Christelijk geloof waar?

30-04-2017 22:19 400 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben christelijk opgevoed en heb tot hiertoe ook compleet daarin gelooft, alleen momenteel zit ik al een paar maanden sterk in een innerlijke strijd hieromtrend. Ik kom er ook gewoon niet uit of het nu werkelijk waar is of niet. Als ik let op signalen van God dan denk ik; ja duidelijk dus het is zeker waar! Maar als ik dan een paar horoscopen pak denk ik: ja hier zou je bwv natuurlijk ook in kunnen geloven, want die hebben vaak ook gelijk. Dus ja hoe betrouwbaar is de bijbel dan? Daarbij: ik heb ook wel moeite met de bijbel omdat God zgz liefde is en vol vergeving en opoffering....maar als dat werkelijk zo is.. waarom had Hij de mens dan niet direct van hun zondeval kunnen vergeven en de aarde als in het paradijs kunnen laten. Waarom komt er dan ineens ook iets om de hoek kijken als 'recht' en van daaruit straf. Vergeven en achteraf alsnog om recht (straf) vragen gaat in mijn optiek niet samen. Als iets is vergeven is het direct weer goed. En als er dan eerst 2000 jaar overheen moet gaan waarbij Jezus de straf ging dragen en daardoor aan het recht is voldaan en God dan pas kan vergeven... dan is dat mijn inziens geen echt vergeven en geen echte liefde want er moest eerst 'vergeld' worden. Waarom ook recht en straf.. en ook: waarom worden zonden bestraft voor hele families incl baby's of tot 4 generaties erna...wat kunnen zij daaraan doen? En waarom moeten de dieren ook lijden, wat hebben zij met de zondeval van de mens te maken? Ik vind dat van God absoluut geen liefde!! Het is al zo dat Hij ipv echt vergeven en direct weer goed maken een zondaar evengoed ook om vergelding vraagt, hetzij door hemzelf dan wel door een middelaar als Jezus. En daarbij moeten andere wezen(tje)s die niets aan die zonde hebben bijgedragen daar ook onder lijden... ik vind dat heel erg hard. Wat nu recht en vergelding en wat nu dat baby's/nakomelingen/dieren daarin mee moeten lijden..

En dan nog iets; hoe oneerlijk dat God zegt dat de mens niet in staat is om van zichzelf te geloven maar dat hij het geloof geeft aan die Hij daarvoor uitkiest, en de ene mens dan wel het geloof geeft en dan in het hiernamaals het eeuwige geluk en de andere mens niet. En dan zijn er nog gelovigen die zeggen dat God dat niet kiest maar mensen zelf verantwoordelijk zijn, maar bovenstaande staat toch echt in de bijbel en als de bijbel waar is zou dat dus ook waar moeten zijn. Dat zou dus betekenen dat er een percentage mensen uiteindelijk nog gelukkig zou worden maar het andere percentage mensen niet en de dieren zowieso niet of ze hier na de zondeval nog invloed op konden hebben of niet. Dan verder vraag ik mij ook af waarom mensen die echt proberen goed te leven toch veel (ook daarin) tegen zit. Dan is het toch logisch dat God voor die mensen al meer tegen gaat vallen en zij hun heil elders gaan zoeken?

Heeft iemand advies hierover..misschien ook al eens in verdiept of over heeft gestudeerd bijv?
Ook in mijn beleving steken veel gelovigen niet zo extreem in elkaar. Maar wel de gelovigen die anderen van hun geloof willen overtuigen en die hun beeld van het geloof met geweld willen verdedigen/opdringen. En helaas zijn de fanatiekelingen ook degene die relatief veel van het 'gezicht' bepalen van een geloofsovertuiging. Het 'verwrongen beeld' wat ze schets is daar op gebaseerd (maar dus ook niet uit de lucht gegrepen).

Feit is wel dat de meeste gelovigen herkenning en aansluiting bij elkaar zoeken en in meer of mindere mate andersgelovigen afwijzen. En er zijn maar weinig gelovigen die uitsluitend op basis van hun eigen bevindingen en eigen visie hun geloof vorm geven. Ik zelf vind het altijd jammer dat veel gelovigen het nodig hebben om zich vast te houden aan wereldse ideeën/gebruiken/regels/rituelen om hun geloofsovertuiging waarde te geven.
shifty schreef:
15-05-2017 16:08


Feit is wel dat de meeste gelovigen herkenning en aansluiting bij elkaar zoeken en in meer of mindere mate andersgelovigen afwijzen. En er zijn maar weinig gelovigen die uitsluitend op basis van hun eigen bevindingen en eigen visie hun geloof vorm geven. Ik zelf vind het altijd jammer dat veel gelovigen het nodig hebben om zich vast te houden aan wereldse ideeën/gebruiken/regels/rituelen om hun geloofsovertuiging waarde te geven.
Mooi dat je tot geloof bent gekomen Dymph, en een fijne plek binnen een geloofsgemeenschap hebt gevonden.
Shifty, inderdaad zo jammer dat veel religies het principe van geloven, dat nou juist individuele vrijheid inhoudt, hebben gekaapt en er precies het tegenovergestelde van hebben gemaakt: het opdringen van wat mensen zouden moeten vinden. Door angst te zaaien (uit naam van een god) en rituelen op te werpen die zogenaamd noodzakelijk zouden zijn.
Zodra een geloof sektarische trekken vertoont, in de zin van onderdrukking of aanzetting tot geweld, zou daar doortastend tegen moeten worden opgetreden. Het gaat er dan niet om dat je een geloof verbiedt, maar dat je dat geloof verbiedt anderen te onderdrukken. Dat is nogal een groot verschil. Een heel belangrijk verschil, dat helaas nogal eens over het hoofd wordt gezien binnen de discussie daarover.
En met dat laatste ben ik het zó eens! Je legt de vinger op de zere plek. In discussies als deze verdwijnt de nuance zo snel. Dan worden alle gelovigen ineens op een hoop gegooid. Dan is het : "ze" zijn dit, "ze" zijn dat. Terwijl niets zo individueel beleefd en beleden wordt als een geloof. En zelfs als persoon kun je daarin nog groeien of dingen laten vallen of een ander pad kiezen.
Overigens ben ik nog nooit van die opdringerige types tegen gekomen. Misschien dat ze op de BB wonen, maar in mijn omgeving niet. En wat is opdringerig in dit geval? Ik heb wel eens een kaartje in de bus gevonden van de Mormonen. Leuk. Ik heb hem aan de binnenkant van mijn wc deur geplakt (mooi bijbels plaatje op de voorkant). Maar ik voel me dan niet ineens bedreigd of zo. Leven en laten leven is mijn motto.
shifty schreef:
15-05-2017 16:08
Ook in mijn beleving steken veel gelovigen niet zo extreem in elkaar. Maar wel de gelovigen die anderen van hun geloof willen overtuigen en die hun beeld van het geloof met geweld willen verdedigen/opdringen. En helaas zijn de fanatiekelingen ook degene die relatief veel van het 'gezicht' bepalen van een geloofsovertuiging. Het 'verwrongen beeld' wat ze schets is daar op gebaseerd (maar dus ook niet uit de lucht gegrepen).

Feit is wel dat de meeste gelovigen herkenning en aansluiting bij elkaar zoeken en in meer of mindere mate andersgelovigen afwijzen. En er zijn maar weinig gelovigen die uitsluitend op basis van hun eigen bevindingen en eigen visie hun geloof vorm geven. Ik zelf vind het altijd jammer dat veel gelovigen het nodig hebben om zich vast te houden aan wereldse ideeën/gebruiken/regels/rituelen om hun geloofsovertuiging waarde te geven.
Over andere geloven: ik heb gister met mijn buurman afgesproken dat ik over twee weken een paar dagen mee probeer te vasten (hij is Moslim). Gewoon om te proberen hoe dat is.
En over rituelen en ideeen: wat bedoel je daar precies mee? Kun je een voorbeeld geven?
julius schreef:
15-05-2017 16:03
Waarom ben je naar de kerk gegaan, en niet naar een moskee, of een boeddhistische tempel?
Ik ben in mijn late 20's heel erg bezig geweest met Boeddhisme. Veel gemediteerd en over gelezen en alles. Het heeft me veel inzichten gegeven en ik vind er nog steeds hele goede dingen in zitten. Waar het uiteindelijk op stuk liep voor mij, is dat Boeddhisme er van uit gaat dat het goddelijke in jezelf zit. En in mijn beleving klopte dat uiteindelijk niet. Verder is het een soort van nihilisme (het is zoals het is, zie er maar mee te dealen), terwijl ik er van overtuigd bleef dat alles een reden heeft. Dat er een plan is, zeg maar.
Dymphnatam schreef:
15-05-2017 17:34
Over andere geloven: ik heb gister met mijn buurman afgesproken dat ik over twee weken een paar dagen mee probeer te vasten (hij is Moslim). Gewoon om te proberen hoe dat is.
En over rituelen en ideeen: wat bedoel je daar precies mee? Kun je een voorbeeld geven?

Mooi dat je zo open staat voor anderen visies en overtuigingen (islam/boeddhisme /etc.).

Ik bedoelde dat veel geloofsinstellingen/gelovigen hun geloofsbelevenis 'optuigen' met gebruiken/voorwerpen/rituelen waarbij deze een soort heilige status krijgen. Een kruisje slaan/tot mekka bidden/vasten/biechten/hosties/keppels/koran/bijbel/etc. Misschien dat deze zaken wel een bepaalde oorsprong en betekenis hebben, maar er wordt vaak vergeten dat dit allemaal invullingen zijn die door mensen bedacht zijn om hun geloof vorm te geven. En op zich is daar dan niet zo veel mis mee tenzij die invulling een heilige status krijgt en een doel op zich wordt. En al helemaal erg wordt het als je een geloofshiërarchie in je organisatie gaat inbouwen waarbij het opperhoofd geacht wordt het beste te weten wat je geloof hoort in te houden.

Als je je geloof laat bepalen en dus beperken door dit soort zaken ben je naar mijn mening precies tegengesteld bezig aan wat geloof zou moeten zijn. In mijn beleving is het essentieel dat je je juist realiseert dat je geloof juist niet kan afmeten aan aardse/menselijke kaders.
De meeste mensen geloven ergens in, in een God, 'meer tussen hemel en aarde', het lot, de staat...het zal een evolutionaire functie hebben.

Ik geloof zelf nergens in behalve de werkelijkheid, geen hoger plan, geen grote overheid, geen al omvattend moraal. Dat is niet met opzet, maar gewoon, na logische deductie. Ik heb geen idealen, geen wil tot het bereiken van een ideale samenleving, et cetera. Ik zie dat absoluut niet als leeg maar als heel rijk, ik heb een zeer rijk innerlijk 'gevoelsleven' en ik ben nooit een beperking aan mijn voorstellingsvermogen of zelfs cognitief vermogen tegen gekomen.

Dus de oorspronkelijke vraag: nee, er is geen enkele aanwijzing dat er een god bestaat, de christelijke ook niet. Dan kun je het alsnog geloven hoor, maar het zal nooit volgen uit logische deductie of de noodzaak van een god in fysieke processen.
--
Anoniem17062022182122 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 11:39
0.00% gewijzigd
Dubbel

(ik geloof wel in slechte code)
Jesus H Christ drie dubbel
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 11:39
Jesus H Christ drie dubbel
:A:
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 11:38

Dus de oorspronkelijke vraag: nee, er is geen enkele aanwijzing dat er een god bestaat, de christelijke ook niet. Dan kun je het alsnog geloven hoor, maar het zal nooit volgen uit logische deductie of de noodzaak van een god in fysieke processen.
Vergeet niet dat logica zichzelf begrenst. Wat je er niet in stopt, komt er ook niet uit. Want je trekt je conclusies puur en alleen aan de hand van de variabelen die je in je logica toelaat. Logisch ;) , maar dat maakt de logica nog geen onfeilbaar systeem.
snug schreef:
16-05-2017 12:42
Vergeet niet dat logica zichzelf begrenst. Wat je er niet in stopt, komt er ook niet uit. Want je trekt je conclusies puur en alleen aan de hand van de variabelen die je in je logica toelaat. Logisch ;) , maar dat maakt de logica nog geen onfeilbaar systeem.
Als mensen zelf een god verzinnen, of elfjes, of dat reuzen bestaan...dan valt dat met een bepaalde logica te ontkennen. Namelijk door te zeggen: laat maar eens zien dan, die god, of die elfjes. Als je dat niet kunt, dan bestaat hij niet. Dan is het een fantasie. Leuk bedacht, maar niet echt waar.
Vaak wordt er dan gezegd dat er aanwijzingen zijn, of een heilig boek. Maar dat is niet genoeg bewijs. Die aanwijzingen zijn op allerlei manieren te verklaren, de minst logische verklaring is dat het door de hand van god gebeurde.
Net zo goed als dat je naar mijn mening je geloof niet moet baseren op je menselijke beperkingen zou je op basis daarvan ook niet moeten uitsluiten dat alles wat bestaat daardoor begrenst wordt.

Dat je geen hoger plan ziet sluit niet uit dat het er niet is. En als je dat niet uitsluit wil dat niet zeggen dat je bevestigt dat het er wel is. Het geeft jezelf de ruimte om aan te nemen dat er meer is dan je zelf kan bevatten. Het geeft ruimte om bijvoorbeeld een ideaal te hebben zonder verantwoording. En dat je jezelf die ruimte geeft maakt het bijvoorbeeld ook mogelijk dat je open blijft staan voor nieuwe inzichten of veranderingen.
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 11:38
De meeste mensen geloven ergens in, in een God, 'meer tussen hemel en aarde', het lot, de staat...het zal een evolutionaire functie hebben.

Ik geloof zelf nergens in behalve de werkelijkheid, geen hoger plan, geen grote overheid, geen al omvattend moraal. Dat is niet met opzet, maar gewoon, na logische deductie. Ik heb geen idealen, geen wil tot het bereiken van een ideale samenleving, et cetera. Ik zie dat absoluut niet als leeg maar als heel rijk, ik heb een zeer rijk innerlijk 'gevoelsleven' en ik ben nooit een beperking aan mijn voorstellingsvermogen of zelfs cognitief vermogen tegen gekomen.

Dus de oorspronkelijke vraag: nee, er is geen enkele aanwijzing dat er een god bestaat, de christelijke ook niet. Dan kun je het alsnog geloven hoor, maar het zal nooit volgen uit logische deductie of de noodzaak van een god in fysieke processen.

Dat alleen al is een beperking van je vermogen.
shifty schreef:
16-05-2017 13:11
Dat alleen al is een beperking van je vermogen.
Alleen als je uit gaat van de premisse dat die er wel móet zijn, en je er dan ook naar op zoek bent.

Jammer dat je niet op de rest in gaat en liever een loesje wijsheid plaatst. Mijn wereldbeeld is namelijk best eenzaam, om dat het minder voorkomt en wellicht zelfs minder gunstig is voor de soort. Een absolute tegenhanger van een fanatiek gelovige is niet per se een atheist, maar meer iemand die absoluut nergens in gelooft. Ik vind dat best interessant, al heb ik wellicht bias om dat het nu over mij zelf gaat.
shisha schreef:
16-05-2017 13:03
Als mensen zelf een god verzinnen, of elfjes, of dat reuzen bestaan...dan valt dat met een bepaalde logica te ontkennen. Namelijk door te zeggen: laat maar eens zien dan, die god, of die elfjes. Als je dat niet kunt, dan bestaat hij niet. Dan is het een fantasie. Leuk bedacht, maar niet echt waar.

En dat is wat er bedoeld wordt: je meet dingen af aan jouw logica. En dat is dat zaken bewijsbaar dan wel tastbaar moeten zijn.
Toevallig stond er een heel stuk over hersenonderzoek in mijn krant van zaterdag. Strekking: we weten de helft van de tijd nog niet wat er gemeten wordt laat staan dat we het kunnen duiden. Dan heb ik het dus over "jouw" wetenschap die alleen op bewijzen is gebaseerd. Volgens jouw logica bestaan bepaalde aandoeningen dus nog niet. Of vinden bepaalde hersenactiviteiten gewoon doodleuk helemaal niet plaats. Want het bewijs is nog niet rond. Snap je na dit voorbeeld hoe kortzichtig dit is?

Idem paranormale zaken: ze zijn niet bewijsbaar met de wetenschappelijke methoden die we op dit moment machtig zijn, DUS ze bestaan niet. Ook gewoon niet juist. Zaken kunnen zich heel makkelijk buiten onze gangbare wetenschap afspelen. Het getuigt juist van beperkt vermogen en weinig lef om de wetenschap op een voetstuk te zetten en je totale wereldbeeld er op te baseren. Er is nog steeds meer tussen hemel en aarde.
anoniem_283719 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 13:46
2.60% gewijzigd
dubbel
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 13:20
Alleen als je uit gaat van de premisse dat die er wel móet zijn, en je er dan ook naar op zoek bent.

Jammer dat je niet op de rest in gaat en liever een loesje wijsheid plaatst. Mijn wereldbeeld is namelijk best eenzaam, om dat het minder voorkomt en wellicht zelfs minder gunstig is voor de soort. Een absolute tegenhanger van een fanatiek gelovige is niet per se een atheist, maar meer iemand die absoluut nergens in gelooft. Ik vind dat best interessant, al heb ik wellicht bias om dat het nu over mij zelf gaat.

In mijn post direct ervoor ga ik er dieper op in. Ik heb deze 'loesje wijsheid' alleen even specifiek aan jouw post gehangen omdat dit specifiek over die opmerking ging.

Ik vind jouw wereldbeeld ook interessant. Ik ben alleen van mening dat je jezelf heel specifiek begrenst. En het feit dat je daarbij van jezelf vind dat er geen grenzen zijn aan je eigen voorstellingsvermogen en denkvermogen geeft aan dat je het lastig vindt om voor te stellen dat er dingen zijn die je je (nu nog) niet kan voorstellen. Ook laat je je eigen huidige voorstellingsvermogen en denkvermogen daarbij leidend zijn voor wat jij vindt dat de begrenzingen zijn van de werkelijkheid.

Daar spreekt een bepaalde starheid-geslotenheid en arrogantie uit.

Ik denk dat dat gegeven meer eenzaam maakt (en meer ongunstig is voor de soort) dan het feit dat je 'nergens in geloofd'.
Bij alle religies gaat het altijd in de basis om twee dingen:

1-het ontstaan
2-het einde


1-Het ontstaan van het leven op aarde wordt verklaard aan de hand van een ontstaan-verhaal.
Bij het christendom was dat God die alles schiep uit niets.


2-het einde gaat eigenlijk over de dood en wat er daarna gebeurt. Mensen wilden altijd liever denken dat hun geliefde overledenen naar een betere plek gingen en verzonnen daarom het bestaan van de onsterfelijke ziel.
Sommige religies geloven dat deze ziel reincarneert als geheel, dat is het geval bij het hindoeisme, het boeddhisme zegt dat alleen de essentie van de ziel overgaat en niet de hele persoonlijkheid.

De christenen geloven dat zij hun ware lichaam van nu terugkrijgen bij de wederopstanding. Dus dat alle doden die ooit christenen waren weer hier op aarde in hun normale lichaam terugkeren. Jezus heeft dit geschenk van hoop op wederopstanding gegeven door uit zijn dood op te staan, dus weten de christenen dat dat kan en dat god hun weer tot leven zal wekken. letterlijk tot leven.
Ik schrijf dit maar weer eens uitgebreid op, want na 30 jaar onderzoek naar de aard van religies kwam ik erachter dat de meeste christenen geen idee hebben waar zij in geloven. Als christen dien je dus letterlijk te geloven dat Jezus is opgestaan uit zijn graf en dat jij dat ooit ook zult doen. Als je dat niet doet dan ben je een soort van Vrede-op-aarde-en-in-de-harten-van-alle-goede-mensen theoloog. Het echte christendom is erg bizar en in deze tijd van wetenschap niet meer zo letterlijk te geloven en daarom wordt het door de meesten wat afgezwakt en wordt er vooral gepraat over de hemel. Maar dat is eigenlijk niet waar het christendom over gaat.
In het christendom ga je namelijk helemaal niet naar de hemel. Dat is een misverstand.

Ook mensen die geen religie aanhangen geloven meestal dat zij een onsterfelijke ziel hebben...dat het niet ophoudt na hun dood. Dat noemen wij spiritualiteit. Je zou spiritualiteit kunnen omschrijven als: het geheel van verhalen die iemand gelooft van een ander of zelf heeft verzonnen die verklaren voor deze mens hoe hij is ontstaan en wat er gebeurt na zijn dood.
shifty schreef:
16-05-2017 13:49
In mijn post direct ervoor ga ik er dieper op in. Ik heb deze 'loesje wijsheid' alleen even specifiek aan jouw post gehangen omdat dit specifiek over die opmerking ging.

Ik vind jouw wereldbeeld ook interessant. Ik ben alleen van mening dat je jezelf heel specifiek begrenst. En het feit dat je daarbij van jezelf vind dat er geen grenzen zijn aan je eigen voorstellingsvermogen en denkvermogen geeft aan dat je het lastig vindt om voor te stellen dat er dingen zijn die je je (nu nog) niet kan voorstellen. Ook laat je je eigen huidige voorstellingsvermogen en denkvermogen daarbij leidend zijn voor wat jij vindt dat de begrenzingen zijn van de werkelijkheid.

Daar spreekt een bepaalde starheid-geslotenheid en arrogantie uit.

Ik denk dat dat gegeven meer eenzaam maakt (en meer ongunstig is voor de soort) dan het feit dat je 'nergens in geloofd'.
Je trekt de verkeerde conclusie uit mijn opmerking. Ik zei het, om dat de meeste mensen denken dat een wereldbeeld zo als het mijne nihilistisch is of saai, immoreel/amoreel, beperkt, et cetera. Of star.

En dat is het niet. Ik heb alles onderzocht hoor, en ik ben zeker niet arrogant of star. Maar hier kom ik op uit. Ik kan altijd van mening veranderen, maar tegelijkertijd vind ik een god niet net zo'n zwaarwegend argument als gewoon een big bang/evolutie/geen noodzakelijke god voor fysieke processen. Ik snap waar om mensen dat willen geloven, dat heb ik ook zelf altijd gewild, maar er is nooit bewijs voor gevonden. En daar borduur ik dan op voort. Als God zich morgen openbaart, verander ik mijn mening heus wel, hoor.

Beetje jammer dat je zo uit gaat van negatieve in mijn woorden. Het is namelijk niet om dat ik vast houd aan logica, ik mij niets anders kan voorstellen. Ik kan mij enorm veel voorstellen, ook dat er geen god is, geen hogere macht, niet meer tussen hemel en aarde, geen leven na de dood, geen hoger ideaal. En dat kunnen niet al te veel mensen zich voorstellen. Waar om is een scala aan goden kunnen voorstellen ruimdenkender dan een lege ruimte kunnen voorstellen?
Dymphnatam schreef:
16-05-2017 13:44
En dat is wat er bedoeld wordt: je meet dingen af aan jouw logica. En dat is dat zaken bewijsbaar dan wel tastbaar moeten zijn.
Toevallig stond er een heel stuk over hersenonderzoek in mijn krant van zaterdag. Strekking: we weten de helft van de tijd nog niet wat er gemeten wordt laat staan dat we het kunnen duiden. Dan heb ik het dus over "jouw" wetenschap die alleen op bewijzen is gebaseerd. Volgens jouw logica bestaan bepaalde aandoeningen dus nog niet. Of vinden bepaalde hersenactiviteiten gewoon doodleuk helemaal niet plaats. Want het bewijs is nog niet rond. Snap je na dit voorbeeld hoe kortzichtig dit is?

Idem paranormale zaken: ze zijn niet bewijsbaar met de wetenschappelijke methoden die we op dit moment machtig zijn, DUS ze bestaan niet. Ook gewoon niet juist. Zaken kunnen zich heel makkelijk buiten onze gangbare wetenschap afspelen. Het getuigt juist van beperkt vermogen en weinig lef om de wetenschap op een voetstuk te zetten en je totale wereldbeeld er op te baseren. Er is nog steeds meer tussen hemel en aarde.
Dat is jouw geloof. Ik ben daar dus absoluut niet zo zeker van. In elk geval geloof ik niet direct in het bestaan van een oppermachtige entiteit en ook niet dat hij deze aarde heeft geschapen inclusief alle planten, dieren en mensen.

Het enige waarvan ik zeker weet wat wel planten en mensen en dieren schept...dat is dna. Er zou best meer kunnen zijn wat wij nog niet kennen of weten...maar dan zouden aliens ook vlakbij kunnen zijn en ons al jarenlang geobserveerd kunnen hebben. Sommige mensen geloven daarin.
Deze mensen kan ik enkel geloven als zij mij een alien laten zien, ...maar met een paar graancirkels en verhalen over ontvoeringen heb je mij niet overtuigd.

Er is eens een experiment gedaan, een paar mensen keken omhoog naar een bepaald punt waar niets te zien was. Al snel bleven voorbijgangers staan om ook naar dat punt te kijken en in zeer korte tijd stond een flinke groep mensen te staren naar niets in de lucht.

Zo werkt het menselijk brein...als anderen ergens waarde aan hechten, ook al is het niets, dan denken de meesten dat het dus heus wel erg belangrijk moet zijn, anders keken ze toch niet?

En uiteindelijk heb je dan natuurlijk altijd ook nog iemand die ineens wel iets meent te zien...onze fantasie reikt torenhoog en mijlenbreed en geeft ons kracht, maar soms zijn al die verhalen gewoon belachelijk verwarrend en onlogisch.
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 11:38

Ik geloof zelf nergens in behalve de werkelijkheid, geen hoger plan, geen grote overheid, geen al omvattend moraal. Dat is niet met opzet, maar gewoon, na logische deductie. Ik heb geen idealen, geen wil tot het bereiken van een ideale samenleving, et cetera. Ik zie dat absoluut niet als leeg maar als heel rijk, ik heb een zeer rijk innerlijk 'gevoelsleven' en ik ben nooit een beperking aan mijn voorstellingsvermogen of zelfs cognitief vermogen tegen gekomen.


strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 13:56

En dat is het niet. Ik heb alles onderzocht hoor, en ik ben zeker niet arrogant of star. Maar hier kom ik op uit. Ik kan altijd van mening veranderen, maar tegelijkertijd vind ik een god niet net zo'n zwaarwegend argument als gewoon een big bang/evolutie/geen noodzakelijke god voor fysieke processen. Ik snap waar om mensen dat willen geloven, dat heb ik ook zelf altijd gewild, maar er is nooit bewijs voor gevonden. En daar borduur ik dan op voort. Als God zich morgen openbaart, verander ik mijn mening heus wel, hoor.

Beetje jammer dat je zo uit gaat van negatieve in mijn woorden. Het is namelijk niet om dat ik vast houd aan logica, ik mij niets anders kan voorstellen. Ik kan mij enorm veel voorstellen, ook dat er geen god is, geen hogere macht, niet meer tussen hemel en aarde, geen leven na de dood, geen hoger ideaal. En dat kunnen niet al te veel mensen zich voorstellen. Waar om is een scala aan goden kunnen voorstellen ruimdenkender dan een lege ruimte kunnen voorstellen?


Als ik het zo bij elkaar zet, zie je dan dat er hier een bepaalde arrogantie en geslotenheid uit spreekt?

Samengevat stel je dat jij de wijsheid in pacht hebt en op basis daarvan kan bepalen wat de werkelijkheid is. Op zich heeft dat niet eens zo veel te maken met het geloof denk ik.

Ik probeer je niet te overtuigen van een geloof maar openheid voor een andere visie mee te geven. Ik zou ook niet weten waarom er een ruimdenkendheidswedstrijd zou moeten zijn tussen heel veel geloven of niks geloven.

Ik vind het jammer dat je er iedere keer een persoonlijke draai aan geeft door telkens te stellen hoe jammer je het vindt hoe ik het volgens jou interpreteer. Gewoon beargumenteren werkt voor mij beter dan er een persoonlijke tekortkoming aan hangen.
shifty schreef:
16-05-2017 14:21
Als ik het zo bij elkaar zet, zie je dan dat er hier een bepaalde arrogantie en geslotenheid uit spreekt?

Samengevat stel je dat jij de wijsheid in pacht hebt en op basis daarvan kan bepalen wat de werkelijkheid is. Op zich heeft dat niet eens zo veel te maken met het geloof denk ik.

Ik probeer je niet te overtuigen van een geloof maar openheid voor een andere visie mee te geven. Ik zou ook niet weten waarom er een ruimdenkendheidswedstrijd zou moeten zijn tussen heel veel geloven of niks geloven.

Ik vind het jammer dat je er iedere keer een persoonlijke draai aan geeft door telkens te stellen hoe jammer je het vindt hoe ik het volgens jou interpreteer. Gewoon beargumenteren werkt voor mij beter dan er een persoonlijke tekortkoming aan hangen.
Grappig, je begon zelf met er een persoonlijke tekortkoming van mijn kant aan te hangen (arrogant, beperkt). En dat vond ik jammer. Want ik vind gewoon beargumenteren ook beter.

Wat mij brengt op: nee, ik vind het niet arrogant. Je samenvatting klopt gewoon niet. Ik stel niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar op basis van het zich gepresenteerd bewijs stel ik dat voor mij het meest aannemelijk is, is dat er geen hogere macht is.

En daar mee ben ik in de minderheid, want de meeste mensen zien zich zelf als religieus of spiritueel (meer tussen hemel en aarde). Dus dat 'niets'voor stellen, dat kunnen de meeste mensen niet, nee. Misschien denk je dat ik daar een waarde oordeel aan hang. Dat doe ik niet, ik ben niet geïnteresseerd uberhaupt in dat soort zaken, puur de gedachtegang is wat mij boeit.

Maar ja, na een tijdje zoeken (en als je echt gaat vallen over 'alles': beeldspraak, grote religies, voorstellingen in mijn hoofd, de noodzaak van een god, verschillende staatsvormen et cetera) is dit mijn standpunt.

Ik begrijp overigens wel dat ik soms arrogant kan over komen, maar ik kan je verzekeren dat ik dat niet ben. Moet je maar geloven :P
strikjemetstippels schreef:
16-05-2017 13:20
Alleen als je uit gaat van de premisse dat die er wel móet zijn, en je er dan ook naar op zoek bent.

Jammer dat je niet op de rest in gaat en liever een loesje wijsheid plaatst. Mijn wereldbeeld is namelijk best eenzaam, om dat het minder voorkomt en wellicht zelfs minder gunstig is voor de soort. Een absolute tegenhanger van een fanatiek gelovige is niet per se een atheist, maar meer iemand die absoluut nergens in gelooft. Ik vind dat best interessant, al heb ik wellicht bias om dat het nu over mij zelf gaat.

Inderdaad.

Verder valt het heus wel mee hoor, ik sta er net zo in en zo ken ik er veel meer. Maar ik herken het: mensen willen een reden hebben voor hun bestaan, dat geeft houvast.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven