Conflictmijdend gedrag

04-01-2010 16:11 30 berichten
Alle reacties Link kopieren
Tijdens een cursus conflictoplossing enkele maanden geleden kwam ik tot een nogal verhelderend inzicht; ik maak mij schuldig aan conflictmijdend gedrag. Dit is overigens geen probleem waar ik op dit moment echt last van heb, het is daarom ook moeilijk om met concrete voorbeelden aan te komen, maar het heeft me wel aan het denken gezet. In de toekomst gaan zich onvermijdelijk "conflict"situaties voordoen en het kan natuurlijk nooit kwaad om nu al wat verbeteringen in mijn omgang daarmee aan te brengen .



Tijdens de cursus hebben we een vragenlijst in moeten vullen en daaruit bleek dat ik in conflictsituaties me zowel aan het conflict als aan de mensen met wie dat conflict is onttrek. Deze uitslag was erg herkenbaar, en betekent dus dat ik ten eerste mogelijke conflictsituaties uit de weg ga door bijvoorbeeld op bepaalde momenten mijn mond niet open te trekken, en ten tweede dat ik mensen met wie wel een conflict onstaat, mijd.

Als er wel een "conflict" ontstaat (tussen vriend en mij bijvoorbeeld, ongeacht waar het over gaat) kan ik daar erg moeilijk mee omgaan en heb ik de neiging om me terug te trekken uit het gesprek door me af te wenden. Soms lukt dat niet en raak ik in paniek, inclusief huilen en hyperventileren.



In meer professionele situaties merk ik dat ik daar wel beter mee om kan gaan omdat het minder persoonlijk is en mezelf minder raakt, maar ik voel me er wel erg ongemakkelijk onder. Ook als andere mensen ruzie hebben, waar ikzelf helemaal niets mee te maken heb, schiet ik vaak in een soort kramp en wil ik alleen maar weg.



Met dit topic ben ik op zoek naar tips hoe ik met conflictsituaties om te gaan. Voor mijn gevoel heb ik gewoon geen "coping mechanisme" voor dat soort situaties; ik vlucht of raak in 'paniek' en dat draagt natuurlijk niet bij aan een constructieve oplossing van het conflict . In meer professionele situaties barst ik niet zo snel in janken uit, maar voel me erg ongemakkelijk als er onenigheid ontstaat waardoor ik afgeleid wordt.



Bedankt!
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het eigenlijk niet.. je hebt een cursus conflictoplossing gedaan en je bent nu op zoek naar tips om conflicten op te lossen??
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je verwarring .

Die cursus stelde niet zoveel voor, daar heb ik dus eigenlijk niets aan gehad, en was ondanks de naam ook niet echt gericht op conflictoplossing. Het klinkt een beetje vaag allemaal maar ik kan niet zoveel specifieker worden uit angst voor herkenbaarheid, maar het enige nuttige van die cursus was dus juist dit inzicht. Er werden verder geen handvatten aangereikt om hiermee verder te gaan, vandaar dit topic .
Alle reacties Link kopieren
quote:siesa schreef op 04 januari 2010 @ 16:29:

Ik snap het eigenlijk niet.. je hebt een cursus conflictoplossing gedaan en je bent nu op zoek naar tips om conflicten op te lossen??



Heel scherp van je Siesa. Dat is inderdaad raar dat ze je geen tips hebben gegeven.



Het eerste heb je in elk geval al bereikt. Je herkent dat je conflicten en mensen met wie je in een conflictsituatie bent uit de weg gaat. Wat je daaraan kan doen is juist wel jouw standpunt aangeven, vanuit de regels van feedback geven. Verder kan je ook jezelf trainen om te vragen en te luisteren naar de ander en het dan samen te vatten. Ik begrijp dat jij dit en dat vindt, klopt dit? Zo ja, ik vind echter ..... Etc.
Alle reacties Link kopieren
Is er geen vervolgcursus waarin je kunt leren met conflicten om te gaan?



Het is misschien nuttig eens te kijken naar hoe je als kind hebt geleerd (onder andere door het voorbeeld van je ouders) om met conflicten om te gaan. Hadden je ouders ruzie in jouw bijzijn en hoe verliepen die ruzies dan? Hoe je met conflicten omgaat is naar mijn mening deels karaktergebonden en deels aangeleerd. Als je nooit een (goed) voorbeeld hebt gehad van een gezonde manier om met conflicten om te gaan, dan heb je dat ook niet echt kunnen leren.



Wat is het ergste dat volgens jou kan gebeuren als je een conflict hebt? M.a.w. waar ben je bang voor?
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Praktisch gezien heb ik laatst in een cursus de tip gekregen om bij het aangaan van een gesprek over een conflict het eerst eens te worden over het doel van het gesprek. Dat kan voor jou bv. zijn de goede verstandhouding/samenwerking te herstellen, maar voor die ander misschien niet. Het is elementair om het daar eerst over eens te worden. Als je het daar niet over eens wordt, moet je praten over de beëindiging van de verstandhouding/samenwerking.



Misschien kun je eens een rollenspel oefenen (met jezelf in de spiegel of met een vriend(in)). Dan leer je misschien ook je primaire reacties (paniek, hyperventilatie) onder controle te krijgen.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Nou, goeie cursus dus! Maar snap wat je bedoelt, ik heb ook wel es megadure trainingen gehad waarvan ik achteraf vond dat ze me ook 3 sheets mee hadden kunnen geven; hetzelfde resultaat!



Maar wat zit er achter je conflictvermijding? Irrationele gedachten als 'straks vinden ze me niet aardig' of 'ik zal toch wel geen gelijjk hebben', dat soort dingen? Dan is het misschien goed om je gedachten eens onder de loep te nemen en deze om te zetten naar rationele gedachten (waardoor je zelfvertrouwen en assertiviteit uiteindelijk toeneemt). Hierover is een praktische, redelijke simpele theorie: RET. Hier kun je in de bieb genoeg over vinden.

Succes in ieder geval!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ooit geleerd om een schild tussen mij en de ander te visualiseren. Licht en geluid doorlatend, maar wel afstand scheppend. Dat zorgt er dan voor dat je (ook in een conflict met je vriend) het geheel niet snel persoonlijk neemt, en dus redelijker blijft denken. Het is even oefenen voordat je die virtuele afstand kan scheppen, maar het is de moeite waard.



Overigens, als ik die test zou doen is het resultaat redelijk identiek, ook ik ontloop een conflict liever, alleen als er naar mijn gevoel gekkere dingen gaan gebeuren als ik niets doe, ga ik -met schild- de strijd weel eens aan
Wat ik me afvraag: nadat je bent weggelopen of in paniek bent geraakt, wat doe je dan?



Kom je er later nog rustig op terug, laat je het definitief zitten of knal je het er later opeens heel bot uit?
Alle reacties Link kopieren
quote:dubiootje schreef op 04 januari 2010 @ 16:41:

Is er geen vervolgcursus waarin je kunt leren met conflicten om te gaan?



Het is misschien nuttig eens te kijken naar hoe je als kind hebt geleerd (onder andere door het voorbeeld van je ouders) om met conflicten om te gaan. Hadden je ouders ruzie in jouw bijzijn en hoe verliepen die ruzies dan? Hoe je met conflicten omgaat is naar mijn mening deels karaktergebonden en deels aangeleerd. Als je nooit een (goed) voorbeeld hebt gehad van een gezonde manier om met conflicten om te gaan, dan heb je dat ook niet echt kunnen leren.



Wat is het ergste dat volgens jou kan gebeuren als je een conflict hebt? M.a.w. waar ben je bang voor?



Helaas is er geen vervolgcursus.

Ik kan me wel herinneren dat ik mijn ouders ruzie hoorde maken, maar ik weet niet meer hoe dat toen precies ging. Wel dat ik het verschrikkelijk vond, maar ja, welk kind vindt dat nou niet . Ze zijn overigens nog steeds gelukkig bij elkaar dus hele dramatische ruzies zullen dat niet geweest zijn.



Waar ik bang voor ben? Geen idee. Verstoring van de relatie denk ik, maar het stomme is dat ik die vervolgens zelf ga vermijden. Dat schiet evenmin op.



Ik moet zo naar mijn werk dus de rest reageer ik morgen op. Bedankt voor alle reacties alvast!
Alle reacties Link kopieren
quote:siesa schreef op 04 januari 2010 @ 16:51:

Nou, goeie cursus dus! Maar snap wat je bedoelt, ik heb ook wel es megadure trainingen gehad waarvan ik achteraf vond dat ze me ook 3 sheets mee hadden kunnen geven; hetzelfde resultaat!



Maar wat zit er achter je conflictvermijding? Irrationele gedachten als 'straks vinden ze me niet aardig' of 'ik zal toch wel geen gelijjk hebben', dat soort dingen? Dan is het misschien goed om je gedachten eens onder de loep te nemen en deze om te zetten naar rationele gedachten (waardoor je zelfvertrouwen en assertiviteit uiteindelijk toeneemt). Hierover is een praktische, redelijke simpele theorie: RET. Hier kun je in de bieb genoeg over vinden.

Succes in ieder geval!



Jouw vragen ook nog even beantwoorden.

Als ik me een paar recente gevallen voor de geest haal (dat ware kleine conflicten met vriend) dan weet ik eigenlijk niet precies waar ik bang voor ben. Ik hou gewoon niet van ruzie (hoe onnozel het ook is) en tegelijkertijd heb ik gemerkt dat als ik mijn angst opzij zet er heus geen wereldrampen gebeuren en we eigenlijk altijd tot een goed gesprek komen.



Ik zal er tijdens mijn werk even over nadenken .
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er ook last van. Dat heb ik van jouw OP geleerd, dus dat schedelt me weer een cursus.



Ik krijg klotsende oksels, een droge mond en vlekken in mijn nek, als ik een conflict heb. Daar wil ik dan vanaf, dus ik krijg enorme vluchtneigingen. Dat betekent: dan in godsnaam maaar toegeven, zolang ik maar uit de situatie weg kan.



Heel, heel, heel erg iritant.



RET hoorde ik langskomen. Daar heb ik nog ergens een boekje van. Even zoeken...



En die feedbackregels, die zag ik laatst ook langskomen. Toch nog maar es naar kijken.



Succes koffiepot. Ik lees mee!
Alle reacties Link kopieren
quote:CoffeePot schreef op 04 januari 2010 @ 17:32:

[...]





Ik hou gewoon niet van ruzie (hoe onnozel het ook is) en tegelijkertijd heb ik gemerkt dat als ik mijn angst opzij zet er heus geen wereldrampen gebeuren en we eigenlijk altijd tot een goed gesprek komen.



Ik zal er tijdens mijn werk even over nadenken .Ha, achter dat 'ik hou gewoon niet van ruzie' moet echt een dieper gevoel zitten. En dat is belangrijk om te weten want dan weet je waar je aan zou kunnen werken. Maar goed, dat trek je misschien niet meteen even naar boven toe wat dat is.
Alle reacties Link kopieren
(even kort en stiekem vanaf werk)



RET en feedbackregels ga ik googelen.

Volgende keer als er een conflictje is zal ik eens bewust proberen op te letten wat er allemaal 'gebeurt'.



@Nijn: fijn, herkenning .



Die uitkomst van de vragenlijst had trouwens een aantal categorieën, gekoppeld aan een dier. Beetje kinderachtig maar wel nuttig. Het was een 'grafiek' met twee assen. Op de verticale as het 'doel' en op de horizontale as de intermenselijke relaties. Elk type conflictgedrag (dier dus) zat in een ander spectrum tussen die assen:

- De Haai: geeft veel om doelen en daarbij weinig om relaties, halen van doelen gaat dus ten koste van relaties

- De Teddybeer: stelt relaties boven doelen en bindt dus snel in om de relatie goed te houden

- De Vos (geloof ik): hecht zowel waarde aan eigen doelen als aan relaties en zit dus rechtsboven in de grafiek.

- De Schildpad (dat ben ik ): Geeft weinig om doelen en weinig om relaties en vermijdt beide in geval van conflict.

- En dan heb je nog de Wijze Uil die overal tussenin zit.

Doelen zijn hierbij dus de dingen waar jij voor staat in een conflictsituatie.



Maakt dat het iets duidelijker?
Alle reacties Link kopieren
(even stiekem tijdens het studeren ;)



Mijn eerste gedachte toen ik dit las: als jij een schildpad bent, dan zou je er toch niet mee zitten?? Of zie ik dat verkeerd?



Werk ze!
Alle reacties Link kopieren
Hoe bedoel je Siesa?
Alle reacties Link kopieren
Maar goed dat mijn nick Vos81 is in plaats van Schildpad81

Wel geinig trouwens, ga dit zo even googlen



Coffeepot, wat Siesa bedoeld is dat als je niks/ weinig om relaties zou geven, dan zou je je ook niet druk maken om je conflictmijdend gedrag. Dusse, misschien ben je wel meer een teddybeer :-)

Of wil je een teddybeer zijn ipv een schildpad
Alle reacties Link kopieren
quote:Vos81 schreef op 04 januari 2010 @ 22:06:

Maar goed dat mijn nick Vos81 is in plaats van Schildpad81

Wel geinig trouwens, ga dit zo even googlen



Coffeepot, wat Siesa bedoeld is dat als je niks/ weinig om relaties zou geven, dan zou je je ook niet druk maken om je conflictmijdend gedrag. Dusse, misschien ben je wel meer een teddybeer :-)

Of wil je een teddybeer zijn ipv een schildpadExactly, zo bedoelde ik! Een schildpad zou hier geen topic over openen denk ik Blijkbaar zit er toch een reden dat je het wilt veranderen en missschien is het inderdaad te zoeken in de 'relaties of de doelen'. Ga je conflicten uit de weg omdat je bang bent voor de gevolgen (relaties) of omdat je niet overtuigd bent van jezelf (doelen)?
Alle reacties Link kopieren
Trouwens, tips om wel het conflict aan te gaan maar niet meteen over de zeik te raken.



1. Even tot 10 tellen.

Dwz als er een conflict is/ dreigt, niet meteen reageren maar iets later als je je emoties weer n beetje gezakt zijn zodat je niet gaat huilen/ schreeuwen/ een vaas kapot gooien.

Meestal blijkt hetgene waar je je over opwindt een paar uur later wat minder belangrijk te zijn dan je dacht.

Op die manier kun je het wat minder groot maken dan het is en ook rustiger duidelijk maken aan een ander wat je dwars zit.



2. Probeer irrationele gedachten de kop in te drukken en probeer van een mug geen olifant te maken (dus als je collega een keer geen koffie voor je heeft gehaald maar voor een andere collega wel, denk dan niet meteen 'ze haat me'



3. Sta op je strepen voor dingen die je echt belangrijk vind en laat de rest gewoon rusten of maak er een grapje over (heb je wel wat gezegd zonder dat het meteen zo'n ding wordt)



3. Leg je er bij neer dat niet iedereen je aardig kan vinden.

Als je wel probeert door iedereen aardig gevonden te worden dan vinden mensen je weer irritant omdat je altijd aardig doet
Alle reacties Link kopieren
En praten vanuit je eigen gevoel. Dus niet van 'jij doet het verkeerd, zij reageert stom etc etc' maar 'ik vind het vervelend als je zo reageert, ik krijg het idee dat niemand z'n verantwoordelijkheid neemt etc'. Je gevoel kan nl niemand beoordelen. Het is jouw gevoel!



Verder zeg ik: ret! Heeft mij enorm geholpen met allemaal kleine en grote dingen waar ik tegenaan liep.
Alle reacties Link kopieren
quote:CoffeePot schreef op 04 januari 2010 @ 17:28:

[...]



Helaas is er geen vervolgcursus.

Ik kan me wel herinneren dat ik mijn ouders ruzie hoorde maken, maar ik weet niet meer hoe dat toen precies ging. Wel dat ik het verschrikkelijk vond, maar ja, welk kind vindt dat nou niet . Ze zijn overigens nog steeds gelukkig bij elkaar dus hele dramatische ruzies zullen dat niet geweest zijn.



Dat klinkt vrij normaal Ik vroeg het omdat je moeite zou kunnen hebben met ruzie maken als je je ouders vroeger nooit hebt horen ruziën of als de ruzies juist vaak uit de hand liepen.



Hoe ging je zelf met conflicten om als kind? Kun je je herinneren wat je ouders je zeiden als je overhoop lag met een ander kind? Moest je terugslaan (al dan niet letterlijk), moest je "de wijste zijn"? Had je misschien een bemiddelende rol tussen andere gezinsleden? Heb je geleerd om voor jezelf (of anderen) op te komen als er iets onrechtvaardigs gebeurde?



Waar ik bang voor ben? Geen idee. Verstoring van de relatie denk ik Wat versta je daaronder?
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
@Vos en Siesa: misschien heb ik het een beetje krom uitgelegd, maar ik geef wel om relaties hoor . Zo staat het er inderdaad een beetje alsof ik een kluizenaar ben en dat is absoluut niet het geval. Ik wil graag leren hoe ik op een gezonde manier met een conflictsituatie om kan gaan zonder daarbij mijn relatie met die persoon in gevaar te brengen maar óók zonder daarbij mijn eigen standpunten/doelen al teveel uit het oog te verliezen.



Is het duidelijker zo? Ik wil dus wel van die schildpad af, maar ook geen teddybeer worden want daar schiet je ook niet mee op.
Alle reacties Link kopieren
(ik kan niet quoten vanaf mijn telefoon dus doe het even zo)



@Vos: Bedankt voor de tips. Ze zijn bekend . W.b de eerste tip: ik reageer juist vaak helemaal niet boos, met schreeuwen of met vazen kapot gooien maar ik trek me juist terug, bijvoorbeeld door me om te draaien en mijn gesprekspartner niet aan te kijken. Vaak moet ik dan ook huilen (uit frustratie denk ik) maar ik ben een enorme huilebalk dus dat is geen indicatie van dat er iets heel ergs aan de hand is ofzo. Ik kan ook heel stil huilen, zonder gierende uithalen en een besnotterd gezicht .



Ik zou juist in zo'n geval graag op een heldere duidelijke manier willen uitleggen wat ík van de situatie vind maar krijg het dan gewoon mijn strot niet uit. Tot grote frustratie bij mij en vriend.

De tip om een schild te visualiseren is daarbij wel nuttig denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Als ik me trouwens eenmaal over die enorm hoge drempel (voor mijn gevoel dan) heb heengezet gaat het praten trouwens redelijk goed en constructief, dus ik verval niet in verwijten ofzo.
Alle reacties Link kopieren
@ Dubiootje: "Hoe ging je zelf met conflicten om als kind? Kun je je herinneren wat je ouders je zeiden als je overhoop lag met een ander kind? Moest je terugslaan (al dan niet letterlijk), moest je "de wijste zijn"? Had je misschien een bemiddelende rol tussen andere gezinsleden? Heb je geleerd om voor jezelf (of anderen) op te komen als er iets onrechtvaardigs gebeurde?"



Ik moest de wijste zijn ja, en ik had vaak een bemiddelende rol tussen mijn ouders en zusje als die overhoop lagen, tot ik zelf ging puberen en zelf met m'n ouders overhoop lag. Die ruzies gingen wel vaak gepaard met een hoop geschreeuw en gescheld van beide kanten en werden niet altijd uitgepraat. Toen ik iets ouder was probeerde ik wel rustiger te blijven, maat met name mijn moeder is daar niet zo goed in dus dat soort gesprekken escaleerden ook vrij snel. Verschrikkelijk was dat, maar daar heb ik mezelf dus ook schuldig aan gemaakt .

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven