Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
zondag 8 november 2009 om 22:29
Nee, ik wil er verder liever niet over vertellen.
Bovendien, wat valt er te zeggen over iemand die zo egoïstisch is? Die alleen maar aan haar eigen geluk denkt?
Ik kots van mezelf en voel zo veel woede binnen in mij. Ik kan wel janken, zo woedend ben ik op mezelf.
Ik heb nog nooit zoveel woede gevoeld voor iemand als voor mijzelf.
Soms zou ik alles bij elkaar willen schreeuwen.
Bovendien, wat valt er te zeggen over iemand die zo egoïstisch is? Die alleen maar aan haar eigen geluk denkt?
Ik kots van mezelf en voel zo veel woede binnen in mij. Ik kan wel janken, zo woedend ben ik op mezelf.
Ik heb nog nooit zoveel woede gevoeld voor iemand als voor mijzelf.
Soms zou ik alles bij elkaar willen schreeuwen.
zondag 8 november 2009 om 22:55
Ik biecht op dat ik liever niet meer af wil spreken met vriendinnen die allemaal wel kinderen hebben of bijna krijgen, een fijne relatie hebben en praten over het nieuwe huis dat ze gaan kopen. Ze praten daar zoveel over dat ik er maar een beetje bij zit, niet mee kan praten en na afloop een ontzettend eenzaam gevoel heb. Ik probeer de gesprekken te brengen op dingen die in mijn leven ook een rol spelen maar het gaat meestal al snel weer over de onderwerpen waar ze elkaar in vinden.
Ik wil het ook niet tegen ze zeggen want dat heb ik in het verleden al zo vaak gedaan en ik wil niet altijd en eeuwig de zielige klager zijn. Dus ik speel toneel en voel me daar ongelukkig onder. Ik mijd ze daarom liever en zeg afspraken af met flauwe smoesjes. Ik zou het liefst willen dat ik ook eens geluk had in de relatiedingen, dan kon ik gewoon vrolijk met ze meepraten zonder toneel te spelen. Het is nu of toneel spelen, of 'de zielige' zijn.
Ik wil het ook niet tegen ze zeggen want dat heb ik in het verleden al zo vaak gedaan en ik wil niet altijd en eeuwig de zielige klager zijn. Dus ik speel toneel en voel me daar ongelukkig onder. Ik mijd ze daarom liever en zeg afspraken af met flauwe smoesjes. Ik zou het liefst willen dat ik ook eens geluk had in de relatiedingen, dan kon ik gewoon vrolijk met ze meepraten zonder toneel te spelen. Het is nu of toneel spelen, of 'de zielige' zijn.
zondag 8 november 2009 om 23:01
Vivabiecht van 22:21 - 22:40.. Waarom kun je er niet mee stoppen? Want zo te lezen vind je het heel erg dat je je zo gedraagt...
Je voelt je vreselijk, maar dat wordt door je eigen gedrag veroorzaakt.
Voor jezelf en voor degene die je kwetst is het toch beter om te kijken of je iets kan veranderen?
Liefs
Je voelt je vreselijk, maar dat wordt door je eigen gedrag veroorzaakt.
Voor jezelf en voor degene die je kwetst is het toch beter om te kijken of je iets kan veranderen?
Liefs
maandag 9 november 2009 om 15:59
hoe sterk ik ook lijk de laatste tijd, ik voel me op dit moment een niksje hoor...
Alles zit me nu even tegen, en het lijkt wel alsof iedereen zich tegen mij keert.
Mijn oude werkgever geeft mij op dit moment het gevoel dat ik alles in al die jaren fout heb gedaan. en misschien heeft ie wel gelijk.
altijd bedenk ik mij of de beslissingen die ik maak goed zijn.
Maar nu blijkt dus dat ik zoveel foute beslissingen heb gemaakt.
ik biecht ook op dat de ruzie die ik gisteren had met mijn vriend te ver ging. dat hij me weer duwde en dat ik uiteindelijk hem maar heb laten uitrazen zodat hij weer rustig was en niet wegging. dat ik huilde als een klein kind, en dat hij me maar bleef wegduwen...
Waar is mijn eigenwaarde op dat moment toch gebleven?
op dit moment voelt het alsof ik dit allemaal maar heb verdient.
Alles zit me nu even tegen, en het lijkt wel alsof iedereen zich tegen mij keert.
Mijn oude werkgever geeft mij op dit moment het gevoel dat ik alles in al die jaren fout heb gedaan. en misschien heeft ie wel gelijk.
altijd bedenk ik mij of de beslissingen die ik maak goed zijn.
Maar nu blijkt dus dat ik zoveel foute beslissingen heb gemaakt.
ik biecht ook op dat de ruzie die ik gisteren had met mijn vriend te ver ging. dat hij me weer duwde en dat ik uiteindelijk hem maar heb laten uitrazen zodat hij weer rustig was en niet wegging. dat ik huilde als een klein kind, en dat hij me maar bleef wegduwen...
Waar is mijn eigenwaarde op dat moment toch gebleven?
op dit moment voelt het alsof ik dit allemaal maar heb verdient.
maandag 9 november 2009 om 17:19
Vivabiecht 15:59, niemand verdient het om zo behandelt te worden, ongeacht wat de aanleiding van de ruzie was of hoe ver beide partijen gingen. Geweld hoort echt niet thuis in een relatie....
Hoe gaat het nu met je? Als ik je post lees, dan 'zie' ik iemand die nog maar weinig zelfvertrouwen heeft en aan haarzelf twijfelt. Maar waarom? Je bent meer dan de moeite waard en je verdient het echt niet om zo behandelt te worden. Hoop dat je dat ooit inziet en je zelfvertrouwen/eigenwaarde terug kunt vinden.
Sterkte en een hele dikke knuffel!
Hoe gaat het nu met je? Als ik je post lees, dan 'zie' ik iemand die nog maar weinig zelfvertrouwen heeft en aan haarzelf twijfelt. Maar waarom? Je bent meer dan de moeite waard en je verdient het echt niet om zo behandelt te worden. Hoop dat je dat ooit inziet en je zelfvertrouwen/eigenwaarde terug kunt vinden.
Sterkte en een hele dikke knuffel!
maandag 9 november 2009 om 17:40
quote:Vivabiecht schreef op 08 november 2009 @ 22:40:
Of nou ja, wat ik wel kan zeggen, is dat ik iemand kwets en dat ik daar niet mee kan stoppen omdat ik dan zelf doodongelukkig word. Puur egoïsme dus. Bah, wat ben ik walgelijk.
Heb je het idee dat dit, wat je beschrijft, iets is wat je kunt veranderen?
Het feit dat je weet wat je doet en het beseft geeft aan dat er met je geweten niks mis is.
Heb je hulp?
Wil je hulp?
Of wil je alleen maar even zeggen hoe walgelijk je jezelf vindt?
Of nou ja, wat ik wel kan zeggen, is dat ik iemand kwets en dat ik daar niet mee kan stoppen omdat ik dan zelf doodongelukkig word. Puur egoïsme dus. Bah, wat ben ik walgelijk.
Heb je het idee dat dit, wat je beschrijft, iets is wat je kunt veranderen?
Het feit dat je weet wat je doet en het beseft geeft aan dat er met je geweten niks mis is.
Heb je hulp?
Wil je hulp?
Of wil je alleen maar even zeggen hoe walgelijk je jezelf vindt?
woensdag 11 november 2009 om 22:52
Ik biecht op dat het niet slim is om naar een romantische film te kijken als je zo verdrietig bent op liefdesgebied. Ik ben zo alleen, zo eenzaam, realiseer me dat de feestdagen weer voor de deur staan. Moet altijd de sterke wijze vrouw zijn.....en dat terwijl ik een partner heb. Ik heb een partner maar ben nog nooit zo alleen geweest. Voor mij is er geen plaats.
zaterdag 14 november 2009 om 14:27
Ik heb een neurotische ontwikkelingsstoornis. Dit weet ik al heel lang.
Ik heb ooit een zelfmoordpoging gedaan en heb daarna maandenlang in een psychiatrische kliniek gezeten.
Er zijn weinig mensen die dit van me weten.
Er zijn nauwelijks mensen die dit van me zouden geloven, want voor de buitenwereld kom ik over als iemand die het goed voor elkaar heeft.
Ik heb voor mezelf een manier gevonden om met mijn stoornis te leven. Meestal lukt het me ook wel, maar soms heb ik een grote terugval, dan voel ik me erg waardeloos.
Ik denk altijd dat maar weinig mensen echt om me geven.
Vorige maand werd ik 30 en ik durfde geen feestje te geven uit angst dat bijna niemand zou komen. Als ik een compliment krijg denk ik dat mensen dat uit medelijden doen.
Ik zeg altijd dat ik geen kinderen wil, maar de echte reden is dat ik bang ben dat ik geen goede moeder zal zijn.
Ik ben over het algemeen best tevreden, maar soms doet het echt pijn dat ik door mijn stoornis niet meer uit het leven kan halen.
Ik heb ooit een zelfmoordpoging gedaan en heb daarna maandenlang in een psychiatrische kliniek gezeten.
Er zijn weinig mensen die dit van me weten.
Er zijn nauwelijks mensen die dit van me zouden geloven, want voor de buitenwereld kom ik over als iemand die het goed voor elkaar heeft.
Ik heb voor mezelf een manier gevonden om met mijn stoornis te leven. Meestal lukt het me ook wel, maar soms heb ik een grote terugval, dan voel ik me erg waardeloos.
Ik denk altijd dat maar weinig mensen echt om me geven.
Vorige maand werd ik 30 en ik durfde geen feestje te geven uit angst dat bijna niemand zou komen. Als ik een compliment krijg denk ik dat mensen dat uit medelijden doen.
Ik zeg altijd dat ik geen kinderen wil, maar de echte reden is dat ik bang ben dat ik geen goede moeder zal zijn.
Ik ben over het algemeen best tevreden, maar soms doet het echt pijn dat ik door mijn stoornis niet meer uit het leven kan halen.
dinsdag 17 november 2009 om 22:42
We zijn al twee jaar bezig voor een tweede kind. Twee jaar lang onzekerheid, hormonen slikken, hoop en weer verdriet. Afwachten, teleurstelling, boos zijn. Verschillende bijkomende lichamelijke problemen waardoor het allemaal alleen maar moeilijker wordt.
Daarnaast psychische problemen, psychiater wil me op medicatie zetten waar je niet zwanger mee mag worden. Ik heb er nachten wakker van gelegen, en ben nu zo ver dat het niet meer uitmaakt, als ik maar een keer weer wakker wordt zonder in tranen uit te barsten omdat ik niet weet hoe ik vandaag weer door moet komen. Als het zo moet, dan maar niet meer.
Einde kinderwens dus, durf het alleen vriend niet te vertellen.
Daarnaast psychische problemen, psychiater wil me op medicatie zetten waar je niet zwanger mee mag worden. Ik heb er nachten wakker van gelegen, en ben nu zo ver dat het niet meer uitmaakt, als ik maar een keer weer wakker wordt zonder in tranen uit te barsten omdat ik niet weet hoe ik vandaag weer door moet komen. Als het zo moet, dan maar niet meer.
Einde kinderwens dus, durf het alleen vriend niet te vertellen.
woensdag 18 november 2009 om 16:58
Wat ontzettend moeilijk. Als jij een goede relatie met je vriend hebt moet je het hem wel vertellen. Ik snap dat je dat ontzettend moeilijk vindt maar niks zeggen is nog veel moeilijker.
Het zou fijn zijn als je vriend je kan steunen, een luisterend oor bieden, er voor je zijn. Echt vertellen hoor. Hier heb jij ook niet om gevraagd.
Het zou fijn zijn als je vriend je kan steunen, een luisterend oor bieden, er voor je zijn. Echt vertellen hoor. Hier heb jij ook niet om gevraagd.
vrijdag 20 november 2009 om 18:50
Nu dan weer een biecht. Mijn jeugdliefde wil me zien. Mijn jeugdliefde waar ik zo ontzettend verliefd op ben geweest, van zo ontzettend lang geleden. Ik hou nu 3 jaar afstand wil het verleden laten rusten. Al die jaren laat hij soms wat horen. Kort, maar de boodschap is elke keer duidelijk. Ik ben bang voor een confrontatie. Ik geloof niet dat iemand hier ooit een goed einde aan overgehouden heeft en kijk neer op het ge emmer van verloren jeugdliefdes weerzien en alle dramas die erbij komen kijken. Alleen dit forum al, allemaal jeugdliefde-ellende. Waarom zoeken mensen elkaar weer op? Waarom die drang? Kan iemand mij dat uitleggen?
Mijn jeugdliefde is al ontzettend lang getrouwd met kindertjes. Is het een identiteitscrisis bij die mannen? Wat is het?
Ik biecht op dat ik zelf ook verlang hem eens te zien. Maar verlangen kan beter soms beteugeld worden, m.i.
Mijn jeugdliefde is al ontzettend lang getrouwd met kindertjes. Is het een identiteitscrisis bij die mannen? Wat is het?
Ik biecht op dat ik zelf ook verlang hem eens te zien. Maar verlangen kan beter soms beteugeld worden, m.i.
woensdag 25 november 2009 om 13:16
Vivabiecht 19:35, heb je daar al een keer met je vriend over gesproken? Als hij het niet ziet of er geen problemen mee heeft, dan kan jij het gedrag van je schoonouder wel heel vervelend vinden maar kan je er verder niets mee. Misschien 'durft' je vriend er niet over te beginnen?
Het is maar een idee hoor...Maar wel belangrijk om in gedachte te houden dat mensen niet altijd zijn zoals jij graag zou willen dat ze zijn....
Het is maar een idee hoor...Maar wel belangrijk om in gedachte te houden dat mensen niet altijd zijn zoals jij graag zou willen dat ze zijn....
maandag 30 november 2009 om 20:15
Toen ik een paar weken geleden 's avonds laat in bed lag te lezen en ik daarna nog even naar het toilet ging, hoorde ik dat mijn vriend op tv porno aan het kijken was. Op zich prima, we kijken samen ook weleens, maar ik hoorde tegelijkertijd dat hij sms'jes binnen kreeg. He was al 1 uur 's nachts, dus best vreemd.
Toen hij later naar bed kwam en lag te slapen, heb ik gedaan waar ik nooit eerder aanleiding toe heb gehad: ik heb in zijn telefoon gekeken.
Oh my God. Mijn vriend die ik altijd voor 100% had vertrouwd, had een hele rits ranzige sms'jes in zijn telefoon staan, aan en van een stuk of 5 vrouwen. Dat ze ik weet niet wat met elkaar wilden doen, geil dit, tieten zo, ga zo maar door.
Ik heb mijn vriend in alle staten wakker geschud en hysterisch om opheldering gevraagd. Na lang trekken kwam het verhaal eruit: hij doet dit al jaren, en is er sinds hij mij kent (3 jaar) nooit mee opgehouden maar het stelt niks voor. Het zijn meiden die hij uit het uitgaansleven kent of waar hij een keer mee heeft gezoend of gesekst, voor mijn tijd. Hij ziet die meiden nooit meer, hij wil ook niks met ze. Alleen als hij een keertje teveel heeft gedronken en/of geil is, wordt er weleens heen en weer ge-sms't. Puur voor de spanning. Heeft niks met mij te maken, ik ben zijn droomvrouw, hij vindt me nog net zo mooi en lekker als eerst. Hij voelde zich er al schuldig over en was eigenlijk wel blij dat het out in the open was. Meisjes zouden gewist worden uit zijn telefoon en ook van hyves/msn, want op die manier sprak hij ze ook weleens.
Afijn, na veel lange gesprekken had ik wel door dat ik me niet bedreigd hoef te voelen, dat hij echt voor mij gaat en dat hij opgelucht was dat ik het wist. Een keertje zijn telefoon en hyves-vriendenlijst gecheckt en ik heb gezien dat al die meiden zijn gewist. Hij heeft me sindsdien al een paar keer braaf gemeld dat hij weer een sms'je had gehad, al wist hij natuurlijk niet van wie omdat hij de namen had gewist, en dat hij er niet op gereageerd had.
En toch bleef het knagen... een van die meiden had het in de sms'jes namelijk over afspreken. Toen ik mijn vriend er naar vroeg zei hij dat ze dat wel vaker probeerde, maar dat hij er nooit op in is gegaan. Maar ik wil 100% zekerheid dat hij niet vreemdging of gaat, en het liefst voor we trouwen en kinderen krijgen (trouwen doen we volgend jaar en de pil is allang de deur uit).
En dus.... biecht ik op dat ik op onze computer een keylogger heb geinstalleerd. Hij kan me nog zo lief aankijken met die mooie ogen van hem, maar ik ben van die sms'jes zo geschrokken... dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. Dat hij daartoe in staat was. Wie zegt me dat hij niet te ver is gegaan en echt vreemd gaat?
Het verdient geen schoonheidsprijs maar op deze manier heb ik zijn mail en hyves-berichten kunnen lezen. En mijn god, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Mijn vriend is een digibeet en een sloddervos, er stonden berichten op van jaren en jaren terug. Hij is nooit vreemdgegaan. Het is bij elk geil gesprek bij digitaal gesloer gebleven. De enkele keer dat een meisje vroeg of ze langs kon komen of wanneer hij eens langs kwam, vertelde hij doodleuk dat hij samenwoonde en dat dat er niet in zat.
Ook heb ik een paar berichten aan die meiden gelezen NA mijn ontdekking van de sms'jes. Daarin vermeldt hij keurig dat ik er achter ben gekomen, dat hij zich schuldig voelt en me niet meer wil kwetsen en dat hij daarom het contact verbreekt.
Kortom, ik mag niet klagen. Het is niet leuk dat m'n vriend zich heeft opgegeild aan meiden via sms/internet, maar als het daarbij blijft en er ook nog eens mee stopt omdat hij ziet hoe verdrietig en onzeker het me maakt, dan kan ik me er wel overheen zetten. Toch blijft er bij mij een schuldgevoel hangen over het kraken van zijn wachtwoorden. Tot een paar weken geleden dacht ik dat we elkaar 100% vertrouwden een geen geheimen voor elkaar hadden. Nu heeft mijn vertrouwen een deuk gekregen en heb ik opeens WEL een geheim voor hem. Daar baal ik van. Wie o wie had hetzelfde gedaan om achter de waarheid te komen? Of is en blijft het not-done?
Toen hij later naar bed kwam en lag te slapen, heb ik gedaan waar ik nooit eerder aanleiding toe heb gehad: ik heb in zijn telefoon gekeken.
Oh my God. Mijn vriend die ik altijd voor 100% had vertrouwd, had een hele rits ranzige sms'jes in zijn telefoon staan, aan en van een stuk of 5 vrouwen. Dat ze ik weet niet wat met elkaar wilden doen, geil dit, tieten zo, ga zo maar door.
Ik heb mijn vriend in alle staten wakker geschud en hysterisch om opheldering gevraagd. Na lang trekken kwam het verhaal eruit: hij doet dit al jaren, en is er sinds hij mij kent (3 jaar) nooit mee opgehouden maar het stelt niks voor. Het zijn meiden die hij uit het uitgaansleven kent of waar hij een keer mee heeft gezoend of gesekst, voor mijn tijd. Hij ziet die meiden nooit meer, hij wil ook niks met ze. Alleen als hij een keertje teveel heeft gedronken en/of geil is, wordt er weleens heen en weer ge-sms't. Puur voor de spanning. Heeft niks met mij te maken, ik ben zijn droomvrouw, hij vindt me nog net zo mooi en lekker als eerst. Hij voelde zich er al schuldig over en was eigenlijk wel blij dat het out in the open was. Meisjes zouden gewist worden uit zijn telefoon en ook van hyves/msn, want op die manier sprak hij ze ook weleens.
Afijn, na veel lange gesprekken had ik wel door dat ik me niet bedreigd hoef te voelen, dat hij echt voor mij gaat en dat hij opgelucht was dat ik het wist. Een keertje zijn telefoon en hyves-vriendenlijst gecheckt en ik heb gezien dat al die meiden zijn gewist. Hij heeft me sindsdien al een paar keer braaf gemeld dat hij weer een sms'je had gehad, al wist hij natuurlijk niet van wie omdat hij de namen had gewist, en dat hij er niet op gereageerd had.
En toch bleef het knagen... een van die meiden had het in de sms'jes namelijk over afspreken. Toen ik mijn vriend er naar vroeg zei hij dat ze dat wel vaker probeerde, maar dat hij er nooit op in is gegaan. Maar ik wil 100% zekerheid dat hij niet vreemdging of gaat, en het liefst voor we trouwen en kinderen krijgen (trouwen doen we volgend jaar en de pil is allang de deur uit).
En dus.... biecht ik op dat ik op onze computer een keylogger heb geinstalleerd. Hij kan me nog zo lief aankijken met die mooie ogen van hem, maar ik ben van die sms'jes zo geschrokken... dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. Dat hij daartoe in staat was. Wie zegt me dat hij niet te ver is gegaan en echt vreemd gaat?
Het verdient geen schoonheidsprijs maar op deze manier heb ik zijn mail en hyves-berichten kunnen lezen. En mijn god, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Mijn vriend is een digibeet en een sloddervos, er stonden berichten op van jaren en jaren terug. Hij is nooit vreemdgegaan. Het is bij elk geil gesprek bij digitaal gesloer gebleven. De enkele keer dat een meisje vroeg of ze langs kon komen of wanneer hij eens langs kwam, vertelde hij doodleuk dat hij samenwoonde en dat dat er niet in zat.
Ook heb ik een paar berichten aan die meiden gelezen NA mijn ontdekking van de sms'jes. Daarin vermeldt hij keurig dat ik er achter ben gekomen, dat hij zich schuldig voelt en me niet meer wil kwetsen en dat hij daarom het contact verbreekt.
Kortom, ik mag niet klagen. Het is niet leuk dat m'n vriend zich heeft opgegeild aan meiden via sms/internet, maar als het daarbij blijft en er ook nog eens mee stopt omdat hij ziet hoe verdrietig en onzeker het me maakt, dan kan ik me er wel overheen zetten. Toch blijft er bij mij een schuldgevoel hangen over het kraken van zijn wachtwoorden. Tot een paar weken geleden dacht ik dat we elkaar 100% vertrouwden een geen geheimen voor elkaar hadden. Nu heeft mijn vertrouwen een deuk gekregen en heb ik opeens WEL een geheim voor hem. Daar baal ik van. Wie o wie had hetzelfde gedaan om achter de waarheid te komen? Of is en blijft het not-done?
dinsdag 1 december 2009 om 17:11
Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest voor een SOA-test. En ben bang voor de uitslag. Met name voor AIDS.
Ik kan met niemand over mijn angst spreken, want ik word geacht nog maagdelijk ongeschonden te zijn. Ja, ik ben gelovig. Maar niet zodanig dat ik geloof in geen seks voor het huwelijk. Heb dus gewoon seks gehad met mijn (nu) ex-vriend, tijdens onze relatie. Onbeschermd. En nu achteraf ben ik bang dat ik gezien de omstandigheden misschien toch onnodig risico heb gelopen. Ik verwacht geen SOA te hebben, maar het is natuurlijk altijd een optie. En dat maakt me bang. En in die angst voel ik me zo alleen. Omdat ik er met niemand over kan praten.
Ik kan met niemand over mijn angst spreken, want ik word geacht nog maagdelijk ongeschonden te zijn. Ja, ik ben gelovig. Maar niet zodanig dat ik geloof in geen seks voor het huwelijk. Heb dus gewoon seks gehad met mijn (nu) ex-vriend, tijdens onze relatie. Onbeschermd. En nu achteraf ben ik bang dat ik gezien de omstandigheden misschien toch onnodig risico heb gelopen. Ik verwacht geen SOA te hebben, maar het is natuurlijk altijd een optie. En dat maakt me bang. En in die angst voel ik me zo alleen. Omdat ik er met niemand over kan praten.
dinsdag 1 december 2009 om 21:43
Ik volg een universitaire opleiding. En ik vind er niks aan. Maar ik heb al zoveel geprobeerd (ook andere niveaus).
Het liefst zou ik de boel de boel laten. Een of ander suf baantje zoeken, geld sparen en een mooie trip maken.
Ik hoef niet persé een een te gekke baan en flitsende carriere.
Maar door druk van buitenaf, het idee dat ik dat verdomde papiertje moet halen, blijf ik maar doorworstelen.
En ik word er doodongelukkig van.
Het liefst zou ik de boel de boel laten. Een of ander suf baantje zoeken, geld sparen en een mooie trip maken.
Ik hoef niet persé een een te gekke baan en flitsende carriere.
Maar door druk van buitenaf, het idee dat ik dat verdomde papiertje moet halen, blijf ik maar doorworstelen.
En ik word er doodongelukkig van.
