke stijve nek als ik het druk vind met lief en/of dochter of uberhaupt met mensen of dingen. Dan zijn er veel prikkels die voor mijn doen veel van me vragen en waar ik dan niet zo goed tegenkan. Als ik me zo voel, dan is het uit mijn slof schieten, overspannen gevoel, janken, flippen vrij dichtbij en dan moet ik oppassen dat ik er snel een einde aan brij of even radicaal mijn plannen bijstel (stel dat ik van plan ben om dan met dochter de deur uit te gaan vanwege boodschappen ofzo, dan moet ik eigenlijk besluiten niet meer te gaan. Want geheid ga ik dan ontploffen en janken en ben ik de rest van de dag niet meer goed in staat om met de dagelijkse dingen te kunnen dealen. Dan kan ik beter zeggen 'lief, rij op de terugweg van je werk langs de frietboer" en dan vervolgens de dvd speler aanketsen voor dochter en er zelf met een kopje thee beetje apatisch naast gaan zitten. Dan trek ik wel weer een beetje bij.

Want anders bonkt mijn kop de pan uit, voel ik me intens moe, geleefd, leeg, huilerig, paniekerig, sta ik stijf van de adrenaline in mijn hart, opgefokt en boos en handel ik ook zo.

Maar waarom en hoe ik het uebrhaupt opbouw?? Geen idee pfffff.

@ Intiem,



Ik ben echt wel kwaad geworden hoor, hetgeen overigens zijn scheldkannonades mijn richting op alleen maar verergeren. En ja ik ben dit gedrag van hem ook wel gewend, maar wen er maar niet aan. Als je snapt wat ik bedoel.

Juist omdat het gebeurde niet in verhouding staat met zijn reactie. Buiten proporties heet dat.



Ik weet niet op welke As hij zit.

Wel weet ik van een psychologisch onderzoek ca 2jaar geleden gedaan is dat daar in stond dat hij veel dingen denkt te weten en die ook benoemt , doch dat zijn waarneming en/of kennis van het onderwerp vaak niet strookt met zoals het in werkelijkheid is.

Borderline is helemaal geen vergaarbak van alles. Zo kun je erover denken Digitalis, maar officieel is het toch echt een persoonlijkheidsstoornis hoor, met duidelijk omschreven kenmerken zoals je weet. Wel is het een omstreden diagnose, ook binnen de psychologie. Je kan er op een feestje in ieder geval een pittige discussie over losgooien. Vind jij andere persoonlijkheidsstoornissen dan ook dubieus?

Shahla, (voel me zo vrij om je even te antwoorden, heb niet voor niks die studie gedaan officieel is er maar 1 borderline-persoonlijkheidsstoornis volgens de Dsm, het classificatiesysteem waar mee wordt gewerkt. Daarin worden per aandoening de assen omschreven (en Intiem, persoonlijkheidsstoornissen of kenmerken daarvan staan altijd op as 2)

Wel kun je op internet en in het dagelijks taalgebruik verschillende soorten borderline tegenkomen, maar officieel bestaat dat niet hoor. Waar het dan op neerkomt is een combinatie met een andere psychische aandoening, zoals in jouw geval depressie, en vaak komt zo'n typering vaak voort uit het feit van welke kenmerken je voornamelijk last hebt.. (bijv bij een high-level borderliner staan er bepaalde kenmerken alleen op de voorgrond tijdens perioden van extreme stress)..



Intiem, niet moeier dan anders hoor. Tja, die wisselingen qua mood word ik niet veel uitgeslapener van maar het slapen wat ik smiddags doe is toch wel al tijden lang dagelijks hoor, en heeft ook vooral met de vermoeidheid van de pijnklachten te maken. De dag zou echt uit 2 delen moet bestaan wat dat betreft.

Misschien dapper, je kunt het ook eigenwijs noemen..:)



Lin, hoe is het nu?

Sorry, meiden wil jullie niet bezorgd maken. Wat Robin net schreef, ben echt high-level borderliner in extreme situaties. Ben wel eens psychotisch geraakt, in een crisis of extreme seksuele uitspattingen gehad....of zwaar depressief. Wat dat betreft, herkende in zoveel in jou Digi (toen het zo mis met je ging) ik verlies ook compleet (op alle fronten) de controle.....dat probeerde ik je ook duidelijk te maken, was geen veroordeling naar jou toe...slechts herkening. Ben blij dat het nu veel beter met je gaat.



De paniek begon een beetje toen Shalha mij op mijn dubbelheid wees.....blijkbaar ben ik al zo aan jullie gehecht dat ik de bevestiging ook bij jullie zoek. En als er dan kritiek komt (of ik vat het op als kritiek), dan voel ik me weer afgewezen, dat komt er dan bij in die hig-level borderline kolk ....wil zo graag horen dat ik goed bezig ben.....maar hoe kan ik dat horen, als ik alle kanten op schiet.



Ik zat echt op het randje en weet uit ervaringen uit het verleden dat het heel erg mis kan gaan.....dus ik moest echt een noodgreep uitvoeren. Dat het niet rationeel, niet verstandig is.....weet ik ook....maar het loopt in mijn gevoel mis, werkt gek van alle tegenstrijdigheden in mijn hoofd. Dus ik ben vandaag naar huis geweest (ook om de auto voor een week terug te geven).....en we hebben lang en open kunnen praten. Vooralsnog is het nu een time-out situatie en ga ik sowieso opzoek naar een plek voor mezelf. Die time-out houdt voor mij in, dat er nog gepraat en gekeken wordt naar mogelijkheden en dat er niets wordt aangegaan met anderen. Vooralsnog moeten we allereerst beide op krachten komen en dan verder kijken. Terug naar huis is dus geen optie (al is dat verlangen wel daar, zeker als ik zo thuis ben). Maar wat dat betreft hou ik echt mijn hoofd erbij en weet ik dat ik mijn eigen veilige plek nodig heb. Hij heeft zijn excusus aangeboden voor zijn gedrag en gezegd dat hij begrijpt hoe vernietigend dat voor mij is. (voor wie dan ook). Of dit slim is, goed is, weet ik ook niet. Maar ik weet wel dat het voor mij beter is....meer rust in mijn hoofd geeft en meer kracht om te regelen wat ik allemaal moet regelen de komende tijd. Er was/is gewoon teveel gaande goed en slecht om er een definitieve streep onder te zetten. Ik heb meer tijd nodig........



Jullie gepraat over diagnose heeft me aan het denken gezet...zal ook een keer de papieren opzoeken (van 5 jaar terug). Ik denk dat de bordeline zich bij mij het meest uit in stemmingswisselingen, zwart-wit denken, hele heftige emoties, dissociatie, en vervreemding.



Shahla, klinkt goed van je slaapkamer....leuk dat je creatief bent (laminaat tegen je bed aan, bedenk het maar eens).



Intiem, zat vandaag in de trein naar mijn vriendin tegenover een paar met een kleutertje....man, wat kon dat mannetje gillen....had bijna de neiging me er eens mee te bemoeien....Ik kan me nog herinneren hoe zwaar dat was toen de kinderen nog klein waren....je kan geen moment even rustig zijn in je eigen hoofd, het is zo'n constante stroom van impulsen wat je krijgt van je dochter (positief of negatief maakt dan niet eens zo uit veel uit) zij kan er natuurllijk niets aan doen.....maar het is gewoon zwaar.



Robin, fijn te horen dat het nog steeds goed met je gaat....valt echt niet mee, medicijnen starten, stoppen of verminderen.



Voor nu even genoeg......heb een beetje moeite met schrijven ook...denk het ene woord, schrijf een ander...lees het allemaal tien keer over en dan ontdek ik de 11de keer weer fouten...te moe, te uitgeput

Ik ben net pas terug van een weekend met vrienden. Het was ontzettend gezellig, zonder meer, maar ineens lijk ik weer in een zwart gat te vallen. >.>