Psyche
alle pijlers
Chronisch (geestes)ziek
vrijdag 21 april 2023 om 14:36
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
zondag 7 mei 2023 om 20:54
Nou, zo voelt het dus.Student201 schreef: ↑07-05-2023 20:52Jaa, terwijl je al 3 weken ziek thuis zit en baas weet dat ze compleet is uitgevallen. Dan ga je een borrel aanraden zonder te informeren hoe t nu eigenlijk gaat?
Als dit al een actie was van baas die gunstig was voor herstel, dan getuigd het nog steeds van 0 inlevingsvermogen imo.
En koffie drinken op een rustig kantoor is was anders dan een vrijmibo. Zeker omdat ze ook weten dat ik moeilijk de dag door kom.
zondag 7 mei 2023 om 20:55
Je gaat daar toch weg, dus hoezo maak je je eigenlijk nog druk over binding en of je een beterschapskaartje krijgt.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:49Ik voel alleen geen binding als ik over 2,5 maand wegga en ik niet eens een beterschapskaartje krijg van het team.
Als ik ziek was en ik zou van werk een kaartje krijgen, dan zou ik denken "ooh leuk" en vervolgens ging die bij t oud papier.
Ik heb vrienden en ik heb werk. Werk ga ik naartoe om te werken. Maargoed, dat is bij iedereen anders. Maar ik zou dit toch loslaten hoor. T is zo. Jammer, maar dat ligt niet aan jou
Zwetser
zondag 7 mei 2023 om 20:55
zondag 7 mei 2023 om 20:57
Ik maak me niet druk om binding, daar begon mijn baas over. Ik vind mijn collega's ongevoelig.Student201 schreef: ↑07-05-2023 20:55Je gaat daar toch weg, dus hoezo maak je je eigenlijk nog druk over binding en of je een beterschapskaartje krijgt.
Als ik ziek was en ik zou van werk een kaartje krijgen, dan zou ik denken "ooh leuk" en vervolgens ging die bij t oud papier.
Ik heb vrienden en ik heb werk. Werk ga ik naartoe om te werken. Maargoed, dat is bij iedereen anders. Maar ik zou dit toch loslaten hoor. T is zo. Jammer, maar dat ligt niet aan jou
Het gaat mij ook om het gebaar. Collega A krijgt wel een kaartje, collega B niet.
zondag 7 mei 2023 om 21:00
Ik hoop dat er vooruitgang is, maar in mijn situatie gaat op eigen kracht werk vinden en behouden niet lukken nog. Ik ben, zoals mijn huidige baas zegt, totaal niet duurzaam jnzetbaar.Mia schreef: ↑07-05-2023 20:52Je denkt veel te ver vooruit. Nu kun je inderdaad misschien niet werken. En misschien wordt de therapie pas over 6 maanden effectief (dat is al een stuk beter perspectief dan nooit meer beter worden en kunnen werken, dus er is zeker ruimte voor optimisme!). Maar dat wil niet zeggen dat je tot die tijd niet een beetje opknapt en geen enkel simpel klusje kan doen. Bij mij klikte er ook pas iets na 4 maanden therapie, en kwam er pas echte vooruitgang. Maar na de eerste 1-2 maanden kon ik ook al heus wat meer werk doen.
Je gaat je niet altijd zo blijven voelen zoals je je nu voelt! Dus ga het kutgevoel van vandaag niet projecteren op/extrapoleren naar hoe je je over twee.maanden voelt.
Ja, ik kan wel weer verzwijgen, maar dan blijf ik in deze situatie.
Mijn vraag was dus of uwv werkplekken regelt ter reintegratie.
zondag 7 mei 2023 om 21:01
Jaa, het zij zo. Ik zou t nog steeds proberen los te laten.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:55Mijn collega had een infectie en die dag erna ging er een kaartje rond. Dit is onwil.
Zwetser
zondag 7 mei 2023 om 21:01
Als jij het zo wil zien, lekker aan vast houden. Goed voor je herstel ook.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:55Mijn collega had een infectie en die dag erna ging er een kaartje rond. Dit is onwil.
zondag 7 mei 2023 om 21:03
MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:55Mijn collega had een infectie en die dag erna ging er een kaartje rond. Dit is onwil.
Tja. Je wordt betaald om te werken, of je nu wel of niet kaartjes krijgt.
zondag 7 mei 2023 om 21:04
Ja, het verandert toch niet als ik er over pieker.
zondag 7 mei 2023 om 21:05
Nee. En zoals ik zei: het zijn toch niet je vrienden?
Als je vrienden je lieten zitten, dan zou ik achter mn oor beginnen krabben. Maar mijn collega's? I don't give a fuck. Zolang ik mn salaris maar krijg.
Zwetser
zondag 7 mei 2023 om 21:12
Dat is zo, en ze willen me toch niet geloven wat ik ook zeg. Ik zou bij wijze van in het ziekenhuis kunnen liggen en voor hun zou het aandachtszoeken zijn.Student201 schreef: ↑07-05-2023 21:05Nee. En zoals ik zei: het zijn toch niet je vrienden?
Als je vrienden je lieten zitten, dan zou ik achter mn oor beginnen krabben. Maar mijn collega's? I don't give a fuck. Zolang ik mn salaris maar krijg.
zondag 7 mei 2023 om 21:15
Goed punt, even een andere inkijk dan, iets beter in de jas dan nu.
Maar ik ben ook geen psych
.Maar ik kom vanuit flinke dieptes, soms is leren dat het zo gaat en het leven niet rechtlijnig is ook een stukje herstel al ben en wordt je nog geheel beter.
Ik had hem anders kunnen verwoorden
.
zondag 7 mei 2023 om 21:16
Onwil of onmacht, op fysieke onmacht is de reactie vaak anders dan op het mentale.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:55Mijn collega had een infectie en die dag erna ging er een kaartje rond. Dit is onwil.
Ik zou die echt niet te hard op jezelf betrekken.
zondag 7 mei 2023 om 21:16
Oké, maar je reageert helemaal niet op wat ik schrijf. Je blijft je zorgen herhalen die er nu nog niet toe doen. Je kunt nog helemaal niet reïntegreren, schrijf je zelf, en toch ben je met uwv werkplekken bezig. Het punt van mijn post is dus om dit nu, voor dit moment, los te laten. eventjes... Alleen vanavond, om te beginnen...MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 21:00Ik hoop dat er vooruitgang is, maar in mijn situatie gaat op eigen kracht werk vinden en behouden niet lukken nog. Ik ben, zoals mijn huidige baas zegt, totaal niet duurzaam jnzetbaar.
Ja, ik kan wel weer verzwijgen, maar dan blijf ik in deze situatie.
Mijn vraag was dus of uwv werkplekken regelt ter reintegratie.
zondag 7 mei 2023 om 21:17
Probeer dat los te schudden, jij bent niet verantwoordelijk voor wat hij voelt, wel voor wat jezelf voelt. Jij bent het belangrijke in jouw herstel.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 20:17Ja... het is wel lastig.mijn vriend ervaart ook veel stress hierdoor en ik voel me verantwoordelijk.
zondag 7 mei 2023 om 21:17
Terwijl ik oprecht minder leed na een pijnlijke operatie dan nu. En dan is mei mental health awareness month.yourlocalhero schreef: ↑07-05-2023 21:16Onwil of onmacht, op fysieke onmacht is de reactie vaak anders dan op het mentale.
Ik zou die echt niet te hard op jezelf betrekken.
zondag 7 mei 2023 om 21:18
Ja, dat is waar. Maar als je van iemand houdt is het lastig negeren.yourlocalhero schreef: ↑07-05-2023 21:17Probeer dat los te schudden, jij bent niet verantwoordelijk voor wat hij voelt, wel voor wat jezelf voelt. Jij bent het belangrijke in jouw herstel.
zondag 7 mei 2023 om 21:19
De meesten en zeker in werkomgevingen gaan er nu eenmaal minder goed/sterk mee om. Nogmaals dat heeft geen betrekking op jou.MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 21:17Terwijl ik oprecht minder leed na een pijnlijke operatie dan nu. En dan is mei mental health awareness month.
zondag 7 mei 2023 om 21:19
En de reacties in napraat tonen maar weer eens dat dit een hele hardnekkige is.yourlocalhero schreef: ↑07-05-2023 21:16Onwil of onmacht, op fysieke onmacht is de reactie vaak anders dan op het mentale.
Ik zou die echt niet te hard op jezelf betrekken.
Ik vind dat oprecht heel verdrietig om te lezen. Maar het beste voor nu is inderdaad loslaten.
Zwetser
zondag 7 mei 2023 om 21:20
Ja, hopelijk ervaar ik snel herstel.yourlocalhero schreef: ↑07-05-2023 21:15Goed punt, even een andere inkijk dan, iets beter in de jas dan nu.
Maar ik ben ook geen psych.
Maar ik kom vanuit flinke dieptes, soms is leren dat het zo gaat en het leven niet rechtlijnig is ook een stukje herstel al ben en wordt je nog geheel beter.
Ik had hem anders kunnen verwoorden.
zondag 7 mei 2023 om 21:22
Ik zal het proberen. Het is meer dat andere users opperen dat ik over 2 maanden aan de slag zou kunnen en dat onmogelijk lijkt nu.Mia schreef: ↑07-05-2023 21:16Oké, maar je reageert helemaal niet op wat ik schrijf. Je blijft je zorgen herhalen die er nu nog niet toe doen. Je kunt nog helemaal niet reïntegreren, schrijf je zelf, en toch ben je met uwv werkplekken bezig. Het punt van mijn post is dus om dit nu, voor dit moment, los te laten. eventjes... Alleen vanavond, om te beginnen...
Maar ik laat het dan wel bij het uwv. Er zal vast hulp worden geboden.
zondag 7 mei 2023 om 21:24
Nee wil niet te snel gaan, dat werkt totaaaaal niet.
Ga op je eigen tempo.
zondag 7 mei 2023 om 21:28
Ja, ik schat dus minimaal een jaar, maar goed, we zullen zien.yourlocalhero schreef: ↑07-05-2023 21:24Nee wil niet te snel gaan, dat werkt totaaaaal niet.
Ga op je eigen tempo.
zondag 7 mei 2023 om 21:29
Ik hoop dat deze mensen nooit zulke dingen mee hoeven maken, want het komt uit onwetendheid en privilege.Student201 schreef: ↑07-05-2023 21:19En de reacties in napraat tonen maar weer eens dat dit een hele hardnekkige is.
Ik vind dat oprecht heel verdrietig om te lezen. Maar het beste voor nu is inderdaad loslaten.
zondag 7 mei 2023 om 21:30
Je hoeft het niet te negeren; sterker nog, dat lijkt me helemaal geen goed idee. Je bent er alleen niet verantwoordelijk voor: je bent niet verantwoordelijk voor iemand anders' emoties. Nooit. Je hebt ook geen controle over die van jezelf (niemand heeft dat), laat staan die van een ander! Maar dat betekent niet dat je ze moet negeren....MollyLolly schreef: ↑07-05-2023 21:18Ja, dat is waar. Maar als je van iemand houdt is het lastig negeren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
