Psyche
alle pijlers
Cursussen, trainingen en respect voor de deelnemers.
dinsdag 11 december 2018 om 19:19
Ik geef zelf regelmatig trainingen aan mensen voor mijn werk. Dit gaat over het onderwerp dat mij interesseert, en ik voel me thuis bij die trainingen omdat ik de training heb opgezet volgens een benadering die ik steun en ik er voor het overgrote deel zeer positieve feedback op krijg en ik het leuk vind om te geven.
Natuurlijk kun je personen nooit dwingen om iets te doen, maar ik vraag mij af hoe jullie denken over wat een juiste benadering is van personen die deelnemen, en hoe jullie daar zelf tegenaan kijken. Ben je meer van ''zeur niet zo, kom uit je comfort zone, en doe mee'' of vind je dat de deelnemer zowel feitelijk als gevoelsmatig volledige vrijheid zou moeten krijgen of hij/zij aan de case wil meedoen, met de mogelijkheid dat vervolgens niemand zich vrijwillig aanbiedt? Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Natuurlijk kun je personen nooit dwingen om iets te doen, maar ik vraag mij af hoe jullie denken over wat een juiste benadering is van personen die deelnemen, en hoe jullie daar zelf tegenaan kijken. Ben je meer van ''zeur niet zo, kom uit je comfort zone, en doe mee'' of vind je dat de deelnemer zowel feitelijk als gevoelsmatig volledige vrijheid zou moeten krijgen of hij/zij aan de case wil meedoen, met de mogelijkheid dat vervolgens niemand zich vrijwillig aanbiedt? Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
anoniem_367446 wijzigde dit bericht op 14-06-2020 10:42
57.80% gewijzigd
dinsdag 11 december 2018 om 19:53
In GDPR-tijden mag dat toch helemaal ook niet meer?Lucifer2018 schreef: ↑11-12-2018 19:52O, ja dat filmen uberhaupt is echt irritant. Ook als het niet op intranet komt.
Tenzij iedereen tekent voor akkoord.
dinsdag 11 december 2018 om 19:53
GroteZakChips schreef: ↑11-12-2018 19:47Klinkt alsof je de student al centraal zet. Volgens mij doe je het helemaal niet verkeerd hoor! Zou je misschien in die vragenlijst voorafgaand aan de cursus ook een vraag kunnen hebben over of de deelnemer obstakels ziet wat betreft de cursus, zoals angst om voor groepen te spreken?
dinsdag 11 december 2018 om 19:55
Ach, werkgevers die zulke trainingen verplichten zullen ook daar wel wat druk op uit oefenen. Net als telefoontjes die voor trainingsdoeleinden allemaal opgenomen worden zal dat voor filmen voor trainingsdoeleinden ook vast mogen onder bepaalde voorwaarden.
Maar zou mooi zijn als dat helemaal afgeschaft is daardoor.
dinsdag 11 december 2018 om 19:57
Hier heb ik echt wat aan, dankjewel. Ik denk dat onderverdeling in kleinere groepjes goed kan helpen om mensen zich veiliger te laten voelen.Caitriona* schreef: ↑11-12-2018 19:49Hoe het niet moet:
Een paar jaar geleden had ik een training over slechtnieuwsgesprekken voeren. De docenten gaven twee uur lang een Powerpoint-presentatie en lieten filmpjes zien. Toen kondigden ze aan dat we het geleerde in de praktijk gingen brengen d.m.v. rollenspellen. Twee collega's werden aangewezen, maar zij weigerden. Toen werd ik samen met iemand anders aangewezen om het rollenspel te doen ("Cait, ga jij maar eens aan Marieliese slecht nieuws brengen"."), terwijl 8 collega´s ons observeerden en ons vervolgens 'kritische feedback' moesten geven. Er liep ook nog iemand rond met een camera om ons te fotograferen en het resultaat op het intranet te plempen.
Bah!
....
Ik heb zelf ook training gegeven.
Wat ik deed aan het begin:
* Aan cursisten van te voren een huiswerkvraag mailen. Dat konden ze voorbereiden en op een post it briefje schrijven. Post it briefjes allemaal ophangen op een bord. (1e keer dat cursisten van hun plek, dus uit hun comfortzone komen.)
* Aan cursisten vragen om in tweetallen uit te wisselen, over een niet al te persoonlijk onderwerp. In een tweetal is veiliger dan gelijk voor een groep. (1e keer dat cursisten zelf interactief zijn geweest)
* Daarna vragen of elke cursist kort kon vertellen over zijn gespreksgenoot. (1e keer iets zeggen in de groep) Daarbij mochten ze op hun stoel blijven zitten.
Oftewel: bouw het op.
Op die manier neem je cursisten steeds een stukje mee in het zelf actief zijn.
In plaats van gelijk hup voor de groep of hup in een rollenspel.
En alsjeblieft, spreek af dat je geen beeldopnamen/filmopnamen maakt. Het is heel onprettig als beelden van jou in een rollenspel op het bedrijfsintranet staan.
Heb je hier iets aan?
Het gevaar dat hieraan kleeft, is dat het lastiger wordt om het overzicht te behouden en om mensen betrokken te houden. Maar ik vind het fijner als mensen zichzelf durven te zijn.
dinsdag 11 december 2018 om 19:58
Er was een trainingsorganisatie die beelden op hun bedrijfswebsite wilde plaatsen.Lucifer2018 schreef: ↑11-12-2018 19:52O, ja dat filmen uberhaupt is echt irritant. Ook als het niet op intranet komt.
Rot op! Ik ben naar die cameraman toegegaan, die zei dat hij mij buiten beeld zou proberen te houden.
Ik wil een veilige omgeving, zonder dat er een camera in mijn gezicht geduwd wordt.
Mijn vriend deed mee aan een training waarbij de aanbieder in de cursusvoorwaarden had staan: "Wij hebben het recht om u te filmen en beelden van u om social media te plaatsen."
Op hun internetpagina en hun Facebook-pagina staan foto's en video's van huilende cursisten die dan één of andere realisatie of transformatie of achievement hadden gehad.
Ik zal noooit aan één van hun trainingen meedoen.
dinsdag 11 december 2018 om 20:00
Zijn dat serieuze trainingsbureau's? Ik denk dat het plaatsen van zulke content als promotiemateriaal de meer serieuze klant direct afschrikt. Wij filmen nooit voor onze cursussen. Is ook nog nooit in mij opgekomen moet ik zeggen.Caitriona* schreef: ↑11-12-2018 19:58Er was een trainingsorganisatie die beelden op hun bedrijfswebsite wilde plaatsen.
Rot op! Ik ben naar die cameraman toegegaan, die zei dat hij mij buiten beeld zou proberen te houden.
Ik wil een veilige omgeving, zonder dat er een camera in mijn gezicht geduwd wordt.
Mijn vriend deed mee aan een training waarbij de aanbieder in de cursusvoorwaarden had staan: "Wij hebben het recht om u te filmen en beelden van u om social media te plaatsen."
Op hun internetpagina en hun Facebook-pagina staan foto's en video's van huilende cursisten die dan één of andere realisatie of transformatie of achievement hadden gehad.
Ik zal noooit aan één van hun trainingen meedoen.
dinsdag 11 december 2018 om 20:01
Heb jij een idee hoe je het liever had gezien / waar je je prettiger bij had gevoeld?
dinsdag 11 december 2018 om 20:02
Ik denk dat je niet veel kan doen aan spanning voorafgaand aan de training. Als jij een type training geeft waarbij mensen bepaalde verwachtingen hebben, zou je die hoogstens een beetje bij kunnen stellen bij het verwoorden van de communicatie vooraf. Maar als het bijvoorbeeld een presentatietraining is, zullen mensen die niet graag voor groepen staan toch wel zenuwen voelen. Dat zou ik dus grotendeels loslaten als ik jou was. Met een positieve ervaring kun je ze wel helpen om zich voor de volgende keer beter te voelen. Uit de feedback die je krijgt, maak ik op dat dat vaak lukt 
Als iemand achteraf iets zegt over hoezeer ze tegen de training opzagen, blijkt daar een bepaald vertrouwen uit. Ze kunnen iets waar ze zich kwetsbaar over voelen met je delen, dus je bent er in geslaagd om een veilige sfeer te creëren. Op zo'n moment zou ik vooral ruimte geven aan hun gevoel. Het delen daarvan kan ook een vorm van verwerken zijn voor mensen die het echt heel eng vonden.
Ik heb nog twee concrete tips die ik zelf toepas. Wie weet heb je er iets aan.
1. Benoem aan het begin van de training dat jullie gaan werken aan een vaardigheid die de meeste mensen spannend/eng vinden. Daarmee worden de gespannen mensen normaal/gemiddeld (ipv slechter dan de norm) en zijn de mensen die vol zelfvertrouwen voor de groep gaan staan de uitzondering (ipv de norm). Het is leuk om een positieve uitzondering te zijn en juist heel vervelend om een negatieve uitzondering te zijn, dus dit kan deelnemers uit beide categorieën een positiever gevoel geven bij wat ze gaan doen.
2. De stap van passief luisteren naar zelf voor de groep staan is voor sommige mensen te groot. Om ze te laten voelen dat het veilig is, helpt het om ze kort te laten spreken, vanaf hun eigen plek. Bijvoorbeeld een vraag beantwoorden, maar een voorstelrondje helpt ook al. Daarom doe ik de eerste oefeningen altijd met werk vrijwilligers, en zorg ik tijdens het bespreken en de uitleg dat veel mensen iets zeggen. Om te zorgen dat de verlegen mensen ook iets zeggen, kan het helpen om eerst een ja/nee vraag te stellen die beantwoord wordt met handen opsteken. Dan kun je aan willekeurige mensen vragen waarom ze ja/nee zeggen. Hierbij is het wel belangrijk dat een antwoord niet 'fout' kan zijn, want dat kan hun gevoel van onveiligheid juist vergroten. Ik geef, vooral non-verbaal, veel positieve feedback (knikken en geïnteresseerd kijken).
Als iemand achteraf iets zegt over hoezeer ze tegen de training opzagen, blijkt daar een bepaald vertrouwen uit. Ze kunnen iets waar ze zich kwetsbaar over voelen met je delen, dus je bent er in geslaagd om een veilige sfeer te creëren. Op zo'n moment zou ik vooral ruimte geven aan hun gevoel. Het delen daarvan kan ook een vorm van verwerken zijn voor mensen die het echt heel eng vonden.
Ik heb nog twee concrete tips die ik zelf toepas. Wie weet heb je er iets aan.
1. Benoem aan het begin van de training dat jullie gaan werken aan een vaardigheid die de meeste mensen spannend/eng vinden. Daarmee worden de gespannen mensen normaal/gemiddeld (ipv slechter dan de norm) en zijn de mensen die vol zelfvertrouwen voor de groep gaan staan de uitzondering (ipv de norm). Het is leuk om een positieve uitzondering te zijn en juist heel vervelend om een negatieve uitzondering te zijn, dus dit kan deelnemers uit beide categorieën een positiever gevoel geven bij wat ze gaan doen.
2. De stap van passief luisteren naar zelf voor de groep staan is voor sommige mensen te groot. Om ze te laten voelen dat het veilig is, helpt het om ze kort te laten spreken, vanaf hun eigen plek. Bijvoorbeeld een vraag beantwoorden, maar een voorstelrondje helpt ook al. Daarom doe ik de eerste oefeningen altijd met werk vrijwilligers, en zorg ik tijdens het bespreken en de uitleg dat veel mensen iets zeggen. Om te zorgen dat de verlegen mensen ook iets zeggen, kan het helpen om eerst een ja/nee vraag te stellen die beantwoord wordt met handen opsteken. Dan kun je aan willekeurige mensen vragen waarom ze ja/nee zeggen. Hierbij is het wel belangrijk dat een antwoord niet 'fout' kan zijn, want dat kan hun gevoel van onveiligheid juist vergroten. Ik geef, vooral non-verbaal, veel positieve feedback (knikken en geïnteresseerd kijken).
dinsdag 11 december 2018 om 20:03
Hou er ook rekening mee dat sommigen helemaal niet van groepjes houden.Dimsumm schreef: ↑11-12-2018 19:57Hier heb ik echt wat aan, dankjewel. Ik denk dat onderverdeling in kleinere groepjes goed kan helpen om mensen zich veiliger te laten voelen.
Het gevaar dat hieraan kleeft, is dat het lastiger wordt om het overzicht te behouden en om mensen betrokken te houden. Maar ik vind het fijner als mensen zichzelf durven te zijn.
Ik ben er allergisch voor en bovendien: Ik val altijd overal buiten.
In 't beste geval beland ik ergens bij een groepje dat al aan elkaar klit, maar gewoon een man / vrouw te weinig heeft.
En dat er dan op zit te wachten om effe die vreemde eend af te maken.
Geeft echt geen moed om open te zijn / vrijuit te spreken in zo'n groep.
Ik ben zwaar allergisch dus om in een groep (of die nu 3 man of 25 man omvat) te spreken.
En de spot op mij te hebben.
Laat mij gewoon maar toekijken in een groep van 25 of 50 man.
Zonder dat ik gedwongen wordt te spreken.
Alleen al een voorstelrondje vind ik meestal hel.
dinsdag 11 december 2018 om 20:06
Wauw dankjewel, jij hebt veel ervaring in een soortgelijke branche of niet? Bijna je volledige antwoord kan ik nog toepassen in mijn cursus en ik weet zeker dat het van toegevoegde waarde kan zijn, zonder inhoudelijk afbreuk te doen aan de inhoud van mijn training.Botanical schreef: ↑11-12-2018 20:02Ik denk dat je niet veel kan doen aan spanning voorafgaand aan de training. Als jij een type training geeft waarbij mensen bepaalde verwachtingen hebben, zou je die hoogstens een beetje bij kunnen stellen bij het verwoorden van de communicatie vooraf. Maar als het bijvoorbeeld een presentatietraining is, zullen mensen die niet graag voor groepen staan toch wel zenuwen voelen. Dat zou ik dus grotendeels loslaten als ik jou was. Met een positieve ervaring kun je ze wel helpen om zich voor de volgende keer beter te voelen. Uit de feedback die je krijgt, maak ik op dat dat vaak lukt
Als iemand achteraf iets zegt over hoezeer ze tegen de training opzagen, blijkt daar een bepaald vertrouwen uit. Ze kunnen iets waar ze zich kwetsbaar over voelen met je delen, dus je bent er in geslaagd om een veilige sfeer te creëren. Op zo'n moment zou ik vooral ruimte geven aan hun gevoel. Het delen daarvan kan ook een vorm van verwerken zijn voor mensen die het echt heel eng vonden.
Ik heb nog twee concrete tips die ik zelf toepas. Wie weet heb je er iets aan.
1. Benoem aan het begin van de training dat jullie gaan werken aan een vaardigheid die de meeste mensen spannend/eng vinden. Daarmee worden de gespannen mensen normaal/gemiddeld (ipv slechter dan de norm) en zijn de mensen die vol zelfvertrouwen voor de groep gaan staan de uitzondering (ipv de norm). Het is leuk om een positieve uitzondering te zijn en juist heel vervelend om een negatieve uitzondering te zijn, dus dit kan deelnemers uit beide categorieën een positiever gevoel geven bij wat ze gaan doen.
2. De stap van passief luisteren naar zelf voor de groep staan is voor sommige mensen te groot. Om ze te laten voelen dat het veilig is, helpt het om ze kort te laten spreken, vanaf hun eigen plek. Bijvoorbeeld een vraag beantwoorden, maar een voorstelrondje helpt ook al. Daarom doe ik de eerste oefeningen altijd met werk vrijwilligers, en zorg ik tijdens het bespreken en de uitleg dat veel mensen iets zeggen. Om te zorgen dat de verlegen mensen ook iets zeggen, kan het helpen om eerst een ja/nee vraag te stellen die beantwoord wordt met handen opsteken. Dan kun je aan willekeurige mensen vragen waarom ze ja/nee zeggen. Hierbij is het wel belangrijk dat een antwoord niet 'fout' kan zijn, want dat kan hun gevoel van onveiligheid juist vergroten. Ik geef, vooral non-verbaal, veel positieve feedback (knikken en geïnteresseerd kijken).
dinsdag 11 december 2018 om 20:08
Je hebt het wel over grenzen en over hoe gevoelig iedereen is geworden en dat een tik op de billen niet eens meer kan.
Laat me raden: Je bent een man. Jaartje of 40-50. Blank, heteroseksueel en je vindt dat seksistische grapjes en aanrakingen best kunnen?
dinsdag 11 december 2018 om 20:09
Gewoon puur uit interesse hoor, maar zou er iets kunnen zijn/ gebeuren waardoor je dit minder ervaart? Presenteren snap ik, maar het voorstelrondje eigenlijk ook wel. Ik zie toch vaak aan het gezicht van mensen als ik begin over het voorstelrondje dat dit verandert van ''relaxed'' naar vrij serieus. Het voorstelrondje is vaak ook (voor mij) een goed begin om de aandacht erbij te krijgen. Overigens zeg ik wel tijd erbij dat het helemaal niet uitgebreid hoeft en dat mensen mogen vertellen wat ze zelf willen, en als je niet zo open bent is je naam ook voldoende en eventueel je huidige functie (o.i.d.)Belg007 schreef: ↑11-12-2018 20:03Hou er ook rekening mee dat sommigen helemaal niet van groepjes houden.
Ik ben er allergisch voor en bovendien: Ik val altijd overal buiten.
In 't beste geval beland ik ergens bij een groepje dat al aan elkaar klit, maar gewoon een man / vrouw te weinig heeft.
En dat er dan op zit te wachten om effe die vreemde eend af te maken.
Geeft echt geen moed om open te zijn / vrijuit te spreken in zo'n groep.
Ik ben zwaar allergisch dus om in een groep (of die nu 3 man of 25 man omvat) te spreken.
En de spot op mij te hebben.
Laat mij gewoon maar toekijken in een groep van 25 of 50 man.
Zonder dat ik gedwongen wordt te spreken.
Alleen al een voorstelrondje vind ik meestal hel.
dinsdag 11 december 2018 om 20:09
Tja, het altijd makkelijk om commentaar op anderen te leveren.
Wat ik wel eens heb gedaan: een filmpje van bv. een kort gesprek laten zien aan de groep.
Daarna in tweetallen (jawel) laten uitwisselen over wat ze goed en minder goed vonden.
Op die manier definiëren cursisten zelf kenmerken van goede of slechte communicatie.
In plaats van een sheet met 'kenmerken' te lezen.
Daarna kan je natuurlijk die sheet met 'kenmerken' wel laten zien, waarvan waarschijnlijk 70% al is genoemd door de cursisten.
dinsdag 11 december 2018 om 20:09
Bij een workshop die ik laatst met een collega gaf, deden we als werkvorm 1-2-4-groep. Dus eerst gingen mensen zelf antwoorden formuleren op een vraag of een stelling, daarna gingen ze met een andere groepsgenoot in gesprek en noteerden ze wat er uit dat gesprek kwam, daarna maakten we groepjes van vier (de groepsgenoten zaten dan niet bij elkaar), waar mensen meningen en ideeën uitwisselden en dan vroegen we of van elk groepje iemand een verslag wilde doen voor de hele groep wat er was besproken en welke ideeën er waren geformuleerd. Zo werd iedereen wel gehoord en iedereen deed actief mee - niemand kon alleen maar luisteren en noteren - en alleen mensen gingen presenteren die daar niet gruwelijk achteruit van gingen.
Collega had dit ergens geleerd hoor, maar we merkten allebei dat het heel goed werkte.
Collega had dit ergens geleerd hoor, maar we merkten allebei dat het heel goed werkte.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 11 december 2018 om 20:12
Dankjewel! Maar vind je het dan prettig om er, na het 'uitwisselen' in de tweetallen nog een centrale bespreking te laten plaatsvinden? Of is dat wat jou betreft niet prettig of nodig?Caitriona* schreef: ↑11-12-2018 20:09Tja, het altijd makkelijk om commentaar op anderen te leveren.
Wat ik wel eens heb gedaan: een filmpje van bv. een kort gesprek laten zien aan de groep.
Daarna in tweetallen (jawel) laten uitwisselen over wat ze goed en minder goed vonden.
Op die manier definiëren cursisten zelf kenmerken van goede of slechte communicatie.
In plaats van een sheet met 'kenmerken' te lezen.
Daarna kan je natuurlijk die sheet met 'kenmerken' wel laten zien, waarvan waarschijnlijk 70% al is genoemd door de cursisten.
dinsdag 11 december 2018 om 20:13
Kijken
Ik snap het nut wel hoor van praktisch oefenen (bij EHBO dan), maar ik vind het zelf niet prettig als je dat voor de groep moet doen en op de lange termijn blijft het net zo weinig hangen als een filmpje kijken. Misschien ook omdat bij beide werkgevers alleen de cursus werd aangeboden en nooit herhalingen.
dinsdag 11 december 2018 om 20:13
Ohhhh dat ellendige voorstelrondje! Dat vind ik altijd een crime omdat a) sommige mensen heel uitgebreid gaan opscheppen over hun werkervaring of b) sommige mensen gaan vertellen dat ze gek zijn op katten, langeafstandzwemmen en mikado en c) sommige mensen alleen hun naam en functie noemen en dat ben je alweer vergeten op het moment dat het voorstelrondje afgelopen is.
Echt, brrrr.
Collega liet mensen elkaar bevragen in tweetallen en vroeg toen: vertel eens iets over je collega. Was leuker. Maar wel een beetje kinderachtig, eerlijk gezegd.
Ik moet dus echt iets oefenen voor die voorstelrondjesdingen want ik zit altijd eh eh ik ben Makreel en eh eh. En mensen die zo hun hele cv eruit roffelen komen over als de directeur van de hele wereld en ik zit erbij alsof ik een taakstraf heb.
Echt, brrrr.
Collega liet mensen elkaar bevragen in tweetallen en vroeg toen: vertel eens iets over je collega. Was leuker. Maar wel een beetje kinderachtig, eerlijk gezegd.
Ik moet dus echt iets oefenen voor die voorstelrondjesdingen want ik zit altijd eh eh ik ben Makreel en eh eh. En mensen die zo hun hele cv eruit roffelen komen over als de directeur van de hele wereld en ik zit erbij alsof ik een taakstraf heb.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 11 december 2018 om 20:15
Klinkt inderdaad goed. Ik heb wel eens een soortgelijke werkwijze toegepast. Groepjes van 4, en dan één iemand vragen om de bevindingen te communiceren (gebruik bewust een ander woord dan presenteren, omdat uit onderzoek blijkt dat voor mensen die hiervoor gevoelig zijn het woord presenteren meteen de alarmbellen af laat gaan terwijl een vervangend woord veiliger kan klinken).makreel schreef: ↑11-12-2018 20:09Bij een workshop die ik laatst met een collega gaf, deden we als werkvorm 1-2-4-groep. Dus eerst gingen mensen zelf antwoorden formuleren op een vraag of een stelling, daarna gingen ze met een andere groepsgenoot in gesprek en noteerden ze wat er uit dat gesprek kwam, daarna maakten we groepjes van vier (de groepsgenoten zaten dan niet bij elkaar), waar mensen meningen en ideeën uitwisselden en dan vroegen we of van elk groepje iemand een verslag wilde doen voor de hele groep wat er was besproken en welke ideeën er waren geformuleerd. Zo werd iedereen wel gehoord en iedereen deed actief mee - niemand kon alleen maar luisteren en noteren - en alleen mensen gingen presenteren die daar niet gruwelijk achteruit van gingen.
Collega had dit ergens geleerd hoor, maar we merkten allebei dat het heel goed werkte.
dinsdag 11 december 2018 om 20:15
Ik doe zulke cursussen niet vrijwilig.Dimsumm schreef: ↑11-12-2018 20:09Gewoon puur uit interesse hoor, maar zou er iets kunnen zijn/ gebeuren waardoor je dit minder ervaart? Presenteren snap ik, maar het voorstelrondje eigenlijk ook wel. Ik zie toch vaak aan het gezicht van mensen als ik begin over het voorstelrondje dat dit verandert van ''relaxed'' naar vrij serieus. Het voorstelrondje is vaak ook (voor mij) een goed begin om de aandacht erbij te krijgen. Overigens zeg ik wel tijd erbij dat het helemaal niet uitgebreid hoeft en dat mensen mogen vertellen wat ze zelf willen, en als je niet zo open bent is je naam ook voldoende en eventueel je huidige functie (o.i.d.)
Alleen maar als ze opgedragen zijn.
Wat maakt het dan uit of ik Belg, Finn, Deen, Noor, ... heet?
En of ik nu secretaresse, boekhoudster, ... ben?
Waarom moet ik dat in godsnaam in de groep gooien?
Ik zie er alvast het nut niet van.
Je krijgt bovendien waarschijnlijk van tevoren te horen voor welke groep je spreekt / je cursus geeft.
En je past waarschijnlijk sowieso je toon / cursus aan als je voor een groep leerkrachten spreekt of voor een groepje "allerlei".
dinsdag 11 december 2018 om 20:17
Klopt! Ik ben blij dat je er iets aan hebtDimsumm schreef: ↑11-12-2018 20:06Wauw dankjewel, jij hebt veel ervaring in een soortgelijke branche of niet? Bijna je volledige antwoord kan ik nog toepassen in mijn cursus en ik weet zeker dat het van toegevoegde waarde kan zijn, zonder inhoudelijk afbreuk te doen aan de inhoud van mijn training.
Ik vind het zelf een geweldig gevoel om te merken dat je mensen echt kan helpen om hun comfortzone op te rekken. Ken je het idee van de comfort zone - learning zone - panic zone? (hier staat wat uitleg: http://sethsandler.com/productivity/3-zones/) Mensen kunnen pas iets nieuws leren als ze uit hun vertrouwde comfort zone (durven te) stappen. Het is zaak voor de cursusleider om te zorgen dat mensen in hun learning zone komen. Ik ben zelf van mening dat je die enorm kunt vergroten door veiligheid te creëren met een prettige sfeer, duidelijkheid over wat er verwacht wordt, positieve feedback en kleine stapjes.
dinsdag 11 december 2018 om 20:18
makreel schreef: ↑11-12-2018 20:13Ohhhh dat ellendige voorstelrondje! Dat vind ik altijd een crime omdat a) sommige mensen heel uitgebreid gaan opscheppen over hun werkervaring of b) sommige mensen gaan vertellen dat ze gek zijn op katten, langeafstandzwemmen en mikado en c) sommige mensen alleen hun naam en functie noemen en dat ben je alweer vergeten op het moment dat het voorstelrondje afgelopen is.
Echt, brrrr.
Collega liet mensen elkaar bevragen in tweetallen en vroeg toen: vertel eens iets over je collega. Was leuker. Maar wel een beetje kinderachtig, eerlijk gezegd.
Ik moet dus echt iets oefenen voor die voorstelrondjesdingen want ik zit altijd eh eh ik ben Makreel en eh eh. En mensen die zo hun hele cv eruit roffelen komen over als de directeur van de hele wereld en ik zit erbij alsof ik een taakstraf heb.
Ik ervaar het, zoals eerder gezegd door een andere user, vooral als een manier om het ijs te breken. Vaak als mensen eenmaal hebben gesproken in de groep, is het makkelijker om weer te spreken. EN hoe langer je wacht met spreken, jezelf laten horen in de groep, hoe lastiger het wordt.
EN inderdaad : sommige types hebben er echt geen moeite mee om minuten met jou in dialoog te gaan terwijl iedereen luistert, een andere persoon kijkt je duidelijk aan met zo'n blik van : ik zeg snel mijn naam, en spreek dan alsjeblieft weer de volgende persoon aan.
dinsdag 11 december 2018 om 20:20
Ben het wel met je eens dat het inhoudelijk niet altijd van toegevoegde waarde is of hoeft te zijn, maar van fungeert het wel als ijsbreker voor zowel mij als (een groot deel) van de groep.Belg007 schreef: ↑11-12-2018 20:15Ik doe zulke cursussen niet vrijwilig.
Alleen maar als ze opgedragen zijn.
Wat maakt het dan uit of ik Belg, Finn, Deen, Noor, ... heet?
En of ik nu secretaresse, boekhoudster, ... ben?
Waarom moet ik dat in godsnaam in de groep gooien?
Ik zie er alvast het nut niet van.
Je krijgt bovendien waarschijnlijk van tevoren te horen voor welke groep je spreekt / je cursus geeft.
En je past waarschijnlijk sowieso je toon / cursus aan als je voor een groep leerkrachten spreekt of voor een groepje "allerlei".
dinsdag 11 december 2018 om 20:20
Ik weiger ze ook. Domste ding ooit. Alsof niet iedereen weet dat 'nep' is. Echt hoor.
Ik weigerde na een reeks 'lege lucht cursussen' de meeste cursussen gewoon. Ging alleen naar de cursussen die ik echt moest volgen ivm theorie/kennis of het bijhouden van die kennis, voor het goed kunnen uitvoeren van mijn werk.
Presenteren, rollenspellen, vaag gelul over branding, effectief communiceren, time management, coachingvaardigheden, gesprekstechnieken, enz enz. enz. Blech.
Ik kan het en ik ben geen introvert typje. Maar ik vind het gewoon echt zonde van mijn tijd.
Toen ik nog jong en slaafs was heb ik er zat gehad, ik ben op een gegeven moment ze gaan weigeren. Tenminste 'dat soort' cursussen.
Nu hoef ik dat niet meer gelukkig.
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 11-12-2018 20:23
8.02% gewijzigd
