Psyche
alle pijlers
Chronisch (geestes)ziek
vrijdag 21 april 2023 om 14:36
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
zaterdag 22 april 2023 om 18:26
Chronisch betekent toch niet automatisch dat je er vanuit gaat dat er weinig aan te doen is?appelientjexx schreef: ↑22-04-2023 18:22Dat is wel relevant, want als je in je hoofd hebt zitten dat je klachten chronisch zijn en er weinig aan te doen valt, dan zal de behandeling minder goed werken. Hoop en perspectief geven is juist erg belangrijk in een behandeling.
Ik heb in 2009 te horen gekregen dat ik een chronische ziekte heb en mijn kont eraf gewerkt om het zo stabiel mogelijk te maken. Ondanks dat ik weet dat ik nooit genees.
Vandaar ook dat ik een aantal keer TO op het hart heb gedrukt er hard aan te werken, ook als het moeilijk is.
zaterdag 22 april 2023 om 18:34
Je hebt wel een aardig lijstje verzameld zo te lezen. Maar pfff, that sucks jaa....
Jaanouu, eigenlijk ben ik best wel benieuwd naar waar je last van had/hebt en hoe je daar mee bent leren omgaan. En hoe dat nu voor je is. Maar daar is dit niet t goeie topic voor. Mag ik je een pb sturen?
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 20:03
Ik ook wel! Mag hier ook.Student201 schreef: ↑22-04-2023 18:34Je hebt wel een aardig lijstje verzameld zo te lezen. Maar pfff, that sucks jaa....
Jaanouu, eigenlijk ben ik best wel benieuwd naar waar je last van had/hebt en hoe je daar mee bent leren omgaan. En hoe dat nu voor je is. Maar daar is dit niet t goeie topic voor. Mag ik je een pb sturen?
Ik was aan het internetten en las iets over Helen Keller, de doofstomme dame uit de vroege 1900s die later afstudeerde aan Harvard. Heb The Miracle worker gekeken uit de 60s. Ik denk, als zo'n zwaar gehandicapte dame toch zoveel kan bereiken, dan moet er ergens ook een therapeutzijn die mijn gedachten omgooit en mij 'beter' maakt . Ik voel me heel gemotiveerd door die film. Ik weetdat dat niet blijvend is, maar het is een stapje.
zaterdag 22 april 2023 om 20:07
Hoppa. Dan kan je de rest ook overwinnen.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 20:05Het is als kind gediagnosticeerd maar ik ben er overheen gegroeid.
zaterdag 22 april 2023 om 20:08
De intake had ik bij de psychiater. Er is meermaals onderzocht wat ik heb en daaruit kwam altijd angststoornis met depressieve klachten. Geen PS.Salvavida schreef: ↑22-04-2023 18:17TO, is er bij jou ook wel eens onderzoek gedaan naar een persoonlijkheidsstoornis?
En ik denk wel dat je een intake kunt voorbereiden. Vooral door heel goed voor jezelf in kaart te brengen wat je klachten zijn en wat je hulpvraag is. Al schreef je in een eerder topic dat je al de intake had gehad, dus weet even niet zo goed in welke fase van het proces je zit.
zaterdag 22 april 2023 om 20:21
Mooi. Ik ben niet zo van de knuffels, maar schrijf het op je spiegels, plak het op de wc zodat je het elke keer ziet, etc.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 20:09Ik zou je nu een knuffel kunnen geven, zo'n opgelucht gevoel ervaarde ik net.
En elke week schrijf je het opnieuw, maar dan in een andere kleur/letter etc.
zaterdag 22 april 2023 om 20:44
Heel fijn om te lezen Molly! Ik hoop t ook voor je. Het zal inderdaad stapje voor stapje zijn. Soms een stapje terug en dan weer 2 stapjes vooruit. Maar zo'n heleboel stapjes bij elkaar, kunnen toch een wereld van verschil maken!MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 20:03Ik ook wel! Mag hier ook.
Ik was aan het internetten en las iets over Helen Keller, de doofstomme dame uit de vroege 1900s die later afstudeerde aan Harvard. Heb The Miracle worker gekeken uit de 60s. Ik denk, als zo'n zwaar gehandicapte dame toch zoveel kan bereiken, dan moet er ergens ook een therapeutzijn die mijn gedachten omgooit en mij 'beter' maakt . Ik voel me heel gemotiveerd door die film. Ik weetdat dat niet blijvend is, maar het is een stapje.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 20:56
Okii, dan zeg maar als t teveel over mij gaat, want, I dont wanna make this about me...
Ik heb zelf last van OCD, angst en piekeren. Lang verhaal kort, ik heb sensorimotor ocd. In mijn geval is t gericht op oogcontact, wat betekent dat ik mij constant bewust ben van oogcontact. Maar ik kijk ook steeds hoe andere mensen dit doen en ben me heel bewust van waar ik kijk, wat ik denk etc. Eigenlijk ben ik me dan gewoon heel brwust van echt alles.... wat mega veek energie kost. Ik heb t ook bv bij films of plaatjes, foto's, noem t maar op...
@moiren en Molly, wat voor soort ocd hadden jullie en hoe hebben jullie daarmee leren omgaan? Fijn in ieder geval dat jullie met de ocd wel goed kunnen omgaan nu, want pfff, it is a bitch...
En zelfde voor de angst, piekeren en depressiviteit? Hoe gaan jullie hiermee om of hebben hiermee leren omgaan?
Ik ben over t algemeen niet depressief. Al pieker ik dus wel overmatig. Maar ik heb wel zeker sombere momenten. Vandaag heb ik dus echt zo'n dag dat de hele wereld me kapot kan gaan. En ik weet ook dat hier typen me niet helpt uit mijn hoofd te komen. Maar soit, morgen een nieuwe dag...
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:32
Ik werd erg gepest en toen ik naar de middelbare ging hielden de dwanggedachten op. Ik zat niet meer 24/7 in de stress.
Nu nog heb ik dwangmatige trekjes. Ik wil iets met mijn haar doen en het kost tijd om te groeien. Dan kijk ik toch tig keer in de spiegel. Het heeft verder geen effect op mijn dag en leven verder. Mensen grappen dat ik ijdel ben, maar meer dan dat valt het niet op.
Aan de andere kant van extreme focus zit bij mij ook 'brainfog'. Ik raak overprikkeld en simpele dingen vergeet ik dan. Een wachtwoord, waar iets ligt, etc.
Nu nog heb ik dwangmatige trekjes. Ik wil iets met mijn haar doen en het kost tijd om te groeien. Dan kijk ik toch tig keer in de spiegel. Het heeft verder geen effect op mijn dag en leven verder. Mensen grappen dat ik ijdel ben, maar meer dan dat valt het niet op.
Aan de andere kant van extreme focus zit bij mij ook 'brainfog'. Ik raak overprikkeld en simpele dingen vergeet ik dan. Een wachtwoord, waar iets ligt, etc.
zaterdag 22 april 2023 om 21:34
Ik word ook nerveus van oogcontact. Ik kijk meestal naar neuzen en voorhoofden. En ik probeer af en toe in de ogen te kijken, maar het voelt gewoon niet prettig. Ook bij vrienden/partner.Student201 schreef: ↑22-04-2023 20:56Okii, dan zeg maar als t teveel over mij gaat, want, I dont wanna make this about me...
Ik heb zelf last van OCD, angst en piekeren. Lang verhaal kort, ik heb sensorimotor ocd. In mijn geval is t gericht op oogcontact, wat betekent dat ik mij constant bewust ben van oogcontact. Maar ik kijk ook steeds hoe andere mensen dit doen en ben me heel bewust van waar ik kijk, wat ik denk etc. Eigenlijk ben ik me dan gewoon heel brwust van echt alles.... wat mega veek energie kost. Ik heb t ook bv bij films of plaatjes, foto's, noem t maar op...
@moiren en Molly, wat voor soort ocd hadden jullie en hoe hebben jullie daarmee leren omgaan? Fijn in ieder geval dat jullie met de ocd wel goed kunnen omgaan nu, want pfff, it is a bitch...
En zelfde voor de angst, piekeren en depressiviteit? Hoe gaan jullie hiermee om of hebben hiermee leren omgaan?
Ik ben over t algemeen niet depressief. Al pieker ik dus wel overmatig. Maar ik heb wel zeker sombere momenten. Vandaag heb ik dus echt zo'n dag dat de hele wereld me kapot kan gaan. En ik weet ook dat hier typen me niet helpt uit mijn hoofd te komen. Maar soit, morgen een nieuwe dag...
zaterdag 22 april 2023 om 21:36
Dat doet (bijna) iedereen. Niemand zit op een staarwedstrijd te wachten.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 21:34Ik word ook nerveus van oogcontact. Ik kijk meestal naar neuzen en voorhoofden. En ik probeer af en toe in de ogen te kijken, maar het voelt gewoon niet prettig. Ook bij vrienden/partner.
zaterdag 22 april 2023 om 21:38
Oohjaa, gaan lezen... De hele fucking reden dat ik bij dit oogcontact gebeuren uitgekomen ben.
Ik heb nu dus ook, ik lees dit wat je schrijft en ben tussendoor aan t afwassen. Maar in mijn hoofd zijn we al een heel gesprek aan t voeren. Wat denk jij, wat zeg jij. Ik typ wat, wat denk jij daarvan, hoe interpreteer je dat etc. En me daar dan bewust van zijn... Mega vermoeiend.
Wel goed om te horen dat je tot een balans gekomen bent. Heb je er nu nog veel last van of heeft t veel impact op hoe je leven nu is?
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:41
Ik heb dat op het werk heel erg. Prive totaal niet. Vind je me niks, voor jou 10 anderen. Misschien omdat ik weet hoe het is om alleen te zijn en dat ik dat aan kan. Dan is het niet eng meer. Qua werk word je op 1001 dingen beoordeeld en alles kan tegen je werken.Student201 schreef: ↑22-04-2023 21:38Oohjaa, gaan lezen... De hele fucking reden dat ik bij dit oogcontact gebeuren uitgekomen ben.
Ik heb nu dus ook, ik lees dit wat je schrijft en ben tussendoor aan t afwassen. Maar in mijn hoofd zijn we al een heel gesprek aan t voeren. Wat denk jij, wat zeg jij. Ik typ wat, wat denk jij daarvan, hoe interpreteer je dat etc. En me daar dan bewust van zijn... Mega vermoeiend.
Wel goed om te horen dat je tot een balans gekomen bent. Heb je er nu nog veel last van of heeft t veel impact op hoe je leven nu is?
zaterdag 22 april 2023 om 21:41
Jaanouu, ik kan t dus tegenwoordig echt niet meer. Ik weet echt niet waar ik moet kijken. In de ogen kijken wordt al gauw een staarwedstrijd zonder dat ik iets van t gesprek meekrijg. En ik ben binnen no time overprikkeld. Mezelf afleiden met iets anders is ocd/dwang.
En door me er bewust van te zijn ben ik er wel achter gekomen: geloof me, sommige mensen die zijn vrij goed in een staarwedstrijd....
Ik weet dus eigenlijk gewoon echt niet meer hoe ik gewoon natuurlijk oogcontact maak of gewoon natuurlijk kijk überhaupt. Sommige dagen kan ik t redelijk handelen, alsin dat de overprikkeling en angst niet overheersend zijn. Andere dagen, tjahh, niet best.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:42
Ik heb er in die zin last van dat ik altijd zelfbewust moet zijn, mezelf bij elke “afwijking” moet evalueren en ik leef volgens een aantal strakke regels.
De therapie voor complex trauma is net begonnen en dat is enorm intensief, mede door een aantal andere zaken waar ik geen invloed op heb.
Ik ben heel vaak in dialoog met mezelf. Brengt me vaak op goede ideeën
De therapie voor complex trauma is net begonnen en dat is enorm intensief, mede door een aantal andere zaken waar ik geen invloed op heb.
Ik ben heel vaak in dialoog met mezelf. Brengt me vaak op goede ideeën
zaterdag 22 april 2023 om 21:45
Maar waarschijnlijk gaat t bij jou wel onbewust. Net zoals ademhalen of knipperen met je ogen.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 21:34Ik word ook nerveus van oogcontact. Ik kijk meestal naar neuzen en voorhoofden. En ik probeer af en toe in de ogen te kijken, maar het voelt gewoon niet prettig. Ook bij vrienden/partner.
Wel grappig dat je dit zegt, want dit hebben al meerdere mensen tegen me gezegd "jaa, maar ik kijk ook vaak gewoon naar de neus ofzo, of in die richting. Maar niet per se in de ogen". Maar t komt er bij mij gewoon niet in ofzo.
Ik heb me de 1e 25 levensjaren ook nog nooit 1 seconde afgevraagd hoe ik oogcontact maakte. Ik voerde gewoon een gesprek. En dan in een split second, poeff...
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:48
Begrijp ik ook heel goed. Ik heb t op werk ook wel. Maar bij mij is t vooral goeie of slechte dag. En dan kan ik bij een slechte, als ik wil, ook nog redelijk camoufleren.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 21:41Ik heb dat op het werk heel erg. Prive totaal niet. Vind je me niks, voor jou 10 anderen. Misschien omdat ik weet hoe het is om alleen te zijn en dat ik dat aan kan. Dan is het niet eng meer. Qua werk word je op 1001 dingen beoordeeld en alles kan tegen je werken.
Heel veel heeft met zelfvertrouwen ook te maken denk ik. Is wat jij hierboven ook typt. Op zich heb ik wat betreft werk zoiets van, ik doe mijn werk prima. En de functie die ik nu heb is wat betreft mn ocd niet heel geschikt, dus ik zou ook daar nog in kunnen schuiven. Dus daar heb ik opzich wel t zelfvertrouwen voor. Ik heb t dan juist eerder in prive sfeer "ben ik als persoon wel goed genoeg". Ik heb nu geen relatie en heb er eigk ook niet de energie voor. Maar ook t zelfvertrouwen op dit moment niet.
Heb je t idee dat je je werk niet goed (genoeg) doet? Of dat je baas niet tevreden is met je?
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:51
Wel knap dat je het zo hebt weten in te vullen dat t voor jou zo goed mogelijk werkt.Moiren schreef: ↑22-04-2023 21:42Ik heb er in die zin last van dat ik altijd zelfbewust moet zijn, mezelf bij elke “afwijking” moet evalueren en ik leef volgens een aantal strakke regels.
De therapie voor complex trauma is net begonnen en dat is enorm intensief, mede door een aantal andere zaken waar ik geen invloed op heb.
Ik ben heel vaak in dialoog met mezelf. Brengt me vaak op goede ideeën
Ben je tevreden met het leven zoals je dat nu hebt? Is wel een vrij persoonlijke vraag, dus hoef je niet te antwoorden als je dat liever niet doet.
En wat is een complex trauma? Wat voor iets moet ik dan aan denken?
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 21:56
Waardoor is het dan zo ineens ontstaan Student?
Rot van je trauma Moiren. Ik hoor van veel mensen dat ze nog jaren dingen uit hun jeugd meeslepen.
Als ik terug denk aan de mijne valt vooral het pesten op, en de strenge opvoeding thuis die gepaard ging met geweld. Ik heb dat heel lang voor mezelf lopen goedpraten. Ach, iedereen is toch weleens gepest? En een corrigerende tik kregen we vroeger allemaal.
Maar dan besef ik hoe intensief, gewelddadig en langdurig het pesten was. Hoe ik op een dag door iedereen genegeerd werd en dat fijn vond, want ik werd in elk geval niet uitgescholden of geduwd. Dan had ik een hele schooldag niks gezegd omdat niemand met me praatte. Ook de juf niet, want die zag een kind dat geen hulp nodig had met de stof en zich terug trok.
Om dan thuis klappen te krijgen omdat de buurtkinderen iets hadden gesloopr en ik het wel uitgelokt had.
Ach ja.
En toch is mijn sociale leven prima maar heb ik enorme faalangst. Misschien omdat ik aan het eerste heb gewerkt en school vanzelf ging tot ik ging werken?
Rot van je trauma Moiren. Ik hoor van veel mensen dat ze nog jaren dingen uit hun jeugd meeslepen.
Als ik terug denk aan de mijne valt vooral het pesten op, en de strenge opvoeding thuis die gepaard ging met geweld. Ik heb dat heel lang voor mezelf lopen goedpraten. Ach, iedereen is toch weleens gepest? En een corrigerende tik kregen we vroeger allemaal.
Maar dan besef ik hoe intensief, gewelddadig en langdurig het pesten was. Hoe ik op een dag door iedereen genegeerd werd en dat fijn vond, want ik werd in elk geval niet uitgescholden of geduwd. Dan had ik een hele schooldag niks gezegd omdat niemand met me praatte. Ook de juf niet, want die zag een kind dat geen hulp nodig had met de stof en zich terug trok.
Om dan thuis klappen te krijgen omdat de buurtkinderen iets hadden gesloopr en ik het wel uitgelokt had.
Ach ja.
En toch is mijn sociale leven prima maar heb ik enorme faalangst. Misschien omdat ik aan het eerste heb gewerkt en school vanzelf ging tot ik ging werken?
zaterdag 22 april 2023 om 21:58
Cptsd is langdurige stresssituaties in de jeugd, bijvoorbeeld mishandeling, pesten, misbruik.Student201 schreef: ↑22-04-2023 21:51Wel knap dat je het zo hebt weten in te vullen dat t voor jou zo goed mogelijk werkt.
Ben je tevreden met het leven zoals je dat nu hebt? Is wel een vrij persoonlijke vraag, dus hoef je niet te antwoorden als je dat liever niet doet.
En wat is een complex trauma? Wat voor iets moet ik dan aan denken?
Ik denk dat ik het ook heb, maar zeker weten doe ik het niet.
zaterdag 22 april 2023 om 22:03
Nee, maar dat komt door lichamelijke beperking.Student201 schreef: ↑22-04-2023 21:51Wel knap dat je het zo hebt weten in te vullen dat t voor jou zo goed mogelijk werkt.
Ben je tevreden met het leven zoals je dat nu hebt? Is wel een vrij persoonlijke vraag, dus hoef je niet te antwoorden als je dat liever niet doet.
En wat is een complex trauma? Wat voor iets moet ik dan aan denken?
Fysiek, seksueel, psychisch geweld, geen losstaande traumatische ervaring, maar meerdere dingen met elkaar verweven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
