Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 4 maart 2008 om 20:42
Bopine, dank je voor je snelle berichtje. Dat is inderdaad ook (helaas moet ik zeggen) mijn ervaring dat de kracht van het internet erin gelegen is dat het anoniem is. Ik heb ooit 2 x kennis gemaakt met mijn groepje waar ik lange tijd mee schreef en dat was echt enorm anders. In het echt waren de meiden die ik bij wijze van minder leuk vond op internet veel leuker en de meiden waarvan ik dcht ze helemaal te kennen voelden heel gek en soms zelfs een beetje teleurstellend. Dat was best verwarrend en ik zou het erg jammer vinden als ik dat zou voelen. Want nu voelt het vaak als een warm bad qua herkenning en aansluiting. Ik zou er geen andere verwarrende gevoelens bij willen krijgen. Dus ik begrijp je opmerking helemaal.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:54
Lastig Intiem. Ik begrijp de opmerking van Bopine ook erg goed. Zo jammer als het zou tegenvallen. Ben je weer een beetje bijgekomen van je drukke weekend?
Boschbolletje, goed voor je ego hé, beetje sjans. Tenminste als de mannen een beetje leuk waren..
Shahla, dat denk ik ook vaak: een ander zou zijn hand er niet voor omdraaien, maar kennelijk hoort dat helaas (nog) bij ons.. Een klein beetje stress kan ons al uit balans doen raken helaas. Of zouden anderen die onrust ook wel voelen maar hebben wij geleerd er nu meer op te letten??
Mijn cursor is ook elke keer uit beeld als ik iets typ Intiem, dus ligt niet aan jou (de vorige keer wel denk ik haha!)
Boschbolletje, goed voor je ego hé, beetje sjans. Tenminste als de mannen een beetje leuk waren..
Shahla, dat denk ik ook vaak: een ander zou zijn hand er niet voor omdraaien, maar kennelijk hoort dat helaas (nog) bij ons.. Een klein beetje stress kan ons al uit balans doen raken helaas. Of zouden anderen die onrust ook wel voelen maar hebben wij geleerd er nu meer op te letten??
Mijn cursor is ook elke keer uit beeld als ik iets typ Intiem, dus ligt niet aan jou (de vorige keer wel denk ik haha!)
dinsdag 4 maart 2008 om 21:38
Ik begrijp het wel, Intiem. Je hebt je een beeld gevormd van ons en dat beeld kan verstoord worden of het contact kan veranderen als je irl met elkaar om begint te gaan.
Meestal volgde bij mij op een dergelijk gevoel altijd een gebeurtenis die ik als erg vervelend ervaarde of erger. Vandaar dat ik dat met elkaar verbind. Het kan ook zijn dat ik dat gevoel zomaar weer krijg. Als ik bijvoorbeeld pms weer krijg en daardoor de medicatie wat minder goed werkt. Dat dan mijn gevoel teruggaat naar hoe ik me vaak voelde toen ik nog niet aan de medicatie zat. Er zijn ook tijden geweest dat ik dit gevoel bijna continue had. Maar toen leefde ik ook in een soort rollercoasterleven. Misschien ben ik daardoor wel gevoeliger geworden waardoor ik dingen al aan voel komen nog voor ik er daadwerkelijk mee geconfronteerd ben. Misschien dit, misschien dat, misschien, misschien, ik weet het niet precies. Geeft ook niet. Probeer er gewoon mee te dealen. Ben nu ook ongesteld en dat tezamen met dingen die ik liever niet heb is het wellicht logisch dat ik me dan zo voel.
Meestal volgde bij mij op een dergelijk gevoel altijd een gebeurtenis die ik als erg vervelend ervaarde of erger. Vandaar dat ik dat met elkaar verbind. Het kan ook zijn dat ik dat gevoel zomaar weer krijg. Als ik bijvoorbeeld pms weer krijg en daardoor de medicatie wat minder goed werkt. Dat dan mijn gevoel teruggaat naar hoe ik me vaak voelde toen ik nog niet aan de medicatie zat. Er zijn ook tijden geweest dat ik dit gevoel bijna continue had. Maar toen leefde ik ook in een soort rollercoasterleven. Misschien ben ik daardoor wel gevoeliger geworden waardoor ik dingen al aan voel komen nog voor ik er daadwerkelijk mee geconfronteerd ben. Misschien dit, misschien dat, misschien, misschien, ik weet het niet precies. Geeft ook niet. Probeer er gewoon mee te dealen. Ben nu ook ongesteld en dat tezamen met dingen die ik liever niet heb is het wellicht logisch dat ik me dan zo voel.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 4 maart 2008 om 21:46
Robin, we zijn niet de enigen die stress voelen. Lijkt me sterk. 
Alleen zijn wij er denk ik meer op gefocussed, ons er inderdaad meer bewust van. We trekken of in elk geval ik trek me er wat van aan. Het irriteert me, want ik wil me niet zo voelen. Wie weet ervaar ik dat als een beetje bedreigend.
Als ik me zo voel, gaat het vast minder goed. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn maar dat weet ik niet zeker en dus maak ik me er zorgen om en/of irriteert het.
Over irritatie gesproken. Het is echt vervelend dat de rechterlijn van het schrijfschermpje uit beeld verschoven is, zodat je sommige woorden of letters niet meer kunt lezen en dus ook niet kunt zien of je het wel goed hebt getypt.
Ik denk dat ik zo lekker ga slapen. Voel me lichamelijk niet zo lekker door dat maandelijkse gedoe en ik heb simpelweg niet zo'n zin wakker te zijn.
Alleen zijn wij er denk ik meer op gefocussed, ons er inderdaad meer bewust van. We trekken of in elk geval ik trek me er wat van aan. Het irriteert me, want ik wil me niet zo voelen. Wie weet ervaar ik dat als een beetje bedreigend.
Als ik me zo voel, gaat het vast minder goed. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn maar dat weet ik niet zeker en dus maak ik me er zorgen om en/of irriteert het.
Over irritatie gesproken. Het is echt vervelend dat de rechterlijn van het schrijfschermpje uit beeld verschoven is, zodat je sommige woorden of letters niet meer kunt lezen en dus ook niet kunt zien of je het wel goed hebt getypt.
Ik denk dat ik zo lekker ga slapen. Voel me lichamelijk niet zo lekker door dat maandelijkse gedoe en ik heb simpelweg niet zo'n zin wakker te zijn.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 5 maart 2008 om 20:28
woensdag 5 maart 2008 om 22:24
Intiem dus niet fit, Shahla niet, en hier nog eentje.. vandaag naar mijn vriendin geweest. Was erg gezellig, alleen nu de man met de hamer, te veel gedaan de afgelopen dagen. Morgen weer therapie en vrijdag werken.
Poeh Intiem, pittig 3 peuters. Suc6 morgen, het zou al schelen als je dan geen hoofdpijn meer hebt!
Poeh Intiem, pittig 3 peuters. Suc6 morgen, het zou al schelen als je dan geen hoofdpijn meer hebt!
woensdag 5 maart 2008 om 23:08
Robin, lekker slapen strakjes. Kan inderdaad best pittig zijn zo'n hele dag met een vriendin! Heb je ooit geprobeerd om een activiteit te doen en minder te kletsen? Dat was ooit een oefening van dagbehandeling voor mezelf:
korter afspreken en iets doen wat afleidend is, waardoor je minder (zwaar) kletst. Zoiets als samen een taart bakken ofzo of een filmpje pakken.
Nou ja, rust lekker uit. Ik ga ook zo naar bed en doe doppen in en hoop op een rustige slaap.
korter afspreken en iets doen wat afleidend is, waardoor je minder (zwaar) kletst. Zoiets als samen een taart bakken ofzo of een filmpje pakken.
Nou ja, rust lekker uit. Ik ga ook zo naar bed en doe doppen in en hoop op een rustige slaap.
woensdag 5 maart 2008 om 23:10
Hoi Intiem,
Ik zou nog even schrijven als ik Lin gesproken had. Het dilemma voorgelegd. Ze zei:" aan de ene kant zou ik het best leuk vinden en aan de andere kant ben ik bang dat als het tegenvalt mijn veilige plekje wegvalt en dat wil ik nu niet missen." Kortom hetzelfde dubbele gevoel dat jullie allemaal hebben. Verder maakt ze het redelijk, ze heeft in het huis eindelijk wat relevante mensen gesproken (maatschappelijk werk enzo) dus dat begint een beetje te lopen. Verder is ze druk op zoek naar een plekje om te internetten, het is nog net niet zo dat ze met haar laptop de straten afschuimt om onbeveiligde netwerken op te sporen maar het scheelt niet veel.
Sterkte met alle lichamelijke ongemakken jullie allemaal, in mijn omgeving vallen ze met bosjes op het ogenblik, er heerst van alles.
Ik zou nog even schrijven als ik Lin gesproken had. Het dilemma voorgelegd. Ze zei:" aan de ene kant zou ik het best leuk vinden en aan de andere kant ben ik bang dat als het tegenvalt mijn veilige plekje wegvalt en dat wil ik nu niet missen." Kortom hetzelfde dubbele gevoel dat jullie allemaal hebben. Verder maakt ze het redelijk, ze heeft in het huis eindelijk wat relevante mensen gesproken (maatschappelijk werk enzo) dus dat begint een beetje te lopen. Verder is ze druk op zoek naar een plekje om te internetten, het is nog net niet zo dat ze met haar laptop de straten afschuimt om onbeveiligde netwerken op te sporen maar het scheelt niet veel.
Sterkte met alle lichamelijke ongemakken jullie allemaal, in mijn omgeving vallen ze met bosjes op het ogenblik, er heerst van alles.
donderdag 6 maart 2008 om 06:18
Haha, Bopine, zie Lin al helemaal voor me. Laptop onder de arm geklemd, vastberaden blik in de ogen, links en rechts proberend verbinding te maken 
Wat de ontmoeting betreft. Ik zou het niet doen. Tenminste niet momenteel. Bij twijfel sowieso niet doen. Bovendien is Lin erg kwetsbaar momenteel en haar veilige plekje moet ze houden. Het is haar enige op dit moment.
Ik moet vandaag eigenlijk werken maar ik heb door dat hele lichamelijke gedoe zo slecht geslapen, vier uurtjes ofzo dat het mij beter lijkt als ik niet ga. De nacht ervoor was het ook al pet. Nog maar een dagje extra thuis blijven en in plaats daarvan wat administratieve haken en ogen beginnen op te lossen. Het valt mee, er is overzicht maar het zou een stuk schelen als ik dat in de spreekwoordelijke molen of op de rails heb zitten.
Intiem, hopelijk is je koppijn weg vandaag. Geef het je te doen, drie van die hummels. Succes en sterkte, maak er het beste en het leukste van.
Robin, succes met je therapie!
Wat de ontmoeting betreft. Ik zou het niet doen. Tenminste niet momenteel. Bij twijfel sowieso niet doen. Bovendien is Lin erg kwetsbaar momenteel en haar veilige plekje moet ze houden. Het is haar enige op dit moment.
Ik moet vandaag eigenlijk werken maar ik heb door dat hele lichamelijke gedoe zo slecht geslapen, vier uurtjes ofzo dat het mij beter lijkt als ik niet ga. De nacht ervoor was het ook al pet. Nog maar een dagje extra thuis blijven en in plaats daarvan wat administratieve haken en ogen beginnen op te lossen. Het valt mee, er is overzicht maar het zou een stuk schelen als ik dat in de spreekwoordelijke molen of op de rails heb zitten.
Intiem, hopelijk is je koppijn weg vandaag. Geef het je te doen, drie van die hummels. Succes en sterkte, maak er het beste en het leukste van.
Robin, succes met je therapie!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 6 maart 2008 om 23:21
En, is het gelukt Shahla, met je administratieve klusjes? Ben je nog thuis gebleven? Zou wel goed zijn.. Zoals je weet had ik vandaag therapie en het ging (toevallig) ook wel daarover, over grenzen stellen, voorbij gaan aan jezelf.. Heb ik ook vaak moeite mee. Nu helemaal, nu ik zo'n last heb van die pijnklachten en daardoor weinig energie. Ik ben er inmiddels wel beter in geworden mijn energie wat te verdelen over de dagen, maar vaak wil ik mensen niet teleurstellen en plan ik toch nog te veel..
Het was een goed gesprek vandaag. Deed me goed. Veel herhaling nu ook, maar dat is wel zinvol, dan veranderen er tenminste zaken (lees: de manier waarop ik omga met mezelf, met mij emoties)
Intiem, jij zal wel helemaal kapot zijn nu.. Hoe was het vandaag met die kleine dreutels?? Ik ben benieuwd.
Ik zie het ook voor me Bopine, Lin de straten afstruinend naar een internetcafe!?. Nee even serieus, kan me voorstellen dat Lin internet echt mist. zou ik ook hebben. Fijn dat ze een beetje haar plekje begint te vinden. Ik denk dat dat haar nu veel houvast geeft, een plek om te zijn, vastigheid, mensen om een gesprek mee te hebben. Ik heb nooit in zo'n situatie gezeten maar het lijkt me pittig hoor. Ze heeft al zoveel op haar bordje en dan nu ook geen eigen huis meer. Volgens mij heeft ze met jou trouwens een lot uit de loterij..
Wat een rust hier vandaag. Hoe is het met jullie allemaal, Boschbolletje, Digitalis, Winnie, Kat?
Het was een goed gesprek vandaag. Deed me goed. Veel herhaling nu ook, maar dat is wel zinvol, dan veranderen er tenminste zaken (lees: de manier waarop ik omga met mezelf, met mij emoties)
Intiem, jij zal wel helemaal kapot zijn nu.. Hoe was het vandaag met die kleine dreutels?? Ik ben benieuwd.
Ik zie het ook voor me Bopine, Lin de straten afstruinend naar een internetcafe!?. Nee even serieus, kan me voorstellen dat Lin internet echt mist. zou ik ook hebben. Fijn dat ze een beetje haar plekje begint te vinden. Ik denk dat dat haar nu veel houvast geeft, een plek om te zijn, vastigheid, mensen om een gesprek mee te hebben. Ik heb nooit in zo'n situatie gezeten maar het lijkt me pittig hoor. Ze heeft al zoveel op haar bordje en dan nu ook geen eigen huis meer. Volgens mij heeft ze met jou trouwens een lot uit de loterij..
Wat een rust hier vandaag. Hoe is het met jullie allemaal, Boschbolletje, Digitalis, Winnie, Kat?
donderdag 6 maart 2008 om 23:38
Robin, het gaat ok, dankje. Ben toch door de griep geveld denk ik. Ben flauwgevallen in een cafe, schrok me dood. Kan ook door medicatie zijn. Maar mn keel en diarree, dat zal griep zijn denk ik :(
Ben vandaag ook niet naar de les geweest, morgen ostheopaat. Over anderhalf week ga ik op reis, moet nog veel doen. Heb mijn vaccinaties maar moet even kijken of ik malariapillen genoeg heb en eventueel antibiotica meenemen. Hoefde ik eerst niet, maar misschien herinnerde ik me eventjes niethoe slecht je je kunt voelen. Dat herinnert die griep me wel even, bedankt griep
Voel me dus een beetje zinloos en ziekig, maar zondag komen mijn ouders en zaterdag normaal een soort van date (wilde ik proberen via internet), maar dat ga ik afzeggen. Voel me net een vaatdoek.
Ben vandaag ook niet naar de les geweest, morgen ostheopaat. Over anderhalf week ga ik op reis, moet nog veel doen. Heb mijn vaccinaties maar moet even kijken of ik malariapillen genoeg heb en eventueel antibiotica meenemen. Hoefde ik eerst niet, maar misschien herinnerde ik me eventjes niethoe slecht je je kunt voelen. Dat herinnert die griep me wel even, bedankt griep
Voel me dus een beetje zinloos en ziekig, maar zondag komen mijn ouders en zaterdag normaal een soort van date (wilde ik proberen via internet), maar dat ga ik afzeggen. Voel me net een vaatdoek.
vrijdag 7 maart 2008 om 12:23
Robin, ben inderdaad niet gegaan. Gelukkig hebben ze het zonder mij op kunnen lossen. Heb gisteren wel enigszins aan mijn admin gewerkt. Even de stand van zaken, houd ik bij onder taken in mijn outlook, bijgewerkt. Gekeken wat er verder nog lag, rekeningen betaald. Straks nog een telefoontje naar de rechtswinkel. Moet voor één uur. Heb gisteren de vragen voorbereid. Conclusie, we zijn er nog niet maar we zijn wel op weg.
Vanmorgen had ik een kennismakingsgesprek voor vrijwilligerswerk bij Stichting Balans Belang. De kennismaking was ook met meerdere mensen die belangstelling hadden voor vrijwilligerswerk. Het was informeler dan ik had verwacht. Ze hadden een soort schema op een groot stuk papier welke drie 'onderdelen' ze hebben en waar specifiek ze in die onderdelen mensen kunnen gebruiken. Dat moest eigenlijk nog digitaal worden gemaakt. Heb ik maar meteen aangeboden dat op me te nemen. Ik wil vooral de informatiehoek waar ook het 'archief en de bibliotheek' onder valt. Er was nog iemand die dat op zich wel wilde dus naar mijn gevoel moest ik snel handelen. Alleen in tegenstelling tot mij wilde ze zich niet al meteen vastleggen en daarbij wilde ze met mensen samenwerken. Tja, dat archief en wat ermee samenvalt doe je toch alleen werd er opgemerkt. Bovendien was ze op lotgenoten 'gefixeerd' en dan val je eerder in het werkgroepen gedeelte.
Als het straks allemaal mooi samenvalt, ben ik de eerste die het schema waar dat allemaal op staat in handen heeft en kan ik dus ook gelijk mij opgeven voor de taken die ik graag wil.
Over acht maanden word ik opgeroepen voor een nieuwe arbeidskeuring. Daarom heb ik besloten dat ik daarvoor een feitendagboekje bij ga houden. Niet zo uitgebreid maar wel een soort opsomming met data wat ik in die acht maanden heb gedaan om tegemoet te komen aan wat afgesproken is.
Robin, het is natuurlijk bewonderenswaardig dat je mensen niet wilt teleurstellen. Maar jij hoort ook bij die mensen en je mag jezelf ook niet teleurstellen. Blijf er daarom voor waken dat je jezelf niet voorbij loopt en op tijd aan de rem trekt. Pijn is geen piece of cake. Het vreet energie en wil je geestelijk je goed blijven voelen, is rust heel belangrijk.
Ik heb voor mezelf een aantal regels ingesteld daarvoor. Doorgaans maak ik niet meer dan een afspraak per dag en maximaal drie á vier afspraken per week. Werk valt daar ook onder.
Mocht het toch een keer zo uitvallen dat er twee afspraken zijn, bijvoorbeeld dat ik 's middags, zoals later vandaag, nog even naar een vriendin ga, komen andere dingen te vervallen. Dan ga ik geen extra klussen in het huishouden doen. Dan zal ik hooguit koken en afwassen. Die dag doe ik dan ook geen administratie, op dit ene telefoontje na dan. That's it. En ik slaap tussen de afspraken door. Zo hou ik het aardig vol.
Vanmorgen had ik een kennismakingsgesprek voor vrijwilligerswerk bij Stichting Balans Belang. De kennismaking was ook met meerdere mensen die belangstelling hadden voor vrijwilligerswerk. Het was informeler dan ik had verwacht. Ze hadden een soort schema op een groot stuk papier welke drie 'onderdelen' ze hebben en waar specifiek ze in die onderdelen mensen kunnen gebruiken. Dat moest eigenlijk nog digitaal worden gemaakt. Heb ik maar meteen aangeboden dat op me te nemen. Ik wil vooral de informatiehoek waar ook het 'archief en de bibliotheek' onder valt. Er was nog iemand die dat op zich wel wilde dus naar mijn gevoel moest ik snel handelen. Alleen in tegenstelling tot mij wilde ze zich niet al meteen vastleggen en daarbij wilde ze met mensen samenwerken. Tja, dat archief en wat ermee samenvalt doe je toch alleen werd er opgemerkt. Bovendien was ze op lotgenoten 'gefixeerd' en dan val je eerder in het werkgroepen gedeelte.
Als het straks allemaal mooi samenvalt, ben ik de eerste die het schema waar dat allemaal op staat in handen heeft en kan ik dus ook gelijk mij opgeven voor de taken die ik graag wil.
Over acht maanden word ik opgeroepen voor een nieuwe arbeidskeuring. Daarom heb ik besloten dat ik daarvoor een feitendagboekje bij ga houden. Niet zo uitgebreid maar wel een soort opsomming met data wat ik in die acht maanden heb gedaan om tegemoet te komen aan wat afgesproken is.
Robin, het is natuurlijk bewonderenswaardig dat je mensen niet wilt teleurstellen. Maar jij hoort ook bij die mensen en je mag jezelf ook niet teleurstellen. Blijf er daarom voor waken dat je jezelf niet voorbij loopt en op tijd aan de rem trekt. Pijn is geen piece of cake. Het vreet energie en wil je geestelijk je goed blijven voelen, is rust heel belangrijk.
Ik heb voor mezelf een aantal regels ingesteld daarvoor. Doorgaans maak ik niet meer dan een afspraak per dag en maximaal drie á vier afspraken per week. Werk valt daar ook onder.
Mocht het toch een keer zo uitvallen dat er twee afspraken zijn, bijvoorbeeld dat ik 's middags, zoals later vandaag, nog even naar een vriendin ga, komen andere dingen te vervallen. Dan ga ik geen extra klussen in het huishouden doen. Dan zal ik hooguit koken en afwassen. Die dag doe ik dan ook geen administratie, op dit ene telefoontje na dan. That's it. En ik slaap tussen de afspraken door. Zo hou ik het aardig vol.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 7 maart 2008 om 15:15
He Shahla, goed bezig ben je hoor. Ik heb net even snel gegoogeld op deze Stichting en begrijp nu dat het de Stichting is die zich richt op kinderen met gedragsproblemen/ Add/ Adhd/ Pdd-nos. Je bent iig ervaringsdeskundig (nou ja, jij zelf niet, maar met je zoon bedoel ik) en ik kan me je interesse voorstellen. Ben benieuwd wat je verder voor taken gaat doen. Je bent meteen aan het werk gegaan dus, leuk. Is het dichtbij huis of moet je reizen?"Let je wel op jezelf?
Ik wijs jou er even op maar eigenlijk wees jij mij er in je berichtje op. Ik schrik ervan dat (als ik het met jou planning vergelijk) ik echt nog een te druk schema heb.. Niet alleen door wat jij schrijft hoor, maar zoals ik al zei ging het in therapie ook daar over en ik merk het, elke keer ga ik weer over die welbekende grenzen. Zelden voel ik me lekker, en als ik me eens een dag wat fitter voel (fysiek) voel ik me al snel schuldig (dan kan ik net zo goed gaan werken/ dingen doen, waarna de terugslag weer komt). Ik heb met mezelf afgesproken niet meer dan 1 ding op een dag te plannen (een ochtendje werken, een afspraak, therapie, iets doen met de kids), maar kennelijk is dat toch nog wat te veel. Ik kom amper aan huishouden toe omdat dat op die dagen er gewoon niet bij kan. Alleen koken en afwassen idd, en de grote klussen doe ik dan op een 'fitte' dag bijv.
Mm, ik kan een voorbeeld aan je nemen. Zelfs nu ik dit schrijf zit ik te tollen achter de comp. Heb gewerkt en moet echt naar bed, maar wou toch nog even een stukje schrijven!
Maar nu ga ik. Fijn weekend alvast meiden.
Ik wijs jou er even op maar eigenlijk wees jij mij er in je berichtje op. Ik schrik ervan dat (als ik het met jou planning vergelijk) ik echt nog een te druk schema heb.. Niet alleen door wat jij schrijft hoor, maar zoals ik al zei ging het in therapie ook daar over en ik merk het, elke keer ga ik weer over die welbekende grenzen. Zelden voel ik me lekker, en als ik me eens een dag wat fitter voel (fysiek) voel ik me al snel schuldig (dan kan ik net zo goed gaan werken/ dingen doen, waarna de terugslag weer komt). Ik heb met mezelf afgesproken niet meer dan 1 ding op een dag te plannen (een ochtendje werken, een afspraak, therapie, iets doen met de kids), maar kennelijk is dat toch nog wat te veel. Ik kom amper aan huishouden toe omdat dat op die dagen er gewoon niet bij kan. Alleen koken en afwassen idd, en de grote klussen doe ik dan op een 'fitte' dag bijv.
Mm, ik kan een voorbeeld aan je nemen. Zelfs nu ik dit schrijf zit ik te tollen achter de comp. Heb gewerkt en moet echt naar bed, maar wou toch nog even een stukje schrijven!
Maar nu ga ik. Fijn weekend alvast meiden.
vrijdag 7 maart 2008 om 19:26
Balans is een landelijke vereniging voor ouders van kinderen met leer-, ontwikkelings- en gedragsstoornissen. De kerntaken zijn informeren, ondersteunen en belangen behartigen voor en van ouders en hun kinderen met aandoeningen als ADHD, PDDNOS maar ook andere aandoeningen als NLD. Ze hebben een tijdschrift waar ik ooit een hele tijd lid van ben geweest. En ja, dit is voor mij bekend terrein. Ik loop deze race al sinds mijn zoon twee was en hij echt duidelijk anders was in gedrag. Het duurde nog bijna vijf jaar voor ik echt wist wat het was maar dat maakte voor het probleem en het gedrag niet zoveel uit. Je past je opvoeding er automatisch op aan als gewone huis tuin keuken opvoeding niet werkt.
Vroeger had ik veel behoefte aan lotgenoten. Nu niet meer. Daarom zijn die werkgroepen aan mij niet besteed. Niet om gewoon aan deel te nemen én niet om ze te organiseren, op te zetten. Omgaan met mensen die het moeilijk hebben, in wat voor opzicht dan ook, doe ik eigenlijk al eens per week in het ziekenhuis. Ik wil me juist nu meer richten op het informeren.
En wie weet als dat lekker loopt het belangen behartigen. Dan kom je uiteindelijk ook bij de politiek uit. Maar ik zie mezelf nog niet zo aan tafel zitten bij vertegenwoordigers van politieke partijen hoor. Meer op andere manieren en fronten belangen behartigen, zeg maar.
Bij deze organisatie kun je in elk geval veel kanten op. Het onderdeel informatie valt ook veel vanuit huis te doen. Het is niet zo dat ze hier in de stad een kantoor hebben waar je 'te werk wordt gesteld'. Maar natuurlijk moet je ook wel 'de straat op' om de informatie op verschillende lokaties aan te bieden. Dat kan gewoon hier in de stad dus ver reizen hoef ik zeker niet.
Vanuit huis kun je informatie zoeken van relevante nieuwtjes, nieuwe artikelen, nieuwe folders e.d. Dat verzamel je tot een soort archief, wat er op zich al was maar nogal op zijn gat is komen te liggen door gebrek aan mensen. Hetzelfde met de bibliotheek - het verzamelen van boeken en een en ander up to date houden. Die bieb is bedoeld om het te laten rouleren onder de vrijwilligers en daar moet dan een systeem voor komen. En iemand die daar toezicht op houdt. Dat wil ik dus doen en zijn.
Etc. Exacter weet ik het nog niet maar zodra ik dat handgeschreven schema heb gekregen, wel
En dat ga ik dan ook thuis op mijn eigen pc-tje digitaal maken.
Ik let dus zeker op mezelf hoor. Als ik het vanuit huis kan doen, veel, zal dat voor mij in energie al een stuk schelen. Dat kost me minder dan als ik ergens naartoe moet. Natuurlijk moet ik dan hier ook wel eens ergens naartoe maar vast niet standaard een dagdeel per week. Dat heb je zelf in de hand. Juist dat spreekt me wel aan. Het werk in het ziekenhuis, daar moet je toch echt op een bepaalde tijd ergens zijn en blijven. Dat kan ik nog niet elke dag. Daar moet ik langzaam naartoe werken. Hopelijk over acht maanden dat ik zover ben dat drie dagdelen lukt, ingevuld zoals het beste bij mij past. En misschien wordt het sowieso nooit élke dag maar wie weet lukt drie dagen full time uiteindelijk. Ik kijk wel.
Vroeger had ik veel behoefte aan lotgenoten. Nu niet meer. Daarom zijn die werkgroepen aan mij niet besteed. Niet om gewoon aan deel te nemen én niet om ze te organiseren, op te zetten. Omgaan met mensen die het moeilijk hebben, in wat voor opzicht dan ook, doe ik eigenlijk al eens per week in het ziekenhuis. Ik wil me juist nu meer richten op het informeren.
En wie weet als dat lekker loopt het belangen behartigen. Dan kom je uiteindelijk ook bij de politiek uit. Maar ik zie mezelf nog niet zo aan tafel zitten bij vertegenwoordigers van politieke partijen hoor. Meer op andere manieren en fronten belangen behartigen, zeg maar.
Bij deze organisatie kun je in elk geval veel kanten op. Het onderdeel informatie valt ook veel vanuit huis te doen. Het is niet zo dat ze hier in de stad een kantoor hebben waar je 'te werk wordt gesteld'. Maar natuurlijk moet je ook wel 'de straat op' om de informatie op verschillende lokaties aan te bieden. Dat kan gewoon hier in de stad dus ver reizen hoef ik zeker niet.
Vanuit huis kun je informatie zoeken van relevante nieuwtjes, nieuwe artikelen, nieuwe folders e.d. Dat verzamel je tot een soort archief, wat er op zich al was maar nogal op zijn gat is komen te liggen door gebrek aan mensen. Hetzelfde met de bibliotheek - het verzamelen van boeken en een en ander up to date houden. Die bieb is bedoeld om het te laten rouleren onder de vrijwilligers en daar moet dan een systeem voor komen. En iemand die daar toezicht op houdt. Dat wil ik dus doen en zijn.
Etc. Exacter weet ik het nog niet maar zodra ik dat handgeschreven schema heb gekregen, wel
En dat ga ik dan ook thuis op mijn eigen pc-tje digitaal maken.
Ik let dus zeker op mezelf hoor. Als ik het vanuit huis kan doen, veel, zal dat voor mij in energie al een stuk schelen. Dat kost me minder dan als ik ergens naartoe moet. Natuurlijk moet ik dan hier ook wel eens ergens naartoe maar vast niet standaard een dagdeel per week. Dat heb je zelf in de hand. Juist dat spreekt me wel aan. Het werk in het ziekenhuis, daar moet je toch echt op een bepaalde tijd ergens zijn en blijven. Dat kan ik nog niet elke dag. Daar moet ik langzaam naartoe werken. Hopelijk over acht maanden dat ik zover ben dat drie dagdelen lukt, ingevuld zoals het beste bij mij past. En misschien wordt het sowieso nooit élke dag maar wie weet lukt drie dagen full time uiteindelijk. Ik kijk wel.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 7 maart 2008 om 19:30
@kat: lekker rustig aan doen hoor meis.
@dig: dat is schrikken ja, hoop dat je je gauw beter voelt!
Wanneer ga je naar Equador?
Hier gaat het lekker rustig, vandaag trubbelige dag gehad, maar ook een leuke!!
Vandaag dochter voor het eerst naar balletles gebracht!
Zóó schattig die kleuters in die roze pakjes
Moederhart werd meteen hartstikke warm!
Dit weekend zit volgepland..... verjaardag van beste vriend, surpriseparty van tante.......
Leuk leuk allemaal maar wel druk....
@Robin: sterkte, en ook lekker rustig doen he
En voor de rest natuurlijk een fijn weekend!
@dig: dat is schrikken ja, hoop dat je je gauw beter voelt!
Wanneer ga je naar Equador?
Hier gaat het lekker rustig, vandaag trubbelige dag gehad, maar ook een leuke!!
Vandaag dochter voor het eerst naar balletles gebracht!
Zóó schattig die kleuters in die roze pakjes
Moederhart werd meteen hartstikke warm!
Dit weekend zit volgepland..... verjaardag van beste vriend, surpriseparty van tante.......
Leuk leuk allemaal maar wel druk....
@Robin: sterkte, en ook lekker rustig doen he
En voor de rest natuurlijk een fijn weekend!
anoniem_60811 wijzigde dit bericht op 07-03-2008 19:32
Reden: tiepvout
Reden: tiepvout
% gewijzigd
vrijdag 7 maart 2008 om 19:33
Zat wel op de praatstoel haha. Nou, dan zal ik wel aan het juiste adres zijn hiermee.
Ik schrok er juist een beetje van dat jij zei, Robin, een veel drukker schema te hebben dan ik. Dacht bijna meteen dat ik dan misschien té layback ben (geworden) op dit vlak. Maar als ik alles zo met elkaar neem, denk ik dat het wel meevalt. Ik had de honden niet meegerekend. Misschien dat ik dat toch meer als hobby zie, al is het dat eigenlijk niet helemaal. Als ik minder afspraken heb, doe ik weer veel andere dingen. Meer in huis, meer dingen regelen, schrijven, lezen. En natuurlijk heb ik elke dag een kind om me heen dat echt nog wel opgevoed moet worden.
Vandaag ook weer had meneer een zeer grote mond. Ik wilde een gesprek met hem maar hij had geen zin om met mij te praten terwijl ik alleen maar van hem wilde weten hoe het verder moest met zíjn vrijwilligerswerk. Hij maakt er een groot punt van en zat er allerlei dingen bij te halen die nergens over gingen. Gewoon ouderwets lekker dwars liggen. Heb je aan mij een verkeerde. Ik heb de info nu alsnog en heb hem aangesproken op zijn gedrag.
Nou, ik ga maar eens achter die pc weg.
Ik schrok er juist een beetje van dat jij zei, Robin, een veel drukker schema te hebben dan ik. Dacht bijna meteen dat ik dan misschien té layback ben (geworden) op dit vlak. Maar als ik alles zo met elkaar neem, denk ik dat het wel meevalt. Ik had de honden niet meegerekend. Misschien dat ik dat toch meer als hobby zie, al is het dat eigenlijk niet helemaal. Als ik minder afspraken heb, doe ik weer veel andere dingen. Meer in huis, meer dingen regelen, schrijven, lezen. En natuurlijk heb ik elke dag een kind om me heen dat echt nog wel opgevoed moet worden.
Vandaag ook weer had meneer een zeer grote mond. Ik wilde een gesprek met hem maar hij had geen zin om met mij te praten terwijl ik alleen maar van hem wilde weten hoe het verder moest met zíjn vrijwilligerswerk. Hij maakt er een groot punt van en zat er allerlei dingen bij te halen die nergens over gingen. Gewoon ouderwets lekker dwars liggen. Heb je aan mij een verkeerde. Ik heb de info nu alsnog en heb hem aangesproken op zijn gedrag.
Nou, ik ga maar eens achter die pc weg.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 7 maart 2008 om 20:32
Robin, Shahla en nog een heleboel anderen (ook wat ik gelezen heb op het borderline en werk topic en wat ik van mezelf ken), teveel doen maakt je uiteindelijk ook ziek of draagt bij aan het je slecht(er) voelen. Het gaat om die eeuwige balans, de gulden snede, de middenweg, evenwicht.
Ik werd er op gehamerd tijdens dagbehandeling tot ik er geirriteerd van werd, maar alles draaide om evenwicht. En dus bij jullie ook blijkt maar weer.
Op het borderline en werk topic zijn er velen met een (dreigende) burn out geloof ik en als ik het zo lees, dan klinkt het onwaarschijnlijk herkenbaar, maar ook zo ongelooflijk voorspelbaar:
nl. "vind je het gek dat je burn out bent"....
Ik heb het ook echt moeten (af)leren hoor, dat altijd vinden dat je moet presteren. Je bent wat je doet ofzo. Een goed (genoeg) gevoel van mezelf hebben als ik druk ben (wat ook werkt als afleiding of excuus) en presteer (m.a.w. iemand ben) en slecht over mezelf denken als ik lam of lui ben in mijn beleving. Matigen werkt schijnbaar erg moeilijk voor ons, want we zijn ofwel te druk, of we storten in een depressieve toestand waarbij we ons amper uit bed kunnen slepen.
Ik heb hard en veel geoefend op matigen door heel erg van buitenaf (gewoon regeltjes, want kennelijk kan ik mezelf anders niet reguleren) een soort schema aan te houden wat goed is. En dat lijkt ook wel wat op Shahla's schema. Meer dan 3 a 4 afspraken/doedingen per week draait me uiteindelijk de nek om. Dat kan 2 a 3 weken goedgaan en dan staat de geigerteller weer op overkoken en ben ik weer terug bij af. Dus om die extremere schommelingen in te dammen, moet ik heel erg sturen in niet teveel en niet te weinig. Te weinig is ook niet goed, want dan word ik evenzo goed down en als het te lang duurt depri en als dat zich niet oplost, dan kan ik net zo goed weer afglijden.
Ik heb ooit OMA schema's moeten maken (klinkt misschien bekend Robin of anderen?). Dat waren schema's waarin ik mijn ochtend, middag en avond elke dag opnieuw moest opschrijven en invullen. Hoe laat ben ik opgestaan, wat heb ik gedaan wat belangrijk is etc. En een evaluatie van die betreffende dag, dus wat scoort het en waarom.
Elke week evalueerde ik die schema's op inhoud en moest ik vertellen wat ik ervan vond. Had ik te weinig gedaan? Had ik last van koppijn/spanning? Wanneer ontstond dat ergens in het schema. Kon ik dat terugvoeren op de dagen ervoor, wat deed ik, was ik tevreden met wat ik deed. Vond ik de afspraak gezellig die ik had gehad bij die vriendin, waarom wel/neit. Alles stond er wel in en over alles moest ik gaan invoelen wat dat deed met mij. Inzicht verkrijgen, overzicht krijgen. Ik heb echt veel aan die schema's gehad. Vooral in het matigen.
Ook heb ik veel dingen uit handen gegeven die mogelijk schuldgevoel kunnen opwekken als ik het niet doe/opgebracht krijg. Maar die wel belangrijk zijn om te gebeuren, denk bijvoorbeeld aan administratie (doe ik wel zelf hoor) en schoonmaken. Elke 2 weken komt er iemand helpen met schoonmaken en daarmee koop ik letterlijk wat druk en schuldgevoel af en koop ik een instant stukje geluk (heb ik ook echt zo letterlijk tegen haar uitgelegd). Weinigen weten het maar, tis echt mijn geheimpje (want o zo bang wat de buitenwereld ervan denkt), maar oh wat geeft het mij een rust in mijn kop. Dus ja, dan hoef ik het zelf alleen maar bij te houden. Misschien ook een optie voor jou Robin?!
Maar goed hoor Robin, het erover praten kan je echt helpen het leven voor jou uiteindelijk wat aangenamer (vooral menselijker) te maken. Ook al willen we graag ubermensen zijn en het goed doen, het is niet haalbaar.
Ik werd er op gehamerd tijdens dagbehandeling tot ik er geirriteerd van werd, maar alles draaide om evenwicht. En dus bij jullie ook blijkt maar weer.
Op het borderline en werk topic zijn er velen met een (dreigende) burn out geloof ik en als ik het zo lees, dan klinkt het onwaarschijnlijk herkenbaar, maar ook zo ongelooflijk voorspelbaar:
nl. "vind je het gek dat je burn out bent"....
Ik heb het ook echt moeten (af)leren hoor, dat altijd vinden dat je moet presteren. Je bent wat je doet ofzo. Een goed (genoeg) gevoel van mezelf hebben als ik druk ben (wat ook werkt als afleiding of excuus) en presteer (m.a.w. iemand ben) en slecht over mezelf denken als ik lam of lui ben in mijn beleving. Matigen werkt schijnbaar erg moeilijk voor ons, want we zijn ofwel te druk, of we storten in een depressieve toestand waarbij we ons amper uit bed kunnen slepen.
Ik heb hard en veel geoefend op matigen door heel erg van buitenaf (gewoon regeltjes, want kennelijk kan ik mezelf anders niet reguleren) een soort schema aan te houden wat goed is. En dat lijkt ook wel wat op Shahla's schema. Meer dan 3 a 4 afspraken/doedingen per week draait me uiteindelijk de nek om. Dat kan 2 a 3 weken goedgaan en dan staat de geigerteller weer op overkoken en ben ik weer terug bij af. Dus om die extremere schommelingen in te dammen, moet ik heel erg sturen in niet teveel en niet te weinig. Te weinig is ook niet goed, want dan word ik evenzo goed down en als het te lang duurt depri en als dat zich niet oplost, dan kan ik net zo goed weer afglijden.
Ik heb ooit OMA schema's moeten maken (klinkt misschien bekend Robin of anderen?). Dat waren schema's waarin ik mijn ochtend, middag en avond elke dag opnieuw moest opschrijven en invullen. Hoe laat ben ik opgestaan, wat heb ik gedaan wat belangrijk is etc. En een evaluatie van die betreffende dag, dus wat scoort het en waarom.
Elke week evalueerde ik die schema's op inhoud en moest ik vertellen wat ik ervan vond. Had ik te weinig gedaan? Had ik last van koppijn/spanning? Wanneer ontstond dat ergens in het schema. Kon ik dat terugvoeren op de dagen ervoor, wat deed ik, was ik tevreden met wat ik deed. Vond ik de afspraak gezellig die ik had gehad bij die vriendin, waarom wel/neit. Alles stond er wel in en over alles moest ik gaan invoelen wat dat deed met mij. Inzicht verkrijgen, overzicht krijgen. Ik heb echt veel aan die schema's gehad. Vooral in het matigen.
Ook heb ik veel dingen uit handen gegeven die mogelijk schuldgevoel kunnen opwekken als ik het niet doe/opgebracht krijg. Maar die wel belangrijk zijn om te gebeuren, denk bijvoorbeeld aan administratie (doe ik wel zelf hoor) en schoonmaken. Elke 2 weken komt er iemand helpen met schoonmaken en daarmee koop ik letterlijk wat druk en schuldgevoel af en koop ik een instant stukje geluk (heb ik ook echt zo letterlijk tegen haar uitgelegd). Weinigen weten het maar, tis echt mijn geheimpje (want o zo bang wat de buitenwereld ervan denkt), maar oh wat geeft het mij een rust in mijn kop. Dus ja, dan hoef ik het zelf alleen maar bij te houden. Misschien ook een optie voor jou Robin?!
Maar goed hoor Robin, het erover praten kan je echt helpen het leven voor jou uiteindelijk wat aangenamer (vooral menselijker) te maken. Ook al willen we graag ubermensen zijn en het goed doen, het is niet haalbaar.
vrijdag 7 maart 2008 om 20:38
Ik heb het oppassen trouwens wel overleefd, maar man man, wat een drukte is dat! Je betn echt continu aan het rennen met drie kleintjes. Vooral lastig omdat de schema's nogal uit elkaar lopen. Dus het is een hele tour om buiten te komen, want als de een maft is de ander wakker en wordt de een wakker, moet de ander net weer eten en schone kleren (ongelukje op de wc). En zo gaat het maar door haha. Ik kwam handen, ogen en oren tekort (vooral toen ik net twee peuters aan tafel had die begonnen te smeren met het eten en de baby die ik net in de slaapzak had na haar fles begon te spugen en alles onder zat en ik haar opnieuw moest verschonen, de vloer dweilen en ondertussen de peuters met de pindakaas aan het smeren waren geslagen. Toen had ik veeeeeeel armen nodig.
Maar goed, ik sta nog haha. Maar ik hoef het niet elke week hoor. 1 kind is zalig rustig (kan ik zelfs nu zeggen).
Maar goed, ik sta nog haha. Maar ik hoef het niet elke week hoor. 1 kind is zalig rustig (kan ik zelfs nu zeggen).
vrijdag 7 maart 2008 om 22:26
Intiem, toch vind ik het knap. Volgens mij is dit de tweede keer in korte tijd dat je drie koters om je heen had. Ik denk niet dat ik het nog zou kunnen.
Op de rest van wat je schreef, kom ik het weekend wel terug. Heb geen zin meer om te schrijven. Morgen weer een dag.
Op de rest van wat je schreef, kom ik het weekend wel terug. Heb geen zin meer om te schrijven. Morgen weer een dag.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 7 maart 2008 om 22:46
Shahla, ik vind het ook knap van mezelf ; )
Ook fijn om te weten dat ik dat dan weer niet voor mezelf ambieer (en waarom ook alweer).
Fijn weekend vast,
liefs
p.s. ik hoop dat ze er op de crisisopvang ook een beetje gezelligheid van maken in het weekend? Zou Lin zich een beetje prettig voelen?
Bopine, ik zal Lin haar haar eigen plekje laten hoor. Ik kan me goed voorstellen dat ze haar veiligheid niet wil kwijtraken (en ik de mijne ook niet, dus snap het goed). Mocht ze er zich nog ongerust over maken, wil jij dit dan nog even aan haar doorgeven (en dat ik haar een vooral rustig weekend toewens). Merci : )
Ook fijn om te weten dat ik dat dan weer niet voor mezelf ambieer (en waarom ook alweer).
Fijn weekend vast,
liefs
p.s. ik hoop dat ze er op de crisisopvang ook een beetje gezelligheid van maken in het weekend? Zou Lin zich een beetje prettig voelen?
Bopine, ik zal Lin haar haar eigen plekje laten hoor. Ik kan me goed voorstellen dat ze haar veiligheid niet wil kwijtraken (en ik de mijne ook niet, dus snap het goed). Mocht ze er zich nog ongerust over maken, wil jij dit dan nog even aan haar doorgeven (en dat ik haar een vooral rustig weekend toewens). Merci : )
vrijdag 7 maart 2008 om 23:03
zaterdag 8 maart 2008 om 10:14
En ik vind het grappig dat ik helemaal uit mezelf met die schema's ben begonnen. Volgens mij zit ik gewoon een beetje mijn eigen therapie in mijn eentje uit te dokteren.
Alhoewel ik het niet zo uitdiep als jij beschrijft, Intiem. Misschien wel nuttig en leuk om dat nog wel een keertje te doen.
Boschbolletje, veel plezier met alle feestjes!
De middenweg in afspraken, activiteiten en moet-dingen is inderdaad belangrijk. Wat jij schreef, Intiem, over teveel doen gaat uiteindelijk niet goed maar te weinig doen ook niet. Zo voel ik het precies. Ik kan gewoon niet niks doen. Daar voel ik me niet goed bij. Dan voelt het onder andere alsof ik tijd heb verspild. Mijn stemming gaat er van naar beneden. Je nuttig voelen, iets presteren zal best meespelen. Dat is het niet alleen. Het is ook dat ik dingen niet meer wil laten verslonzen of op laten hopen. Het moet bijgehouden worden. Dat heeft met uitstelgedrag te maken. Hoe lang ik iets uitstel hoe meer ik er tegenaan ga zitten te hikken. De muur om het dan aan te pakken, wordt steeds hoger en hoe hoger die muur hoe meer (geestelijke) kracht om eroverheen te komen. En hoe meer energie het uiteindelijk zal vreten. Het zit er bij mij in dat ik de neiging heb dingen uit te stellen die voor mij als een confrontatie voelen. Kan op verschillende dimensies zitten. Met al deze dingen in het achterhoofd is niks doen simpelwel nog geen dag een optie. Heel weinig doen als het nodig is, mag wel maar er moet elke dag minstens íets aangepakt worden.
Juist om die reden is het onder andere belangrijk om ook niet té veel te doen. Want dat houdt in dat ik afsteven op een dag of dagen dat ik niks kán doen, omdat ik er dan de energie niet voor heb.
De middenweg bereiken valt niet altijd mee. Je moet er altijd alert op zijn. Zit ik op mijn middenweg en als ik er op zit en dat loopt een tijdje, zit ik er dan nog op of ben ik in mijn oude patroon vervallen?
Wat het huishouden betreft, heb ik geen hulp meer. Eigenlijk doe ik het sinds eind november allemaal weer op eigen kracht. Met alles. Tot nu toe gaat dat redelijk goed maar het kan best zijn dat ik mettertijd toch weer wat hulp in ga roepen. Puur om het mezelf te gunnen als een soort luxe. Dat was het eerst natuurlijk ook wel maar er zat ook noodzaak achter. Die noodzaak zie en voel ik nu minder.
Trouwens, Intiem, er zijn zoveel mensen die iemand ingehuurd hebben om hen te helpen in het huishouden. Dat is toch niet iets om verborgen te houden of je voor te schamen?
Ik denk dat je het jezelf nog veel prettiger maakt als je dit jezelf meer gunt. Op zo'n manier dat het niet meer uitmaakt wie er wat van denkt. Jij wilt het zo doen, nou en, dat is jouw goed recht. Al zou je alles uit handen willen geven zodat jij de hele dag zou kunnen lezen of de hort op gaan, dan is dat jouw zaak.
Het gaat er om wat voor jou belangrijk is en wat jij nodig hebt of vindt.
Alhoewel ik het niet zo uitdiep als jij beschrijft, Intiem. Misschien wel nuttig en leuk om dat nog wel een keertje te doen.
Boschbolletje, veel plezier met alle feestjes!
De middenweg in afspraken, activiteiten en moet-dingen is inderdaad belangrijk. Wat jij schreef, Intiem, over teveel doen gaat uiteindelijk niet goed maar te weinig doen ook niet. Zo voel ik het precies. Ik kan gewoon niet niks doen. Daar voel ik me niet goed bij. Dan voelt het onder andere alsof ik tijd heb verspild. Mijn stemming gaat er van naar beneden. Je nuttig voelen, iets presteren zal best meespelen. Dat is het niet alleen. Het is ook dat ik dingen niet meer wil laten verslonzen of op laten hopen. Het moet bijgehouden worden. Dat heeft met uitstelgedrag te maken. Hoe lang ik iets uitstel hoe meer ik er tegenaan ga zitten te hikken. De muur om het dan aan te pakken, wordt steeds hoger en hoe hoger die muur hoe meer (geestelijke) kracht om eroverheen te komen. En hoe meer energie het uiteindelijk zal vreten. Het zit er bij mij in dat ik de neiging heb dingen uit te stellen die voor mij als een confrontatie voelen. Kan op verschillende dimensies zitten. Met al deze dingen in het achterhoofd is niks doen simpelwel nog geen dag een optie. Heel weinig doen als het nodig is, mag wel maar er moet elke dag minstens íets aangepakt worden.
Juist om die reden is het onder andere belangrijk om ook niet té veel te doen. Want dat houdt in dat ik afsteven op een dag of dagen dat ik niks kán doen, omdat ik er dan de energie niet voor heb.
De middenweg bereiken valt niet altijd mee. Je moet er altijd alert op zijn. Zit ik op mijn middenweg en als ik er op zit en dat loopt een tijdje, zit ik er dan nog op of ben ik in mijn oude patroon vervallen?
Wat het huishouden betreft, heb ik geen hulp meer. Eigenlijk doe ik het sinds eind november allemaal weer op eigen kracht. Met alles. Tot nu toe gaat dat redelijk goed maar het kan best zijn dat ik mettertijd toch weer wat hulp in ga roepen. Puur om het mezelf te gunnen als een soort luxe. Dat was het eerst natuurlijk ook wel maar er zat ook noodzaak achter. Die noodzaak zie en voel ik nu minder.
Trouwens, Intiem, er zijn zoveel mensen die iemand ingehuurd hebben om hen te helpen in het huishouden. Dat is toch niet iets om verborgen te houden of je voor te schamen?
Ik denk dat je het jezelf nog veel prettiger maakt als je dit jezelf meer gunt. Op zo'n manier dat het niet meer uitmaakt wie er wat van denkt. Jij wilt het zo doen, nou en, dat is jouw goed recht. Al zou je alles uit handen willen geven zodat jij de hele dag zou kunnen lezen of de hort op gaan, dan is dat jouw zaak.
Het gaat er om wat voor jou belangrijk is en wat jij nodig hebt of vindt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
