cPTSS en behandeling

30-05-2023 21:59 87 berichten
Enige tijd geleden ben ik begonnen met NET therapie voor complex trauma. Helaas stagneert de therapie, omdat de spanning zo hoog oploopt dat ik niet verder kan/durf. Daardoor blijft de spanning ook buiten de therapie hoog en dat hindert me enorm.
We zijn nu aan het kijken naar oplossingen.

En verder voor ieder met cPTSS die mee wil schrijven :)
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-06-2023 13:22
Reden: Titel aangepast
32.01% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
PurpleMauve schreef:
14-07-2023 14:41
Heeft bij mij ook lang geduurd voordat DIS werd opgemerkt, maf is dat hè? Ik wist het zelf ook niet, had jij dat ook? Viel wel ontzettend veel op z'n plek toen eenmaal de juiste diagnose er was! Voor jullie ook?
Jazeker. Met terugwerkende kracht kon ik heel veel dingen wel ineens plaatsen en een naam geven. De diagnose heeft mij veel helderheid gegeven. En waarom is het nooit eerder ontdekt? Ik heb al vanaf jonge leeftijd links en rechts hulp gezocht, maar ik moest alles alleen uitzoeken, overal alleen op af en er was nog geen internet. Bovendien gebeurde er later nog een nieuwe traumatiserende gebeurtenis met gevolgen tot nu toe, waardoor ik toen echt in een overlevingsstand kwam, en toen pas voor het eerst echt officieel hulp ging zoeken. Zij was goed, maar hield niet van diagnoses en labels. Pas nu bij het TRTC is er uiteindelijk goed onderzoek gedaan en is dit vastgesteld. Had ik het maar veel eerder geweten!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik zit nog steeds in overlevingsstand, omdat er dit voorjaar weer heftige dingen met grote gevolgen zijn gebeurd, die ook weer heel veel ouds triggeren. Het houdt gewoon niet op. Ik hoop dat ik toch in september naar de volgende fase (verwerking) mag.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat naar Elmervrouw! Hoop vooral dat je krijgt wat je nodig hebt, snap dat je je focust op de verwerkingsgroep. Als dat is wat je nodig hebt, dan hoop ik met je mee!
Ik denk dat vroeger cptss en zeker DIS niet zo in beeld waren. Hoor heel veel waarbij pas laat wordt gediagnosticeerd. DIS is zelfs onder therapeuten nog onenigheid over.
Ben blij dat jij ook goede ervaringen hebt met TRTC. Klinkt soms ook alsof we bij dezelfde locatie zitten hah.

Sprak laatst nog een vrouw buiten, toen ik op taxi zat te wachten en zij ook, zij vond het mooi dat een jonge deerne zoals ik al die goede hulp al heb. Nou ben ik bijna 43, maar snap precies wat ze bedoelt.
Wat fijn om te lezen dat mensen hier hun verhaal delen :)
Ik heb een vraag. Ik ben af en toe spullen kwijt, belangrijke spullen soms, en heb dan geen idee waar ze zijn en kan het ook werkelijk nergens meer vinden. En dan ineens is het dagen/weken/maanden weer terug op de plek waar ik het voor het laatst had gezien.
Herkennen jullie dat? En hoe voorkom je dat dingen verdwijnen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Supermaf, ben nu een paar dagen m'n sleutelbos kwijt..Ben m'n hele huis aan het omkeren, maar nog nergens te vinden..
En aangezien ik binnen ben, moet ie echt wel ergens zijn..
Voordeel is dat mn huis straks enorm opgeruimd en schoon is en hoop later te vertellen waar ie opduikt..

Ik heb vanwege chaotisch zijn echt vaste plaatsen voor belangrijke dingen, maar als ik niet zo lekker in m'n vel zit dan vervaagt dat wat. Daarnaast ruim ik vaak op/maak schoon op de manier dat ik in 1 ruimte ben, daar dingen pak die dan weer naar andere ruimte moeten, daar weer verder ga en zo kan zoiets als een sleutelbos bij kwijt zijn ineens overal kan liggen.. heel erg irritant!
Heb je je sleutels al gevonden Mauve?

Ik ben dus een aantal, belangrijke en ook dure dingen kwijt en heb dus geen idee waar ze zijn.
Mijn kasten zijn geordend (ik heb weinig kastruimte) en het is onvindbaar. Ook anderen hebben gezocht. Ik weet dat ik ze opgeruimd heb, tegen mezelf zei dat het een moeilijke (onlogische) plek was en ook dat ik het voorlopig toch niet nodig heb. En van andere dingen heb ik geen idee meer. Normaal is het er altijd weer ineens, maar dit is oa mijn dure laptop met onderzoek(sresultaten) voor mijn studie. Zoiets verdwijnt toch niet zomaar?
Alle reacties Link kopieren Quote
Echt raar, het moet idd ergens zijn! Zeker als je zo geordend bent.
Heel frustrerend

Heb m'n sleutels ook nog steeds niet..
:sherlock:
Ik hoop dat je reservesleutels hebt, of zit je nu al dagen opgesloten? :hihi:
Alle reacties Link kopieren Quote
Haha! Ja ik heb wel reservesleutels gelukkig, dus kan wel naar buiten. Heb alleen van de berging geen reserve sleutel, dus kan niet bij mijn fiets..
Ik ga ervan uit dat ik ze nog ergens vind, zo niet, dan moet ik daar achteraan
Moiren, je weet dus wel dat je ze zelf opgeruimd hebt?
Dan is het bij mij meestal wachten tot ik ze tegenkom op een plek die nu onlogisch is, maar wat op het moment waarschijnlijk briljant leek.

Groter probleem vind ik als ik me niet kan herinneren of ik die spullen überhaupt gebruikt heb.
Nu niet zo vaak meer, maar vroeger wist ik vaak niet goed hoe ik eigenlijk op school gekomen was.
Kon ik eerst mn tas en jas op zn kop zetten om te kijken of er fietssleutels in zaten, en daarna kijken of ik die fiets überhaupt terug kon vinden.
Gebeurd nu nog soms in tijden van grote stress. Dat ik de koelkast opendoe en die vol boodschappen staat die ik dan blijkbaar al gedaan heb. Of dat mijn fiets dus niet in de schuur staat, maar ik me niet kan herinneren dat ik ermee weggeweest ben. 🙈
Ik weet alleen dat ik dacht dat het een moeilijke plek was om het weer te vinden. Dat ik daadwerkelijk aan het opruimen was ben ik kwijt. En ja zelf, ik woon met een jongvolwassene en die ruimt echt niet op ;)
Ik heb er nooit zo bij stilgestaan, dit soort dingen gebeuren vaker, totdat ik het mijn therapeut vertelde en zij verbaast reageerde. Ik dacht dat iedereen dit had :proud:
Ik kan wel een flinke dissociatie hebben en dan dingen doen die ik me niet kan herinneren later. Gelukkig laat ik belangrijke spullen doorgaans met rust ;)

De laatste keer geheugenverlies was wat dat betreft een 'kleintje', toen heb ik blijkbaar alle ramen en deuren op slot gedaan (en knip erop etc), dus man kon niet naar binnen. Ik denk dat ik het gewoon deed om me veiliger te voelen, mijn ouders hadden die dag contact opgenomen en daar reageerde ik nogal rot op.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven