Psyche
alle pijlers
Borderline versus Autisme
woensdag 6 juni 2018 om 12:11
Vreemd verhaal. Ik zou dit ook niet hebben begrepen en waarschijnlijk aan die collega hebben gevraagd wat maakt dat een stoel tekort uitmaakt op wie je uitnodigt. Je kunt immers ook op de grond zitten of op een kussen, of een omgekeerd bierkrat. Ik zou me hierop wel "afgewezen" hebben gevoeld, omdat dit gewoon niet klopt. Zoiets kun je met goed fatsoen niet rechtpraten. Dat is in your face met een smoes zeggen dat ze je er niet bij wil hebben (nog los van het feit of je er zelf wel bij had willen zijn, je hebt de keus niet eens gekregen).wasknijperwasknijper schreef: ↑06-06-2018 11:53Dit herken ik. In mijn laatste gesprek met mijn psycholoog had ik het over zaken die ik vreemd vond op de werkvloer. Zo waren we eens klaar met een project. En iedere deelnemer werd bij door een collega thuis uitgenodigd voor een etentje, om de afsluiting te vieren. Behalve ik, die collega kwam naar me toe en zei dat ze niet genoeg stoelen had, ze deed dit voor de hele projectgroep. Ik gaf aan dat ik het niet zo erg vond. Ze wilde immers Tapas maken, en daar ben ik niet zo gek op, en ik moest ook uitzoeken hoe ik met het OV naar haar toe kou komen, en ik reis niet graag in de avonduren met het OV. Maar wat me wel hoog zat is de manier waarop ze het deed. Waarom nodigde ze iedereen uit en mij niet? Waarom deed ze dit voor de hele groep? Waarom nodigde ze niet iedereen stiekem uit, zodat ik er niets van mee krijg? En als ik het hier heb met mijn psycholoog heeft ze het constant maar erover hoe zeer ik me afgewezen gevoeld moet hebben. Natuurlijk wil ik erbij horen, dat klopt. Maar ik begrijp gewoon het gedrag niet van die collega. Ze had maar 11 stoelen, en geen 12e stoel voor mijl. Ik begrijp gewoon niet goed wat daar nu echt gebeurd is. Misschien hebben jullie ideeën?
woensdag 6 juni 2018 om 12:15
Ik vind wel dat je grond hebt om je behandelaar te wantrouwen. Ik lees in jou verhalen steeds wel dingen waar ik mijn wenkbrauwen van optrek. Kan zijn dat ze samen met jou de lijsten heeft ingevuld (zij stelt de vraag, jij antwoord, zij vult in) maar lijkt mij niet dat zij deze objectief heeft kunnen invullen.
Ik heb ook een behandelaar gehad die ervan overtuigd was dat ik borderline had. Eerst in behandeling gegaan (in een groep wat totaal niet paste) ondertussen getest en volgens degene die de resultaten met mij besprak was borderline totaal niet uit de resultaten te halen. De groep mocht ik toen mee stoppen, de behandelaar bleef maar steeds voordat ik een zin kon afmaken knikte ze al en riep steeds typisch borderline. Werd inderdaad ook constant op deze manier afgekapt. Dat het niet uit de onderzoeken kwam was volgens haar omdat ik de testen gemanipuleerd zou hebben, ook typisch borderline....
Al met al voelde ik me niet serieus genomen. Het interesseerde me al niet eens of het nou wel of geen borderline was. Maar doordat ze steeds terug greep naar de borderline was er geen therapie mogelijk. Steeds probeerde ze me ervan te overtuigen dat bepaalde problemen bij borderline hoorde en dat ik het moest accepteren ipv me te helpen er mee om te gaan.
Ze was binnen de ggz zo ongeveer mijn eindstation, deed eigenlijk geen behandelingen meer maar omdat niemand wist wat ze met me moesten zou zij nog een poging doen.
Daarna hard gillend weggelopen, nu nog steeds af en aan problemen maar gelukkig een vrijgevestigde behandelaar gevonden waar ik we mee door een deur kan en waar ik wat aan heb.
Kortom, in jouw situatie zou ik heel snel een andere behandelaar zoeken. Zorgvuldig, en als je dan weer merkt dat je in het contact tegen dingen aanloopt dat direct bespreken. Want of het borderline is of niet, als het wantrouwen te groot is gaat therapie niet helpen.
Ik heb ook een behandelaar gehad die ervan overtuigd was dat ik borderline had. Eerst in behandeling gegaan (in een groep wat totaal niet paste) ondertussen getest en volgens degene die de resultaten met mij besprak was borderline totaal niet uit de resultaten te halen. De groep mocht ik toen mee stoppen, de behandelaar bleef maar steeds voordat ik een zin kon afmaken knikte ze al en riep steeds typisch borderline. Werd inderdaad ook constant op deze manier afgekapt. Dat het niet uit de onderzoeken kwam was volgens haar omdat ik de testen gemanipuleerd zou hebben, ook typisch borderline....
Al met al voelde ik me niet serieus genomen. Het interesseerde me al niet eens of het nou wel of geen borderline was. Maar doordat ze steeds terug greep naar de borderline was er geen therapie mogelijk. Steeds probeerde ze me ervan te overtuigen dat bepaalde problemen bij borderline hoorde en dat ik het moest accepteren ipv me te helpen er mee om te gaan.
Ze was binnen de ggz zo ongeveer mijn eindstation, deed eigenlijk geen behandelingen meer maar omdat niemand wist wat ze met me moesten zou zij nog een poging doen.
Daarna hard gillend weggelopen, nu nog steeds af en aan problemen maar gelukkig een vrijgevestigde behandelaar gevonden waar ik we mee door een deur kan en waar ik wat aan heb.
Kortom, in jouw situatie zou ik heel snel een andere behandelaar zoeken. Zorgvuldig, en als je dan weer merkt dat je in het contact tegen dingen aanloopt dat direct bespreken. Want of het borderline is of niet, als het wantrouwen te groot is gaat therapie niet helpen.
woensdag 6 juni 2018 om 12:15
Ik word een beetje moe van je. Je blijft in hetzelfde kringetje ronddraaien.wasknijperwasknijper schreef: ↑06-06-2018 12:13Ik zie dat wantrouwen, meer als iets van niet begrijpen. Maar ik kan me ook voorstellen dat als je maar door blijft vragen en analyseren dat mensen dat als wantrouwen zien. Ik heb gewoon veel meer behoefte aan uitleg, zodat ik het kan begrijpen.
En dan nog niets als je gevoel zegt dat je geen Borderline hebt, klopt dan je gevoel? Ik herken er wel dingen in, maar niet alles.
En soms krijg ik dingen bij het GGZ te horen waarin ik mezelf niet herken? Ik moet me er toch in herkennen of niet?
En waarom herken ik me in sommige dingen dan niet? Ik zie dingen vaak vanuit een ander perspectief, en dan kom je op andere bevindingen uit.
Ik stop dan ook met reageren.
Ja, het kan dat je een foute diagnose hebt.
Ga daar dus achteraan.
Hier krijg je geen zekerheid.
En nogmaals: als jij die eerdere topics ook geopend hebt dan speelt dit al veel langer en lijkt het er eerder op dat je constant alleen maar in verzet bent en dat je daardoor niet verder komt.
En dan is de diagnose ook meteen een stuk verklaarbaarder.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 6 juni 2018 om 12:18
Wasknijper, ik denk dat je moet stoppen met zeuren. Heel veel mensen hier hebben al antwoord gegeven op je vragen:
A: dat weten we niet, dat kun je opnieuw vast laten stellen door een second opinion
B: als je dan opnieuw een diagnose krijgt, wil dat nog steeds niet zeggen dat het de goede is
C: beide diagnoses kunnen op elkaar lijken, daar kunnen wij geen uitspraak over doen
D: life sucks, ga je therapie aan of niet, maar maak een keuze
Wat voor meer antwoorden verwacht je hier te krijgen? Men kan hier gewoon simpelweg niet zeggen dat het of het een of het ander is. Daarvoor zul je toch echt opnieuw onderzocht moeten worden als jij dat wilt. Overigens kun je (tip) ook zelf op zoek gaan naar een instantie voor diagnostisch onderzoek. Dat hoeft niet dezelfde GGZ instelling te zijn. Dat kan ook een instelling zijn die zich heeft gespecialiseerd in borderline of autisme.
A: dat weten we niet, dat kun je opnieuw vast laten stellen door een second opinion
B: als je dan opnieuw een diagnose krijgt, wil dat nog steeds niet zeggen dat het de goede is
C: beide diagnoses kunnen op elkaar lijken, daar kunnen wij geen uitspraak over doen
D: life sucks, ga je therapie aan of niet, maar maak een keuze
Wat voor meer antwoorden verwacht je hier te krijgen? Men kan hier gewoon simpelweg niet zeggen dat het of het een of het ander is. Daarvoor zul je toch echt opnieuw onderzocht moeten worden als jij dat wilt. Overigens kun je (tip) ook zelf op zoek gaan naar een instantie voor diagnostisch onderzoek. Dat hoeft niet dezelfde GGZ instelling te zijn. Dat kan ook een instelling zijn die zich heeft gespecialiseerd in borderline of autisme.
woensdag 6 juni 2018 om 12:46
Hi Wasknijper,
Ik reageer bijna nooit op topics maar ik vind je verhaal heel herkenbaar. Bij mij is eind vorig jaar ook borderline geconstateerd en ik heb me heftig tegen de diagnose verzet. Net als jij ben ik in het verleden van mijzelf en mijn familie gaan graven. Ook bleeeeef ik mijn behandelaar maar dingen vragen, en ik wilde mijn dossier ook graag inzien. Mijn behandelaar heeft dat (achteraf gezien heel verstandig) geweigerd.
Ik snapte niet waarom. Net als jij, wilde ik alles gewoon precies begrijpen. In de afgelopen maanden heb ik echter geleerd dat, hoe graag ik het ook anders zou zien, deze drang om dingen exact te begrijpen en om alles in te delen in nette, overzichtelijke categorieen juist onderdeel uitmaakte van mijn problematiek. Of het aan de borderline ligt of gewoon in mijn persoonlijkheid zit weet ik niet, ik weet alleen dat dat eindeloze drammen een van de dingen is die me in de weg zit.
Inmiddels heb ik geleerd om op mijn behandelaar te vertrouwen en mijn diagnose te accepteren. Sterker nog, ik heb geleerd om de diagnose zelf los te laten. Ik kijk nu liever naar mijn klachten en hoe ik die kan aanpakken. Ik heb nog een heel lang traject voor de boeg, maar stop mijn energie nu liever in het aanpakken van mijn problematiek dan in het constant nadenken over welk label erop geplakt moet zijn.
Als jij echt een probleem hebt met je behandelaar kun je niet anders dan toch voor die second opinion gaan, hoe vervelend het wachten ook is. Maar misschien kun je in de tussentijd proberen om je wat meer op het behandelen van je klachten te richten, in plaats van op een diagnose. Is het nou echt zo belangrijk hoe het heet?
Ik wil niet zeggen dat al het bovenstaande ook voor jou geldt, maar voor mij werkt het wel zo. Misschien helpt het je om dingen vanuit een iets andere invalshoek te bekijken!
Ik reageer bijna nooit op topics maar ik vind je verhaal heel herkenbaar. Bij mij is eind vorig jaar ook borderline geconstateerd en ik heb me heftig tegen de diagnose verzet. Net als jij ben ik in het verleden van mijzelf en mijn familie gaan graven. Ook bleeeeef ik mijn behandelaar maar dingen vragen, en ik wilde mijn dossier ook graag inzien. Mijn behandelaar heeft dat (achteraf gezien heel verstandig) geweigerd.
Ik snapte niet waarom. Net als jij, wilde ik alles gewoon precies begrijpen. In de afgelopen maanden heb ik echter geleerd dat, hoe graag ik het ook anders zou zien, deze drang om dingen exact te begrijpen en om alles in te delen in nette, overzichtelijke categorieen juist onderdeel uitmaakte van mijn problematiek. Of het aan de borderline ligt of gewoon in mijn persoonlijkheid zit weet ik niet, ik weet alleen dat dat eindeloze drammen een van de dingen is die me in de weg zit.
Inmiddels heb ik geleerd om op mijn behandelaar te vertrouwen en mijn diagnose te accepteren. Sterker nog, ik heb geleerd om de diagnose zelf los te laten. Ik kijk nu liever naar mijn klachten en hoe ik die kan aanpakken. Ik heb nog een heel lang traject voor de boeg, maar stop mijn energie nu liever in het aanpakken van mijn problematiek dan in het constant nadenken over welk label erop geplakt moet zijn.
Als jij echt een probleem hebt met je behandelaar kun je niet anders dan toch voor die second opinion gaan, hoe vervelend het wachten ook is. Maar misschien kun je in de tussentijd proberen om je wat meer op het behandelen van je klachten te richten, in plaats van op een diagnose. Is het nou echt zo belangrijk hoe het heet?
Ik wil niet zeggen dat al het bovenstaande ook voor jou geldt, maar voor mij werkt het wel zo. Misschien helpt het je om dingen vanuit een iets andere invalshoek te bekijken!
woensdag 6 juni 2018 om 12:54
In antwoord hierop (en je doet behoorlijk dramatisch nu): stop met sorry zeggen, maar neem de antwoorden mee.wasknijperwasknijper schreef: ↑06-06-2018 12:33Ik besefte niet dat velen zich aan mijn zo irriteerden. Sorry hiervoor. Ik weet dat ik irritant kan zijn met mijn vragen en behoefte aan duidelijkheid. Ik zit gewoon in een rotte situatie. Ik heb al meerdere malen gevraagd voor een andere psycholoog, en daar wordt heel moeilijk over gedaan. Het traject voor een second opinion kan pas na een jaar duidelijkheid geven. En ondertussen blijf ik wel in die kringetjes rondlopen. Sorry voor alles. Sorry dat ik zo'n lastpost ben. Sorry dat ik dacht dat ik hier mijn ei kwijt kan. Sorry dat ik vind dat jullie mij meer antwoorden kunnen geven dan mijn psycholoog. Maar waar moet ik dan heen, als ik nergens heen kan? Zeg me dat dan. Want een jaar lang wachten is me veel te lang. En waarom mag ik geen vragen stellen en moet ik maar alles klakkeloos aannamen. Zien jullie dan niet dat het GGZ vaak fouten maakt? Kijk dan naar het nieuws. Sorry als ik vragen heb en dingen wil begrijpen. Sorry dat ik zo ontzettend dom ben en maar niks begrijp. Sorry dat ik jullie tijd heb verspild. Ik dacht dat ik hier op mijn plek zat. Maar blijkbaar is er nergens plaats voor mij. Sorry dat ik zo zeur. Jullie begrijpen gewoon niet hoe het voelt als je denkt en weet dat iets niet klopt en je geen enkel gehoor krijgt in het GGZ. Sorry.
MEN KAN HIER NIET DE ANTWOORDEN GEVEN DIE JIJ ZOEKT!!
Dat kun je dan wel honderd keer opnieuw vragen, maar het antwoord blijft hetzelfde. En ja, dat gaat dus irriteren als je maar door en door en door en door en dooooooooor blijft gaan.
Als jij het voor jezelf niet kan hanteren, dan trek je aan de bel. De GGZ bel om specifiek te zijn. En als je forum steun nodig hebt, omdat je tussen twee traiecten inzit, dan open je niet een topic om duizend maal te vragen of je diagnose klopt. Dan open je een topic met 'ik vind het zo lastig dat ik geen duidelijkheid heb. Wie heeft er zin om met mij van gedachten te wisselen over welk traject en hoe ik in de tussentijd omga met mijzelf'
Dat is namelijk een heel andere vraag.
De eerste vraag is een vraag om antwoord wat je hebt (weten we niet)
De tweede vraag is een vraag om van je af te kletsen en GGZ ervaringen uit te wisselen. Daar komen dan ongetwijfeld andere reacties op.
woensdag 6 juni 2018 om 13:14
wasknijperwasknijper schreef: ↑06-06-2018 12:33Ik besefte niet dat velen zich aan mijn zo irriteerden. Sorry hiervoor. Ik weet dat ik irritant kan zijn met mijn vragen en behoefte aan duidelijkheid. Ik zit gewoon in een rotte situatie. Ik heb al meerdere malen gevraagd voor een andere psycholoog, en daar wordt heel moeilijk over gedaan. Het traject voor een second opinion kan pas na een jaar duidelijkheid geven. En ondertussen blijf ik wel in die kringetjes rondlopen. Sorry voor alles. Sorry dat ik zo'n lastpost ben. Sorry dat ik dacht dat ik hier mijn ei kwijt kan. Sorry dat ik vind dat jullie mij meer antwoorden kunnen geven dan mijn psycholoog. Maar waar moet ik dan heen, als ik nergens heen kan? Zeg me dat dan. Want een jaar lang wachten is me veel te lang. En waarom mag ik geen vragen stellen en moet ik maar alles klakkeloos aannamen. Zien jullie dan niet dat het GGZ vaak fouten maakt? Kijk dan naar het nieuws. Sorry als ik vragen heb en dingen wil begrijpen. Sorry dat ik zo ontzettend dom ben en maar niks begrijp. Sorry dat ik jullie tijd heb verspild. Ik dacht dat ik hier op mijn plek zat. Maar blijkbaar is er nergens plaats voor mij. Sorry dat ik zo zeur. Jullie begrijpen gewoon niet hoe het voelt als je denkt en weet dat iets niet klopt en je geen enkel gehoor krijgt in het GGZ. Sorry.
Je wilt graag autisme horen.
Mijn oordeel borderline.
woensdag 6 juni 2018 om 13:17
Je bericht, met al die 'sorry's, is nogal dramatisch, kan als bijzonder aanstellerig worden geïnterpreteerd en gaat juist irritatie opwekken.wasknijperwasknijper schreef: ↑06-06-2018 12:33Ik besefte niet dat velen zich aan mijn zo irriteerden. Sorry hiervoor. Ik weet dat ik irritant kan zijn met mijn vragen en behoefte aan duidelijkheid. Ik zit gewoon in een rotte situatie. Ik heb al meerdere malen gevraagd voor een andere psycholoog, en daar wordt heel moeilijk over gedaan. Het traject voor een second opinion kan pas na een jaar duidelijkheid geven. En ondertussen blijf ik wel in die kringetjes rondlopen. Sorry voor alles. Sorry dat ik zo'n lastpost ben. Sorry dat ik dacht dat ik hier mijn ei kwijt kan. Sorry dat ik vind dat jullie mij meer antwoorden kunnen geven dan mijn psycholoog. Maar waar moet ik dan heen, als ik nergens heen kan? Zeg me dat dan. Want een jaar lang wachten is me veel te lang. En waarom mag ik geen vragen stellen en moet ik maar alles klakkeloos aannamen. Zien jullie dan niet dat het GGZ vaak fouten maakt? Kijk dan naar het nieuws. Sorry als ik vragen heb en dingen wil begrijpen. Sorry dat ik zo ontzettend dom ben en maar niks begrijp. Sorry dat ik jullie tijd heb verspild. Ik dacht dat ik hier op mijn plek zat. Maar blijkbaar is er nergens plaats voor mij. Sorry dat ik zo zeur. Jullie begrijpen gewoon niet hoe het voelt als je denkt en weet dat iets niet klopt en je geen enkel gehoor krijgt in het GGZ. Sorry.
Je hoeft hier niet weg, we hopen alleen dat wat we zeggen bij je binnenkomt. Ik vind dat je je aanstelt over dat jaar wachten op een second opinion. Ik stond 1,5 jaar op een wachtlijst voor een intake, een paar jaar geleden. Shit happens. Als je je nu niet op die wachtlijst laat zetten, sta je over een jaar toch sowieso nog op dezelfde plek als nu? Wat heeft dat jaar niet afwachten dan voor zin? Als je je toen je dit advies voor de eerste keer kreeg al op die wachtlijst had laten zetten was het nu al minder dan een jaar geweest... En alternatieven heb je niet. Zo is het nu eenmaal.
En niemand zegt dat de GGZ geen fouten maakt, dat maak je er nu zelf van. Ik ben zelf ook jaren verkeerd gediagnosticeerd geweest en heb hier veel last van gehad. Wat men je wel wil zeggen is dat je je teveel fixeert op het stickertje en dat je zeker nu niet gaat helpen. Ik heb nu een diagnose die bij me past... Maar volg niet het behandelprotocol voor die diagnose. Ik en mijn therapeut kijken samen, heel individueel, op welke manier ik het beste begeleid kan worden. Dus continu op autisme zitten is voor nu volstrekt onzinnig. Je therapeut gaat je hier niet in horen, je zult een second opinion moeten doen. En al blijkt die diagnose inderdaad beter bij je te passen, ga je nog steeds individueel met doelen aan de slag. Dat jaar wachten is erg vervelend, maar nu eenmaal de realiteit. Doordat je je niet veel eerder op die wachtlijst hebt laten zetten heb je er nu zelf voor gezorgd dat je nog steeds pas op zijn vroegst over een jaar aan de beurt bent. Dat had je zelf anders kunnen doen.
Dus hup, actie.
Oh en dat laatste, 'jullie begrijpen gewoon niet...'-stuk, is niet ok. Jij hebt geen idee wat anderen mee hebben gemaakt in en met de GGZ en al dan niet begrijpen. Doe daar niet zo respectloos over door direct te zeggen 'jullie snappen het dus niet'. Daarmee doe je andermans ervaringen, die je niet eens kent, tekort.
koffiehagedis wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:23
10.77% gewijzigd
woensdag 6 juni 2018 om 13:33
woensdag 6 juni 2018 om 13:47
Jouw laatste reactie komt op mij over als iemand die inderdaad borderline heeft. en inderdaad, ik ben geen deskundige, maar wel ervaringsdeskundige omdat mijn dochter al jaren borderline heeft.
Laat het even rusten to, zodat je zelf ook wat rustiger bent en op een ander moment kijken wat je ervan kan gebruiken. Zoals gezegd is het forum ook maar een forum.
Laat het even rusten to, zodat je zelf ook wat rustiger bent en op een ander moment kijken wat je ervan kan gebruiken. Zoals gezegd is het forum ook maar een forum.
woensdag 6 juni 2018 om 14:27
Kan het zijn dat het labeltje borderline iets in jouw Triggert waardoor je je afgewezen voelt en je afsluit?
Ik hoop dat je op zoek gaat naar een andere therapeut, en als ik je 1 ding mag adviseren. Geef aan dat je geen diagnose wilt horen tenzij het noodzakelijk is. Je zult zien dat je je dan echt met je problematiek kunt bezig houden.
Ik hoop dat je op zoek gaat naar een andere therapeut, en als ik je 1 ding mag adviseren. Geef aan dat je geen diagnose wilt horen tenzij het noodzakelijk is. Je zult zien dat je je dan echt met je problematiek kunt bezig houden.
woensdag 6 juni 2018 om 14:34
Joe, wasknijper,
keuze 1: huisarts, verwijzing, vrijgevestigde psychotherapeut en daarmee second opinion, maar ook kans op op z'n minst een betere klik met je behandelaar.
keuze 2: je gedram loslaten, maar daarmee dus ook het risico en de angst voelen van wat er in de plaats komt als je je niet verzet, dit aangaan en daarmee ook de therapie aangaan bij je huidige psycholoog.
Kom op hé. Je wil alleen horen wat in jouw straatje past en al het andere zeg je dat het niet mogelijk is.
Je kan niet én bij je psycholoog blijven én zeuren dat ze daar alles fout doen. Als ze het daar fout doen, wat kan, moet je daar weggaan.
@aimen, knap hoe je dat gedaan hebt met jouw therapie en het proces met je therapeut. Zal niet makkelijk geweest zijn.
keuze 1: huisarts, verwijzing, vrijgevestigde psychotherapeut en daarmee second opinion, maar ook kans op op z'n minst een betere klik met je behandelaar.
keuze 2: je gedram loslaten, maar daarmee dus ook het risico en de angst voelen van wat er in de plaats komt als je je niet verzet, dit aangaan en daarmee ook de therapie aangaan bij je huidige psycholoog.
Kom op hé. Je wil alleen horen wat in jouw straatje past en al het andere zeg je dat het niet mogelijk is.
Je kan niet én bij je psycholoog blijven én zeuren dat ze daar alles fout doen. Als ze het daar fout doen, wat kan, moet je daar weggaan.
@aimen, knap hoe je dat gedaan hebt met jouw therapie en het proces met je therapeut. Zal niet makkelijk geweest zijn.
