Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
dinsdag 3 november 2009 om 08:25
Ik voel me al jaren ongelukkig, mensen die mij kennen denken dat ik een vrolijke, grappige, gelukkige meid ben. Dit is al jaren 1 grote show, ik hang overal de lolbroek uit maar van binnen huil ik. Ik ben heel erg onzeker over mezelf, dat kan ik heel goed verbergen met mijn lollige grapjes. Er is 1 persoon geweest die ik mijn ware ik heb laten zien en mijn hart heb gegeven, die persoon is weggegaan en heeft me belazerd. Vraag me af wanneer ik eindelijk uit dit gat kom en echt gelukkig kan zijn met mezelf en mijn leven.
dinsdag 3 november 2009 om 17:17
@ Eleonore:
Ik ben de vivabiechtster waar je gisteren zo uitgebreid op antwoordde. Ik heb alles nog eens goed overdacht en denk dat het probleem zit in teveel willen doen.. tijdens mijn vakantie heb ik enorm veel plannen gemaakt om allerlei leuke creatieve dingen te gaan doen. Voor het huis, voor de kinderen, voor mezelf.. ik wilde graag meer dan alleen werk, huishouden, kinderen... meer tijd dus voor mijn hobbies.. Maar dat lijkt dus eigenlijk niet te lukken. Ik heb er met mijn voltijd baan gewoonweg de tijd nu niet voor. Eigenlijk heb ik de tijd wel, maar als ik die tijd ervoor gebruik, raak ik vreselijk gestressed en dat heb ik er niet voor over.
Ik ga zorgen voor rust.
Bedankt!
Groet!
Ik ben de vivabiechtster waar je gisteren zo uitgebreid op antwoordde. Ik heb alles nog eens goed overdacht en denk dat het probleem zit in teveel willen doen.. tijdens mijn vakantie heb ik enorm veel plannen gemaakt om allerlei leuke creatieve dingen te gaan doen. Voor het huis, voor de kinderen, voor mezelf.. ik wilde graag meer dan alleen werk, huishouden, kinderen... meer tijd dus voor mijn hobbies.. Maar dat lijkt dus eigenlijk niet te lukken. Ik heb er met mijn voltijd baan gewoonweg de tijd nu niet voor. Eigenlijk heb ik de tijd wel, maar als ik die tijd ervoor gebruik, raak ik vreselijk gestressed en dat heb ik er niet voor over.
Ik ga zorgen voor rust.
Bedankt!
Groet!
dinsdag 3 november 2009 om 18:36
Vivabiecht van 18 uur. Verwarrend die 2 compleet verschillende emoties maar wel logisch. Als moeder zijnde verwacht je een kind te hebben die je alle geluk van de wereld kunt geven en als dat dan niet lukt is dat heel moeilijk.
Ook ik heb daar ervaring mee en heb mijn beide kinderen al voor hun pubertijd naar hun vader moeten laten gaan.
Nu, 7 jaar later is de band heel erg goed en altijd wel goed geweest toen ze het huis uit waren. Achteraf was dit het beste wat kon gebeuren, al voelde het totaal anders op dat moment.
Ik hoop van ganser harte dat je weer een normaal contact met puberkind kan krijgen en dat het contact van beide kanten komt.
Sterkte
Ook ik heb daar ervaring mee en heb mijn beide kinderen al voor hun pubertijd naar hun vader moeten laten gaan.
Nu, 7 jaar later is de band heel erg goed en altijd wel goed geweest toen ze het huis uit waren. Achteraf was dit het beste wat kon gebeuren, al voelde het totaal anders op dat moment.
Ik hoop van ganser harte dat je weer een normaal contact met puberkind kan krijgen en dat het contact van beide kanten komt.
Sterkte
woensdag 4 november 2009 om 09:36
Oh mijn god wat eng om dit op te biechten.. Dit is de eerste keer dat ik dit iemand "vertel"... Ik ben jarenlang verliefd geweest op de man van een ex-collega van mij (ik was erg goed bevriend met haar) , we zagen elkaar regelmatig want we zaten in dezelfde grote vriendengroep.. Uiteindelijk is het zelfs zover gekomen dat we met elkaar naar bed zijn gegaan. Ik had daar wel direct een rotgevoel over, en heb toen ook het contact afgekapt... Kort daarna leerde ik mijn huidige man kennen en ben ik verhuisd en is het contact met de groep snel verwaterd. Met haar heb ik nog wel een lange tijd bij hetzelfde bedrijf gewerkt, en we hadden een goed contact.
Nu hoorde ik vorige week dat haar huwelijk is stukgelopen en dat ze in een hele nare scheiding liggen omdat hij is vreemd gegaan. Iedereen spreekt er schande van en heeft enorm medelijden met haar. Ik ook. echt. Ik wil haar zo graag bellen en een luisterend oor bieden, en weet ook wel dat ze het eigenlijk een beetje verwacht.
Maar ik kan het niet. Ik ben zelf minstens net zo slecht.
ik voel me een echte verrader en heb echt zo'n spijt van wat er toen gebeurd is..
Nu hoorde ik vorige week dat haar huwelijk is stukgelopen en dat ze in een hele nare scheiding liggen omdat hij is vreemd gegaan. Iedereen spreekt er schande van en heeft enorm medelijden met haar. Ik ook. echt. Ik wil haar zo graag bellen en een luisterend oor bieden, en weet ook wel dat ze het eigenlijk een beetje verwacht.
Maar ik kan het niet. Ik ben zelf minstens net zo slecht.
ik voel me een echte verrader en heb echt zo'n spijt van wat er toen gebeurd is..
woensdag 4 november 2009 om 11:06
Vivabiecht 09:36, het is lief van je dat je een luisterend oor wil bieden maar aan de andere kant is het misschien niet het beste wat je kan doen, gezien wat er in het verleden is gebeurd.
Niemand kan je vertellen wat je wel en niet zou moeten doen maar ik zou er nog wel even overna denken voordat je contact opneemt. Je staat hier, denk ik, niet objectief in....
Niemand kan je vertellen wat je wel en niet zou moeten doen maar ik zou er nog wel even overna denken voordat je contact opneemt. Je staat hier, denk ik, niet objectief in....
woensdag 4 november 2009 om 12:40
In de periode dat mijn man en ik tijdelijk uit elkaar waren heb ik af en toe afgesproken met een andere man. Ik vond hem leuk, voelde me eenzaam en wist dat het voor hem alleen sex was.
Mijn man en ik zijn weer bij elkaar. Ik heb nog wel contact met deze man, maar spreek niet meer met hem af. Ik wil mijn man niet bedriegen.
De man in kwestie wil nog steeds. Hij verzint vanalles om af te spreken. Wil samenwerken in zijn zaak, beweert bij hoog en bij laag dat er meer tussen ons is en kan groeien. Ik geloof hem niet, heb het hem gezegd, maar heb laatst aangegeven wel een keer een kopje koffie met hem te drinken. Gewoon, echt alleen als vrienden. Maar net ervoor kwam weer de sex ter sprake. Ik heb de afspraak afgezegd en wil hier niets meer mee van doen hebben.
Ik weet dat ik gelijk heb dat hij het alleen voor de sex doet, maar hij liegt erover. De sex wil ik al lang niet meer... een leugenaar al helemaal niet.
Ik sta achter mn keuze, maar dat ga ik hem niet aan zijn neus hangen. Vandaar dat ik hier even schrijf...
Mijn man en ik zijn weer bij elkaar. Ik heb nog wel contact met deze man, maar spreek niet meer met hem af. Ik wil mijn man niet bedriegen.
De man in kwestie wil nog steeds. Hij verzint vanalles om af te spreken. Wil samenwerken in zijn zaak, beweert bij hoog en bij laag dat er meer tussen ons is en kan groeien. Ik geloof hem niet, heb het hem gezegd, maar heb laatst aangegeven wel een keer een kopje koffie met hem te drinken. Gewoon, echt alleen als vrienden. Maar net ervoor kwam weer de sex ter sprake. Ik heb de afspraak afgezegd en wil hier niets meer mee van doen hebben.
Ik weet dat ik gelijk heb dat hij het alleen voor de sex doet, maar hij liegt erover. De sex wil ik al lang niet meer... een leugenaar al helemaal niet.
Ik sta achter mn keuze, maar dat ga ik hem niet aan zijn neus hangen. Vandaar dat ik hier even schrijf...
woensdag 4 november 2009 om 13:22
Ik biecht op, dat ik mijn moeder nog steeds ontzettend mis. Ze is 3 jaar geleden overleden en ik mis haar zo enorm. Als ik met een van mijn kinderen knuffel, moet ik terugdenken hoe ze mij zo knuffelde en huil ik.
Ik geniet volop van het leven en mijn kinderen. Aan alle leuke dingen met mijn moeder heb ik bergen goede herinneringen en dat biedt troost. Maar ik mis haar vreselijk en huil elke week nog wel een keer.
Met vrienden heb ik het er soms wel over, maar mensen snappen niet dat het verdriet nog zoveel pijn doet. Ik wil ook niet zielig gevonden worden, ik zit niet in de put. Er zit alleen een gat in mijn leven, een groot gemis. En ik vind het vreselijk dat ze niet weet wat voor geweldige kleinkinderen ze heeft en dat ik haar niet om raad kan vragen.
Mam, ik mis je ontzettend!
Ik geniet volop van het leven en mijn kinderen. Aan alle leuke dingen met mijn moeder heb ik bergen goede herinneringen en dat biedt troost. Maar ik mis haar vreselijk en huil elke week nog wel een keer.
Met vrienden heb ik het er soms wel over, maar mensen snappen niet dat het verdriet nog zoveel pijn doet. Ik wil ook niet zielig gevonden worden, ik zit niet in de put. Er zit alleen een gat in mijn leven, een groot gemis. En ik vind het vreselijk dat ze niet weet wat voor geweldige kleinkinderen ze heeft en dat ik haar niet om raad kan vragen.
Mam, ik mis je ontzettend!
woensdag 4 november 2009 om 15:33
@Vivabiecht van 13:22
Natuurlijk mis je je moeder. Ze is een groot deel van jou en heeft je gemaakt tot wie je nu bent. Ook mijn moeder is overleden, inmiddels 16 jaar geleden. Maar ik denk nog vaak aan haar en ik mis haar nog regelmatig.
Om het gemis niet te overheersend te laten zijn heb ik geleerd om blij te zijn haar te missen. Dat betekent namelijk dat ze zo belangrijk voor me was en dat ik zoveel aan haar heb gehad. En dan ben ik blij dat ik met zoveel liefde aan haar kan terugdenken. Ik mis haar nu met veel warme gevoelens... tegenstrijdig, maar tegelijkertijd toch heel bijzonder.
En een traantje laten op zijn tijd is niet gek hoor!!!
Natuurlijk mis je je moeder. Ze is een groot deel van jou en heeft je gemaakt tot wie je nu bent. Ook mijn moeder is overleden, inmiddels 16 jaar geleden. Maar ik denk nog vaak aan haar en ik mis haar nog regelmatig.
Om het gemis niet te overheersend te laten zijn heb ik geleerd om blij te zijn haar te missen. Dat betekent namelijk dat ze zo belangrijk voor me was en dat ik zoveel aan haar heb gehad. En dan ben ik blij dat ik met zoveel liefde aan haar kan terugdenken. Ik mis haar nu met veel warme gevoelens... tegenstrijdig, maar tegelijkertijd toch heel bijzonder.
En een traantje laten op zijn tijd is niet gek hoor!!!
donderdag 5 november 2009 om 17:44
Ik biecht op dat ik kinderlijk jaloers kan zijn op vrouwen die makkelijk zwanger worden. Bijvoorbeeld, direct na het stoppen met anticonceptie, of 'dwars door de pil heen', etc., en zich niet realiseren dat dat niet bij iedereen zo makkelijk gaat. Ik zit in de medische molen en kan misschien wel nooit een kindje krijgen. Het voelt zo oneerlijk. Ik gun het iedereen, maar mezelf misschien nog net ietsje meer.
vrijdag 6 november 2009 om 20:12
Spannend... Gaat het goed zo anoniem? Mijn hart luchten en misschien zelfs 'gehoord' worden, dat is wat ik graag wil, maar hoe doe ik dat...?
Ik ben zo moe... Zo vreselijk moe... Moe van al het getrek aan mij en moe van het idee dat ik er niets voor terug krijg.
Mijn lichaam laat me in de steek, steeds weer rare onverklaarbare klachten en dingen. Mijn HB wat maar op 2.9 blijft steken ondanks allerlei behandelingen vorig jaar.
Een 'vriendin' van me heeft het moeilijk op dit moment, ik help haar waar en wanneer ik kan.
Maar toen ik in het ziekenhuis lag en zij op mijn kinderen zou passen totdat mijn moeder vrij was belde ze me op (ik was nog geen kwartier in het ZH), ik moest toch wel een keer naar huis komen want ze moest de stad nog in voor nieuwe schoenen...
Een keer daarop zouden we samen uitgaan, 's middags ben ik met spoed opgenomen in het ZH (vanwege nog lager hb) en ze was boos op mij, want nou moest ze alleen gaan stappen... Dat steekt... zucht.
Het voelt alsof alles zo gaat, ik geef en geef maar niemand die mij even belt als ik op vrijdag avond alleen thuis zit te huilen zoals nu.
Al maanden, jaren zelfs, 'trek ik het niet meer' maar ga toch gewoon maar door. Ik zou zelfs niet eens weten hoe ik mijn grenzen aan moet geven en waar ik moet beginnen. Dus dan sta ik elke dag toch maar weer op, doe ik mijn ding en ga veel te laat en doodmoe toch ook maar weer slapen...
Mijn man zit nu fijn bij z'n laptop, de kinderen slapen en dan... dan ben ik weer alleen met mezelf. Dood- en doodeng vind ik het.
Ik ben zo moe... Zo vreselijk moe... Moe van al het getrek aan mij en moe van het idee dat ik er niets voor terug krijg.
Mijn lichaam laat me in de steek, steeds weer rare onverklaarbare klachten en dingen. Mijn HB wat maar op 2.9 blijft steken ondanks allerlei behandelingen vorig jaar.
Een 'vriendin' van me heeft het moeilijk op dit moment, ik help haar waar en wanneer ik kan.
Maar toen ik in het ziekenhuis lag en zij op mijn kinderen zou passen totdat mijn moeder vrij was belde ze me op (ik was nog geen kwartier in het ZH), ik moest toch wel een keer naar huis komen want ze moest de stad nog in voor nieuwe schoenen...
Een keer daarop zouden we samen uitgaan, 's middags ben ik met spoed opgenomen in het ZH (vanwege nog lager hb) en ze was boos op mij, want nou moest ze alleen gaan stappen... Dat steekt... zucht.
Het voelt alsof alles zo gaat, ik geef en geef maar niemand die mij even belt als ik op vrijdag avond alleen thuis zit te huilen zoals nu.
Al maanden, jaren zelfs, 'trek ik het niet meer' maar ga toch gewoon maar door. Ik zou zelfs niet eens weten hoe ik mijn grenzen aan moet geven en waar ik moet beginnen. Dus dan sta ik elke dag toch maar weer op, doe ik mijn ding en ga veel te laat en doodmoe toch ook maar weer slapen...
Mijn man zit nu fijn bij z'n laptop, de kinderen slapen en dan... dan ben ik weer alleen met mezelf. Dood- en doodeng vind ik het.
zaterdag 7 november 2009 om 21:17
zaterdag 7 november 2009 om 21:20
zaterdag 7 november 2009 om 21:29
Als jij tegen mensen zegt dat jij het niet meer trekt, dat je "op" bent dan moet je jezelf ook serieus nemen. Dat betekend dat je ipv alles zelf doen moet gaan delegeren. Je zult dingen aan anderen moeten overlaten.
Maak je partner duidelijk hoe jij je voelt en stel voor om de taken wat meer te gaan verdelen. Jouw partner wil vast dat jij beter in je vel komt te zitten. Misschien ligt hij wel vroeg in bed omdat hij ziet dat jij je grenzen ver overschrijdt en dat je wel misschien van alles duidelijk in je koppie hebt maar je niet genoeg uit...
Maak hem eens duidelijk wat je nodig hebt, maak het concreet. Schat, ik voel me rot, wil jij een arm om me heen slaan.
Wil je voor mij ajb de kinderen naar bed brengen.
Hoe reageert hij als je 'm zegt: Als ik kook was jij dan af dan kan ik even op de bank bijkomen (of in bad etc)
Als je nml zelf alles blijft doen denken de mensen dat het allemaal wel meevalt en zien daarbij niet dat je op je tandvlees loopt. Het zal wel meevallen denken ze dan. Ze zegt DIT en doet DAT. Kortom je neemt jezelf niet serieus, hoe kan en moet de ander je dan serieus nemen...
Je zult grenzen moeten gaan trekken. NEE leren zeggen als anderen jou vragen om iets te doen.
Kom voor jezelf op en ga beseffen dat jij belangrijker bent dan de ander.
Onthoud dat jij je levenlang met jezelf moet leven en met de ander maar even....
Sterkte
Maak je partner duidelijk hoe jij je voelt en stel voor om de taken wat meer te gaan verdelen. Jouw partner wil vast dat jij beter in je vel komt te zitten. Misschien ligt hij wel vroeg in bed omdat hij ziet dat jij je grenzen ver overschrijdt en dat je wel misschien van alles duidelijk in je koppie hebt maar je niet genoeg uit...
Maak hem eens duidelijk wat je nodig hebt, maak het concreet. Schat, ik voel me rot, wil jij een arm om me heen slaan.
Wil je voor mij ajb de kinderen naar bed brengen.
Hoe reageert hij als je 'm zegt: Als ik kook was jij dan af dan kan ik even op de bank bijkomen (of in bad etc)
Als je nml zelf alles blijft doen denken de mensen dat het allemaal wel meevalt en zien daarbij niet dat je op je tandvlees loopt. Het zal wel meevallen denken ze dan. Ze zegt DIT en doet DAT. Kortom je neemt jezelf niet serieus, hoe kan en moet de ander je dan serieus nemen...
Je zult grenzen moeten gaan trekken. NEE leren zeggen als anderen jou vragen om iets te doen.
Kom voor jezelf op en ga beseffen dat jij belangrijker bent dan de ander.
Onthoud dat jij je levenlang met jezelf moet leven en met de ander maar even....
Sterkte
zondag 8 november 2009 om 22:23
quote:Vivabiecht schreef op 08 november 2009 @ 22:21:
Ik haat mijzelf. Ik haat mijzelf vanuit de grond van mijn verrotte hart. Ik zou willen dat ik hier nooit aan begonnen was. Waarom ben ik zo laf? Ik kan jullie niet vertellen hoe ontzettend ik mijzelf haat.
Wil je niet vertellen waarom je jezelf zo haat?
Misschien dat het oplucht om er over te praten?
Waar had je nooit aan moeten beginnen?
Ik haat mijzelf. Ik haat mijzelf vanuit de grond van mijn verrotte hart. Ik zou willen dat ik hier nooit aan begonnen was. Waarom ben ik zo laf? Ik kan jullie niet vertellen hoe ontzettend ik mijzelf haat.
Wil je niet vertellen waarom je jezelf zo haat?
Misschien dat het oplucht om er over te praten?
Waar had je nooit aan moeten beginnen?
