Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
maandag 15 juni 2009 om 22:27
Ik biecht op dat ik 135 kg weeg en nog nooit heb geprobeerd af te vallen. Ik vind dat iedereen me maar moet nemen zoals ik ben en geloof dat rationeel ook wel maar met mijn gevoel geloof ik er zelf helemaal niets van.
Ook ben ik ervan overtuigd dat mijn 135 kg afzichtelijk zijn voor eventuele partners. Seks vinden mannen wel prima, maar een relatie willen ze niet met zo'n dikke walrus.
Ook biecht ik op dat ik in tegenstelling wat ik de wereld laat geloven heel erg ongelukkig ben met mijn huidige leven.
En ondanks dat, kan ik nog steeds geen discipline vinden om daadwerkelijk af te vallen. Alleen al omdat ik dan de angst heb dat iedereen me dan inééns wel ziet staan.
Ook ben ik ervan overtuigd dat mijn 135 kg afzichtelijk zijn voor eventuele partners. Seks vinden mannen wel prima, maar een relatie willen ze niet met zo'n dikke walrus.
Ook biecht ik op dat ik in tegenstelling wat ik de wereld laat geloven heel erg ongelukkig ben met mijn huidige leven.
En ondanks dat, kan ik nog steeds geen discipline vinden om daadwerkelijk af te vallen. Alleen al omdat ik dan de angst heb dat iedereen me dan inééns wel ziet staan.
woensdag 17 juni 2009 om 10:18
woensdag 17 juni 2009 om 14:43
Ik biecht op dat ik een hekel heb aan mijn baan. Ik vind het echt een stom k*tbedrijf waar ik werk. Ik moet vaak rapporten schrijven en dat moet allemaal heel zakelijk. Soms denk ik eraan om eens op te schrijven wat ik echt denk, zo van: het was weer eens kut geregeld en jullie snappen er geen reet van. Ik ben op zoek naar een andere baan, ik hoef hier hopelijk niet lang te blijven.
donderdag 18 juni 2009 om 18:37
mijn man wil absoluut geen kinderen meer,we hebben er al drie ,,na de jongste heb ik een spiraal laten plaatsen.
ik heb hem stiekum 2 weken geleden laten verwijderen.omdat ik een kind wil.
hij weet van niks en als ik het zou zeggen ,zou hij woedend worden en eisen dat ikw eer iets ga gebruiken!!
maar als ik eenmaal zwanger ben ,valt er weinig te doen he...
ik heb hem stiekum 2 weken geleden laten verwijderen.omdat ik een kind wil.
hij weet van niks en als ik het zou zeggen ,zou hij woedend worden en eisen dat ikw eer iets ga gebruiken!!
maar als ik eenmaal zwanger ben ,valt er weinig te doen he...
donderdag 18 juni 2009 om 22:46
zaterdag 20 juni 2009 om 18:26
Ik biecht op dat ik door mijn minnaar ben ingeruild voor een ander. We hebben besloten om vrienden te blijven maar o wat valt het mij zwaar. Ik heb nog steeds gevoelens voor hem! Ik hoop zo dat het met zijn nieuwe vlam stukloopt. Elke keer dat ik hem gezien heb, heb ik het de dag erna zo zwaar. Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Ik zit te wikken en te wegen moet ik nu de vriendschap beeindigen of niet. Beide opties kan ik niet aan . Ik kan hem gewoon niet missen verdomme!!!
zondag 21 juni 2009 om 20:32
Ik biecht op dat ik gevoelens heb voor mijn baas.
Hij is 48 en ik ben 18. heel fout, hij had mijn vader kunnen zijn.
Ik weet dat het fout is dus geef ik er niet aan toe. Ik vergelijk mogelijke partners altijd met hem. Ik wil dat ze op hem lijken omdat ik tegen hem opkijk.
Mijn baas maakt ook regelmatig opmerkingen: als ik 30 jaar jonger was dan had ik het wel geweten. of, wanneer ze in gesprek zijn over een mooie vrouw, dan zegt hij dat ie liever mij heeft.
pff, was hij maar 30 jaar jonger..
Hij is 48 en ik ben 18. heel fout, hij had mijn vader kunnen zijn.
Ik weet dat het fout is dus geef ik er niet aan toe. Ik vergelijk mogelijke partners altijd met hem. Ik wil dat ze op hem lijken omdat ik tegen hem opkijk.
Mijn baas maakt ook regelmatig opmerkingen: als ik 30 jaar jonger was dan had ik het wel geweten. of, wanneer ze in gesprek zijn over een mooie vrouw, dan zegt hij dat ie liever mij heeft.
pff, was hij maar 30 jaar jonger..
maandag 22 juni 2009 om 16:21
Ik biecht op dat ik nog steeds verliefd ben op mijn ex. Heb maar 6 weken iets gehad en nu hebben we 'vriendschap'. Heb haar gisteren weer gezien. Ik kan niet meer tegen het oppervlakkig contact dat we nu hebben. Maar ik ben heel erg goed in mezelf voor de gek houden..en toneelspelen..alsof het bij mij ook zo 'luchtig' en lekker relaxed zit allemaal. Bah, het doet allemaal zo'n pijn. Ik ga ermee kappen- heb het eigenlijk helemaal gehad met mensen die een ander zo gemeen hebben gebruikt. Soms denk ik echt: ik lijk wel echt gek dat ik dit allemaal toelaat en doe er vervolgens niks mee. Voel me soms echt een super softie..alles maar weer zo goed kunnen begrijpen van iedereen. Kennelijk moet je echt rottig en arrogant/aso doen willen mensen interesse in je hebben. BAH!
dinsdag 23 juni 2009 om 20:06
Ik ben begin dertig en single en ik heb niets met kinderen.
Op het werk gaat het vaak over kinderen en ik probeer altijd geïnteresseerd te zijn in collega's en hun gezin, maar het kost me veel moeite. Eigenlijk interesseert het me helemaal niet of ze de avondvierdaagse hebben gelopen of dat de kinderopvang een zomerfeest organiseert. Het is niet mijn wereld. En mijn collega's zijn erg aardig, maar echt doorvragen over mijn hobby's enz. doen ze niet. Mijn leven is niet erg interessant, denk ik. Een vriendin van mij heeft een dochtertje van 1 jaar, ik vind het leuk voor haar maar voor mij hoeft het niet. Als ik zie hoe druk ze er mee is dan denk ik; voor mij niet please.
Het lijkt zo vanzelfsprekend dat iedereen kinderen heeft of krijgt. Ik voel me een buitenbeentje en daardoor voel ik me vaak erg eenzaam.
Op het werk gaat het vaak over kinderen en ik probeer altijd geïnteresseerd te zijn in collega's en hun gezin, maar het kost me veel moeite. Eigenlijk interesseert het me helemaal niet of ze de avondvierdaagse hebben gelopen of dat de kinderopvang een zomerfeest organiseert. Het is niet mijn wereld. En mijn collega's zijn erg aardig, maar echt doorvragen over mijn hobby's enz. doen ze niet. Mijn leven is niet erg interessant, denk ik. Een vriendin van mij heeft een dochtertje van 1 jaar, ik vind het leuk voor haar maar voor mij hoeft het niet. Als ik zie hoe druk ze er mee is dan denk ik; voor mij niet please.
Het lijkt zo vanzelfsprekend dat iedereen kinderen heeft of krijgt. Ik voel me een buitenbeentje en daardoor voel ik me vaak erg eenzaam.
woensdag 24 juni 2009 om 22:33
Al jaren ben ik vreselijk jaloers op mijn vriendin. Ze heeft een leuke relatie, leuke kinderen die het erg goed doen op school en ze ziet er na de zoveelste zwangerschap nog steeds goed uit. Ze heeft een geweldige part-time baan, veel sociale bezigheden enz enz. Ik ben totaal het tegenovergestelde. Nu zit ze in mineur want haar man wordt ontslagen en stiekem vind ik dat geweldig, zij ook eens een tegenslag.
woensdag 24 juni 2009 om 22:50
quote:Vivabiecht schreef op 24 juni 2009 @ 22:33:
Al jaren ben ik vreselijk jaloers op mijn vriendin. Ze heeft een leuke relatie, leuke kinderen die het erg goed doen op school en ze ziet er na de zoveelste zwangerschap nog steeds goed uit. Ze heeft een geweldige part-time baan, veel sociale bezigheden enz enz. Ik ben totaal het tegenovergestelde. Nu zit ze in mineur want haar man wordt ontslagen en stiekem vind ik dat geweldig, zij ook eens een tegenslag.
Wat erg voor jou dat je zo jaloers bent,lijkt me oprecht een kutgevoel..
Mss moet je een eind maken aan de ''vriendschap''
Al jaren ben ik vreselijk jaloers op mijn vriendin. Ze heeft een leuke relatie, leuke kinderen die het erg goed doen op school en ze ziet er na de zoveelste zwangerschap nog steeds goed uit. Ze heeft een geweldige part-time baan, veel sociale bezigheden enz enz. Ik ben totaal het tegenovergestelde. Nu zit ze in mineur want haar man wordt ontslagen en stiekem vind ik dat geweldig, zij ook eens een tegenslag.
Wat erg voor jou dat je zo jaloers bent,lijkt me oprecht een kutgevoel..
Mss moet je een eind maken aan de ''vriendschap''
woensdag 24 juni 2009 om 23:20
Ik biecht op dat de verhouding die ik tot 3 jaar geleden had met mijn ex-collega GEWELDIG was. Dat ik er maanden lang ziek van ben geweest en nog gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Ook al heb ik nu bijna 3 jaar geleden voor het laatst gezien. De 2 jaar dat het duurde waren het beste wat me in die tijd kon overkomen.
Ik biecht op dat ik nu thuis, met mijn gezin er helemaal doorheen zit. De opvoeding van de 2 kinderen komt voor 80% op mijn schouders neer en IK KAN HET NIET. Ze luisteren niet naar me, blijven zeuren, net zo lang totdat iets wel mag. Ik heb al heel vaak gezegd dat als ze zo doorgaan ik echt wegga. Want ik trek dit net meer. En als ik dat zeg tegen Man, dan valt het wel mee................................
Ik biecht op dat ik soms een hekel heb aan Man omdat hij maar blijft zeuren dat ik niet sport of niet wilt afvallen (gaat over 5 kl!!) Ik ben er te slap voor, heb geen doorzettingsvermogen. Ga liever op mijn vrije dagen naar de markt dan naar de sportschool.
En ook vind ik het vervelend als hij vraagt of ik op hem wacht als hij thuiskomt 's avonds. JEZUS denk ik dan, dat vraagt hij alleen maar voor de sex en dat wil ik niet.
Ik biecht op dat ik nu thuis, met mijn gezin er helemaal doorheen zit. De opvoeding van de 2 kinderen komt voor 80% op mijn schouders neer en IK KAN HET NIET. Ze luisteren niet naar me, blijven zeuren, net zo lang totdat iets wel mag. Ik heb al heel vaak gezegd dat als ze zo doorgaan ik echt wegga. Want ik trek dit net meer. En als ik dat zeg tegen Man, dan valt het wel mee................................
Ik biecht op dat ik soms een hekel heb aan Man omdat hij maar blijft zeuren dat ik niet sport of niet wilt afvallen (gaat over 5 kl!!) Ik ben er te slap voor, heb geen doorzettingsvermogen. Ga liever op mijn vrije dagen naar de markt dan naar de sportschool.
En ook vind ik het vervelend als hij vraagt of ik op hem wacht als hij thuiskomt 's avonds. JEZUS denk ik dan, dat vraagt hij alleen maar voor de sex en dat wil ik niet.
donderdag 25 juni 2009 om 11:16
donderdag 25 juni 2009 om 11:16
vrijdag 26 juni 2009 om 14:42
Ik heb het gevoel dat mijn therapeute de enige is die echt begrijpt hoe ik me voel. De mensen om mij heen proberen het wel, maar ze hebben geen idee hoe diep ik mij beschadigd voel. Hoe moeilijk ik het vind om contact te hebben met mensen en daarin ook nog mezelf te durven zijn. Want er zit zoveel angst in mij, dat ik niemand echt helemaal durf te vertrouwen. Niemand echt dichtbij durf te laten komen, of me kan ontspannen bij iemand.
Als hier vriendinnen op bezoek zijn geweest, kan ik na afloop wel huilen, terwijl het dan toch gezellig is geweest. Ik heb heel mijn leven achter muurtjes gezeten en me zelfs verstopt voor mezelf, en nu dit aan het veranderen is (door therapie) weet ik niet meer hoe ik met mensen moet omgaan. Ja, oppervlakkig gezien lukt het wel. Maar diep van binnen verlang ik ernaar om vastgehouden te worden en uit te huilen bij iemand die mij aanvaardt zoals ik ben; ik verlang er zo naar om dit te durven. Ik verlang naar een moeder die me troost, maar die ik nooit gehad heb op die manier.
Ik kijk terug op mijn leven en zie dat wat me dwarszit en wat ik nu onder ogen aan het zien ben, als zo'n rode draad door alles heen lopen. Het heeft alles, relaties en werk, beïnvloed. Me beperkt. Mij klein gehouden. Mijn ogen gaan open voor de wereld en de mensen om me heen, maar ik voel me nog steeds niet veilig genoeg. Mijn emoties zijn een kookpot die bijna overborrelt. Ik kijk naar mijn leven en weet op het moment echt niet hoe ik verder moet. De grond is onder mijn voeten uit door het onder ogen zien van wat er echt aan de hand is, en ik vind nog geen vaste nieuwe grond.
Als hier vriendinnen op bezoek zijn geweest, kan ik na afloop wel huilen, terwijl het dan toch gezellig is geweest. Ik heb heel mijn leven achter muurtjes gezeten en me zelfs verstopt voor mezelf, en nu dit aan het veranderen is (door therapie) weet ik niet meer hoe ik met mensen moet omgaan. Ja, oppervlakkig gezien lukt het wel. Maar diep van binnen verlang ik ernaar om vastgehouden te worden en uit te huilen bij iemand die mij aanvaardt zoals ik ben; ik verlang er zo naar om dit te durven. Ik verlang naar een moeder die me troost, maar die ik nooit gehad heb op die manier.
Ik kijk terug op mijn leven en zie dat wat me dwarszit en wat ik nu onder ogen aan het zien ben, als zo'n rode draad door alles heen lopen. Het heeft alles, relaties en werk, beïnvloed. Me beperkt. Mij klein gehouden. Mijn ogen gaan open voor de wereld en de mensen om me heen, maar ik voel me nog steeds niet veilig genoeg. Mijn emoties zijn een kookpot die bijna overborrelt. Ik kijk naar mijn leven en weet op het moment echt niet hoe ik verder moet. De grond is onder mijn voeten uit door het onder ogen zien van wat er echt aan de hand is, en ik vind nog geen vaste nieuwe grond.
maandag 29 juni 2009 om 09:25
@ vorige biecht:
Ik ben heel blij voor jou dat je je goed voelt bij je therapeute. Daar kan je veilig oeffenen om je muurtjes wat af te breken. De rest komt vanzelf als het de tijd er voor is.
Ik wil opbiechten dat ik zo vreselijk gelukkig ben met mijn vriend. Geloof niet echt in lot of toeval maar Hij is echt mijn soulmate.
Vooral zijn opmerking van pasgeleden: een relatie is meer dan samenwonen en sex hebben. Je hebt toch een bepaald gevoel voor elkaar dat je bij elkaar Hoort.
Als hij een keer ergens in een hotel zit voor werk bellen we ook 3 keer per dag. Al is het alleen maar om goeiemorgen en weltruste te zeggen. We zijn nu een jaartje of 6 samen en ik ben zo vreselijk gelukkig.
Soms kan ik amper geloven dat mensen die op het forum vreselijke relatieperikelen opschrijven zo suf zijn dat ze in zo'n relatie blijven, zo naief zijn dat ze blijven, zo stom zijn dat ze niet voor zichzelf kiezen.
Als je samen bent zou je er toch allebei beter van moeten worden?
Ik ben heel blij voor jou dat je je goed voelt bij je therapeute. Daar kan je veilig oeffenen om je muurtjes wat af te breken. De rest komt vanzelf als het de tijd er voor is.
Ik wil opbiechten dat ik zo vreselijk gelukkig ben met mijn vriend. Geloof niet echt in lot of toeval maar Hij is echt mijn soulmate.
Vooral zijn opmerking van pasgeleden: een relatie is meer dan samenwonen en sex hebben. Je hebt toch een bepaald gevoel voor elkaar dat je bij elkaar Hoort.
Als hij een keer ergens in een hotel zit voor werk bellen we ook 3 keer per dag. Al is het alleen maar om goeiemorgen en weltruste te zeggen. We zijn nu een jaartje of 6 samen en ik ben zo vreselijk gelukkig.
Soms kan ik amper geloven dat mensen die op het forum vreselijke relatieperikelen opschrijven zo suf zijn dat ze in zo'n relatie blijven, zo naief zijn dat ze blijven, zo stom zijn dat ze niet voor zichzelf kiezen.
Als je samen bent zou je er toch allebei beter van moeten worden?
maandag 29 juni 2009 om 11:27
Wij waren ook zo, voor er een kind kwam. Twee handen op één buik, soulmates. Eeneiige tweeling, noemden ze ons. Alles samen doen, nooit ruzie, elke avond na het werk een omhelzing alsof we elkaar een half jaar niet hadden gezien. Onze nieuwe rol als ouders is ons zwaar gevallen. Gisteravond kwam ik tot de schokkende ontdekking dat ik helemaal niets meer voor hem voel. Hij is een vreemde man die door mijn huis loopt. Erger zelfs: ik ben iemand die in het huis van een vreemde rondloopt. Ik heb me kapot gehuild toen ik besefte dat ik in gedachten allang afscheid heb genomen van dit huis, van de spullen die erin staan, alsof ik in gedachten al ergens anders woon. Ik snap niet hoe het zo ver heeft kunnen komen, en aan de andere kant weet ik precies waar het aan schort. Ik weet niet hoe ik ooit het gevoel voor hem weer terug moet vinden.