Psyche
alle pijlers
cPTSS en behandeling
dinsdag 30 mei 2023 om 21:59
Enige tijd geleden ben ik begonnen met NET therapie voor complex trauma. Helaas stagneert de therapie, omdat de spanning zo hoog oploopt dat ik niet verder kan/durf. Daardoor blijft de spanning ook buiten de therapie hoog en dat hindert me enorm.
We zijn nu aan het kijken naar oplossingen.
En verder voor ieder met cPTSS die mee wil schrijven
We zijn nu aan het kijken naar oplossingen.
En verder voor ieder met cPTSS die mee wil schrijven
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-06-2023 13:22
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
32.01% gewijzigd
donderdag 1 juni 2023 om 14:37
Sensorimotore psychotherapie helpt me om in de window of tolerance te blijven. Te reguleren als de spanning teveel oploopt. Ik ben met mijn peut vooraan in het boek gestart. Aan de slag gegaan met alle oefeningen/huiswerkopdrachten rond voelen, waarnemen, kiezen.
Veel fysieke regulatie oefeningen pas ik op dagelijkse basis toe. In sessies waar trauma exposure de focus heeft gebruik ik deels de opgedane vaardigheden.
Ik moet ook leren om te blijven voelen, zonder alles meteen weg te reguleren. Ook zonder dissociatie doe ik dat blijkbaar. 'Erbij blijven' is taaie kost. Maar het gaat me wel steeds beter af.
De belangrijkste tool die me helpt, is eerlijkheid over wat wel en niet voor me werkt en tegelijk de bereidheid hebben om dingen uit te proberen, hoe eng ook.
Ook om te verdragen dat het proces met ups en downs gaat en er fases zijn dat ik me minder prettig voel en zelfzorg lastiger gaat.
Veel fysieke regulatie oefeningen pas ik op dagelijkse basis toe. In sessies waar trauma exposure de focus heeft gebruik ik deels de opgedane vaardigheden.
Ik moet ook leren om te blijven voelen, zonder alles meteen weg te reguleren. Ook zonder dissociatie doe ik dat blijkbaar. 'Erbij blijven' is taaie kost. Maar het gaat me wel steeds beter af.
De belangrijkste tool die me helpt, is eerlijkheid over wat wel en niet voor me werkt en tegelijk de bereidheid hebben om dingen uit te proberen, hoe eng ook.
Ook om te verdragen dat het proces met ups en downs gaat en er fases zijn dat ik me minder prettig voel en zelfzorg lastiger gaat.
vrijdag 2 juni 2023 om 19:30
Het is gelukt Niet de hele stap maar wel een stuk, het was verschrikkelijk om te doen, maar ik heb het wel gedaan. Ik ben dood- en doodop, maar ook opgelucht. Het is gelukt om de spanning te verlagen.
Toevallig ontdekte ik van de week de muziek van Charlotte de Witte en dat dat me helpt om in het hier en nu te zijn, maar ook om spanning los te laten.
Verder hebben we begin van de week een belafspraak en komt psychiatrische thuiszorg langs. Wie weet gaat het gewoon lukken, ook al wordt het een lang traject.
Hela, dank je voor je fijne woorden
Niet de hele stap maar wel een stuk, het was verschrikkelijk om te doen, maar ik heb het wel gedaan. Ik ben dood- en doodop, maar ook opgelucht. Het is gelukt om de spanning te verlagen. Toevallig ontdekte ik van de week de muziek van Charlotte de Witte en dat dat me helpt om in het hier en nu te zijn, maar ook om spanning los te laten.
Verder hebben we begin van de week een belafspraak en komt psychiatrische thuiszorg langs. Wie weet gaat het gewoon lukken, ook al wordt het een lang traject.
Hela, dank je voor je fijne woorden
vrijdag 2 juni 2023 om 23:01
Zo voelt het niet en het voelt heel ongemakkelijk als mensen dat zeggen. Zo vind ik ook het aantal trauma’s wel meevallen terwijl mijn therapeut daar anders over denkt. Gek dat mijn perceptie zó anders is.
donderdag 6 juli 2023 om 22:19
Hier ook cptss en tot voor kort ook DIS. Ongeveer een maand geleden zijn de delen en persoonlijkheden vertrokken e daar moet ik nog ontzettend aan wennen. Ben wel supertrots dat het gelukt is om de delen en persoonlijkheden te reïntegreren, dat was uiteraard ook geen makkelijke klus.
Ik dissocieer nog wel en vlieg ook tolerantievenster uit. Nou ja, dat dus vaak andersom haha.
Heb afgelopen jaren 3 therapeuten gehad bij GGZ, gespecialiseerd in cptss en DIS en dat heeft al veel vruchten afgeworpen. (TRTC/DISpoli) En daarvoor ook al heel wat trajecten doorlopen, maar deze slaat echt aan.
Komende tijd heb ik een wissel van therapeuten, dat vind ik erg lastig. Afscheid nemen is nogal een thema ook die triggert.. Ga van 3 naar 2, waarbij er 2 weggaan en 1 nieuwe voor terugkomt.
Ben na een jaar weer uit de meeleesstand gekomen en schrijf graag hier mee
Ik dissocieer nog wel en vlieg ook tolerantievenster uit. Nou ja, dat dus vaak andersom haha.
Heb afgelopen jaren 3 therapeuten gehad bij GGZ, gespecialiseerd in cptss en DIS en dat heeft al veel vruchten afgeworpen. (TRTC/DISpoli) En daarvoor ook al heel wat trajecten doorlopen, maar deze slaat echt aan.
Komende tijd heb ik een wissel van therapeuten, dat vind ik erg lastig. Afscheid nemen is nogal een thema ook die triggert.. Ga van 3 naar 2, waarbij er 2 weggaan en 1 nieuwe voor terugkomt.
Ben na een jaar weer uit de meeleesstand gekomen en schrijf graag hier mee
donderdag 6 juli 2023 om 22:35
Moiren, hoe gaat het ondertussen met jou?
Ik herken het dilemma van wel de drive hebben om dingen aan te pakken, maar dat de spanning zo hoog oploopt dat het mijn draagkracht overstijgt.
Ik ben heel blij met alle tips die hier gegeven zijn. Ik heb mijn trauma therapeut gemaild met een vraag over het safe and sound protocol.
En er is een trauma sensitieve yoga therapeut hier op een half uur rijden.
Ik herken het dilemma van wel de drive hebben om dingen aan te pakken, maar dat de spanning zo hoog oploopt dat het mijn draagkracht overstijgt.
Ik ben heel blij met alle tips die hier gegeven zijn. Ik heb mijn trauma therapeut gemaild met een vraag over het safe and sound protocol.
En er is een trauma sensitieve yoga therapeut hier op een half uur rijden.
vrijdag 7 juli 2023 om 07:49
@PurpleMauve: wat goed dat je op het vlak van DIS zo ver bent gekomen! Mag ik vragen welke methodiek je hebt gebruikt?
Hier zit geen TRTC in de buurt. Ik ben op intake geweest in Ermelo omdat die transregionaal werkt, maar zij zagen als enige optie om voor lange tijd klinisch te gaan (na wederom een wachttijd van meer dan een jaar), en dat wilde ik niet. Dan zou ik alle stabiliserende factoren opgeven. Plus ik was -ben- goed in controle. Heb een particuliere therapeut nu.
Hier zit geen TRTC in de buurt. Ik ben op intake geweest in Ermelo omdat die transregionaal werkt, maar zij zagen als enige optie om voor lange tijd klinisch te gaan (na wederom een wachttijd van meer dan een jaar), en dat wilde ik niet. Dan zou ik alle stabiliserende factoren opgeven. Plus ik was -ben- goed in controle. Heb een particuliere therapeut nu.
vrijdag 7 juli 2023 om 11:05
Hier dezelfde diagnose. Daar ben ik ook heel benieuwd naar.GreenLadyFern schreef: ↑07-07-2023 07:49@PurpleMauve: wat goed dat je op het vlak van DIS zo ver bent gekomen! Mag ik vragen welke methodiek je hebt gebruikt?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 7 juli 2023 om 18:03
Eh ja, dat is wel een lang verhaal. Zal proberen beknopt te beschrijven..
Ik had een psychotherapeut, psychiatrisch verpleegkundige en psymotorisch therapeut.
Allen werkten op ander vlak, maar hadden wekelijks contact samen over mij. Ik hoefde dus ook nooit iets dubbel uit te leggen.
Met de psychotherapeut ben ik het verleden ingedoken en het ontrafelen van welke gevoelens bij welk deel horen en waarom. Hij liet mij ook switchen en stelde dan vragen aan het betreffende deel. Dit was erg pittig. Zowel alle trauma's herbeleven als het switchen..
Met de psychiatrisch verpleegkundige deed ik emotieregulatie en emotieve therapie. Dit ging vooral om het integreren en loskoppelen van lichamelijke reacties op trauma. (bijvoorbeeld het schrikken van harde geluiden)
Ook visualisatie oefeningen waarbij ik terug ging naar een bepaalde leeftijd en personen, zag mezelf daar als klein meisje en kon als volwassene het kleine meisje steunen en de volwassen persoon in die situatie aanspreken. Heel bijzonder en verhelderend. Daarnaast was zij mijn coach en kwamen ook de dagelijkse dingen aan de beurt. Dit veelal met het oog op m'n plek in mogen nemen en er mogen zijn met mening en boosheid e.d.
Met PMT vooral de koppeling tussen lichaam en geest. Wat gebeurt er in je lichaam bijvoorbeeld als je schrikt van een hard geluid..ik ging dan heel erg trillen en probeerde dat tegen te houden, met veel spierpijn en vastzittende schouders/nek tot gevolg. Ik heb geleerd dat in dat geval mijn hersenen een seintje hebben gegeven dat ik moet vluchten, maar ik bevries..maar aangezien de spieren wel die opdracht hebben gekregen, ga ik trillen. Ipv dat tegen te gaan moet ik juist even alle spieren bewegen, even losschudden en dan is het zo voorbij. Dit is een klein voorbeeld natuurlijk, maar dat is het idee zeg maar.
Daarnaast ook veel gericht op mijn paniekaanvallen en daarin me staande te houden en als laatste ben ik nu bezig om boos te mogen worden en dat ook te kunnen reguleren.
Verder deed ik oefeningen uit het boek 'Omgaan met traumagerelateerde dissociatie van Suzette Boon. Dat leek wel speciaal voor mij geschreven, zo herkenbaar..Mijn psychotherapeut had maandelijks contact met de schrijfster van dit boek.
Geloof dat dit het wel aardig is eerst
Ik had een psychotherapeut, psychiatrisch verpleegkundige en psymotorisch therapeut.
Allen werkten op ander vlak, maar hadden wekelijks contact samen over mij. Ik hoefde dus ook nooit iets dubbel uit te leggen.
Met de psychotherapeut ben ik het verleden ingedoken en het ontrafelen van welke gevoelens bij welk deel horen en waarom. Hij liet mij ook switchen en stelde dan vragen aan het betreffende deel. Dit was erg pittig. Zowel alle trauma's herbeleven als het switchen..
Met de psychiatrisch verpleegkundige deed ik emotieregulatie en emotieve therapie. Dit ging vooral om het integreren en loskoppelen van lichamelijke reacties op trauma. (bijvoorbeeld het schrikken van harde geluiden)
Ook visualisatie oefeningen waarbij ik terug ging naar een bepaalde leeftijd en personen, zag mezelf daar als klein meisje en kon als volwassene het kleine meisje steunen en de volwassen persoon in die situatie aanspreken. Heel bijzonder en verhelderend. Daarnaast was zij mijn coach en kwamen ook de dagelijkse dingen aan de beurt. Dit veelal met het oog op m'n plek in mogen nemen en er mogen zijn met mening en boosheid e.d.
Met PMT vooral de koppeling tussen lichaam en geest. Wat gebeurt er in je lichaam bijvoorbeeld als je schrikt van een hard geluid..ik ging dan heel erg trillen en probeerde dat tegen te houden, met veel spierpijn en vastzittende schouders/nek tot gevolg. Ik heb geleerd dat in dat geval mijn hersenen een seintje hebben gegeven dat ik moet vluchten, maar ik bevries..maar aangezien de spieren wel die opdracht hebben gekregen, ga ik trillen. Ipv dat tegen te gaan moet ik juist even alle spieren bewegen, even losschudden en dan is het zo voorbij. Dit is een klein voorbeeld natuurlijk, maar dat is het idee zeg maar.
Daarnaast ook veel gericht op mijn paniekaanvallen en daarin me staande te houden en als laatste ben ik nu bezig om boos te mogen worden en dat ook te kunnen reguleren.
Verder deed ik oefeningen uit het boek 'Omgaan met traumagerelateerde dissociatie van Suzette Boon. Dat leek wel speciaal voor mij geschreven, zo herkenbaar..Mijn psychotherapeut had maandelijks contact met de schrijfster van dit boek.
Geloof dat dit het wel aardig is eerst
vrijdag 7 juli 2023 om 19:42
Dank je wel voor je uitgebreide antwoord, PurpleMauve. Wat heb je hard gewerkt zeg! Zeker respect. Het lijkt me ook een hele goeie combi van behandelingen. Het boek wat je noemt wordt bij ons TRTC ook gebruikt trouwens.
Fijn dat je er zoveel aan hebt gehad of nog hebt.
Fijn dat je er zoveel aan hebt gehad of nog hebt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 juli 2023 om 22:44
Bedankt!
Ik heb ook echt geluk gehad met hoe het gegaan is, samenwerking tussen deze 3 therapeuten. Dit was echt op maat en geen regulier aanbod..
Ik stond eigenlijk al bijna 'buiten' toen, ongeveer 3 jaar geleden en toen werd ontdekt dat ik ook DIS had..alle testen daarvoor gehad, grond zakte wel even onder m'n voeten vandaan..
Het gaat nu even paar weken best wel kloten omdat ik m'n weg nog moet vinden, afscheid moet nemen van 2 van de 3 therapeuten en ik ben m'n vriendjes kwijt (de delen), kan daar niet meer in vluchten..Het is echt heel apart en totaal nieuwe wereld.. en heb natuurlijk ook nog CPTSS en ben te perfectionistich, vind dat ik dan nu ook al weer veel meer moet kunnen dan mogelijk is.
Dus hoe fijn het ook is dat dit gelukt is, ik zou af en toe nog graag terug willen naar hoe het was ofzo. Is gewoon wennen en even veel om te behappen denk ik..
Ik wil overigens graag meeschrijven en niet het topic kapen ofzo! Ben nog lang niet klaar zoals jullie merken haha
Ik heb ook echt geluk gehad met hoe het gegaan is, samenwerking tussen deze 3 therapeuten. Dit was echt op maat en geen regulier aanbod..
Ik stond eigenlijk al bijna 'buiten' toen, ongeveer 3 jaar geleden en toen werd ontdekt dat ik ook DIS had..alle testen daarvoor gehad, grond zakte wel even onder m'n voeten vandaan..
Het gaat nu even paar weken best wel kloten omdat ik m'n weg nog moet vinden, afscheid moet nemen van 2 van de 3 therapeuten en ik ben m'n vriendjes kwijt (de delen), kan daar niet meer in vluchten..Het is echt heel apart en totaal nieuwe wereld.. en heb natuurlijk ook nog CPTSS en ben te perfectionistich, vind dat ik dan nu ook al weer veel meer moet kunnen dan mogelijk is.
Dus hoe fijn het ook is dat dit gelukt is, ik zou af en toe nog graag terug willen naar hoe het was ofzo. Is gewoon wennen en even veel om te behappen denk ik..
Ik wil overigens graag meeschrijven en niet het topic kapen ofzo! Ben nog lang niet klaar zoals jullie merken haha
dinsdag 11 juli 2023 om 17:04
Ja dat voelt ontzettend anders. Rust in mn hoofd, geen conflicten meer intern en had ook soort van stemmen, die me nogal tegenhielden. (nou ja, dat is een understatement hah)
Maar het kwam zo plotseling dat ze allemaal gingen, dat ik nog niet zo goed kan wennen en daarnaast dus nu afscheid/wissel van therapeuten.
2 weken geleden afscheid genomen van 1 en gisteren van de 2de. Beiden had ik al een jaar of 4 of 5 contact mee (voordat DIS werd ontdekt, traject doorlopen voor CPTSS) en beiden afscheid doordat zij wat anders gaan doen, dus niet zo zeer dat het klaar was voor mij, zeg maar.
Vrijdag maak ik kennis met de nieuwe, dat is een psychologe. Heb haar al wel telefonisch gesproken samen met de psychotherapeut, waar ik gisteren afscheid van heb genomen. Warme overdracht, zoals dat heet.. daarin al besproken wat we gedaan hebben en wat ik met haar verder wil gaan onderzoeken.
En dat is idd weer wat meer op de CPTSS, welke triggers heb ik last van en hoe kan ik daar verbetering in krijgen. En ook meer naar de toekomst en het heden toe nu.
Heb helaas nog een rouwproces die ik nog moet gaan doen eigenlijk. (Anderhalf jaar geleden gebeurd)
Maar ook nu vooral, hoe ga ik om met m'n nieuwe hoofd, zoals ik het zelf maar noem..
Ik heb niet de illusie dat de CPTSS helemaal weg zal gaan, maar wil zover mogelijk zien te komen nog.
Ondertussen weer wat activiteiten opgestart. Heb namelijk 3 jaar voornamelijk binnen gezeten door m'n angsten en de energie die ik nodig had voor de therapie.
Doe wat vrijwilligerswerk nu en probeer weer wat sociale dingen op te pakken. En meer naar buiten te gaan dus ook..Dat gaat nog niet zo soepel, ene week beter dan de andere..
Dat is eigenlijk m'n plan voor komend half jaar.
De PMT is de blijvende factor nu, en daar ga ik bezig/verder met boosheid (eng) en voor mezelf opkomen enzo en ook neemt zij een beetje die coachrol over.
Sorry voor mijn lange antwoorden haha, maar is ook niet echt in paar zinnen te beschrijven
Maar het kwam zo plotseling dat ze allemaal gingen, dat ik nog niet zo goed kan wennen en daarnaast dus nu afscheid/wissel van therapeuten.
2 weken geleden afscheid genomen van 1 en gisteren van de 2de. Beiden had ik al een jaar of 4 of 5 contact mee (voordat DIS werd ontdekt, traject doorlopen voor CPTSS) en beiden afscheid doordat zij wat anders gaan doen, dus niet zo zeer dat het klaar was voor mij, zeg maar.
Vrijdag maak ik kennis met de nieuwe, dat is een psychologe. Heb haar al wel telefonisch gesproken samen met de psychotherapeut, waar ik gisteren afscheid van heb genomen. Warme overdracht, zoals dat heet.. daarin al besproken wat we gedaan hebben en wat ik met haar verder wil gaan onderzoeken.
En dat is idd weer wat meer op de CPTSS, welke triggers heb ik last van en hoe kan ik daar verbetering in krijgen. En ook meer naar de toekomst en het heden toe nu.
Heb helaas nog een rouwproces die ik nog moet gaan doen eigenlijk. (Anderhalf jaar geleden gebeurd)
Maar ook nu vooral, hoe ga ik om met m'n nieuwe hoofd, zoals ik het zelf maar noem..
Ik heb niet de illusie dat de CPTSS helemaal weg zal gaan, maar wil zover mogelijk zien te komen nog.
Ondertussen weer wat activiteiten opgestart. Heb namelijk 3 jaar voornamelijk binnen gezeten door m'n angsten en de energie die ik nodig had voor de therapie.
Doe wat vrijwilligerswerk nu en probeer weer wat sociale dingen op te pakken. En meer naar buiten te gaan dus ook..Dat gaat nog niet zo soepel, ene week beter dan de andere..
Dat is eigenlijk m'n plan voor komend half jaar.
De PMT is de blijvende factor nu, en daar ga ik bezig/verder met boosheid (eng) en voor mezelf opkomen enzo en ook neemt zij een beetje die coachrol over.
Sorry voor mijn lange antwoorden haha, maar is ook niet echt in paar zinnen te beschrijven
dinsdag 11 juli 2023 om 17:17
Ik ga ook naar andere provincie voor behandeling, heb taxivervoer via verzekering. Maar is voor mij maar 35 minuten enkele reis. Ik word dus gebracht en gehaald..woon vlakbij provinciegrens. Er is wel wat mogelijk op dat gebied..GreenLadyFern schreef: ↑07-07-2023 07:49@PurpleMauve: wat goed dat je op het vlak van DIS zo ver bent gekomen! Mag ik vragen welke methodiek je hebt gebruikt?
Hier zit geen TRTC in de buurt. Ik ben op intake geweest in Ermelo omdat die transregionaal werkt, maar zij zagen als enige optie om voor lange tijd klinisch te gaan (na wederom een wachttijd van meer dan een jaar), en dat wilde ik niet. Dan zou ik alle stabiliserende factoren opgeven. Plus ik was -ben- goed in controle. Heb een particuliere therapeut nu.
Die wachttijden word je echt niet blij van! Dat hoor ik van meer mensen en heb zelf ook weleens mee te maken gehad voor deze behandeling, ben nu binnen en ga niet meer weg voordat het klaar is hah. Een jaar is wel heel erg lang!
Klinisch zou ik ook niet meer voor kiezen, wel gedaan 25 jaar geleden. Er zitten ook voordelen aan moet ik zeggen. Verlang soms nog wel even terug naar die tijd hoor.
Is er in Ermelo geen ander traject mogelijk? Of is dat sowieso best wel ver weg?
dinsdag 11 juli 2023 om 18:23
Helemaal niet erg, je lange antwoorden. Juist duidelijk!
Vreemde vraag misschien, maar het klinkt alsof het onverwacht gebeurde, dat al je delen gingen. Of samengingen, of hoe moet ik dat zeggen?
Ik ben zelf ook nog steeds wel verbaasd dat die DIS pas zo laat in mijn leven ontdekt is, terwijl ik eerder ook al therapie had bij een vrijgevestigde psychotherapeute. Het heeft (te) lang geduurd voordat ik bij echt gesprecialiseerde hulpverlening (TRTC) zat.
Vreemde vraag misschien, maar het klinkt alsof het onverwacht gebeurde, dat al je delen gingen. Of samengingen, of hoe moet ik dat zeggen?
Ik ben zelf ook nog steeds wel verbaasd dat die DIS pas zo laat in mijn leven ontdekt is, terwijl ik eerder ook al therapie had bij een vrijgevestigde psychotherapeute. Het heeft (te) lang geduurd voordat ik bij echt gesprecialiseerde hulpverlening (TRTC) zat.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 12 juli 2023 om 09:36
Ik heb ook al eerder een jaar klinisch gezeten, en snap je wel. Het leven was veilig en voorspelbaar. Maar ik ben nu goed stabiel - en moeder ondertussen - dus dat gaat m niet meer worden. In Ermelo was wel een groep psychoeducatie voor DIS die 1x per week was maar ze dachten dat dat niet geschikt voor mij zou zijn. Sowieso is het erg ver weg hoor, anderhalf uur enkele reis.PurpleMauve schreef: ↑11-07-2023 17:17Ik ga ook naar andere provincie voor behandeling, heb taxivervoer via verzekering. Maar is voor mij maar 35 minuten enkele reis. Ik word dus gebracht en gehaald..woon vlakbij provinciegrens. Er is wel wat mogelijk op dat gebied..
Die wachttijden word je echt niet blij van! Dat hoor ik van meer mensen en heb zelf ook weleens mee te maken gehad voor deze behandeling, ben nu binnen en ga niet meer weg voordat het klaar is hah. Een jaar is wel heel erg lang!
Klinisch zou ik ook niet meer voor kiezen, wel gedaan 25 jaar geleden. Er zitten ook voordelen aan moet ik zeggen. Verlang soms nog wel even terug naar die tijd hoor.
Is er in Ermelo geen ander traject mogelijk? Of is dat sowieso best wel ver weg?
Maar mijn particuliere peut heeft er gelukkig ook ervaring mee. Met haar heb ik wel bereikt dat er een betere samenwerking is, geen controleverlies aan zelfdestructieve delen, zelden geheugenverlies. Waardoor ik nu dus goed stabiel ben en het aandurfde om moeder te worden. Ik weet niet of integratie per se een doel van me is, het gaat best prima zo meestal
vrijdag 14 juli 2023 om 14:41
Exact, was overzichtelijk en veilig!GreenLadyFern schreef: ↑12-07-2023 09:36Ik heb ook al eerder een jaar klinisch gezeten, en snap je wel. Het leven was veilig en voorspelbaar. Maar ik ben nu goed stabiel - en moeder ondertussen - dus dat gaat m niet meer worden. In Ermelo was wel een groep psychoeducatie voor DIS die 1x per week was maar ze dachten dat dat niet geschikt voor mij zou zijn. Sowieso is het erg ver weg hoor, anderhalf uur enkele reis.
Maar mijn particuliere peut heeft er gelukkig ook ervaring mee. Met haar heb ik wel bereikt dat er een betere samenwerking is, geen controleverlies aan zelfdestructieve delen, zelden geheugenverlies. Waardoor ik nu dus goed stabiel ben en het aandurfde om moeder te worden. Ik weet niet of integratie per se een doel van me is, het gaat best prima zo meestal
Wat heb jij al veel bereikt ook dan zeg! Heel knap. Zover ben ik nog niet, ik moet nog stabiel gaan worden.
Wat fijn ook om jullie verhalen te horen, doet me goed!
@Elmervrouw. Het ging idd plotseling..er klikte opeens iets in m'n hoofd, waardoor alles waar ik aan had gewerkt had op de plek viel. Uiteindelijk viel er wat op z'n plek bij het jongste deel en dat werkte als een soort van dominoreactie door op alle delen die volgden. Dit gebeurt ook niet zo vaak op deze manier. Vaker wordt gezien dat ze 1 voor 1 integreren of je er grip op krijgt bijvoorbeeld.
Heeft bij mij ook lang geduurd voordat DIS werd opgemerkt, maf is dat hè? Ik wist het zelf ook niet, had jij dat ook? Viel wel ontzettend veel op z'n plek toen eenmaal de juiste diagnose er was! Voor jullie ook?
Ik heb vanochtend nieuwe psychologe voor het eerst gezien. Ik had haar al wel telefonisch gesproken en ze had aan de hand daarvan en mijn dossier een behandelplan voorbereid en die hebben we besproken. Voelt goed! Weer wat handvatten om mee verder te gaan nu, want was een beetje aan het zwemmen zonder horizon, door alle veranderingen. Werd er wanhopig van.
Was heel somber en angstig afgelopen weken en ook de boosheid/frustratie komt nu vaker om de hoek kijken. Ik schrik daar nog erg van, want dat is afgeleerd vroeger en voelt voor mij veel erger dan het is. Het is wel een nodig onderdeel straks om mijn ruimte in te mogen en kunnen nemen/ zelfverzekerder te worden.
Heb nu weer een plan en dat werkt voor mij altijd erg fijn. En ook dat ik even weer te horen kreeg dat het niet gek is dat ik me zo voel(de)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
